Short Fic :TAOKACHA [เนื้อย่างพาฟิน]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

B B

 

เนื้อเรื่อง

“เนื้อย่างพาฟิน”

อา.2/3/2557

สวัสดีครับบบ!!ผู้อ่านทุกท่านผมชื่อเต๋า เรียกยาวๆก็ต๋าววววว เรียกสั้นๆก็เต๋านะครับ5555 สำหรับวันนี้ที่นี้นาทีนี้มีเรื่องให้ลุ้นกันนน คือเรื่องการโหวตนั้นเองตอนนี้คะแนนก็48%ส่วนอีกฝ่ายก็45% เรื่องมหัสจรรค์เกิดขึ้นได้ครับ ว่าใครจะชนะจะเหลือเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็แล้วแต่อีกฝ่ายคงปั่นกันน่าดู แต่อีกเรื่องคือถ้าชนะผมต้องพาอีกคนไปกินเนื้อย่างอะดิ เสียตัววเอ้ยเสียตังT^T โทรไปหาเจ้าตัวดีกว่า

“ฮาโหล มึงว่างายยยย”แหมะ แหมมม เสียงอย่างี้ไม่ต้องเดาเลย หลับอยู่ชัว!!

“ทำอะไรอยู่ว่ะ”ถึงรู้ว่าทำอะไรอยู่ก็ต้องถามไปก่อน เป็นมารยาท หึหึ

“กูรู้มึงรู้อิเชี่ยเต๋ากูหลับอยู่มีอะไร”เป็ดโวยจ้าเป็ดโวย

“จะปิดโหวตแล้วนะ ตื่นมาโหวตเลยมึง”

“กูจะนอนนนนนน ไอ้สัสหมา!!”

จ.3/3/2557

07.00น

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง (ตื่นสิว่ะ กูปลุกมึงแล้วนะ<<นาฬิกาบ่น)

พรึบ!!

“ไอ้บ้าเต๋า!!ถ้ามึงไม่ตื่นกูจะเอาน้ำมาสาด ตื่นสิโว้ยยยยยย”เอ๊ะ!!เสียงใครคุ้นๆ

“หนึ่ง สอง สะสามมมมม”

“ตื่นแล้ว ตื่นแล้ว มึงมาทำไมแต่เช้า?”

“วันนั้นหมาตัวไหนบอกออกทีสีน้า ถ้าชนะจะพากูไปกินเนื้อย่าง!!”

“วันอื่นได้ป่ะล่ะ กูพึ่งได้นอนนะเว้ยย”

“เมื่อคืนมึงทำอะไร ห๊า!!”

“แหมก็ตามภาษาผู้ชาย” แหะๆ หน้าคชาโครตตะลึง

“ทำอะไรอ่ะ กูก็ผู้ชายไม่เห็นรู้เลย”(-.- )(-.- )

ฉ่า หน้าแดงแปร๊ดด>///<

“หรือว่ามึง? >w<”

“กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ กูเล่นเกมพอ Cookie Run นะมึงรู้จักไหม?

“กูก็นึกว่ามึง......”

“นึกว่าอะไร? อย่าบอกนะว่ามึงคิดทะลึงอ่ะ”

“ไอ้บ้าเต๋ากูนึกว่ามึง นอนไม่หลับโว้ยยยยยย”

“แล้วไป”

“พากูไปได้ยัง? กูมีงานทำนะ”

“วันอื่นก็ไปได้ ร้านมันไม่หนีมึงไปไหนหรอก แต่ตอนนนี้”

“มานอนให้กูก่อนก่อนละกันนน”

ไอ้เต๋าบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา

12.00น.

ครืด ครืด

“ฮะโหล คชาครับ”

“คชานี่หม๊าม๊านะ อยู่ไหนไม่ไปทำงานหรอ?”

“เฮ้ยยยย!!งานนนน”

“อยู่ไหน?บอกหม๊าม๊าหน่อย”

“อยู่คอนโตเต๋าครับT^T”

“แล้วเอารถอะไรไปรถจอดอยู่บ้านไม่ใช่หรอ?หรือเต๋ามารับ”

“นั่งแท็กซี่มาฮะ ตอนมาไอ้เต๋ายังไม่ตื่นเลย-....-”

“เดี๋ยวม๊าให้ป้านกไปรับนะ รออยู่ที่นั่นแหละ”

“ครับ T^T”

“ไอ้ชาคุยกับใครหว้า” พึ่งตื่นยังดูดีพ่อคูณณณณ

“คุยกับแม่!! แม่จะให้ป้านกมารับ กูไปล่ะ”

TAO PART:

คชาแม้งเด็กจริงๆครับ โตป่านนี้ยังทำตัวเหมือนเด็กอนุบาลอยู่เลยต้องให้ที่บ้านคอยไปรับไปส่งแต่ก็เนอะ ที่บ้านคชาเองก็คงเป็นห่วงเหมือนกัน ยิ่งขี้โรคอยู่ด้วยโรคอะไรมาไอ้ชามันรับเป็นเพื่อนหมดแหละ เขาเรียกกันว่าคนเฟรนลี่กับทุกโรค(ไม่ใช่ละ)

เห็นมันน่ารักแบบนั้น มันก็คิดว่าตัวเองหล่อนะครับ แต่พอมันคิดว่าตัวเองหล่อทีไรแฟนคลับกลับมองตรงกันข้ามคือน่ารักไปหมด แต่ผมนะสิพยายามอยากน่ารักบ้างนะแต่แฟนคลับเห็นหล่อไปหมด เฮ้อออ พ่อไม่น่าให้ความหล่อมาเยอะเลย5555

เออว่าแต่คชามันบอกว่าผมบอกรายการหนึ่งว่าถ้าชนะให้พาคชาไปกินเนื้อย่างแต่เอ๊ะเมื่อคืนปิดโหวตแล้วเราชนะป่ะว้า เปิดดูดีกว่า แต่จะดูได้ไงล่ะเขาปิดกันหมดล่ะนี่เหลืออีก1ตัวเลือกคือทวิตเตอร์ เปิดสิเปิด

.

.

.

.

.

เหยดดดดดดดดดดดดด เข้!! ชนะแล้วว้อยยยยยยยย

อีกใจหนึ่งก็ดีใจอีกใจหนึ่งก็เสียตัง เรื่องมันเศร้าเล่าไปใครจะรู้T&T

“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถ......” โทรไปก็ไม่รักไอ้เพื่อนเลว

.

......

..........

...............

“คชามาคอนโดเต๋าทำไม หืออ?” เปิดประตูขึ้นรถมาก็ถามเลยนะครัชแหม่!!

“ก็ชา คือ..เอ่ออ...”ตอบยังไงดีฟะตรู TT

“คืออะไร?”

“ก็เต๋ามันบอกจะพาชาไปกินเนื้อย่างหนิ ก็เลยมาทวงคำสัญญาเฉยๆ”

“แล้วทำไมไม่บอกป้าจะได้มาส่งนั่งแท็กซี่คนเดียวอันตรายนะรู้ไหม”

“TT ครับ”

.

.

.

.

.

“คชา คชา คชาาาาา คชา เซลก้าหน่อยยย”

เสียงแฟนคลับอันน่ารักของผมเรียกให้ถ่ายรูป

“ครับ ทีละคนครับได้ทุกคนนนน”

“คชาพี่เต๋าจะพาไปกินเนื้อย่างที่ไหน?”

“ไม่รู้เหมือนกันครับ”

“ขอให้กินเนื้อย่างกันอย่างเนื้อแนบเนื้อนะ บ๊ายบายยย”

#ถถถถถถ แฟนคลับกู เนื้อแนบเนื้อคือไรว้ะ=…=

เอ้า!!แบ๊ตโทรศัพท์หมด กำ-......-

ถ้าให้เดาไอ้เต๋าคงระดมโทรมา ถึงมันรู้ว่าเราจะไม่รับก็เถอะไอ้ตูดหมึก ไอ้เต๋าเอ๋อ

ไอ้หน้าหล่อไอ้บ้านรวยไอ้พ่อชื่อพ่อต๋อยไอ้แม่ชื่อแม่เต่าไอ้น้องชายชื่อเต๋อไอ้น้องหญิงชื่อต๋อ ไอ้หน้าขาวไอ้หน้าหล่ออออ =w=(ถ้าไรต์ฟังไรต์คงโกรธอะนะ)

“ป้านกชายืมโทรศัพท์หน่อย”

“อ่ะ”ป้านกยื่นโทรศัพท์มาให้ผม

“ฮาโหลให้บ้าเต๋าให้ถ้ากูเดามึงคงโทรมาไม่หยุดอะดิ”เมื่ออีกฝ่ายรับสายผมก็สังคายนาให้มันฟังทันที โชคร้ายแล้วเต๋าที่มึงเป็นเพื่อนกู

“เฮ้ยๆ หยุดพูดก่อน หยุดเดี๋ยวนี้นี่คือคำสั่ง”

“กูรู้นะมึงโทรหากูใช่ป่ะล่ะ”

“แล้วทำไมมึงเสือกไม่รับ?”

“เอ้า กูผิดใช่ป้ะแบ๊ตกูหมดเนี้ยกูผิดใช่ไหม?”

“แหม ไม่ผิดหรอกคับเพื่อนสุดหล่อ”

“ไปกินเนื้อย่างวันไหนดี?”

“วันนี้เลย”

“จริงป่ะ มึงต้องเลี้ยงนะโอเค?”

“แหม ยังไงกูก็ต้องเลี้ยงมึงอยู่แล้วนะ กูเป็นคนพูดออกทีวีนี่”

“เจอกัน ที่tk323 ชั้น3 ร้าน Atlove 033 ไม่มาตาย!!”

“กี่โมงงง?”

“19.30น. ห้ามเบี้ยว นอกจากตายถึงจะเบี้ยวได้นะเพื่อนรัก”

“หึหึ”

20.00น.

เอิ่มม ผมรอไอ้คชามาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ พนักงานก็เดินมาถามแล้วถามอีกถามเชิงว่าจะแดกอะไรค่ะ? ก้ได้แต่ตอบไปว่ารอเพื่อนครับT^T ไลน์หามันดีกว่า ก่อนที่พนักงานจะกินหัวผม

Kacha_Lowbatt:

 Read     เสด็จมาได้ยังครับคุณเพื่อนอันหล่อเหลา

                                                   20.02

หือออ กูพึ่งตื่นรอแปปจะรีบไป  20.04

รีบมากนะไอ้หัวเห็ดกูรอมึงนานแล้วนะ

Read

20.06

20.33น.

“กว่าจะโผล่หัวมานะครับไอ้เพื่อนสุดหล่อ”ผมเอ่ยทันใดเมื่อร่างบางเดินมานั่งที่โต๊ะ

“ก็กูหลับนี่ มึงจะเอาไงนี่รีบสุดแล้วนะ”คชาเริ่มเอ่ยมาอย่างหัวเสีย

“เปล่าครับเพื่อนสุดหล่ออออ อันที่จริงมึงน่าจะมาตอนร้านใกล้ปิดนะ”

“ทำไม?”

“จะได้ไม่ต้องแดกไง สลัด!! นัดก็นัดเองยังเสือกเบี้ยวเอง”

“ขอโทษT^T”

“ไม่เป็นไรสั่งสิ ก่อนที่กูจะกินหัวมึงแทน หิวนะหิว”

“น้องคร้าบบบบบบบบบบบ” แหม่เรียกพนักงานเสียงหวานเชี่ยนะไอ้เห็นเอ้ยย

“รับอะไรดีค่ะ”

“เอา %&*$%%)*(_)*()^&*%%$%@_)(_+(*_)(*^&^$^&**”

“รอ15นาทีนะค่ะ ขอบคุณที่ไว้วางใจเลือกร้านเราค่ะ^^”

“แหม่ สั่งเยอะเชียวนะ”

“เอาน่า ก็ไม่ใช่ตังกูนี่”

“เอ่อ เต๋าแฟนคลับบอกว่าให้กินเนื้อแบบเนื้อแนบเนื้อคืออะไรว่ะ?”

“มึงไม่รู้หรอ?”ผมพูดไปก่อนที่สายตาจะแทะโลมร่างบาง

“เฮ้ยย!!มึงอย่ามองกูแบบนั้นดิ มันเสียวประตูหลังนะ”

“วันนี้คางห้องกูนะ”

“ทำไม มึงจะอะไรกู”

“ก็กูจะทำให้มึงรู้ไงว่าเนื้อแนบเนื้อเป็นยังไง?”

“เป็นยังงะ”

“ขออนุญาตินะค่ะเอาของมาเสิร์ฟค่ะ”

“แดกเลยแดก หิวไม่ใช่ไง” ไอ้หัวเห็ดเริ่มโวยล่ะครับแหม่!!

21.33น.

“อิ่มโว้ยยยยยย!!”

“ไม่อิ่มกูก็ไม่รู้จะพูดว่าไงแล้ว” ผมพูดก่อนจะเหลือบตาไปมองจานทั้งหลายที่กองเป็นภูเขา ไม่น่าไปพูดแบบนั้นเลยจริงๆ

“ไปไหนต่อไหมเนี้ยย?”ผมถามออกไป

“มึงจะให้กูไปไหนล่ะ”

“แล้วแต่มึงดิ”

“ไปต่อที่ห้องมึงเคปร้ะ?”

“ได้ข่าวว่าห้ามกินเหล้ากินเบียร์กินไวน์กินสปาย?”

“ก็เปลี่ยนเป็นกินน้ำผมไม้แทนไง น้ำส้มน้ำองุ่นไรเงี้ย”

“ครับ พ่อคนรักษาสุขภาพ”

“ไปจ่ายไป จะได้รีบไปซื้อเดี๋ยวห้างปิด”

“ไปๆ”

“เช็คบิลครับ”

“ค่ะ โต๊ะ23ทั้งหมด 2,323ค่ะ”

“ครับT^T”

“แหมมึงล่อไป2พันเลยนะ”

“แหมนิดๆหน่อยๆ แฟนคลับทุ่มมากกว่ามึงอีกนะ”

“ก็เขารักของเขานี่หว่า”

“แหมแล้วมึงล่ะเลี้ยงเพื่อนแค่นี้ทำเป็นบ่น”

“ไม่ได้บ่นกูคิดว่าหมดมากกว่านี้ซะอีก”

“งั้นเดินไปกูจะทำให้มึงไม่ต้องคิดว่าหมดน้อยไง”

“ไปไหนน? O_o”

“ช็อปกันนนนน อาจจะไม่ได้หมดแค่2พันนะจะบอกให้”

“มึงๆเข้าร้านนี้ไปดูเสื้อ”

“มึงๆซื้อไอติมให้หน่อย”

“มึงๆดูกางเกงร้านนี้ดิ”

“มึงๆดูดูดูเด้ รองเท้าโคตรสวย*0*”

“เหยดเข้!!มึงดูนาฬิกาดิ ของกูเก่าล่ะป่ะๆไปซื้อ”

“มึงๆดูสร้อยดิซื้อให้แม่ดีป่ะว่ะ เออซื้อเหอะตอบแทนที่แม่เลี้ยงมา”

“มึงๆกูซื้อไรให้เค้กดีว้า?”

“เอิ่ม....ยังไม่พอใช่ไหมT^T”ผมพูดออกไปเพราะไอ้เจ้าตัวที่เดินอยู่ข้างหน้าผมมัน

เรียกไปร้านนู้นร้านนี้อยู่นันแหละ แล้วทุกร้านที่มันเข้ามันซื้อทุกร้านจ้า แล้วคือไม่ใช่

ตังมันไง ตังผมเนื้อแหละ เป็นเสี่ยวันนึงพาเด็กมาเดินห้างTTทั้งที่อีเจ้าตัวเดินประจำ

“แหม่มึงกูยังซื้อให้ครอบครับกูไม่ครบนะ พอกูซื้อครอบครัวกูครบเนี้ยต้องซื้อให้

ครอบครัวมึงอีก-...- แค่นี้อย่ามาบ่น”

“ไม่ต้องซื้อให้ครอบครัวกูก็ได้ เขาคงไม่ต้องการอะไร”

“มึงไม่รู้อะไรหรอกถึงเขาไม่อยากเอาลูกหลานซื้อไปให้ก็รับหมดอ่ะ”

“ด้ายยยย!!ได้เลยมึงป่ะ ซื้อต่อ”

ผมรู้ครับพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ มันต้องเถียงผมมาจนต้องซื้อให้ได้แหละ

Kacha Part:

ฮ่าๆ มีความสุขครับผลานตังค์ไอ้เพื่อนสุดหล่อได้เยอะทีเดียวร้านหนึ่งหมดเกือบพันเพราะเหตุผลที่ว่า

“กูกลัวตังค์มึงไม่หมดอ่ะเต๋ากูจะช่วยใช้”

แหะๆเหตุผลเลวใช้ได้เลยใช่ไหมล่ะJ คนหล่อก็เงี้ยแหละครับ

“เต๋ากูว่าลืมซื้ออย่างนึง”

“อะไรว่ะ”

“น้ำผลไม้ไงเราจะไปฉลองกัน”

“ก็ไปซื้อสิ มันอยู่ชั้นไหนล่ะ?”

“กูว่าน่าจะชั้นนี้แหล.. อ่ะนั้นไงเจอล่ะ”

“เอาอะไรอ่ะกูเอาน้ำแอปเปิ้ลเขียว”

“กูเอาน้ำพระเอกอ่ะ”

“น้ำหระเอกอะไรมึงว่ะ?”

“น้ำส้มไง555”

“ได้ข่าวว่านั้นน้ำนางเอก”

“ก็กูเป็นพระเอกกูเลยต้องเรียกว่าน้ำพระเอก”

“มึงเรียกน้ำนางเอกอะดีล่ะ ผู้ชายเหี้ยอะไรรูปร่างนิสัยน่าตาเหมือนผู้หญิงชะมัด”

“ก็แม่ให้กูมาเยอะอะผิดไง?”

“ไม่ผิดครับไม่ผิด งั้นแปลว่าพ่อก็คงให้กูมาเยอะเหมือนกันถึงได้หล่อขนาดนี้”

“ครับ คูรพ่อหล่อลูกออกมาเลยขี้เหล่...เอ้ยหล่อ5555”

“ซื้อไปเลยมึง”

“งั้นเอา น้ำแอปเปิ้ลเขียว น้ำส้ม น้ำแครอท น้ำองุ่น โอเค?”

“แล้วแต่เลย”

“มึงอย่าพูดว่าแล้วแต่สิมึงเป็นคนจ่ายตังค์นะ”

“อ่อ งั้นโอเคตามนี้”

“ทั้งหมด532บาทค่ะ”

“รับมา600บาทนะค่ะ”

“ครับ”

“เงินทอนค่ะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะJ”

“อ่ะเต๋าตังทอน กลับคอนโดเถอะเหนื่อย”

“กูน่าจะพูดคำนี้มากกว่านะ”

“เอาหน่า กลับๆ”

22.30น.

“โอ้ยยยยย กว่าจะถึงห้องใจกูจะขาดตั้งแต่ขึ้นรถล่ะ L”

“อย่าบ่นๆ”

“มึงเอาแก้วมาดิ”

“เอ้าแล้วทำไมไม่ไปหยิบเอง?”

“นี่ห้องมึงนะกูเป็นแขกมึงจะให้แขกหยิบได้ไง?”

“ครับๆรอแปปครับ”

“กูให้มึงหยิบแก้วแค่นี้จะเอาท่อแปปมาตีกูเลยหรอ?”

“.........”

“แหม่!!งงสิมึงเล่นมุขแค่นี้ก็ตามไม่ทันแล้วนะ”

“สาบานว่ามุข กูนึกว่าเปลือกหอย”

“สาบานว่าไม่ใช่เปลือกหอยมันคือมุขจริงๆ”

“เคๆได้เลยกูยอมมึงวันนี้จะบริการอย่างดี”

“กูอยากถามอย่างนึง”

“ว่า?”

“ทำไมยอมกูทุกอย่าเลยอ่ะอันที่จริงมึงไม่ต้องยอมก็ได้นี่”

“ก็มึงเพื่อนรักกูไงกูถึงยอม”

“ห้องน้ำอยู่ไหนอ่ะ?”

“ก็ตรงไปเลื้ยวซ้ายทำไมอ่ะ?”

“กูจะไปอ้วก”

“แหมกูพูดแค่นี้จะอ้วก”

“มึงก็เพื่อนรักของกูเหมือนกันนะ ♥

แ”
**แถมมม**
เม้นด้วยนะครัช เราว่าเราแต่งยาวแล้วนะทำไมสั้นจังT^T