::ฮาหัวเกรียน...นักเรียนตำรวจ:: - นิยาย ::ฮาหัวเกรียน...นักเรียนตำรวจ:: : Dek-D.com - Writer
×

    ::ฮาหัวเกรียน...นักเรียนตำรวจ::

    เมื่อเหล่าเด็กหนุ่มจากทั่วสารทิศ โคจรมาพบกันในรั้วโรงเรียนประจำ ที่หล่อหลอมให้พวกเขาเหล่านั้นสำเร็จออกไปพิทักษ์รับใช้ประชาชน เรื่องมันๆฮาๆจึงเกิดขึ้น :: จากชีวิตจริง...ที่ยิ่งกว่านิยาย...

    ผู้เข้าชมรวม

    8,857

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    34

    ผู้เข้าชมรวม


    8.85K

    ความคิดเห็น


    44

    คนติดตาม


    21
    จำนวนตอน : 9 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  4 ก.พ. 53 / 20:27 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ::คุยกันก่อนนิดนึง::

    ในที่สุด...ผมก็ตัดสินใจเขียนเรื่องนี้ซักที (จริงๆแล้วถ้าจะให้ถูกไวยกรณ์ต้องเขียนว่า "สักที" แต่อ่านแล้วมันยังไงก็ไม่รู้) หลังจากที่ได้แต่คิดมานาน ตั้งแต่เข้าเป็นนักเรียนตำรวจใหม่ๆ

    ด้วยความที่เป็นคนชอบเขียนชอบบันทึก ผมจึงไม่อยากให้เรื่องราวดีๆที่ผมได้ประสบพบเจอในรั้วโรงเรียนตำรวจต้องจางหายไปกับความทรงจำของผม (ที่มันมักจะจำอะไรไม่ค่อยได้ ถ้าตั้งใจจะจำจริงๆ)

    ประกอบกับที่โรงเรียนตำรวจมีตารางเวลาที่ค่อนข้างตายตัว และอีกอย่างคือไม่มีเครื่องคอมฯที่จะให้ผมพิมพ์อะไรต่อมิอะไรได้

    เวลามีเรื่องอะไรที่มันน่าจดจำ ผมจึงได้แต่จำเอาไว้ว่าจะต้องเขียนเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนในที่สุดก็เริ่มรู้สึกว่า มันมากมายซะจนจำไม่หมด

    ก็เลยตัดสินใจ...หาสมุดมาจดบันทึกเรื่องต่างๆ เอาไว้เป็นหัวข้อ จดไปจดมา มันปาเข้าไปเกือบร้อยหัวข้อ อ่านทบทวนดูแต่ละหัวข้อที่ผมจดไว้สั้นๆ เช่นเรื่อง "โทษซาลาเปา" ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมได้เป็นนักเรียนคนแรกในรุ่นที่ถูกสั่งเขียนรายงานชี้แจง (ถือว่าเป็นโทษสถานหนัก) 

    พอผมเห็นหัวข้อ "โทษซาลาเปา" ที่ผมจดเอาไว้ ผมก็งงๆว่า นี่กูจดอะไรของกูวะเนี่ย กว่าจะจำได้ว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง ก็ต้องนั่งทบทวนอยู่หลายวัน

    นี่ขนาดเรื่องของผมเอง ผมยังจำไม่ค่อยจะได้เลย แล้วเรื่องฮาๆของคนอื่นๆผมจะจำได้มั้ยเนี่ย

    นี้แหล่ะครับ...ที่ทำให้ผมตัดสินใจว่า ยังไงก็ต้องเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องเป็นราวซักที ไม่มีคอม กูก็จดมันลงสมุดนี่แหล่ะวะ แล้วค่อยถอดลงคอมเอาทีหลัง

    ซึ่งมันก็เป็นงานที่เมื่อยมือมากทีเดียว ผมใช้เวลาหลังเสียงสัญญาณนกหวีดตอน 3 ทุ่ม อันเป็นเวลานอน แอบลงมานั่งเขียนเรื่องราวต่างๆข้างล่างกองร้อย บางทีก็ถูกเพื่อนที่ทำหน้าที่ยามไล่ขึ้นนอน ผมก็เอาผ้าห่มคลุมเปิดไฟฉายเขียนบนที่นอน วันดีคืนดีครูฝึกขึ้นมาเดินตรวจโรงนอนเห็นผมยังไม่หลับ นอนเขียนอะไรอยู่ ก็ให้รางวัลมา 1 เหนื่อย

    ครับ...ผมถือว่าอย่างน้อยก็ได้เรื่องมาเขียนอีกเรื่องนึง

    สำหรับ ::ฮาหัวเกรียน...นักเรียนตำรวจ:: นี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับนักเรียนนายสิบตำรวจ แห่งศูนย์ฝึกอบรมตำรวจกลาง บางท่านอาจจะงง มีด้วยเหรอวะ นักเรียนนายสิบตำรวจ เคยได้ยินแต่นักเรียนนายร้อยตำรวจกับนักเรียนพลตำรวจ

    หลักสูตรนักเรียนนายสิบตำรวจเป็นหลักสูตรใหม่ล่าสุดของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ซึ่งรุ่นผมเป็นรุ่นแรก แต่เดิมนั้นเป็นหลักสูตรนักเรียนพลตำรวจ ซึ่งถ้าจบหลักสูตรนี้แล้วจะได้รับยศ พลตำรวจสำรองพิเศษ รับราชการครบ 1 ปีได้ยศพลตำรวจสมัคร รับราชการต่อไปอีก 1 ปี ถ้าความประพฤติดีเหมาะสมแก่การเป็นข้าราชการตำรวจ ก็จะได้รับแต่งตั้งยศเป็นสิบตำรวจตรี 

    เรียกว่ากว่าจะได้เป็นตำรวจเต็มตัวนั้น กินเวลาไป 3 ปีเต็ม 

    แต่เมื่อฟ้าสีทองผ่องอำไพ พระราชบัญญัติตำรวจฉบับใหม่ก็ผ่านการพิจารณา พ.ร.บ.ตำรวจแห่งชาติ พ.ศ.2547 ไม่มีบัญญัติยศพลตำรวจ ทำให้หลักสูตรนักเรียนพลตำรวจ ต้องปรับเปลี่ยนเป็นหลักสูตรนักเรียนนายสิบตำรวจ พูดง่ายๆคือ เรียนจบแล้วติดสิบตำรวจตรีเลย ไม่ต้องเป็นพลตำรวจ...นับว่ารุ่นผมเป็นรุ่นที่โชคดีมากรุ่นหนึ่ง จบมาติดยศเลย แถมเงินเดือนขึ้นอีก

    ณ วันที่ผมเริ่มเขียนนี้ ผมยังคงเป็นแค่นักเรียนนายสิบตำรวจ เป็นตำรวจเด็กที่อายุแค่ 19 ย่าง 20 เรื่องราวที่ผมจะเล่าให้ท่านผู้อ่านรับรู้ บางท่านอาจมองว่าพวกผมเป็นแค่ตำรวจชั้นประทวนต่ำต้อย ซึ่งจริงๆแล้วผมก็เคยคิดแบบนั้น แต่เพราะว่าหลักสูตรนักเรียนนายสิบตำรวจนั้นรับสมัครตั้งแต่อายุ 18 ถึง 27 ปี ทำให้ผมมีเพื่อนหลายๆแบบ เมื่อได้เข้ามาสัมผัสกับเพื่อนๆกว่า 500 ชีวิต ผมพบว่าแต่ละคน "ไม่ธรรมดา"

    บางคนเป็นทนายความ บางคนเป็นผู้จัดการบริษัท ผู้จัดการโรงแรม โปรแกรมเมอร์ หลายคนจบนิติศาสตร์ หลายคนกำลังเรียนเนติบัณฑิต บางคนกำลังเรียนโท พระสงฆ์สำเร็จเปรียญธรรม 5 ประโยคสึกออกมาเป็นตำรวจก็มี

    ตัวผมเองแม้จะมีวุฒิแค่ ม.6 แต่ว่าก่อนเป็นตำรวจผมก็เคยเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ในมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังอันดับต้นๆของประเทศ

    ผมจึงไม่อยากให้ท่านที่กำลังเบือนหน้าหนี ด้วยคาดหวังว่า ::ฮาหัวเกรียน...นักเรียนตำรวจ:: นี้เป็นเรื่องราวของนักเรียนนายร้อยตำรวจจนพลาดอ่านเรื่องราวดีๆของพวกผมไป

    สำหรับผมเองนั้นนับว่าโชคดีที่ได้มีโอกาสสัมผัสทั้งการเป็นนักเรียนนายสิบตำรวจและนักเรียนนายร้อยตำรวจในชีวิตเดียวกัน...เพราะ ณ ปัจจุบันนี้ผมได้ก้าวเข้ามาสู่การเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจแล้ว หลังจากที่ได้เพียรพยายามสอบแข่งขันกับเพื่อนข้าราชการตำรวจชั้นประทวนที่อายุไม่เกิน 25 ปี จำนวนกว่า 3,000 คน เพื่อเลือกเฟ้นหาผู้มีความเหมาะสมเข้าเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ ในส่วนของข้าราชการตำรวจ ซึ่งผมก็ได้เข้ามาใช้ชีวิต 4 ปีในรั้วโรงเรียนนายร้อยตำรวจร่วมกับเพื่อนๆที่สำเร็จมาจากโรงเรียนเตรียมทหาร

    โปรเจกท์ต่อไปของผมก็คงไม่พ้นเรื่องราวของนักเรียนนายร้อยตำรวจที่โหดมันส์ฮาไม่แพ้เรื่องราวของนักเรียนนายสิบตำรวจที่ท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้ครับ

    สำหรับเรื่องราวของนักเรียนนายสิบตำรวจนั้นจะมัน จะฮาขนาดไหน และทำไมผมถึงใช้ชื่อว่า ::ฮาหัวเกรียน...นักเรียนตำรวจ:: ขอเชิญท่านผู้อ่านเพลิดเพลินได้เลยครับ

    <><><><><><><><><><><><><><><><><><>

    พระแสงดาบคาบค่าย
    นสต.รุ่น 1 (นครบาล 77)
    นรต.รุ่น 64

    benzcadet@gmail.com
    http://benzcadet.hi5.com
     

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    "เยี่ยม"

    (แจ้งลบ)

    เยี่ยมมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีใจและซาบซึ้งกับความรักชาติ นอกจากนั้นยังมีประสบการณ์ตลกๆ ที่คาดไม่ถึง ที่แน่ๆล่ะก็เรื่องพลูด่าง อยากให้คนในเครื่องแบบออกมาเขียนประสบการณ์ระหว่างเรียนเตรียมนานแล้วค่ะ อ่านแล้วได้อรรถรสดีชอบมากๆ เขียนต่อไปนะคะ จะคอยติดตามค่ะ อ่านเพิ่มเติม

    เยี่ยมมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีใจและซาบซึ้งกับความรักชาติ นอกจากนั้นยังมีประสบการณ์ตลกๆ ที่คาดไม่ถึง ที่แน่ๆล่ะก็เรื่องพลูด่าง อยากให้คนในเครื่องแบบออกมาเขียนประสบการณ์ระหว่างเรียนเตรียมนานแล้วค่ะ อ่านแล้วได้อรรถรสดีชอบมากๆ เขียนต่อไปนะคะ จะคอยติดตามค่ะ  

    The Judge | 24 เม.ย. 52

    • 8

    • 0

    คำนิยมล่าสุด

    "เยี่ยม"

    (แจ้งลบ)

    เยี่ยมมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีใจและซาบซึ้งกับความรักชาติ นอกจากนั้นยังมีประสบการณ์ตลกๆ ที่คาดไม่ถึง ที่แน่ๆล่ะก็เรื่องพลูด่าง อยากให้คนในเครื่องแบบออกมาเขียนประสบการณ์ระหว่างเรียนเตรียมนานแล้วค่ะ อ่านแล้วได้อรรถรสดีชอบมากๆ เขียนต่อไปนะคะ จะคอยติดตามค่ะ อ่านเพิ่มเติม

    เยี่ยมมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีใจและซาบซึ้งกับความรักชาติ นอกจากนั้นยังมีประสบการณ์ตลกๆ ที่คาดไม่ถึง ที่แน่ๆล่ะก็เรื่องพลูด่าง อยากให้คนในเครื่องแบบออกมาเขียนประสบการณ์ระหว่างเรียนเตรียมนานแล้วค่ะ อ่านแล้วได้อรรถรสดีชอบมากๆ เขียนต่อไปนะคะ จะคอยติดตามค่ะ  

    The Judge | 24 เม.ย. 52

    • 8

    • 0

    ความคิดเห็น