My Story In School : Exam Day 1

วันแรกของการสอบ 

ผม มาโรงเรียน เช้ากว่าปกติ ก็แน่นะสิ....วันนี้เป็นวันสอบกลางภาคนี่

ผมก็มาติวหนังสือ ตอนเช้า ก่อนสอบ และพอเข้าแถวเสร็จ ผมก็ได้เวลา ขึ้นไปทดสอบอาคารใหม่ ผมพิมพ์ไม่ผิดหรอกครับ อาคารนี้ โรงเรียนได้สร้างขึ้นมาตั้งแต่ เมื่อผม อยู่ม.1 บอกว่าจะเป็นโรงอาหารใหม่ และแล้ว มันก็มาเสร็จ ตอน ม.3 และ พึ่งได้ขึ้นใช้ครั้งแรกเพราะสอบ............

พอผมสอบไป.....ก็ผมว่า....

คณิต  .....ง่ายมากมาย  แต่พอสอบคณิตเสร็จ อาจารย์ ก็เอา ข้อสอบสังคมมาแจกต่อ โดยเด็กไม่ได้ลุกจากเก้าอี้ - -*

สังคม..... เอ่อ... อุปทาน อุปสงคื อารายนักฟระ งง @_@ และแล้ว ผมก็มาตายที่สังคม TT_TT

ไทย...... พอไหวๆ ทำได้มากกว่าสังคมนิดนึง (ได้เรื่องขุนช้างขุนแผน เรื่องเดียว เพราะชอบ นิทาน*0*)

แต่ ผมแข่งกับเพื่อนผม ว่าใครจะนั่งเป็นคนสุดท้ายของห้อง (ส่งข้อสอบ คนสุดท้ายแทบทุกวิชา) จนกระทั่ง....

ทั้งห้อง เหลือ ผม กับเพื่อน ของผม อีกคนหนึ่ง......

" เฮ้ย..สองคนนั้นน่ะ จะไปกินข้าวมั้ย!!! " อาจารย์ คุมสอบ ตะโกนขึ้น เพราะ ทั้งห้องสอบ ขณะนี้ เหลือเพียงสองคน ส่วนคนอื่นๆ ได้ไปกินข้าวได้ 10 นาทีกว่าแล้ว (มั้ง) 

" เอาไง นัท จะไปมั้ย " ผมถามเพื่อนผมที่นั่งข้างๆ

" เออ..ไปก็ไป " แล้วเราก็เดินไป พอดีไปเจอหนังสือพิมพ์ ภาษา อังกฤษ ที่หน้าห้องสอบ.....

ผมก็เลย ไปนั่งอ่าน หนังสือพิมพ์ อังกฤษ กับเพื่อนด้วยความอยากรู้ แต่สุดท้าย ก็อ่านไม่ออก จนโนครูไล่อีกที จึงยอมไปที่โรงอาหาร .......

หลังกินข้าวเสร็จ

ผมก็ไปหา มุมสงบๆ นั่งที่ ซุ้ม ที่มีแต่ต้นไม้ อย่าง สงบ 

ความจริงแล้ว.....ผมหาไอพวกเพื่อนบ้า ที่ลงมาก่อน ตอนผมทำข้อสอบไม่เจอ ผมเลยมาอยู่ตรงนี้ เพราะวิ่งหา มัน แทบทั่วโรงเรียน ยังหาไม่เจอ - -*

ครืน !   เสียงดังมาจาก ท้องฟ้าอย่างดัง ตามมาด้วย สายฝม โปรยปราย อย่างหนัก ทำวิ่งจาก ซุ้มที่ผมนั่ง ไปขึ้นอาคาร เรียน ที่อยู่กันคนละฝาก ของ โรงเรียน เลย ผมวิ่งไป ก็ไม่ต่างกับ วิ่ง 400 เมตรมากนัก จนผมขึ้นไป บนอาคารใหม่ ด้วยความเหนื่อยล้า ก็.....ไอ้อาคารนี้น่ะ มันมี 4 ชั้น และ แต่ละชั้น มีห้องประมาณ 10 กว่าห้อง ผมสอบซะชั้น 4 จะไม่ให้ผมไม่เหนื่อยได้ไง 

และเมื่อผม เข้ามา ก็ผมว่า ไอเพื่อนบ้า ของผม มันนั่งเล่นการ์ด ยูกิกันอยู่ในห้องแล้ว!!!!!! ทั้งที่ ครูคุมสอบสั่งว่า ห้ามขึ้นมาก่อนเวลา อย่างนี้ไง ผมถึงหามันไม่เจอ

พอหมดช่วงพัก ผมก็ ไปสอบวิทยาศาสตร์ต่อ

ข้อสอบ วิทย์ ก็ไม่ได้ยากอะไรมากมาย คงเพราะผมชอบทางนี้มั้ง เลยทำได้โดยไม่ยากเท่าไหร่.......แต่ก็มีจุดทำไม่ได้บ้างแหละ

พอสอบวิทย์ เสร็จ ก็ไปสอบเลขเพื่มเติม ต่อ ผมทำเสร็จ ตั้งแต่ 10 นาทีแรกแล้ว ที่เหลือคือ ผมหยิบกระดาษ มาวาดรูปเล่น ทำให้เหมือนทำนานเท่านั้นแหละ ไม่อยากออกห้องสอบเร็ว - -

จน ผม สอบเสร็จ ก็เดินออกจากโรงเรียน ระหว่างทาง เจอ เพื่อน 3 คน ที่อาคารเรียน ทำให้ผมเดินออกจาก โรงเรียนพร้อมกัน ทั้ง สี่ คน โดยที่ ขณะนี้นั้น ฝนยังโปรยปรายอยู่อย่างไม่ขาดสาย

ผม หยิบ ร่มออกมา ซึ่งร่มของผมนั้น มีด้ามจับเป็นรูปหัวหมีพู (ของแม่) และ มันกางได้ไม่สุด คือ เวลาใช้ต้อง เอามือไปจับไม่ให้ มันไหลลง ไม่งั้นมันจะกางไม่ได้  = ="  ถ้าถามว่า ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ เพราะว่า วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังจะออกจาก โรงเรียน ผมหยิบไปร่มคันที่มาควงเล่น และ ตัวร่ม กัน ด้ามจับได้แยกออกจากกันเป็นสองส่วน จากการควง ทำให้มัน พิการตั้งแต่นั้น

พอดี คนที่มีร่ม มีสองคน คือ ผม กับ เพื่อนอีกคนนึง ก็เลย อยู่ร่มละสองคน โดยคนที่อยู่ร่มผมก็ซวยไป ^ ^    ขณะเดิน ผมหันไปมอง ข้างหลังบ่อยๆ จนเพื่อนที่อยู่ร่มเดียวกันผม ตะโกนออกมาว่า

" ถ้าเป็นห่วง นักก็ไปอยู่ร่มเดียวกันเลยสิ มันเสียสูญ หันอยู่ได้!!! " เท่านั้นแหละ ผมก็ เบน เรื่องไป ตามเรื่อง เพราะว่า ผมแค่หันไปมองเพื่อน ที่เดินตามหลังมา อีก สองคนนั่นเอง และ เมื่อพวกเราแยกกัน......

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาแม่.....

" ฮัลโหล สอบเสร็จแล้ว....นะ มารับเลย "
 
คำตอบที่ได้จากแม่คือ...

" แม่อยู่ พัตยา น่ะ นั่งสองแถวกลับเองละกัน " !!!! เท่านั้นแหละ สภาพอากาศ อันเลวร้าย ฝนตกกระหน่ำ แม่ไปเที่ยวพัตยา ส่วนผม....นั่งสองแถว แล้วเดินตากฝนกลับบ้าน สอบวันแรกมันชั่งยากเย็น กลับมาเปียกโชก TT_TT