ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : menthol 0
menthol 0
.
.
แพฮยอนว้า Marlboro black menthol ออามือให่ที่ำลัหยิบแท่นิโินรริมฝีปา วาเรียวที่วา้วยอายไลน์เนอร์สีำสนิทมอนรหน้านิ่ สายาุๆที่ส่มาถึเาผู้นั้นโอบล้อม้วยไอเย็นยะเยือน 'เา' ้อำใปล่อยมวลนิโินนั่นออไป
" ใรให้สูบ? " วามสูที่แ่าันไม่ไ้เป็นอุปสรรับแพฮยอนที่หันไปยืนพิรถ้าๆันนั เรายืน้าๆันในลานอรถอสถานที่ที่เ็มไป้วยลิ่นอับๆ บีเอ็มับบลิวสีำเปื้อนฝุ่นนเรอะแ่เา็ยืนพิมันไ้ไม่สนใว่าเสื้อัวเ่ะเลอะหรือไม่
" เรีย็อยาสูบ "
" มีอะไรให้เรีย? " แพฮยอน็เป็นแบบนี้ ไม่เยถามรๆ ิะเป็นนระ้าเสีย้วย้ำ เาพอะรู้ ไม่ไ้ใส่ใอะไร็ไ้แ่อบำถามไปรๆเหมือนัน
" พ่อเรียลับบ้าน "
" โอ๊ะ ท่านนายพล " ถ้าหาไม่ใ่นุ้นเยบยอนแพฮยอนถู่อยนเลือลบปาที่อยู่ๆพูถึบุลที่สามโยน้ำเสียแ็ๆและห้วนแบบนี้ แ่็เพราะเป็นแพฮยอน บยอนแพฮยอน
" รั้นี้แย่ริๆ "
"......"
" แม่เ้าไอียู "
"......"
"......" นัวสูว่าำลัเรียแพฮยอนรู้ ็พอะรู้ั้แ่เาแะแท่นิโินนั่นทั้ๆที่เลิไปไ้หลายเือนแล้วแท้ๆ
" ลับไปมีเ็ส์ับันแ้เรียสัรอบ ีว่ายืนูไอ้นิโินบ้าๆนี่ " แพฮยอนไม่มีทั้พ่อและแม่เาเป็นเ็ำพร้าเลยไม่่อยเ้าใวามรู้สึนั พอพูออไปแบบนี้็ถูนัวสูว่าถอนหายใใส่ " พูริๆ ้อลับบ้านริๆ "
" มีวิธีอื่นไหม? "
" แพฮยอน.."
" ันเลียารนอนนเียว "
"...."
" แย่ " ที่แย่็เป็นัวเอ แพฮยอนเลียวามรู้สึอัวเออนนี้ริๆ
" แพฮยอน.."
" ันานายไม่ไ้นาย็รู้านยอล " เสียอแพฮยอนอ่อนล ยอมไม่ไ้ริๆที่้อปล่อยเาไป มันแย่มาที่เอาแ่ใแบบนี้ แ่เารู้ฤทธิ์อท่านนายพลี ปิเสธไม่ไ้หรอว่าเลียเามานาไหน ทั้ๆที่เป็นพ่ออแฟนัวเอ
วามรัที่ถูีันอบยอนแพฮยอนับปาร์านยอล ยิ่ว่านิยายหรือละรน้ำเน่า้วย้ำ เิมานอายุยี่สิบห้าปีผ่านโลมาทุรูปแบบ เาเป็นเ็ำพร้า ไม่มีสมบัิ ร้านโล และร้าย ่าับน้าๆที่เป็นลูท่านนายพลมีหน้ามีาในสัม เป็นลุุหนู เรียนี ไม่เย้อแวะับโลโสมมนมาเอับเา
บยอนแพฮยอนเป็นนุปาร์านยอลให้ลมามับโลสีำอัวเอ
" แ่สามวัน "
"....."
" ันะไปแ่สามวันแล้วะลับมาหานาย "
" ไม่ "
" ันลับมาไ้..เื่อใัน "
" ไม่เอา "
" แพฮยอน "
" ันะร้อไห้แล้วนะ " พอพูออไปแบบนี้ านยอล็ึแพฮยอนเ้ามาอแล้ว็ฟัไปมายให่ ร่าเล็ที่สวมเสื้อยืัวโร่เาะไหล่นัวสูแน่น านยอลอบเล่นับแ้มอแพฮยอน และมัะบอเสมอว่านายน่ารัเพราะไอ้้อนลมๆสอ้อนบนหน้านาย!
" ันไม่อยาให้ไป..ฟัูเห็นแ่ัวใ่ไหมล่ะ? " เราหันหน้าเ้าหาันานยอล้มลแะหน้าผานเอลบนหน้าผาแพฮยอน แพฮยอนมีผมสีบลอน์สว่า ผมสีที่านยอลบอว่าอบมันที่สุ เ้าัวอบใส่หมวแล้วเปิเหม่าวๆนั่น็เพราะานยอลบอว่าอบมันเหมือนัน
านยอลอบทุอย่าอแพฮยอน
ไม่ว่าะเป็นแ้มหรือหน้าผาาวๆอแพฮยอน
"...."
" ถ้าานายไปอยู่ไม่ไ้ริๆ นายพลบ้านั่น..เฮ้ย พ่ออนาย.. ถ้าพ่ออนายทำอะไรนายอี..." านยอลเยโน้อมเือบาย อนพ่อรู้ว่าำลับับุ๊ย้าถนนไร้อนาแถมยัเป็นผู้าย ที่รู้็เพราะวันนั้นานยอลโสอบเพื่อมาหาแพฮยอนที่ห้ออเรา แพฮยอนที่ไม่สบาย ็แ่ไ้ึ้นแ่็นอนมไปสามวัน
พอานยอลลับมาบ้านหลัาหายัวไปสามวัน สุท้ายวาม็แ พ่อให้นไปามหาแล้ว็เอริๆ เอานยอลที่เินออไปื้อยาแล้ว็เินเ้าอพาร์ทเม้นท์เ่าๆไป รูปทุรูปู็รู้ว่าแอบถ่าย็มีแ่เา หาแ่รูปสุท้ายที่ทำให้พ่อโรธน้อมเา็เพราะในรูปนั้นมีแพฮยอน รูปที่ถูแอบถ่ายาฝั่หน้า่า
เาำลันอนอแพฮยอน
านยอลเรียนหมอเป็นนัศึษาแพทย์ปีสี่ รอบรัวเป็นทหาร ีวิอยู่ในรอบและเ์มาั้แ่เ็ เพิ่มาีแเอา็อนมีวามรั บ้ามาๆที่ทิ้อนาอัวเอหนีออมาอยู่ับแพฮยอนที่มีแ่ัว ไม่ใ่อะไร ไม่มีเหุผลอะไร ็เพราะรัแพฮยอนริๆ
" เฮ้อ "
" ถอนหายใใส่หรอ! "
" เปล่ารับ "
" ใร้าย! "
" ะบอว่าไม่ไปแล้วไ "
"...."
" แล้วแม่อนาย.." ทีแบบนี้ล่ะมาย้อนถามเา แพฮยอน็ไม่ใ่นใำ านยอลหัวเราะนึ้นมู แฟนอเาเาอารม์ยาริๆ " เีึ๋ยวแอบไปหาแม่ที่โรพยาบาลเอ..ไป้วยันนะ "
" ลูอัูสุๆ "
" เอ้า! " านยอลมุ่ยหน้า
" ็เนี่ยเี๋ยวพาลูสะใภ้ไปแนะนำับแม่ไ " แพฮยอนัปา้มหน้าุ ทุบลไปัอั่บนอแร่ " ุหมอ..บ้า " เินทีไร็แบบนี้ทุที เสียมานุมผับื่อัหม แ่านยอล็ีใที่มีแ่เาเท่านั้นที่ไ้เห็น้านนี้อแพฮยอน
" เรียแบบนี้ อยาโนุหมอียาหรอ " อบนัล่ะแล้แพฮยอน พอบประโยแพฮยอน็้อนามอานยอลาแป๋ว เอสายาแบบนี้ทีไรานยอล็ไ้แ่ลืนน้ำลายลออึให่ทุที
" ุหมอ "
ให้ายเถอะ......
" ุหมอเอาุแรถมา " ริมฝีปาบานั้นเหมือนสะานยอลริๆ มือให่ล้วุแรถในระเป๋าาเส่ให้นัวเล็ว่าทันที แพฮยอนยิ้ม ยิ้มในแบบที่านยอลเอ็รู้ีว่าวามหมายนั่นืออะไร
" ห้อรวเป็นบนรถบีเอ็มับบลิวนะฮะ..ุหมอ "
ยันยั่วันเสียริ
บยอนแพฮยอน!!!!
.
.
menthol 1
-------------------------------
ทิ้ระเบิไวู้มให่ หลัเลียวันมินิทบเอัน่ะ
ฝาฟิมๆเล้าลิ่นเมนทอลไว้้วยนะะ ฮิ้
@lullaby_hh
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น