ฤทธิ์รักคนเถื่อน ผ่านพิจารนาสำนักพิมพ์ แสนรัก (ไลต์ออฟเลิฟ)

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 RENEW

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ดื่มแอลกอฮอล์อีกแล้ว” คำตอบของเธอทำเอาอีกคนส่งเสียงหัวเราะร่วนเธอคงคิดถึงวันนั้นเหมือนกับเขา ต่างกันตรงที่เขาเห็นมันเป็นเรื่องที่ดีเพราะมันทำให้เกิดเป็นสายสัมพันธ์อันลึกซึ้งระหว่างเขาและเธอขึ้นมา

“ขอบคุณมากค่ะ เกรงใจคุณจังที่ต้องเข้ามาเอาเอกสารด้วยตัวเอง ขอโทษด้วยจริงๆ นะคะ” หญิงสาวร่างผอมบางเอ่ยขอโทษไม่หยุดปาก

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็พักอยู่แถวนี้เองเลยอาสาแวะมาเอาให้” ญารินดาบอกอย่างแช่มชื่น เมื่อตอนบ่ายทางรีสอร์ทได้ส่งเอกสารไปให้บริษัทแต่พอเธอตรวจดูปรากฏว่ามันมาไม่ครบเห็นว่าอยู่ใกล้ที่พักเธอจึงอาสามา “งั้นฉันกลับก่อนนะคะ” เธอบอกลาหญิงสาวก่อนจะเดินออกไปแต่แล้วสายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวนางหนึ่งเข้า ญารินดาเดินไปหาแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าเธอกำลังแอบมองใครอยู่ ญารินดาแค่นเสียงเยาะอยู่ในลำคอ ถึงว่าทำไมมาธาวีกลับเร็วนัก ที่แท้ก็แอบตามสองคนนี้มานี่เอง แค่เห็นแววตาที่มองไปยังคนทั้งคู่ทำให้เธอรู้ว่านิสัยเดิมของเจ้าตัวไม่เปลี่ยนเลย

“พี่เมย์มาทำอะไรที่นี่คะ” แกล้งถามทำเหมือนไม่รู้ ก่อนเบนสายตาไปที่เจมส์กับเอมมาลิน “อุ้ย! นั่นบอสกับพี่เอมนี่ น่าอิจฉาเขาจังเนาะ สวีตกันจังคู่นี้เขาเหมาะสมกันมากเลยพี่ว่าไหม”

“คงงั้นมั้ง เราไปทักทายเขาหน่อยดีกว่า” มาธาวีว่านัยน์ตาฉายวาบพร้อมขยับตัวแต่โดนญารินดาคว้าหมับเข้าที่แขนกอดแน่นไม่ยอมปล่อย

“ไม่ดีค่ะ เราอย่าไปเป็นก้างขวางคอเขาเลย สองคนนั้นคงต้องการมีเวลาส่วนตัว เราเป็นคนอื่นไม่ควรสอดเรื่องของเขา มาค่ะเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า” ญารินดาจัดการลากมาธาวีออกมาจากตรงนั้นโดยที่อีกฝ่ายดูเหมือนไม่อยากจะออกมานัก ใจก็ยังขัดกับคำว่าเหมาะสมเพราะคิดว่าคำนี้มันคู่ควรกับตนมากกว่า

ด้านเจมส์นั่งยิ้มไม่หุบมองคนที่บอกว่าไม่หิวจัดการอาหารจนเกลี้ยงจานเลย ไม่รู้เป็นไงเขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองใบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าเสียเหลือเกิน แม้เธอจะชอบขัดใจเขาอยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่อาจทำให้เขาเลิกสนใจเธอได้ เขารอจนเธอทานอิ่มถึงได้ขยับลุก

“จะกลับใช่ไหมคะ” เอ่ยถามพร้อมความหวัง

“เต้นรำกับผมสักเพลงสิ”

“ไม่เจมส์ ฉันไม่อยาก...อ๊ะ” หญิงสาวถูกฉุดให้ลุกขึ้นยืนก่อนที่วงแขนแกร่งจะสอดรับเอวคอดเอาไว้ ประกบมือใหญ่พาร่างอรชรออกวาดลวดลายตามเสียงเพลงที่คลอมา

“รู้สึกคุณชอบจังเลยนะที่เป็นคนคุมทุกอย่าง” เธอว่าจำต้องยอมให้เขาเป็นคนนำขณะที่เธอทำได้แค่เดินตามเขาอย่างไม่มีทางเลือก

“ก็การเป็นคนคุมมันง่ายกว่าไง จะได้มั่นใจว่าจะไม่มีคนออกนอกลู่นอกทาง”

“รู้ไหมบางครั้งคนอื่นอาจไม่ชอบที่จะถูกควบคุมนะ” เธอบอกก่อนจะหมุนร่างตามแรงส่งของเจมส์จากนั้นเขาจึงโอบมาทางด้านหลังสองแขนอันแข็งแรงคล้ายจะกักขังเธอเอาไว้แม้กระนั้นมันก็อบอุ่นอย่างน่าประหลาด

“งั้นก็อย่าคิดว่ามันเป็นการควบคุมสิ คิดเสียว่ามันคือการหวง หวงในสิ่งที่เป็นของผม”

เธอหมุนตัวกลับมาสบประสานสายตาคู่เข้มคล้ายกับว่าดวงตาคู่นั้นทอประกายออกมา เธอรู้สึกถึงบางอย่างในใจที่มันกำลังอ่อนลง ทำไมเธอมักแพ้ทางให้ผู้ชายคนนี้อยู่เรื่อยเลยนะ

ภายในห้องประชุมของบริษัทอีกหลายวันต่อมา เป็นการประชุมสรุปไตรมาสสุดท้ายของปี เอมมาลินกวาดสายตาดูรายละเอียดบนหน้าเอกสาร มันสร้างความพอใจให้เธอเป็นอย่างมาก เจมส์ทำได้จริงอย่างปากว่า เขาสามารถทำให้บริษัทที่กำลังจะล้มกลับมายืนขึ้นได้ แน่ล่ะนักธุรกิจที่มีชั้นเชิงมากประสบการณ์อย่างเขาไม่ใช่เรื่องยาก ตอนนี้บริษัทเอม&เจมส์ ทราเวลไม่ใช่บริษัททัวร์เล็กๆ อีกต่อไป เขาทำตามสัญญาแล้ว

“ ผมเห็นด้วยที่คุณเสนอให้มีงานเลี้ยงในบริษัท พวกเราก็ทำงานกันอย่างหนักมาหลายเดือน เพื่อเป็นรางวัลให้เราทุกคน ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมเข้ามาบริหารงานและมันก็ไปได้สวย เพราะฉะนั้น ผมจึงจะมีโบนัสพิเศษให้ทุกคน และเพื่อตอบแทนที่ทุกคนตั้งใจทำงานกันอย่างเต็มที่ งานเลี้ยงที่จะมีขึ้นเราจะจัดบนเรือสำราญ”

“บนเรือ” มาธาวีแทรกขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

“ใช่” เสียงฮือฮาดังระงมไปทั่วห้องด้วยความดีใจ มีเพียงคนเดียวที่ดูเหมือนไม่กระตือรื้อร้นกับใครเขา เมื่อนึกถึงเรือลำนั้น มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นวายทั้งหมด มันเป็นที่ๆ ที่ทำให้เธอพบกับเจมส์เป็นครั้งแรก พร้อมกับความสัมพันธ์อันลึกซึ้งแต่เลือนราง ค่ำคืนที่เธอแทบจำอะไรไม่ได้ แต่เธอไม่รู้ว่าเจมส์จำมันได้ขึ้นใจ เพราะคืนนั้นมันทำให้เขาถ่อมาจนถึงที่นี่ ยื่นข้อเสนอที่แสนจะเอาเปรียบเพื่อแลกกับการที่จะได้ใกล้ชิดกับเธออีกครั้ง

 


.................................................................

ขออภัยที่เมื่อวานหายไป พอดีทะเลาะกับเน็ตอยู่ T-T ตอนนี้ก็ยังไม่ได้แต่ก็ยังพยายามมาอัพนะคะ เพิ่งเพิ่งหายไปนะ ช่วงนี้ป๋ายังไม่แรง อยู่เป็นเพื่อนกันต่อเน้อ