ฤทธิ์รักคนเถื่อน ผ่านพิจารนาสำนักพิมพ์ แสนรัก (ไลต์ออฟเลิฟ)

ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 27 RENEW

◊ SQWEEZ า

 

อีกหลายวันต่อมา ในท่าเรือแห่งหนึ่ง ทุกคนมาถึงที่นัดหมายกันก่อนเวลาด้วยความตื่นเต้น วันนี้เป็นวันที่ทุกคนรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ เพราะต่างคนก็อยากจะเห็นเรือลำนั้นด้วยตาตัวเองกันทั้งนั้น เนื่องจากท่าเรือแห่งนี้มันเล็กไปคนของเจมส์จึงไม่สามารถนำเรือหรูที่อัดแน่นไปด้วยลูกเรือนับร้อยชีวิตมาเทียบท่าได้ ดังนั้นทุกคนจึงจะต้องนั่งเรือเล็กเพื่อไปหาเรือฮอริงตัน ดีซี ที่ลอยลำอยู่กลางน่านน้ำแห่งท้องทะเลอันดามันแทน แม้ไม่ใช่ลำใหญ่สุดในอเมริกา แต่ความหรูหราของมันก็ไม่ด้อยไปกว่าเรือลำไหนเลย และมันก็ยังท่องไปทั่วโลกอย่างอิสรเสรีพอๆ กับเจ้าของของมัน

เมื่อมาถึง เสียงเฮฮาอย่างครื้นเครงของบรรดาพนักงานของบริษัทที่มีราวสิบกว่าชีวิต ทั้งตื่นตระการตากับความโอ่อ่าของมัน แม้แต่ญารินดาก็ยังกระดี๊กระด๊าไปด้วย เธอเองก็เพิ่งขึ้นเรือสำราญเป็นครั้งแรก ทำให้เอมมาลินที่ยืนอยู่ข้างๆ อดขำไปกับท่าทางน่ารักสดใสของสาวน้อยไม่ได้

“โอ้โห! อลังการงานสร้าง นี่ถ้าไม่ได้บอสเป็นเจ้าของ ฉันคงไม่มีวาสนาได้มาเหยียบเรือลำนี้เป็นแน่” สาวน้อยกล่าวเสียงใสพร้อมกับกวาดสายตาซุกซนไปจนทั่วดาดฟ้าของเรือด้วยความตื่นเต้น และมีหลายคนที่พยักหน้าเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่มาธาวียังอดทึ่งกับความสวยงามของมันไม่ได้ เห็นแบบนี้แล้วหล่อนยิ่งอยากมาเป็นเจ้าของเรือลำนี้ใจจะขาด และทางเดียวที่จะทำให้ไปถึงฝั่งฝันได้ นั่นก็คือเจ้านายหนุ่มรูปหล่อที่ยืนคุยอยู่กับพนักงานของเรือ โดยมีเลียมยืนฟังอยู่ใกล้ๆ หากแต่ว่าการจะเข้าหาเขามันช่างยากเย็นเหลือเกิน ด้วยเพราะมีเอมมาลินคั่นกลาง พึ่งนายยชญ์อย่างเดียวเห็นทีจะไม่ได้ความ แค่ผู้หญิงทื่อๆ ซื่อๆ อย่างเอมมาลินยังเอาไม่อยู่มันสร้างความขัดใจให้เธอเป็นอันมาก

เมื่อพูดคุยกับพนักงานเรียบร้อยแล้วเจมส์จึงหันมาหาพวกเอมมาลินที่ยืนคอยอยู่ พร้อมเอ่ยบอกเรื่องที่พักที่เขาสั่งคนจัดเตรียมไว้ล่วงหน้า

“เดี๋ยวผมจะให้พนักงานพาพวกคุณไปที่พักนะ ตามสบายกันนะทุกคน” ชายหนุ่มบอกเสียงขรึม ก่อนพยักหน้าให้ชายคนหนึ่งจากนั้นทั้งหมดจึงตามเขาไป และเมื่อเอมมาลินทำท่าจะเดินตามเจมส์จึงเรียกเธอไว้ “คุณจะไปไหน”

“ก็จะไปพักไงคะ” เสียงหวานเอ่ยตอบ

“ที่พักของคุณผมเตรียมไว้ให้เป็นพิเศษแล้ว...มาสิ! เดี๋ยวผมพาไป” เมื่อเจมส์จบก็เดินนำเธอจำต้องเดินตามเขาไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

โดยที่ญารินดายืนมองชั่วครู่ พลันสายตาเข้าไปปะทะกับร่างสูงของเลียมเข้าพอดี หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นพร้อมปรายตามอง แม้ชายคนนี้จะช่วยเธอไว้ หากแต่ว่าก็ยังไม่ชอบขี้หน้าเขาอยู่ดี จากนั้นจึงสะบัดร่างระหงตามคนอื่นไป โดยที่เลียมยืนส่ายหน้า พร้อมแค่นเสียงขึ้นจมูกดังหึ ยัยจอแบนเอ๊ย! คิดจะขอบคุณกันบ้างไหมเนี่ย

ด้านมาธาวีที่อยู่รั้งท้าย นัยน์ตาคู่เฉี่ยวหรี่มองเอมมาลินที่แยกไปกับเจมส์ด้วยความอิจฉา ด้วยเธอเองก็อยากได้สิทธิพิเศษแบบนี้บ้าง

ภายในห้องพักสี่เหลี่ยมสุดหรู ด้านในสุดมีเตียงขนาดใหญ่สีครีมสะอาดตา พร้อมเฟอร์นิเจอร์ครบชุดจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ ชั้นนี้เป็นชั้นบนสุด และเป็นโซนส่วนตัวของเจ้าของเรือ จึงไม่มีคนอื่นมารบกวนห้องนอนนี้เป็นห้องเล็กที่อยู่ติดกับห้องพักส่วนตัวของเขา ก็ยังดีที่ว่าเจมส์ยังให้เกียรติไม่อยู่ร่วมห้องกับเธอเพราะแค่นี้คนก็นินทาอย่างสนุกปากกันทั้งบริษัทแล้ว

“ชอบไหม ห้องนี้เป็นรับรองพิเศษน่ะ”

“ชอบค่ะ มันสวยมาก” ตอบพลางคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนมันจะเลือนลงไปเมื่อคิดว่าเขาเคยพาใครมาพักห้องนี้บ้างนะนอกเหนือจากเธอ ชายหนุ่มขยับกายเข้ามาใกล้

“พักซะนะ คุณดูเพลียมากเลย เดี๋ยวผมจะไปตรวจงานหน่อย” เจมส์นิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นมือใหญ่จึงเอื้อมออกไปประคองใบหน้าเรียวเล็กเอาไว้ ประทับรอยจูบลงบนหน้าผากนวล ส่งความห่วงใยผ่านริมฝีปากหนาอย่างเบาบาง ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาประกบปากบาง มันทำใจคนร่างเล็กอุ่นวาบ จุมพิตแรกที่แสนจะอบอุ่นและนุ่มนวลเป็นอย่างยิ่ง ใจดวงน้อยพองโตคับแน่น มันเป็นจูบที่อ่อนโยนผิดจากทุกครั้ง ไม่ได้มีแต่ความเอาแต่ได้ มันทะนุถนอม

และเมื่อมาส่งเธอเสร็จชายหนุ่มจึงแยกตัวออกไปตรวจงานที่เขาทิ้งมาหลายเดือน ปล่อยให้เธอพักผ่อนอยู่เพียงลำพัง หญิงสาวเดินไปเลื่อนผ้าม่านเปิดออก เหม่อมองฝ่ากระจกใสออกไปยังท้องทะเลเบื้องหน้า นัยน์ตาสีดำสนิททอดมองต่ำอย่างไร้จุดหมาย เธอไม่ได้ต้องการอะไรจากเขามากมายเลย เพียงแค่เขาเอาใจใส่ความรู้สึกเธอสักนิด เพียงเท่านี้ใจบางๆ ก็สดชื่นแจ่มใสได้แล้ว เมื่อไหร่นะเขาจะเปิดรับเธออย่างจริงใจเสียที

เจมส์เดินตรวจงานทีล่ะชั้น เรือลำนี้ครบครันไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกสบายหลากหลาย ทั้งห้องพักหรูหราไว้รับรองลูกค้า ห้องอาหารที่มีอยู่แทบทุกชั้นพร้อมกุ๊กฝีมือดีคอยปรุงอาหารรสเลิศ ห้องฟิตเนส และดาดฟ้าเปิดโล่งพร้อมสระน้ำขนาดใหญ่ไว้พักผ่อนหย่อนกาย รวมทั้งกาสิโนที่ตอนนี้ปิดปรับปรุงอยู่ ยังมีร้านจิวเวอรี่ของฝากที่อยู่ชั้นสาม เมื่อชายหนุ่มเยื้องย่างเข้าไปในเขตร้าน พนักงานผู้ดูแลรีบเข้ามาต้อนรับชายหนุ่มทันที

“เป็นไงบ้าง ผมไม่อยู่มีอะไรติดขัดไหม” เจ้านายหนุ่มเอ่ยถามเสียงทุ้ม

“ไม่มีปัญหาครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี” ชายคนดังกล่าวเอ่ยรายงานอย่างกระตือรื้อร้น “ช่วงก่อนมีสินค้าส่งเข้ามาใหม่เราได้สร้อยไข่มุกมาด้วยครับ” พูดพร้อมส่งกล่องกำมะหยีสีดำสนิทให้ เจมส์รับไปพร้อมเปิดดู

“อืม..สวยมาก” เอ่ยพลางมองอัญมณีแห่งท้องทะเลในมืออย่างสนอกสนใจ เป็นไข่มุกสีดำแวววาวสดใสประเมินค่ามิได้ ไข่มุกชนิดนี้เป็นของหายากที่ไม่ได้มีมาบ่อย ตัวสร้อยทำจากทองคำขาว จี้ไข่มุกประดับเพชร เจมส์ลูบมันอย่างใจลอย พลางคิดถึงใบหน้าหวานหากมันไประดับอยู่บนลำคอระหงคงจะดีไม่น้อย เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาจึงตัดสินใจเก็บมันไว้เอง เรียวปากหยักเหยียดยิ้มกับของขวัญชิ้นแรกที่เขาคิดจะมอบให้ไม่รู้ว่าเจ้าตัวเห็นแล้วจะดีใจรึเปล่านะ