คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ล่ารัก 15
ชายหนุ่มเสียสละให้เธอเป็นคนเปิดเกม กติกาการเล่นพูลนั้นไม่ได้ยุ่งยากเหมือนเล่นสนุกเกอร์ที่จะต้องตบลูกแดงสลับกับลูกสีเพื่อทำคะแนน แต่พูลจะต้องตบกลุ่มลูกที่ตนเลือกให้ลงหลุมหมดก่อนจึงจะมีสิทธิ์ตบลูกหมายเลขแปดเพื่อปิดเกม ซึ่งกลุ่มลูกจะมีอยู่สองกลุ่ม คือลูกสีกับลูกลายและแต่ละลูกจะมีหมายเลขกำกับหากใครตบลูกสุดท้ายลงได้ก็จะถือว่าเป็นผู้ชนะ
ฝีมือของทั้งคู่นั้นถือได้ว่ากินกันไม่ลง เพราะต่างคนต่างก็มีความแม่นยำ มีพลาดบ้างแต่ก็ไปกันอย่างสูสี แอนเดรสยืนเอนกายพิงขอบโต๊ะกลมที่ตั้งอยู่มุมห้องมองหญิงสาวที่กำลังเล็งอย่างตั้งอกตั้งใจ เขารับเดิมพันเพียงเพราะอยากสนุก แต่เธอนั้นกลับตั้งหน้าตั้งตาจะเอาชนะให้ได้ อะไรกันนะที่ทำให้เธออยากรู้เรื่องเขาขนาดนี้
“นี่นะบอกเล่นเป็นนิดหน่อย” ชายหนุ่มพึมพำกับบารอนเสียงเบา
“แบบนี้ไม่ธรรมดาหรอกครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มออกความเห็นอย่างนึกทึ่งเล็กๆ ขณะที่แอนเดรสนั้นไม่ได้สนใจลูกแทงของเธอเลย แต่กลับสนใจเรียวขาเสลาที่เหยียดตรงนั้นมากกว่า กางเกงขาสั้นที่สวมนั้นถลกขึ้นเมื่อเธอโก้งโค้ง เสื้อคอกว้างที่สวมทับสายเดี่ยวร่นลงจึงเห็นไหล่เนียน เธอโน้มตัวราบลงโดยไม้คิววางอยู่บนสะพานมือ ดูเซ็กซี่เป็นบ้า ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นผู้หญิงเล่นพูล แต่ท่วงท่าที่เธอยักย้ายนั้นยั่วน้ำลายเขาดีแท้
เนื่องจากมันเป็นเฟรมตัดสินเธอจึงตั้งใจเป็นพิเศษ เล็งแล้วเล็งอีกจนแล้วจนรอดก็ยังไม่พอใจเดินอ้อมโต๊ะเพื่อหาองศาที่เหมาะ ดูทิศทางการตบลูกอย่างมั่นอกมั่นใจ หากเธอตบลูกนี้ลงได้เธอจะเป็นฝ่ายชนะทันที แต่หากพลาด แอนเดรสก็จะเป็นคนคุมเกม เพราะตอนนี้ทั้งเธอและเขาต่างก็ตบกลุ่มลูกของตนจนหมดโต๊ะแล้ว หญิงสาวมองไม้คิวในมือเกิดอาการไม่มั่นใจขึ้นมา
“ขอฉันเปลี่ยนไม้คิวได้ไหม” พอเธอเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มเลยไหวไหล่เบาๆ
“ตามสะดวกเลย”
เมื่อเขาอนุญาตเธอจึงเดินไปเลือกไม้คิวอันใหม่ แต่ระหว่างนั้นแอนเดรสเอื้อมมือไปหาบารอนหยิบเอาปากกาที่เสียบอยู่ที่อกเขาออกมา บอดี้การ์ดหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูง มองเจ้านายหนุ่มเดินไปทำอะไรบางอย่างที่เขาไม่ค่อยจะเห็นด้วยนัก ก่อนที่จะกลับมาพร้อมขยิบตาให้เขาเงียบเสีย
นพิษฐากลับมาพร้อมไม้คิวด้วยใบหน้าที่มาดมั่น ว่าเธอจะต้องชนะอย่างแน่นอน หลังจากเล็งดีแล้วจากมุมที่กะไว้ ระยะแค่นี้เธอคิดว่าแค่ตบมันเบาๆ มันก็น่าจะลงแล้ว เมื่อทำเช่นนั้นลูกกลมเกลี้ยงนั้นไหลไปเรื่อยๆ หากแต่ทว่ามันกลับไม่ลงหลุมอย่างที่เธอตั้งใจเมื่อจู่ๆ มันก็เปลี่ยนทิศแบบกะทันหัน หญิงสาวถึงกับอ้างปากค้างอย่างไม่เชื่อ ด้วยประสบการณ์ที่เธอเล่นมาหลายครา แค่ตบเบาๆ แค่นี้มันไม่น่าจะพลาดนี่นา มันอะไรกันเนี่ย เสียงหัวเราะร่าของชายหนุ่มทำเอาเธอหน้าเสีย เมื่อเขาเดินไปตบลูกสุดท้ายลงหลุมเป็นอันจบเกมส์
“ฉันชนะ” ชายหนุ่มยืดอกอย่างครึ้มอกครึ้มใจ ยื่นไม้คิวให้บารอนเอามันไปเก็บ และเมื่อเขาสาวเท้าเข้ามาหาเธอ บารอนก็พาร่างแข็งทื่อของตนออกไปพร้อมกับปิดประตูตามหลัง นพิษฐายังถือไม้คิวไว้ในมือแน่น นัยน์ตากลมใสสั่นระริกมีแววหวั่นวิตก ตายแล้วเธอจะทำยังไงดีเนี่ย
“เอ่อ...คุณแอนเดรส ขอ..ขอฉันแก้ตัวอีกสักเกมได้ไหมคะ” บอกเสียงอ่อยขณะที่ชายหนุ่มยังตบเท้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ไม่ได้ กติกาก็คือกติกา และฉันก็ไม่ชอบให้โอกาสใครแก้ตัว เมื่อเธอแพ้ก็ต้องยอมรับสิ” มือใหญ่นั้นดึงเอาไม้คิวออกไปห่างๆ อีกข้างกดสะโพกเต็มตึงแนบกับโต๊ะ นพิษฐามีอาการหายใจติดขัดเมื่อสะโพกหนาบดคลึง แขนกำยำนั้นสอดเข้าที่แผ่นหลังยกร่างเพรียวขึ้นไปนั่งบนโต๊ะโดยเอวสอบแทรกกลางลำตัวอย่างมั่นเหมาะ เธอพยายามกระถดหนี แต่เขากลับจับขาสวยขึ้นไปพาดที่เอวหนา
“คะ..คือ ฉัน”
เธออยากจะบ่ายเบี่ยงแต่กลับไม่มีโอกาส เมื่อชายหนุ่มฉกไวยิ่งกว่าอสรพิษ แทรกซึมเข้ามาทีล่ะน้อย ลิ้นร้อนชื้นตวัดเกี่ยวจนเธอแทบจะสำลั่กจุมพิตอันเร่าร้อนที่บรรจงอย่างเน้นหนัก ร่างเธอถูกยกขึ้นไปนอนราบกับโต๊ะพร้อมกันนั้นเขาก็ทาบร่างหนักกดทับจนเธอไม่สามารถขัดขืนได้ ปลายจมูกซุกไซร้ไล่สูดกลิ่นสาบสาวอย่างละเมียดละไม
“ดะ เดี๋ยว ตรงนี้เลยเหรอคะ” พูดแทรกขึ้นเพื่อต้องการให้เขาหยุด และหวังว่ามันจะทำให้เขารู้ตัวว่าสถานที่มันไม่เหมาะสมที่จะทำอะไรแบบนี้
“ทำไม ก็นี่มันบ้านฉัน ฉันจะทำอะไรตรงไหนกับใครก็ได้ เธอรู้ตัวไหมว่าทำให้ฉันอดใจไม่ไหว เธอหอมน่ากินไปทั้งตัวเลย เธอไม่ต้องห่วง อยากได้อะไรฉันจะให้เธอหมด แค่เพียงยอมตามใจฉัน” พูดเสียงกระเส่าแหบ ลมหายใจร้อนผะผ่าวลัดริมขอบหู ชายเสื้อเนื้อบางพลิ้วถูกเลิกขึ้นด้วยมือหนา ก่อนที่จะสอดเข้าไปใต้บราลูกไม้เกาะกุมเนินงามเคล้นคลึงฟอนเฟ้นอย่างมันมือ
“ไม่..ไม่ได้โปรด ฉัน...ฉัน”
“เธอมาก็เพื่อแบบนี้ไม่ใช่เหรอ มาเพื่อเป็นของฉัน ไม่เอาน่าจะถ่วงเวลาไปทำไม หรือเธอมีจุดประสงค์อื่น” น้ำเสียงเข้มขึง พร้อมกับจ้องมองคนร่างเล็กที่กำลังสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวอย่างค้นหา
“เปล่า..ฉันแค่ ฉันแค่กลัว” ตอบแบบอึกอักกลัวเขาจะจับผิดได้
“ไม่ต้องกลัวมันไม่เลวร้ายหรอก ฉันจะทำให้เธอสำลักความสุขจนหยุดไม่อยู่เลยเชียวแหล่ะ”
นพิษฐาใจเสียเป็นอย่างมาก เธอจะหาข้ออ้างอะไรมาปฏิเสธเขาดีเนี่ย เธอไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย ไม่เพียงปกป้องตัวเองไม่ได้ยังเปิดโอกาสให้เขารุกคืบ คิดสิคิด แต่เธอจะคิดได้อย่างไร เมื่อริมฝีปากหยักนั้นคอยแต่เลาะเล็มกายนุ่มอยู่ไม่หยุด คิดไม่ถึงว่าแอนเดรสจะรุกเร็วปานนี้ นี่เธอจะเสียท่าตั้งแต่วันแรกเลยหรือตอนนี้เธอเห็นเพียงแสงสว่างจ้าที่ส่องลงมาจากโคมไฟ ดวงตาพร่าเลือนเพราะแรงโอ้โลมที่ส่งมาไม่หยุด
ขณะที่กายหนุ่มอัดแน่นด้วยไฟร้อนจะแทบจะระเบิด เมื่อกลิ่นกายหอมกรุ่นชวนใจเตลิด คราแรกเขาตั้งใจจะให้มันไปแบบเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน แต่ตอนนี้เขากลับไม่สามารถหยุดตนเองได้ เมื่อคนใต้ร่างน่ากินเสียขนาดนี้ เนื้ออ่อนหวานฉ่ำ จับมือเล็กประสานเพื่อที่เธอจะได้ไม่ดันเขาออก ขบกัดเบาๆ จนเนื้อสาวเป็นรอย และดูเหมือนเธอเองก็เริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ เขากระตุ้นเธอต่อไปโดยการครอบครองเนินนิ่มผ่านบราตัวหนา ใช้ปากงับมันออกแต่ยังไม่ทันเผยเนินนุ่มเต่งตึงเสียงเคาะประตูก็เข้ามาขัดจังหวะ แอนเดรสสบถอย่างอารมณ์เสียสุดๆ เมื่อเสียงเคาะนั้นยังดังไม่หยุด จึงต้องผละออกจากหญิงสาวอย่างไม่เต็มใจ จัดการปิดเสื้อเธอไว้อย่างเดิม
“เข้ามา” เสียงห้าวเอ่ยอนุญาต มองบารอนแทรกร่างเข้ามาอย่างกลัวๆ กล้าๆ “มีอะไรสำคัญมากรึไง คอขาดบาดตายมากไหม” เจ้านายหนุ่มถามเสียงห้าวหุ้นระคนหงุดหงิด
“ขออภัยด้วยครับ แต่ที่โกดังโทรฯมา” บารอนรายงานเสียงอ่อย
“รู้แล้ว เดี๋ยวฉันออกไป” เมื่อเขาสั่งจบ บอดี้การ์ดหนุ่มจึงรีบออกไปทันควัน แอนเดรสเบนสายตากลับมาที่เธอ โดยหญิงสาวนั้นนอนนิ่งด้วยอาการตัวแข็งทื่อ “แย่จัง วันนี้ฉันคงไม่ได้รางวัล แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาไว้ทบต้นวันหลัง”
หลังจากที่เขาออกไปแล้ว นพิษฐายังนอนนิ่งอยู่ที่เดิมอย่างมึนงง เกือบไปแล้ว เกือบแล้วจริงๆ อยากจะบ้าตาย ใจมันสั่นรัวอย่างบอกไม่ถูก คนบ้าอะไรบทจะหื่นก็หื่นเอาดื้อๆ ไม่ให้เธอได้ตั้งตัวเลย บ้าจริงเพราะเดิมพันโง่ๆ นั่นเลยทีเดียว คิดจะเอาชนะแต่กลับกลายเป็นว่าแพ้อย่างไม่เป็นท่า พลิกตัวลงมานอนคว่ำ มองลูกกลมเกลี้ยงเจ้าปัญหา ก่อนที่เธอจะสะดุดกับอะไรบางอย่าง เมื่อหรี่ตามองดีๆ จากนั้น จึงแค่นเสียงดังเฮอะอย่างเหลืออด
“คนบ้านี่ ขี้โกงนี่นา” เธอบ่นอุบอิบพลางจับจ้องที่ผ้าสักหลาดที่ตอนนี้มันมีรอยขาดนิดๆ ถึงว่าเธอแพ้อย่างไม่น่าเชื่อเลย ตนแน่ใจว่าก่อนหน้านี้ไม่เห็นรอยขาดนี่ ต้องเป็นตอนที่เธอเปลี่ยนไม้คิวแน่ๆ เขาถือโอกาสทำมันขาด จนทำให้ลูกแทงของเธอหักเหเปลี่ยนทิศทาง ก็เท่ากับว่าเธอไม่ได้แพ้ แต่เขาต่างหากที่โกง คนเจ้าเล่ห์เธอไม่น่าหลงกลเลย อย่าให้ถึงทีเธอบ้างนะสงสัยเล่นกันแบบแฟร์ๆ กับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เสียแล้ว
ความคิดเห็น