คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Level_15
ปิ๊บๆๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเรียกสติที่หลุดลอยจากการหลับไหลให้กลับเข้าร่างแบมแบมเอื้อมมือไปกดปิดก่อนมุดตัวเข้าผ้าห่มอีกครั้งเค้าเบียดตัวเข้าหาหมอนข้างด้วยความเคยชินขาเรียวยกขึ้นเกาะเกี่ยวหมอนข้างเข้าหาตัวหน้าหวานถูไถไปมากับหมอนข้างใบโปรดแต่ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างแปลกไปทำไมหมอนข้างขยับได้ล่ะ ??? แบมแบมรู้สึกได้ถึงแรงกอดรัดที่เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆจึงค่อยๆลืมตาขึ้นแต่สิ่งที่เห็นคือความมืดมิดทำไมมองไม่เห็นอะไรเลยหรือเค้าจะตาบอดเพราะเมื่อวานตากแดดมากเกินไปไม่นะ ร่างบางเริ่มดิ้นไปมาใต้อ้อมแขนของใครอีกคน
“อย่าดิ้นดิ กำลังสบาย”
เสียงทุ่มต่ำทำให้ทุกการเคลื่อนไหวหยุดนิ่งผมที่พึ่งเรียกสติกลับมาครบถ้วนเริ่มรีรันข้อมูลทันทีถ้าจำไม่ผิดเมื่อคืนไอรุ่นพี่หัวเทามาหาที่ห้องเถียงกันอยู่สักพักก็โดนลากมาห้องนอนแต่ผมหนีเข้ามานอนได้สำเร็จหลังจากนั้นพี่มันก็พูดอะไรสักอย่างแล้วผมก็วูบไปสรุปหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ???
“ทีเมื่อคืนไม่เห็นดิ้นแบบนี้เลย”
อะไรคือเมื่อคืนไม่ดิ้นแบบนี้ผมเริ่มคล่ำไปตามเนื้อตัวชิบหาย...ทำไมเหลือบ็อกเซอร์ตัวเดียวอย่าบอกนะว่า พลั๊ก..ผมถีบพี่มันลงจากเตียงก่อนลุกขึ้นนั่งแล้วสำรวจร่างกายด้วยสายตาอีกครั้ง
“พี่ทำอะไรผม ฮ่ะ..”
ผมตะคอกออกไปสุดเสียงพี่มันลุกขึ้นยืนลูบหัวปอยๆก่อนเดินเข้ามาหาผมด้วยสภาพไม่ต่างกันก็ตอนนี้มันเหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนกันนะสิ
“ตื่นมาก็โวยวายเลยนะ”
ไอหัวเทายืนกอดอกจ้องผมเขม่ง
“พี่ทำมันไปแล้วใช่มั้ย...ใช่มั้ย ตอบ !!! “
“มึงจะเสียงดังทำไมแต่เช้ารบกวนชาวบ้าน ชาวช่องเค้า”
“ก็ตอบมาดิว่ะพี่ลักหลับผมใช่มั้ย”
ไร้ซึ่งคำตอบใดๆจากคนตรงหน้าพี่มันกระตุกยิ้มมุมปากส่งมาให้ผมก่อนเดินออกจากห้องนอนไปนี่คิดจะกวนตีนกันใช่มั้ยได้..
“หยุด..กูบอกให้มึงหยุดไงไอเหี้ยมาร์ค”
ได้ผลเกินคาดพี่มันหยุดเดินพร้อมหันมามองผมตาขวาง
“มึงขึ้นกูมึงกับใครไหนลองพูดอีกทีดิ”
เสียงเย็นมาเลยทีอย่างงี้ทำเป็นโกรธทีทำกับกูไม่คิด
“กูพูดกับมึงนั้นแหละถามแล้วทำไมไม่ตอบ กวนส้นตีน..”
ผมขึ้นเสียงตอบกลับไปพี่มันหน้าตึงไปเลยครับดูท่าจะโกรธมาก
“ปากดีนักนะ..เมื่อคืนยังครางเสียงสั่นอยู่เลยอยากรู้นักใช่มั้ย เออ กูเอามึงเมื่อคืน..”
เหมือนโลกถล่มลงมากระแทกหัวตัวงี้ชาไปหมดนี่มึงกำลังบอกว่ากูเสียเอกราชให้มึงไปแล้วใช่มั้ยผมยืนอึ้งไปเลยหลังจากได้ยิน
“สัส..มึงออกไปจากห้องกูเลยนะ ไป !!!!”
ผมกำมือแน่นจนเล็บฝังลงไปกับเนื้อนุ่มแต่ดูเหมือนพี่มันจะไม่สะทกสะท้านมันยักไหล่ส่งกลับมาก่อนเดินผ่านผมเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งผมนี่ตัวสั่น ปากสั่นไปหมด อารมณ์ตอนนั้นอยากจะต่อยหน้าแม่งมาก
“กู บอก ให้ มึง ออก ไป !!!”
ผมเดินตามพี่มันเข้าไปในห้องนอนก่อนเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบากเคยเป็นกันมั้ยโมโหมากจนน้ำตาไหลออกมาตอนนี้ผมกำลังเป็นแบบนั้นน้ำตาที่ไม่ควรจะไหลกลับพรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ไม่ได้เสียใจแต่โมโห โมโหมากๆเนี่ยเหรอคนที่บอกว่าชอบกูนักหนา ค..ย
“แบมแบม...”
พี่มันหันมาเรียกผมขณะกำลังหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ผมยืนจ้องคนตรงหน้านิ่งพร้อมกับพยายามข่มอารมณ์ให้เย็นลงเพราะตอนนี้ผมรู้สึกได้เลยว่าถ้ามันเรียกผมอีกครั้ง ผมต้องวิ่งเข้าไปซัดหน้ามันแน่ๆและไอน้ำตาห่านี่ก็ไม่หยุดไหลสักทีเหี้ยเอ้ย...
“โอเคๆ เลิกเล่นและมานี่มา”
อะไรคือเลิกเล่น เล่นอะไรแล้วกวักมือเรียกนี่คิดว่ากูจะไปมั้ย มึงแกล้งบ้าเหรอ ??? ผมปาดน้ำตาออกไปจนหมดก่อนจ้องคนตรงหน้าเขม่ง
“เลิกขี้แยแล้วมานี่เร็วๆเข้า”
พี่มันนั่งลงบนเตียงพร้อมกวักมือเรียกผมให้เข้าไปหา
“กูไม่ไป มึงแหละออกไปนี่กูพูดหลายรอบแล้วนะ”
“พูดไม่เพราะเดี๋ยวตบปาก มึงช่วยตั้งสติก่อนได้มั้ย”
“เป็นมึง..มึงไม่โมโหเหรอโดนเอาตูดนะเว้ย ไม่ใช่แย่งของกิน หัวเราะเหี้ยไรไม่ตลก”
ดู ดูมัน นั่งขำตัวงอเลยอีเหี้ยตลกมากมั้งมึงไม่ได้เป็นคนโดนเสียบก็พูดได้ดิว่ะ
“ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยย..ปวดท้อง ฮ่าๆๆๆ”
ยัง ยังไม่หยุด ขำห่าไรมากมายผมก้าวขาเข้าไปหาคนตรงหน้าอย่างเหลืออด
“มานี่เลย ไอเด็กอวดดี”
พี่มันคว้าแขนผมก่อนดึงเข้าหาตัวผมเซถลาไปนั่งตักคนตรงหน้าตามแรงดึงของอีกฝ่ายก่อนจะถูกพี่มันรวบตัวเอาไว้ผมพยายามดิ้นไปมาสุดแรงแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อพี่มันเริ่มกอดรัดผมแรงขึ้น
“หยุด..ห้ามโวยวายแล้วตั้งใจฟังที่กูจะพูดให้ดีๆ “
“........”
“กูไม่ได้ทำอะไรมึงทั้งนั้นแหละ กูจัดฉากขึ้นมาเองดูเหมือนการรับน้องวันที่สองจะจบเร็วกว่าที่คิดไว้ยังไงก็ยินดีตอนรับเข้าสายรหัสนะเด็กใหม่”
“........”
อีชิบหาย...รับน้องเนี่ยนะและที่กูโวยวายไปทั้งหมดเพื่ออะไร ตอบ !!!
“อ้าว..นิ่งไปเลย นี่มึงคิดว่ากูทำแบบนั้นจริงๆรึไง
มึงคิดว่ากูชั่วขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เออ..โคตรชั่ว สารเลว ชาติหมา หน้าส้นต...”
“พอแล้วม้างงง แค่นี้ก็ไม่เหลือดีแล้วมึงโกรธกูมากเลยเหรอ”
“เป็นมึงไม่โกรธเหรอเล่นห่าไรไม่รู้เรื่องจัดฉากเนี่ยนะถามจริงใช้อะไรคิดว่ะดูละครมากรึไง“
“ขึ้นกูมึงอีกแล้วนะและถ้าไม่ทำแบบนี้กูจะไม่ได้เห็นเด็กขี้แยเหรอ โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะคนดี ฮ่าๆๆๆ”
พี่มันยกมือขึ้นมาลูบหัวผมก่อนหัวเราะออกมาดังลั่น
“ตลกและ..ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะเว้ย”
“ถ้าไม่ใช่เพื่อนงั้นเป็นแฟนใช่ป่ะ”
“ชาติหน้าเหอะ..จะปล่อยได้ยังจะไปใส่เสื้อผ้า”
“ใส่ทำไมอย่างงี้ก็ดีอยู่แล้ว วิวกำลังดีเลย”
พี่มันยื่นหน้ามาก้มมองผมยิ้มๆและมือจะต่ำไปไหนลงอีกนิดนี่ถึงแบมแบมน้อยแล้วนะ
“มืออ่ะ เอาออกไปเลย”
“หายโกรธ เดี๋ยวปล่อย..”
“ไม่มีวัน เรื่องวันนี้จะถูกจารึกไว้ในบัญชีดำรอวันเอาคืนแน่นอนและถ้ายังไม่ยอมปล่อยก็อย่าหวังเลยว่ากูจะพูดดีๆด้วย”
“ขู่กูเหรอ”
ฟอดดด..ผมโดนขโมยหอมไปฟอดใหญ่เอาอีกแล้วเอะอะก็ถึงเนื้อถึงตัวน่าหงุดหงิดจริงๆ
“และถ้ามึงยังไม่พูดจาให้มันดีๆกูจะกัดปากมึง”
“กูไม่กลัวมึ...อ๊ะ”
พี่มันจับหน้าผมให้หันกลับไปหา ปากได้รูปยื่นมากัดริมฝีปากผมอย่างแรง แรงจนผมรู้สึกได้ถึงรสฝาดของเลือดก่อนจะถูกลิ้นอุ่นไล่เลียไปตามริมฝีปากผมได้แต่หลับตาลงปล่อยให้คนตรงหน้าเอาเปรียบอยู่แบบนั้นทำไมผมถึงไม่เคยสู้พี่มันได้เลยทำไมยอมให้มันทำอะไรแบบนี้ตลอดคิดแล้วก็อดโมโหตัวเองไม่ได้มึงมันไม่ได้เรื่องแบมแบม ไอกากเอ้ยยย
“อืมมมม...”
จากการกัดกลับกลายไปเป็นการประกบจูบแสนดูดดื่มลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปกอบโกยความหวานไม่รู้จักจบจักสิ้น มือหนาถูกยกขึ้นมาประคองใบหน้าหวานเกินชายเอาไว้อย่างเบามือ มาร์คบดเบียดริมฝีปากอิ่มอยู่พักใหญ่ก่อนค่อยๆผละออกช้าๆแต่ก็ไม่วายกดจูบลงไปอีกครั้งและอีกครั้งการจูบกับแบมแบมไม่เคยเพียงพอเลยจริงๆมาร์คละจากริมฝีปากเลื่อนขึ้นไปกดจูบบนหน้าผากกว้างไล่ลงมาขโมยความหอมจากแก้มเนียนและจบลงด้วยการงับปลายจมูกเบาๆ
“ขอโทษที่เล่นแรงไปหน่อยหายโกรธยัง”
“.............”
ผมเม้มปากเข้าหากันโดยไม่พูดอะไรออกไป
“ไม่พูดงั้นกูถือว่าหายโกรธแล้วนะ”
“จะคิดยังไงก็เชิญไม่ยุ่งด้วยแล้ว ”
ผมรีบยันตัวลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปในห้องน้ำก็ไอใจบ้านี่สิเต้นแรงจนผมต้องยกมือขึ้นมากุมเอาไว้
“ไอห่าแบม ไอไก่อ่อนแค่นี้ทำเป็นใจเต้นหยุดเลยนะมึงห้ามหวั่นไหวเด็ดขาด เรามันเสือแบมไร้พ่ายอย่างให้ผู้ชายสติไม่ดีมาทำให้ไขว้เขวดิว่ะ”
ผมยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเรียกสติอยู่หลายครั้งแต่ดูเหมือนสมองจะไม่สั่งการเพราะตอนนี้ผมยืนยิ้มเป็นคนบ้าอยู่หน้ากระจกพร้อมกับดวงใจที่เต้นโครมครามไม่เลิกนี่ผมบ้าไปแล้วจริงๆใช่มั้ย...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
>>> TBC <<<
ดูเหมือนเพลย์บอยตัวพ่อจะเริ่มหวั่นไหวกับพี่สายรหัสตัวเองซะแล้วสิ
มาลุ้นกันดีกว่าว่า " เสือแบม " จะใจแข็งไปได้อีกนานแค่ไหน...
#ฟิคลองของ
ความคิดเห็น