คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : Level_58
“ไอธาน..ส่งลูกมาให้กู”
เสียงแอนดูรว์ตะโกนโหวกเหวกเรียกเพื่อนให้ส่งลูกมาทางตนเอง
“เอ้า..รับ”
เมื่อได้ยินดังนั้นนาธานก็รีบพลิกตัวหันไปส่งลูกให้อีกฝ่ายแต่ก่อนที่ลูกจะเลยไปถึงมือแอนดรูว์ก็ถูกใครบางคนวิ่งมาฉกลูกตัดหน้าไปซะก่อน
“เฮ้ย..”
แอนดูรว์ร้องเสียงหลงก่อนจะวิ่งตามไปแต่ก็ไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายขึ้นเลย์อัพทำคะแนนได้อีกครั้ง
“โหย..กูไม่เล่นแล้ว แม่งเก่งแล้วยังเสือกไปอยู่ทีมเดียวกันอีก”
เสียงบ่นอิดออดดังขึ้นทันทีที่ร่างบางทำแต้มได้
ใช่ตอนนี้พวกเขากำลังแข่งบาสกันอยู่ โดยที่มาร์คและแบมแบมอยู่ทีมเดียวกันขณะที่แอนดรูว์เลือกนาธานมาร่วมทีมกับตน
“อะไรกันพี่..แค่นี่ยอมแพ้แล้วเหรอ”
ร่างบางที่ยืนเดาะลูกอยู่หันไปถามยิ้มๆ
“เงียบไปเลยแบมแบม..ก็ว่าอยู่ทำไมตอนท้าถึงรับคำง่ายนัก”
สิ้นคำร่างบางก็ยักไหล่พร้อมกับส่งยิ้มกวนๆไปให้
“มึงอ่อนเองรึเปล่าไอแอนดรูว์”
มาร์คที่ยืนอยู่ไม่ไกลเอ่ยขึ้นขำๆ
“มึงก็อีกคน ทำไมไม่บอกกูว่าเมียเล่นบาสเก่ง”
“ก็มึงไม่ได้ถาม”
มาร์คตอบหน้าตายก่อนจะเดินไปแย่งลูกที่ร่างบางเดาะอยู่มาชู้ตเล่น
“เออๆ กูผิดเองที่ไม่ถามมึง ห่า..เสียตังค์จนได้”
แอนดรูว์ยังบ่นไม่เลิกขณะที่แบมแบมยืนขำท่าทีของอีกฝ่าย
“รู้แล้วก็จ่ายมาอย่าอิดออด แบมแบมไปรับตังค์”
มาร์คยกยิ้มร้ายอย่างเคย ร่างบางที่ยังขำไม่เลิกค่อยๆเดินไปหาแอนดรูว์ตามที่มาร์คบอก
“หยวนให้พี่สักครั้งได้มั้ยแบมแบม”
แอนดูรว์ล้วงกระเป๋าตังค์ออกมากำไว้แน่นเงยหน้าไปพูดกับร่างบาง
“ไม่ได้ครับ..พี่เป็นคนคิดเรื่องวางเดิมพันเองเพราะงั้นจ่ายมาครับ”
ร่างบางยื่นมือออกไปตรงหน้าอีกฝ่าย
“โห้ย..เขี้ยวเหมือนกันนะเรา แค่ครั้งเดียวก็ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ครับ”
“ว่าแต่..รับบัตรเครดิตมั้ย”
“มึงนี่มันหน้าด้านจริงๆ ไม่มีตังค์ยังเสือกมาท้าพวกกูอีก”
มาร์คที่เดินมายืนข้างๆร่างบางเอ่ยขำๆ
“โถ่..ไอมาร์คกูก็อำน้องมันไปงั้นแหละ เอ้า..เอาไป แค่นี้เศษเงินว่ะ”
แอนดรูว์จึงหยิบเงินส่งให้ร่างบางทันที
“ปากดี..งั้นเอาอีกสักเกมส์มั้ย
ครั้งนี้มึงแข่งกับเมียกูตัวๆ ใครแพ้จ่ายมาสองเท่า”
“ตัวๆเสื้อผ้าไม่เกี่ยวอ่ะเหรอ
ก็น่าสนนะ”
“ส้นตีนสิ” มาร์ครีบโผลงออกมา
“แต่ถ้าเสื้อผ้าไม่เกี่ยวแล้วได้สองเท่าผมก็โอเคนะ”
ร่างบางเอ่ยพร้อมรอยยิ้มร้ายทำให้โดนมาร์คดึงไปล็อคคอทันที
“งั้นมาเล่นกับกูนี่มา กูให้ได้มากกว่าสองเท่าอีกสนมั้ย”
ร่างหนาก้มลงไปพูดกับอีกฝ่าย
“ไม่เอา..เล่นกับมึงได้ไม่คุ้มเสีย
เรื่องอะไรจะเล่น”
“มึงเสียอะไรมีแต่ได้กับได้เห็นๆ ไม่เชื่อไปลองเลยมั้ย”
ไม่พูดเปล่ามาร์คยังทำท่าจะลากร่างบางเข้าไปด้านในทำให้อีกฝ่ายต้องขืนตัวเอาไว้
“ไม่เอาเว้ย..ปล่อย !!!”
“โลกนี่มีเราสองตลอด..ทำอะไรเกรงใจพวกกูด้วยครับ มีอย่างที่ไหนเพื่อนมาเต็มบ้านจะลากกันเข้าห้อง”
เชอร์วินที่นั่งอยู่ไม่ไกลเอ่ยขัดขึ้นมาเรียกเสียงโห่จากเพื่อนๆของมาร์คได้ในทันที
“นั้นดิวะ..พวกมึงนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ ทำอะไรกรุณาเห็นหัวพวกกูบ้างนะครับ”
นาธานที่มองเหตุการณ์อยู่นานเอ่ยเสริมขึ้นบ้าง
“ได้ทีเอาใหญ่เลยนะพวกมึง”
มาร์คที่ยอมปล่อยร่างบางหันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนขำๆ
“มันเป็นเรื่องธรรมดาครับเพื่อน คนล้มให้รีบกระทืบซ้ำเคยได้ยินมั้ย”
“ห่าสิ...เขามีแต่คนล้มอย่าข้าม”
“อ้าวเหรอ..นี่กูเข้าใจผิดมาตลอดเลยเหรอวะ”
นาธานแกล้งทำหน้าเหรอหรา
“กูว่าไม่ผิดหรอก...คนชั่วๆอย่างมึงเหมาะกับอะไรแบบนี้อยู่แล้ว”
มาร์คยังคงเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมตามเคย
“คร้าบบ..พ่อคนดี พ่อคนประเสริฐศรีมณีเด้ง”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว กูคนดีครับผม..ไม่เชื่อถามเมียกูได้”
“ว่าไงแบมแบม..มันดีจริงมั้ย”
เป็นเชอร์วินที่ถามออกมาขำๆ
“จะเอาแบบรักษาน้ำใจหรือเอาความจริงอ่ะพี่”
“พี่ขอความจริงครับน้อง จัดมา..”
“เพื่อนพวกพี่เป็นคนดีนะครับ”
เมื่อได้ยินที่ร่างบางตอบมาร์คก็ยกยิ้มทันที
“ถามจริง ???”
“ฟังให้จบก่อนดิพี่..คือผมจะบอกว่าเพื่อนพวกพี่เป็นคนดีแต่เสียดาย”
“เสียดายอะไร” มาร์คถามขึ้น
“ก็เสียดายที่มีความชั่วมากเกินไปจนความดีแทบไม่เหลือแล้วไง”
“นี่มึงกล้าด่ากูชั่วเลยเหรอ”
มาร์คเอื้อมมือไปบีบต้นคอร่างบางเอาไว้หลวมๆ
“กูไม่ได้ด่า ก็พี่เขาถาม
กูคนดีไม่กล้าโกหกหรอก”
“เดี๋ยวคนดีจะโดนไม่ใช่น้อย”
“อย่าไปกลัวมันแบมแบม พวกพี่อยู่ข้างเรา”
แอนดรูว์เอ่ยขึ้นบ้าง
“นี่พวกมึงกล้าหักหลังกูเหรอ”
“กูไม่ได้หักหลัง กูแค่เลือกข้าง”
“พี่ทำถูกแล้วครับ..คนดีก็ต้องอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องธรรมดา”
“พูดจาดีแบบนี้สนใจมาเป็นกิ๊กพี่มั้ยครับน้องแบมแบม”
แอนดรูว์แกล้งหยอดร่างบางขำๆ
“ทะลึ่งแล้วมึง..ไปๆไม่เล่นแล้วก็เข้าไปหาอะไรแดกในบ้านโน้น ปากจะได้ไม่ว่าง”
มาร์ครีบเอ่ยขัดขึ้น
“ฮ่าๆๆ..ไปกันเหอะวะ เดี๋ยวก็โดนแม่งแดกหัวจนได้”
เชอร์วินเดินเข้าไปหาเพื่อนก่อนจะพากันเข้าไปในตัวบ้านเหลือเพียงมาร์คและแบมแบมยืนอยู่ตรงนั้น
“มึงเข้าไปอยู่ในห้องไป ไม่ต้องออกมาแดกกับพวกกูแล้ว”
อยู่ๆมาร์คก็โพลงออกมาทำให้ร่างบางหันไปมอง
“ทำไมอ่ะ”
ร่างบางขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นเชิงถาม
“ก็กูหึง..”
“แต่นั้นมันเพื่อนมึงนะ”
“กูไม่สน..เมียกู กูหวงของกูมึงจะทำไม”
“ไร้สาระ..ไปเข้าไปในบ้านได้แล้ว”
แบมแบมส่ายหน้าไปมา
ก่อนจะออกแรงดันหลังมาร์คให้เดินเข้าบ้าน
“ทำไมมึงชอบขัดใจกูนักวะ”
“แล้วมึงทำตัวน่าตามใจนักนิ”
“ค่อยดูเหอะ..คัดใจกูมากๆกูจะเอาคืนให้หนักเลย”
“คนอย่างกูไม่กลัวอยู่แล้ว..และตกลงจะเข้ามั้ยบ้านเนี่ย ถ้าไม่เข้างั้นกูไปก่อนนะ”
พูดจบร่างบางก็เดินนำไปทำให้มาร์ครีบตามอีกฝ่ายไป
“จำคำตัวเองไว้ให้ดีก็แล้วกัน..”
มาร์คที่เร่งเดินตามร่างบางจนทันเอ่ยขึ้นก่อนจะยกแขนไปกอดคออีกฝ่ายเอาไว้แล้วเข้าบ้านไปพร้อมกัน
ในช่วงค่ำของวันแสงไฟก็ยังคงสว่างไสวไปทั่วบริเวณริมสระว่ายน้ำบ้านตระกูลต้วนขณะที่เสียงบีทหนักๆจากลำโพงตัวยักษ์ก็ดังกึกก้องอย่างต่อเนื่อง
“เอ้า..หมดแก้ว”
เสียงแก้วกระทบกับดังขึ้นก่อนที่ร่างบางจะกระดกทีเดียวหมดแก้ว ใช่แบมแบมกำลังดวลเหล้ากับเพื่อนๆของมาร์คอย่างเมามัน
เพราะหลังจากที่เริ่มคุ้นเคยกับทุกคนแบมแบมก็กลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง
“ตาหน้าผมไม่พลาดแน่”
แบมแบมชี้หน้าเพื่อนมาร์คด้วยใบหน้าขึ้นสีจางๆ
“แล้วพี่จะรอดูนะครับน้องแบมแบม ฮ่าๆๆ”
เชอร์วินเอ่ยขำๆ เพราะพวกเขากำลังเล่นไพ่กันอยู่ซึ่งคนแพ้ต้องกินหมดแก้ว และดูเหมือนร่างบางจะไม่ได้พกดวงมาด้วยเมื่อโดนให้กินเป็นแก้วที่สามแล้ว
“ไอมาร์ค..เมียมึงไหวแน่นะ”
นาธานที่เห็นท่าทางของร่างบางหันไปพูดกับมาร์คที่นั่งจิบเบียร์อยู่ข้างๆ
“ปล่อยมัน..เดี๋ยวได้ที่ก็มาหากูเองนั้นแหละ”
“หื้ม..มาหามึง ทำไมต้องมาหามึง”
“เออน่า..เดี๋ยวมึงก็รู้เอง มาเว้ยชนกันหน่อย”
มาร์คยกขวดเบียร์ขึ้นก่อนจะดื่มอย่างใจเย็นขณะที่ดวงตาก็มองร่างบางไปด้วย
“ผมว่าเปลี่ยนเกมส์กันดีกว่า”
ร่างบางเสนอออกมาเมื่อรู้ตัวว่าดวงจู๋กว่าที่คิด
“งั้นจะเล่นอะไร”
“โยนขวด”
“ห๊ะ!! อะไรคือโยนขวด”
เพื่อนของมาร์คถามกลับมาเพราะไม่รู้จักเกมส์ที่ร่างบางว่า
“ง่ายๆเลยพี่ เรามาโยนขวดพร้อมกันถ้าใครโยนขวดน้ำให้ตั้งได้ก่อนก็ชนะไป
จากนั้นก็โยนแบบนี้ไปเรื่อยๆจนเหลือคนสุดท้าย”
“แล้วไงต่อ”
“คนสุดท้ายจะต้องกินเหล้าตามจำนวนคนเล่น”
“ก็น่าสน..”
“ซึ่งถ้าพวกพี่เล่นทุกคนรวมผมด้วยก็จะเป็น 8 แก้วพอดิบพอดี”
“เอาๆๆ กูเล่นน่าสนุกดี”
แอนดรูว์เอ่ยขึ้น
“งั้นเทเหล้าเลย..กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะได้แดก งานนี้มีอ้วกแตกกันบ้างล่ะวะ”
เชอร์วินที่เห็นดีเห็นงามด้วยเอ่ยเสริมทัพ เมื่อได้ยินดังนั้นเพื่อนมาร์คคนนึงก็จัดการเทน้ำสีอัมพันลงแก้วจนครบก่อนจะจัดเรียงไว้กลางโต๊ะขณะที่ทุกคนลุกไปหาขวดน้ำเพื่อใช้ในการเล่นและเมื่อทุกอย่างพร้อม
การโยนขวดนัดที่หนึ่งก็เริ่มขึ้น...
“เอาล่ะ..พวกมึงพร้อมมั้ย กูจะนับแล้วนะ”
นาธานเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปรอบๆ และเมื่อทุกคนพยักหน้ารับเขาก็เริ่มนับทันที
“1..2..3...โยน”
ทุกคนพร้อมใจกันโยนขวด
“เยส..รอดแล้วกู”
เป็นนาธานที่แสดงท่าทีดีใจจนออกนอกหน้า
รวมทั้งเพื่อนอีกสองคนที่โยนขวดได้สำเร็จ
“มาๆๆ..ตาที่สอง รับรองกุไม่พลาดแน่”
แอนดรูว์เอ่ยขึ้นทำให้คนที่เหลือเริ่มเตรียมพร้อมอีกครั้ง
“กูจะนับแล้วนะ 1..2..3...”
“สัสเอ้ยย..ทำไมมันไม่ตั้งวะ”
รอบนี้มีแค่มาร์คคนเดียวที่ผ่าน
ทำให้แอนดรูว์เริ่มหงุดหงิดเล็กๆ
“มาๆ..รอบนี้ต้องไม่พลาด”
และเมื่อสัญญารอบที่สามดังขึ้นพวกเขาก็โยนอีกครั้ง
“ต้องแบบนี้สิวะ..”
และในรอบนี้แอนดรูว์ก็ทำสำเร็จจนได้
พร้อมกันเพื่อนอีกคนนึงจึงทำให้ตอนนี้เหลือแค่เชอร์วินและแบมแบมเท่านั้น
“เอาเว้ยย..งานนี้ใครจะได้เมาเป็นหมา”
นาธานเอ่ยกลั้วหัวเราะ
“กูว่าเรามาพนันกันดีกว่า กูถือข้างแบมแบม”
แอนดรูว์เสนอขึ้น
“งั้นกูถือข้างไอวิน”
นาธานและเพื่อนอีกคนพูดขึ้นบ้าง
“จัดไป..มาๆวางเงินเลย งานนี้พี่ทุ้มสุดตัวเพื่อน้องแบมแบมเลยนะครับ”
แอนดรูว์พูดขึ้นพร้อมกับหยิบเงินออกมาวาง
“ไอวิน..ถ้ามึงชนะกูจะแบ่งเงินให้มึงครึ่งนึงเลย”
“พูดแล้วนะมึง..มาครับน้องแบมแบม ศึกนี้พี่แพ้ไม่ได้”
เชอร์วินขานรับเพื่อนก่อนจะหันไปพูดกับร่างบาง
“ผมก็คงยอมไม่ได้เหมือนกัน”
“งั้นเรามาตัดสินกันเลยดีกว่า พร้อมนะ”
“ผมพร้อมเสมอครับพี่”
“ดี..ไอมาร์คมึงนับดิ”
“1..2..3..”
เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับขวดในมือทั้งสองคนที่ลอยขึ้นไปในอากาศ ตึง..เสียงขวดร่วงลงมาบนโต๊ะตามมาด้วยเสียงเฮจากรอบด้าน…
50%
“โห้ย..ไรวะ ตั้งได้ทั้งคู่เฉยเลย”
เพื่อนในกลุ่มมาร์คคนนึงพูดแทรกเสียงเฮออกมา
“นั้นดิ..เอาไงดีแบมแบมตั้งได้ทั้งคู่แบบนี้”
เป็นเชอร์วินที่เอ่ยขึ้นบ้างเนื่องจากพวกเขาโยนขวดให้ตั้งได้ทั้งคู่จึงยังไม่รู้ผลแพ้ชนะ
“งั้นโยนอีกรอบแล้วกันพี่”
“ได้..จัดไป”
“เอานะ..กูจะเริ่มนับแล้ว”
นาธานที่ยืนอยู่ใกล้ๆพูดขึ้น ทั้งสองคนจึงพยักหน้ารับ
“1..2..3..โยน”
พรึบ..ขวดน้ำถูกโยนอีกครั้งและครั้งนี้ทั้งคู่โยนพลาด
“อะไรของพวกมึงเนี่ย..ตั้งใจเล่นหน่อยดิวะ นี่พวกกูลุ้นจนเหยี่ยวเหนียวหมดแล้ว”
แอนดรูว์โผงออกมาทำให้เพื่อนคนอื่นๆพยักหน้าเห็นด้วย ขณะที่มาร์คมองไปที่ร่างบางนิ่งๆ
“มึงจะบ่นทำเหี้ยไร..กูกดดันเข้าใจมั้ย”
เชอร์วินหันไปโวยกลับ
“เอางี้ดีมั้ย..ถ้าตาหน้ายังไม่รู้ผลก็แดกกันไปคนละ 4 แก้ว”
นาธานเสนอขึ้น
“ไม่เอาเว้ย..แบ่งกันแดกก็ไม่มันดิวะ”
เชอร์วินแย้ง
“งั้นมึงจะเอาไง”
“ถ้าตาหน้ายังไม่รู้ผล กูแนะนำให้พวกมึงเป่ายิ้งฉุบกันไปเลยจะได้จบๆ”
มาร์คที่เงียบอยู่นานเอ่ยออกมาก่อนจะเดินไปยืนอยู่ด้านหลังร่างบาง
“ก็ดีเหมือนกัน..งั้นมาโยนกันเลยดีกว่า แบมแบมพร้อมมั้ย”
“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้วพี่”
“มา..รอบนี้รู้ผลแน่นอน ไอธานมึงนับเลย”
“เตรียมตัว..กูจะนับแล้วนะ”
“เออ..นับเลยกูพร้อมแล้ว”
“1..2…3”
“เหี้ย !!!”
ร่างบางร้องเสียงหลงพร้อมกับมือที่ปล่อยขวดออกไป ตึง..เสียงขวดตั้งบนโต๊ะตามมาด้วยเสียงเฮดังลั่น
“ไอวินชนะแล้วโว้ยยย..ส่งเงินมาซะไอแอนดรูว์”
นาธานตะโกนโหวกเหวกด้วยความดีใจเพราะผลที่ออกมาคือเชอร์วินสามารถโยนขวดให้ตั้งได้ขณะที่ร่างบางทำขวดหลุดมือตอนเริ่มโยน
“มึงแกล้งกูใช่มั้ยมาร์ค”
แบมแบมหันไปโวยใส่มาร์คที่ยืนอยู่ด้านหลังทันที
“ใครแกล้ง”
“ก็เมื่อกี้มึง..”
“เมื่อกี้กูทำไม แพ้แล้วอย่าพาลสิ”
มาร์คยกยิ้มส่งกลับไป ทำให้ร่างบางควันออกหู
“กูไม่ได้พาล..ก็มึงมาบีบตูดกู”
“ชู่..อย่าเสียงดังสิครับเมีย”
ร่างหนายกนิ้วขึ้นแตะปากด้วยท่าทีกวนๆ
“มึงจงใจแกล้งกู มึงอยากให้กูแพ้ใช่มั้ย”
“มั้ง..”
คำตอบที่ได้รับทำให้ร่างบางหงุดหงิดมากขึ้น
“โรคจิตรึไง..”
“ก็นิดหน่อย..เอาเป็นว่ามึงแพ้และต้องแดกเหล้า 8 แก้วนั้น ส่วนกูจะไปนั่งรอตรงโน้นแล้วเจอกันครับเมีย”
พูดจบมาร์คก็เดินจากไปพร้อมรอยยิ้มร้าย
ร่างบางจึงได้แต่กัดฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์เอาไว้
“ว่ายังไงครับน้องแบมแบม..พร้อมสำหรับบทลงโทษรึยัง”
เชอร์วินพูดขึ้นพร้อมเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าที่เตรียมเอาไว้ตอนแรกส่งให้ร่างบาง
“ส่งมาเลยพี่ แค่นี้จิ๊บๆ”
แบมแบมที่ปรับอารมณ์ได้แล้วหันไปตอบก่อนจะยื่นมือออกไปรับแก้วมาถือเอาไว้
“จะไหวแน่เหรอ..เมื่อกี้กินไปไม่กี่แก้วก็หน้าแดงหูแดงไปหมด”
“พวกพี่ประเมินผมต่ำเกินไป..คนเดียวหมดขวดก็เคยมาแล้วผมไม่อยากจะคุย”
“อย่าขี้โม้สิครับน้องแบมแบม”
นาธานเอ่ยแซวขำๆ
“พอๆ..กูว่าอย่ามัวแต่พูดเลย แบมแบมจัดให้พวกพี่ดูเป็นขวัญตาหน่อยเร็ว ขอแบบ 8 แก้วรวดเดียวเลยนะ”
แอนดรูว์ที่ยืนดูอยู่พูดขึ้นทำให้ร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆดื่มน้ำสีอัมพันลงคอ
“หมดแก้วๆๆๆ”
เสียงเชียร์ดังกระหึ่มสร้างแรงฮึกเหิมให้ร่างบางได้ไม่น้อย
“ส่งแก้วสองมาเลยพี่..อย่าให้ขาดตอน”
แบมแบมที่ดื่มแก้วแรกหมดเรียกหาแก้วที่สองทันที
“จัดไปครับผม...คนจริงต้องแบบนี้พวกมึงดูไว้”
แอนดรูว์รีบยื่นแก้วที่สองส่งไปให้ตามคำขอพร้อมหันไปพูดกับเพื่อน
ส่วนร่างบางที่รับแก้วมาก็ไม่รีรอเริ่มดื่มแก้วที่สองตามลงไปก่อนแก้วที่สามและสี่จะตามมาติดๆ
“พอแค่นี้ดีมั้ย..”
เป็นเชอร์วินที่เอ่ยห้ามออกมาเมื่อเห็นว่าร่างบางดูจะเมาได้ที่แล้ว
“อึ่ก...ม่ายด้ายยย แค่นี้สบาย ส่งมาๆๆ”
เสียงยานคางเริ่มดังมาจากแบมแบมที่พอเหล้าแก้วที่หกหมดลง ดวงตาที่เคยสดใสก็เริ่มฉ่ำปรือบวกกับท่าทางที่เริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด
“แต่พวกพี่ว่า..”
“ส่งมา...จากินต่อออ”
แบมแบมที่เริ่มงอแงเพราะโดนขัดใจค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะ
“เมาขนาดนี้ยังจะกินอีก พอๆๆ..”
เชอร์วินรีบเลื่อนแก้วหนีทันที
"ไหนใครเมา...ไม่มี๊”
ร่างบางส่ายนิ้วไปมาก่อนจะยื่นมือออกไปเพื่อพยายามคว้าแก้วอีกครั้ง
“ไอมาร์ค..มึงนั่งทำห่าไรมาห้ามดิวะ
เดี๋ยวก็ได้อ้วกแตกจริงๆหรอก”
“เอาให้มันไป”
เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้คนอื่นๆหันไปมอง
“มึงว่าไงนะ”
“กูบอกให้เอาแก้วให้มัน”
ร่างหนาค่อยๆลุกขึ้นยืนก่อนจะบิดขี้เกียดไปมาและเดินเข้าไปกลางวง
“อยากกินต่อใช่มั้ย..”
ร่างหนายื่นหน้าไปถามแบมแบม ทำให้อีกฝ่ายหันมามองและพยักหน้ารับหงึกๆ
“ถ้าอยากกินต้องทำยังไง”
มาร์คเอ่ยก่อนจะนั่งลงข้างๆร่างบางพร้อมกับเอาแก้วเหล้าจากเพื่อนมาถือไว้
“มาร์ค..แบมจากินต่อ ขอกินหน่อยย นะๆๆ”
ร่างบางค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งบนตักอีกฝ่ายและยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่า และนั้นก็ดังพอที่คนอื่นๆจะได้ยินและมองไปที่พวกเขาด้วยสีหน้าอึ้งๆ
“เชี่ยย..เมาแล้วอ้อนเก่งนี่หว่า”
เป็นแอนดรูว์ที่อุทานออกมาขำๆ
“มึงจงใจล่ะสิ..ไอมาร์ค”
เชอร์วินเอ่ยขึ้นเมื่อจับพิรุธอะไรบางอย่างได้
ทำให้มาร์คหันไปมองก่อนจะยกยิ้มร้ายแทนคำตอบ
“มึงนี่มันชั่วจริงๆ..ถึงว่าทำไมไม่ห้ามพวกกูเลย
ที่แท้แม่งมีแผนนี่เอง”
“ถ้ารู้..ก็กลับๆกันไปได้แล้ว”
“ห่า..ได้ทีไล่พวกกูเลยนะ”
นาธานเอ่ยเชิงประชด
“หรือพวกมึงจะอยู่ดูก็ได้นะ..กูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
มาร์คยักไหล่ส่งกลับไป ทำให้เพื่อนๆพากันส่ายหน้าไปมา
“มึงนี่หน้าด้านจริงๆ เออๆๆ..พวกกูกลับก็ได้ และอย่าหักโหมนะมึงพวกกูเป็นห่วง”
เพื่อนมาร์คคนนึงเอ่ยกลั้วหัวเราะก่อนจะพากันลุกขึ้นและทยอยเดินออกไปเมื่อรับรู้ถึงจุดประสงค์ของอีกฝ่าย
“กูจะพยายาม..กูไม่ไปส่งนะ”
มาร์คพูดกับเพื่อนๆทำให้ร่างบางที่อยู่บนตักค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง
“จาไปไหนอ่า ยังกิน อึ่ก..ไม่หมดเลยย”
เสียงยานคางเรียกให้มาร์คหันกลับมามอง
“พวกมันมีธุระต้องรีบไป..ยังไงมึงแดกกับกูต่อแล้วกัน”
มาร์คตอบทำให้นาธานอดที่จะหยุดเดินและหันกลับมาแขวะไม่ได้
“แดกเหล้าหรือแดกอะไรกันแน่ครับ
คุณมาร์ค”
“เรื่องของกู..ไปๆขับรถกลับดีๆ
เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปหา”
“จะมีแรงมาเหรอวะ..”
นาธานยังแซวไม่เลิก
“สัส..ไปเลยไป”
“ฮ่าๆๆ..เออๆไปแล้ว ไล่จังเว้ย”
พูดจบเพื่อนๆของร่างหนาก็พากันกลับไปจนหมดเหลือเพียงมาร์คและร่างบางที่นั่งคอพับบนตักเขาเท่านั้น
“แบมแบม..”
เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกให้ร่างบางเงยหน้ามามอง
“จ้า..”
แบมแบมขานรับเสียงใส
“อยากเล่นน้ำมั้ย”
ร่างหนาถามก่อนจะพยักเพยินหน้าไปทางสระน้ำ
“เล่นได้เหรอ..อึ่ก”
“ได้สิ..ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”
ไม่พูดเปล่ามาร์คค่อยๆลุกขึ้นและช้อนตัวร่างบางขึ้นมาแนบอก
“อื้มม..เย็นนน”
ร่างบางร้องออกมาทันทีที่ร่างกายสัมผัสน้ำ มาร์คจึงค่อยๆอุ้มอีกฝ่ายลงไปในสระก่อนจะปล่อยตัวแบมแบมและเปลี่ยนเป็นรั้งเอวบางเอาไว้แทน
“งั้นเดียวกูจะทำให้มึงร้อนเอง..”
[ เจอกันใน Blog ดีกว่าเนอะ >.,< ]
ความคิดเห็น