My precious memory [ZORO X KUINA] - My precious memory [ZORO X KUINA] นิยาย My precious memory [ZORO X KUINA] : Dek-D.com - Writer

    My precious memory [ZORO X KUINA]

    โดย Loveis

    ผู้เข้าชมรวม

    915

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    8

    ผู้เข้าชมรวม


    915

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    3
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  13 พ.ย. 55 / 14:30 น.

    แท็กนิยาย

    Fic onepiece



    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
                                                   


      My precious memory, Kuina

      ……………………………

      “นายแพ้แล้วโซโล”

      คุอินะว่าพลางเอาดาบไม้ชี้หน้าผมแบบหยอกล้อ น่าโมโหชะมัด!

      “เอาใหม่! คราวหน้าฉันจะชนะให้ดู!

      “จริงเรอะ!? นายบอกแบบนี้มากี่ครั้งกันน้า~

      หล่อนว่าพลางนับนิ้วไปมาอย่างยียวน หนอยยยยยยยยยยยยย!!!! ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!!

      ผมวิ่งเข้าใส่เธอทันที อย่าหาว่าผมแกล้งผู้หญิงละ อย่างยัยนี่นะมันผู้ชายมีนมชัดๆ!!

      “ว๊ากกกกกกกกกก”

      “ว้ายยยยยยยยยยย”

      นี่คือเสียงสุดท้ายที่ผมจำได้เพราะ หลังจากที่ผมวิ่งเข้าใส่เธอด้านหลังมันคือหน้าผา...

       

      “คุอินะ...คุอินะ!!!

      เพี๊ยะ!

      “ตื่นสิยัยบ้าพลัง!!! คุอินะ!!!

      เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

      “นี่ไม่ใช่บ้านเธอนะโว้ย!!! คุอินะ!!!

      โป๊ก!!!!

      “โอ๊ยยยยยย!!!

      เราทั้งสองคนร้องออกมาพร้อมกัน ก็คุอินะดันทะลึ่งตื่นขึ้นมาพอดีกับที่ผมเตรียมจะตะโกนใส่หูเธออีกรอบ

      “ไอ้บ้า! นี่แกคิดจะทำอะไรนะหะ!?

      “ถามได้ ก็ปลุกเธอนั่นแหละ หลับเป็นตายบนตักคนอื่นมันมีความสุขมากนักรึไง”

      ผมว่าพลางปัดตักตัวเองไปมาแล้วเปลี่ยนท่านั่งอย่างปวดเมื่อย มันเมื่อยจริงๆนะ

      “ฉ...ฉันหลับไปนานเลยเหรอ”

      “ก็เออนะสิ นี่...”

      “เหวออออ~

      คุอินะจู่ๆก็มานั่งเบียดผมจนแทบจะนั่งบนตักอยู่แล้ว อะไรของยัยนี่อีกละเนี่ย!

      “เป็นอะไรของเธอ ออกไปไกลๆได้ไหมมันเบียด”

      ไม่น่าแบกขึ้นมาให้เมื่อยเลยเรา

      “โห!!! ไอ้บ้า!!! นี่เราอยู่บนต้นไม้เหรอเนี่ย สูงชะมัด เมื่อกี้ฉันเกือบตกไปแล้วรู้ไหม!

      เธอว่าพลางตัวสั่นน้อยๆ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ายัยจอมพลังจะกลัวความสูง หึๆ ถ้าอย่างนั้นละก็...

      ตุบๆๆๆ

      ผมทำเป็นเขย่ากิ่งไม้ที่เรานั่งกันอยู่ กิ่งมันใหญ่มากซึ่งผมมั่นใจว่ามันไม่หักแน่ๆ แต่ใครบางคนกลัวจนปากสั่นไปหมดแล้วละ หึๆ

      “ย...อย่าเขย่าสิ...เดี๋ยว...เราก็ตกลงไปหรอก!

      ตุบๆๆๆ

      ผมยังทำเป็นหูทวนลมหน้ามึนเขย่าต่อแบบไม่ได้ยิน

      “ฮึก...หยุดที...ฉันกลัว...โซโล ฉันกลัว....ฮึก”

      “คุอินะ”

      เธอร้องไห้... นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นน้ำตาจากผู้หญิงคนนี้ ผมไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าทำอะไรลงไปบ้าง แค่อยากให้เธอหยุดร้องไห้ มันไม่สนุกแล้วละ พอได้เห็นน้ำตาของคนตรงหน้า...

      ผมดึงเธอเข้ามาหาตัวเองให้เธอนั่งลงบนตัก โอบกอดเธอจากด้านหลังไว้ไม่ให้ตกลงไปอย่างที่เธอกลัว วินาทีนั้นผมสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้เธอตกลงไปเด็ดขาด...

      “คุอินะ”

      “......”

      “ฉัน...ขอโทษ...”

      “......”

      “ไม่ต้องกลัวแล้วนะ เธอจะตกลงไปก็ต่อเมื่อฉันตกลงไปก่อนแล้วเท่านั้นแหละ”

      “......”

      “......”

      “ไอ้บ้า”

      ผมค่อยๆยิ้มออกมา คุอินะหายโกรธแล้ว

      “ยัยขี้แย”

      “นี่นายยังจะ...”

      “ล้อเล่นน่า”

      ผมค่อยๆโยนตัวไปมา เหมือนกล่อมเด็กเลย… zZ

      “โซโล”

      ZZZZ

      “ไอ้บ้านี่นายหลับแล้วเรอะ”

      คุอินะว่าพลางขยับตัวไปมา แต่โซโลก็ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ฝ่ามือของเขายังคงประสานกันแน่นที่ตักของเธอ ลำแขนเล็กๆเกร็งเหมือนเป็นเกราะป้องกันให้กับคนที่นั่งอยู่ข้างใน คุอินะเริ่มปวดหลังน้อยๆเพราะต้องงอตัวอยู่แต่เธอก็ไม่คิดที่จะขยับไปไหน ก็มันสบายดีเหมือนกันนี่...

      “อิจฉานายชะมัดเลย ที่เกิดมาเป็นผู้ชาย”

      เธอว่าพลางแหงนมองท้องฟ้ากว้าง

      “ถึงฉันจะเก่งวิชาดาบแค่ไหน แต่ก็ไปได้ไม่ถึงจุดสูงสุดหรอก ฉันรู้ดี”

      คุอินะว่าพลางยื่นมือออกไปหมายที่จะคว้าดวงดาว ท้องฟ้าในป่ามันช่างกว้างใหญ่ ดวงดาวดูใกล้กว่าที่เคย แต่ก็คว้าไม่ถึงอยู่ดี

      จู่ๆก็มีอีกมือหนึ่งยื่นออกมาทำท่าคว้าดวงดาวเหมือนกัน

      “ฉันจะคว้ามันมาให้ได้...ไม่ว่าจะเป็นดวงดาว หรือจุดสูงสุดนั่น”

      “โซโล...”

      โซโลทำท่าคว้าดาวแล้วกำไว้แน่น มืออีกข้างคว้ามือของคุอินะมาแล้วค่อยๆวางดวงดาวที่คว้ามาได้ลงบนฝ่ามือของเธอ ถึงมันจะมีแต่ความว่างเปล่า แต่สำหรับพวกเขามันคือดวงดาว มันคือความฝัน...

      “ฉันสัญญา”

      คุอินะกำมือข้างนั้นไว้แน่น ตอนนี้เธอกำลังกำความฝันของเธอกับโซโลไว้อยู่ มันคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต

      .....................................................

      ในวันที่ฝนตกหนัก.....

      ผมเกลียดฝน....

      ผมเกลียดวันนี้....

      ผมเกลียดทุกอย่าง.....

      .......คุอินะ......

      เธอกลัวความสูง......

      ผมไม่ทันได้คว้ามือเธอตอนที่เธอกำลังตกลงไป.....

      ผมมัวแต่ฝึกดาบที่โรงฝึก.....

      ผมเคยบอกเธอว่า เธอจะตกลงไปก็ต่อเมื่อผมตกลงไปก่อน....

      ผมผิดคำสัญญา.....

      แต่มีอีกคำสัญญาที่เราได้เคยให้กันไว้.....

      ผมต้องทำให้ได้.....

      เพื่อเธอ....

      ผมจะเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในโลก.....

      .........................................................

      ณ เรือเธาว์ซั่นซันนี่

      ในคืนวันที่ท้องฟ้านั้นมีดวงดาวเต็มท้องฟ้า

      “โซโล นายกำลังทำอะไรอยู่นะ”

      ลูฟี่ถามออกมาอย่างสงสัย เมื่อเห็นโซโลยื่นมือออกมาทำท่ากำดวงดาวมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

      “รักษาสัญญานะ”

      .............................................................

       

       พอเห็นรูปนี้แล้วฟินมาก จนต้องแต่งออกมาสั้นๆ พอหอมปากหอมคอ 5555555
      เป็นคู่ที่น่ารักมากๆคะ : )

       

       



      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×