วันพัฒนาศักยภาพวันที่สอง !!
อย่างที่เกริ่นนำไปแล้วว่านี่คือวันพัฒนาศักยภาพ >O< ฉะนั้นมันก็คือปฐมนิเทศนักเรียนม.4 โรงเรียนเตรียมอุดม ( รุ่น 70 ) ดีๆ นี่เอง...
เริ่มแรกด้วยการไปเข้าฐาน "มารยาท"
โอ...เจ็บปวดกันเลยทีเดียว T^T
รุ่นพี่ยื่นหนังสือ "สมบัติของผู้ดี" ให้ด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ประมาณว่า กุให้เมิง อ่านซะ...แล้วนำไปปรับปรุงตัว
อะไรทำนองนั้นกันเลย TTOTT
เผอิญหนูเป็นคนดีอะฮะ 5555555555555+
มารยาทเสร็จปุ๊บก็ไปนั่งตากแดดกันที่สนามบาส "นายบดินทร์เดชา" เป็นเบ๊กางร่มให้เราด้วย น่ารักจริงๆ 555+ มันคือมนุษย์ผู้ชายเพียงคนเดียวของสายศิลป์ญี่ปุ่น อา...ต้องร่วมด้วยช่วยกันสงวนพันธ์ชายไว้นะจ๊ะ
เจออิโบ ( ลำดวน ) อิโด้ ( ซาฟิโร่ ) และอิมิ้ง ( โมนิก้า ) โปรดสังเกตความแรดของแต่ละคน ด้วยความแรดจึงแรดเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นแรด
ยกเว้นอีลำดวนคนเดียว =_=''
เบอร์ดี้สุดหล่อเด็กวิทย์ ( คอมมั้ง ) 5555+ หล่อมากเลย หล่อจนกุสะดุ้งอะคับ ก๊าก ไม่ได้ว่านะ ไม่ได้ว่า อ้า อ้า อ้า... ( เอคโค ) ก็นั่งประจัญหน้ากันเลยทีเดียว ประหนึ่งทัพพม่า VS ทัพดาวพลูโตก็มิปาน ( มุกทำไมวะเรา T^T )
หลังจากประจัญหน้าค่าตากันด้วยความสนุกสนาน และเสียงเอะอะเฮฮาเหมือนที่นี่บ้านกุ จนทุกคนหันมองด้วยสายตาประมาณ อิห่าพวกนี้เป็นบ้าอะไรกัน TOT รุ่นพี่ก็พาเราไป...
( ลุ้นกันไหม... )
พาไป.......................
ไปไหนวะ ใครก็ได้ตอบแทนหนูที TTOTT
โอเค นึกไม่ออก ไม่เป็นไร แต่พอกินอาหารว่างกันเสร็จก็ขึ้นหอประชุม ไปนั่งดูการแสดงที่รุ่นพี่เตรียมอุดมอุตส่าห์ร่วมกันทำเพื่อเราอ่ะ เพื่อพวกเรารุ่นน้องด้วยความตั้งใจ YOY ซึ้งจนน้ำตาไหล
สาเหตุที่ซึ้งเพราะมันตลก
ประหนึ่งหม่ำกะเท่งมาเองเลย
แล้วก็มีวิดีทัศน์ มีร้องเพลงปิ่นหทัย มีแปรเทียน อ๊ากก... ทำเราเกือบร้องไห้ ถ้าไม่ติดอีตัวตลกลำดวนล่ะก็นะ
หลังจากนั้นก็เดินลงหอประชุม โอ้ว...มีรุ่นพี่ยืนเรียงแถวรับเสด็จ ร้องเพลงส่งอีก เออซึ้ง...
ไม่นึกว่าจะทำให้เราขนาดนี้ไง ที่โรงเรียนเก่าก็ไม่มีอะไรแบบนี้ TT^TT รู้สึกภูมิใจที่อยู่ในรั้วต.อ. ยิ่งตอนสุดท้ายก่อนจบพิธีนะ เกือบแล้ว เกือบๆ...TOT
ลงมาก็มีบูมเตรียมอุดมอีก โอ้ว... บากา โบโบ เชียร์กา โชโช บาโบ เชียร์โช ...
โอว...บูมกันจนเสียงแหบเสียงแห้ง
เอออีกเรื่องนึงที่ประทับใจ คือเพลง "แจว"
โดนใจคนสวยสุด สุด... แจวกันจนเอวหมุนได้รอบ 360 องศากันเลยทีเดียว แจวเรือ!! แจวเรือ!! กันทั้งวันทั้งคืน และก็อยากจะไปแจวในฝันกันด้วย 5555
สนุกสนานหลายเด้อ
พอจบการบูมต.อ. ก็มาบูมสายศิลป์ภาษาญี่ปุ่นกันบ้าง !!
โมชิ โมชิ อาโนเนะ อาโนเนะ อาโซเดสกะ อาโนเนะ อาริงะโตะ มินนะซัง มินนะซัง อาริงาโตะ มินนะซัง ซาโยนาระ~
เท่าที่จำได้วันนี้จากการลักจำเอา โฮะๆๆๆ
น่ารักน่าเอ็นดูชิมิเคอะ ชิมิเคอะ >..<
แถมยังมีการผูกสายสิญจน์ให้น้องๆ โดยรุ่นพี่ ผูกข้อมือเพียงสายเดียว สายอื่นบ่มีเด้อ ไฮโซก่เจ้า? อิอิ 55555+
วันนี้จบลงด้วยเสียงหัวเราะและน้ำตา ด้วยความภาคภูมิใจจนขนลุก ด้วยความสนุกสนานจากกิจกรรมต่างๆ ด้วยมิตรภาพ...
และเหนือสิ่งอื่นใด สิ่งที่เด็กเตรียมทุกคนได้รับไปคือเลือดสีชมพู... ที่ย้อมทุกคนให้กลายเป็น "เตรียมอุดม"
ถึงแม้เราจะยังไม่มีพระเกี้ยวประดับอกเบื้องซ้าย ( และขวาสำหรับนร.ชาย ) แต่ยังไงเสีย ความเป็นต.อ.ก็ฝังอยู่ในใจเราเรียบร้อยแล้ว >O<
เครื่องแบบรร.เตรียมไม่มีปักชื่อหรืออักษรย่อของโรงเรียน เหตุผลง่ายๆ แต่ทำทุกคนสะท้านด้วยความเคารพเลื่อมใส...
"ที่เครื่องแบบของเราไม่ปักชื่อ ความจริงคือหม่อมหลวงปิ่นฯ ท่านตั้งมั่น ว่าต.อ. จะปักอยู่กลางชีวัน เพราะฉะนั้นอย่าให้ท่านต้องเสียใจ"
รุ่นพี่ที่เตรียมทุกคนประสบความสำเร็จ และเป็นรุ่นพี่แบบที่รุ่นน้องทุกคนเคารพรัก
เรียนเป็นเรียน เล่นเป็นเล่น...
"จงตั้งใจเล่าเรียนเพียรศึกษา ค้นแล้วคว้าพิจารณาให้ถ้วนถี่ คิดให้เป้นวิเคราะห์ได้สิ่งใดดี จึงจะสมศักดิ์ศรีที่มีมา"
กฏระเบียบต่างๆ นักเรียนเตรียมทุกคนก็ร่วมกันปฏิบัติตามอย่างไม่อิดออด เพราะทุกคนรู้ ทุกคนเข้าใจ... ความเป็นเตรียมอยู่ที่ไหน ทุกคนรู้ดี
ถึงแม้เราจะยังไม่ได้เป็นนักเรียนเตรียมอย่างสมบูรณ์แบบ เพราะยังไม่ได้ประดับพระเกี้ยว แต่แค่เวลาสามวันที่เราได้สัมผัสกับ "ความเป็นเตรียม" เราก็หลงรักโรงเรียนนี้ไปเรียบร้อยแล้ว
"เวลาสามปีในเตรียม มันสั้นมากนะน้อง"
คำพูดติดปากของรุ่นพี่ที่มอบให้มา.. อืม เราก็ยังไม่เข้าใจจริงๆ สามปีมันก็ยาวนานแท้ แต่ต่อไปก็คงจะเข้าใจเอง...
แต่ตอนนี้ ความคิดของเราคือ... ถ้าไม่ได้มาอยู่ที่นี่ราก็คงจะเสียใจ และพลาดอะไรดีๆ ในชีวิตไปบ้าง...
แต่ไม่ใช่ว่ารร.เตรียมจะดีที่สุด เพียงแต่เรารักโรงเรียนของเรา ก็เท่านั้น...
นักเรียนทุกคนรักโรงเรียนเตรียม และขอสัญญาว่าจะไม่ทำให้น้ำตาของคนนับพันที่แลกกับตั๋วเข้าโรงเรียนเตรียมของเราต้องเสียเปล่า...
"แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนยังเวียนวน คือความรักศักดิ์ตนทุกสมัย ได้ชื่อต.อ.ย่อมพอใจ...
พระเกี้ยวน้อยยิ่งใหญ่...ตลอดกาล..."
( บทกลอนโดย นายชวัตถ์วิช เมืองแก้ว รองประธานคณะกรรมการนักเรียน ปี 2548 นักเรียนเตรียมอุดมศึกษารุ่นที่ 66 ค่ะ )
ความคิดเห็น
ดูมีพลังดีจัง คำกลอนแต่ละคำ
สุดยอดเลย ต้องรักษาเอาไว้ให้ดีนะ ฮ่าๆ
เห็นอายะบ่อยมากเลย
เพลงรรซึ้งเนาะ ฟังแล้วขนลุก
ไปแล่ว
มิส.เทคนะคับ
อายยยยยย><
รู้สึกว่าอายจะสุดๆกะกิจกรรมดีมากๆเลยนะฮ้า^____^ โทษทีที่มาเม้นท์ช้า-*- แบบว่าเพิ่งได้กลับชลวันนี้อะ(ชีวิตเด็กบ้านนอก-*-)
665 รับน้องสะใจโจ๋มากมาย 555+
แล้วเจอกันวันจันทร์ มิสนะค้า>"<
ดีใจที่ได้เป็นเตรียมฯ >0<
รุ่นน้องพี่คนนึงอยุ่ศิลป์ญี่ปุ่นอ่ะ ปีนี้ขึ้นม.5
ชื่อว่านุ่น ไม่รุ้อายจะรุ้จักป่าวนะ
เรียนภาษาญี่ปุ่นเผื่อพี่ด้วยนะ เพราะพี่คงไม่มีโอกาสได้เรียนแล้ว TT-TT
PS. Sometime crying makes something better.
นี่พี่ฟ้านะ .. พี่ศิลป์ญี่ปุ่น #6 ^^
ว๊ากกกกกกกก
อ่านที่น้องเขียนแล้วซึ้งมากมาย T w T
อ๊ะ น้องเบอร์ดี้ = = น้องห้องพี่เองล่ะ 5555+
3 ปีในเตรียมมันสั้นจริงๆ นะ ..
นี่พี่เหลืออีกแค่ปีเดียวแล้ว ..
จะสั้นกว่าเดิมแค่ไหนกัน T T
ใช่เลยอ้ะ แจวคนสวยย * 555
แจวกันสะโพกแทบพังเลยทีเดียว
ใกล้ได้ประดับพระเกี้ยวกันแล้วนะ ><
จะได้เป็นต.อ.70เต็มตัว ^ ^
รักเตรียมฯมากมาย*
สงสัยรองประธานเจ้าของบมกลอนเป็นเกย์หรือป่าว
สนใจอ่ะ
เจ้าของบทกลอนเป็น ก....................หรือป่าวครับ
ฮาลู .. อายจะได้มาอ่านมั้ยนะ >.<
วิวเองนะ . หนูหริ่ง ง
วันนั้นเจออายที่พาราก้อนอ้ะ แต่แบบ มะก้าทัก
เปี่ยนเมวไปวิวยังมะได้แอดเรยอ่ะ
แอดวิวมาหน่อยจิ vii.ew_pussy.chi@hotmail.com
เผื่อเจอกัลอิก .. จะได้เจอกัล ล แต่อายเหนวิวหลายรอบนะ แต่ท่าทาง จะจัมวิวมะได้ไง 555
แอดมานะๆๆ เดะเตรียม ม . อิดช๋าอ้ะ สอบไม่ติด ด .น้องวิวเสียไจ จ แอดมานะๆ
หนูหริ่งคิเถิงมากเค๊อะ . . จุ๊บจั๊บ บ
PS. คิมแตฮี นางฟ้า สุดสวย
อยากอยู่เตรียมบ้างจัง พี่ชายเราก็อยู่ เห็นว่ารักรร.กันมากเลย ซึ้งใจ T^T