บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #10 : ความทรงจำบทที่2 ตอนที่3 (100%)

                                      ดีค่าทุกคนตอนที่แล้วเป็นไงมั้งเอ่ย555  เรานี้ชอบแกล้งลอรี่อย่างแรงเลยเนอะ (อยากตายสินะ ทำไมแกทำให้ชั้นโดนด่าว่าโง่ตลอดเลยฟ่ะ:ลอรี่) (หือ...ไม่ดีเหรอเราว่ามีแต่คนชอบนะ  มีคนบอกว่าน่ารักด้วยน่าดีใจออก:บลูลี่)(=_=**:ลอรี่) (^_^;; :บลูลี่)

    
                                             "อ้าวลอเรนซ์หน้านายไปโดนอะไรมานะ"โรเวนเดินเข้ามาทัก  เมื่อเห็นคางของลอเรนซ์บวมช้ำจนดูน่ากลัว  "โดนลูคัสต่อยเอานะซิ  ไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร"นักบวชหนุ่มหันไปตอบคำถามของโรเวน  พร้อมกับบ่นต่ออีกหน่อย  "เกิดอะไรขึ้นล่ะ"หลังจากนั้นเขาก็เล่าเรื่องเมื่อเช้าให้โรเวนฟัง  

                                     โรเวนก็เผยรอยยิ้มออกมาน้อยๆ "เป็นอย่างนี้นะเอง  งั้นเดี๋ยวชั้นจะลองถามดูให้ล่ะกัน" เจ้าชายหนุ่มรู้ดีว่าสาตานจอมเจ้าเล่ห์นั้นโกรธนักบวชด้วยเรื่องอะไร  แต่เรื่องแบบนี้ดูอยู่ห่างๆจะสนุกกว่าไม่น้อย และเมื่อดูจากท่าทางของเฟรินเขาก็รู้แล้วว่าที่จริงอะไรๆอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นก็ได้ "อ้าวรุ่นพี่หน้าไปโดนอะไรมาล่ะนั้น"เสียงหวานใสของคนตัวเล็ก  เอ่ยทักอย่างสงสัย  ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าอยู่ๆคนที่โผล่ออกมาแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก.... 


                      "เฟรินถ้านายสงสัยมากนัก  ทำไมไม่ไปถามลูคัสดูล่ะ" ลอเรนซ์ปรายตามามองแม่ตัวดีอย่างเย็นชา  เนื่องจากอารมณ์ไม่ดีมาตั้งแต่เช้า  พอโดนเสียงกวนๆของเฟรินเข้าหน่อย  ก็เลยออกอาการอยากผลิตน้ำแข็งใส่คนแข่งกับคาโล ส่วนคนที่โดนแช่แข็งด้วยสายตาก็ช็อคไปเรียบร้อยแล้ว คิลที่ยืนอยู่ข้างๆเฟรินเองก็แข็งไปแล้ว  จะเหลือก็แต่ก้อนน้ำแข็งเดินได้บางก้อน  ที่ไม่เป็นอะไรเนื่องจากเป็นพวกเดียวกัน  รังสีแช่แข็งเลยทำอะไรไม่ได้

                            "อ้าก.....คาโลชั้นโดนแช่แข็งทางสายตา...ช่วยหน่อยดิ"หลังจากที่ได้สติกลับมา  แม่ตัวดีก็เอาแต่โวยวายไม่หยุด จนคาโลเกิดความรำคาญขึ้นมาฉับพลัน "นายเงียบได้แล้ว   ชั้นรำคาญนะ  เดี๋ยวก็ทำการบ้านให้นายไม่เสร็จหรอก" คาโลพูดไปไม่ทันคิด  แต่คำว่ารำคาญที่ดูท่าทางจะชัดเจนกว่าคำว่าทำการบ้านให้   มันจะเข้ากระทบโสทประสาทของเฟรินจังๆ เจ้าตัวจึงโดนหมัดเล็ก(แต่แรง)ต่อยเข้าไปเต็มๆตรงเบ้าตา   (เหตุการณ์คุ้นๆเนอะ) "ไอ้บ้าไปก็ได้ฟ่ะ"เฟรินเดินปึงปังหนีไป  "มันเป็นอะไรของมันว่ะ  อุตส่าทำการบ้านให้" (ยังคะมันยังไม่รู้ตัว)

                           "แงๆๆๆเฟรินเจ้าบ้าลอเรนซ์มันว่าชั้นน่ารำคาญอะ" ลูคัสวิ่งเข้ามากอดเฟรินร้องให้อย่างน่าสงสาร  "ฮือๆผมก็เหมือนกันฮะ  อยู่ดีๆคาโลมันก็หาว่าผมหน้ารำคาญอะ  ใจร้ายมากๆเลยแหละ"สองสาวกอดกันกลมดิ๊ก  (เนื่องจากลูคัสถอนมนมายาแล้ว  ตอนนี้เลยอยู่ในร่างผู้หญิง)


                             ขณะที่ทั้งสองกำลังร้องให้กันอยู่นั้นเอง  เรนอน  มาทิวด้าก็เดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี "ง่ะ  เฟริน...แอบมายืนกอดกันกับสาวสวยแปลกหน้าที่ไหนเนี้ย...."มาทิลด้าถามอย่างงงๆ "ระ...หรือว่าคุณเฟรินจะ"นอกใจคาโล  ทั้งสองพูดในใจพร้อมกัน  "ต้องไปบอกทุกคนแล้ว"  มาทิลด้าพูดอย่างรีบร้อน  "ใช่ค่ะต้องทำให้คุณเฟรินตาสว่าง  ไม่งั้นคุณคาโลก็น่าสงสารแย่เลย"

                             "จะทำไงดีล่ะเฟริน"  ลูคัสหันมาปรึกษาน้องสาวด้วยสีหน้าจนใจ  "ชั้นเผลอต่อยหน้าลอเรนซ์  ไปซะแล้ว"พูดจบเจ้าตัวก็เอาแต่ทำหน้าเศร้า  "ไม่ต้องทำไงหรอกฮะ  พวกมันสมควรโดนแล้ว" เฟรินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธจัด "เรามาร่วมมือกัน  ทำให้พวกนั้นเสียใจสุดๆไปเลยดีกว่า"แล้วลูคัสและเฟรินก็เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา  "นั้นซินะ"

                                                           หลังจากเหล่าทโมนแห่งป้อมอัศวินได้ฟังสิ่งที่สองสาวเล่าให้ฟัง  ต่างก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ "มะ..ไม่จริงน่า..ถึงขั้นนอกใจกันเลยเหรอ"ทั้งหมดต่างก็พากันหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ยกเว้น..."คิกๆๆๆ..555555555พวกนายนี่น้า..."คิลน้อยที่นั่งฟังอยู่ไม่ห่างหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย  แน่ล่ะสำหรับคนที่รู้เรื่องอยู่แล้ว  มันเป็นเรื่องน่าขำสิ้นดี "คุณคิลยังจะหัวเราะอีกเหรอคะ" เรนอนปรามหน้ามุ้ย  ทำไมนะทั้งๆที่เพื่อนรักสองคนกำลังจะเลิกกันแท้ๆ

                "เฮ้อพวกนายจะทำไงก็ตามใจ  ชั้นไม่ขอเกี่ยวล่ะกัน"คิลเห็นแก่เรนอนน้อยผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวจึงเลิกหัวเราะ แล้วก็เดินหนีไปเพราะกลัวกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่  "คุณคิลนะคุณคิล  ทำไมไร้หัวใจอย่างนี้นะ" เรนอนบ่นอย่างไม่ชอบใจ "อย่าไปสนเลยเรนอนถ้าเรื่องมันเกิดเมื่อไหร่เจ้านั้นก็รู้สึกเองแหละ  เรามาหาทางแก้กันดีกว่า"แองจี้พูดให้ทั้งหมดหันมาสนใจปัญหา?ที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

                   "พวกนายเห็นลูคัสบ้างรึเปล่า"อยู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังเข้ามากลางวงสนทนา  ของเหล่าป้อมอัศวินปีสาม  จนทั้งหมดพากันแตกฮือเพราะตกใจ "โฮ้ยรุ่นพี่ลอเรนซ์นะเอง พวกผมก็นึกว่าไอ้คาโลตกใจหมด" ครี้ดบ่นรุ่นพี่หน้าตายด้านอย่างเคืองๆ "คาโลมันทำไมเหรอ"แล้วพวกเขาก็เล่าเรื่องนอกใจ(ที่คิดกันเอาเองให้ฟังอีกรอบ)

                         "หึๆๆๆๆ"พอฟังจบลอเรนซ์ก็อดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้  เจ้าพวกนี้จินตนาการบรรเจิดกันจริงๆ "มันไม่ใช่เรื่องน่าขำนะฮะ"ซีบิลเอ่ยขึ้นเพราะชักจะทนไม่ไหว  เมื่อรุ่นพี่ที่ตนเคารพรัก   จะมาขำด้วยเรื่องที่คนอื่นกำลังเดือดร้อนแบบนี้ "ตามใจพวกนายล่ะกัน"แล้วเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้เจ้าพวกนั้นนั่งโกรธเป็นฝืนเป็นไฟอยู่แบบนั้น

                       "รุ่นพี่"ลอเรนซ์หันไปตามเสียงเรียกก็พบกับคาโล  ที่ตาข้างหนึ่งเขียวปั๊ดน่ากลัว ส่วนคาโลเมื่อสายตาดันไปเห็นคางบวมๆของรุ่นพี่รูปหล่อเข้าให้  ก็อดยิ้มขำออกมาไม่ได้ ทำไมพวกเขาเหมือนกันแบบนี้นะ "มีอะไร" ลอเรนซ์ถามอย่างไม่สบอารมณ์ที่ถูกรุ่นน้องขำ "รุ่นพี่เห็นเฟรินรึเปล่าครับ"ถ้าคาโลเดาไม่ผิดแม่ตัวยุ่งน่าจะมาหาลูคัส(แต่แกดันมาถามลอเรนซ์เนี้ยนะ :บลูลี่ =_=;;)(ต่างกันตรงไหนคู่นี้ติดกันยังกับตังเม :คาโล=0=)(อย่างแกมีสิทธิพูดคำนี้ด้วยเหรอ :ลอเรนซ์ -_-***) 

                         "ได้ยินว่าอยู่กับลูคัสแถวๆสวนนะ"ลอเรนซ์ตอบ "อ้าวกำลังตามหาพวกเราอยู่เหรอ" นั้นพูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ ลูคัสกับเฟรินยืนยิ้มหวานหยดย้อยส่งให้สองหนุ่ม จนทั้งสองหนาวๆร้อนๆไปตามๆกัน "มีอะไร" ลอเรนซ์ถามเสียงเรียบ "พวกเราสำนึกผิดที่ต่อยพวกนายไปอะ  ก็เลยทำขนมมาขอโทษ"เฟรินอธิบายพร้อมยื่นขนมหวานไปให้

                        สองหนุ่มตาลุกวาวไม่คิดเลยว่าสองสาวจะทำตัวน่ารักเป็นกับเขาด้วย แค่นี้ก็คุ้มที่โดนต่อยแล้ว ลอเรนซ์และคาโลหยิบขนมมาชิมโดยไม่ลังเลแต่ก็ต้องชะงัก เมื่อรสชาติของขนมแตะโดนลิ้น "เป็นไงอร่อยมั้ย"^o^ลูคัสถามพร้อมกับมองด้วยดวงตาใสซื่อ? "อะ..หร่อย"สองหนุ่มฝืนกลืนลงไปในที่สุด "งั้นก็กินให้หมดสิ"^_^++เฟรินเอ่ยเสียงหวาน 

                           "เดี๋ยวพวกเราค่อย...."^_^;;คาโลพูดไม่ทันจบประโยคสองสาวก็น้ำตาคลอเบ้าอย่างพร้อมเพรียง "ไม่อยากกินใช่ไหมล่ะ"TT.TTเฟรินเอ่ยตัดพ้อออกมาแล้วก้มหน้าก้มตาร้องให้เงียบๆมองดูน่าสงสาร "กะ...กินซิกินกินเดี๋ยวนี้แหละ"o[]o;;แล้วสองหนุ่มก็กระเดือกขนมรสชาติพิศดารลงคอจนหมด

                       จบไปอีกหนึ่งตอนน้อ(สองหนุ่มโดนกลั่นแกล้งกันพอสมควร แต่เราชอบมากการได้ทรมาณพระเอกเนี้ย(>w<)b)