บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนพิเศษ ลูคัส ลอเรนซ์ ชาย-หญิง100%

                        
                         แฮะๆเราต่อหน่อยก่อนดีกว่าเนอะ สงกรานต์ได้หยุดเลยแวบมาคะ

                         "ลอรี่.......จ๋า พรุ่งนี้วันอะไรเอ่ย..."เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี "วันจันทร์ทำไมเหรอ"ลอเรนซ์ตอบซื่อๆไปตามตรง โดยไม่ได้คิดอะไรมาก(โหยมุกเก่าอะมันหมายถึงว่าแกจำวันเกิดมันได้ป่าวตอบมาได้พรุ่งนี้วันจันทร์เจ้าบ้า...)เปรี๊ยเสียงปริศนาดังขึ้นพร้อมกับการอาฆาตของใครบางคน "ก็วันจันทร์มันวันอะไรละ(ว่ะ)จ๊ะ"ลูคัสยังพยายามเตือนความจำไม่เลิก "เออใช่มันวัน..."รู้แล้วสินะลูคัสคิด "วันทำเวรของชั้นนี่นา ขอบคุณที่เตือน"ผั่วะ เสียงหมัดกระแทกดั้งคนหล่ออย่างจัง


                           "ทะ...ทำไมอะต้องรุนแรงกันขนาดนี้ด้วยเหรอ ชั้นทำอะไรผิดเนี้ย"ลอเรนซ์ถามงงๆ "เออแกไม่ผิด ชั้นผิดเองจะไปห่วงเวร ห่วงกรรมที่ไหรก็ไปเลยไป๊ไอ้บ้า"แล้วสาวน้อยขี้งอนก็เดินจากไปโดยทิ้งดั้งหักๆของใครบางคนไว้ คาโลที่เห็นฉากนี้เข้าพอดีก็เดินเข้ามาตบไหล่เบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ "ผมก็โดนมาแล้วฮะ ทำใจซะเถอะ"

                       "แง.....ฟังนะเฟรี่นะ"เอาแล้วไงทะเลาะกันทีไรลำบากพวกตรูทู๊ก....ที เฟรินคิด "ใจเย็นฮะพี่ลูคัสมีอะไรค่อยๆพูดกันก็ได้"เฟรินปลอบ  "ลอรี่มันลืมวันเกิดชั้นอะ"ลูคัสตอบ "ว่าไงนะลืมวันเกิดเหรอ  อภัยให้ไม่ได้ลุยเลยฮะเดี๋ยวผมช่วยเอง"เฟรินลุกขึ้นทุบโต๊ะด้วยความโมโห "อ้าวไหนว่าค่อยๆคุยกันไง" คนเป็นพี่สาวเริ่มงง "ก็เมื่อวานคาโลมันลืมนัดกินข้าวของเฟรินอะดิพี่  รายนั้นนะโดนไปหนึ่งหมัดเหมือนกัน"คิลผู้อยู่ในเหตุการณ์ช่วยตอบปัญหาข้องใจให้แทน 

       มาแจ้งข่าวเล็กน้อยคะเผื่อใครยังไม่รู้ เราอะนะจะไม่อยู่อีนาน....อาจจะเกือบปีครึ่งรึผลุบๆโผล่ๆก็แล้วแต่โอกาสจะเอื้ออำนวย เพราะเราอยู่ม.6แล้วเข้าใจนะ แต่หลังจากนั้นรับรองเต็มที่อาทิตย์ล่ะตอนกันไปเลย>3< รอเราด้วยนะ

                  หันซ้ายหันขวามี้ไม่อยู่ป๋าไปเที่ยวเอาละนะ

             "อะ...อ้อเงี้ยนี่เอง ชิผู้ชายก็เป็นเงี้ยทุกลายแหละเฟรินนายใจเย็นก่อนเหอะ"ลูคิน่ากลับต้องเป็นฝ่ายห้ามน้องสาวแทน "เย็นไม่ไหวหรอกฮะพี่แบบนี้มันต้อนเห็นดีกันไปข้างนึงล่ะ"เฟรินไม่ยอมเลิกลาง่ายๆ  "เอาน่าคาโลงานยุ่งจะตายใจเย็นก่อนเหอะนะ" สาตานสาวก็ยังคงพยายามไกล่เกลี่ย

                 ".....พี่ลืมอะไรไปรึเปล่าฮะ"อยู่ๆแม่น้องสาวตัวแสบก็ถามกลับมาแปลกๆ "อะไร"ลูคิน่าน้อยถามงงๆ  ตรูลืมอะไรฟ่ะ "เรื่องที่พี่ลอเรนซ์ลืมวันเกิดไงฮะ" นั้นไงลืมจริงๆด้วยล่ะ5555 อืมคิดไปคิดมาก็ฮึ่มโมโหเฟ้ย "โว้ยจริงดิไอ้พวกบ้านั้นต้องสำนึกซ้า....."แล้วสองพี่น้องก็จับมือกันแก้แค้นในที่สุด

            "เฮือก"คาโลที่นั่งอ่านหนังสือเงียบๆอยู่ในห้องสมุดเกิดอาการขนลุกขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ "รึว่าอากาศวันนี้มันเย็น....ไม่นิร้อนตับแลบคิดไปเองมั้ง"แล้วเจ้าชายน้ำแข็งผู้ยังไม่รู้ชะตากรรมก็นั้งอ่านหนังสือต่อไปอย่างไม่ทุกร้อน 

             "เฮ้ยทำไมวันนี้ตาขวากระตุกบ่อยจังฟ่ะ"ลอเรนซ์พึมพัมเบาๆขณะเตรียมตรวจงานอยู่ที่โต๊ะเงียบๆ "สังหรใจแปลกๆ ลูคัสต้องคิดทำอะไรแผลงๆแน่นอนเลยอะ" (ถูกต้องเลยเจ้าค่ะแหม.......ที่แบบนี้ล่ะฉลาดนัก) ระวังตัวไว้หน่อยดีกว่าเรา นักบวชหนุ่มสรุปเอาเองอยู่ในใจ แล้วหันกลับไปทำงานต่ออย่างไม่ใส่ใจนัก

                           
                 หลังจากทำงานจนเสร็จลอเรนซ์จึงสังเกตุได้ว่าบางอย่างผิดปกติ "แปลกแหะลูคัสเงียบไปเลยปกติน่าจะมาโวยวายแล้วนี่นา"ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวหาแฟนสวแสนงอนแต่ไม่พบ "ชักจะไม่ดีแล้วนะอยู่ๆก็หยไปเงียบๆ คงไม่ได้ก่อเรื่องอะไรอีกหรอกนะ" ทั้งที่พูดแบบนั้นแต่ในใจนักบวชหนุ่มกลับสรุปได้เรียบร้อยแล้วว่าคงได้ปวดหัวอีกรอบแหงๆ

                 อีกมุมหนึ่งของป้อมอัศวินหารู้ไม่ว่าลูคัสไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนั่งเล่นไพ่อยู่ในมุมมืดกับน้องสาวคนสวย พร้อมสนุกกับการคอยดูสองหนุ่มตามตัวเองด้วยใจร้อนรนอยู่อย่างเงียบๆ "หึๆหาเข้าไปเหอะอย่าหวังว่าพวกเราจะยอมยกโทษให้ง่ายๆล่ะ"ฝ่ายน้องสาวพูดขึ้นด้วยความสะใจ "55555ช่ายๆๆๆ อะชั้นชนะแล้วจ่ายมาซะดีๆนะเฟริน"ฝ่ายพี่สาวตอบรับความคิดแม่ตัวยุ่ง

                           
                                "เฮ้ยคาโล...ทางนั้นเจอรึเปล่า...."ลอเรนซ์ตะโกนถามอย่างร้อนรน "ไม่เห็นเลยครับรุ่นพี่  พวกนั้นไปแอบกันที่ไหนเนี้ย" คาโลตอบกลับพร้อมกับบ่นเบาๆ "แอบนะไม่ว่าหรอกแต่อย่าไปก่อเรื่องกันก็พอ ช่วงนี้ยิ่งงานยุ่งๆอยู่" ลอเรนซ์ลอเรนซ์บ่นต่อเซ็งๆ "นั้นซินะครับ"

                        "หน่อยพวกแก ว่าพวกเราเป็นตัวยุ่งเรอะ ตอนแรกว่าจะหายโกรธแล้วนะ หาต่อไปเหอะพวกแกอย่าหวังว่าจะเจอง่ายๆล่ะ"  เฟรินเริ่มโกรธ "โหพวกแกมาแอบที่นี่กันเองเหรอเนี้ย...."เสียงนักฆ่าหนุ่มดังขึ้นมาจากข้างหลัง "อ้าวคิลหาเจอได้ไงเนี้ย"เฟรินหันกลับไปทักเพื่อนซี้เจ้าเก่า

                       "ก็พอเดาได้อะนะ  ว่าแต่จะแอบกันนานป่ะ ถ้านานจะได้ออกไปหาเสบียงมาให้"คิลถามเพื่อนสาวพร้อมเสนอตัวเข้าช่วยแบบหวังดีกันสุดๆ "คิลแกเป็นเพื่อนซี้ที่ดีที่สุด"เฟรินพูดอย่างซาบซึ้ง "เออๆๆๆแกไม่ต้องทำเป็นซึ้ง ชั้นก็แค่อยากเห็นคาโลมันวิ่งวุ่นมานานแล้วเท่านั้นแหละ  แหมมาคราวนี้ก็ขอชมให้หายอยากทีเหอะ"

                  "เพื่อนแบบนี้หาที่ไหนอะเฟรินถอดแบบแกมาเป๊ะๆเลยนี่หว่า" ลูคัสหันมาสนใจคิลบ้าง "55555ก็เก็บเอาแถวๆนี้แหละฮะ"เฟรินยิ้มร่า "เฮ้ยคนนะไม่ใช่หมา"เจ้าตัวถูกเก็บได้เริ่มประท้วง  "อ้าวเรอะโทษทีเห็นหน้าเหมือนกัน" 

                                   
            "เรนอนพวกเธอรู้รึเปล่าว่าเฟรินอยู่ไหน"คาโลที่เริ่มจนปัญญาหันไปถาม เพื่อนสาวอย่างจนใจ "หึไม่เห็นค่ะถึงเห็นพวกเราก็ไม่บอกหรอกคุณคาโลนะใจร้าย พี่ลอเรนซ์ก็เหมือนกัน ขี้ลืมกันนักก็หากันเอาเองเถอะ คราวนี้พวกเราเข้าข้างคุณเฟรินค่ะ" สาวๆเริ่มรวมตัวกันประกาศเจตจำนงชัดเจน


              "นี่มันเวรกรรมอะไรของเราฟ่ะ ต้องมานั่งหาเมียเอ๊ย!!!แฟนกันรุ่นน้องอย่างเงี้ยมากไปแล้วนะสาวพวกนั้นก็อีกแนะคิกยังไงอะเข้าข้างแม่ตัวแสบสองตัวซะดิบดีแต่ก่อนไม่เป็นยั้งเงี้ยสักที" ลอเรนซ์บ่นออกมายาวเยีอดชนิดที่ไม่เคยทำมาก่อนจนคาโลอึ้งไปสักพักถึงเริ่มตั้งสติกลับมาได้อีกครั้ง "ใจเย็นก่อนครับผมว่าเฟรินกับพี่ลูคัสคงไม่ไปไหนไกลหรอก ซักพักคงหาเจอ..."

          ตุ๊บ!เสียงคาโลเดินพลาดเสียหลักล้มไปพิงกำแพงด้านข้างทันใดนั้นเอง ประตูกลที่ทำขึ้นอย่างแนบเนียนโดยคิลลี่น้อยก็ถูกเปิดออก สิ่งที่พบจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากเฟรินและลูคัสที่กำลังงับน่องไก่อยู่คนละน่องคาปาก ส่วนคิลกำลังอ้าปากค้างในท่ากำลังส่งกล้วยเข้าปาก(หน้าตาเหมือนลิงอยู่แล้วยังกินกล้วยอีกเรอะคิลลี่) คิลที่พาสองสาวไปหาที่ซ่อนใหม่กลับทำให้ถูกจับได้ง่ายยิ่งกว่าเดิม!!!

           "อย่างนี้เรียกว่ารวบจับได้ทั้งแก๊งใช่มั้ยฮะพี่ลอเรนซ์"คาโลหันไปมองรุ่นพี่หนุ่มยิ้ม เป็นความโชคดีในความซุ่มซ่ามของเขาซะจริง "เอาละไหนดูซิจะลงโทษกันยังไงดี"นักบวชหนุ่มหักนิ้วดังกร๊อบพร้อมกับสาวเท้าเข้ามาหากลุ่มบุคคลเบื้องหน้า ราวกับกับมัจจุราช

                    
                  "เอิ่มแบบพอดีนึกได้ว่ามีธุระไปก่อนนะเฟรินหวัดดีฮะพี่ลูคิน่า"ว่าจบเพื่อนซี้ของเฟรินก็หายวับไปกับตา ให้เจ้าตัวดีได้เข้าใจกับคำว่าเพื่อนแท้ อย่างชัดเจน "เอิ่มดีคาโลกินปะ"เฟรินยิ้มพร้อมชูถุงขนมทำหน้าใสซื่อ "ลุกไปคุยที่ห้อง"แล้วคาโลก็ลากตัวคนน้องออกไป "ตกลงจะไปคุยกันดีๆที่ห้องหรือจะคุยกันที่นี่"คราวนี้เป็นฝ่ายรุ่นพี่เคลียร์กันต่อ "คิดว่าชั้นจะเรอะไม่หงอ...หรอก   มั้ง"ประโยคที่ดูเหมือนจะกล้าหาญของลูคัสค่อยเบาลงเรื่อยจนสุดท้ายก็แทบไม่ได้ยิน ด้วยสายตาของนักบวชหนุ่ม

             "เอาล่ะมาคุยกันหน่อย"คาโลที่ลากแม่ตัวดีมาถึงห้องได้สำเร็จโดยที่คนโดนลากโวยวายมาตลอดทาง ก็เริ่มสอบสวนคดีทันที "หายไปไหนมารู้รึเปล่าว่าเป็นห่วงกันไปหมด"เฟรินหน้ามุ่ยกับคำถาม "เป็นห่วงกันที่ไหนนอกจากนายกัยรุ่นพี่ของนายเค้าก็รู้กันหมดอยู่แล้ว แค่โดนแม่สามสาวนั้นคุมไว้เท่านั้นล่ะ"อ๋อมีน่าล่ะ คาโลนึกทบทวนเหตุการณ์อยู่ในใจ "รู้รึเปล่าทำแบบนี้มันผิด มีอะไรไม่ยอมคุยกันดีๆ"คาโลพยายามเข้าไกล่เกลี่ย "งั้นนายก็ถูกตลอดล่ะซิ ตามสบายเหอะพ่อคนเพรียบพร้อม"เฟรินแขวะเข้าให้หนึ่งดอก

                "โอเคเข้าใจล่ะ ชั้นผิดเองน่าวันหลังจะไปลืมอีก"เจ้าชายหนุ่มยอมสำนึกผิดขอโทษในที่สุด "คิดว่าจะยอกยกทษให้ง่ายๆ?"เฟรินถามเสียงสูง บนใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ไม่ได้เหรอ"คาโลรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังจะโดนเล่นงานจึงปล่อยรังสีออดอ้อนเข้าใส่เต็มที่อย่างลืมอาย "........ยะ..ยังไงมันก็... โอเค....ลดโทษให้แค่ยอมทำตามใจชั้นหนึ่งวันแทนก็ได้"เชอะกะจะให้ใส่หูกระต่ายวิ่งรอบเมืองสักรอบซะหน่อย เฟรินที่ทนต่อการออดอ้อนทางสายตาไม่ได้จำใจปล่อยแผนการณ์อุบาทลงจากสมองทันที แต่ยังไม่วายหาเรื่องเอาแต่ใจตัวเองอีกรอบ "เอางั้นก็ได้"

    อีกฝั่ง.....
 

                "นายรู้รึเปล่าทำแบบนี้เดือดร้อนกันไปหมด"นักบวชนั่งลงแล้วเริ่มเทศนาสั่งสอน "ไม่เห็นมีใครเดือดร้อน มีแค่นายกับคาโลเอง..."ลูคัสก็เตรียมตัวเถียงเต็มที่ ใครจะไปยอมล่ะไม่ผิดสักหน่อย "ก็เป็นซะแบบเนี้ย เด็กไม่รู้จัดโต"ลอเรนซ์บ่น "เออก็เด็กไม่รู้จักโตแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายล่ะ ไปไกลๆเลยนะไม่ยุ่งด้วยแล้ว"ซาตานออกอาการงอนขั้นรุ่นแรงจากที่งอนอยู่แล้วก็ยิ่งหนักขึ้นไปอีก 

                 "มาคุยกันดีกว่านายจะเอาไง"ชักเหนื่อยเต็มทนแล้วนะนักบวชหนุ่มบ่นในใจเซ็งๆลู คัสไม่ตอบสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง "ชั้นผิดอะไร"นั้นมันยังรู้ตัวขอบคุณลอเรนซ์ที่โง่เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด=_=;; "นาย ลืม วัน เกิด ชั้น"ลูคัสเน้นมันซะทุกคำทุกพยางค์ชัดเจน "อ้อไม่ได้ลืมสักหน่อย ของขวัญก็เตรียมใว้แล้วด้วย" ฟังจบลูคัสก็ตาวาวหันขวับไปหาทันที "ไหนล่ะ"ไม่เห็นแก่ได้เลยอะ "เข้ามาไกลสิ

               "จุ๊บ...."^3^;;
               "......."O_O
               "......."^_^;;
               "ว้าก........!!!!"O[]O!!
               "ไหนแกว่าจะให้ของขวัญไง"=[]=**
               "นี้ล่ะของขวัญแถมตัวกับกับหัวใจด้วยนะ"^[+++]^;;
            (นั้นดูลอเรนซ์มันแหล เห็นชัดๆว่าลืมนะแกแถไปได้เลี่ยนหนักกับวิธีเอาตัวรอกของพี่ท่านจริงๆ=_=**)

 จบไปอีกตอน