บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #23 : ความทรงจำบทที่ 3 ตอนที่ 2 (100%)

           "อ้อเหมือนชั้นจะลืมบอกพวกนายไป แต่ท่าทางจะไม่สำคัญเท่าไหร่แล้วล่ะ"หลังจากที่เกวียนเริ่มวิ่งไปอีกรอบ ลอเรนซ์ก็พูดขึ้นมาเนื่องจากนึกบางอย่างขึ้นมาได้ "อะไรเหรอฮะ"เฟรินถามกลับด้วยความสงสัย ลอเรนซ์ชี้ให้ลองมองออกไปดูด้านหลังเกวียนเจ้าตัวก็พบกับขบวนเกวียนที่จับกลุ่มกันมาสี่ห้าเล่มแล่นตามหลังเค้ามาติดๆ โดยมีมังกรที่มีคาโลเป็นผู้ขี่นำขบวนเกวียนมา ชะซวยแล้วมั้ยล่ะรู้สึกว่ามันจะผิดแผนเกินไปแล้ว


                  "เหมือนว่าตอนที่ชั้นออกมา คาโลจะออกมาซื้อหนังสือส่วนพวกสาวก็ออกมาดูเสื้อผ้า พวกที่เหลือเบื่ออาหารของโรงอาหารก็เลยนัดกันออกมากินข้าว พูดง่ายๆคือ..นอกจากคนขยันสองคนในป้อมแล้ว ดูเหมือนคนอื่นจะไม่โดนเวทย์ของนายล่ะลูคัส"ลอเรนซ์บรรยายออกมายาวเหยียดอย่างที่หาได้ยาก แต่ทำให้คนวางแผนหนีเที่ยวน้ำตาเล็ด ไรฟ่ะปิดเทอมที่หน้าจะสงบของเราพังแล้วเหรอเนี้ยทั้งหมดได้แต่คิดในใจอย่างหมดแรง



               "แล้ว?สองคนขยันที่ทำงานอยู่ในป้อมคือใครเหรอฮะ" คิลถามเหมืนจะเฉลียวใจอะไรบางอย่าง "แน่นอน..ก็ต้องโรเวนกับไธนอสสองเสนาธิการแห่งป้อมอัศวินนะซิ" ฉิบหายแล้วใครเป็นคนต้นคิดเรื่องนี้ว่ะเนี้ย!!! "พวกพี่ๆเค้าไม่ได้ไปประชุมกับปราสาทขุนนางเหรอฮะ"เฟรินถามต่อ "เค้าย้ายกันมาประชุมที่ป้อมอัศวินแทนนะ อ๊ะท่าทางอาเธอร์ก็อยู่ด้วย เจ้านั้นเจ้าคิดเจ้าแค้นซะด้วยนะ"หยุดพูดสักทีเถอะพี่...พวกผมน้ำตาจะไหลเป็นสายเลือดอยู่แล้วนา....


                 "พวกเราจะหยุดรอขบวนข้างหน้ามั้ยเฟริน"โรที่คุมเกวียนอยู่ข้างนอกตะโกนเข้ามาถามความเห็น "หยุดให้พวกนั้นมารุมตืบกลางป่าเรอะ วิ่งไปให้ถึงท่าเรือก่อน อย่างน้อยที่นั้นน่าจะมีโรงพยาบาล" นอกจากลอเรนซ์ทั้งเกวียนได้แต่ภาวนาไม่ไห้ตัวเองโดนกระทืบตาย ข้อหาไปเล่นสนุกกันโดยไม่ยอมชวนเพื่อนไปด้วย  


                        กลุ่มนักเรียนแห่งป้อมป้อมอัศวินกำลังยืนล้อมรอบ กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเอาไว้ด้วยสีหน้าอาฆาต ไหนบอกมาซิครี้ดนายกำลังจะไปไหน แม่มดสาวถามอีกฝ่ายด้วยสายตาเอาเรื่อง นักดาบหนุ่มกลืนน้ำลายดังเอื้อก ทำใจกล้าตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัวว่า... "ไมอะแองจี้ชั้นแค่จะไปเที่ยวมันเฉยๆเองน้า...."แองเจลีน่าทำท่าเดือดจัดที่อีกตอบกลับด้วยท่าทางกวนโทสะ "นายจะไปเที่ยวทำไมไม่บอกก่อนล่ะ"แองจี้บอกต่อ "ทำไมชั้นต้องบอกเธอทุกเรื่องไม่ทราบ"ครี้ดยักคิ้วตอบกวน "จะไปเที่ยวหรือเหล่สาวกันแน่.. ปกติถ้าไปเที่ยวก็ไม่เห็นต้องปิดบังกันขนาดนี้"หญิงสาวไม่ยอมแพ้ตวาดถามอย่างเหลืออด

                 "โหยแค่ไม่ได้บอกไม่ได้หมายความว่าบิดบังสักหน่อย"ครี้ดยังเถียงไม่เลิก "ไอ้ที่วางยาคนทั้งป้อมไม่เรียกว่าบิดบัง"คาโลเอ่ยขึ้นเบาๆแต่ทำเอาครี้ดเงียบกริบ จะไม่ไห้เงียบได้ไงล่ะสายตาที่พี่แกมองมามันเล่าขนลุกไปทั้งตัว "ขะ..ขอโทษ"เฟรินเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาก่อนพร้อมกับส่งสายตาสำนึกผิดไปให้อีกฝ่าย คาโลมีสีหน้าอ่อนลงเล็กน้อยก่อนเอ่ยกลับ "คราวอย่าให้มีอีกล่ะกัน"ชายหนุ่มเอ่ยคาดโทษ 

                  "คาโลนายยอมง่ายไปแล้วนะ" แองจี้โวยวาย "ใครว่าจะยอมแค่นี้กันล่ะเรื่องลงโทษเอาไว้ก่อนแต่เรือจะออกแล้ว รีบขึ้นไปกันก่อน แล้วค่อยแยกย้ายกันไปจัดการคนของตัวเองล่ะกัน"คำพูดของเจ้าชายแห่งคาโนวาลราวกับคำประกาศิตที่ฟาดเปรี้ยงลงมากลางใจของเหล่านักโทษที่เริ่มพากันเหงื่อตกอย่างรู้ชะตากรรม "คุณคิล เรามีเรื่องที่คุยกันนะคะ"เรนอนเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงดุแม้ว่ามันจะดูน่ารัก แต่กลับแฝงความหน้ากลัวไว้ไม่น้อย "คะ...ครับ"นักฆ่าหนุ่มรับคำแต่โดยดี

                  ซวยๆๆๆๆไอ้เฟรินมันพาพวกเราซวยจริงๆใครเป็นคนต้นคิดเนี้ย แผนการบ้าล่มเหลวไม่เป็นท่า (มันก็ช่วยๆกันคิดไม่ใช่เรอะพวกแกดันเจือกมาโยนบาปให้ชั้นรับเละคนเดียวได้ไง=[]=) "คุณคิลรู้รึเปล่าค่ะว่าเรนอนโกรธมากแค่ไหน"สาวน้อยคนสวยตัดพ้อขึ้นมาทันทีที่แยกตัวออกมา "โธ่เรนอนชั้นขอโทษ แบบว่าเล่นซนมากไปหน่อย...."ช่วยไม่ได้อะถึงจะรู้ว่าขอเรนอนได้เพราะแฟนเค้าใจดี แต่ด้วยความซนเกินเหตุของเค้า ทำให้ชอบทำอะไรแหกกฎมากกว่าขออนุญาติดีๆอะดิ

                   "ฮึกทั้งที่สัญญาไว้ว่าจะพาไปเที่ยวแท้"เรนอนกล่าวอย่างน้อยใจ แต่เดี๋ยวก่อนสัญญาอืม...เอิ่มจริงด้วยดิเราสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวซาเรสนี่หว่าลืมไปเลย "หว่าเรนอนขอโทษทีลืมไปเลยไว้คราวหน้าจะพาไปแน่ นะๆๆ"คิลรีบขอโทษด้วยใบหน้าซีดเผือด "ฮึกฮือๆๆๆๆ คุณคิลใจร้าย เรนอนไม่ยกโทษให้ลืมเหรอ เรนอนไม่สำคัญรึไง เรนอนไม่สนใจคุณคิลแล้ว!!!TT[]TT"ว่าจบเรนอนก็เดินหนีไปทันทีปล่อยให้คิลยืนอึ้งกับคำว่า "เรนอนไม่สนใจคุณคิลแล้ว....ๆๆๆๆๆ"ว้าก...ผมขอโทษ....คิลลี่น้อยได้แต่ตะโกนก้องในใจ


                     แองเจลีน่าที่ท่าทางจะโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่แพ้กัน กำลังยืนสงบนิ่ง แล้วมองครี้ดด้วยสายตาที่แสนจะเย็นชาจับจิต "เอ่อ แอ้งจี้ลงเรือแล้วเราไปเที่ยวไหนกันดีอะแล้วน้ำ ปีนเขาหรือหาของกินดีวิวทีนี่เห็นเค้าบอกกันว่าสวยอย่าบอกใครเชียวนา...."ครี้ดเข้าง้องอนอย่างเอาอกเอาใจ "อ้อวางแผนเที่ยวใว้ขนาดนั้นเชียว"แอ้งจี้ลากเสียงยาวซะน่าขนลุก "....TT^TT"จนครี้ดได้แต่เงียบอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว(ฮือเค้าผิดไปแล้ว)ครี้ดได้แต่โอดครวญในใจ

                 ทั้งสองเงียบไปพักใหญ่ก่อนแองเจลีน่าจะเอ่ยออกมา "รู้ว่าโกรธแล้วทำไมยังทำ"ครี้ดใจชื้นขึ้นเล็กน้อยที่แองจี้ของเค้า?ยอมพูดด้วยในที่สุด "ชั้นขอโทษแบบว่าเอิ่ม...ความสนุกโดยไม่ทันยั้งคิดอะ"ครี้ดปั้นหน้าสำนึกผิดเต็มที่"แล้วสมควรให้ยกโทษด้วยมั้ยหะ ไอ้ทำไปเพราะสนุกเนี้ย"แองจี้ตวาดเข้าใส่ ครี้ดก้มหน้าเตรียมรับคทาของแม่มดสาว แต่ที่ได้รับกลับเป็นน้ำตาที่หยดลงมาจากแก้มขาวๆของคนตรง "แองจี้...."

            "ฮึกไม่ต้องมาปลอบไปไกลๆเลยนะชั้นไม่ยกโทษให้ง่ายหรอก อย่าหวังว่าจะได้แตะตัวกันง่ายๆล่ะ ไอ้คนแฮงซวย" แล้วแองจี้ก็เดินหนีไปโดยมีเสียงใสๆของเธอก้องอยู่ในหัวของชายหนุ่ม "ไอ้คนเฮงซวยๆๆๆๆ....."TT[]TTอ้ากกกกกกกกกกก