ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

    ลำดับตอนที่ #33 : ตอนพิเศษคาโลขอเล่า 80เปอเซ็นต์

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 207
      0
      27 ม.ค. 57



               "นายท่านนนนนนนน นายท่านเจ้าค๊าาาาาาาาาข่าวดีเจ้าค่าาาาา"เสียงพี่ผีสาวของเฟรินดังมาแต่ไกล ผมที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่จึงเงยหน้ามามองคนเรียกด้วยสายตานิ่งๆ เตรียมรอฟังรายงานเนื่องด้วยเมื่อเช้า เฟรินขอพี่ผีสาวพร้อมลุงหมอไปใช้งาน

               หวังว่าคงไม่มีเรื่องแผลงๆเกิดขึ้นหรอกนะ อยู่กับเฟรินคุณคิดว่าง่าย?=_=;; ในเมื่อเราต้องคอยระวังแม่ตัวดีหาเรื่องหนีเที่ยว คิดเล่น คิดอู้ เอาคืน และอีกหลายๆอย่างตามแบบฉบับเรื่องสนุกๆฉบับเฟรินและคิล ให้ตายซิอยู่ๆเจ้าคิลก็ทำสิ่งที่คาดไม่ถึง โดยการออกจากตระกูลมาเป็นนักฆ่าประจำตัวเฟรินแทน=[]=;;

                เจ้าตัวให้เหตุผลว่าทางนี้น่าสนุกกว่า และพ่อมีลูกเยอะจะตายไม่มีอะไรต้องห่วงเรื่องสืบทอดสักหน่อย กับไม่ดีเหรอนายจะได้มีคนคอยดูเฟรินให้ชั้นรู้นะว่านายไม่ใว้ใจโรอะ ดี....ดีมากเลยคิลถ้าแกมาดูแลให้จริงๆไม่มาเพิ่มความป่วน!!! จากที่ต้องคอยดูป่วน1 ก็ต้องเขม่นป่วน2ไม่ให้มาสมทบแบบทั้งขู่ทั้งบังคับอะนะ-_-**

               "มีอะไร"ผมถามวิญญาณสาวตรงหน้านิ่งๆแม้ในใจจะเตรียมรับเรื่องชวนกุมขมับอยู่ก็ตาม "มีค่ะ มีแน่ๆค่ะนายท่าน!!! ยินดีจริงๆค่ะโอ้ยชั้นคนนี้น้ำตาจะไหล ในที่สุดก็มีวันนี้.....สมกับที่รอลุ้นมาตลอดเลยค่ะ!!! นายท่านใจเย็นๆใว้นะค่ะ อย่าเป็นลมตามลุงหมอหลังตรวจไปอีกคนนะค่ะ ให้ตายสิแก่ก็แก่แล้ว แถมเป็นวิญญาณไปแล้วแท้ๆเป็นลมไปได้ยังไงกันนะ ชั้นไม่เข้าใจจริงๆ อะนายท่านเรื่องที่จะบอกเกือบลืมไปเลย ยินดีด้วยค่ะนายท่านนายหญิงตั้งครรภ์แล้วค่ะ!!!"^[]^v


                  -_-เฮ้อกว่าจะพูดได้นะ พี่สาวคนนี้สมนับพี่น้องกับเฟรินจริงๆ แต่เมื่อกี้.....ผมสะดุ้งหันไปมองร่างโปร่งใสของอีกฝ่ายทันทันทีO_o;; "เมื่อกี้......"ผมหันไปถามย้ำอีกทีอย่างไม่แน่ใจนัก "ค่ะนายท่านฟังไม่ผิดนายหญิงท้องได้สามเดือนแล้วเจ้าค่ะ"ผีสาวส่งยิ้มหวานมาให้ผมและส่งสายตาปลาบปลื้มเป็นที่สุด

                  ผมไม่คิดรอฟังหญิงสาวพล่ามต่ออีกต่อไป แต่วิ่งไปหาตัวป่วนของผมแทน ใช้เวลาไม่นานก็วิ่งมาถึงห้องของเฟรินผมค่อยๆผลักประตูเข้าไปเบาๆ เจ้าของห้องหันมามองผมด้วยการตวัดมามองอย่างเคืองๆ และผมว่า..มันก็น่ารักดีนะ

                "ไม่ต้องเสือกมาถามอะไรทั้งนั้นล่ะ ได้ยินแบบไหนก็แบบนั้นแหละโว้ย ให้ตายสิแกนี่มัน....อ๊ากกกกไม่ต้องเสือกมายิ้มไอ้เจ้าก้อนน้ำแข็งนี้ หยุดหุบยิ้มแล้วออกไปเลยนะ!!!" ผมไม่หุบยิ้มแล้วเดินเข้ามาแทนที่จะออกไปอย่างที่อีกฝ่ายว่า เพราะอยู่ด้วยกันมาหลายปีเข้าจะไม่รู้ได้ไงล่ะว่าเจ้าตัวยุ่งแค่เขิน^_^


                "เป็นยังไงบ้าง"ผมหันไปถามลุงหมอที่ลอยไปมาอยู่ข้างๆเฟริน คอยเช็คนู่นนี่นั่นไม่ห่าง ราวกับว่าถ้าเช็คผิดไปซักนิดผมจะพิโรธเนรเทศท่านกลับเดมอสงั้นแหละ

                     "นายท่านน่ายินดีจริงๆขอรับที่ยัยหนูนี่สุขภาพแข็งแรงดีเกินร้อยแบบนี้ ไอ้ตัวข้าเป็นกังวลมาตลอดที่ยัยหนูได้แผลมาบ่อยเกินเด็กสาวจนน่าใจหาย อีกทั้งยังคำสาปเมื่อครั้งยังเด็กนั้นอีก แต่ตอนนี้ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วล่ะขอรับ เด็กในท้องกับยัยหนูปลอดภัยดีสุขภาพแข็งแรงสุดๆเรียกได้ว่าถ้ายัยหนูอยากจะวิ่งทั้งวันก็ยังได้.....แต่อันที่จริงอย่าวิ่งจะดีกว่า"

                    วิญญาณเฒ่าหันมาร่ายยาวใส่ผมด้วยท่าทางซาบซึ้งอีกคน? แต่ต้องชะงักไปนิดกับประโยคหลังของตัวเองแล้วแก้ใหม่ แต่ก็นั้นล่ะ อย่าให้วิ่งจะดีกว่า =_=;; หลังจากนั้นไม่นานข่าวเรื่องนี้ก็แพร่ไปอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือเสด็จพ่อของผม เพราะดูจะเป็นปู่ที่เห่อหลานไม่น้อย และคิลที่คันปากอยากเล่าเรื่องพวกผมให้เหล่าผู้ไม่มีโอกาศเกาะติดสถานการณ์ฟังจนเต็มแก่

                    แล้วผมกับเฟรินก็ได้รู้ว่าคิลมีจุดประสงค์อะไรในการเกาะพวกผมเป็นตังเม ทีแท้พ่อคุณเพียงแค่อยากอยู่กับเจ้าหญิงเรนอนที่กำลังตามง้องอนกันอยู่ กับสืบเรื่องพวกผมไปเม้ากับเพื่อน "แกต้องไม่เชื่อแน่ครี้ดตอนที่เฟรินมันเริ่มสงสัยว่าตัวเองท้องนะ แม่..ง ก๊ากกกกกกหน้าซีดยิ่งกว่ากระดาษอีก ถึงตอนแรกมันทำท่าโวยวายแต่ชั้นแอบเห็นมันยิ้มแก้มแทบปริ"คิลเริ่มต้นกระบวนการแฉได้ดีราวกับทำหน้าที่มานานแรมปี


                ซึ้งก็คงทำมานานแล้วจริงๆนั้นล่ะ "หุบปากไปเลยคิลถ้าแกยังไม่อยากโดนหลังแหวนชั้นนะ ถ้าแกมีเวลาว่างพอก็ไปคุยกับเรนอนซะบ้าง รายนั้นง้อยากแกก็รู้"เฟรินพยายามเบี่ยงประเด็น มันได้ผลเพราะเหล่าเพื่องพ้องที่แห้กันมาเยี่ยมทั้งขโยง เปลี่ยนเป้าหมายไปทันที ก็นั้นล่ะครับเรื่องพวกผมสองคนยังไงมันก็แน่นอนไปแล้ว จะไปสู้คู่ที่ยังต้องลุ้นจนตัวโก่งอยู่อย่างคิลได้ยัง

                "หวายไอ้คิลนี่แกยังไม่ขอเรนอนแต่งอีกเหรอไง คาโลเห็นมันเงียบๆเงี้ยเป็นไงล่ะ แทบจะแต่งก่อนจบซะอีก"เฮ้ยนิกส์นายจะพูดแรงไปหน่อยมั้ง? อย่างน้อยชั้นก็ทนจนถึงตอนเรียนจบได้ล่ะน่าถึงเฟรินจะ เกือบ  ไม่รอดมาสองสามทีแล้วก็เถอะ เรื่องนี้คงต้องขอบคุณคิลอย่างน้อยอาการเฟรินไปไหนชั้นไปด้วยของมันก็มีประโยชน์อยู่บ้าง

             แก้แป้บจ้า


          ท่าจะยาวกว่าที่คิดเราว่าจะต่ออีกตอนขอโทษด้วยเด้อTTwTT
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×