Supreme

7.… เอาจริง

ห้องพัก

          ยันต์กลับห้องพักพร้อมกับภรรยาและลูกๆหลังการพูดคุยวางแผนการช่วยเหลือดาว Moral และกลุ่มพันธมิตร  มีลูกๆที่ตัวเล็กอยู่ในอ้อมกอดและนั่งไหล่หลายคน  พวกพี่ๆเดินตามแม่เป็นขบวนใหญ่  หลังเข้ามาและนั่งเล่นกันได้ครู่ใหญ่  Alice ก็เอ่ยขึ้น

          “พี่คะ  Sandra อยากคุยด้วย  ถามหาตั้งแต่ตอนเช้า”

          ยันต์ได้ยินจึงส่งลูกๆที่เล่นกับเขาอยู่ให้กับแม่และพวกพี่ๆ  จากนั้นอุ้มลูกสาวขึ้นมาหอมแก้มพร้อมกับถามว่า

          “มีอะไรจะคุยกับพ่อจ้ะ  สาวน้อย”

          Sandra ยิ้มอายๆและพูดกับผู้เป็นพ่อในเรื่องที่เธอตั้งใจเอาไว้ว่าจะปรึกษา

          “หนูสงสัยเพื่อนที่เรียนด้วยค่ะ  ทำไมบางคนดูดีไม่มีปัญหาแต่บางคนเข้าใจยาก  พูดด้วยก็ไม่ค่อยพูด  แถมยังมองพวกหนูแปลกๆ”

          ยันต์ได้ฟังก็ยิ้ม  เข้าใจความรู้สึกของลูกสาวที่เคยอยู่แต่พวกเดียวกัน  เล่นและเรียนด้วยกันอย่างสนุกสนานไม่มีใครแปลกแยก  แต่พอไปพบกับคนภายนอกที่ต่างจิตต่างใจ  พฤติกรรมไม่เหมือนกันเลยทำให้เธอไม่เข้าใจและสับสนในการปรับตัวเข้ากับพวกที่มีปัญหาเหล่านั้น

          “ผมด้วยครับพ่อ  มีบางคนเหมือนกับที่ San เจอเลย  เราอยู่กันคนละห้อง” Raido ที่ยืนอยู่พร้อมกับพวกรุ่นเดียวกันพูดขึ้นบ้าง  พวกลูกๆคนอื่นๆก็แสดงความคิดเห็นออกมา  ส่วนใหญ่เป็นแบบเดียวกันเพราะแต่ละคนยังไม่เคยเข้าอยู่ร่วมกับพวกที่มีวัยเดียวกัน  เลยรู้สึกแปลกใจที่พวกเหล่านั้นมีความคิดอ่านและพฤติกรรมไม่เหมือนพวกตน

          งานนี้ผู้เป็นพ่อต้องอธิบายให้ลูกๆทุกคนได้รู้ถึงพื้นฐานจิตใจของมนุษย์  ว่ามีด้วยกันหลายแบบ  พวกที่ดีและมีความรู้สึกเป็นมิตรและอยากช่วยผู้อื่นก็มี  พวกที่ต้องมีภาวะโน้มนำถึงจะเข้าหาและช่วยเพื่อนก็มี  พวกที่เฉยๆก็มี  พวกที่ไม่สนใจใครยึดถือตนเป็นใหญ่ก็มี  เรื่องเหล่านี้ลูกๆจะได้พบเจอเมื่อได้พบปะกับคนอื่นๆไปเรื่อยในสถานที่ต่างกัน  เมืองใต้น้ำนั้นคัดคนแล้วแต่ก็เป็นพวกที่มีวุฒิภาวะและอายุมาก  ส่วนลูกหลานนั้นเป็นพวกอ่อนวัยทำให้ระดับการแสดงออกทางอารมณ์เป็นไปตามสภาวะจิตที่ยังไม่ได้ปรับปรุง

          “ถ้าลูกเจอพวกที่อยู่บนพื้นโลก  จะยิ่งมีความแตกต่างมากกว่านี้เยอะ  พวกนั้นไม่ได้รับการคัดเลือกให้มาอยู่กับเรา  พ่อให้ทุกคนได้ลองพบปะและศึกษาพวกที่อยู่ในเมืองนี้ก่อนจะได้มีความรู้ในเรื่องจิตใจของผู้คน  อีกหน่อยพวกลูกๆจะได้ขึ้นไปเรียนกับพวกบนโลก  จะมีความแปลกมากกว่านี้อีกเยอะ ”

          “แล้วทำไมพวกหนูต้องเรียนกับพวกนี้ด้วยล่ะคะ” Jela  ลูกของ Ann ถามขึ้นมา

          “ก็เพื่อเข้าใจคนไงลูก  เราจะอยู่ท่ามกลางพวกเขาก็ต้องรู้ว่าพวกเขาคิดอย่างไรเป็นอย่างไร  เพื่อทำใจให้รู้เท่าทันสิ่งที่เขาเป็นอยู่  พวกเราจัดว่าแข็งแรงกว่า  มีความสามารถมากกว่า  พ่อคิดว่าเราจะช่วยเหลือพวกเหล่านี้ให้อยู่รอดจากการรุกรานของพวกดาวอื่นๆ  พวกลูกจึงต้องรู้สภาพของชาวโลกว่าเป็นอย่างไร  ใครที่เราสนิทสนมและอยู่ห่าง  พวกเราจะออกไปอยู่ตามลำพังก็ได้  แต่การที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่นนั้นจะทำให้เรามีความสุขใจกว่า  พ่ออยากฝึกลูกทุกคนปรับตัวเข้ากับคนทุกแบบให้ได้” ผู้เป็นพ่ออธิบาย  ลูกๆทั้งหลายฟังและคิดตาม  มีบางคนเริ่มพยักหน้าแสดงความเข้าใจ

          “แล้วถ้าเราพยายามที่จะเป็นมิตรแล้วเขาไม่ยอมรับล่ะครับ” Sam ลูกชายของ Aya ถามบ้าง

          “เมื่อเราเป็นมิตรและเขาไม่ยอมรับ  เราก็ต้องทำใจและปล่อยเขาไป  เพราะเสียเวลาเปล่า   เอาความตั้งใจและจริงใจของเราไปให้กับผู้ที่ยินดีรับจะได้ประโยชน์มากกว่า” คำตอบทำให้ลูกชายพยักหน้า

          ผู้เป็นแม่ทั้งห้านั่งฟังเงียบๆโดยมีลูกที่ตัวเล็กนั่งตักมองดูพี่ๆคุยกับพ่อ  เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างก็เลยหันมาหยอกล้อเล่นกับแม่  มีเสียงหัวเราะคิกคักสลับฉากอยู่ตลอดเวลา  แต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกพี่ๆที่กำลังคุยอยู่เสียสมาธิแต่อย่างใด  การพูดคุยดำเนินไปเกือบชั่วโมง  ยันต์จึงจบการปรับความรู้สึกของลูกๆได้

ห้อง Nest ในตอนเย็น

          “พี่ Jack ครับ! ต้องรบกวนขอกำลังพวกปี 2 จาก Tiwaz มาร่วมงานครั้งนี้  อยากให้พวกเด็กๆได้ฝึกนอกสถานที่เหมือนรุ่นพี่ปีที่แล้ว”

          “หือ! นายจะให้พวกปี 2 ไปลุยด้วยเหรอ” ผู้อำนวยการสถาบันถามด้วยความสงสัย  เพราะไม่แน่ใจในการให้นักศึกษาออกไปทำศึกกับพวกต่างดาว

          “น่าจะไหวครับ  แล้วจะให้พวกที่จบไปปีที่แล้วมาร่วมงานด้วย  บุกดาว Amel คราวนี้ต้องช่วยพวกเชลยออกมาเป็นล้าน  งานใหญ่ต้องช่วยกันหลายจุด”น้องชายอธิบาย

          “อือ! ไหนลองอธิบายหน่อยซิ”

          พวกเขาคุยกันในเรื่องนี้หลังการดูภาพของดาว Amel เสร็จ  แต่ละคนนึกสยองในใจที่พวกดาวมฤตยูเป็นพวกที่กินสิ่งมีชีวิตดิบๆ  แถมยังเป็นมีพวกมนุษย์เช่นเดียวกับพวกตนด้วย  พวกผู้อาวุโสบางคนมีอาการผะอืดผะอมในอาหารที่เห็น บางคนต้องขอออกไปนอกห้องเพราะทนไม่ไหว  ยันต์แจ้งพรรคพวกว่าขอคุยเรื่องด่วนที่ต้องรีบทำ  เพราะรู้ว่าพวกเชลยที่ถูกจับไปนั้นยังมีช่วงรอดชีวิตอยู่ไม่นาน   เนื่องจากอาหารที่พวกนั้นสำรองไว้ใกล้จะหมดแล้ว

          “ผมแบ่งงานไว้เป็น 5 ส่วน  ส่วนแรกเป็นการบุกทำลาย  ให้พี่เป็นหัวหน้ามีพวกอัล  ทอม  เสือ Tomas ยูมินโฮ ทาเคชิ เหลียงเว่ย Don ไฟ  รุ้ง กับพวกปี 2 และพวกที่จบแล้วรวมทั้งยานบินบังคับด้วยหุ่นยนต์อีก 5,000 ลำ  จัดการพวกยานรบ  ส่วนยานลำใหญ่ผมจะเอาออกมาให้หมด  การโจมตีคงเกิดหลังจากพวกมันรู้ว่ายานหายไปและพวกเราบุก” หยุดดูท่างทางผู้ฟังเห็นตั้งใจจึงพูดต่อ

          “งานนี้น่าจะขอท่าน Qualex กับเพื่อนๆมาช่วยด้วยเพราะสมัครไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ครั้งที่พวกเราปราบพวกหุ่นยนต์ที่ดาว Mela  คงต้องให้พี่ช่วยประสานและวางแผนการรบกันเองนะครับ”

          “เออ! ได้พวกนั้นมาแจมด้วยมันขึ้นเยอะเลย  ขาลุยทั้งนั้น  ฮ่า! ฮ่า!” อัลพูดขึ้นมาด้วยเสียงดัง  

          “ส่วนการช่วยพวกตัวประกันต้องให้พวกองครักษ์ดาว Waboo และพวกของ Alice กับพวกหุ่นยนต์อีก 2,000 ตัวช่วยกัน  จะช่วยเป็นจุดๆโดยเก็บพวกที่ควบคุมให้หมดแล้วให้เชลยไปที่ยานรบขับกลับไปยังยานแม่ที่จะเอาไปจอดรอรับแล้วพากลับดาว Moral  ผมกะให้จบที่ดาว Amel ไม่ต้องยืดเยื้อ” 

          “งั้นผมแบ่งงานเลยนะครับ  พี Jack ครับเรื่องไปปรึกษาแนวทางกันเอง  เรื่องช่วยเชลยผมรับเอง  ได้เรื่องแล้วช่วยบอกแนวทางให้ด้วยจะได้ประสานกันให้ถูกทาง  งานจะได้เสร็จเร็วๆ” ยันต์บอกกับ Jack  เจ้าตัวพยักหน้าตกลง  แล้วทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปเตรียมการเพราะต้องเร่งกับเวลาเพื่อชีวิตของเชลย

ดาว Amel

          เวลาแห่งความสุขของพวกที่สร้างความเดือดร้อนให้กับดาวทั้งมวลรอบข้างหมดลง  เมื่อมียานสีดำชื่อ Alfa และ Black มาถึง  ภายในยานทั้งสองมีคนเกินร้อย  ที่มีคนมากย่อมมีสาเหตุ

          “ท่านจะบุกดาว Amel เหรอ  ข้าขอเสนอให้นำเอานักศึกษาของพวกเราไปหาประสบการณ์ด้วย  พวกปี 4 มีฝีมือพอและจะได้ความรู้ที่หาไม่ได้จากการเรียนด้วยการเจอเรื่องจริง” Tor  บอกกับยันต์เมื่อเขาแจ้งเรื่องให้ทราบพร้อมกับชักชวนเข้าร่วมปฏิบัติการ

          ยันต์คิดดูตามที่ขอร้องมาแล้วก็เห็นด้วยว่า  โอกาสฝึกวิชาใช้ความรู้ที่ได้ร่ำเรียนของพวกนักศึกษามีน้อยมากที่จะเจอกับสถานการณ์จริง  เขาจึงอนุญาตแต่ให้เป็นความสมัครใจไม่มีการบังคับเพราะอาจมีอันตรายเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ  ซึ่งพอผู้เรียนทั้งหลายได้ทราบต่างสมัครกันทุกคนไม่มีใครปฏิเสธ   ถือว่าเป็นสีสันและประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้อีกแล้ว  จึงทำให้ยานทั้งสองลำมีผู้โดยสารอยู่เกือบเต็ม

          อธิการบดี Space University และคณาจารย์ชั้นปีที่ 4  ร่วมกันวางแผนในการช่วยเหลือเชลย  ถือว่าเป็นงานใหญ่เพราะผู้ที่รอรับการช่วยเหลือมีจำนวนมากนับล้าน  จึงต้องวางแผนให้ดีและสัมพันธ์กับฝ่ายที่จะบุกโจมตีดาว  หากคลาดเคลื่อนก็จะทำให้ได้ผลไม่สมบูรณ์  เขาแจ้งให้ทุกคนรู้ว่าจะยึดยานแม่ของดาว Amel ก่อนและส่งออกนอกบรรยากาศเพื่อรอรับยานที่ขับโดยพวกเชลยที่ได้รับการช่วยเหลือและจะทยอยนำกลับดาว Moral 

          มีการแบ่งภาระรับผิดชอบเป็นส่วนๆ   โดยใช้ข้อมูลที่ GAC ได้มาจากยานแม่ของข้าศึก  กำหนดวิธีการให้สอดคล้องกันเพื่อให้รัดกุมและผิดพลาดน้อยที่สุด  ผู้เปิดฉากคือยันต์ด้วยการนำยานข้าศึกออกไปให้หมด  จากนั้นผู้รับผิดชอบแต่ละจุดต้องรีบจัดการกองกำลังที่เฝ้าเชลยและช่วยเหลือนำออกไปยังยานเชลยที่จอดอยู่  พร้อมกับขับออกไปนอกดวงดาวเข้าหายานลำใหญ่ที่ถูกยึดเอาไว้

          การบุกดวงดาวกำหนดไว้ที่ด้านหน้าซึ่งมีฐานปฏิบัติการของดาว   ส่วนเชลยให้หลบหนีไปทางด้านหลังจะได้ไม่กีดขวางการทำงานของฝ่ายจู่โจม  มีการทบทวนแผนปฏิบัติการในส่วนที่ตนรับผิดชอบและรับรู้ส่วนที่ผู้ร่วมงานรับผิดชอบด้วยจนทั้งหมดเข้าใจเป็นอย่างดี  จากนั้นการทำงานก็เริ่มขึ้น  รวมเวลาเตรียมการทั้งหมดครึ่งวัน

          พวกห้าอัจฉริยะได้รับมอบหมายให้เป็นฝ่ายช่วยเชลยศึก  มีกองกำลังที่เป็นนักศึกษาเข้าร่วมด้วย 20 คน  และมีผู้เป็นหัวหน้าคือ Fe  ทุกคนต่างมั่นใจว่าการทำงานครั้งนี้ต้องสำเร็จราบรื่นด้วยดี

          “ฮู้! แค่คิดก็สนุกสุดๆแล้ว  ได้ออกศึกจริงๆซะที  รออยู่ตั้งนานนึกว่าไม่มีเรื่องน่าตื่นเต้นเสียอีก” Hobby ส่งเสียงด้วยความสนุกสนาน

          “เบาหน่อยพวก  ทำเหมือนเด็กได้ขนมไปได้” Sag ผู้มีผมสีทองฟูฟ่องเบรคเพื่อน

          “เฮ่ย! สะใจอะ  งานนี้  ข้าไม่สนหรอกว่าจะได้ขนมหรือเปล่า” เพื่อนผู้ถูกเตือนกวนกลับ

          “ปล่อยมันเถอะ  ไม่เคยเห็นอาการแบบนี้มานานแล้ว” Jim บอกกับ Sag

          “นั่นสิ!  ฉันก็ว่าน่าสนุกเหมือนกัน” Nene พูดขึ้นบ้างเมื่อเห็นเพื่อนชายกำลังขับเคี่ยวกันอยู่

          ในยานสีดำที่สร้างขึ้นใหม่ชื่อว่า Magic เหมือนชื่อห้องฝึกวิชาในเมืองใต้น้ำ  มียันต์อยู่เพียงคนเดียว  เขาเป็นผู้ดำเนินงานก่อน  ยานลำนี้พุ่งเข้าหาดาว Amel เป็นเงาเลือนลางเหมือนหมอกควัน  เป้าหมายอยู่ที่ลานจอดยานแม่ขนาดใหญ่ที่เรียงรายกันในลานจอดนอกเมืองหลวง

          เหนือท้องฟ้าที่จอดยานซึ่งมีสีดำมืด  เบื้องล่างมีแสงไฟส่องสว่างทำให้เห็นยานจำนวนหลายหมื่นลำ  พวกดาว Amel นำยานแม่จอดไว้ในที่สามแห่งจำนวนเท่าๆกัน  สาเหตุจากขนาดของยานใหญ่โตกินพื้นที่กว้างขวาง  อยู่ห่างกันราว 30 กิโลเมตร  ซึ่งไม่เป็นปัญหาในการเดินทางไปของยันต์

          ผู้นำโลกลอยตัวด้วยเวทย์ลมอยู่เหนือลานจอดยาน  สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า 5 กิโลเมตร  ทำให้มองเห็นยานได้ครอบคลุมทุกจุด  เขาใช้การร่ายเพื่อรวมพลัง 3 นาทีเพื่อจะปล่อย Chip Spy จำนวนหลายหมื่นอันที่บรรจุอยู่ในถุงข้างเอวไปยังยานทั้งมวล  สิ้นเสียงร่ายที่ดังกังวานไปทั่วท้องฟ้า  ซึ่งด้านล่างไม่ได้ยินเพราะความห่างไกล   แผ่น Chip เล็กสีดำที่ทำเป็นพิเศษเพื่อป้องกันการมองเห็นก็ลอยพุ่งลงมายังลานจอดยานด้วยมหาวาตะ

          สิ่งแปลกปลอมชิ้นเล็กแปะเข้ากับตัวยานแต่ละลำอย่างแม่นยำ  ลำละ 1 แผ่น  เวลาผ่านไปเพียง 2นาที  ยานทั้งหมดก็สลายเป็นเงาหายจากลานจอด  เหลือทิ้งไว้แต่ความว่างเปล่า  ตัวของยันต์ก็ไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้วเพราะเขามุ่งหน้าไปยังที่จอดยานแห่งใหม่

          มีคำสั่งจากหัวหน้าใหญ่คือยันต์ให้ยานของโลกทุกลำเร่งระบบป้องกันให้อยู่ที่ 65%  จะได้พ้นภัยจากแสงหยุดการเคลื่อนไหวของดาว Amel  รวมทั้งเตือนให้พันธมิตรจากดาว Uharo ระวังแสงนี้โดยให้ปฏิบัติการใกล้ชิดกับยานของโลก  ซึ่งพวก Qualex ที่นำยานมาร่วมงานจำนวนกว่า 20,000 ลำก็เข้าใจดีและทำตามที่บอก

           เมื่อยานทั้งหมดจำนวนกว่าแสนลำในที่จอดทั้งสามแห่งสูญหายไปหมดแล้ว  ยันต์ส่งสัญญาณติดต่อให้ยานที่อยู่นอกบรรยากาศเป็นยานรบทั้งหมดบุกเข้ามาด้านหน้าของดาวเพื่อดึงความสนใจของผู้อาศัยในที่นี้

           “ท่าน Anoe มียานรบจำนวนมากบุกเข้ายังดาวของเรา  สงสัยจะเป็นพวกพ้องของเชลยที่จับมาได้” Zete ผู้ดูแลด้านความปลอดภัยของดาวแจ้งข่าวผ่านภาพมาหา

           “ไอ้พวกแมงเม่า  ส่งยานแม่นำยานรบขึ้นไป 3 หมื่นลำ  จัดการมันให้หมด  ลากตัวมาเป็นอาหารซะ” เป็นเสียงตอบกลับด้วยความขุ่นเคือง

           มีช่วงของความเงียบไปครู่ใหญ่  แล้วเสียงที่ตกใจก็ดังมา

           “ท่าน Anoe  ยานแม่ของพวกเราหายไปหมดแล้ว  ไม่รู้หายไปได้อย่างไร”

           “เฮ้ย! ยานตั้งเยอะแยะมันจะหายไปไหน  ตรวจดูให้ดีไม่งั้นเจ้าโดนหนักแน่”

           หลังจากหายไปอีกพักใหญ่  ก็มีเสียงตอบกลับมาเหมือนเคย

           “หายหมดเลยท่าน  ข้าและพรรคพวกส่งสัญญาณตามหาก็ไม่พบเลยแม้แต่ลำเดียว  ตอนนี้พวกข้าศึกบุกมาใกล้จะถึงพื้นดาวแล้ว”

           “ส่งยานรบขึ้นไปจัดการกับพวกมัน  ใช้แสงหยุดการเคลื่อนไหวในยานจัดการ” หัวหน้าใหญ่สั่งการแบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  เพราะยังไม่หายตระหนกกับการที่ยานลำใหญ่โตหายไปจนหมด

           ยานหลายหมื่นลำบินขึ้นจนเหมือนกับฝูงค้างคาวยามพลบค่ำ  เป้าหมายเพื่อตรึงและยึดยานผู้บุกรุกที่มีจำนวนใกล้เคียงกัน

           พวกของ Jack และ Qualex มีการวางแผนแบ่งกำลังกันไว้แล้ว  ตอนนี้ยานของดาว Uharo  จะอยู่ด้านหลังของยานจากโลกเพื่อให้เป็นเกราะกำบังแสงหยุดการเคลื่อนไหวของดาว Amel  เมื่อพลังแสงสิ้นฤทธิ์การโจมตีก็จะเป็นหน้าที่ของพวกตน

           Jack เปิดฉากก่อนโดยปล่อยแสงที่มีพลังรุนแรงเต็มที่เข้าใส่บรรดายานรบฝ่ายตรงข้าม  ไม่มีการปราณีเพราะเห็นการกินอาหารของพวกนี้แล้ว  ต่างพากันลงมติว่าไม่ใช่มนุษย์แน่นอน  การกำจัดไปจะช่วยให้ดาวต่างๆปลอดภัย  เมื่อหัวหน้าเริ่มต้นพวกเด็กๆทั้งหลาย ได้แก่อัล ทอม Don และคนอื่นๆรวมทั้งนักศึกษาจาก Tawaz College ก็ระดมยิงตามอย่าง

           แสงสีขาวสว่างสุกใสจากยานนับหมี่นลำพุ่งเข้าใส่ฝ่ายเจ้าของดาว  ทำให้ระเบิดร่วงหายไปหลายพันลำ 

           “วู้! มันจริงๆอะไรจะสอยง่ายขนาดนี้นะ” เสียงของ Tom ดังขึ้นในยานส่วนตัว  เมื่อเห็นพวกตนยิงยานข้าศึกร่วงเป็นใบไม้ร่วงยิ่งทำให้คึกคัก  จึงเพิ่มความเร็วของยานขึ้นอีกและบินโฉบเฉี่ยวสอยฝ่ายตรงข้ามอย่างสนุก

           “เฮ้ๆ! ไปทางโน้นเฟ้ย  อย่ามาแย่งของทางนี้ที่ว่างอื่นมีตั้งเยอะ” เสียงอัลดังมาเพราะถูกแย่งพื้นที่ทำลาย

           “ช่วยไม่ได้ครับ!  อยากช้าทำไมล่ะ  ฮี่!   ฮี่!” เป็นเสียงตอบและหัวเราะยั่วเย้า  ทำให้ผู้ประท้วงต้องเร่งความเร็วเพื่อจะได้เข้าสู่โหมดที่คล้ายคลึงป้องกันการถูกแย่งเหยื่อ

           “ยิงแสงหยุดการเคลื่อนไหว” Waf หัวหน้าหน่วยรบของดาว Amel สั่งอย่างรีบด่วนเมื่อเห็นยานพวกตนถึงกับสูญเสียไปเป็นจำนวนมาก

           แสงสีแดงเข้มพุ่งออกจากยานรบฝ่ายเจ้าบ้าน  แต่กลับถูกบาเรียที่ยานรบแต่ละลำส่งออกมาป้องกันไว้ได้  เมื่อแสงสีแดงหดหายไป  แสงสีขาวจากยานที่อยู่เบื้องหลังที่ไต่ระดับขึ้นที่สูงพ้นจากพวกเพื่อนก็ยิงออกมาแทนที่  ทำให้พวกต้านรับต้องสูญเสียยานไปอีกหลายพันลำ  บางตาลงไปมากหลังจากที่บินขึ้นมาด้วยความหนาแน่น

           ขณะที่พรรคพวกปฏิบัติการทางด้านหน้าอยู่อย่างเข้มแข็ง  ยันต์ก็บอกให้ผู้ที่จะช่วยเหลือเชลยเริ่มดำเนินการทันที