Supreme

11... รวย

            เจ้าของร้านคนใหม่มองดูร้านด้วยความรู้สึกงงๆ  เมื่อ 3 ปีก่อนเขามาในฐานะเด็กที่แสวงหาที่ทำงาน  จะได้มีเงินเลี้ยงชีพและร่ำเรียน โชคดีที่ได้งานทำที่ร้านแห่งนี้ แต่ตอนนี้เป็นเจ้าของกิจการแล้ว  ต้องขอบคุณพี่ Jack ที่ให้โอกาสเขาเป็นคนแรกในการซื้อร้าน  เนื่องจากที่ตรงนี้เป็นทำเลทอง  มีคนเดินผ่านและซื้อของมากที่สุดของห้าง

            เครื่องมือในการซ่อม สร้าง มีครบหมดโดยเจ้าของเก่ามอบให้  ข้อมูลลูกค้าก็ให้ไว้ทั้งหมด  เนื่องจากจะไปตั้งร้านเกี่ยวกับโปรแกรมยานอวกาศตามที่เรียนมา  ร้านเก่านี้เป็นที่ฝึกงานที่ดี   เลยส่งต่อให้น้องชายสุดรักไว้ทำมาหากิน

40 วันที่แล้ว

            ภาพเหตุการณ์ในอดีตย้อนกลับมาในสมองของเจ้าของร้านคนใหม่

“ยันต์  พี่จะกลับบ้านแล้วนะ  จะไปทำร้านใหม่ที่โน่น  ร้านนี้พี่จะขาย  สนใจมั้ย” 

            “อ้าว! ร้านนี้ก็ดีนี่ครับ  จะขายทำไม” น้องชายถาม  รู้สึกใจหายที่ผู้ที่รักและเคารพเหมือนพี่ชายจะจากไป

            “คิดถึงบ้านว่ะ  เรียนก็จบแล้ว  แม่ถามมาหลายครั้งว่าเมื่อไหร่จะกลับ  เฮ้อ!  พี่ถามเราคนแรกเลย  ถ้าเอา  พี่คิด 3 ล้าน 5”

            ยันต์นิ่งไป  เงินน่ะตอนนี้มีอยู่ 8 ล้าน เป็นโชคดีที่ได้หุ้นเกม Imagination Online ไว้ เลยมีปันผลงามๆมาให้สะสม  ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นทุนสำรอง  ไม่นึกว่าจะต้องเอามาใช้ซื้อร้าน  แต่ก็ดีใจที่พี่ Jack ให้โอกาสและลดราคาให้ตั้งมาก  หากขายคนอื่นราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 4 ล้านบาทขึ้นไป

            “ตกลงครับ  ว่าแต่พี่จะไปเมื่อไหร่”

            “อีกซักเดือน  จัดการเรื่องค้างๆให้หมดก่อน  นี่ก็ใกล้ปิดร้านแล้ว  ปิดก่อนเลย  ไปฉลองขายร้านได้ดีกว่า”

            ทั้งสองนั่งยานบินส่วนตัวของอดีตเจ้าของไปยังร้านอาหารฝรั่งเศสสมัยเก่า  Jack เคยพาแฟนมากินแล้วติดใจรสชาติ  วันนี้เลยถือโอกาสพายันต์มาเลี้ยงซะเลย

            ระหว่างที่คุยกัน  มีตอนหนึ่งที่เจ้าของร้านคนใหม่ถูกชวนด้วยประโยคที่ว่า

            “ถ้ามีโปรแกรมใหญ่ๆ  พี่จะติดต่อมานะ  ยันต์ต้องไปช่วยล่ะ  หาคนอื่นมันไม่ถูกใจว่ะ”

            “ได้ครับ!” 

            จากคำชวนนี้เอง  ทำให้ยันต์ได้ไปช่วยทำโปรแกรมอื่นที่ยังไม่เคยสัมผัสมาก่อน  เช่นโปรแกรมควบคุมยานอวกาศที่ใช้ขนส่งคน   ระบบความปลอดภัยในบ้านและที่พักอาศัย  สร้างประสบการณ์ให้กับตนเองได้มากยิ่งขึ้น

            ยันต์ออกแบบร้านเพิ่มเติมตามแนวคิดที่จะเรียกลูกค้าให้ได้หลายๆวัย    ตั้งใจว่าได้อาทิตย์ละงานก็พออยู่ได้แล้ว   ในร้านมีบางมุมที่หวานแหววสะดุดใจเด็กวัยรุ่นให้เข้าเลือกชมอุปกรณ์เสริมที่สร้างเพิ่มสำหรับใช้กับหุ่นยนต์บ้าน  เครื่องใช้กระจุกกระจิก  เมื่อมีคนเข้ามาดู  ก็เริ่มเป็นจุดสนใจชวนให้คนอื่นๆเข้ามาในร้านมากขึ้น  จนร้านที่ในอดีตทำแต่โปรแกรม  ไม่ค่อยมีคนเข้ามา   กลายเป็นร้านที่มีคนเข้ามาหาซื้อของเช่นร้านอื่นๆ

            เขามีความสุขอยู่กับการเรียนและการทำงานในร้าน  ผลการเรียนอยู่ในระดับที่ดี  ผลงานที่นำเสนอเป็นที่สนใจของอาจารย์ผู้สอนและแวดวงวิชาการ  เนื่องจากเขามักหาสิ่งแปลกๆไปนำเสนอ  อย่างคราวก่อนที่เขาไปท่องเที่ยวทางเหนือของประเทศ บุกบั่นเข้าไปในป่าตามข้อมูลที่ศึกษาจาก Earth NET จนพบกับนกที่สืบสายพันธุ์จากนกโบราณ เขาศึกษาชีวิตมันนานถึง 7 วัน อยากอยู่นานกว่านี้ก็ไม่ได้เพราะมีงานที่ร้านค้างอยู่  ต้องกลับไปอีก 3 ครั้งในเวลาที่เท่าๆกัน ถ่ายรูปรายละเอียดและนำเสนอเป็นภาคนิพนธ์เพื่อขอจบการศึกษา  โดยเขียนในแนวกึ่งท่องเที่ยวกึ่งวิชาการในสถานที่ที่ยังไม่ค่อยมีคนสนใจเข้าไป   เป็นการสร้างจุดขายในเรื่องนี้ได้อย่างดี   รวมไปถึงข้อเสนอในการอนุรักษ์สัตว์สายพันธุ์นี้ให้อยู่คู่กับธรรมชาติ

            ยันต์ใช้ข้อมูลจาก Earth Net  รวมกับภาพที่เขาได้ถ่ายไว้จากสภาพจริงในการอ้างอิง  เทคนิคการเล่าเรื่องที่ทำให้คนอ่านไม่คิดว่าอ่านหนังสือวิชาการ  เมื่อมีคนสนใจมากขึ้น  ผลงานของเขาก็ได้รับอนุญาตจากสถาบันให้พิมพ์ไว้เป็นตำราสำหรับนักศึกษารุ่นหลังได้ศึกษาเพิ่มเติม   แน่นอนว่าเจ้าของตำราต้องเป็นปลื้มจนอดไม่ได้ต้องเล่าให้พี่แจ๊คฟัง  ได้รับคำชมว่า

            “เก่งมาก  ไอ้น้อง”

            ยามเช้าของเดือนตุลาคม  ผ่านมาเกือบครบปีแล้วที่สืบต่อกิจการ  ขณะที่กำลังนั่งดื่มน้ำส้มอยู่ที่โต๊ะ  มองดูผู้เข้ามาชมสินค้าอย่างเพลิดเพลิน   มีสาวสวย 2 คนเดินเข้ามาในร้านและตรงมายังโต๊ะที่เขานั่งอยู่

            “เจ้าของร้านอยู่มั้ย” คนที่มีอายุมากกว่าถาม  หน้าตาสวยเฉี่ยว  ดูท่าทางฉลาดแต่เจ้าอารมณ์  ผมสีแดง  ตาสีน้ำตาล  ทาปากแดง  ใส่ชุดตามแฟชั่นราคาแพง  แสดงให้เห็นถึงรสนิยมและฐานะ

            “ผมเอง  นั่งก่อนสิครับ” ยันต์ตอบและเชิญนั่งที่เก้าอี้

            เมื่อนั่งลงแล้ว  มีการแนะนำตัวให้รู้จัก   คนอ่อนวัยชื่อ Shaya  ส่วนอีกคนเป็นพี่ชื่อ Nene คนที่มีอายุอ่อนกว่า ท่าทางอารมณ์ดีเพราะดูจากใบหน้าที่ไม่จริงจังเหมือนคนที่มาด้วยเอ่ยขึ้นว่า

            “เรามาขอซื้อร้านนี้ค่ะ”

 “เอ! ทำไมต้องซื้อร้านผมล่ะครับ” ถามด้วยความสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน  ไม่ได้บอกขายใครซักหน่อย  แค่คิดก็ยังไม่ได้คิดเลย

“ชอบร้านนี้ค่ะ  อีกอย่างเพื่อนที่ศึกษาเรื่องโหงวเฮ้งบอกว่า  ฮวงจุ้ยดีค่ะ” สาวน้อยบอก

“ผมเพิ่งซื้อมา  ยังไม่อยากขายหรอกครับ  กะว่าจะเอาไว้เป็นที่ทำธุรกิจเพราะชอบที่นี่ตั้งแต่มาช่วยเจ้าของเดิมทำงานแล้ว”

“แหม! กะอีแค่ร้านเล็กนิดเดียว  จะอะไรกันนักหนา  ขายให้น้องชั้นเถอะ  เราให้ราคา 5 ล้านบาท  เอ้า!” เสียงของสาวหัวแดงพูดขึ้นอย่างรำคาญ 

สองสาวที่มานั่งหน้ายันต์ทั้งคู่เป็นลูกสาวกรรมการสภาของเมืองหลวง  พ่อแม่ทำธุรกิจมีฐานะดีมาก  สามารถจะหาซื้อร้านเพื่อทำการค้าได้ในทุกที่  ไม่ว่าจะแพงเท่าไรก็สู้ไหว  แต่ตัวน้องสาวซึ่งเคยมาเที่ยวที่นี่กับเพื่อนเพื่อเลี่ยงความจำเจ  กลับชอบใจอาณาจักรธุรกิจแห่งนี้  เพราะมีคนหลากหลายระดับมาเที่ยวกันมาก เนื่องจากเป็นสถานที่ของคนชั้นกลางระดับต้นๆ และเธอเบื่อสถานที่หรูหราฟุ่มเฟือยซึ่งพบเจอมาตั้งแต่เกิด ทำให้อยากมีร้านขายของเล่นๆที่สนุกสนานสักร้านสำหรับฝึกทำธุรกิจตามวิชาที่เรียน  อีกอย่างเพื่อนที่มาเที่ยวด้วยและถนัดในวิชาฮวงจุ้ยก็บอกว่าร้านนี้ดีที่สุด

“.......” เจ้าของร้านงงจนพูดอะไรไม่ออก  คิดอยู่ในใจว่า

‘มันเรื่องอะไรวะ  อยู่ดีๆมีคนมาเคี่ยวเข็ญให้ขายร้าน  โลกมันเปลี่ยนไปขนาดมีมาเฟียหญิงแล้วรึไง’

“เอ๊า!  ไม่ต้องมาทำหน้างง   ตกลงมาเร็ว  จะได้จ่ายเงินแล้วก็รีบๆขนของออกไป  ให้เวลา 2 วัน!”  เสียงพี่สาวยังแว๊ดใส่เหมือนเดิม    ยิ่งทำให้งงหนักเข้าไปอีก

“พี่คะ! เบาๆหน่อย  เรามาขอซื้อร้านเค้าน้า” น้องสาวที่ดูอ่อนไหว  เห็นพี่สาวจู่โจมจนคนที่ตนจะซื้อร้านหน้าตาเอ๋อรีบบอก

“อู๊ย! น้อง Sha พวกนี้ก็ยังงี้แหละ  ให้ราคาสูงๆเดี๋ยวก็ขาย  ทำเป็นเล่นตัวไปงั้นๆ  พี่เจอมาเยอะแล้ว” เจ้าหล่อนหันไปพยักเพยิดกับน้องสาว

เจ้าของร้านยังคงนิ่ง ตอนนี้เขาชักจะเข้าใจเรื่องราวแล้ว รู้สึกสนุกกับเรื่องบ้าบอคอแตกนี่    เลยทำไม่รู้ไม่ชี้    ดูซิว่าเรื่องจะจบยังไง

“พี่คะ  ว่ายังไงคะ  จะขายให้หนูรึเปล่า” Shaya เห็นชายหนุ่มนิ่งไปจึงถามขึ้น

“ไม่ขายหรอกครับ  ผมว่าคุณไปดูร้านอื่นดีกว่า  พวกเขาน่าจะขายเพราะราคาที่เสนอมาสูงมาก”

“อะไรกัน  ราคาตั้ง 5 ล้านยังไม่ขาย  เล่นตัวหรือเปล่า เฮ่อ! พวกนี้ล่ะทำมามีเล่ห์เหลี่ยม  ชั้นรู้นะ” Nene ยังวีนไม่เลิก

ยันต์มองดูหน้าตาพี่สาว  เห็นทำท่าเหมือนกับคนที่ถูกตามใจจนเสียคน  เลยถอนใจเพราะคิดว่าคงจะพูดไม่รู้เรื่องแน่นอน    แล้วก็มีเสียงเสนอราคาจากปากสีแดงสดว่า

“เอ้า! เรื่องมากนัก  ชั้นให้ 7 ล้านบาทเลย  พอใจมั้ย”

เจ้าของร้านเริ่มจะมีสีหน้าไม่พอใจแล้ว  พวกนี้มันยังไงกันนะ  นึกอยากได้อะไรก็เอาเงินฟาด  มันน่าดัดหลังเสียให้เข็ด  เขาเริ่มโกรธแล้ว  ในขณะที่คิดอีกมุมหนึ่งว่า  อยากได้นักก็จะยกให้แต่จะดูว่าใจถึงหรือเปล่า  บางทีถ้าได้เงินมากๆก็ไม่ต้องเสียเวลามานั่งทำธุรกิจให้เมื่อย

“ไม่ขายครับ”

สาวผมแดงสะบัดหน้าด้วยความขุ่นเคือง ตั้งแต่เล็กจนโต เธอใช้เงินซื้อได้ทุกอย่าง  ตอนนี้ยังไงก็ไม่ยอมให้เสียชื่อลูกสาวของ Donald  Powel  หนึ่งในกรรมการสภาเมืองหลวงแห่งนี้

“นี่  ชั้นโมโหแล้วนะ  มีงานอื่นที่ต้องไปอีก  เอางี้  9 ล้าน  จ่ายสดๆเดี๋ยวนี้เลย”

ชายหนุ่มยิ้ม  เพิ่งรู้ว่าทั้งคู่เป็นลูกสาวของกรรมการสภา  ชื่อเสียงของพ่อเป็นที่รู้จักดีในเรื่องการค้าระหว่างประเทศ  มีธุรกิจหลายอย่างที่ Donald เป็นผู้อยู่เบื้องหลังและประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี      เรื่องนี้ยิ่งเร้าใจ

“ไม่ขาย  ยังไงๆก็ไม่ขาย”

“ว๊าย! ตาบ้า  น้อง Sha ดูสิ  ให้ราคาสูงกว่าราคาปกติตั้ง 2-3 เท่า ยังไม่ยอมอีก” เธอหันไปพูดกับน้องสาวซึ่งกำลังทำหน้าตาเสียดายอยู่ข้างๆ

จากคำพูด  ทำให้ยันต์รู้ว่าสาวคนนี้รู้เรื่องราคาของร้านค้าต่างๆในที่นี้เป็นอย่างดี  แสดงว่ารูปร่างหน้าตาและการแต่งตัวไม่สามารถใช้เป็นเครื่องวัดคุณภาพของสมองได้  เขาน่าจะรู้จากดวงตาแล้วว่าไม่ใช่ธรรมดา  แต่ที่ยอมให้ราคาสูงเพราะรักน้องสาว  เห็นน้องอยากได้ก็เลยตัดความรำคาญ

“เชิญดูสินค้าดีกว่าครับ  ผมยังไม่อยากขายร้านนี้  อย่างที่บอกเหตุผลไปแล้ว”

“ไม่ได้  น้องชั้นต้องการ  เอ้า! บอกมาถ้าอยากขายจะขายเท่าไหร่”

คราวนี้  ยันต์เริ่มโกรธจริงขึ้นมาแล้ว  คนพูดไม่รู้เรื่องก็ต้องหาของหนักๆทำให้รู้เรื่องบ้าง  เขาจึงพูดออกไปว่า

“อยากได้นักรึไง   ผมตัดใจขายให้ก็ได้  เอามา 15 ล้านบาท”

            ราคาที่บอกออกไปนี้ เป็นราคาตัดสวาท คือต้องการจะให้สะบัดหน้าจากไปในทันที เพราะจำนวนเงินที่มากจนสามารถซื้อร้านในถิ่นคนรวยได้อย่างสบาย  แถมยังเป็นร้านชั้นหนึ่งอีกด้วย เขามั่นใจว่าต่อให้หน้ามืดตาลายยังไง สาวปากแดงคนนี้คงหยุดชะงัก แต่กลับกลายเป็นเขาเองที่คาดผิด

            “ตกลง  ชั้นจะซิ้อ  แล้วขอให้นายขนของออกให้หมดภายในวันนี้” เสียงตอบพร้อมกับจ้องหน้าเจ้าของร้านอย่างเอาเรื่อง

            ‘อะไรวะ  บ้ารึไงแม่สาวนี่  เฮ้อ! บอกไปแล้วก็ต้องขาย  ขอโทษด้วยครับพี่ Jack  ที่รักษาร้านเอาไว้ไม่ได้’ เสียงรำพึงในใจของยันต์ดังขึ้นหลังคำประกาศิตของ Nene

OMEGA  UPTOWN

ชั้น 1 ห้อง 104

            อาคารสีเหลืองอ่อน  ห้อง 104  เป็นห้องที่ซื้อหลังจากขายร้านไป  ราคาห้องละ 2,500,000 บาท  งานนี้ยอมจ่ายแพงหน่อยเพื่อให้ได้ที่อยู่ที่สบายกว่าเดิมและสภาพแวดล้อมที่ดีขึ้น  เป็นที่อยู่ของคนระดับกลางๆ  ต่างจากตึก Maxim  ที่อยู่เก่าที่มีราคาเพียง 1,300,000 บาท  เนื่องจากเป็นที่อยู่ของคนระดับกลางต้นๆ

            เจ้าของห้องนอนเล่น  ตามองเพดานคิดเรื่องที่ผ่านมาเมื่อ 3 วันก่อนแล้วรู้สึกเหมือนฝัน  ร้านของพี่แจ๊คที่เขาซื้อมาไม่ถึงปีในราคา 3 ล้าน 5 แสนบาท  กลายเป็น 15 ล้านบาทจากมือคุณหนูที่เป็นพี่สาวของน้องซึ่งต้องการร้านค้า  ตอนนี้เขาสบายตัวเพราะมีเงินฝากอยู่เกือบ 20 ล้านบาท  แต่ไม่มีงานทำ  เหลือเพียงรอสอบประมวลความรู้ปลายปีที่ 4 อย่างเดียว 

            ด้วยความเหนื่อยหน่าย  มือควานหารีโมตเพื่อเปิดทีวีหาข่าวแปลกๆดู  หลังจากกดตัวเลขต่างๆไปหลายต่อหลายช่อง  ก็เจอข่าวที่ต้องการพอดี  ผู้อ่านข่าวสาวสวยกำลังส่งเสียงรายงานด้วยท่าทางจริงจัง

            “ท่านผู้ชมคะ  เมื่อเช้านี้มีผู้ถูกมนุษย์กลายพันธุ์ทำร้ายตาย 1 บาดเจ็บอีก 1  จากการสอบถามผู้ได้รับบาดเจ็บทราบว่า  มีชายคนหนึ่งท่าทางมึนเมาเดินมาชนเพื่อนของตนที่ตาย  ทำให้มีการต่อว่าต่อขานกันขึ้น  ฆาตกรเมื่อถูกต่อว่าก็มีอาการโกรธ  เพื่อนของตนที่อารมณ์ร้อน  เป็นคนชกก่อน  ทำให้ฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนร่างใหญ่โตกว่ามนุษย์ทั่วไป  มือมีเล็บแหลม  และได้แทงเข้าที่ท้องเพื่อนจนล้มลง  จากนั้นได้ตรงเข้ามาทำร้ายทำให้ตัวเขาได้รับบาดเจ็บ  พอดีมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาถึงและยิงมนุษย์กลายพันธุ์จนถึงแก่ความตาย”

            “ทางสถานีมีความเป็นห่วงทุกท่าน  เนื่องจากระยะนี้มีเรื่องทำนองเกิดขึ้น 4 ครั้งแล้ว   จึงขอให้ระมัดระวังคนแปลกหน้า  เพราะมนุษย์กลายพันธุ์จะมีอารมณ์แปรปรวน  โมโหง่ายแล้วร่างกายจะเปลี่ยน  ถ้าไม่จำเป็นกรุณาอย่าออกจากที่พักยามค่ำคืนหรือไปในที่เปลี่ยวนะคะ  ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของเมืองได้แจ้งเตือนมา”

            ‘เหมือนกับที่เราโดนเมื่อก่อนเลย  อาทิตย์นี้ 4 ครั้งแล้ว  ทำไมถึงมีมากนักนะ  หรือว่าพวกที่ได้รับรังสีจากธาตุกัมมันตรังสีที่นำมาทำนิวเคลียร์สามารถถ่ายทอดความผิดปกติให้กับลูกหลานได้’ ยันต์ดูข่าวแล้วคิดในใจ  ตามมาด้วยการออกเสียงว่า

            “แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่าคนไหนเป็นพวกนั้น”

            ก่อนหน้านั้นหลายร้อยปี  โรงงานไฟฟ้าพลังนิวเคลียร์เกิดการรั่วของกัมมันตภาพรังสี  ทำให้เมืองใกล้เคียงต้องอพยพคนออกไปเพราะอาศัยอยู่ไม่ได้  ผู้คนที่โดนรังสีล้วนมีอาการผิดปกติ  เด็กที่เกิดมาก็ไม่สมบูรณ์  นี่ยังไม่รวมพวกที่โดนนิวเคลียร์ถล่มก่อนหน้านั้นในตอนสงครามโลกครั้งที่สอง  ซึ่งมีคนโดนรังสีไปมากมาย  ตายไปก็เยอะ  พวกที่ยังรอดชีวิตล้วนทนทุกข์ทรมานจากการกระทำของมนุษย์ด้วยกัน  แม้จะอ้างว่าเป็นการยับยั้งการรุกรานโลกของประเทศนี้ก็ตาม     แต่ผลตกค้างในมนุษย์ก็ยังคงมีอยู่

            ยันต์ค้นหาความรู้จาก Earth Net ก็พบด้วยความตกใจว่า  ผลของธาตุกัมมันตรังสีมีต่อเนื่องยาวนาน  กว่าจะหมดและเป็นปกติมนุษย์ก็ตายแล้วเกิดหลายชั่วคน  คิดๆแล้วเศร้าใจในความเห็นแก่ได้ที่ทำให้ต้องใช้ธาตุเหล่านี้มากำหนดชีวิตคนในโลก  เหมือนกับการดื่มยาพิษแก้กระหาย  เพราะไม่ใช่เพียงครั้งหรือสองครั้งที่เกิดเหตุร้าย  แต่ยังมีการที่โดนภัยพิบัติจากธรรมชาติเข้ากระหน่ำโรงไฟฟ้าพลังนิวเคลียร์จนทำให้รังสีร้ายกาจนี้รั่วออกมา  กว่าจะป้องกันได้ก็ใช้เวลาเป็นปีๆ

            สมัยนี้  มักมีพวกมนุษย์กลายพันธุ์ทำร้ายคนและส่วนใหญ่ถึงตาย  สาเหตุมาจากการที่ยีนถูกรังสีของธาตุกัมมันตรังสี เช่นพวกเรเดียม  ยูเรเนียม ฯลฯ เข้าแทรกซึมจนเกิดการกลายพันธุ์  ใช้เวลาสะสมในการเริ่มกลายพันธุ์มานานนับร้อยปี เหมือนเชื้อโรคที่ฟักตัวก่อนแสดงอาการ ปัจจุบันมีผลทำให้มนุษย์บางพวกที่ได้รับการถ่ายทอดยีนเกิดการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายในกรณีที่จิตใจถูกกระทบกระเทือน เช่น โกรธ เมื่อถูกขัดใจหรือถูกทำร้าย 

พวกกลายพันธุ์ส่วนมากจะยากจนและสืบพันธุ์เร็ว  ขณะนี้มีจำนวนที่มากเกือบ 1 ใน 100,000 ของประชากรโลก  เพียงแต่ขาดหลักฐานยืนยันเพราะยังไม่มีวิทยาการที่เจาะลึกถึงระดับโมเลกุลของเซลล์ซึ่งมีรังสีแฝงอยู่  จึงไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นมนุษย์อันตราย  หากเจอขณะที่กำลังทำร้ายคนปกติ  มักจะถูกเจ้าหน้าที่รัฐเก็บให้หายไปจากโลกเป็นการตัดปัญหาอย่างเฉียบขาด

หลังจากดูข่าว เขาเลือกหาช่องสารคดี พบเห็นการท่องเที่ยวทางเรือของบริษัทหลายแห่ง  เมื่อตรวจดูรายละเอียดความน่าสนุกสนานและการรักษาความปลอดภัยแล้วก็ตัดสินใจเลือกการเที่ยว ‘เกาะสนธยา’ กลางทวีปอาเชียนากับเรือ ‘ไข่มุกแห่งทะเล’  ของบริษัทนำเที่ยว ‘Supreme Adventure’

ก่อนเดินทางไปจริง  ยันต์ค้นหาข้อมูลของทวีปนี้จากคอมพิวเตอร์ในห้องพัก  มีสัตว์แปลกๆมากมายนับร้อยสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่บนเกาะ  หาที่มีหน้าตาธรรมดาเหมือนบนทวีปไม่มี  เนื่องจากสัตว์ธรรมดาทั้งหลายเปลี่ยนรูปร่างไปหมดแล้ว  มีแค่เค้าโครงที่พอทำให้มองออกอยู่บ้างว่าสายพันธุ์ใหม่มาจากอะไร  เช่น ช้างที่ขนาดใหญ่ขึ้นอย่างน้อย 2 เท่า  มีเขี้ยวแหลมคม  งาที่ยาวกว่าช้างปกติ 2 เท่า  ขนที่หนาและแข็งเหมือนเม่น

            นอกจากช้างยังมีพวกเสือ  ที่ขนาดใหญ่โตขึ้น 3 เท่า  เขี้ยวแหลมคมกริบเต็มปาก  มีเกล็ดตามตัว  เคลื่อนที่ได้รวดเร็วว่องไว  ไปมาได้ทั้งบนดินและต้นไม้อย่างคล่องแคล่ว  แค่เห็นภาพที่แสดงก็หนาวใจแล้ว    หากต้องตกไปอยู่บนเกาะแห่งนี้    ทางรอดเท่ากับเป็นศูนย์

            ชายหนุ่มศึกษาสภาพทั่วไปของเกาะ  พบว่ากว้างขวางเท่ากับประเทศเล็กๆประเทศหนึ่งทีเดียว  อาณาเขต 500 ตารางกิโลเมตร  รูปร่างเกาะค่อนไปทางรูปไข่ มีทะเลสาปล้อมรอบ บนเกาะมีภูเขาและป่าไม้สลับกันทั่วไป  ห้วย หนอง คลอง บึงมีประปรายทำให้สัตว์ทั้งหลายดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างสบาย  การเกิดของสัตว์มีอัตราที่สูงและรวดเร็วทุกชนิด   นับเป็นห่วงโซ่อาหารที่สมบูรณ์แบบที่สุด

            เมื่อหาข้อมูลจนพอใจ  ยันต์ออกไปหาซื้อข้าวของที่จะเป็นสำหรับการเดินทาง 3 วัน  เขาไปที่ห้าง Sentorium ที่กว้างใหญ่  หาซื้ออุปกรณ์เกี่ยวกับการท่องเที่ยวที่ทางร้านจัดไว้ให้เป็นเซท ได้แก่กล้องส่องทางไกล  ชุดเดินทาง  รวมถึงกระสุนปืนเพื่อป้องกันอันตรายจากเหตุสุดวิสัย โดยเลือกพวกที่มีราคาสูงเนื่องจากคุณภาพดี  หมดเงินไปหลายพันบาท  ถ้านับรวมกับค่าโดยสารเรือก็เป็นหลักหมื่นพอดี