บทที่ 5
Fio
4… ล่าข้ามกาแลคซี่
Link Company
บน ตึกชั้นสองของ ฝ่ายบริหาร 5 คนกำลังนั่งคุยแบบสบายๆ เป็นชาย 4 หญิง 1 เรื่องที่คุยกันเป็นการท่องเที่ยวเมืองใต้น้ำที่ได้ไปมาและรับโบนัสจาก 3 วันเป็น 6 วัน
“เฮ้ ! นายว่าเมืองใต้น้ำมีอะไรลึกลับมั้ยพวก” Hobby Crosius เอ่ยถามออกมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทำเอาพวกเพื่อนที่กำลังจิบน้ำผลไม้บางคนถึงกับสำลัก
“อะไรทำให้นายคิดอย่างนั้น Hob” Jim Montegro ที่นั่งใกล้ๆถาม
“ดูมันแปลกๆว่ะ มีพวกต่างดาวมากันเยอะแยะ ไม่ได้มาทำอะไรที่มันสำคัญเลย แค่มาเที่ยว มันตลกน่ะ ไอ้การจะไปเที่ยวนี่มันต้องรู้จักอย่างดี จนคุ้นเคยและวางใจ ถึงจะเป็นอย่างนี้ได้ ว่าไหม ที่สำคัญคือพวกนี้ไม่สนใจจะมาเที่ยวบนโลกของเราเลย”
เพื่อนๆนิ่งคิด มีเสียงของหญิงหนึ่งเดียวผมแดงที่ชื่อ Nene Powel พูดขึ้นมาบ้าง
“น่าคิดนะ ฉันไปถามเจ้าของร้านขายของหลายร้าน พวกเขาก็รู้สึกธรรมดาไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลย แสดงว่ามันเกิดมานานจนเป็นปกติ ร้านขายของต่างดาวก็ของเยอะมาก น่าซื้อไปหมด เฮ้อ ! ตังค์ที่เอาไปเกือบไม่พอ ดีที่ได้ของชอบๆมาเกือบทุกอย่าง เห็นว่าจะมีของล็อตใหม่ตอนต้นเดือน มันเป็นอย่างที่ Hop ว่าจริงแหละ”
“แล้วอะไรที่นายสงสัย ดูซิว่าจะตรงกันรึเปล่า” อัคระ มหัศจรรย์กุล เอ่ยถาม
“ชั้นว่าพวกนี้คงไปเที่ยวดาวต่างๆมาจนปรุแล้วแหละ” Sag Woffin พูดบ้างทำเอาเพื่อนๆชะงัก
“ทำไมนายคิดแบบนั้น” อัคระถาม
“ฉันเคยเข้าไปดูที่ยานสีดำของเจ้าเมือง ยันต์น่ะ มันเหมือนกับยานของพวกต่างดาวที่เราเจอวันที่ไปถึงวันแรกเลย พวกแปลกๆและสวยๆนั่นไง” Sag ตอบ ทำให้เพื่อนๆพยักหน้าอย่างครุ่นคิด
“อืม ! ยานที่เดินทางระหว่างดวงดาว โลกเราเพียงแค่ระบบสุริยะ แต่นี่มาไกลเหลือเกิน จากที่ถามเจ้าของร้าน พวกเขาบอกว่ามาไกลตั้ง 300, 000 ปีแสงแน่ะ” Nene เสริม
“น่าสนุกแฮะ อยากเข้าเป็นทีมงานจัง อยู่อย่างนี้ไปวันๆเบื่อจะตาย นี่ถ้ามีความสามารถแบบที่ชั้นคิดนะ ยอมให้เป็น Boss เลยเอ้า ชีวิตจะได้ตื่นเต้น” Hobby พูด ซึ่งก็ตรงกับใจพรรคพวกที่เป็นพวกออกจะเว่อร์เหมือนๆกัน
“งั้นพวกเราขอไปเที่ยวอีกนะ คราวนี้เข้าติดพวกน้องๆเจ้าเมืองเลย ดูท่าจะรู้เรื่องมาก” Nene เสนอ ได้รับตอบตกลงเกือบจะทันทีทันใด
ห้อง Magic
ยันต์เรียกพบ GAC เพราะฉุกคิดอะไรได้หลังกลับจาก Urban Fantasy เขาให้ AI ไปพบที่ห้อง Magic เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็พบว่าผู้ที่ถูกเรียกรออยู่ก่อนแล้ว จึงเดินเข้าไปนั่งลงตรงหน้าและถามขึ้น
“พวกเพื่อนและพี่น้องของฉันมีระดับสมองเป็นอย่างไรกันบ้าง”
“มี 3 ระดับครับ ระดับเกิน 200 มี 4 คนคือ Jack Don ไฟ รุ้ง ระดับ 190-200 มี 6 คน คือ อัล Tom ครีม เสือ Tomas และทาเคชิ ส่วนระดับ 180-190 มี 3 คน คือ เหลียงเว่ย ยูมินโฮกับน้ำหวาน”
“อือ! อยู่ในระดับที่ส่งเสริมได้สินะ”
“ครับ ! ถ้าได้การกระตุ้นสมองก็จะเข้าสู่ระดับพอๆกับพวกที่เข้ามหาวิทยาลัยลอยฟ้า”
“งั้นเอางี้ นายส่งสัญญาณติดต่อให้ทุกคนมาพบกันที่นี่ตอนนี้เลย พวกเสือนั่นมาพักพอดีใช่ไหม”
“ครับ ! พวกเสือมาพักวันนี้เป็นวันแรก”
“ติดต่อไปเลย ฉันจะรอ” ยันต์บอกพร้อมกับหลับตาผนึกพลัง
ผ่านไป 6 นาที ประตูห้องเปิดออก ผู้เข้ามาชุดแรกมี 8 คนคือ อัล Jack น้ำหวาน Tom Don ไฟ รุ้ง และครีม อีกครู่หนึ่งที่เหลือก็เข้ามา เมื่อทุกคนนั่งพร้อมหน้ากัน ยันต์ก็ลืมตาขึ้นทักทายทุกคน
“สวัสดีครับพี่ Jackกับทุกคน รบกวนเวลาปรึกษาเรื่องสำคัญหน่อย ผมกับ GAC ตกลงกันว่าจะพัฒนาพวกเราด้วยการกระตุ้นสมองเพื่อเพิ่มสมรรถภาพอีกราว 20% จะได้ทันกับพวกต่างดาว เพราะพวกนั้นระดับสมองสูงกว่าคนในโลก ต้องใช้ทางลัดแบบนี้ถึงจะวิ่งตามได้ และจะให้อยู่ในยีนส์ถ่ายทอดไปลูกหลานด้วย พี่ เพื่อนและน้องๆทุกคนเป็นชุดแรกที่จะเข้ากระบวนการนี้ เลยต้องถามความสมัครใจ ไม่สนใจก็ไม่ว่าอะไรนะครับ”
หลังการชี้แจง ผู้ฟังมีสีหน้าเหมือนๆกันคือแปลกใจ ไม่คิดว่าจะมีวิธีนี้ Jackถามขึ้นว่า
“ไม่มีผลข้างเคียงอะไรเลยเรอะ เช่นพูดไม่ทันความคิด แล้วติดอ่างอะไรอย่างงี้น่ะ”
คำถามสร้างเสียงหัวเราะให้เกิดขึ้นเป็นการระบายความเครียดไปในตัว ยันต์มองผู้ถามยิ้มๆ รู้แล้วว่าพี่ชายคนนี้พูดเล่น เพราะอยู่กันมานานจนรู้ใจกันว่าถ้าไม่แน่ใจเขาจะไม่ทำเรื่องนั้นๆอย่างแน่นอน เลยตอบไป
“คนอื่นไม่น่าเป็นอะไรนะ แต่พี่ผมว่าห้าสิบๆ”
คำตอบนี้สร้างเสียงหัวเราะอีกครั้ง หลังจากนั้นเป็นการพูดคุยบอกถึงความเป็นมาของความคิดนี้ให้ทุกคนเข้าใจ เวลาที่จะมีผลสำเร็จพร้อมกับนัดหมายว่าจะเริ่มปฏิบัติการในวันมะรืน
“มีอีกเรื่องที่จะถามครับ ผมจะให้ทุกคนฝึกบินและฝึกการต่อสู้ บางคนได้ทำมาแล้วอย่างอัลกับ Tomแล้วได้รบด้วย ที่ให้ฝึกเพราะเผื่อมีศึกเหนือเสือใต้เข้ามา แต่ไม่ได้ให้สู้ลำพังหรอกนะ ผมกับ GAC สร้างหุ่นยนต์เอาไว้สนับสนุน 300 ตัว ถ้าทุกคนมีความคล่องแคล่วก็จะแบ่งให้ช่วยกันควบคุมพวกหุ่นเวลาออกรบ สนใจมั้ย”
“ว้าว ! สงครามอวกาศแบบในเกม เอาเล้ย ! ชอบๆ” เป็นเสียงตอบเกือบประสานเสียง ไม่มีใครปฏิเสธเรื่องสนุกนี้แม้แต่คนเดียว คนถามยิ้มและบอกว่า
“งั้นหลังกระตุ้นสมองสักวันค่อยฝึกกันนะ”
เหนือมหาสมุทร Eraban
วันนี้เป็นวันแรกของการฝึกบิน Jackกับอัลช่วยเป็นครูฝึกด้วย การฝึกใช้ยานที่สมมุติให้เป็นข้าศึกให้โจมตี ไม่ต้องกลัวการเสียหาย ทำให้คนฝึกสนุกสนาน ยิ่งเคยเล่นเกมมาก่อนยิ่งคล่องเร็ว จะมีช้ากว่าเพื่อนอยู่บ้างก็คือน้ำหวาน แต่มีโค้ชดีคือ Jack ที่เป็นสามีผู้มีประสบการณ์เล่นเกมมามากคอยแนะนำผ่านเครื่องสื่อสารตลอดเวลา แม้จะช้าหน่อยแต่ก็ตีตื้นมาอย่างรวดเร็วจนเกือบจะทันคนอื่นๆ
ยาน 40 ลำบินฉวัดเฉวียนไปมา เป็นผู้ฝึกซ้อม 13 ลำ ที่เหลือเป็นเป้าล่อ การฝึกครั้งนี้ยันต์ให้มีคะแนนด้วย นั่นคือเมื่อยิงถูกเป้าหมายสำคัญจะได้เต็ม 10 คะแนน ถูกที่ไม่สำคัญจะได้ 5 คะแนน ถ้าไม่ถูกเลยจะได้ 0 และให้ฝึกแบบกำหนดเวลาครั้งละ 5 นาทีเรียกเป็นช็อต รวมทั้งหมด 10 ช็อต เอาคะแนนทั้งหมดรวมกัน ใครได้มากที่สุดเป็นผู้ชนะ ผู้ที่ทำคะแนนตั้งแต่อันดับที่ 4 ลงไปจะต้องเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารค่ำแก่ผู้ชนะอันดับ 1-3 รวมทั้งครูฝึกด้วย ทำให้เกิดความสนุกสนาน
แสงจากปืนของยานที่มีคนฝึกพุ่งเข้าหายานที่เป็นเป้าไม่ขาดสาย วันแรกเป็นการฝึกเดี่ยวชนิดยิงของใครของมัน วันต่อไปจะเป็นการรวมฝูง เริ่มจาก 3 ลำก่อนและมากขึ้นจนรวมทุกลำ เพื่อฝึกการทำงานแบบประสาน แค่วันแรกความสนุกสนานก็มีมากล้นเหลือ ก่อนเริ่มการแข่งขัน จะให้ฝึกทำความคุ้นเคยก่อน 3 ช็อต หลังจากพัก 5 นาทีจึงจะเริ่มแข่งขัน
ช็อตสุดท้ายเสร็จสิ้น ยานทุกลำได้บินมารวมตัวกัน เสียงพูดผ่านเครื่องสื่อสารดังไม่ได้หยุด เป็นเสียงหัวเราะ เสียงบ่นด้วยความเสียดาย เสียงเยาะเย้ยแบบหยอกเย้าจากผู้ชนะ ครั้นแล้วกรรมการใหญ่คือ GAC ได้เป็นผู้ประกาศผลการแข่งขัน ซึ่งผู้ชนะเลิศในวันนี้คือ Jack คะแนน 460 เสือ เป็นอันดับสอง คะแนน 450 และไฟ เป็นอันดับสาม คะแนน 445 ตามมาด้วยเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจของผู้ชนะ เสียงฮือแบบไม่ยินยอมของผู้แพ้ ทำเอาคณะกรรมการที่มียันต์ อัลและ Tom ต้องหัวเราะด้วยความขบขัน
ขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานอยู่นั้น GAC ได้ส่งเสียงขึ้น
“มียานไม่ทราบที่มากำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ ลักษณะจะเป็นยานรบ ขอให้ระวังด้วยครับ ไม่ใช่ยานของโลกเรา ย้ำ ! ไม่ใช่ยานของโลกเรา”
ทุกคนได้ยินก็มีความตื่นตัว เป็นครั้งแรกที่มียานต่างดาวที่ไม่ใช่นักท่องเที่ยวบุกมา หลังจากที่พวก Uharo บุกรุกในครั้งก่อน ครู่หนึ่งก็เห็นยานหลายสิบลำบินตรงมาแบ่งเป็น 2 พวก พวกแรกมีจำนวน 10 ลำ พวกที่สองมีจำนวน 20 กว่าลำ
“บินขึ้นที่สูง เปิดระบบป้องกันตัว” ยันต์สั่ง ยานทุกลำลอยตัวขึ้นสูงกว่าระดับของพวกที่กำลังมุ่งหน้ามาอย่างรวดเร็ว
ทุกคนเห็นยานที่ติดตามปล่อยแสงยิงใส่พวกที่อยู่ด้านหน้า แต่ยานที่ถูกยิงมีความคล่องแคล่วสามารถพลิกหลบหลีกได้อย่างเฉียดฉิว แสดงถึงความชำนาญ ครั้นเมื่อมาถึงจุดที่พวกเขาฝึกฝนอยู่เมื่อครู่ก็แปรขบวนแยกออกจากกันแล้วเลี้ยววกหันหน้ากลับรอรับพวกที่ตามล่า
เป็นการต่อสู้ที่น่าดู เมื่อพวกที่หนีบินสวนกลับและหลบหลีกแสงพร้อมยิงตอบโต้ ความชำนาญและเหนือกว่าปรากฎให้เห็นจากยานที่ตามมาถูกยิงและระเบิดกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและสลายไป แล้วผู้เฝ้าดูก็ต้องแปลกใจเมื่อยานที่ตามมาบินถอยออกห่างและเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นหุ่นยนต์ลอยตัวอยู่ในท้องฟ้า ในมือมีปืนถืออยู่และจากนั้นพุ่งเข้าหาพร้อมยิงเข้าใส่ยานชุดแรก มีบางลำที่โดนยิงแบบปิดทางหนีถูกเข้าที่ส่วนท้ายจนพลขับต้องสละยานด้วยการดีดตัวออกมาซึ่งยานที่อยู่ใกล้รีบบินเข้าหาและรับเพื่อนที่ร่วงลงมาไว้ได้ทัน ขณะเดียวกันยานที่ถูกยิงก็ระเบิดและสลายตัวไป
“อื้อฮือ ! หุ่นรบของจริงนี่หว่า สู้กะรมันกว่าในเกมอีกแฮะ” Jackพูดผ่านเครื่องสื่อสาร ได้ยินไปทั่วทุกลำ
“ไม่รู้ว่าเป็นพวกดาวดวงไหน มีแปลงกายเป็นหุ่นยนต์ด้วยเหมือน Gundam ในเกมเลย พี่ Tom” เสียงไฟพูดกับ Tom
“นั่นสิ ไม่น่าจะเป็นพวกดาวแถวๆนี้นะ เพราะไม่มีรูปแบบยานอย่างนี้” เป็นเสียงตอบ
“จับทางได้ไหม GAC” ยันต์ถาม AI
“ยังไม่รู้ครับ ไม่มีข้อมูลเลย ลักษณะของยานก็แปลกๆ”เป็นคำตอบ
ชาวโลกมองดูการโรมรันพันตูอยู่พักใหญ่ เมื่อฝ่ายบุกเปลี่ยนยานเป็นหุ่นยนต์ทำให้เกิดความได้เปรียบจากการยิง และยังมี Baria ออกป้องกันตัวได้อีกด้วย สมรรถนะเหนือกว่าตอนเป็นยานบิน แล้วยานฝ่ายหนีก็เปลี่ยนสภาพเป็นหุ่นยนต์บ้าง ลักษณะใกล้เคียงกันเพียงต่างสีสันเท่านั้น โดยพวกที่มีน้อยกว่าและเป็นฝ่ายหนีนั้นหุ่นยนต์มีสีออกทางสดใส ส่วนพวกตามล่าเป็นสีออกดำและเทา
สองฝ่ายยิงสู้กับครู่หนึ่ง จากนั้นเก็บปืน ชักดาบออกมาจากช่องเก็บ เป็นดาบที่มีประกายเรืองแสง เมื่อบุกเข้าหากันได้ระยะก็เกิดการต่อสู้ฟาดฟันกันด้วยความเร็วต่างจากสภาพร่างที่ดูเทอะทะ
“เปรี๊ยะๆๆ เช้งๆๆ” เสียงปะทะของอาวุธดังแปลกจากระยะและจังหวะของการต่อสู้
“อู ! มีแบบนี้ด้วย แหมนี่ถ้าลุง Auk เห็นคงเข้าไปเล่นด้วยแน่ๆ” Don พูดขึ้น ทำให้ทุกคนนึกถึงจอมพลังแห่งดาว Waboo ขึ้นมาทันที
“พี่จ๋า หนูอยากได้ซักตัวเอาไว้ขับ” รุ้งส่งเสียงอ้อนมา พี่ชายได้แต่ยิ้ม โชคดีที่อยู่คนละลำไม่งั้นคงโดนอ้อนให้ไปจับมาให้ เหมือนตอนอยากขี่เหยี่ยวกลายพันธุ์ครั้งก่อน
การต่อสู้ที่เกิดขึ้นแม้จะมีลักษณะ 9 ต่อ 20 กว่าๆ แต่ความชำนาญต่างกัน ผู้หนีมีฝีมือดีกว่ามาก ค่อยๆทำลายฝ่ายล่าไปทีละตัว จนมีจำนวนเหลือเพียง 15 ตัว ขณะนั้นมียานบินมาจากที่ห่างไกลอีกราว 30 ลำ ลักษณะเหมือนกับพวกที่เป็นฝ่ายตามล่า ทำให้พวกที่มี 9 ตัวรีบเปลี่ยนสภาพกลายเป็นยานบินและบินหนีห่างออกไป พร้อมกับวาร์ปหายไปจากสายตา
“บ๊ะ ! ไปซะแล้ว กำลังมันเลย” อัลบ่นด้วยความเสียดาย
ยานบินอีก 30 ลำบินมาสมทบ พวกหุ่นยนต์จึงเปลี่ยนร่างเป็นยานบินเข้ารวมกลุ่ม จากนั้นได้ลอยลำขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกับยานบินของเมืองใต้น้ำ
“ระวังด้วยครับ ! พวกนั้นพบพวกเราแล้ว” เสียง GAC เตือน ตามมาด้วยเสียงสอบถาม
“มีสัญญาณติดต่อ จะรับไหมครับ Boss”
“เปิดสัญญาณได้” ยันต์ตอบไป แล้วพวกเขาก็ได้เห็นภาพของหุ่นยนต์ที่หน้าตาดุดัน ส่งเสียงแปลกๆคล้ายโลหะกระทบกันดังมา
“พวกข้าฟังไม่รู้เรื่อง พวกเจ้าแปลงสัญญาณมาถ้าทำได้” ยันต์โต้กลับไป ครู่ใหญ่ก็มีเสียงห้าวผสมโลหะที่ฟังรู้เรื่องดังขึ้น
“พวกเจ้าเป็นใคร”
“ข้าเป็นเจ้าของดาวดวงนี้ พวกเจ้าเป็นใครมาจากไหน ทำไมจึงมาต่อสู้กันในดาวของข้า” ยันต์ถามกลับ
“อ้อ ! เป็นพวกเจ้าของดาวดวงนี้ พวกข้าตามล่าพวกที่เหลือตายมาจากดาว Mela กาแลคซี่ Unsy ห่างจากที่นี่ 100, 000 ปีแสง พวกมันเหลืออยู่ไม่มากนัก เมื่อเจ้าเห็นพวกข้าก็ต้องเก็บพวกเจ้าด้วย เพราะพวกเจ้าเป็นพวกเดียวกับมัน”
“อ้าว ! พวกข้าไม่เกี่ยวนะ แล้วพวกเจ้าไม่ใช่มนุษย์เรอะ” ยันต์ยังใจเย็นถามต่อไปเพื่อให้ได้ข้อมูลมากขึ้น
“เฮอะ ! พวกเจ้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต่ำต้อย พวกข้าเป็นหุ่นยนต์ แข็งแรงกว่าพวกเจ้ามาก พวกเราไม่มีวันตาย ไม่เหมือนสิ่งที่อ่อนแออย่างพวกเจ้า” เป็นคำตอบที่แฝงความดูถูก ทำให้ผู้ฟังคนอื่นๆเกิดอารมณ์ ยกเว้นยันต์
“เมื่อคิดเช่นนั้นก็ลองดู” เขาเลิกการติดต่อสั่งการ GAC ทันที
“เปิดระบบป้องกันและโจมตีของยานทุกลำในระดับสูงสุด GAC เตรียมรับข้อมูล เดี๋ยวจะใช้ Spy เก็บข้อมูลพวกมัน ส่วนทุกคนจัดการไม่ต้องเลี้ยง พวกมันไม่ใช่มนุษย์”
สั่งงานเสร็จ ตัวเขาพุ่งไปที่ประตูยานที่เปิดออกให้ผู้เป็นเจ้าของอย่างรู้ใจ ร่างของยันต์ลอยพุ่งเข้าหาฝูงยานบินของศัตรูพร้อมกับประกายแสงเล็กกระจายสู่ตัวยาน
แสงจากปืนของยานผู้บุกรุกยิงใส่ยันต์ที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศ เขาสร้างโล่สีขาวออกป้องกัน ทำให้แสงที่ยิงมากระทบนั้นหายไป ส่วนยานบินของเมืองใต้น้ำได้กระจายออกไปโอบล้อมอยู่รอบนอก
“ตอนนี้ฝึกกับของจริงเลยครับ เป็นหลักสูตรเร่งรัดที่ Boss อนุมัติแล้ว อย่าให้เหลือกลับไปแม้แต่ลำเดียว” เสียงชวนขำของ AI อัจฉริยะบอกกับทุกคนหลังจากที่ประกายแวววับหายไปในกลุ่มยานข้าศึก
“วู้ ! ได้เลย มันจริงๆแบบนี้ ลุย พวกเรา” อัลส่งเสียงดังพร้อมกับยิงแสงก่อนเป็นคนแรก
ลำแสงจากยานของอัล ไม่เหมือนตอนที่ฝึกซ้อมซึ่งเป็นสีขาว ครั้งนี้กลับกลายเป็นสีฟ้าอ่อนและยังเร็วกว่าปกติถึง 2 เท่าตัว ทำให้ยานจากดาว Mela หลบไม่ทัน ถึงกับสลายหายไปในทันที คนอื่นๆก็เอาด้วย รวมทั้งยานที่เป็นเป้าล่อมาแต่แรกซึ่งมีหุ่นยนต์อยู่ภายในก็เข้าร่วมปฏิบัติการรบในทันที
แค่ยิงคนละครั้งสองครั้ง ยานจำนวน 45 ลำก็เหลือเพียง 5 ลำภายในเวลาไม่ถึงนาที ทำให้ยานที่เหลือพากันบินหนี หลุดรอดออกจากวงล้อมได้เพียง 2 ลำ ทำท่าคล้ายกับจะวาร์ปหายไปเนื่องจากยานมีสภาพเลือนลาง แต่ก็ระเบิดเป็นเสี่ยงๆเสียก่อนพร้อมกับพวกพ้องที่ยังอยู่ในวงล้อม
ยาน 2 ลำที่กำลังอยู่ในสถานะวาร์ปถูกยิงจนระเบิดไม่ใช่ฝีมือของชาวโลก แต่เป็นการยิงของยานชุดแรก 9 ลำที่วาร์ปหนีไปนั่นเอง ตอนนี้กลับมาปรากฏอีกครั้งพร้อมกับสร้างผลงานปิดท้ายรายการ
ยันต์กลับเข้ามาในยานบิน มีเสียง GAC รายงานในทันที
“ได้รับข้อมูลทั้งหมดจากยาน 45 ลำแล้วครับ ข้อมูลเหมือนกัน สามารถวิเคราะห์ภาษาและวิทยาการของพวกนี้ได้ รวมทั้งทราบประวัติความเป็นมา จะให้รายงานเลยรึเปล่าครับ”
“ยังไม่ต้อง ตอนนี้เอาเพียงแปลภาษาพวกนี้ก่อน รู้สึกว่าเราจะมีแขก 9 ลำ” ยันต์สั่งการ
“ได้ครับ ! ผมจะส่งสัญญาณให้ทุกลำเข้าใจถ้าฝ่ายตรงข้ามติดต่อมา”
ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะรอให้ยันต์กลับเข้ายานและมีการเตรียมตัว ผ่านไปครู่ใหญ่ก็มีสัญญาณติดต่อดังขึ้นซึ่งยันต์บอกให้รับได้ มีภาพของชายร่างล่ำสัน สูง 190 ซม. หน้าตาจริงจัง อยู่ในชุดคลุมสีเขียวเข้ม สำเนียงที่พูดฟังดูแปลกแต่ทุกคนเข้าในเพราะได้รับการแปลจากระบบภายในยาน
“ข้า Hoze และพวกมาจากดาว Mela เจ้าหุ่นยนต์ทำการกบฏเมื่อ 5 ปีที่แล้วและตามล่ามนุษย์ทุกคน พวกข้าหนีไปทั่วจักรวาลแต่พวกมันมีระบบติดตามแฝงอยู่ซึ่งเรากำจัดไม่ได้ วันนี้หนีมาที่ดาวดวงนี้ ตั้งใจจะกำจัดพวกที่ตามมา แต่พวกมันมาสมทบเร็วมากจึงได้หนีไปก่อน แต่เมื่อรู้ว่าพวกมันทำให้พวกท่านเดือดร้อน จึงย้อนกลับมาช่วย” เสียงเงียบหายไปและมีการตัดภาพไปยังชายผมขาวยาวประบ่า อายุราว 60 ปี รูปร่างสูงโปร่ง ราว 185 ซม. ชายคนนี้พูดต่อด้วยเสียงที่เด็ดขาด
“ข้า Bios ได้เห็นอาวุธและความสามารถของพวกท่าน เหนือกว่าพวกกบฏและพวกข้ามากนัก จึงอยากตั้งความหวังในการขอความช่วยเหลือกำจัดพวกหุ่นยนต์เพื่อให้มนุษย์ทั้งหลายของดาว Mela มีชีวิตที่สุขสงบเสียที พวกท่านจะช่วยพวกเราได้หรือไม่”
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
PS. ขอขอบคุณไรท์เตอร์ทุกท่าน ที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน
PS. \"ถามไถ่ทั่วโลกหล้า อันว่ารักเป็นฉันใด จึงมอบให้กันละกันด้วยชีวิต...\" ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งกี่หน อ่านผ่านตาไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ ถึงอย่างไร... มันก็ทำให้ ลี้มกโช้ว ดูทั้งน่ารัก น่าสงสารขึ้นมาจับจิตจับใจ
PS. ไร้ชีวิต ไร้ตัวตน ไร้ความรู้สึก เป็นเพียงแต่ก้อนหินริมทางที่ไม่มีใครเห็น
PS. ที่นี่!! ไม่มีอะไรมาก เป็นเพียงสถานที่ๆเก็บคลังนิยาย ที่ชอบ=,.=;; หลงเข้ามาแล้ว!! ไงๆก็ช่วยดูๆหน่อยนะ
PS. วัยเด็กไม่รู้สิ่งใดเริ่มใฝ่รู้ ต่อสู้ข้อผิดพลาดเมื่อเป็นผู้ใหญ่ แก่ตัวจมอยู่กับอดีตรำลึกถึงความหลัง
จะมากี่โมงคะ
PS. สถานะ : อารมณ์ดีมากกกก
PS. ความเงียบบางครั้งก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้น การไม่แสดงออกบางครั้งก็ทำให้รู้สึกแย่ แต่ถ้ามากไปก็รู้สึกแย่ยิ่งกว่า
ฝากสมองเราไปปรับหน่อยเร็ว คงต้องเข้าคอสพิเศษถึงจะปรับจาก 20 เป็น 200 ได้ อิอิ
PS. สถานะ : อารมณ์ดีมากกกก
PS. สถานะ : อารมณ์ดีมากกกก
เป็นคนริเริ่มสร้างเสียอีก ตื่นเต้นและสนุกสุดยอดเช่นเคย อิอิ
PS. อุปสรรคก็เหมือนเชือกกระโดด มีไว้ให้ข้าม ไม่ได้มีไว้ให้สะดุด เมื่อข้ามบ่อยๆ แล้วยังจะทำให้ร่างกายและจิตใจแข็งแรงด้วยนะ
เพราะเห็นว่าทำความเดือดร้อนให้
แต่ยันต์งานเข้าอีกแล้ว
คนเก่งก็งี้ล่ะนะ
PS.
PS.
http://dhamma-alive.blogspot.com/
PS. I am I & Just the way you are:)
PS. ความเงียบบางครั้งก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้น การไม่แสดงออกบางครั้งก็ทำให้รู้สึกแย่ แต่ถ้ามากไปก็รู้สึกแย่ยิ่งกว่า