Supreme

                                  Fio

บทที่ 5                              

5… หุ่นยนต์อันตราย

ตึก Grandix

          อาคารรับรองของ Grand Coporation  ชื่อว่า Grandix ตั้งอยู่ริมชายฝั่งมหาสมุทร Eraban  เป็นตึกสูง 25 ชั้น  ออกแบบไว้เพื่อรับแขกสำคัญ  ลักษณะตึกแผ่กว้างคล้ายกำแพง  มักจะมีนักธุรกิจชั้นนำมาพักอยู่เสมอ  อยู่ในความดูแลของ Robert Jensen ผู้เป็นพ่อของ Ren 

          ภายในห้องรับรองขนาดใหญ่  มีอาคันตุกะจากดาว Mela จำนวน 18 คน  เป็นชาย 15 คน หญิง 3 คน  กำลังนั่งพักผ่อนมองดูทะเลด้วยความสงบ  เจ้าของสถานที่และพวกของยันต์นั่งพักผ่อน  เป็นการคลายความเครียดจากการสู้รบและเดินทางจากกลางมหาสมุทร ยันต์ไม่ได้พาไปที่เมืองใต้น้ำเพราะเพิ่งรู้จัก  จึงพามาที่นี่เพื่อสอบถามและปรึกษาหารือเรื่องราว

          ในบรรดาแขก  ผู้สูงวัยที่สุดเป็นจักรพรรดิของดาว Mela ชื่อว่า Bios วัย 60 ปี รองลงมาคือองค์ราชินี Leda อายุ 47 ปี  แม่ทัพใหญ่ของดาวชื่อ Hoze อายุ 49 ปี  ที่เหลือมีคนสำคัญอยู่ 2 คนคือ เจ้าหญิง Aniz วัย 23 ปี และเจ้าชาย Bes วัย 20 ปี  ผู้หญิงอีก 1 คนเป็นพี่เลี้ยงของเจ้าหญิง  นอกนั้นเป็นบรรดาแม่ทัพ

          ในการเจรจาครั้งนี้  องค์จักรพรรดิขอให้พูดอย่างเป็นกันเอง  ทำให้ยันต์สบายใจ  เพราะที่เจอมามีแต่พวกผู้นำดวงดาวที่เป็นคนธรรมดา  ยกเว้นตอนที่ไปช่วยดาว Lovo เจอกับจักรพรรดิ Lawara ก็พูดกันธรรมดา  หากให้พูดกันเหมือนที่เขาเคยอ่านเจอในเรื่องอดีตของโลกที่ต้องใช้คำเฉพาะคงจะอึดอัดเพราะไม่คุ้นเคย

          “พวกท่านไม่ใช่ผู้นำของดาวดวงนี้หรอกรึ” เสียงแม่ทัพใหญ่ถามขึ้นมาหลังนั่งพักผ่อนอยู่ครู่ใหญ่ 

          “พวกข้าไม่ใช่ผู้นำของดาวดวงนี้  ที่นี่เรียกว่าโลก  มีหลายประเทศ  ผู้นำจะเป็นกลุ่มประเทศที่มีกำลังกล้าแข็ง  มีการผลัดเปลี่ยนไปตามสถานะแห่งอำนาจและทรัพย์สิน” ยันต์ตอบ

          “อือ! แปลกดี  ถ้าเช่นนั้นท่านนำพวกข้าไปขอความช่วยเหลือจากผู้นำประเทศนี้ได้หรือไม่”

          คำถามนี้ทำให้พวกของยันต์ทำหน้าตาแปลกๆ  เริ่มไม่ค่อยถูกใจที่พวกนี้มองข้ามพวกตน  การปราบหุ่นยนต์ที่ผ่านมาก็ได้เห็นฝีมือกันแล้วแต่กลับไม่เห็นความสำคัญ เกิดความเซ็งที่ฝีมือไม่เข้าตากรรมการ  ทุกคนจึงพากันเงียบเสียงไม่พูดคุย  ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหัวหน้าเพียงคนเดียว  ความประทับใจในแขกที่มาเยือนลดลงจนเหลือศูนย์ไปแล้ว

          “ยันต์  พี่ขอตัวกลับก่อนนะ  พอดีมีธุระน่ะ” Jackลุกขึ้นพูดกับยันต์  เมื่อน้องชายมองมาก็ยักคิ้วให้พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

          “อ้าว! ไหนว่าจะพาพวกผมไปด้วย  จะทิ้งกันไม่ได้นะ  พี่ยันต์พวกผมไปกับพี่Jackก่อนนะ” Tomพูดพร้อมกับลุกขึ้น  ตามมาด้วยพวกที่เหลือ

          ยันต์มองดูพรรคพวกและเข้าใจ  เขาพยักหน้าอนุญาต  ทุกคนก็พากันโค้งให้กับจักรพรรดิและเดินออกจากห้องไปทันที  เมื่อทุกคนออกไปหมดแล้ว  หัวหน้าทีมจึงบอกกับแขกว่า

          “เดี๋ยวข้าจะติดต่อกับพวกผู้นำและให้คนพาพวกท่านไปพบ”

          “อืม! ขอบใจท่านมาก  หวังว่าเราคงจะได้กองกำลังที่เข้มแข็งไปช่วยรบ  จะได้จัดการกับพวกนั้นขั้นเด็ดขาดเสียที” เสียง Hoze พูดขึ้น

          “ติดต่อประธานาธิบดี  Fomara  ประเทศ Bovalia ให้หน่อย GAC” ยันต์สั่ง

          “ครับ! Boss”

          เมื่อสัญญาณสายด่วนติดแล้ว  ยันต์ได้บอกเรื่องมีคนต้องการพบในเรื่องด่วนอย่างรวบรัด  ยังไม่ทันที่ฝ่ายโน้นจะได้ถามเขาก็ตัดสายอย่างรวดเร็ว  จากนั้นบอกกับทุกคนว่าจะให้ยานไปส่ง  ตัวเขามีภารกิจต้องทำ  ช่วยได้เพียงเท่านี้  แม่ทัพใหญ่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร  ตรงข้ามกับองค์จักรพรรดิที่ยังมีสีหน้าเครียดๆอยู่   ซึ่งยันต์ก็ไม่ได้สนใจ

          ยาน 10 ลำบินออกจากลานจอด  มุ่งหน้าสู่ทำเนียบประธานาธิบดีประเทศ Bovalia  ทวีปยูโรปา  ประเทศที่เป็นอันดับหนึ่งของโลกในปัจจุบัน   ยันต์หันมาคุยกับพ่อตาที่มาส่งด้วยกันว่า

          “ไปแล้วครับ   ผมส่งภารกิจสุดยอดไปให้ประเทศอันดับหนึ่งของโลกแล้ว  พวกเขาต้องการผู้ช่วยเหลือที่เข้มแข็ง  ก็ได้ตามนั้น”

          “เธอนี่ขี้เล่นจริงๆ เฮ้อ! สงสารพวกนั้นที่ต้องกลับไปกลับมา  เหตุเพราะสายตาสั้น” Robert พูดพร้อมกับตบบ่าเขาเบาๆด้วยใบหน้ายิ้มๆ

          เมื่อยันต์กลับไปถึงเมืองใต้น้ำก็พบกับพรรคพวกที่ห้อง Nest  Jackยักคิ้วให้พร้อมกับพูดว่า

          “ส่งแขกผู้มีเกียรติเสร็จแล้วเหรอครับ”

          “เรียบร้อยแล้วครับ  ท่านแม่ทัพใหญ่” สิ้นเสียงตอบก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น  ทุกคนมีความรู้สึกขบขันกับการมองคนของ Hoze 

          “เฮ้อ! ถ้ามีแม่ทัพใหญ่แบบนี้  ก็สมควรที่จะถูกหุ่นยนต์กบฏแล้วละ” อัลพูดขึ้น  พรรคพวกพากันพยักหน้า  เห็นใจองค์จักรพรรดิที่ต้องลำบากเพราะความคิดของคนใกล้ตัว  น้ำอยู่เบื้องหน้ากลับไม่ตัก  ไปหวังน้ำที่อยู่ห่างไกลว่าจะมีมากกว่า

          “ช่างพวกเขาเถอะ  แค่ที่เป็นอยู่นี่ก็ยุ่งวุ่นวายพอแล้ว  ลดไปเรื่องนึงก็สบายขึ้นเยอะ” ยันต์บอกพรรคพวก  จากนั้นทุกคนก็เข้าโหมดเรื่องของการฝึกบินและต่อสู้อย่างสนุกสนาน

          “เอ้า! เย็นนี้จะเลี้ยงผู้ชนะร้านไหน  เอาผู้ติดตามไปได้หรือเปล่า” Jackถามผู้ที่แพ้การประลอง

          ผู้แพ้มองหน้ากันไปมา  ในที่สุดTomที่ดูจะเป็นหัวหน้าตอบว่า

          “เอาร้าน Ocean ก็แล้วกัน  เวลา 6 โมงเย็น  ผู้ติดตามไม่อั้น”

          “ไชโย! ดีใจจังได้กินร้านอร่อยๆ” อัลส่งเสียงร้องหลังน้องชายบอกชื่อร้าน   เพราะเคยไปรับประทานมาก่อน  รู้ว่าอาหารอร่อยมาก

          เมื่อตกลงกันเรียบร้อย  ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน  ยันต์บอก AI คู่ใจไม่ให้รับสายใดๆ  เพราะไม่อยากรับรู้เรื่องอื่นๆอีกแล้ว  เขามุ่งหน้ากลับห้องเพื่อเล่นกับพวกลูกๆทั้งสิบ

ทำเนียบประธานาธิบดี

ประเทศ Bovalia

          เป็นเวลาเกือบชั่วโมงในการพบปะหารือระหว่างประธานาธิบดี Fomara  กับคณะรัฐมนตรีและแขกผู้มาเยือน  ครั้งแรกเขาไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะยันต์ไม่ได้บอกรายละเอียด  คาดเอาว่าคงสำคัญมากเพราะผู้นำเมืองใต้น้ำแนะนำมาเอง  ครั้นรู้ว่าเป็นพวกต่างดาวระดับองค์จักรพรรดิมาเอง  ทำให้เกิดความวุ่นวาย  มีการเรียกคณะรัฐมนตรีมาร่วมการพบปะหารือด้วย

          เมื่อทราบสาเหตุแห่งการมาเยือนยิ่งทำให้ Fomara รู้สึกหนาวๆร้อนๆ  แม้จะพอมั่นใจในกำลังรบของประเทศ  แต่ก็มั่นใจในการสู้กันภายในโลกนี้เท่านั้น  เรื่องรบระหว่างดวงดาวตั้งแต่เจอกับพวกดาว Uharo เป็นอันดับแรก  และดาว Auka เป็นอันดับต่อมา  เขาก็รับรู้ถึงขีดความสามารถของโลกเป็นอย่างดี  ตอนนี้กำลังอยู่ระหว่างขอเป็นพันธมิตรกับเมืองใต้น้ำที่สงสัยว่ามีความเข้มแข็ง  เพราะมีพวกต่างดาวมาเยือนอยู่ตลอด  แต่ก็ยังไม่ถึงไหนเพราะเจ้าเมืองมีภารกิจซึ่งไม่รู้ว่าเป็นอะไร  วันนี้มีสายมาก็ดีใจแต่กลายเป็นให้รับรองคนสำคัญด้วยเรื่องคอขาดบาดตายเสียอีก  เหมือนน้ำท่วมปากยากจะเอ่ยออกมา   ไม่รับปากช่วยเหลือก็กลัวเสียหน้า   ครั้นรับปากก็รู้ว่าน่าจะย่ำแย่   แต่ก็ต้องจำใจเพราะศักดิ์ศรีค้ำคออยู่

          “ข้าจะช่วยและขอให้กลุ่มประเทศพันธมิตรเข้าช่วยด้วย   เรื่องแรกท่านจะทำอย่างไร” ประธานาธิบดีเอ่ยถาม Hoze

          “ข้าจะล่อพวกหุ่นยนต์ให้มาที่นี่มากๆและกำจัดมันทิ้ง  เมื่อเหลือน้อยแล้วจะรวบรวมกำลังไปปราบพวกมันให้หมดไปจาก Mela”  แม่ทัพใหญ่พูด   โดยไม่รู้ความจริงว่า  หากนำเอาหุ่นยนต์รบมารบก็ตึงเครียดแล้ว  ไม่รู้ว่าจะเก็บได้สักกี่ตัว  แต่ถ้าต้องไปปราบที่ดาว Mela นั่นจึงเป็นความฝันเพราะยานบินที่นี่ไม่สามารถไปไกลเกินระบบสุริยะได้   ระบบวาร์ปก็ไม่รู้จัก  งานนี้เข้าข่ายเตี้ยอุ้มค่อมชัดๆ

          การเจรจาเป็นไปนานพอสมควร  หลังจากนั้นแขกทั้งหมดก็ถูกพาไปพักยังห้องรับรอง  ตัวของ Fomara ต้องปรึกษากับคณะรัฐมนตรีต่อ

          “จะไหวหรือท่านประธานาธิบดี  พวกหุ่นยนต์ที่ว่านั่นดูแล้วมันจะแข็งแกร่งมากนะ  ขนาดพวกนี้ที่เดินทางระหว่างกาแลคซี่ได้ยังทานไม่อยู่  พวกเราจะเอาอะไรไปต้านไหว” Yaref รองประธานาธิบดีฝ่ายความมั่นคงเอ่ยปากเตือน

          “อืม! ผมก็พูดไม่ออก  พวกนี้มาขอความช่วยเหลือโดยคิดว่าเราเข้มแข็ง  พวกคุณคิดว่าจะบอกเขาว่าเราไม่พร้อม  ไม่เข้มแข็งได้หรือเปล่า  แล้วประเทศเราอยู่ในฐานะอันดับหนึ่งของโลกแบบนี้”

          เจอคำพูดนี้เข้า  เหล่ารัฐมนตรีทั้งหลายก็อึ้งไปตามๆกัน  เรื่องศักดิ์ศรีเป็นเรื่องใหญ่  ทำให้ต้องกล้ำกลืนความยากลำบากเข้าไว้ในใจ

          “เดี๋ยวผมจะติดต่อขอความร่วมมือจากพรรคพวกของเรา  คิดว่าคงพอจะช่วยได้บ้าง  เอาไว้ถ้าปราบพวกหุ่นยนต์นั่นเสร็จ  และต้องไปช่วยถึงต่างดาว  ค่อยบอกว่าเราไม่พร้อมก็คงไม่เสียหน้ามากนัก” เป็นคำพูดต่อมาของผู้นำทำให้พรรคพวกค่อยสบายใจขึ้นบ้าง

          หลังจากนั้นไม่นาน  ประเทศชั้นนำทั้งหลายอันได้แก่ ประเทศ Showaland ทวีป ยูโรปา ประเทศ Ratonia ทวีปลาตินา  และประเทศ Cenaream ทวีป เอเชียน่า  ก็ได้รับรู้เรื่องราว  ผู้นำทุกคนล้วนลำบากใจ  แต่จำต้องตกปากรับคำให้การช่วยเหลือ

          ‘คงจะถึงเวลาเปิดตัวผู้นำของโลกที่แท้จริงแล้วสินะ’ Charle Profet ผู้นำของ Ratonia คิดในใจ

ร้าน Ocean

วันนี้เจ้าของร้านมีความดีใจอย่างที่สุดที่ได้ต้อนรับคณะของเจ้าเมืองทั้งหมด  ถือเป็นเครดิตของร้านประการหนึ่งในการได้ต้อนรับแขกผู้มีเกียรติและคนสำคัญ  การที่มาเป็นครอบครัวทั้งหมดแบบนี้มีไม่บ่อยครั้งนัก  ส่วนมากจะเป็นไม่กี่คน  ซึ่งแค่นั้นก็ภูมิใจมากอยู่แล้ว  จึงไม่แปลกที่พนักงานของร้านจะยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นพิเศษ  เพราะถ้าร้านเจริญรุ่งเรือง  ค่าจ้างและโบนัสก็จะตามมา   และวันนี้รับรองว่าแขกต้องแน่นร้านแน่นอน  เนื่องจากเมื่อมีคนรู้ว่าครอบครัวเจ้าเมืองมารับประทานอาหารก็อยากจะมาอยู่ใกล้ชิดด้วย  โดยเฉพาะลูกๆทั้งสิบคนที่กำลังน่ารักเป็นจุดดึงดูดให้ผู้คนอยากเห็นอยากสัมผัส

ก่อนเวลา 18.00 น.เล็กน้อย  ครอบครัวทั้งหมดก็ทยอยเข้ามาในร้าน  พบเห็นชาวเมืองที่จองโต๊ะและนั่งรออยู่ก่อนก็ทักทายปราศัยอย่างกันเอง  ความสนุกสนานกระจายไปทั่วร้านทันทีที่ตัวเล็กๆน่ารักทั้งสิบปรากฏตัว  เสียงหัวเราะสดใสของเด็กทำให้ผู้อยู่ใกล้มีความสุข  นอกจากนั้นพวกเด็กๆยังวิ่งเล่นไปทั่วให้ผู้คนได้จับต้องและอุ้มอีกด้วย

เมื่อมาครบคน  งานเลี้ยงก็เปิดฉาก  อาหารที่สั่งไว้ล่วงหน้าทยอยกันออกมาเรื่อยๆท่ามกลางเสียงชมเชยของผู้รับประทานซึ่งเสียงอัลจะดังกว่าเพื่อน  พวกตัวน้อยมีคราบเลอะปากต้องให้พี่เลี้ยงคอยเช็ดตลอดเวลา  แถมยังเคลื่อนที่ไปโต๊ะโน้นโต๊ะนี้อย่างสนุกสนาน   นับว่างานเลี้ยงให้ผู้ชนะการแข่งขันครั้งนี้สร้างความสุขให้กับทุกคนถ้วนหน้า

“แล้วนี่จะมีการแข่งขันกันอีกเมื่อไหร่” Monica Jansen แม่ของ Ren ถามขึ้นขณะรับประทานของหวาน

“พรุ่งนี้ก็มีอีกครับ  แข่งกันทุกวัน  จนกว่าครูฝึกจะบอกให้หยุดฝึก” Jackตอบ

“อ๊ะ! งั้นก็เป็นลาภปากของพวกเราสินี่” Fe อุทานและหัวเราะชอบใจ

“พี่คะ  หนูแข่งด้วยได้หรือเปล่า” Aliceถามยันต์

“ไม่ได้จ้ะ! พวกที่เคยทำสงครามแล้วเป็นได้แต่ครูฝึกเท่านั้น” สามีตอบ  ขณะที่มือขวาป้อนขนมให้กับ Rune ลูกชายของ Ren ที่มาเกาะขาอยู่

“เฮ! งั้นพวกเราก็แข่งได้สิ  พวกเรายังไม่ได้ออกรบเลย”เสียงของ Fe ดังขึ้น อีกสามสาวก็ให้การสนับสนุน

“ได้สิ  แต่คนแพ้ต้องเลี้ยงคนชนะที่ 1-3 นะ  มีตังค์พอรึเปล่า” ยันต์ตอบรับแล้วถามหยอกภรรยา

“พวกหนูมีไม่พอหรอก แต่ยืมเจ้าเมืองได้  ฮิ!  ฮิ!” คำตอบของ Aya ทำให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้น

งานนี้  ทั้งเจ้าเมืองและครอบครัวได้พบปะทักทายกับแขกอื่นที่มานั่งร่วมร้านด้วยอย่างทั่วถึง  สร้างความสนิทสนมและสัมพันธ์อันดีต่อกันได้เป็นอย่างมาก  และในอีกหลายวันต่อมางานเลี้ยงก็ไปในร้านอื่นๆ  ทำให้เกิดเป็นเทศกาลที่คึกคักของร้านอาหารโดยไม่ได้ตั้งใจ

ช่วงที่พวกของยันต์ฝึกซ้อมรบ  เป็นช่วงที่กลุ่มประเทศผู้นำของโลกกับดาว Mela อยู่ระหว่างวางแผนดำเนินการร่วมกัน  จึงเป็นการสับหลีกสถานที่โดยบังเอิญ  เพราะพวกดาว Mela ชอบใจที่จะล่อให้หุ่นยนต์มายังจุดรบเดิม  และเวลาที่กำหนดก็เป็นหลังจากที่พวกของยันต์หยุดฝึกแล้ว 1 วัน

มหาสมุทร Eraban

          ยังคงเป็นสถานที่เดิม  นั่นคือกลางมหาสมุทรมียานบินของดาว Mela บินอยู่จำนวน 20 ลำ  เป็นพวกที่มาเสริมโดยมาจากดาวดวงอื่นที่ไปลี้ภัยอยู่ พวกยานรบของโลกจำนวน 200 ลำ บินรออยู่ในระดับสูง  เตรียมพร้อมจู่โจมเพื่อพิชิตข้าศึกอย่างรวดเร็ว สัญญาณติดตามของพวกหุ่นยนต์จะทำงานเมื่อยานของผู้หลบหนีอยู่ในที่โล่งกว้าง   เพราะเป็นติดตามระยะไกล  แต่หากอยู่ในเมืองหรือที่ๆมีความอึกทึกสัญญาณจะสับสนไม่สามารถรายงานให้ผู้ดักฟังรู้ตำแหน่งแน่นอนได้ 

          หลังจากบินวนเวียนอยู่ครึ่งชั่วโมง  ความพยายามก็สำเร็จ  มียานบินโผล่มาจากระยะไกลหลายสิบลำ  พวกนี้ถูกส่งเพิ่มเนื่องจากชุดแรกหายไปหมด  เป็นที่คาดว่าถูกทำลายทิ้ง  ส่วนบังคับการจึงสั่งให้ยานจากที่อื่นเข้ามาสมทบ  ครั้งนี้มากันถึง 80 ลำ

          ศัตรูเมื่อพบหน้า  วาจาก็ไม่ต้องกล่าว   ยานฝ่ายของจักรพรรดิพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วพร้อมกับยิงแสงออกทำลาย  ความที่มีมากทำให้หลบไม่พ้น  พวกยานหุ่นยนต์ถูกทำลายระเบิดไป 4 ลำ  และได้บินแยกออกจากกันเพื่อป้องกันการถูกทำลาย  เมื่อแยกออกและโอบกลับฝ่ายเสียเปรียบก็เป็นฝ่ายมนุษย์  ถูกยิงร่วงไป 2 ลำโดยพลขับไม่สามารถดีดตัวออกมาได้  เมื่อนั้นกองกำลังของโลกจึงออกมาช่วยเหลือ

          การออกมาร่วมรบ  ผ่านการวางแผนมาอย่างดี  จึงไม่มีการสกัดขัดขวางทางกัน  เป็นการยิงประสานทำให้ศัตรูหลบหลีกลำบาก  ยานหุ่นยนต์โดนแสงจากปืนเข้าหลายกระบอก  แม้จะรุนแรงไม่มากเท่ากับปืนของดาว Mela  แต่ก็เป็นวิทยาการจากดาว Uharo  ที่ได้รับการพัฒนาจนใกล้เคียงต้นฉบับถึง 80%   ดังนั้นยานหุ่นยนต์จึงถึงกาลแตกดับลงไปเรื่อยๆ  จนเหลือเพียง 17 ลำ  และกำลังจะหลบหนี

          พวกดาว Mela ส่งสัญญาณให้ยานบินของโลกเปิดทาง  เพื่อจะเข้าดวลเดี่ยวกับพวกที่เหลืออยู่  แม้จะงุนงงแต่ยานทั้งหมดก็ทำตามแต่โดยดี  เมื่อเปิดทางเสร็จการต่อสู้โดยยานทั้งหมดกลายสภาพเป็นหุ่นยนต์ก็เกิดขึ้น  รวมทั้งหมด 17 คู่  ทำให้ฝ่ายมนุษย์ที่เพิ่งเคยเห็นต้องรู้สึกตื่นเต้น  ต่างกับผู้เฝ้าดูจากใต้น้ำ

          “อารายว้า  ได้เปรียบอยู่เห็นๆ  แทนที่จะรีบๆปราบ  พวกตัวเองก็เหลือน้อยอยู่แล้ว  ยังบ้าแอคชั่นอยู่ด้าย”  เสียงยานคางของอัลดังขึ้น  ท่ามกลางการเฝ้าดูของสมาชิกทั้งหมดในห้อง Nest

          “เฮ้อ! ท่านแม่ทัพใหญ่แสดงหนังอีกแล้ว  เมื่อไหร่จะจบล่ะนี่  ดีไม่ดีพวกรุ่นใหม่มาสมทบอีก  งานก็หนัก  เหนื่อยก็เหนื่อย” เสียงTomสนับสนุนขึ้นมา

          ทุกคนเห็นด้วย  การรบต้องรวบรัด  จบให้เร็วเพื่อจะได้คอยรับมือกับสถานการณ์ต่อไป  การสร้างเรื่องยืดเยื้อไม่ควรทำ  แต่แม่ทัพใหญ่คนนี้กลับทำแปลกๆไม่รู้เป็นนิสัยหรืออยากโชว์ความเก่งกาจ

          “นั่นไง! งานเข้าแล้วคร้าบพ่อแม่พี่น้อง”อัลบอกมาเมื่อเห็นยานฝ่ายหุ่นยนต์ปรากฏตัวขึ้นมาอีกนับร้อยลำ

          การที่ประมาทมัวแต่ดูการต่อสู้ของหุ่นยนต์  ทำให้ยานรบของโลกไม่มีการเตรียมการเช่นครั้งแรก  เมื่อเห็นศัตรูก็อยู่ในระยะใกล้แล้ว  ทำให้การต่อสู้เป็นไปอย่างฉุกละหุก  ที่ควรได้เปรียบก็กลับกลายเป็นเสียเปรียบในทันที  โดนปืนแสงร่วงไปหลายลำ  เมื่อเกิดการเสียหายขวัญของนักบินก็พลอยกระเจิดกระเจิงไปด้วย  แม้จะมีจำนวนมากกว่า  แต่เมื่อมาอยู่ใกล้กันก็ติดขัด  ขวางทางกันเองไม่เป็นกระบวนรบ  ดังนั้นความเสียหายจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

          สุดท้ายเมื่อหนักหนาสาหัส  หัวหน้าหน่วยจึงสั่งให้ถอย  ยานรบฝ่ายโลกบินกลับที่ตั้ง  แต่เป็นการทำที่ผิดพลาดเพราะเป็นการชักนำภัยเข้าบ้าน   ยานรบของหุ่นยนต์มีมาไม่มีกลับ  พากันแยกย้ายตามติดไปยังฐานทัพของแต่ละประเทศ  แม้จะมีพรรคพวกบินขึ้นมาช่วยรบก็เป็นเพียงช่วยชะลอความเร็วเท่านั้น  และหายนะก็มาเยือนเมื่อมียานรบของหุ่นยนต์เพิ่มมาอีกหลายร้อยลำแยกย้ายไปยังฐานทัพของทั้ง 5 ประเทศตามสัญญาณที่พวกตนส่งมา