[Fic 1827 I] ถึงซึนเเต่ฉันก็ชอบโมเอะนะ

ลำดับตอนที่ #10 : วิธีหยุดศึกของสึนะ

ยาเจือกมาหมดตอนนี้อีก พระเจ้ารังแกช้านนนน T_T


เเล้วรีบอร์นก็ไม่อยู่ เเล้วฉันจะทำยังง้ายยยย


ตูม!!


กรื๊ดดดดดดดดด! =[]=


คุณฮิบาริกับมุคุโร่ สู้กันแบบเอาเป็นเอาตาย ใครมันเป็นคนจุดชนวนเรื่องนี้กันเนี่ยToT


(แกนั้นเเหละ!!:แหว่ง)


ชาวบ้านเเถวนี้ทำไมไม่เคยมาดูบ้างเลยเหรอก๊ะ ระเบิดอยู่ทนโท่


"ไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ วองโกเล่เพราะ ผมใช้ภาพและพลังมายาทำให้ คนไม่รู้สึกถึงแรงระเบิดน่ะครับ"


"เหรอ =__= เฮ้ย! O_O! แล้วมุคุโร่รู้ได้ยังง้ายยยยย"


"ก็ผมเป็นเนื้อคู่กับคุณนี่ครับ"มุคุโร่ยิ้ม


"ตอแหล!"คุณฮิบาริถึงกับจื๊ด


"อาว! ก็เรื่องจริงนิครับ ผมกับวองโกเล่เป็นเนื้อคู่กันนะครับ ^ ^"มุคุโร่พูด


พี่แกเขาไปเปิดคัมภีร์จากไหนมาตรัสรู้น่ะฮะ?


"เป็นสัปปะรดดีๆ ไม่ชอบ ดันอยากเป็นสตอเบอรี่"แรงเว่อร์ =_=;;


"คุฟุฟุ ผมน่ะเนียนรองจาก ยามะกับเบียคุรันเลยนะครับ"มุคุโร่พูด


มันน่าดีใจงั้นเรอะโดนคนอื่นด่าว่าเนียนน่ะ =_=?


"เงียบๆไป ไอ้ตอเเหล"คุณฮิบาริพูดเเล้วฟาดทอนฟา


เคร้ง! ตูม!


ไม่ได้เเล้วต้องหยุดเเล้ว


ต้องคิดสิ ถ้าไม่มียาเราจะทำยังไง =^=


เดี๋ยวสินิสัยคุณฮิบาริ ถ้ามีใครมาขัดศึกกลางคัน คุณฮิบาริเขาก็จะเลิกไปเลย


แต่จะอะไรห้ามดีล่ะ ไม่ใช่โหมดไฮเปอร์ซะด้วยสิ ToT


ขณะที่คิดผมเหลือบมองไปเจอ


หินก้อนใหญ่กว่ากำมือผมเท่านุง


ฮึบ!


ผมลองหยิบหินขึ้นมา


มือเดียวน่าจะไหว


ผมหยิบหินที่มี 2 อันกะจะปาไปพร้อมกัน ไปขัดการต่อสู้ทั้ง 2 คน


ฟ้าวววววววว!


ผมปาหินไป ทั้ง 2 อันแทนที่มันจะไปขั้นตรงกลางมุคุโร่กับคุณฮิบาริ ปรากฏว่า


โป็กกกกกกก!!!!


เสียงของกระทบกัน ส่งเสียงดังสนั่นพร้อมกัน


เพราะว่า


หินที่ผมขว้างทั้ง 2 นั่น  มันดันไปโดน หัวคุณฮิบาริกับมุุคุโร่


ทำให้เขาทั้ง 2 ล้มลงไปพร้อมกัน


ไอ้หย๋าาา!! ToT

_____________________________________________________

จบเเค่นี้ค่า ช่วงนี้หัวสมองตีบตัน

รอติดตามตอนต่อไปด้วยนะ >_<

love em