ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ช็อค!!!
ตึก ตึก (เสียงวิ่ง)
ครืดดดด
"วองโกเล่ ไอ้หน้าเป็ดเป็นยังไงบ้างครับ!!!"มุคุโร่ที่วิ่งเข้ามา ขณะที่คุณฮิบาริ นอนบนเตียง
"ก็ ดีขึ้นเเล้วล่ะ แต่ว่า...."ผมพูดด้วยเสียงที่สั่นเครื่อ กำมือแน่นด้วยความเสียใจ
เพราะผม! เพราะผมไง!
"ฮิบาริ เป็นยังไงบ้าง สึนะ"ยามาโมโตะทำหน้าเศร้า เเล้วพูด
"ก็ดีเเล้วล่ะ U_U"
"ทำไมเจ้านั้นถึงไม่ยอมใช้ทอนฟาหรือเม่นมากันไว้ล่ะ"โกคุเทระคุงพูดเเบบโมโห
"ผมว่าจากสถานการณ์ มันคงจะเป็นเหตุฉุกเฉินน่ะครับ"มุคุโร่ พูดเเล้วก็เเตะไหล่ผม
"ผมออกไปข้างนอกก่อนนะครับ"มุคุโรพูดด้วยเสียงเศร้าๆก่อนเดินออกไป
"โกคุเทระคุง ฝากดูคุณฮิบาริหน่อยนะ"ผมพูดเเล้วก็เดินออกไป
"รุ่นที่ 10..."
ตึก ตึก ตึก
"บอส...."โคลมวิ่งเข้ามาหาผม
"......."ผมได้เเต่นิ่งเงียบระลึกถึงเหตุการณ์นั้น
"คุณเมฆา เป็นยังไงบ้างคะ..."โคลมพูด เเต่เสียงของเธอ อ่อนมาก ไม่รู้ว่าเธอเศร้ามากหรือว่าผมซึมเลยฟังไม่รู้เรื่อง
"ไปดูเองสิโคลม...."ผมพูดเเล้วก็เดินผ่านไปเลย
"บอส.."
ผมยืนอยู่ริมหน้าต่างมองลงไปข้างล่าง.....
ท้องฟ้า พอไม่มีเมฆมันก็ไม่สวยน่ะนะ
ฉันผิดเองน่ะเเล่ะ......ที่โง่เเบบนี้
"รุ่นที่10/สึนะ"โกคุเทระุงเเละยามาโมโตะวิ่งมาพร้อมกัน ด้วยท่าทีกระวนกระวาย
"ว่าไง..."
"ฮิบาริ ฮิบาริ"ยามาโมโตะ พูดเเต่ทำท่าเหนื่อยหอบ
"คุณฮิบาริทำไม!!"
"เจ้าฮิบาริฟื้นเเล้วล่ะครับ แต่ว่า"ทันทีที่โกคุเทระคุงพูดผมก็รีบวิ่ง
ไปที่ห้อง
"สึนะ!!!"ยามาโมโตะตะโกนเเต่ตอนนี้ หยุดไม่ได้เเล้วล่ะขามันไปเอง ToT
ครืดดดดด(เสียงเปิดประตู)
"คุณฮิบาริ!!!"ผมวิ่งเข้าไปเกาะตรงเตียงที่คุณฮิบาริ นั่งอยู่เเต่คุณฮิบาริกลับหันมาเเบบเฉยๆ
"นายเป็นใครน่ะ...."
O O!!!
ฟุบ!
ผมทรุดลงกับพื้น
"วองโกเล่..."
"บอส...ไม่เป็นไรนะคะ"
ไม่จริง.............
______________________________________________________________
ฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตัดค่ะตัดๆ
GG ..
ครืดดดด
"วองโกเล่ ไอ้หน้าเป็ดเป็นยังไงบ้างครับ!!!"มุคุโร่ที่วิ่งเข้ามา ขณะที่คุณฮิบาริ นอนบนเตียง
"ก็ ดีขึ้นเเล้วล่ะ แต่ว่า...."ผมพูดด้วยเสียงที่สั่นเครื่อ กำมือแน่นด้วยความเสียใจ
เพราะผม! เพราะผมไง!
"ฮิบาริ เป็นยังไงบ้าง สึนะ"ยามาโมโตะทำหน้าเศร้า เเล้วพูด
"ก็ดีเเล้วล่ะ U_U"
"ทำไมเจ้านั้นถึงไม่ยอมใช้ทอนฟาหรือเม่นมากันไว้ล่ะ"โกคุเทระคุงพูดเเบบโมโห
"ผมว่าจากสถานการณ์ มันคงจะเป็นเหตุฉุกเฉินน่ะครับ"มุคุโร่ พูดเเล้วก็เเตะไหล่ผม
"ผมออกไปข้างนอกก่อนนะครับ"มุคุโรพูดด้วยเสียงเศร้าๆก่อนเดินออกไป
"โกคุเทระคุง ฝากดูคุณฮิบาริหน่อยนะ"ผมพูดเเล้วก็เดินออกไป
"รุ่นที่ 10..."
ตึก ตึก ตึก
"บอส...."โคลมวิ่งเข้ามาหาผม
"......."ผมได้เเต่นิ่งเงียบระลึกถึงเหตุการณ์นั้น
"คุณเมฆา เป็นยังไงบ้างคะ..."โคลมพูด เเต่เสียงของเธอ อ่อนมาก ไม่รู้ว่าเธอเศร้ามากหรือว่าผมซึมเลยฟังไม่รู้เรื่อง
"ไปดูเองสิโคลม...."ผมพูดเเล้วก็เดินผ่านไปเลย
"บอส.."
________________________________________________________________
3 ชั่วโมงผ่านไปผมยืนอยู่ริมหน้าต่างมองลงไปข้างล่าง.....
ท้องฟ้า พอไม่มีเมฆมันก็ไม่สวยน่ะนะ
ฉันผิดเองน่ะเเล่ะ......ที่โง่เเบบนี้
"รุ่นที่10/สึนะ"โกคุเทระุงเเละยามาโมโตะวิ่งมาพร้อมกัน ด้วยท่าทีกระวนกระวาย
"ว่าไง..."
"ฮิบาริ ฮิบาริ"ยามาโมโตะ พูดเเต่ทำท่าเหนื่อยหอบ
"คุณฮิบาริทำไม!!"
"เจ้าฮิบาริฟื้นเเล้วล่ะครับ แต่ว่า"ทันทีที่โกคุเทระคุงพูดผมก็รีบวิ่ง
ไปที่ห้อง
"สึนะ!!!"ยามาโมโตะตะโกนเเต่ตอนนี้ หยุดไม่ได้เเล้วล่ะขามันไปเอง ToT
ครืดดดดด(เสียงเปิดประตู)
"คุณฮิบาริ!!!"ผมวิ่งเข้าไปเกาะตรงเตียงที่คุณฮิบาริ นั่งอยู่เเต่คุณฮิบาริกลับหันมาเเบบเฉยๆ
"นายเป็นใครน่ะ...."
O O!!!
ฟุบ!
ผมทรุดลงกับพื้น
"วองโกเล่..."
"บอส...ไม่เป็นไรนะคะ"
ไม่จริง.............
______________________________________________________________
ฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตัดค่ะตัดๆ
GG ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น