secrecy - room

ลำดับตอนที่ #9 : เกมส์ทางเลือก

บางทีพระผู้เป็นเจ้าก็ไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่ทุกคนคิดเสมอไป ในตำนานเคยกล่าวไว้พระผู้เป็นเจ้านั้นเป็นผู้ที่นำความสงบสุขมายังโลก พระองค์เป็นผู้ที่คอยกำจัดสิ่งชั่วร้าย ยุติความวุ่นวายต่างๆนานาที่เกิดขึ้นบนโลก แต่เมื่อ 20 ปีก่อนพระเจ้าก็เบื่อโลกที่สงบสุขเกินไป พระองค์เลยได้เปลี่ยนโลกนี้ให้เป็นเกมส์ทางเลือก โดยให้ผู้คนที่ร่วมเล่นเกมส์ต้องเดินทางตามหาสุสานของอริสให้เจอ โดยเส้นทางจะถูกเลือกจากการทอยลูกเต๋า ฟังดูอาจจะแปลกๆแต่ผู้ที่พิชิตเกมส์จะได้รับพรจากพระเจ้าหนึ่งข้อ โดยไร้เงื่อนไขใดๆ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผู้คนจำนวนมากแห่กันไปเล่นเกมส์ทางเลือก และ แน่นอนเกมส์นี้มีกติกาเพียงข้อเดียวคือหา สุสานของอริสให้เจอ เพียงเท่านั้นส่วนวิธีการละก็ตามแต่ศรัทธาได้เลย เนื่องด้วยกติกามีเพียงเท่านี้เลยทำให้การเล่นเกมส์นี้ส่งผลกระทบต่อประชาชนที่ไม่เล่นเกมส์เป็นอย่างมาก ทางการเลยถือให้ผู้ที่ร่วมเล่มเกมส์นี้ทุกคนเป็นผู้ก่อการร้ายและตามจับอย่างเป็นจริงเป็นจังจนน่าตกใจ

ณ หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในประเทศที่เป็นเกาะอย่างประเทศ เอเฮนา หมู่บ้านแห่งนี้อยู่ทางฝั่งทะเลทางด้านหลังของเกาะทำให้หมู่บ้านค่อนข้างหาความสงบไม่ได้ เนื่องจากหมู่บ้านของเราเป็นเส้นทางผ่านของผู้ที่เล่นเกมส์ทางเลือกและวันหนึ่งก้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นในหมู่บ้าน

“ พี่ชาย ทำไมมันมืดจัง พี่ปิดไฟหรอ “ เสียงหวานใสดังขึ้นเสียงนี้เป็นของน้องสาวร่วมสาบานของผมของผมเองเธอมีชื่อว่า วิเวียน  เอ็น พรีไนสัท  ปีนี้เธอเพิ่งจะอายุได้สิบสองปีแต่ว่าต้องเสียตาทั้งสองข้างไปกับเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัวนั้น

“ พี่ไม่ได้ปิดไฟแล้วตอนนี้ก็เป็นตอนเช้า หมอบอกว่าวิเวียนได้รับผลกระทบจากการมองแสงจ้านานเกินไปทำให้ดวงตาทั้งสองข้างไม่สามารถใช้งานได้อีกแล้ว “ ผมตอบน้องสาวของผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย ก่อนจะค่อยยื่นมือไปบริเวณที่ดวงตาทั้งสองของเธอแล้วขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ  ซึ่งผลมันก็ออกมาตามที่จะควรเป็นคือ วิเวียนไม่มีการตอบสนองใดๆแม้ว่าตัวผมจะเอามือเข้าไปใกล้ตาของเธอมากก็ตาม

“ งั้นหรอคะพี่ชายช่วยออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมคะ หนูอยากอยู่คนเดียว “ เด็กสาวตอบกลับมาเสียงเบาในขณะที่น้ำตาก็ค่อยๆไหลอาบแก้มเธออย่างช้า เมื่อชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นเขาก็เดินออกไปนอกห้องของน้องสาวทันที และ จงใจปิดประตูเสียงดังเพื่อให้เธอรับรู้ถึงการจากไปของเขา

“ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ นิโค เป็นแบบนั้น “ เสียงทุ้มของชายวัยกลางคนดังขึ้นพร้อมกับมองร่างของชายหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีที่เดินออกไปนอกบ้านด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ใดๆ

“ น้องสาวถูกทำร้ายจนตาบอดจะให้หัวเราะดีใจรึไงตาแก่ “ ทันทีที่ชายวัยกลางคนเอ่ยจบสตรีที่อยู่ข้างๆก็เอ่ยสวนขึ้นมาทันที

“ เออข้ารู้ข้าเพียงแค่ไม่คุ้นที่มันมีสภาพเป็นแบบนี้เท่านั้น แต่อีกเดียวข้าเชื่อว่ามันจะต้องกลับมายิ้มแย้มอีกแน่เพราะตาของวิเวียนไม่ใช่ว่าไร้วิธีที่จะทำให้กลับมามองเห็นได้ “ ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“ ตาแก่..นี่เจ้าหมายความ.... “ สตรีวัยกลางคนเอ่ยด้วยความตกใจแต่ไม่ทันเอ่ยจบชายที่อยู่ข้างตนก็พนักหน้ายืนยันในความคิดของเธอ

สามวันต่อมาชายหนุ่มค่อยๆเดินไปตามชายฝั่งทะเลอย่างช้าๆท่ามกลางแสงแดดที่ส่องมาจนไปถึงป้ายหลุมศพเล็กที่ปับอยู่ที่ข้างโขดหินที่สลักชื่อว่า อัล

“ นี่อัล ฉันตัดสินใจแล้ว ว่าฉันจะเล่นเกมส์ทางเลือก เพื่อเอาดวงตามาคืนให้กับวิเวียน เกมส์นั้นเอาตาของเธอไป ฉันจะให้มันคืนดวงตาให้กับเธอ ” ชายหนุ่มเอ่ยเบาๆพร้อมกับวางช่อลินลี่สีขาวไว้หน้าหลุมศพพร้อมกับเหล้าหนึ่งจอกก่อนที่จะจากไปบนดอกไม้มีกระดาษที่เขียนข้อความไว้ว่า  ‘ รักและอาลัย จาก นิโค ’

© themy butter