คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่18: Wedding 2
.อนโแบมแบม
อนนี้แบมแบมำลั่วยยอแเ็บอ่าๆลระเป๋า
และล่อระาษ้วยวามระือรือร้น แบมแบมนเียวอ่ะนะทีู่ระือรือร้น
แ่ยอแเอาแ่เหม่อลอยหยิบผิๆถูๆไปหม
“ แบมแบม…ไปพัเหอะ พึ่ลับาอัรายารเพลนะ
เี๋ยว็เ้าโรบาลอีหรอ” ยอแเอ่ยบอเพื่อนที่ำลัะลมือปิล่อระาษให้
“ เล็น้อยน่า~ ไหนๆ่อานี้็ว่า
แมาว่าที่วรหยุ หยิบอผิๆถูๆ” แบมแบมเป็นฝ่ายบ่นยอแบ้า
“ ็…”
“
ทำัวให้เหมือนนแ่านหน่อย
เี๋ยวเย็นนี้เาะเอาุแ่านมาส่ที่นี่ใ่ไหม” แบมแบมเอ่ยถาม ยอแพยัหน้าเบาๆ
“ แบมแบม…”
“
ยอแ ันรู้ว่าแรู้สึแปลๆใ่ไหม” แบมแบมเอ่ยถาม ยอแพยัหน้าเบาๆ
“ ันไม่รู้ มันื่นเ้นนะ
แ่มัน็รู้สึันอะไรบาอย่า” ยอแเอ่ย
“ นที่แ่านเป็นแบบนี้ทุนนั้นล่ะ” แบมแบมว่า
“ อนที่แแ่านับพี่มาร์แรู้สึยัไ…เออ…อโทษนะันไม่น่าถามแแบบนี้” ยอแว่า
แบมแบมส่ายหน้า่อนะยิ้มให้เพื่อนบาๆ
“ ันไม่มีเวลาให้ื่นเ้นหรอ
เพราะว่าะรู้ัวว่าะแ่าน็ไปยืนอยู่หน้าโบสถ์แล้ว”
“ แ่…ันไมุ่้น ันอยู่ับแมาลอ
ู่ๆะให้เปลี่ยนไปอยู่ับนอื่น มันแปลๆ” ใ่แล้ว
ยอแอยู่ับแบมแบมมาว่ารอบรัวอัวเออี ัิันลอเวลาไม่ว่าะทำอะไร
มีแยๆันบ้าอนแบมแบมไปเาหลี แ่มัน็ระยะเวลาสั้นๆ
“
มันอาะมีบา่วที่เรารู้สึว่ามันวาบหวิวหรือใหาย
เพราะเรา้อเปลี่ยนทิศทา เปลี่ยนนนอน้าๆ แ่ันน่ะออมาอยู่นเียวั้นานแล้ว
เรื่ออาลัยบ้านอาะมีบ้าแ่น้อยอ่ะ
เพราะอนนั้นัน็เหมือนอยู่ับพี่มาร์ไปแล้ว”
แบมแบมเอพอิถึเรื่ออมาร์ ็แอบเศร้าใบ้าเหมือนัน
แ่่วนี้อยู่ใน่วานมลอเพื่อนแบมแบมไม่วรเสอาารออมา
“
็…”
“
มันไม่มีอะไรน่าลัวหรอนะยอแ
ันีใที่แไ้เฮียแ็สันไปเป็นู่รอ ถ้าเป็นนอื่นัน็ไม่ยให้หรอ” แบมแบมว่าอย่าหวๆ
“ โธ่! แบมแบม”
“
วันนี้เย็นๆุป้าะมาใ่ไหม ันเรียมห้อไว้แล้วล่ะ” แบมแบมว่าเพราะเห็นว่าเย็นนี้รอบรัวยอแะมาหาที่อนโแบมแบม
โีที่อนโแบมแบมมีห้อนอนเยอะ เพราะ้อเรียมไว้เวลาหม่าม๊าอแบมแบมะมาหาอ่ะนะ
“ ันรบวนรึเปล่า”
“
ปาเสีย…รบวนอะไรัน นายทำานับันนะ เป็นทุอย่าอันเลยนะ
่อไปอนโนี้็เหลือันแ่นเียว เหาแย่เลย” แบมแบมเอ็รู้สึใหายทีู่่ๆเพื่อน็้อออไปอยู่ับรอบรัวอัวเอ
เหมือนแ่ลูสาวออาบ้านเลย
ฮ่าๆ
“ แบมแบม….”
“ ไม่หรอน่า…แ็ยัทำานให้ันอยู่นี่ แ่ถ้าลำบาริๆ ันอนุาให้แลาออนะ เี๋ยวให้เฮียแ็สันหาเออาร์ให้ใหม่็ไ้” แบมแบมว่า
“ เฮ้อ~ อย่าพูแบบนี้อีนะ
อนนี้อาีพเออาร์มันือีวิันแล้วอ่ะ มันสนุะาย ไ้อยู่เบื้อหลั
ไ้เอนัร้อัวเป็นๆ อย่าพูว่าะให้ลาออเลย” ยอแว่า
“ ันลัวแเหนื่อย แเป็นถึ้อให่อท่านประธาน
มาทำานแบบนี้ไ้ไ”
“
ไม่เป็นไรหรอน่า~ ้อให่อะไรัน พอเลย” เหมือนยอแะแอบหน้าแนแบมแบมับไ้ แ่อี้านยอแ็รู้ีว่า
แบมแบมน่ะอีไม่นาน็มีนมาามลับไปเป็นมาาม้วนแล้ว
ยัไยอแไ้ทำานไม่นานหรอ
“ หน้าแเลยนะ้อยอแ”
“
แบมแบม!!”
“
ฮ่าๆ ไม่แล้แล้ว เี๋ยวันเ้ารัว่อนนะ
ไม่รู้ะมีอะไรไว้เลี้ยุป้ารึเปล่า” แบมแบมว่า ่อนะเินเ้ารัวไป
ยอแมอามหลัเพื่อน่อนะถอนหายใ
ยอแไม่ไุ้ยหรือเอแ็สันอีเลย หลัาที่แบมแบมออาโรพยาบาล
แ่พรุ่นี้็เป็นวันแ่านอนับแ็สันแล้ว ยอแอรู้สึใหายไม่ไ้ริๆ
านพรุ่นี้สื่อหลายๆัวให้ารับ้อเหมือนัน
เพราะไม่ิว่าท่านประธาน่ายเพลให่ะประาศแ่านไ้ไวนานี้ แถมบรราารา
นัร้อหลายน่า็เรียมัวมาานนี้ันอย่าหนาแน่น
แ่ประารสำัสิ่ที่ทำให้ยอแรู้สึว้าวุ่นใ
เป็นเรื่อที่โนแ็สันบอรั ำำนั้นมันิรึอยู่ในสมออยอ นยอแว้าวุ่นใไปหม
“ ยอแ~ เี๋ยวันลไปื้ออนิหนึ่นะ”
“
ื้ออะไรอีอ่ะ”
“
พวผลไม้น่ะ ไม่มีผลไม้เลย” แบมแบมบ่นๆ ่นะเินหาระเป๋าเินัวเอและเินออาห้อไป
ยอแึเินเ็บอนิหน่อย่อนะเินมาเ็าราานอแบมแบม่อ
“ เอ๊ะ! ่าวพี่มาร์!” ยอแใเพราะอนนี้ในโลโเี่ยวอยอแเ็มไป้วย่าวอมาร์ที่อนนี้แฟนลับาวไทยให้ารพูถึันอย่าหนาแน่น
แ่รั้นี้แฟนลับาวไทยทุนูื่นเ้น
“ มาร์ ้วน
ประาศว่านรัอเาเป็นนไทย
และารทัวร์อนเสิร์รั้นี้ที่เลือประเทศไทยไว้ลำับสุท้าย
เพราะ้อามหานรัอเาให้เ็มที่” ยอแอ่านเนื้อหาบทวามอสัมภาษ์บทหนึ่อมาร์
มาร์ให้สัมภาษ์แบบนี้ในรายารอเาหลีที่ถามมาร์เี่ยวับารทัวร์อนเสิร์
อนนี้แฟนลับทั้าวไทย
และที่ไม่ใ่แฟนลับอีมามาอาวไทยพาันื่นเ้นาเาไป่าๆนาๆ
และบรราแฟนลับ่าาิ รวมถึเาหลีใันอย่ามา
“ ายล่ะ…พี่มาร์นี่ใเ็สุๆ” ยอแบ่นๆ แ่ในวามใเ็อมาร์นั้นเป็นอย่า่อยเป็น่อยไปริๆ มาร์เลือที่ะถ่ายทอเรื่อราวอัวเอับแบมแบมให้แฟนลับไ้รับรู้
่อนะเริ่มปล่อยรูปแ่านออมาบ้า
แ่เลือที่ะพลาหน้าแบมแบมเอาไว้ อนนั้นทุนใมา
เพราะรับรู้แล้วว่าเป็นผู้าย
เพราะเหุนี้ล่ะมั้บรราแฟนลับถึเริ่มทำใยอมรับไ้
เพราะยัีว่ามาร์ไปไ้ับผู้หิในวารที่พวเาไม่อบ
แ่อนนี้มาร์เริ่มปล่อยประวัิออมาแล้วว่าแบมแบมเป็นนที่ไหน
อนนี้ระแสที่ไทยเลยัมาๆ เพราะอนนี้โลออนไลน์เือเป็นไฟ
“ ยอแ…ลับมาแล้ว~” ยอแแทบะปาโทรศัพท์ัวเอทันทีเมื่อไ้ยินเสียแบมแบม
“ เออ…ลับมาแล้วหรอ” ยอแลบเลื่อนารระทำ่อนหน้าอัวเอ
้วยารพับผ้าลระเป๋า
“ เป็นอะไรรึเปล่า…” แบมแบมเอ่ยถามหน้าๆ
“ เปล่าๆ แบมแบมอยาิน้าวผั
ทำให้ินหน่อย” ยอแเลือที่ะเปลี่ยนเรื่อ
“ เออ…ไ้ๆ” แบมแบมเอ่ย ่อนะเ้ารัวไป
ยอแูแลแบมแบมมาลอ หนนี้แบมแบมเลยอยาอบแทนเพื่อนบ้า
ยอแมอามหลัแบมแบมแล้วแอบถอนหายใ
อนนี้แบมแบมยัโนห้ามเรื่อารรับรู้สื่อ่าๆอเาหลีอยู่ แ่อนนี้อีไม่นานสื่อไทยเล่น่าวนี้แล้วล่ะ
เพราะทุนสสัยว่าเป็นใร
โทรศัพท์แบมแบมอนนี้อยู่ที่ยอแแถมิมโทรศัพท์ยัเป็นิมอเาหลีอยู่เลย
แบมแบมบอว่าิมเ่าที่เป็นอไทย โนมาร์หัทิ้ไปแล้ว
“ เฮ้อ~ แบมแบม” ยอแถอนหายใยาวเมื่อิถึอนาอเพื่อน
แ่ลับไม่หนัใเท่าไร เพราะมาร์รัแบมแบมนานี้
แ่ทว่าสิ่ที่ยอแลัวือแบมแบมโหมาร์ไว้เยอะมาเท่านั้นเอ
.านแ่าน
อนนี้ยอแยืนัวสั่นอยู่ในห้อที่ถูัไว้ในห้ออโรแรมที่ัเรียมไว้เพื่อเป็นสถานที่ัานแ่านอนับแ็สัน
ยอแอยู่ในุสีแามแบบบับประเพีอีน เพราะ่วเ้าเป็นารแ่านแบบีน
และารยน้ำา ยอแอนนี้หัวใเ้นระรัวไปหม
“ เป็นไบ้ายอแ” อนนี้แบมแบมอยู่ในุสูทสีรม
เสื้อัวในสีแ ผมถูเออมาอย่าน่ารั ใบหน้าถูแ่อย่าพอเหมาะ
วันนี้แบมแบมรู้สึื่นเ้นแทนเพื่อนสุๆ
“ แบมแบม…ัน…”
“
มือเย็นสุๆเลย อนนี้ไ้เวลาแล้ว ันหมามาแล้ว” แบมแบมว่า ถึแม้ะใ้ประเพีีน
แ่ทว่าแ็สัน็อยาให้หลเหลือประเพีารยันหมาแบบไทยๆเอาไว้
็เลยนำมาผสมผสานัน
“ แบมแบม…”
“
สูลมหายใเ้าลึๆ” แบมแบมว่า
“ อื้ม” ยอแสูลมหายใเ้าลึๆามำแนะนำอแบมแบม
“
เี๋ยวันออไปเฝ้าประู้านอ่อน” แบมแบมว่า่อนะทิ้ยอแไว้ในห้อนเียว
ร่าบารีบวิ่ไปวาประูเอาไว้
ประูอแบมแบมเป็นประูสุท้าย่อนะถึัวอยอแ
“ แบมแบม…”
“
ไม่ให้เ้า่ายๆหรอเฮีย” แบมแบมเอ่ยยียวนเมื่อเห็นแ็สันมาถึนแล้ว
“ ะเอาี่อ”
“
แล้วแ่เลยรับ แ่เินผมมีเยอะแล้ว ผมอยาให้เฮียสัามาว่า” แบมแบมเอ่ย่อนที่แ็สันะยื่นอเินให้
อนนี้ล้อและสื่อมวลนเยอะมา
เพราะแบมแบมเอ็เป็นนัร้อั แถมเป็นบุลสำัอยอแอีนหนึ่้วย
“ สัาอะไร…”
“
ยอแือเพื่อนที่ีที่สุอผม แถมยัเป็นเออาร์ที่่วยและเสียสละเพื่อผมไ้ทุอย่า
ผมอยาให้เฮียสัาว่า ไม่ว่าะยัไ็าม อย่าทิ้ยอแ
เฮีย้อรัและอยู่ับเาไปนาย”
“
เฮียสัาว่าะรัและูแลยอแลอไป” แ็สันให้สัา แบมแบมยิ้มว้า่อนะ่อยๆเปิประูให้แ็สัน
อนนี้ยอแแอบน้ำาึมๆเหมือนันับำพูอแบมแบม
ทันทีที่ประูเปิออ
เ้าบ่าวสุหล่อ็เินไปรับเ้าสาวอน ยอแมออไม้ที่แ็สันถือเ้ามา
่อนะรับ่ออไม้นั้นมา้วยใบหน้าที่แๆ แ่โีที่อนนี้ยอแมีผ้าลุมสีแปิไว้อยู่
และแล้วพิธีแ่าน็ำเนินไปอย่าราบรื่นทุั้นอน
ยอแอาะมีเ้อเินบ้า แ่แ็สันเอ็อยู่้าๆและ่วยทุั้นอน ในอนที่้อทานบรราอมลอีนมีบ้าที่ยอแทานไม่เป็นและไม่เยิะทาน
แ่มือให่ทีุ่มมือเล็เอาไว้เป็นัวที่ทำให้ยอแมีวามเื่อมั่นเลยทำใทานทุอย่าไ้อย่าราบรื่น
หลัาที่านแ่่วเ้าผ่านไป
็ถึเวลาานเลี้ยเลิมลอมลสมรสยาม่ำืน
ยอแอนนี้ถูเปลี่ยนุให้อยู่ในุสูทสีาวสะอาา
พร้อมับผูโบว์สีแอย่าลัว
อนนี้ยอแนั่พัอยู่ในห้อแ่ัวเรียมพร้อมที่ะไปรับแใน่ว่ำนี้
“ ินอะไรหน่อยสิ…” เป็นแบมแบมที่พยายามให้เพื่อนทานอะไรลท้อบ้า
“ ินไม่ลเลยอ่ะ อโทษนะแบมแบม” ยอแว่า
แบมแบมถอนหายใเพราะั้แ่ทานอมลเสร็ ยอแแทบไม่ทานอะไรลท้อเลยสันิ
แบมแบมลัวเพื่อนไม่ไหว
“ ินหน่อยเหอะ
เี๋ยวในาน้อเินอีเยอะ ร่าายะไม่ไหวเอานะ” แบมแบมเอ่ยเือน
และพยายามให้เพื่อนทานอะไรบ้า
ยอแเอ็ยอมๆทานไปบ้าเพราะเห็นเพื่อนไม่ยอมเลิลา
“ แบมแบม…พรุ่นี้มีานร้อเพลอนเย็นที่ลานพาร์นะ” ยอแเอ่ยทันทีที่ไ้ับไอแพที่บ่บอาราานอแบมแบม
“ โห! แม้แ่านแ่ัวเอ็ยัไม่เลิทำาน” แบมแบมว่า
“ ็นะ…อย่าลืมล่ะ แล้วันะรีบามไป
เอันที่านนะ” ยอแว่า แบมแบมส่ายหน้าทันที
“ ไม่้อไปหรอ พัผ่อนเถอะ
แ่านเียวันูแลัวเอไ้ เี๋ยวให้เบบี้ไปเป็นเพื่อน
่วนี้น้อลับมาาเรียน่อแล้ว” แบมแบมว่าเพราะอยาให้เพื่อนไ้พับ้า
“ อื้ม…เอาั้น็ไ้” านนี้ยอแ้อยอม
“ ไ้เวลาแล้วไปเหอะ
เี๋ยวเฮียแ็สันะรอ” แบมแบมว่าเมื่อเห็นว่าอนนี้ไ้เวลาแล้ว
แบมแบมพายอแไปส่ที่แ็สัน่อนะเินูรอบๆาน
บ้า็ทัทายเพื่อนๆพี่ๆน้อๆร่วม่ายันไป พลาเินไปหยุที่โนออาหาร
แบมแบมะับ้อโนนี้นว่าะถึเวลาร้อเพล!
วันนี้หม่าม๊าอแบมแบม็มาานแ่ยอแ ทัู้่ไุ้ยันสัพั เหมือนหม่าม๊าและรอบรัวอแบมแบมะเารพในารัสินใอแบมแบมและมาร์
ึไม่่อยไ้ถามไถ่หรือรบเร้าเอาำอบาแบมแบมสัเท่าไร
ยิ่รู้ว่าแบมแบมโนำสั่ห้ามรู้่าวสารทาเาหลี ทุนเลยไม่พูถึเลยสันิ
าน่า็ำเนิน่อไปามั้นอนอมัน
แบมแบมถูเรียให้ไปร้อเพลทันทีที่เ้าบ่าวเ้าสาวไ้ึ้นไปอบุแในานแล้ว
วันนี้แบมแบมเอ็โนนั่าวสัมภาษ์พอสมวร ส่วนให่ะถามถึเรื่อยอแอ่ะนะ
หลัานั้น็ะเป็นพิธีเ้าห้อหอ เหมือนะเป็นพิธีที่ยอแหวาลัวที่สุ
“ ะเ้าหอแล้วล่ะสิ” แบมแบมเอ่ยแวเมื่อเินไปส่เพื่อนที่หน้าห้อ
อนนี้้านในห้อหอำลัทำพิธีปูผ้าปูเียอยู่ แบมแบมส่เพื่อนไ้แ่หน้าห้อ
เพราะ้านในะเป็น่วเวลาอรอบรัว
“ แบมแบม…”
“
ลัวรึไ” แบมแบมเอ่ยแวๆ ยอแมอ้อน
“ เอาน่า~ ไม่้อิมา แ่มีหลานไวๆ็พอ” แบมแบมแวๆ
“ แบมแบม!!”
“
อให้มีวามสุนะยอแ เฮียแ็สันอย่าลืมที่สัาับผมไว้นะรับ” แบมแบมเอ่ยบอ
แ็สันพยัหน้าอนนี้้านนอมีเพียยอแ แ็สันและแบมแบมเท่านั้น
“ อื้ม…ันไม่ผิสัาหรอ”
“ แ็สัน หนูยอแ ไ้เวลาแล้ว๊ะ” แม่อแ็สันเินออมาามทัู้่
“ รับ” แ็สันานรับ แ่็ไม่ไ้เินเ้าไป ร่าให่ล้วระเป๋าเพื่อหยิบบาอย่าออมา
“ อ่ะ…แบมแบม” แ็สันยื่นบาอย่าให้แบมแบม
“ อะไรรับ”
“
ไ้เวลาที่ะรู้เรื่อราวทั้หมแล้ว” แ็สันว่า แบมแบมมวิ้ว
“ แ่มันยัไม่ถึเือนเลย” แบมแบมเถีย แ็สันส่ายหน้า
“ อีแ่ไม่ี่วัน็รบเือนแล้ว ันลให้
ันอยาให้นายรู้วามริและวาแผนำเนินีวิัวเอ่อไ้แล้วนะแบมแบม” แ็สันเอ่ยับแบมแบม
“ รับเฮีย…”
“
ั้สิ และทำใให้สบนะแบมแบม” ยอแที่ยืนฟัอยู่นานเอ่ยบอ
อนนี้แ็สันืนโทรศัพท์ให้แบมแบม แถมยัไปทำิมใหม่ให้แบมแบมแล้ว้วย
แบมแบมรับทุอย่าาแ็สันมา้วยแววาที่อนนี้เ็มไป้วยวามหวาลัว
“ อะไรมันะเิ็้อเิล่ะนะ” แบมแบมเอ่ยับัวเอ
“ ันไปล่ะ” แ็สันว่า่อนะโอบเอวยอแเ้าห้อหอไป
แบมแบมมอามภาพนั้นยิ้มๆ ่อนะมอโทรศัพท์ในมือ มือแบมแบมอนนี้สั่นนับไ้
.ฮ่อ
อนนี้วGOTมาทัวร์อนเสิร์ที่ฮ่อ
ินแนแห่อาหารีนอันเลื่อื่อ ่วนี้วGOTทัวร์อนเสิร์ันหนัมา
แถมึ้นเรื่อบินเป็นว่าเล่น
่วนี้ีหน่อยที่ระยะเวลาในารนั่เรื่อไม่ยาวนานเท่าฝั่ยุโรป
แน่นอนอนที่ไปทัวร์แถบนั้นเรียไ้ว่า แทบะินนอนบนเรื่อบินเลย็ว่าไ้
“ มาร์ฮยอ…เี๋ยวผมะออไปหาอะไริน
ฮยอไปไหมรับ” เสียอินยอเอ่ยถามมาร์
่วนี้ทัวร์อนเสิร์และแน่นอนรูมเมทประำโรแรมอมาร์ะเป็นินยอะส่วนให่
“ ไปเถอะ ันอยานอนมาว่า” มาร์ว่า เพราะเสร็าเล่นอนเสิร์
มาร์็อยานอนเป็นธรรมา อนนี้เหลือแ่ทัวร์อนเสิร์ที่มาเลเียอีที่
็ะไ้ไปเมือไทยแล้ว
“ เมื่อไระถึเวลานั้นสัที” มาร์บ่นพึมพำับัวเอ
่อนะมอแหวนอแบมแบมที่อนนี้นทำมาเป็นี้สวมไว้สร้อยอ
“ ันสาบานถ้านายไม่ท้อ็ไม่้อมาเรียว่ามาร์”
อนนี้มาร์ั้ใแน่วแน่
ว่าถ้าเอแบมแบมวนี้มาร์ะทำให้ท้อริๆ
แบมแบมะไ้หมสิทธิ่อรอหรืออะไร็ามที่ิะหนีนไปอี
อนนี้สถานาร์อแฟนลับโยภาพรวมพึพอใสุๆ
ับารที่มาร์ออมาประาศเรื่ออแบมแบม หลายๆนเริ่มทำใรับไ้แล้ว
แถมล่าสุมาร์โนสัมภาษ์รายารหนึ่
เป็นสัมภาษ์ทั่วๆไปถามเี่ยวับทัวร์อนเสิร์ ในอนนั้นมาร์เผลอหลุอบไป
ว่าเหุผลที่เอาประเทศไทยไว้สุท้าย แทนที่ะเป็นี่ปุ่นามำหนารเิม
เพราะว่ามาร์ะไปามนรัที่นั้น
มาร์ิว่าสื่อที่ประเทศไทยำลัเือ และมาร์็รับรู้มาเหมือนันว่าอนนี้บัรอนเสิร์ที่ไทยที่พึ่เปิาย
หมลภายในเวลาไม่ี่วินาที แถมบรราแฟนลับ่าาิ่า็มาแย่หาบัรันวุ่นวาย
นลามไปถึานประาศผลราวัลสาร์ที่ไทย
มาร์รู้มาว่านอาานอนเสิร์ที่้อไปทำแล้ว วGot
็ไ้รับเิให้ไปร่วมานประาศผลราวัล้วย เพราะวGot ไ้รับเียริให้มีื่อเ้าิ สุยอศิลปินายแห่เอเี่ยน
แน่นอนานนี้เปิให้แฟนลับเ้าไปไ้บาส่วน
แ่แฟนลับอศิลปินที่ไทย็เยอะแล้ว
นี่เอาบรราศิลปินเาหลีไปหลายวแบบนี้ บัร็เลยยิ่มี่าและหายาเพิ่มึ้นไปอี
“ มาร์ฮยอ” ยัไม่ทันที่มาร์ะเินเ้าไปอาบน้ำเพื่อเรียมัวเ้านอนลับมีบุลหนึ่เินเ้ามาในห้อ
“ อ้าว! ยูยอม”
“
ผมนอน้วยนะรับ” ยูยอมเอ่ย มาร์มวิ้วมอๆ
“ แล้วแบบนี้ินยอะไปนอนไหน” มาร์เอ่ยถาม
“ ินยอฮยอโนเบีฮยอลาเ้าห้อไปแล้วรับ
ทะเลาะันหนัมาเลย” ยูยอมว่า
“ ทะเลาะันประำนั้นล่ะ” มาร์ว่า
เพราะเบีับินยอทะเลาะันนเป็นเรื่อปิอยู่แล้ว ไม่เห็นมีอะไรแปล
“ แ่หนนี้ทะเลาะันหนัมาเลยนะรับฮยอ
ฮยอไม่รู้อะไรั้แ่ที่แบมแบมหนีลับไทยสอนนั้นทะเลาะันหนัึ้นทุวัน
ล่าสุเห็นินยอฮยอไปบอเมเนเอร์ฮยอว่าะย้ายออไปอยู่้านอ
เห็นว่าหาที่อยู่ไ้แล้ว”
“
ันไม่เยรู้เรื่อนี้มา่อนเลย” มาร์ว่า
เพราะนไม่รู้ริๆถึสถานาร์อทัู้่อนนี้ เพราะในสมออมาร์อนนี้มีแ่เรื่ออแบมแบมเพียนเียวเท่านั้น
“ ็ฮยอเอาแ่้อม ็เลยไม่รู้”
“
แล้เรื่อมันเป็นยัไ”
“
ฮยอไม่รู้หรอรับ ว่าเบีฮยอิยัไับินยอฮยอ” ยูยอมเอ่ยถาม มาร์ยิ้มนิๆ
“ หึ…ไอ้เบีอ่ะนะ
มันน่ะรัินยอมาั้แ่แรเห็นแล้วล่ะมั้” มาร์เอ่ย่วยวามมั่นใ
เพราะสัเพฤิรรมอเบีออมาั้แ่้น ที่หาเรื่อทะเลาะินยอเพราะอยาเป็นนสำั
อยามีัวนในสายาินยอไ ถึะโนเลียแ่็ยอม
“ ฮยอรู้ไ้ไ”
“
ู่ายะนานั้น” มาร์เอ่ยนิ่ๆ
“
ใ่รับ…ู่าย แ่ินยอฮยอ็ูไม่ออ”
“
หึหึ…เรื่อปิอนที่โน่ามาๆน่ะ พอโนอะไรมาๆ็เลยฝั่ใไปว่า
เบีเลียนเอ” มาร์พู้วยหลัารล้วนๆ
“ แล้วฮยอิว่าเรื่อมันะเป็นยัไ่อ” ยูยอมเอ่ยถาม มาร์ยัไหล่ึ้นเบาๆ
“ นาย้อรีบหาเมียนั้นล่ะ
ืนสอนนั้นแ่าน นายะโเี่ยวเอานะ” มาร์ว่า้วยแววาที่นิ่เสียนยูยอมิว่ามาร์ไม่ไ้พูเล่นๆ
“ มาร์ฮยอ…”
“
ามนั้นล่ะ…รีบมีไ้แล้ว”
“
โธ่! ถ้า่ายๆเหมือนพวฮยอ็ีสิ นี่็่า่ายอี มันลำบาะาย” ยูยอมบ่นๆ
“ แล้วนายะไม่เอา?”
“
บ้าหรอ เอาสิ”
“
หึหึ…”
“
ฮยอไม่ิะไป่วยพูไม่ให้สอนนั้นทะเลาะันบ้าหรอรับ” ยูยอมเอ่ยถาม
“ ปล่อยไปเถอะ
พรุ่นี้็ลับเาหลีบ่ายๆนี่ อย่ามา็แ่เี้ยล่ะมั้”
มาร์ว่า่อนะทำารเินไปเอาผ้าเ็ัว เพื่อเ้าห้อไปอาบน้ำามปิ
ยูยอมมอามหลัมาร์้วยวามวย
“ อะไรอมาร์ฮยอ”
*************************************************************************************
อโทษที่มา้านะะ พึ่ฟื้นาารสอบ 555 เรื่อ NC ิไว้่อน เียนไม่ไหวริๆ แ่ว่าอนหน้าแน่นอน เลยะให้โหว่ะ อมเม้น์โหวันเยอะๆนะะ
เลือ1 ่วเวลาเ้าหออน้อแและเฮียแ็
เลือ2 ่มืนมาราทอนอเฮียบีและนยอ 555
อบอันไหนโหวอันนั้น เพราะอันไหนสูสุะเียนอันนั้น่อน อันไหนน้อยว่ายไปไว้อีอนนะะ ส่วนอนอเฮียมาร์และยัยแบม ไม่นานเินรอ่ะ ัหนััเ็มว่าู่อื่นแน่นอน เพราะเป็นู่หลั555 เรื่อราวอน้อยูำลัมาแล้วนะ ำลัหาัหวะลู่ยูอยู่555
นี่ือารสปอย....ไ้เวลาแลนิ้สู่เมือไทยยยยยย
ำเือน: ่วนี้วันหยุ อมเม้น์มี่า่อารัสินใในาร่อฟินะะ
ปล. เห็นมีนถามมา...แอพเ็ีบานะไม่ึ้นอนที่ไรท์อัพล่าสุนะะ ไรท์เยเป็น ้อรอไปสัระยะแล้วเ้าใหม่อีรั้่ะ
#ฟิมบ้ามฟ้า
@Booppay_pum
ความคิดเห็น