All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #5 : [Katekyo Hitman Reborn] Rokudo Mukuro x Reader : Chocolate Love

        คุณกำลังเดินเล่นอยู่บนทางเท้าของย่านการค้าในเมืองนามิโมริ เพราะว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ทุกๆแห่งก็เลยครึกครื้นมากกว่าวันอื่นๆ คุณกวาดตามองร้านค้าต่างๆที่คุณเดินผ่าน ตอนนั้นเองที่คุณไปสะดุดตากับร้านค้าร้านหนึ่งเข้า มันคือร้านขนมหวานน่ารักร้านหนึ่งที่มีผนังเป็นวอลเปเปอร์ลายทางสีพาสเทลฟ้าและชมพูสลับกัน ที่หน้าต่างกระจกร้านมีขนมมากมายวางโชว์อยู่ คุณจ้องมองช็อกโกแลตแท่งหนึ่งขณะกกำลังคิดถึงแฟนของคุณที่อาศัยอยู่กับเพื่อนของเขาในโกคุแลนด์ซึ่งก็คือโรคุโด มุคุโร่ เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินผู้หลงใหลช็อกโกแลตทุกชนิดเอามากๆ พอนึกถึงเขาแล้วก็เป็นเหตุให้รอยยิ้มพลันปรากฏขึ้นบนใบหน้า คุณยังจำได้ดีเมื่อตอนที่พวกคุณเพิ่งรู้จักกันครั้งแรก ตอนนั้นคุณคิดว่าอาหารโปรดของเขาคือสัปปะรดเพราะดูจากทรงผมของเขาที่เหมือนกันราวกับแกะ(และจนถึงทุกวันนี้ คุณก็ยังคงขำทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้) ทันใดนั้นเอง ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามา

อืม..บางทีฉันน่าจะซื้ออะไรไปเซอร์ไพรส์เขาหน่อยท่าจะดีนะ

        สิบนาทีต่อมา คุณก็กำลังมุ่งหน้าไปยังโกคุโยแลนด์โดยมีถุงสีหวานลายสวยของร้านขนมติดมาด้วย ภายในมีช็อกโกแลตแท่งหนึ่งผูกริบบิ้นสีน้ำเงินไว้อย่างสวยงาม ในใจคุณนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงปฏิกิริยาของเขา

.

.

.

.

        ขณะเดียวกัน กลับมาที่ย่านการค้านามิโมริ เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินนัยน์ตาสองสีคนหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้าร้านขนมหวานแสนคุ้นตา เขากำลังจ้องมองช็อกโกแลตรูปหัวใจหลายชิ้นที่ถูกจัดใส่ในขวดโหลใบน้อยน่ารักที่มีโบว์สีแดงผูกประดับด้านบน ริมฝีปากของเขาหยักยิ้มราวกับกำลังวางแผนการอะไรอยู่

        คุณกำลังจะเข้าไปข้างในโกคุโยแลนด์พอดีกับที่เด็กหนุ่มผมสีเหลืองวิ่งปรี่ตรงมาหาคุณ เขาส่งเสียงคำรามใส่เป็นเชิงขู่คล้ายสุนัข

“เห้ย!!เธอคิดว่าเธอมาทำอะไรที่นี่กันฮะยัยบ้า!!”

คุณถอนหายใจ

“เคน..ฉันแค่มาหามุคุโร่เท่านั้นเอง..”

เขาคำรามอีกรอบ คราวนี้คุณถึงกับสามารถเห็นฟันที่แหลมคล้ายเขี้ยวของเขาด้วย

โอ้..ดีจัง เขาไม่ยอมให้ฉันเข้าไปง่ายๆแน่ คุณคิด

เขาชิงพูดขึ้นก่อนโดยที่คุณยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร

“ ชิ!อะไรก็ช่างเหอะ เธอควรกลับไปซะ”

คุณขมวดคิ้ว

“ทำไมล่ะ?”

คุณถามพร้อมสีหน้าแสดงความสงสัย 

“เพราะ ตอนนี้คุณมุคุโร่ไม่อยู่น่ะสิ!” คำตอบของเขาทำให้คุณสลดลงด้วยความผิดหวัง แต่แล้วเมื่อคุณเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับสีหน้าที่ค่อนข้างตกใจละช็อคนิดๆของเคน

“ฮ-เฮ้ ไม่ได้ตั้งใจทำเธอเศร้านะเฟ้ย ยังไงก็เหอะ...ทำไมไม่แวะมาทีหลังล่ะ ฉัน-เอ่อ..ฉันเชื่อว่าคุณมุคุโร่จะกลับมาก่อนเวลาข้าวเย็น”

คุณยิ้มให้เคนทีหนึ่งก่อนจะตัดสินใจกลับบ้าน

.

.

.

        ที่บ้านของคุณ เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินหยุดยืนอยู่หน้าประตูบ้าน คิ้วของเขาผูกกันด้วยความสงสัยเมื่อเจ้าตัวพบว่าประตูล็อกอยู่

ไม่อยู่งั้นเหรอครับ...

เขาก้มลงมองขวดโหลช็อกโกแลตในมือก่อนจะถอนใจพร้อมรอยยิ้มเศร้าๆ

คึหึหึ..ดูเหมือนว่าผมคงต้องมาใหม่ทีหลังสินะครับ  เขาส่ายหัวพลางเก็บช็อกโกแลตกลับลงไปในถุง

        คุณเดินอยู่บนถนนในละแวกหมู่บ้าน ตาของคุณเบิกกว้างเมื่อเห็นบุคคลอันคุ้นเคยกำลังเดินมาจากอีกฟากของถนน

เขามาทำอะไรกันเนี่ย…คุณคิดในขณะที่มุคุโร่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับคุณพอดี นัยน์ตาสองสีของเขาเองก็เบิกกว้างด้วยความตกใจเช่นเดียวกัน เขาส่งยิ้มน้อยๆให้คุณก่อนเริ่มทำลายความเงียบ

        “คึหึหึ~จริงๆเลยนะครับ ผมกำลังคิดว่าจะกลับมาใหม่ตอนเย็นๆพอดี แต่ยังไงก็ตาม ผมก็ดีใจที่ได้เจอ(…)คนดีของผม”

หัวใจของคุณเต้นรัวเมื่อเขาเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ เขาโอบประคองพวงแก้มของคุณไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง

“จริงๆแล้ว ผมซื้ออะไรบางอย่างมาให้คุณน่ะครับ ก็เลยมาหา”

คุณเบือนสายตาไปทางอื่น รู้สึกว่าตัวเองกำลังหน้าแดงอย่างควบคุมไม่ได้

“ฉ-ฉันเองก็เหมือนกัน นั้นเป็นเหตุที่ฉันไปโกคุโยแลนด์มาเมื่อกี้”

มุคุโร่เลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจก่อนที่รอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์จะตามมา

“โอ้ ดูเหมือนว่าหัวใจกับความคิดของเราจะสื่อถึงกันได้นะครับเนี่ย คุณว่าไหม?”

        เขาดึงคุณเข้ามาใกล้ มือของเขาวางอยู่บนเอวของคุณและใบหน้าก็อยู่ห่างจากคุณเพียงแค่ไม่กี่นิ้ว ตอนนี้แก้มของคุณแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศเสียอีก

เขาหอมแก้มขวาของคุณฟอดหนึ่งก่อนจะเอ่ย

        “แล้ว (…)ผู้น่ารักซื้ออะไรมาให้ผมกันล่ะครับ?” 

คุณมองแววตาขี้เล่นของเขา 

นานๆทีแหย่เขานิดๆหน่อยๆบ้างก็ดีเหมือนกันนะ

“นายมีอะไรมาให้ฉันล่ะ?” คุณถามพร้อมส่งยิ้มให้เขา มุคุโร่หัวเราะนิดหนึ่งก่อนจะดึงเอาโหลช็อกโกแลตใบน้อยออกมา คุณตาโตด้วยความแปลกใจ นั่นทำให้เขาหลุดหัวเราะชอบใจกับปฏิกิริยานั้น

“แล้วตกลงซื้ออะไรมาให้ผมล่ะครับ?”

คุณดึงช็อกโกแลตแท่งนั้นออกมาจากถุงและยื่นให้เขา เช่นเดียวกับที่เขายื่นโหลใบนั้นให้คุณ คุณทั้งคู่ก้มลงมองของขวัญก่อนจะยิ้มให้กัน

“คึหึหึ หัวใจของเรานี่เชื่อมถึงกันจริงๆด้วยนะครับ”

        เขายิ้มก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงมาจูบ คุณหลับตาขณะรับสัมผัสอันแสนหวานของจูบนั้น ลมหายใจของเขาที่สัมผัสถูกใบหน้าทำให้คุณรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย คุณยกแขนขึ้นกอดคอมุคุโร่ ดึงให้เขาเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น

รักนายนะ มุคุโร่ คุณคิดขณะที่รสอันหอมหวานยังคงเกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องระหว่างคุณและเขา

....................................................................................................................................................................................................................................................

ป.ล.1 แอบรู้สึกสงสัยว่าพอเป็นมุคุแล้วทำไมมันถึงได้ออกมาเลี่ยนแปลกๆ...

ป.ล.2 จริงๆแล้วตอนนี้เป็นเรื่องแรกจริงๆที่ไรต์แต่งไว้นานแล้วจ้า แต่พอดีแต่งเป็นภาษาอังกฤษเพราะจะเอาไปลงเว็บอื่น ทีนี้จู่ๆเกิดนึกถึงมันขึ้นมาก็เลยเออเอามาแปลลงในนี้ด้วยดีกว่า

ป.ล.3 เนื่องจากเป็นตอนแรกสุดที่แต่ง มันก็เลยออกมาค่อนข้างจะสั้นไปหน่อย...ขอโทษนะคะ^^;