All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #55 : [Haikyuu!!] Kageyama Tobio x reader : Secret Admirer[Request]

Pairing : Kageyama Tobio x Reader

Theme : Secret Admirer

Summary : มองได้ แต่อย่าลืมแอบชอบด้วยล่ะ

..........................................................................................................................................................................................................................................

        คุณกำลังนั่งเท้าคางอย่างล่องลอยโดยที่โสตประสาทการได้ยินนั้นไม่ได้สนใจสิ่งที่คู่สนทนากำลังพร่ำพรรณนาพูดอยู่เลยแม้แต่น้อย นัยน์ตาสี(...)รังแต่จะเลื่อนลอยคอยเมียงมองไปยังที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะถัดไปข้างหน้าไม่ไกลมาก ที่นั่นคือโต๊ะเรียนของคาเงยามะ โทบิโอะ หนึ่งในเพื่อนร่วมห้องและเป็นนักกีฬาในสมาชิกทีมวอลเลย์บอลด้วย นอกเหนือจากนี้...คุณขออนุญาตแถมตำแหน่งขวัญใจสุดฮอตที่คุณแอบปลื้มชื่นชอบไปด้วยแล้วกัน อันที่จริงพวกนักกีฬาวอลเลย์บอลคนอื่นที่เป็นเพื่อนเขาก็ฮอตกันทั้งกลุ่มนั่นแหละ แต่ทำไงได้...ก็ใจคุณชอบคนนี้คนเดียวนี่นา...

        " --แล้วก็นะ...ฉันต้องไปต่อแถวก่อนร้านเปิดตั้งชั่วโมงนึงถึงจะได้รองเท้าคู่นี้มาแน่ะ--หือ--(...) เธอฟังฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ย? "

คุณสะดุ้งรู้สึกตัวเมื่อเพื่อนสนิทดีดนิ้วดังเป๊าะเรียกความสนใจตรงหน้าคุณ

        " เอ้อ--โทษที--ตะกี้เธอว่าอะไรนะ? "

        คุณถามพลางบังคับให้สายตาของตนกลับมาอยู่ที่คู่สนทนา เธอกอดอกทำหน้างอนๆเมื่อระลึกได้ว่าทุกอย่างที่เธอบรรยายมานั้นไม่ได้ทะลุผ่านเข้าหูคุณเลยแม้แต่นิด

        " ใช่ซี้ เขามองคนที่เขาแอบชอบอยู่นี่นา~ "

        เธอตั้งต้นพูดแซว คุณรีบทำท่าจุ๊ปากปรามไม่ให้เธอเสียงดังเกินไปจนเจ้าตัวสามารถได้ยิน ถึงเพื่อนรักตัวแสบจะทำหน้าทะเล้นเย้าหยอกใส่ก็ตาม แต่เธอก็ยังอุตส่าห์รอจนกระทั่งโทบิโอะและกลุ่มผองเพื่อนออกไปเข้าห้องน้ำนอกห้องเรียนเสียก่อนจึงค่อยยุแหย่คุณใหม่

        " ชอบก็บอกเขาไปซี่~"

        " ถ้ามันง่ายเหมือนพูดออกมาฉันก็อยากจะทำอยู่หรอก "

คุณถอนหายใจแล้วทำทีเปิดพลิกสมุดโน้ตไปมาให้มือมีอะไรทำ

        " ยากตรงไหน แค่เดินไปบอกเขาว่า 'ฉันชอบเธอนะ คาเงยามะคุง' แค่นี้เอง"

คุณเหล่มองค้อนเธอ

        " ก็นั่นแหละที่มันยาก "

        เสียงออดดังขัดขึ้นเป็นสัญญาณเข้าเรียน จังหวะเดียวกับที่พวกโทบิโอะกลับเข้ามาพอดี เสียดายที่เวลาชื่นชมร่างสูงโปร่งของคุณเป็นอันต้องหมดลงเพราะคุณครูวิชาแรกที่เข้าห้องตามกันมาติดๆแทบจะไม่ให้พวกนักเรียนได้หยุดพักหายใจหายคอ

.

.

.

.

.

.

.

.

        " น่าเบื่อจังเลย...เรียนวิชาเลขต่อจากประวัติศาสตร์เนี่ยนะ เป็นตารางสอนวันจันทร์ที่ห่วยแตกชะมัด "

คุณบ่นกระปอดกระแปด มือใช้ตะเกียบเขี่ยไปมาในชามใส่ผัดผักแบบไม่มีกะจิตกะใจจะคีบอะไรกินซักที

        " นั่นสิ...แต่ฉันว่าเธอเบื่อเพราะคาเงยามะไม่อยู่มากกว่าล่ะมั้ง~ "

คุณเกือบสำลักน้ำชาจากถ้อยคำของเพื่อน

        " แล้วทำไมเธอจะต้องคอยวกกลับมาแซวฉันเรื่องนี้อยู่เรื่อย..."

คุณส่งเสียงฮึดฮัดพลางคีบข้าวเข้าปากไปหนึ่งคำในขณะที่เธอกลับยิ้มร่าไม่สะทกสะท้าน

        " ก็วันนี้พวกวอลเลย์บอลมีซ้อมกันนี่ ใกล้ลงแข่งระหว่างโรงเรียนไง"

คิ้วของคุณขมวดเข้าหากัน ความสงายคับข้องเริ่มครอบงำอยู่ภายใน

        " ไม่รู้เลยแฮะ..."

        คุณนึกโกรธเคืองตัวเองอยู่ในใจ คุณว่าคุณตามข่าวสารกีฬาของโรงเรียนไม่เคยขาดแล้วนี่นา...

เพื่อนของคุณเหมือนจะรู้แกวเพราะเธอเลิกคิ้วให้พร้อมกับหยักรอยยิ้มยียวน

        " วันนั้นเธอไม่มาโรงเรียน ลาป่วยไง "

ทางมืดมนสงสัยของคุณถูกเปิดทางสว่างออกทันที

        " ก็แปลว่า...ซ้อมบ่อย? "

คุณแสร้งถามเผื่อจะได้รู้ตารางเวลา ในใจวางแผนลับๆไว้ว่าถ้าตรงกับเวลาว่างของตัวเองก็จะแวบไปนั่งแอบเป็นกองเชียร์ลับๆดูโทบิโอะซ้อม

        " ซ้อมทุกวัน หลังพักเที่ยงก็ซ้อมตั้งแต่บ่ายยันเลิกเรียนเลยไปสี่โมงห้าโมงนู่น เธอก็จะใจเฉาหน่อยๆที่อดเหล่เขาในห้องเรียนคาบบ่ายอ่ะนะ "

คุณไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะกำลังคิดอยู่ว่าตัวเองว่างวันไหนบ้าง

        " เฮ้อ...เอาจริงนะ ไม่ใช่ว่าเธอบอกฉันเมื่อปีที่แล้วไม่ใช่เหรอว่าปีนี้เธอจะบอกชอบเขา? "

อีกฝ่ายเอ่ยทักขึ้นมาดึงคุณออกจากห้วงจินตนาการ

        " ไว้ปีหน้าละกัน "

        ว่าแล้วมือทั้งสองข้างก็ยกถาดอาหารขึ้นจะเอาไปเก็บหวังหนีจากบทสนทนานราอึดอัดใจ แต่โชคร้ายที่เพื่อนผู้น่ารักของคุณรู้ทันจึงจัดการคว้ามือหยุดเอาไว้ เป็นผลให้คุณต้องกลับมานั่งที่ดีๆด้วยภาวะจำยอม...

        " เอาแต่บอกผลัดแบบนี้อยู่เรื่อย ลีลาอิดออดเยอะเดี๋ยวก็แห้วกินหรอก "

นัยน์ตาสี(...)ยิงแววหงุดหงิดสะท้อนกลับไปยังคนพูด

        " จะให้บอกยังไงล่ะ ที่แน่ๆฉันจะไม่เดินไปหาเขาโทงๆแล้วสารภาพรักออกมาเหมือนนางเอกละครน้ำเน่าเด็ดขาด "

ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศไปพักหนึ่งก่อนเพื่อนคุณจะปิ๊งไอเดียขึ้นมา

        " ทำไมเธอไม่หาของอะไรไปให้เขาล่ะ? ของที่เขาชอบไง "

ตาของคุณเบิกกว้าง

จริงสิ ทำไมก่อนหน้านี้ฉันคิดไม่ถึงนะ

        ในวินาทีนั้นคุณรู้ในทันทีว่าควรจะให้อะไรโทบิโอะ....คุณจำได้แม่นยำว่าเจ้าตัวชอบข้าวแกงกะหรี่เนื้อราดหน้าด้วยไข่ลวกที่สุด และอาหารก็เป็นของขวัญที่แสดงความใส่ใจได้เป็นอย่างดี

.

.

.

.

.

.

.

.

หลังเลิกเรียนวันนั้น คุณจัดการตรงดิ่งไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้านทันที

ไหนดูซิ...เนื้อ--มันฝรั่ง--แครอท--หอมหัวใหญ่...

        สายตาของคุณกวาดมองสลับกันระหว่างใบรายการของที่ต้องซื้อกับชั้นวางที่เต็มไปด้วยสีโทนแดงและสีสันสดใสของบรรดาเนื้อและผักหลากหลายชนิดที่วางเรียงกันลายตาอยู่บนนั้น

คุณกำลังจะไปยังแผนกซอสและเครื่องปรุงพร้อมตะกร้าที่ใส่วัตถุดิบไว้บางส่วนในตอนที่เสียงคุ้นหูร้องทักขึ้นเสียก่อน

        " (...)? "

        คุณหยุดชะงัก นัยน์ตาสี(...)พบเข้ากับนัยน์ตาสีเข้มของโทบิโอะเมื่อหันไปหาต้นเสียง คุณรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองเริ่มร้อนรุ่มพิกลๆเมื่อได้เห็นสรีระมีมัดกล้ามของอีกฝ่ายใต้เสื้อกีฬาแขนกุด ดูเหมือนอีกฝ่ายเพิ่งจะเลิกซ้อมได้ไม่นานถ้าดูจากร่องรอยความชื้นบนผิวตามแขนและเนื้อตัว

" มาซื้อของเหรอ? "

เขาถาม คุณพยักหน้าแล้วค่อยๆดึงตะกร้าไปหลบไว้ข้างหลังเผื่ออีกฝ่ายจะเห็นของที่อยู่ข้างใน แต่ดูเหมือนจะไม่ทันการเมื่อร่างสูงหยักยิ้มน้อยๆพลางชี้มายังตะกร้า

        " ดูจากวัตถุดิบในนั้น...น่าเอาไปทำแกงกะหรี่เนอะ "

คุณแอบสะดุ้งน้อยๆ รู้สึกว่าความร้อนรุ่มเมื่อครู่เริ่มแปรเปลี่ยนไปเป็นความร้อนแบบร้อนตัว

        " อ-อื้อ...นั่นสิ... "

คุณตอบตะกุกตะกัก เขาถอนหายใจพลางหยักยิ้มบางๆที่ทำเอาคุณรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี

        " ดีจัง มีเวลาว่างทำอาหารด้วย "

ประโยคนั้นเองที้คุณเพิ่งสังเกตตระกร้าที่อีกฝ่ายถืออยู่ ในนั้นมีอาหารแช่แข็งอยู่ประมาณสองสามแพ็ค

        " นั่น...ซื้อไปกินเหรอ? "

        " ฮื่อ--จริงๆก็อยากกินแบบที่ทำใหม่ๆอ่ะนะ แต่ช่วงนี้เลิกซ้อมช้าเลยอยากรีบกลับไปอาบน้ำพักผ่อนมากกว่า แล้วเจอกันนะ "

เขาบอกพลางโบกมือลา คุณยิ้มแห้งๆขณะโบกมือกลับก่อนจะถอนหายใจเฮืแกใหญ่เมื่อร่างสูงเดินไปแล้ว

คุณจัดการตระเวนหาของที่จำเป็นจนครบแล้วจึงตรงกลับบ้านอย่างรวดเร็ว

.

.

.

.

.

.

.

.

        ชีวิตนี้คุณบอกเลยว่าว่าวันที่คุณตื่นเช้าที่สุดในชีวิตทีเคยทำสถิติมาคือตอนตีห้าครึ่งเพราะวันนั้นคุณต้องรีบมาตั้งซุ้มเล่นเกมในงานประจำปีของโรงเรียน แต่วันนี้ทรหดยิ่งกว่าเดิมเมื่อคุณลงทุนแหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ตีสี่เพื่อทำการปรุงแกงกะหรี่(สื่อรัก?)อาหารโปรดของอีกฝ่ายและทำอาหารเช้าสำหรับตัวเองด้วย

เป็นเวลาเจ็ดโมงตรงพอดีในตอนที่คุณออกจากบ้านพร้อมข้าวกล่องที่ถูกห่อไว้อย่างปราณีตและเก็บไว้ในกระเป๋าสะพายอย่างดี

        " ว่าไง? แผนการใช้ได้ไหม? "

        เพื่อนคุณออกปากถามแทบจะทันทีที่ส่วนเท้าของคุณย่างกรายเข้ามาในห้องเรียน คุณยังไม่ได้ตอบเธอทันทีเพราะสายตากำลังหันไปยังทิศที่โต๊ะของโทบิโอะตั้งอยู่ โต๊ะเรียนที่ว่างเปล่าโล่งโจ้งเป็นสัญญาณบอกว่าจ้าตัวยังมาไม่ถึงโรงเรียน

เมื่อถึงที่นั่ง คุณก็จัดการอ้าปากกระเป๋ากว้างพอให้เพื่อนเห็นกล่องข้าวที่อยู่ข้างใน เธอฉีกยิ้มกว้างพออกพอใจภาพที่ได้เห็น

        " ทีนี้ตอนเย็นเธอก็เอาไปให้ซะ หลังเขาซ้อมเสร็จนั่นแหละ "

คุณรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องต่ำกว่าปกติยังไงชอบกล

        " ไม่ดีม้าง..."

สิ่งที่คุณได้กลับมาคือสายตาอันดุดันจากคู่สนทนา

        " ไม่มีข้ออ้าง เดี๋ยวฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอเอง"

        " แต่ว่า--"

คุณถูกขัดจังหวะโดยร่างสูงโปร่งที่เพิ่งสะพายกระเป๋าเดินเข้าห้องมาประจำที่นั่งโต๊ะของตัวเอง

        " อรุณสวัสดิ์ (...)"

        โทบิโอะกล่าวทักทายคุณพลางหยักยิ้มจางๆให้ คุณเพียงแค่ยิ้มเจื่อนๆกลับไปเพราะในหัวกำลังจินตนาการถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในตอนเย็น...

.

.

.

.

.

.

.

.

คุณยืนกระสับกระส่ายงุ่นง่านอยู่บริเวณข้างๆโรงยิมโดยที่ในมืออุ้มกล่องข้าว

        " ฉันว่าเราฝากใครสักคนเอาให้เขาแล้วกลับกันเถอะ..."

คุณต่อรองกึ่งโอดครวญ แต่เพื่อนคุณยังคงยืนยันเสียงแข็ง

        " ไม่ได้ มาขนาดนี้แล้วก็ต้องไปให้สุดสิ "

คุณทำได้เพียงกลอกตาแล้วยืนรอต่อไป รู้ดีว่าต่อให้สรรหาช้างมาเป็นสิบๆเชือก ยังไงเพื่อนคนนี้ก็ไม่มีทางยอมให้คุณล้มเลิกแผนการนี้เป็นแน่แท้

        คุณเปลี่ยนมาเดินเล่นแก้อาการประหม่าอยู่แถวๆโรงยิมจนกระทั่งพวกนักกีฬาเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้านหลัง ส่วนเพื่อนตัวดีของคุณนั้นรีบจ้ำอ้าวไปหลบหลังตู้เก็บอุกกรณ์กีฬาอย่างไว

        ยังดีที่โชคเข้าข้างคุณเมื่อคุณเห็นโทบิโอะโบกมือลาให้เพื่อนขณะที่พวกเขาเดินกลับไปอีกทางซึ่งเป็นทางไปประตูหลังของโรงเรียน ส่วนตัวเขานั้นเดินแยกออกมาทางสนามไปประตูหน้าซึ่งเป็นทิศทางเดียวกับที่คุณยืนอยู่

        คุณรู้สึกถึวความชื้นแฉะของหยดเม็ดเหงื่อที่เริ่มผลุดพลายขึ้นมาตามหน้าผากและไรผม ในสมองปั่นป่วนด้วยความคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงดีในขณะที่ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ระยะมากขึ้นทุกที

        " เอ่อ...คาเงยามะคุง! "

ในที่สุด...คุณก็ทำใจกล้าตะโกนเรียกชื่อเขาออกไป

        " (...)? "

เจ้าตัวหยุดชะงัก เขาดูจะตกใจเล็กน้อยเพราะมือใหญ่ถึงกับค้างอยู่ในท่าจับผ้าขนหนูเช็ดใบหน้า

        " มีอะไรเหรอ? "

คุณเม้มปากแน่นพลางกำกล่องข้าวไว้มั่น ความคิดในหัวกำลังตีกันหมุนติ้วคิดซ้อนกันหลายตลบว่าไอเดียนี้มันดีแล้วจริงๆเหรอ

        " เอ้อ...ที่จริงไม่มีอะ--"

คุณต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นสายตาเฉือนเลือดเฉือนเนื้อจริงจังของเพื่อนรักที่ส่งมาให้จากที่ซ่อน

        " คือว่า...นี่! "

        คุณยื่นกล่องข้าวไปตรงหน้าอีกฝ่ายแล้วก้มหน้างุดมองพื้นในระหว่างรอให้เจ้าตัวรับของไป นัยน์ตาสีเข้มของโทบิโอะกะพริบปริบด้วยความฉงนงงงวยขณะรับกล่องข้าวไปถือไว้ ช่วงเวลาที่คุณตื่นเต้นและกลัวที่สุดก็มาถึงเมื่อคนรับค่อยๆแกะห่อบรรจุภัณฑ์ออกเพื่อดูของข้างใน

        คุณเสมองไปทางอื่นพร้อมใบหน้าร้อนผ่าวขณะที่ชายหนุ่มเปิดฝากล่องออก ในใจคุณนั้นพุ่งทะยานไปหลายต่อหลายชั้นแล้ว เขาจะชอบหรือเปล่านะ มันยังดูดีอยู่ไหม ถ้าเขาเกิดไม่ชอบขึ้นมาล่ะ

        " น่ากินจัง...เธอ...ทำให้...ฉันเหรอ "

คุณพยักหน้ารัวพร้อมใบหน้าที่เริ่มเป็นสีแดงเรื่อ

        " ถูกใจมากเลย...ขอบใจนะ "

        เขาตอบเบาๆพร้อมฉีกยิ้มบางๆดูอ่อนโยนให้ คุณยิ้มตอบแทบจะทันทีด้วยความโล่งใจก่อนที่จะต้องรีบหุบลงเมื่อสังเกตเห็นสายตาเค้นคะยั้นคะยอจากโจทก์เจ้าเก่าที่ยิงมาไม่ยั้ง

        " มีอีกเรื่อง..."

        " อะไรเหรอ? "

น้ำเสียงเคร่งเครียดของคุณดึงให้อีกฝ่ายละสายตาจากข้าวกล่อง คุณกลืนน้ำลายดังเอื๊อกพร้อมสีหน้าแดงเถือกสุดขีด

เอาก็เอา เป็นไงเป็นกัน วัดดวงไปเลย!

        " ฉัน...ชอบนายนะคาเงยามะคุง..."

        คุณพูดรัวติดกันเป็นพรืดปล้วก้มหน้าหลับตาปี๋เตรียมตัวรับคำปฏิเสธแถมความผิดหวัง แต่ผิดคาด...ปฏิกิริยาที่คุณได้รับกลับมาคือมือใหญ่ที่วางทับบนศีรษะที่ปกคลุมด้วยรือนผมสี(...)

        " ฉันรู้แล้วล่ะ..."

คุณเงยหน้ามองเขาด้วยความไม่เชื่อหู รอยยิ้มอ่อนหวานละมุนที่เขาส่งให้เป็นเครื่องหมายยืนยันในคำพูดของตนเอง

        " ฉันเองก็...ชอบเธอเหมือนกันนะ...(...)"

..........................................................................................................................................................................................................................................

ป.ล. คิวรีเควสจ้า

      1. Eyeless Jack [Creepypasta]----Coming soon

      2. Yamamoto Takeshi [Katekyo Hitman Reborn]

      3. Ferid Bathory [Owari no Seraph]

      4. Ciel Phantomhive [Black Butler]

      5. Atsushi Nakajima [Bungo Stray Dogs]

      6. Dazai Osamu [Bungo Stray Dogs]

      7. Jason Voorhees [Friday the 13th]

      8. Asuramaru [Owari no Seraph]

      9. L [Death Note]

      10. Ben Tennyson [Ben 10]

      11. (Yandere) Pharaoh Atem [Yu-Gi-Oh!]

      12. Amuro Tooru [Detective Conan]

      13. Severus Snape [Harry Potter]

      14. Damian Wayne [DC-Batman]

      15. Jyugo [Nanbaka]

      16. Reborn [Katekyo Hitman Reborn]

      17. Saitama [One-Punch Man]

      18. Bruce Wayne [Batman]

      19. Jason Todd [Batman]

      20. Venom/Eddie Brock [Marvel : Venom]

      21. Amamiya Hibiya [Kagerou Daze]

      22. Lelouch Lamperouge [Code Geass]

      23. Sonic [Sonic The Hedgehog]

      24. Jyugo [Nanbaka]

      25. Kujou Tenn [Idolish7]

      26. Ferid Bathory [Owari no Seraph]

      27. Newt Scamander [Fantastic Beasts]

      28. Gellert Grindelwald [Fantastic Beasts]

      29. Tom Marvolo Riddle [Harry Potter]

      30. All Might [Boku no Hero Academia]

      31. Hiei [Yu Yu Hakusho] 

      32. Gavin Reed [Detroit Become Human]

      33. Charles Grey [Black Butler]

      34. Akashi Seijuro [Kuroko no Basuke]

      35. Shoto Todoroki [Boku no Hero Academia]

      36. Kuroko Tetsuya [Kuroko no Basuke]

      37. The Legion [Dead By Daylight]

      38. Levi Ackerman [Attack on Titan]

      39. Cedric Diggory [Harry Potter]

      40. Matsuoka Rin [Free!]

      41. Giant [The Iron Giant]

      42. Theseus Scamander [Fantastic Beast]