All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #71 : [Marvel] Spider-Man x Reader : Little school project [Drabbleสั้น แต่งเล่นๆ]

Pairing : Spider-Man x Reader

Theme : ของเล่น + หนูน้อยพีทสไปดี้ Feat. ผู้ปกครองโทนี่(?) 

Author's note : จริงๆแล้วไม่มีคอนเซ็ปต์ที่แน่ชัดเพราะเป็นไอเดียที่บังเอิญผุดขึ้นมาตอนฆ่าเวลา....

..........................................................................................................................................................................................................................................

        " เอาจริงดิ เนี่ยเหรอโปรเจคต์ที่นายบอก ดูติงต๊องชะมัด "

        คุณหยิบตัวต่อสีสดขึ้นมาชิ้นหนึ่ง ประกอบมันเข้ากับชิ้นส่วนที่เหลือที่เริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างคล้ายต้นไม้ขี้โรคมากกว่ายานอวกาศในหนังสตาร์วอร์ เด็กหนุ่มแรกรุ่นที่นั่งตรงข้ามยิ้มกว้างขณะมือเทตัวต่อถุงใหม่ออกมาผสมโรงกับกองที่เหลือบนพื้น

         " ช่าย นี่สำหรับโครงการอิสระของชมรมสถาปนิกที่โรงเรียนฉันไง "

ปีเตอร์พูดเสียงใส เปิดคู่มือหน้าต่อไปแล้วเริ่มต่อเลโก้ตามที่คู่มือนั้นบอก

        " ไหนบอกอยู่ชมรมวิทย์ "

เขายักไหล่

        " ย้ายแล้ว อยากลองเปลี่ยนไลฟ์สไตล์บ้าง "

นัยน์ตาสี(...)กลอกขึ้นบนอย่างเอือมระอา

        " แล้วทำไมต้องเลโก้? สถาปนิกมีตั้งเป็นพันอย่าง "

        " ฉันแค่อยากสื่อว่าของเล่นเด็กเรียบง่ายมันก็สร้างจินตนาการออกมาได้ไม่จำกัดน่ะ "

คุณกะพริบตา หยิบชิ้นส่วนี่ต่อเสร็จไปบ้างแล้วขึ้นมาชูตรงหน้าเจ้าตัว

        " นี่มันของเล่นเด็กตรงไหนกัน ของเล่นเด็กที่ไหนเล่นยากเย็นยังงี้ "

ปฏิกิริยาที่คุณได้คือรอยยิ้มพิมพ์ใจจากหนุ่มน้อยหน้าใส

        " นั่นแหละคือความท้าทายสมองเรา "

คุณถอนหายใจเหนื่อยๆขณะหยิบชิ้นส่วนที่ต่อเสร็จแล้วขึ้นมาพินิจพิจารณากับภาพบนปกกล่อง

        " ไม่เห็นเหมือนในแบบเลย "

เพื่อนจอมซ่าของคุณกระตุกสายตาขึ้นมาเมื่อได้ยินคำบ่น

        " อ๋อ อันนี้ฉันทำแบบแปลนใหม่ เอายานอวกาศปิ้วๆของคุณลอร์ดสตาร์อะไรนั่นมาผสมกับจรวดแล้วก็ลายใยแมงมุมบนชุดสไปเดอร์แมนของฉันไง "

มิน่าล่ะมันถึงได้มีชิ้นส่วนคล้ายแง่งแขนแตกออกมาซะยุ่บยั่บ

คุณคิดในใจแล้วลงมือต่อ พวกคุณนั่งทำต่อไปได้อีกสักพักเมื่อมีเสียง 'คลิก' ดังขึ้นพร้อมเสียงใครคนหนึ่งร้องโอ๊ยด้วยความเจ็บปวด

        " เวรเอ๊ย นี่มัน...อะไรเนี่ย...? "

สตีฟสบถ มือใหญ่แกะชิ้นส่วนของเล่นออกจากฝ่าเท้าของตนเอง

        " อ๊ะ โทษทีฮะคุณกัปตัน ไม่ทันเห็นว่ามันกระเด็นมาถึงนี่ "

ปีเตอร์รับของคืนมาในขณะที่สตีฟยืนเกาหัวแกรกๆ คิ้วขมวดมองกองอารยธรรมบนพื้นที่พวกคุณก่อไว้อย่างฉงนสงสัย

        " แหะๆ...โปรเจคต์ที่โรงเรียนน่ะฮะ "

ชายหนุ่มซ่อนอายุไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ผงกหัวแล้วเดินกลับไปยังห้องพักของตนเองแบบงงๆ

.

.

.

.

.

.

.

.

เวลาผ่านไปนานขนาดที่ตอนนี้คุณตาลายเห็นสีสันและชิ้นส่วนของตัวต่อลอยไปลอยมาเหมือนกับภาพหลอน

        " พีท ฉันมึนแล้ว ค่อยมาต่อกันวันหลังเถอะ..."

คุณพูดเสียงอ่อนแรง แต่คนต้นเหตุที่ยังไฟแรงโชติช่วงชัชวาลไม่มีตกยังคงมันส์มือควานตัวต่อชิ้นแล้วชิ้นเล่ามาประกอบกันอย่างมุ่งมั่น

        " ไม่เอาน่า(...) อีกอึดใจเดียวก็เสร็--"

ติ๊ง~

        เสียงลิฟท์ดังขัดจังหวะก่อนประตูจะเปิดออกให้ผู้โดยสารคู่หนึ่งซึ่งเป็นบุรุษในชุดสูทสีเข้มผูกไทท่าทางภูมิฐานและสุภาพสตรีผมยาวบลอนด์หน้าตาสะสวยในชุดกระโปรงเข้ารูปสีน้ำเงินเข้ม 

เด็กหนุ่มโดดหย็องแหย็งทักทายชายผู้เป็นมหาเศรษฐีเจ้าของตึกพ่วงตำแหน่งผู้ปกครองอุปถัมภ์กิตติมศักดิ์(?)

        " หวัดดียามบ่ายฮะคุณสตาร์ค เดทสนุกไหม--"

        "  --โว้วๆๆ เดี๋ยวก่อน--ไอ้พวกนี้มันอะไรกัน ฮึ? "

โทนี่ขัดขึ้น ชี้นิ้วไปยังชิ้นส่วนของเล่นสีฉูดฉาดที่กองพะเนินเป็นภูเขาย่อมๆบนพื้น สีหน้าดูสงสัยและไม่ค่อยชอบใจในเวลาเดียวกัน

        " เรากำลังสร้างโปรเจคต์สำหรับโครงการที่โรงเรียนผมฮะ "

มหาเศรษฐีเลิกคิ้ว

        " ด้วยของเล่นตัวต่อ? "

        " ฮะ คือที่จริงผมทำการออกแบบแปลนใหม่ให้ตอบโจทย์กับหัวข้อก็เลย--"

        "--เอ้อ อะไรก็ช่างเถอะ ทำเสร็จแล้วก็เก็บให้เรียบร้อยด้วย เข้าใจไหมเจ้าหนูกับยัยหนู ไม่งั้นฉันจะยึดชุดสไปเดอร์แมนนายหนึ่งวันแล้วก็อยู่ทำโอทีสองชั่วโมงสำหรับเธอ "

พวกคุณผงกศีรษะน้อมรับคำสั่งกึ่งคาดโทษอย่างพร้อมเพรียงก่อนโทนี่กับเพ็พเพอร์จะพากันเดินหายไปในห้องออกฟิศส่วนต้ว

ปีเตอร์ยิงสายตาแปลกใจแบบลูกสุนัขซุกซนอยากรู้อยากเห็นมาให้

        " โอ๊ะ หวังว่าเขาจะไม่โกรธพวกเรานะ "

คุณสูดหายใจลึก กลอกตาอีกรอบ

        " ไม่หรอก แต่เขาคงฉุนแน่ล่ะถ้าเราไม่ทำเจ้านี่ให้เสร็จแล้วรีบเคลียร์พื้นที่ให้เขา "

เด็กหนุ่มฉีกยิ้มขี้เล่นแล้วหยิบชิ้นส่วนปีกจรวดให้คุณ คุณถอนหายใจยิ้มน้อยๆให้แล้วรับมันมา เริ่มประกอบผลงานต่อไป

**Special**

        " อู๊ยดูสิ...พวกเขาน่ารักจังเลย...ว่าไหมคะโทนี่ "

เพ็พเพอร์หันไปกระซิบกระซาบกับคนรักขณะทั้งสองแอบมองสมาชิกอเวนเจอร์สรุ่นเยาว์ทำงานด้วยกันดูสนุกสนาน

        " ใช่...แต่จะน่ารักกว่านี้ถ้าพวกเขากรุณาเก็บกวาดให้เนี้ยบ ผมไม่อยากสวมบทพี่เลี้ยงจำเป็นคอยไล่ตามเก็บของเล่นที่เด็กซนทิ้งไว้เรี่ยราด "

        โทนี่เอ่ยแล้วถอนหายใจยาว ถึงเขาจะพูดออกไปเช่นนั้น แต่แววตานั้นกลับตรงกันข้าม มันมีแววความเอ็นดูปนขบขันฉายอยู่ตลอดเวลาเมื่อแลเห็นเด็กวัยรุ่นสองคนนั่งทำงานด้วยกัน พูดคุยในเรื่องพิลึกๆตามประสาหรือแม้กระทั่งถกเถียงเกี่ยงกันในเรื่องขี้มดอย่างตัวต่อชิ้นจิ๋วที่พวกเขากำลังทำอยู่

..........................................................................................................................................................................................................................................

ป.ล.1 ห่างหายจากการเขียนแดรบเบิ้ลไปนาน ได้กลับมาลองอีกครั้งก็สนุกเหมือนเดิม เจ้านี่ไรต์ได้ไอเดียมาจากตอนที่พาน้องไปเดินโซนของเล่นแล้วไปเห็นเลโก้สไปเดอร์แมนออกใหม่ จากนั้นก็เลยมีไอเดียผุดขึ้นมา พอตอนบ่ายไรต์ไปรอรับนางกลับจากเรียนพิเศษเลยลองแต่งออกมาเล่นๆละก็ออกมาเป็นแบบนี้จ้า

ป.ล.2 เช่นเดียวกับแดรบเบิ้ลตอนอื่นๆก่อนหน้านั้น คือไรต์กะว่าจะไม่อัพลงในนี้ แต่ก็วนมาอิหร็อบเดิม...คือจะปล่อยทิ้งไว้เฉยๆในเครื่องก็ไม่มีประโยชน์ แต่จะลบทิ้งก็เสียดายอีก เลยเออเอามาอัพลงในนี้ดีกว่า

ป.ล.3 สำหรับใครที่ยังไม่รู้ แดรบเบิ้ลหรือ Drabble ที่ว่านี้จะแตกต่างกับตอนเดียวจบหรือ One-shots ธรรมดาแบบที่ไรต์แต่งปกติตรงที่ความยาวจ้า คือ ตอนเดียวจบหรือ One-shots จะมีความยาวส่วนใหญ่อยู่ที่หนึ่งหน้าเรียงความขึ้นไปแค่ไหนก็ได้แต่ต้องจบในตอน 

ส่วนตอนสั้นๆหรือDrabble จบในตอนเหมือนกันแต่จะมีความยาวที่สั้นมาก ใช้เขียนมุมมองหรือสถานการณ์แบบเฉพาะเจาะจงในช่วงสั้นๆจ้า

ป.ล.4 บางทีไรต์อาจจะเขียนอะไรสั้นๆฆ่าเวลาแบบนี้มาลงบ้างแล้วแต่โอกาสเน้อ

ป.ล.สุดท้าย คิวรีเควสตามเดิมจ้า ของอาทิตย์นี้คือหนุ่มเดเมี่ยน เวย์นแห่งจักวรรดิดีซี