All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #93 : [Detroit Become Human] Gavin Reed x Reader : Morning coffee come with love [Request]

Pairing : Gavin Reed x Reader

Theme : Morning coffee

Summary : รักลับๆ(?)ของคุณนักสืบหนุ่มที่ไม่อยากให้มันลับอีกต่อไป

Warning!! : 1.ภาษา

                    - มีคำสบถประปรายเพื่อให้เข้ากับบุคลิกของตัวละคร

................................................................................................................................................................................................................

        เกวินเกลียดวันจันทร์ ไม่สิ...ต้องบอกว่าเขาเกลียดทุกวันที่เป็นวันทำงานจะดีกว่า งานน่าเบื่อไม่จบไม่สิ้นกับหัวหน้าขี้โมโหและเพื่อนร่วมงานรุ่นราวคราวพ่อจอมขี้หงุดหงิด แย่ที่สุดคือการต้องเจอหน้าพวกหุ่นกระป๋องขี้สนิมยั่วยวนกวนให้อารมณ์เสียเล่นที่เขาเกลียดแสนเกลียด ไม่เข้าใจว่าผู้ผลิตจะมุมานะใส่โปรแกรมมาหลายๆแบบทำไม เพราะพวกมันทั้งขี้สงสัยช่างซักช่างถามอย่างกับเด็กอนุบาลแถมยังเป็นตัวขี้ตื๊อจอมเซ้าซี้สุดน่ารำคาญอีกต่างหาก ยิ่งเจ้าแอนดรอยด์RK900ผู้ช่วยน่าหมั่นไส้ของเขายิ่งแล้วกันใหญ่ ลองเจ้านั่นถามแล้วไม่ได้คำตอบหรือปฏิกิริยาใดๆก็อย่าหวังว่าจะได้ทำงานต่ออย่างสงบเงียบสบายหู เพราะมันจะเซ้าซี้รบเร้าไม่หยุดจนกว่าเขาจะยอมเปิดปากจนได้นั่นแหละ...

        ขาสองข้างหยุดอยู่หน้าอาคารขนาดเล็กหลังหนึ่งตกแต่งด้วยสีโทนไม้อุ่นสบายตามีหลังคานั่งร้านยื่นออกมาเหนือบานประตูกระจกใส มีป้ายเขียนคำว่า 'คาเฟ่' ติดอยู่บนนั่งร้านพร้อมภาพโฮโลแกรมรูปแก้วกาแฟเล็กๆพร้อมคำว่า 'เปิด' ฉายวิบวับอยู่ที่บานประตูด้วย

        เกวินถอนหายใจแล้วเดินเข้าไป อย่างน้อยก็มีร้านกาแฟที่นี่แหละเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยดึงให้เขาอารมณ์ดีได้ในทุกๆเช้าของวัน...จริงๆแล้วไอ้ที่ทำเขาอารมณ์ดีน่ะคือคนที่อยู่ในร้านซะมากกว่า

        ว่าแล้วนัยน์ตาสีเทาก็กวาดมองหาบุคคลดังกล่าว สายตาไล่มาเรื่อยๆแล้วหยุดอยู่บริเวณคาน์เตอร์ซึ่งพนักงานหญิงในเครื่องแบบน่ารักของร้านกำลังยืนประจำอยู่ แค่เห็นเธอจากไกลๆก็ทำใจเขาชุ่มชื้นขึ้นเป็นกอง

เมื่อนัยน์ตาสี(...)ของเธอแลเห็นเขา ริมฝีปากสวยก็คลี่ยิ้มออกมาทันที

        " กาแฟดำเหมือนเดิมนะคะ "

(...)เอ่ยขึ้นทันทีที่เขาเดินไปถึงเคาน์เตอร์ เขาพยักหน้าและยิ้มตอบ

        " วันนี้เอาขนมปังเบเกอรี่อะไรเพิ่มด้วยไหม? "

เธอถามหลังจากกดคีย์สั่งเมนูลงในเครื่อง

        " ไม่เป็นไร ผมกินข้าวเช้ามาแล้ว "

        เกวินปฏิเสธก่อนจะรับเครื่องดื่มของตนเองมาถือไว้แล้วจัดแจงตรงดิ่งไปยังที่นั่งประจำซึ่งเป็นโต๊ะเล็กสำหรับสองคนที่อยู่ติดริมหน้าต่างร้านสามารถมองออกไปเห็นวิวทิวทัศน์ขีวิตอันศิวิไลซ์ของเมืองดีทรอยต์ และแน่นอนว่าเป็นมุมที่มองเห็นเธอคนนั้นชัดเจนด้วยเช่นกัน

        ความเพลิดเพลินของเขาสะดุดลงเมื่อมีแอนดรอยด์ตัวหนึ่งในชุดลำลองแบบวัยรุ่นพร้อมเฮดโฟนสีแสบเดินอ้อยอิ่งสบายใจเฉิบผ่านหน้าเขาไป ริมฝีปากคมย่นขึ้นอัตโนมัติด้วยความหงุดหงิด

ชิ..กำลังอารมณ์ดีแท้ๆ เสียหมดเลย

        แต่เมื่อสายตาชำเลืองเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของ(...)และบรรยากาศในร้าน อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อครู่ก็มลายไปจนสิ้น นี่ล่ะเหตุผลที่เกวินชอบร้านนี้เป็นชีวิตจิตใจ มันทำให้เขานึกถึงช่วงเวลาวัยเด็กที่ไม่มีแอนดรอยด์รกหูรกตา แถมยังมีสาวที่แอบปลื้มอีกต่างหาก

        ว่าแล้วนักสืบหนุ่มก็ถอนหายใจยาวออกมา สองสัปดาห์ตั้งแต่วันที่เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่แม้แต่จะขอเบอร์...ก็แหม จังหวะที่เขาจะเข้าไปทำอย่างนั้นมันแทบไม่มีน่ะสิ เดี๋ยวลูกค้าเข้าๆออกๆเป็นว่าเล่น กว่าจะรอให้หมดช่วงเวลาเร่งด่วนคนน้อยเขาก็ต้องเข้างานพอดีอีก ครั้นจะรอบึ่งมาหลังเวลาเลิกงานเธอก็เปลี่ยนกะไปแล้ว บ้าเอ๊ย

        เกวินลองชำเลืองไปยังเคาน์เตอร์อีกที ตาเบิกขึ้นด้วยอารมณ์ตื่นเต้น คนโล่งไม่มีลูกค้าพอดี จังหวะนี้แหละ เขารีบหยัดตัวพรวดขึ้นจากโต๊ะสาวเท้าตรงไปยังเคาน์เตอร์ วันนี้ดูเหมือนจะเป็นวันอับเฉาของเขาอีกรอบเพราะอีกเพียงก้าวเดียวจะถึงเคาน์เตอร์ ใครบางคนก็เรียกเธอมาจากห้องหลังร้านสำหรับพนักงาน มีพนักงานชายหน้าตายิ้มแย้มออกมาต้อนรับแทน

        " รับอะไรเพิ่มเติมดีครับ? "

        " อ่า...คือ..."

ร่างสูงมีสีหน้ากระอักกระอ่วนเมื่อเจอสีหน้าระบายรอยยิ้มของอีกฝ่าย ลังเลเลือกไม่ถูกว่าจะปฏิเสธดีหรือเปล่า

.

.

.

.

.

.

.

.

เวรเอ๊ย

เกวินนึกสบถด่าตัวเองเบาๆในใจ สายตาก้มลงมองแก้วกาแฟควันกรุ่นในมือขณะเดินไปตามถนนมุ่งหน้าไปยังกรมตำรวจประจำเมืองแห่งนี้

สุดท้ายก็ไม่วายปฏิเสธลงจนซื้อมันมาอีกแก้วจนได้...

        กรมตำรวจในยามเช้ายังคงไว้ซึ่งบรรยากาศสงบเงียบไร้ความวุ่นวายชุลมุน เขาล่ะชอบช่วงเวลานี้จริงๆ เมื่อสองขาก้าวถึงโต๊ะและนัยน์ตาสีเทาสะดุดตากับแอนดรอยด์ตาสีฟ้าใสในเครื่องแบบขาวดำ หัวคิ้วสองข้างก็ขมวดหม่นย่นเข้าหากันอัตโนมัติ

ให้ตายสิ ทำไมมันต้องโผล่หัวมาแต่เช้าด้วยวะ

        เกวินกระแทกตัวลงเก้าอี้นั่ง เมินเฉยต่อคำทักทายของเพื่อนร่วมงานคู่หูพร้อมหมุนเก้าอี้หันไปเล่นโทรศัพท์มือถืออีกทางเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสวนากับอีกฝ่าย เขากำลังไถดูภาพถ่ายไปเรื่อยจนมาหยุดอยู่ที่ภาพเซลฟี่ของเขากับ(...)ซึ่งเป็นภาพที่เขาขอเธอถ่ายตอนที่ทางร้านมีโปรโมชั่นลดราคาเมื่อถ่ายรูปสินค้าโปรโมตลงโซเชียลมีเดีย

        " ทำอะไรเหรอครับนักสืบรี้ด? "

        " เว้ย!!! "

เกวินสะดุ้งโหยงโยนโทรศัพท์หลุดมือ ส่วนตัวกฺเกือบหงายหลังตกเก้าอี้ เขาหันไปส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายให้แอนดรอยด์เจ้าของเสียงเรียบ

        " ทำบ้าอะไรของแกเนี่ยห๊ะ! "

เขาสบถด่า มือคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาจากพื้นขึ้นพลิดดูสำรวจความเสียหาย

ดีนะที่ไม่เป็นไร

        " ผมแค่ทำให้แน่ใจว่าคุณสบายดี "

เขาคงจะทำหน้างงสุดขีด เจ้าไนน์เลยอธิบายต่อ

        " เมื่อกี้นี้ผมเห็นชีพจรคุณเต้นผิดแปลกไปสิบวินาทีนะครับ "

เกวินรู้สึกแก้มร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

        " ไปไกลๆได้มะ "

เขาชิงตัดบท เก็บมือถือแล้วเปิดคอม ไม่ได้ตั้งใจจะเริ่มทำงานตอนนี้หรอก แค่อยากเลี่ยงไม่ตอบคำถามอีกฝ่ายแค่นั้นแหละ

        " แน่ใจเหรอครับว่าไม่เป็นไร ปัญหาเกี่ยวกับชีพจรและหัวใจอันตรายมากนะครับ "

ริมฝีปากคมส่งเสียง 'จิ๊' เกวินรู้สึกว่าเส้นเลือดแถวขมับกำลังเต้นตุบๆตามจังหวะดิสโก้ เขาละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์ที่แสร้งเปิดโปรแกรมทำงานไว้มั่วๆแล้วหันไปเผชิญหน้ากับแอนดรอยด์ช่างซัก

        " เห็นแก้วกาแฟนั่นไหม? "

มือใหญ่ชี้วัตถุดังกล่าวให้ไนน์ดู

        " เห็นครับ "

        " ถ้าแกยังไม่เลิกถามเซ้าซี้เดี๋ยวมันจะย้ายไปคว่ำอยู่บนหัวแกทั้งแบบนั้นแหละ "

        คราวนี้เจ้าแอนดรอยด์สืบสวนไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเพิ่มเติมนอกจากกะพริบตาปริบแล้วกลับไปนั่งประจำที่ของตน ส่วนเกวินนั้นกลับไปเล่นมือถือต่อจนกระทั่งเห็นผู้กองฟาวเลอร์เดินเข้ามาในระยะสายตาจึงค่อยเก็บ

.

.

.

.

.

.

.

.

" อะไรนักหนาวะเนี่ย...เดี๋ยวก็คน เดี๋ยวก็แอนดรอยด์ ป่วนกันไม่เลิก "

        ร่างสูงบ่นอุบอิบขณะยืนกอดอกมองดูสภาพความเสียหายในร้านขายอะไหล่รถยนต์ของห้างสรรพสินค้าประจำเมือง พื้นกระเบื้องที่เคยมีสีขาวเงินตอนนี้เละตุ้มเป๊ะไปด้วยคราบเลือดสีแดงและสีฟ้าผสมปนเปกับคราบน้ำมันสีดำหนืดส่งกลิ่นฉุนรุนแรงไปทั่ว เขาก้าวขาข้ามกระป๋องสีกลิ้งกองกันระเนระนาดเข้าไปยังพื้นที่เละเทะด้านใน หุ่นแอนดรอยด์ชำรุดตัวหนึ่งนอนพิงชั้นวางอุปกรณ์ดูหมดสภาพ เกวินนั่งยองๆสำรวจร่องรอยบาดแผลของหุ่นแบบผ่านๆแล้วล้วงเอาแท็บเลตพกพาขึ้นมาจดรายละเอียดคร่าวๆ

        " มีรอยถูกตีที่สีข้างกับหัว--ข้อต่อขาขวาบุบ--ระบบโปรแกรมช็อคชั่วคราวจากการถูกกระแทกรุนแรงแต่ไม่ถึงกับเจ๊งบ๊ง--ไนน์! จัดการต่อทีซิ! "

เขาเรียกยังไม่ทันขาดคำ คู่หูเจ้าของนามก็รีบปรี่มาหาอย่างไว เขาชี้นิ้วไปยังแอนดรอยด์ที่นอนนิ่ง

        " ยื้อระบบให้มันมีแรงให้ปากคำคร่าวๆก็พอ "

        ไนน์พยักหน้าแล้วเริ่มทำหน้าที่ของตัวเองในขณะที่เกวินย้ายตัวเองไปสำรวจพื้นที่บริเวณอื่นด้วยอาการงุ่นง่านด้วยความหงุดหงิดเห็นได้ชัดจากอากัปกิริยาที่คอยก้มมองนาฬิกาเป็นระยะๆ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะผู้กองฟาวเลอร์นั่นแหละดันบอกมาว่าถ้าเสร็จตรงนี้แล้วก็ให้กลับได้ เกวินก็เลยวางแผนไว้ว่าจะแวะไปหา(...)ที่ร้านก่อนเธอจะเปลี่ยนกะ แต่พอมาถึงสถานที่จริงเขาก็ถึงบางอ้อแล้วว่าทำไมผู้กองจอมโหดถึงใจดีผิดปกติ ก็มันเละตุ้มเป๊ะซะขนาดนี้แล้วชาติไหนถึงจะเสร็จละ เขาเลยกระสับกระส่ายเป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้ไงเล่า

        " มีนัดเหรอ? "

คริสถามขึ้น ในมือมีคลิปบอร์ดโฮโลแกรมติดมือมาด้วย

        " อะไรล่ะ... "

        " เห็นนายยุกยิกแปลกๆ ดูรีบๆ "

เกวินส่งเสียงหึแล้วบอกปัด

        " เปล่าซะหน่อย "

.

.

.

.

.

.

.

.

        ร่างสูงหยุดฝีเท้าอยู่หน้าประตูกระจกร้านกาแฟภายในไม่กี่สิบนาทีหลังกลับจากทำคดีได้สักที ร่างของพนักงานแสนคุ้นตาที่ยังประจำอยู่ ณ เคาน์เตอร์ร้านที่เดิมชูให้ใจของเขารื่นชื้นขึ้นมาทันใด แต่ท่าทางของเจ้าหล่อนที่หันซ้ายขวาหยิบของนั่นนี่ที เดี๋ยวก็เดินสลับไปมาระหว่างคอมพิวเตอร์คิดเงินกับเครื่องชงกาแฟอีก เริ่มทำเกวินนึกตะหงิดใจว่าตนอาจจะมาผิดจังหวะ...

(...)ยังคงง่วนอยู่กับอะไรบางอย่างใต้เคาน์เตอร์จนไม่ทันสังเกตขณะที่เขาเข้ามาในร้าน

        " หวัดดีตอนเย็น "

นัยน์ตาสี(...)ถึงจะโผล่ขึ้นมามอง

        " ช่วงเย็นนี่ดูคุณยุ่งๆนะ "

        " โอ้--ไม่หรอก...เฉพาะวันนี้แหละ ปกติช่วงเย็นจะมีพนักงานสามคน พอดีวันนี้อีกสองคนเกิดลาพร้อมกันฉันเลยหัวหมุนน่ะ "

แล้วก็เลือกมาซะถูกวันอีกแล้ว...เกวินเอ๊ย

        " กาแฟดำเหมือนเดิมนะคะ? "

เธอทักขึ้นเมื่อเห็นเขายืนเงียบไม่สั่งอะไรสักที

        " หา? เอ้อ--ขอเป็นชาร้อนแทนดีกว่า เดี๋ยวตาค้าง "

เธอหลุดขำ พยักหน้าให้เขาแล้วหันไปเตรียมเครื่องดื่ม ส่วนตัวเขานั้นเอาแต่เคาะนิ้วรัวบนเคาน์เตอร์เพราะในใจกำลังงุ่นง่านลังเล

        " จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอเบอร์โทร? "

เขาตัดสินใจโพล่งออกไป ใจเต้นตุบตับเมื่อเห็นมือของเธอที่กำลังคนเครื่องดื่มหยุดชะงักราวกับจะบอกว่ารับรู้ถึงสารที่ส่งไป แต่แล้ว...

        " เมื่อกี้คุณพูดอะไรหรือเปล่า? "

        " หา?..."

เธอทำยิ้มอ่อนๆเป็นเชิงขอโทษ เบนสายตาบุ้ยใบ้ไปทางเครื่องชงกาแฟ

        " เสียงเครื่องมันดังเลยฟังไม่ชัดน่ะ "

        "..."

เกวินไม่เคยรู้สึกอยากต่อยเครื่องชงกาแฟมาก่อนเลย

หมดกัน ความกล้าที่อุตส่าห์รวบรวมมาครึ่งค่อนวัน! เวรเอ๊ย!

        " เอ่อ...ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรหรอก "

        มือใหญ่ยื่นไปรับแก้วเครื่องดื่มมาอย่างเก้อเขินแล้วกระตุกยิ้มน้อยๆให้เธอก่อนจะเดินออกจากร้าน ทีแรกเขากะจะนั่งพักสักนิดสักหน่อย แต่หลังจากเผลอปล่อยไก่ตัวใหญ่ไปก็คิดว่าเขาควรจะกลับบ้านไปพักผ่อนจะดีกว่า

.

.

.

.

.

.

.

.

" เหนื่อยจริงโว้ย..."

        เกวินบ่นพึมพำขณะลงมือแกะห่อกระดาษชีสเบอร์เกอร์ซึ่งเป็นมื้อกลางวัน เขายังนึกโมโหตัวเองไม่หายที่ดันตื่นสายซะจนไม่มีเวลาแวะร้านกาแฟเหมือนทุกวันเหตุมาจากความล่มเมื่อเย็นวนเวียนอยู่ในหัวเล่นเอาเขานอนไม่หลับเอาซะดื้อๆ

น้ำหนักที่วางบนไหล่ส่งให้เขาตวัดหันไปมอง เจ้าของมือซึ่งเป็นผู้หมวดวัยกลางคนกำลังคิ้วขมวดมองมาที่เขาด้วยสายตาแฝงความเป็นห่วงนิดๆ

        " เธอโอเคนะ? "

        " หน้าผมดูป่วยหรือไง? "

แฮงค์กลอกตา ทิ้งตัวนั่งฝั่งตรงข้ามแล้วเริ่มลงมือจัดการกับมื้อกลางวันของตัวเองซึ่งเป็นฮอทด็อกกับมันฝรั่งทอด

        " คอนเนอร์บอกว่าเธอหงุดหงิดเพราะขาดกาแฟตอนเช้า "

ใบหูของเกวินขึ้นสีเรื่อเมื่อประโยคนั้นลอยเข้าหู

        " ใช่ที่ไหนเล่า..."

กาแฟน่ะไม่เท่าไหร่หรอก...

        " สาวร้านกาแฟคนนั้นน่ะเหรอ? "

แฮงค์เอ่ยอย่างรู้เชิง เกวินถึงกับสำลักโคล่าที่เพิ่งซดเข้าไป

       " แค่กๆ!-ชิ เจ้าหุ่น--แค่ก!--ปากมาก! "

ผู้หมวดเพียงแค่ส่ายหัวน้อยๆขณะดูท่าทีนั้น

        " รู้ไหม บุคลิกโผงผางแบบเธอน่ะสารภาพไปตามตรงจะสบายใจกว่านะ ไม่ต้องมีผงมีแผน เดินไปหาเธอแล้วก็พูดเลย  "

        " พูดมันก็ง่ายกว่าทำนี่หว่า..."

ถึงปากเขาจะพูดไปอย่างนั้น แต่ในใจเกวินนั้นก็แอบเห็นด้วยไปเกินครึ่งแล้วล่ะ

.

.

.

.

.

.

.

.

ตกเย็นวันนั้น เกวินรีบบึ่งไปร้านกาแฟทันทีหลังเลิกงาน เขาจะลองเชื่อคำลุงแก่ๆมากประสบการณ์ชีวิตสักครั้งหนึ่งก็แล้วกัน

ประตูกระจกเลื่อนเปิดออก เขาเดินดุ่มๆตรงไปยังเคาน์เตอร์ข้างใน

        " (...)! ฉันชอบ--เอ๊ะ? "

เขาหยุดชะงักกลางคันเมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วไม่เห็นสาวเจ้าของชื่อ มีเพียงผู้จัดการร้านและพนักงานเสิร์ฟหนุ่มน้อยอีกหนึ่งคนท่านั้น

        " อ้อ--(...)เรอะ เธอลาออกไปเมื่อเช้าแล้วล่ะคุณนักสืบ "

ถ้อยคำนั้นยังกับยาชาที่ขึงให้ร่างของเขายืนแข็งทื่องุนงงขณะโสตประสาทกำลังประมวลผล

        " ไม่เอาน่า เย็นๆแบบนี้สมองผมตามมุกคุณไม่ทันหรอกนะ "

เขากัดฟันพูดนิดๆด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ รู้ดีว่าผู้จัดการร้านคนนี้น่ะขี้เล่นเพราะหลายครั้งที่เขาชอบหามุกทำนองนี้มาพยายามต้มเขาบ่อยๆ

        " ไม่ได้ล้อเล่นเลยคุณนักสืบ (...)ลาออกไปแล้วจริงๆ เห็นว่าจะไปลองสอบทำงานอะไรตามฝันของตัวเองนี่แหละ "

ใบหน้าคมถึงกับเผือดซีดลง เพราะสีหน้าของคนพูดเห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่มุกตลก

.

.

.

.

.

.

.

.

        " นักสืบรี้ด...คุณโอเคนะ? "

ฝ่ามือตบเบาๆลงบนบ่า แต่เกวินยังคงฟุบหน้านิ่งกับโต๊ะ อารมณ์เขายังคงดิ่งขั้นขีดสุดจากเมื่อวานไม่หาย เขาไม่อยากทำให้มันแย่ไปกว่านี้ด้วยการเสวนากับเจ้าหุ่นพูดมากหรอก

        " ไปให้พ้นน่ะ "

        " เพราะเธอคนนั้นเหรอครับ? "

ไนน์ถาม ชี้นิ้วไปยังรูปเซลฟี่ที่เขาเปิดค้างไว้ในโทรศัพท์ นัยน์ตาสีเทาเลื่อนชำเลืองตามที่แอนดรอยด์มอง แต่แล้วก็เลื่อนหนีไปทางอื่นโดยที่ไม่พูดอะไร

" ถ้าคุณได้เจอเธออีกครั้ง...มันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นไหม? "

คราวนี้นักสืบหนุ่มจึงยอมหันไปประจันหน้ากับคู่สนทนา

" แกรู้ได้ไง? "

นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายของอีกฝ่ายทำให้เกวินรู้ได้โดยไม่ต้องฟังคำตอบ เขาหยัดตัลุกขึ้นมานั่งดีๆ บุ้ยปากไม่พอใจให้แล้วหมุนเก้าอี้ไปอีกทาง

" หึ พูดยังกับแกทำอะไรได้ "

มีเสียงเรียบนิ่งเสียงเดิมดังมาจากข้างหลัง

" ก็มีวิธีอยู่นะครับ "

" อย่าทำอะไรแผลงๆนะเว้ย "

เกวินรีบเตือนเพราะรู้ทันอีกฝ่าย ให้พนันเป็นสิบล้านเขาก็เดาถูกว่าเจ้าแอนดรอยด์สืบสวนคงใช้วิธีสแกนข้อมูลส่วนตัวเหมือนที่มันชอบทำ

" มันเป็นวิธีที่ได้ผลดีที่สุดไม่ใช่หรือครับ? "

" ไม่ใช่อย่างงั้นโว้ย ฉันหมายถึงไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้เพราะเธอไม่ได้เป็นอาชญากรรม แล้วปัญหาของฉันมันก็ไม่ได้ใหญ่--"

เขาหยุดพูดเมื่อเห็นร่างของผู้กองขาใหญ่ประจำกรมเดินตรงมาทางโต๊ะ ข้างหลังมีเงาของใครอีกคนที่เขาพามาด้วย

คงเป็นพวกแอนดรอยด์ลูกจ๊อกตัวใหม่เหมือนเคย

        ว่าแล้วเกวินก็โบกมือปัดให้ไนน์รับทราบธุระนั้นแทน ส่วนตัวเขาก็หันไปสนใจจอคอมพิวเตอร์เสีย เขาได้ยินผู้กองฟาวเลอร์คุยอะไรสักอย่างก่อนจะเห็นไนน์เดินออกไปทางห้องพักเบรค ฉับพลันคิ้วคมขมวดหมุ่นด้วยความไม่สบอารมณ์ รู้ในทันทีว่าตนกำลังจะโดนใช้ให้ทำอะไร เขาโบกมือปัดแบบลวกๆให้ผู้กอง

        " ส่งไปให้แฮงค์เลย--คุณก็รู้ว่าผมเกลียดงานดูแลลูกจ๊อกแอนดรอยด์--"

        เมื่อเขาหมุนเก้าอี้หันมาก็ตกตะลึงเมื่อเห็น(...)ยืนอยู่ข้างผู้กองฟาวเลอร์แทนที่จะเป็นแอนดรอยด์ตำรวจตัวใหม่อย่างที่เขาคิด นัยน์ตาสีเทาค้างนิ่งอยู่กับภาพตรงหน้า ให้ตายสิ เธอยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีกในชุดเครื่องแบบเจ้าหน้าที่สีเข้ม เรือนผมสี(...)รวบเป็นหางม้าสุดเก๋ดูทะมัดทะแมงแล้วก็เท่สุดๆ รอยยิ้มน้อยๆเปื้อนประดับบนใบหน้าของเธอเหมือนกำลังจะบอกเขาว่า 'แปลกใจล่ะสิ'

        " อ่ะแฮ่ม--ในเมื่อนายปฏิเสธก็น่าเสียดายนะ เธออุตส่าห์เอ่ยปากขอฉันเองซะด้วยสิ...งั้นช่วยไม่ได้--เธอเปลี่ยนไปเป็นผู้ช่วยของเจ้าหน้าที่คริสก็แล้ว--"

        " --เดี๋ยวสิ! ถ้าไม่ใช่แอนดรอยด์ผมก็พอรับได้ "

        เกวินรีบแย้งขึ้นมาทันควัน ฟาวเลอร์ยักไหล่ให้(...)น้อยๆก่อนจะบุ้ยใบ้มาทางเขา เมื่อเธอหย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ข้างๆเกวิน เขาไม่ทันสังเกตว่าผู้กองขาใหญ่กำลังส่งซิกอะไรแปลกๆกับผู้หมวดขี้หงุดหงิดแบบเป็นนัยเข้าใจกันอยู่สองคนเพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับคนที่นั่งข้างๆซึ่งตอนนี้เหมือนกับพวกเขาทั้งคู่กำลังเล่นเกมสงครามเย็นกันอยู่ ต่างฝ่ายต่างนั่งนิ่งเฉยอยู่กับที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไร

" ผมตกใจมากเลยตอนรู้ว่าคุณลาออก "

ในที่สุดเกวินก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบก่อน (...)หัวเราะเจื่อนๆพร้อมเล่นปอยผมหางม้าแก้เขิน

" เอ้อ--โทษทีที่ไม่ได้บอกคุณนะ พอดีช่วงนั้นเริ่มยุ่งๆก็เลยไม่มีเวลาน่ะ "

" แล้วนึกยังไงถึงเข้ามาเป็นตำรวจล่ะ? "

" มันเป็นงานในฝันที่ฉันอยากทำมานานแล้วล่ะ ฉันเพิ่งลงเรียนคอร์สอบรมภาคค่ำแล้วก็ลองสอบเข้ามา "

เกวินขยับปากเป็นคำว่า 'ว้าว'

" คุณเก่งนะที่ผ่านการคัดเลือก ช่วงหลังๆผมไม่เห็นเขารับเจ้าหน้าที่คนอื่นเลยนอกจากพวกหุ่นแอนดรอยด์ "

เธอพยักหน้ารับพร้อมระบายรอยยิ้มภูมิใจ แต่ทว่ารอยยิ้มนั้นเพียงครู่เดียวก็จางหายไปแทนที่ด้วยคิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันราวกับกำลังขุ่นข้องใจ

" ว่าแต่--วันสุดท้ายที่เราเจอกันที่ร้าน...คุณบอกว่าชอบฉันใช่หรือเปล่าคะ? "

เธอเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาพอให้ได้ยินเพียงแค่สองคน ส่วนตัวเขานั้นสะดุ้งเฮือกทีหนึ่งก่อนร่างกายราวกับถูกแช่แข็งไป เขากะพริบตาปริบ ริมฝีปากขยับคำพูดเสียงเบาพอๆกัน

" ตกลงคุณ...ได้ยิน? "

พวงแก้มและใบหูของเธอเปลี่ยนเป็นสีโทนกุหลาบระเรื่อ นัยน์ตาสี(...)หลุบต่ำเบนเปลี่ยนจับจ้องพื้นกระเบื้องขัดเงา

" จริงๆฉันน่ะได้ยินแล้วล่ะ แค่อยากฟังอีกรอบให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้หูฝาด "

คราวนี้กลับกลายเป็นตัวเขาซะเองที่รู้สึกร้อนรุ่มทั่วใบหน้าแทน สายตาชำเลืองเบนไปทางตรงข้ามราวกับตัวก๊อปปี้ของเธอ

" ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ..."

ว่าแล้วก็ยกแขนขึ้นมาพาดด้านหลังศรีษะทำทีสบายๆทั้งที่ในใจนั้นระส่ำระส่ายยิ่งนัก

" ฉันก็จะบอกว่า...ฉันเองก็ชอบคุณเหมือนกัน "

นัยน์ตาสีเทาหันสบพบกับนัยน์ตาอีกคู่ สีกุหลาบยังคงไม่จืดจางสลายไปจากเนื้อผิวของทั้งคู่ แต่รอยยิ้มน้อยๆสองรอยที่เบ่งบานเพิ่มขึ้นมาก็เป็นเครื่องหมายยืนยันถึงอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น

เป็นอันรู้กันทั่วกรมว่าวันนี้หลังเลิกงานจะมีเจ้าหน้าที่สองคนมีนัดเดทกัน~♡

................................................................................................................................................................................................................

ป.ล.1 ขอโทษนะคะที่หายไปนาน พอดีไรต์งานยุ่งเลยไม่มีเวลาเลยค่า TT (เดี๋ยวไรต์จะแจ้งไว้ในประกาศอีกทีเน้อ)

ป.ล.สุดท้าย คิวรีเควสจ้า

      1. Charles Grey [Black Butler]--Coming soon

      2. Akashi Seijuro [Kuroko no Basuke]

      3. Shoto Todoroki [Boku no Hero Academia]

      4. Kuroko Tetsuya [Kuroko no Basuke]

      5. The Legion [Dead By Daylight]

      6. Levi Ackerman [Attack on Titan]

      7. Cedric Diggory [Harry Potter]

      8. Matsuoka Rin [Free!]

      9. Giant [The Iron Giant]

      10. Theseus Scamander [Fantastic Beast]

      11. Akaashi Keiji [Haikyuu!!]

      12. Tsukishima Kei [Haikyuu!!]

      13. Mukami Yuma [Diabolik Lovers]

      14. Akai Shuichi [Detective Conan]

      15. Okiya Subaru [Detective Conan]

      16. Bakugo Katsuki [Boku no Hero Academia]

      17. Akabane Karma [Assassination Classroom]

      18. Killua Zoldyck [Hunter x Hunter]

      19. Pharaoh Atem [Yu-Gi-Oh!]

      20. Connor RK800 [Detroit Become Human]

      21. Saiki Kusuo [The Disastrous Life of Saiki K.]

      22. Uchiha Shisui [Naruto]

      23. Trafalgar D. Water Law [One Piece]

      24. Kuroo Tetsuro [Haikyuu!]

      25. Nara Shikamaru [Naruto]

      26. Belphegor [Katekyo Hitman Reborn]

      27. Kagami Taiga [Kuroko no Basuke]

      28. Leon Kennedy [Resident Evil]

      29. Ray [The Promised Neverland]

      30. Norman [The Promised Neverland]

      31. Giotto [Katekyo Hitman Reborn]

      32. Eddie Gluskin [Outlast]

      33. Captain America [Marvel]

      34. Okumura Rin [Blue exorcist]

      35. Kris [Seven Night]

      36. Gon Fleece [Hunter x Hunter]

      37. Kise Ryouta [Kuroko no Basuke]

      38. Takao Kazunari [Kuroko no Basuke]

      39. Izuki Shun [Kuroko no Basuke]

      40. Michael Meyer [Halloween]

      41. Jonathan Kent [DC-Super Sons]

      42. Jotaro Kujo [JoJo's Bizarre]

      43. Kira Yoshikage [JoJo's Bizarre]

      44. Bumblebee [Transformer]

      45. Wen Ning [Mo Dao Zu Shi]

      46. Vergil [Devil May Cry]

      47. Star-Lord [Marvel]

      48. Thor [Marvel]

      49. Wei Wuxian [Mo Dao Zu Shi]

      50. Lan Wangji [Mo Dao Zu Shi]

      51. Jafar [Magi]

      52. Erwin Smith [Attack on Titan]

      53. Aizen Sosuke [Bleach]

      54. Yoshida Shouyou/Utsuro [Gintama]

      55. Ryan Clayton [Beyond: Two Souls]

      56. Black Hat [Villainous]

      57. Kiji Mitsuba [Nanbaka]

      58. Tsunayashiro Tokinada [Bleach: Can't fear your own world]

      59. Ichimaru Gin [Bleach]