คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : 19 (จบแล้ว)
“ กินอะไรดี สจ็วต” เซไวลินถาม วันนี้เป็นวันฉลองครบรอบของพวกเขา จึงพากันมาฉลองที่ภัตตาคาร
“ กินนาค” สจ็วตตอบ พลางส่งสายตาเป็นนัยมาให้
เซไวลินหน้าแดง สจ็วตเคยขอเขาเรื่องนี้หลายครั้ง แต่เขาก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด
“ ยังไม่ได้อีกเหรอ” สจ็วตทำเสียงอ่อย “ นายอายุตั้ง19แล้วนะ ยังจะกลัวอะไรอีก”
เซไวลินจุปาก “ เงียบหน่อยสิ อายเขา นายไม่ได้เป็นคนโดนก็พูดได้สิ”
“ ฉันสัญญาว่าจะทำเบาๆ” สจ็วตอ้อน “ ไหนๆ ก็วันครบรอบทั้งทีหน่า”
เซไวลินยังคงลังเล “ เราจะได้รีบมีลูกด้วยกันไง เซเวอร์รัสบ่นอยากอุ้มหลาน” สจ็วตรีบพูด
เซไวลินหรี่ตา “ มั่วละ ฉันไม่เห็นจะได้ยินเลย”
“ งั้นก็ได้ ฉันอยากจะกลืนกินนายเข้าไปทั้งตัว” สจ็วตสารภาพ “ นี่คบกันมาตั้งกี่ปี ให้มากสุดแค่จูบเนี่ยนะ คู่อื่นเขาไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว”
“ ก็ได้” เซไวลินตอบด้วยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน “ ไปห้องพักนายก็แล้วกัน”
สจ็วตยิ้มกว้าง วันนี้แหละที่รอมานาน
**
ห้องพักของสจ็วต
“ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” สจ็วตว่า
“ อือ” เซไวลินตอบ
สจ็วตเดินเข้าไปอาบน้ำ เวลาผ่านไปสักพัก เขาก็เปิดประตูออกมา โดยนุ่งผ้าขนหนูแค่ผืนเดียว เขากอดเซไวลินจากด้านหลัง
“ ไปใส่เสื้อผ้าก่อนไป” เซไวลินดุ “ ตัวก็เปียกยังจะมากอดอีก”
“ ใส่ทำไม” สจ็วตว่า “ ประเดี๋ยวก็ต้องถอด”
“ ไอ้ทะลึ่ง” เซไวลินว่า “ โอ๊ะ! อย่าเบียด”
อะไรบางอย่างถูส่วนหลังของเซไวลิน และเขาก็รู้ดีว่ามันคืออะไร
สจ็วตผลักเขาลงเตียง สีหน้าเจ้าเล่ห์ แทบจะไม่เหลือคราบสุภาพบุรุษผู้แสนดี
“ จะถอดเองหรือจะให้ฉันถอดให้” สจ็วตถามล้อๆ
เซไวลินหน้าแดงถึงใบหู “ หันหลังไป ฉันถอดเอง”
สจ็วตทำตามคำสั่ง เมื่อเขาหันกลับมาอีกครั้งก็พบนาคหนุ่มกำลังนอนเปลือยกายอยู่
Cut
Talk ถ้าอยากอ่านnc ทิ้งmentและmailไว้นะคะ ช่วยcommentเกี่ยวกับเนื้อเรื่องด้วยนะคะ ทิ้งแต่mailอย่างเดียว writeไม่ส่งให้แล้วนะ writeอยากอ่านmentอะค่ะ
คฤหาสน์สเนป
โกเมศค่อยๆลืมตาขึ้น เขาเลื้อยลงไปในน้ำและเปลี่ยนร่างกลับเป็นมนุษย์ เขาเดินมามองเซเวอร์รัสที่กำลังหลับสนิท
“ เซเวอร์รัส” เขาเขย่าตัว “ ตื่นได้แล้วครับ”
หางของเซเวอร์รัสโบกไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ เขาขู่ฟ่อๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น เซเวอร์รัสเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ เขายันตัวลุกขึ้นนั่ง เอามือขยี้ตา
“ ยังง่วงอยู่เลย” เซเวอร์รัสบ่น “ ขออีกเดี๋ยวนะ”
“ไม่ได้ครับ” โกเมศพูดอย่างหนักแน่น “ ลุกเร็ว เช้าแล้ว เดี๋ยวทำกับข้าวให้กินนะ เซวี่ที่รัก”
“ แหวะ!” นั่นไม่ใช่เสียงของเซเวอร์รัส แต่เป็นเซไวลินที่เผอิญเดินกลับบ้านมาพอดี “ พ่อโกเมศเพลาๆหน่อยครับ”
เซเวอร์รัสลุกขึ้นยืนทันทีและเดินไปหาลูกชาย
“ เป็นยังไง ไปเดทกับสจ็วตเป็นยังไงบ้าง” เขาถาม “ ให้ของขวัญอะไรกัน”
เซไวลินหน้าแดง “ ไม่มี แค่ไปดินเนอร์ด้วยกันเฉยๆ”
“ แล้วทำไม่กลับซะเช้าอีกวัน” เซเวอร์รัสซัก “ แล้วก็ที่คอไปโดนอะไรมา”
“ สงสัยโดนแมลงกัดครับพ่อ” เซไวลินยังคงบ่ายเบี่ยง
เซเวอร์รัสจ้องหน้าลูกชายเขม็ง “ อย่า โกหก พ่อ” เขาพูดเน้นทีละคำ “ ลูกคิดว่าพ่อไม่รู้เรื่องเหรอ โกเมศก็ชอบทำรอยแบบนี้เหมือนกัน นี่เสร็จสจ็วตแล้วใช่ไหม พ่อบอกแล้วนะว่าห้าม”
“ ใจเย็นๆครับ” เซไวลินยก2มือขึ้นห้าม “ สจ็วตเขาดีมากนะครับพ่อ เขาอ่อนโยนมาก”
“ อ่อนโยนมาก แล้วมันก็ทิ้งให้ลูกกลับมาคนเดียวเนี่ยนะ” เซเวอร์รัสว่า “ ถ้ามันจะทิ้งลูกนะ พ่อจะ..”
“ ใจเย็นก่อนเซวี่” โกเมศรีบห้าม ดวงตาของเซเวอร์รัสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
“ หุบปาก” เซเวอร์รัสหันมาตวาด “ ไม่ช่วยอะไรก็อย่าพูด”
โกเมศเงียบทันทีเหมือนถูกสะกด เซเวอร์รัสหันมาซักลูกต่อ
“ ว่าไง ทำไมมันไม่มาส่งลูก”
“ สจ็วตมีงานด่วนครับ” เซไวลินตอบ “ มีนกฮูกเอาจดหมายมาส่งให้ กระทรวงเรียกตัวด่วน”
เซเวอร์รัสทำเสียงฮึดฮัด “ งานอะไรมันจะสำคัญขนาดนั้น ลูกได้ดูจดหมายเขาหรือเปล่า”
“ เขาทำงานครับพ่อ” เซไวลินพูดเสียงอ่อย “ ผมไม่อยากรบกวน”
“ ใช่” โกเมศว่า “ ลูกพูดถูก ยังไงงานก็ต้องสำคัญกว่า”
“ งั้นเหรอ” เซเวอร์รัสพูดเสียงเย็น “ งั้นก็งดสักเดือนนะ เอาเวลาไปทำงานให้เต็มที่ ฉันจะไม่รบกวน”
โกเมศหน้าเสีย “ฉันยังพูดไม่จบ ฉันจะพูดว่างานสำคัญกว่าซะที่ไหนกันล่ะ คนรักกันมันต้องคอยดูแลกันสิ”
“ พ่อโกเมศอย่าเปลี่ยนฝั่งกระทันหันสิครับ” เซไวลินร้อง “ ผมลูกนะ ลูกเอง”
“ ขอโทษที วิลลี่” โกเมศว่า “ แต่พ่อถือคติว่าเมียมีได้คนเดียว แต่ลูก ถ้าขยันเดี๋ยวก็มีเอง”
“ เห็นไหม” เซเวอร์รัสพูดอย่างมีชัย “ ลูกต้องเป็นคนควบคุมอำนาจสูงสุด ลูกยอมเขาได้แค่บางเรื่อง”
“ เช่นเรื่องบนเตียง ริมระเบียงหรือในห้องน้ำ” โกเมศพูดเสริม
เซเวอร์รัสหน้าแดง แต่ไม่ได้เถียงอะไร “ ก็อย่างที่พ่อพูด” เซเวอร์รัสพูดต่อ “ ลูกต้องคุมเขาให้ได้ ต้องฝึกเขา”
“ ยังไงครับ” เซไวลินถาม
“ โกเมศลุก” เซเวอร์รัสสั่ง โกเมศทำตามทันที
“ เดินไปข้างหน้า3ก้าว” เซเวอร์รัสว่า “ และถอยหลัง3 ก้าว”
โกเมศหันมามอง “ มันก็กลับมาที่เดิมไม่ใช่เหรอ ที่รัก”
เซเวอร์รัสจ้องเขม็ง โกเมศกลืนน้ำลาย “ ทำก็ทำจ้ะ”
เซเวอร์รัสหันมามองลูก “ เห็นไหม ต้องทำให้ได้แบบพ่อนี่ เราต้องใหญ่สุด เข้าใจไหม”
เซไวลินพยักหน้า นี่พ่อเซเวอร์รัสพูดถึงการเป็นแฟนกันหรือฝึกทาสกันแน่ แต่พ่อโกเมศก็คงเป็นทาสที่มีความสุขที่สุดในโลกแล้วมั้ง
“ แล้วลูกได้ป้องกันหรือเปล่า” โกเมศซักบ้าง
เซไวลินส่ายหน้า “ ผมไม่ได้เป็นโรค สจ็วตก็ไม่เป็น จะป้องกันทำไมล่ะครับ”
โกเมศยิ้มกว้าง “ เดี๋ยวมีคนได้อุ้มหลานสมใจแน่” เขาเหล่มองคนรัก
“ เอาที่ไหนมาพูด ใครมันอยากอุ้มหลาน” เซเวอร์รัสว่า
“ ไม่ต้องพูดเลย เซวี่” โกเมศว่า “ ก็บ่นอยู่ไม่ใช่เหรอว่าวิลลี่โตแล้ว ไม่ค่อยมีเวลาให้เลย ถ้ามีเด็กเล็กๆในบ้านคงดี”
“ ไม่หรอกครับพ่อโกเมศ” เซไวลินว่า “ ผมไม่ได้กินน้ำยาตั้งครรภ์ จะท้องได้ไง”
โกเมศทำหน้ากรุ้มกริ่ม “ ใครว่าลูกไม่ได้กิน พ่อใส่ไปในกาน้ำชาไง ความจริงกะจะให้เซวี่นะ ตอนเช้าเกิดเปลี่ยนใจไม่อยากดื่มชาซะงั้น ร้อยวันพันปี ไม่เคยคิดเปลี่ยน”
“ โกเมศ/ พ่อโกเมศ” ทั้งเซเวอร์รัสและเซไวลินพูดพร้อมกัน
' วันนี้ฉันตายแน่ ใครก็ได้ฝากบอกเด็จพ่อเด็จแม่ทีว่าฉันรักพวกท่าน” โกเมศคิด ก่อนจะมองหน้าเมียและลูกก่อนจะกลืนน้ำลาย
Talk ใหญ่มาจากไหน ก็ต้องยอมสยบให้เมีย โกเมศบอกไม่ได้กลัว แค่ให้เกียรติและเกรงใจ
ความคิดเห็น