คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : 22 (จบแล้ว)
ณ โรงพยาบาลเซ็นต์มังโก้
สจ็วตตัดสินใจพาคนรักมาตรวจครรภ์ที่เซ็นต์มังโก้อีกครั้ง เซไวลินแพ้ท้องมากกว่าปกติ เขาอ่อนเพลียและเหนื่อยง่ายมาก สจ็วตเป็นห่วงทั้งเมียและลูก กลัวว่าจะเป็นอะไรไป
ผู้บำบัดร่ายคาถาตรวจครรภ์ สจ็วตยืนอยู่ข้างๆคนรัก เมื่อเห็นผู้บำบัดมีอาการไม่ทุกข์ร้อนนักก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง
“ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ” ผู้บำบัดว่า “ ดูเหมือนในท้องของคุณเซไวลินจะมีหัวใจเต้นถึง 2 ดวง”
“ หมายความว่าผมได้ลูกแฝดหรือครับ” สจ็วตถาม เขาไม่อาจปกปิดความยินดีในน้ำเสียงไว้ได้ ดูสิว่าเชื้อเขาแรงขนาดไหน แค่ครั้งเดียวก็ติดแถมได้ลูกแฝดเสียด้วย
ผู้บำบัดพยักหน้า “ ใช่แล้วครับ ผมตรวจมาหลายครั้งไม่เคยมีการผิดพลาด ยังไงก็ต้องให้ระวังหน่อยนะครับ ครรภ์แฝดอันตรายกว่าครรภ์ธรรมดามาก ผมจะสั่งยาบำรุงเพิ่มให้”
“ ผมจะรู้ได้ยังไงครับว่าผมได้ลูกสาวหรือลูกชาย” เซไวลินถามขึ้นมาบ้าง เขาใช้มือลูบท้องตนเองอย่างห่วงหาอาทร
สจ็วตคว้ามือเซไวลินมากุมไว้ “ จะลูกชายลูกสาว ฉันก็รักทั้งนั้น”
“ จะทราบตอนอายุครรภ์ได้ประมาณ 16 สัปดาห์ขึ้นไปครับ” ผู้บำบัดตอบ “ แล้วแต่ท่าของทารกในครรภ์ด้วยครับ”
ทั้งเซไวลินและสจ็วตพยักหน้า พวกเขาเดินออกจากโรงพยาบาล วันนี้นอกจากมาโรงพยาบาลแล้ว สจ็วตจะพาเซไวลินไปจดทะเบียนที่กระทรวงอย่างเป็นทางการ พ่อแม่ของสจ็วตบ่นเรื่องนี้มาหลายวันแล้วว่าการที่สจ็วตพาเซไวลินมาอยู่ด้วยกันเฉยๆเป็นการไม่ให้เกียรติ แม้ว่าเซไวลินจะไม่ได้เรียกร้องอะไรก็ตาม
กระทรวงเวทย์มนตร์
“ นายต้องมาทำงานเหรอ” เซไวลินถาม “ ฉันนึกว่าวันหยุดเสียอีก”
สจ็วตหัวเราะ “ ฉันมาจัดการเรื่องของเรา นายอยากเป็นเมียฉันเต็มตัวหรือเปล่า”
เซไวลินทุบไหล่เขา “ สถานที่แบบนี้ยังจะมาพูดทะลึ่งอีก”
สจ็วตรีบปฏิเสธ “ ฉันหมายถึงว่าให้เราจดทะเบียนกัน เวลามีธุระอะไรจะได้ทำแทนกันได้”
“ ฉันต้องเปลี่ยนใช้นามสกุลของนายด้วยหรือเปล่า” เซไวลินถาม
“ นายอยากเปลี่ยนหรือเปล่าล่ะ” สจ็วตไม่ตอบ แต่กลับถามความสมัครใจของคนรักแทน”
“ ฉันไม่อยากเปลี่ยน” เซไวลินว่า เขาเหลือบมองสจ็วต และรู้สึกโล่งใจที่คนรักไม่ได้มีทีท่าไม่พอใจ
“ ก็ตามใจนาย” สจ็วตว่า “ แต่ลูกของเราจะต้องใช้นามสกุลฉันนะ”
“ ให้ใช้นามสกุลฉันคนหนึ่งได้ไหม” เซไวลินต่อรอง “ ฉันตั้งครรภ์ลูกแฝดไม่ใช่หรือ”
สจ็วตหัวเราะ ใช้มือขยี้หัวคนรัก “ ถ้าฉันไม่รัก ไม่ตามใจขนาดนี้หรอก รู้ไว้ด้วย”
การจดทะเบียนใช้เวลาสั้นและไม่ค่อยมีปัญหาอะไรนัก พวกเขาแค่เซ็นลายเซ็นลงไปในใบทะเบียน มีเจ้าหน้าที่กระทรวงหลายคนมาแสดงความยินดีกับพวกเขา แต่ก็มีบางคนที่มองเขาแปลกๆ สจ็วตบอกให้เซไวลินไม่ต้องสนใจ เซไวลินก็ไม่สนใจพวกนั้นอยู่แล้ว เขาเองก็เหมือนกับเซเวอร์รัส คือ ไม่ค่อยสนใจว่าใครจะพูดอะไร พ่อเซเวอร์รัสไม่ยอมไปรับเหรียญตราเมอร์ลิน ไม่ยอมให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ และไม่สนใจข่าวเสียๆหายๆ ที่ริต้าเขียนถึงเลยแม้แต่น้อย “ ถ้าเรามัวแต่สนใจคนอื่น ชีวิตก็อยู่ไม่เป็นสุขหรอก” พ่อเซเวอร์รัสเคยบอกแบบนี้
คฤหาสน์ตระกูลสเนป
วันนี้ครอบครัวอักเคอร์ลีย์มารับประทานอาหารเย็นด้วยกัน สตีฟและซิลเวียคิดว่าพวกเขาควรจะมาทำความรู้จักกับผู้ปกครองของเซไวลินเสียหน่อย พวกเขารู้จักกับเซเวอร์รัสแล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นโกเมศ
“ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” สตีฟว่า “ พวกคุณมีบ้านน่าอยู่ทีเดียวนะครับ”
โกเมศยิ้ม “ เซเวอร์รัสเป็นคนเลือกและออกแบบน่ะครับ”
ซิลเวียยิ้ม “ ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเซไวลินถึงน่ารักขนาดนี้ พ่อแม่เขาก็น่ารัก”
โกเมศหัวเราะ ขณะที่เซเวอร์รัสทำหน้าไม่พอใจ “ ขอโทษนะครับ วิลลี่ไม่มีแม่ ผมเองก็เป็นพ่อของเขาเหมือนกัน”
“ แต่ว่าวิลลี่ต้องเป็นแม่นะ” สจ็วตเหลือบตามองคนรักอย่างซุกซน
เซไวลินทุบหลังสจ็วต “ ไม่เอา ฉันก็จะเป็นพ่อ ฉันเป็นผู้ชายนะ”
“ นายเป็นเมียก็ต้องเป็นแม่สิ” สจ็วตว่า “ แล้วนายก็เป็นคนท้องด้วย”
“ พ่อเซเวอร์รัสเป็นเมียยังเป็นพ่อเลย” เซไวลินเถียง
“ แต่เซเวอร์รัสไม่ได้ท้องนายนี่” สจ็วตพูดอย่างมีเหตุผล “ นายเกิดจากเถ้าไคลไม่ใช่เหรอ”
เซไวลินทำหน้าบูด เขาจนปัญญาจะเถียง ก็จริงอย่างที่สจ็วตว่า เขาเป็นคนท้องก็ควรจะเป็นแม่
“ ถ้านายกล้าทำให้ลูกฉันลำบากใจ” เซเวอร์รัสพูดเสียงต่ำอย่างอันตรายมาก “ ฉันจะยึดลูกคืน”
“ แต่พวกเราจดทะเบียนกันแล้วนะครับ” สจ็วตว่า เขารู้ว่าเซเวอร์รัสพูดจริงทำจริง
“ ฉันไม่สน” เซเวอร์รัสพูด “ ถ้านายกล้า”
เซไวลินคว้ามือคนรักมากุมไว้ “ ฉันไม่ยอมให้พ่อเซเวอร์รัสมาพรากเราจากกันหรอก จ็วตตี้”
เซเวอร์รัสหน้าซีด อ้าปากค้าง โกเมศตบไหล่เบาๆเป็นการปลอบใจ “ ลูกเราโตแล้วนะ เซวี่” เขากระซิบ
“ แต่ฉันจะเป็นพ่อ” เซไวลินยังยืนยันคำเดิม พลางมองสจ็วตอย่างมีความหวัง
“ ได้เลยครับ คุณพ่อคนเก่ง” สจ็วตว่า “ ฉันตามใจนายอยู่แล้ว แค่แหย่เล่นนิดหน่อยน่ะ”
พวกเขารับประทานอาหารเย็นร่วมกัน บรรยากาศเต็มไปด้วยความรื่นเริง สนุกสนาน
“ มิสซิสพอตเตอร์ก็ท้องแล้วเหมือนกัน” เซเวอร์รัสว่า “ อายุครรภ์มากกว่าวิลลี่ประมาณ2สัปดาห์มั้ง”
สจ็วตยิ้มกว้าง “ ดีเลยครับ ลูกผมเกิดมาจะได้มีเพื่อนเล่นเยอะๆ”
“ ถ้าลูกรู้จักกับตระกูลวีสลีย์ก็มีเพื่อนเล่นเยอะอยู่แล้ว” ซิลเวียว่า “อาร์เธอร์กับมอลลี่มีลูกเต็มบ้าน หลานเต็มเมือง”
“ ทุกคนทยอยแต่งงานหมด” สตีฟเสริม “ ยกเว้นพ่อหนุ่มชาร์ลีกับเฟร็ด”
“ ผมคิดว่าเฟร็ดคบกับมิสจอห์นสันเสียอีก” เซเวอร์รัสว่า “ แต่เธอกลับไปคบกับจอร์จเสียอย่างนั้น”
สตีฟหัวเราะ “ อะไรๆก็ไม่แน่นอนหรอกครับ”
“ แต่ความรักของฉันแน่นอนนะ” โกเมศกระเซ้า เซเวอร์รัสหน้าแดง
ต่อ
ซิเรียสกำลังเหงา วันนี้เป็นวันอาทิตย์ และรีมัสก็พาครอบครัวไปเที่ยว เขาไม่ได้เจอเพื่อนรักของเขามานานแล้ว ตั้งแต่รีมัสมีเจ้าหนูเท็ดดี้ก็ไม่มีเวลาให้เขาเหมือนแต่ก่อน แฮร์รี่ ลูกทูนหัวเขาก็กำลังจะมีลูก และก็ไม่ค่อยมีเวลามาหาเขา ทำไมหนอ ทุกคนจึงพากันหนีเขาไปหมด เขาหยิบไวน์มาเปิด ไวน์ที่เขาได้เป็นของขวัญเมื่อวันคริสต์มาส เขากะจะเก็บไว้ดื่มกับรีมัส แต่วันนี้เห็นทีเขาต้องดื่มคนเดียวเสียแล้ว
“ ยู้ฮู ซิเรียส คุณอยู่ไหม” เสียงหนึ่งดังมาจากเตาผิง และเฟร็ด วีสลีย์ก็โผล่ออกมา
เขายังเป็นเหมือนเดิม ผมแดง ใบหน้าตกกระ ท่าทางร่าเริง แววตาเป็นประกายระยิบระยับ ซิเรียสคิดว่าเขาน่าจะทุกข์ร้อนมากกว่านี้ แฟนสาวที่คบกันมานานไปแต่งงานกับน้องชายฝาแฝด บางทีเฟร็ดอาจจะรักจอร์จมากจนยอมเสียสละได้ทุกอย่างกระมัง แต่การเฝ้ามองคนที่ตนรักแต่งงานกันเป็นเรื่องที่ซิเรียสทำใจไม่ได้ ทุกวันนี้เขายังแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่ารีมัส เพื่อนสนิทที่เขาแอบรักมานานจะแต่งงานกับดอร่า ลูกสาวของลูกพี่ลูกน้องคนโปรดของเขา พอเขารู้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกัน เขาได้แต่พูดแสดงความยินดี ทั้งๆที่ในใจปวดร้าว ถ้าเขาเร็วกว่านี้ ถ้าเขาใจกล้ากว่านี้ แต่มันก็สายไปแล้ว เขาไม่เลวพอที่จะทำร้ายครอบครัวของใคร ดอร่าเป็นเด็กดี น่ารัก คู่ควรกับรีมัสทุกประการ
“ คุณจะเปิดไวน์หรือ” เสียงของเฟร็ดดึงเขาให้ตื่นจากภวังค์ สิ่งหนึ่งที่ซิเรียสเข้าใจผิด คือเฟร็ดไม่เสียใจเลยที่เลิกกับแอนเจลินา ตอนเธอบอกเลิกเฟร็ดยังรู้สึกโล่งอกเสียด้วยซ้ำ เฟร็ดไม่เคยคิดกับแอนเจลินาเกินกว่าเพื่อนเลย ที่คบกันก็เหมือนอารมณ์พาไปเท่านั้น จอร์จต่างหากที่มองเธออยู่ตลอดเวลา แม้ว่าพวกเขาจะเป็นฝาแฝดกัน แต่เเอนเจลินาก็คิดกับเฟร็ดเป็นแค่เพื่อน ขณะที่คิดกับจอร์จเหมือนคนรัก แอนเจลินารู้จักทั้งสองคนดี เธอรู้ว่าเฟร็ดไม่ได้คิดอะไรกับเธอ พอๆกับที่เธอไม่ได้คิดกับเขา “ ท่าทางเธอจะรักเขามากกว่าฉันเสียอีก” แอนเจลินาเคยพูด เธอไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงเสียดสีประชดประชัน เพียงแต่พูดตามหลักความจริงเท่านั้น เมื่อเฟร็ดมาออกเดทกับเธอ ก็มักพูดถึงซิเรียสอยู่เสมอ เฟร็ดชื่นชมเขาตั้งแต่ยังเป็นเท้าปุย เฟร็ดพยายามหลอกตัวเองว่าเห็นเขาเป็นไอดอล แต่ก็นั่นแหละ ความจริงก็คือความจริง
ซิเรียสไม่ตอบ เขาโบกไม้กายสิทธิ์เรียกแก้วไวน์ออกมา2แก้ว และเสิร์ฟให้ตัวเองกับเฟร็ดคนละแก้ว
“ ดื่มให้ความโสดของพวกเรา” ซิเรียสว่า เขาชูแก้วขึ้นและดื่ม เฟร็ดทำตาม
การดื่มตอนแรกก็สนุกสนานดี จนกระทั่งซีเรียสเริ่มเมาจนพูดไม่รู้เรื่อง
" ใครๆก็หนีฉันไปมีลูก มีเมีย ขนาดเรมี่ยังทิ้งฉัน" ซิเรียสคร่ำครวญ ที่ใครๆพูดว่าคนเมาจะพูดจริงนั้นคงเป็นความจริง “ ทำไมเป็นฉันไม่ได้ เรมี่ ทำไม ฉันไม่ดีพอเหรอ” เขากระดกไวน์เข้าปากไม่หยุด
" เลิกดื่มได้แล้วครับ" เฟร็ดพูดปลอบ เขาเจ็บปวดเหลือเกินที่เห็นซิเรียสเป็นแบบนี้ คร่ำครวญถึงคนอื่น
" ไม่ต้องยุ่ง เฟร็ด นายไม่เข้าใจอารมณ์คนโสดหรอก" ซิเรียสตวาด และก็สะอื้นไห้
" ผมยุ่งเพราะเป็นห่วงนะครับ คุณน่ะเป็นไอดอลของผมเลย" เฟร็ดอยากพูดมากกว่านี้ ซิเรียสเป็นยิ่งกว่าไอดอล เมื่อไหร่กันนะที่ซิเรียสจะเปิดใจให้เขา เขาจะสู้กับศาสตราจารย์ลูปินที่อยู่ในใจซิเรียสได้อย่างไรหนอ
“ ให้ผมพาคุณไปห้องนอนนะครับ” เฟร็ดว่า เขาประคองซิเรียสเข้าไปห้องนอน เขาวางซิเรียสลงบนเตียง เขาหันหลังจะเดินกลับเมื่อซิเรียสกอดหลังเขาไว้
“ อยู่กับฉัน” ซิเรียสพูดเสียงอ่อน “ กอดฉันหน่อย นะ”
อารมณ์ของเฟร็ดพุ่งขึ้น เขาไม่อยากเอาเปรียบซิเรียส ซิเรียสกำลังเมา แต่แววตาของซิเรียสที่มีลูกสุนัขหลงทางทำให้ใจเขากระตุกวูบ
“ มันอาจจะไม่จบแค่กอดนะครับ” เฟร็ดเตือน เขาดึงตัวซิเรียสมากอดไว้แน่น “ แล้วผมก็ไม่ใช่รีมัสด้วย”
ซิเรียสพลิกตัวและหลับไปในอ้อมแขนของเฟร็ด เฟร็ดก้มลงมองเท้าปุย ถ้าเขาทำอะไรซิเรียสตอนนี้ เขาคงเลวมากแน่ๆ เขาวางซิเรียสลงบนเตียงอีกครั้ง
“ อย่าไปเมาต่อหน้าคนอื่นนะครับ” เฟร็ดเตือน ซิเรียสตอนเมานี่น่ารักกว่าเดิมหลายเท่า
เฟร็ดตัดใจเดินออกไปจากห้องนอน ไปที่เตาผิงและเดินทางด้วยผงฟลูกลับบ้านโพรงกระต่าย
ความคิดเห็น