ผู้เข้าชมรวม
79,123
ผู้เข้าชมเดือนนี้
25
ผู้เข้าชมรวม
79.12K
อัปเดตล่าสุด : 16 มี.ค. 61 / 21:29 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เพราะเราแต่งงานกัน เราถึงเกลียดกัน
เพราะเราไม่ได้รักกัน เราถึงทำร้ายกันและกัน
Tag on twitter #ทำร้ายจต
ผลงานอื่นๆ ของ `pudjaee♡ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ `pudjaee♡
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"ฟิคดราม่า ที่ให้คุณค่าทางใจมากกว่าน้ำตาที่เสียไปเป็นแกลลอน"
(แจ้งลบ)สวัสดีค่ะ ไรต์ปัดเเจ (เจ้เองแหละ) เพราะเห็นว่ายังไม่มีคำวิจารณ์ เราก็เลยตัดสินใจว่าจะเขียนคำวิจารณ์ให้เรื่องนี้ เพื่อเป็นเเนวทางให้กับคนอ่านที่เข้ามาอ่านทีหลัง สำหรับที่จะตัดสินใจอ่าน หรือว่าเป็นการให้กำลังใจไรเตอร์คนเก่งแต่สวยน้อยกว่าชุ้น ได้พัฒนาตัวเองต่อไป จุดเด่นของนิยาย ฟิคโดยทั่วไปหลักๆ ก็ไม่ทราบว่ามีอะไรบ้างนะคะ(ไม่ได้เรียนทางนี้มา) แต ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีค่ะ ไรต์ปัดเเจ (เจ้เองแหละ) เพราะเห็นว่ายังไม่มีคำวิจารณ์ เราก็เลยตัดสินใจว่าจะเขียนคำวิจารณ์ให้เรื่องนี้ เพื่อเป็นเเนวทางให้กับคนอ่านที่เข้ามาอ่านทีหลัง สำหรับที่จะตัดสินใจอ่าน หรือว่าเป็นการให้กำลังใจไรเตอร์คนเก่งแต่สวยน้อยกว่าชุ้น ได้พัฒนาตัวเองต่อไป จุดเด่นของนิยาย ฟิคโดยทั่วไปหลักๆ ก็ไม่ทราบว่ามีอะไรบ้างนะคะ(ไม่ได้เรียนทางนี้มา) แต่เอาตามการตัดสินใจของตัวเองที่จะอ่านฟิคเรื่องหนึ่งๆให้จบ และการติดตามว่าคนเขียน สร้างสรรค์ผลงานออกมาได้ดีกว่าที่คิดหรือแย่กว่าที่คิดนะคะ ดังนั้นการวิจารณ์ที่เราจะทำ จะเต็มไปด้วยความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆเน้อ ก็อยากให้ลองอ่านดู ลองนำไปชื่นชมและทำความเข้าใจผลงานตัวเองดูอีกรอบ จากประสบการณ์ที่ย้ำเสมอว่าสิบปีสามด้อมของเราทั้งสองคน 555 (คือตามกันมาแบบ ทำไมต้องมาเจอเอ็งด้วยวะ) ปัดรู้มั้ยว่าเธอเป็นแรงบันดาลใจของหลายๆคนมาก จากเด็กอายุสิบห้า ตอนนี้น้องปัดยี่สิบกว่าแล้ว ฝีมือก็ตามความพยามยามที่ไม่หยุดพัฒนาตัวเอง และสิ่งหนึ่งที่ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะคือ ทัศนคติในการใช้ชีวิต และการสอดแทรกความคิดในงานมันเยอะจนรู้สึกว่า ทำไมรายละเอียดที่ใช้แน่นขนาดนี้นะ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะต้องเสียน้ำตากับฟิคดราม่าที่เป็นแนวผัวตบเมียไฟต์เนี่ย 555 อย่างแรกที่เราตัดสินในการอ่านฟิคคือ จากคำโปรยก่อน ถึงบางคนจะใช้คำโปรยม่เก่ง แต่มันก็บอกว่าฟิคนั้นนเป็นแนวที่เราจะอ่านหรือเปล่า ซึ่งก็พอรู้ว่า กว่าแม่นางจะลงสปอยแต่ละตอน คือใช้คำยั่วให้คนอ่านอยากเนี่ย มันลำบากลำบนแค่ไหน คิดแล้วคิดอีกกี่รอบ ปรึกษาคนไปกี่คน (ชุ้นด้วย) และในทุกๆคำโปรยมันก็ดีจริงๆ กูแบ่บ อิปัด ทำไมทำงี้วะ อยากอ่านอ่ะ ทวงๆ (คือบอกตรงนี้ก่อนว่า เราสองคนรู้จักกันนะคะ คนอ่านท่านอื่นๆอย่าแหกหนูเน้อที่ใช้คำหยาบนิดนึง) อย่างที่สอง การจัดบทความ ฟ้อนต์ โทนสีต่างๆ เพื่อบอกอารมณ์และมู้ดโทนของฟิค นี่เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งนะคะ ที่บอกว่าไรต์เองตั้งใจ ทั้งหาธีมหรือเลือกสี จัดหน้าจัดตัวหนังสืออะไรงี้ มีส่วนที่ทำให้คนอ่านกดเข้ามาดูเหมือนกันนะเช่นเราเลย ถ้าจัดแบบไม่น่าอ่านมันก็ไม่อยากอ่าน แต่คือเคาะเว้นจังหวะ มีลูกเล่นคำมันก็จะดึงดูดความสนใจนะ ว่าเออจัดสวยดีน่าอ่าน และไรต์ปัดก็ทำการบ้านตรงนี้มาพอสมควร ใช้ธีมสีดำแค่ตัวหน้าบทความ พอข้างในก็ไม่ใช้เพื่อให้ทางเว็บอ่านง่าย คืออ่านในมือถือมันไม่มีอะไรพวกนี้อยู่ละ ฟ้อนต์ก็มาตรฐาน ขนาดตัวหนังสือคือโอเคทั้งหมดค่ะ เว้นบรรทัดอ่านง่าย ย่อหน้าต่างๆคือทำดี คำผิดคือน้อย ใส่ใจมากจริงๆ อย่างที่สาม แน่นอนว่าจุดขายของงานก็ต้องมาจากพล็อต ซึ่งเรื่องนี้พล็อตก็คือ การแต่งงานของคนสองคนที่ไม่ได้รักกันแค่นั้น ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนในพล็อตขั้นต้น เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะเห็นงานแนวดราม่า ซึ่งมีกลิ่นอายโทน MPEG อะไรพวกนี้ทำได้ดีอ่ะ คือบางอย่างตัดเรื่องท้องนะ เอาเรื่องการดำเนินเรื่องและความรู้สึกที่ใช้มันไม่สมเหตุสมผล แต่ปัดก็รู้เนาะ ว่าเรื่องนี้พล็อตก็ธรรมดา แต่พล็อตข้างในมันแหวกตลาด และฉีกทุกอย่างให้เรามองข้ามไปเลย เดี๋ยวจะขอลงลึกในส่วนคาแรคเตอร์แทน อันนี้จะพูดถึงพล็อต ขอแบ่งสามเฟสแล้วกันจะได้เข้าใจง่าย 1.เฟสเริ่มต้น ก็คือจะดำเนินเรื่องโดยใช้ตัวะครหลัก เเจฮยอนและเตนล์ ที่ต่างก็ไม่ชอบหน้ากัน เกลียดแม้จะแต่งงานกัน ช่วงนี้จะเล่าถึงสาเหตุที่เกลียดการแก้แค้น การเอาคืนต่างๆนาๆที่ยิ่งทำให้ความเกลียดทวีคูณไปอีก โดยมีตัวละครหลักอีกสองอย่างโดยองและเยริม ที่คอยช่วยเติมไฟ คือช่วยทำให้เหม็นกันไปใหญ่แบ่บไม่อย่างจะเสวนาแต่ก็ต้องทำ ส่วนที่ชอบคือ การเสียดสีสังคมในปัจจุบันนักการเมือง เซเลป คนะรรมดา ที่ต่างก็ต้องใส่หน้ากาก เพื่อให้ทุกอย่างมันผ่านไปอย่างราบรื่น การมีหน้ามีตาในสังคมตั่งๆนาๆ ชีวิตคนเรานี่อยู่ยากจริงๆเด้อ ขนาดในฟิคยังอยู่เลยเฮ้ย 555 2.เฟสสอง จากจุดพีคจุดที่หนึ่ง (การถูกยิง) จุดที่สอง(ยูตะที่เปิดประเด็นรัก เพราะดำเนินสร้างความชังกันมาพอสมควรก็ต้องมีจุดที่คนเราจะมองกันเปลี่ยนไปบ้างจิเนาะ นั่นแหละครับทำให้เรื่องเข้าสู่เฟสสองคือความเปลี่ยนแปลงที่จะทำให้ความเกลียดชังลดลง สิ่งนั้นคือความรัก การหลอกให้รัก ซึ่งเนาะการจะทำแบบนั้นได้โดยตัวเองไม่เจ็บปวดอ่ะไม่มี การให้ตัวเองเป้นเหยื่อล่อ ยังไงก็ต้องเจ็บ ถูกงับ คมเขี้ยว หรือบางที่ก็รักที่อีกคนเป็นแบบนั้น อุต๊ะ แม่ช่วงนี้จะมีซีนหวาน(ที่ระแวงตลอด) และมีการกำจัดหมากทั้งโดยองและเยริม การดำเนินฟิคในช่วงนี้มู้ดโทนจะออกชมพูจางๆ ไม่บาด หวานแจ๋น ซึ่งมันก็ทำให้เรายิ้มได้ แต่ยิ้มไม่สุดอ่ะค่ะ ด้วยความที่ไรต์ไม่น่าจะให้รู้สึกถึงเท่าไหร่ คือให้เราลงลึกและดีพไปในเเต่ละคำที่สื่ออกมามากกว่าว่า แต่ละคนกำลังเปลี่ยนในทางไหน สรุปแล้วเฟสนี้คือการแสดงให้เห็นชัดถึงการกระทำที่เปลี่ยนแปลงใจและกาย การหลอกตัวเอง ความลังเลสับสน จนถึงความผิดหวังตั่งๆ 3.เฟสจบ น่าจะประมาณตอน 15-16 ที่เป็นกลายเคลียร์ปมทุกอย่าง และปรับเนื้อเรื่องให้สู่หนทางที่ต้องจบลงเสียที จบในแบบที่หยุดทำร้ายกัน ก็จะใช้การบรรยายผ่านมุมมองของแทบจะทุกตัวละครเพื่อสื่อถึงปมในความคิดและการเฉลย ซึ่งหลักๆที่อยากรู้มาเสมอคือ ทำไมพ่อแม่กีดกัน คนแรกคือใคร อะไรแบบนั้น ซึ่งทุกอย่างตรงนี้คิดว่าเคลียร์นะ จากที่เคยสงสัยว่าทำไมโดยองต้องยอมให้เตนล์xxx กับแจหะ โดยที่ทำอะไรไม่ได้ (คือมันทำไม่ได้จริงๆ อ่ะ ไม่ว่ากรณีไหน ไม่มีสิทธิ์ความผิดติดตัว พ่อแม่ไม่ชอบ ตั่งๆ) ทุกอย่างคือเคลียร์หมดทุกความสงสัย ซึ่งตอนจบก็ทำได้ดีค่ะ ไม่ค้างคา จบแบบต้องไปคิดต่อเอาเอง ซึ่งการชี้นำก็เห็นแล้วว่าแฮปปี้เอ็นดิ้งสวยๆ ไม่หย่านะคะ = ยังอยากเริ่มต้นกัน = ยังเป็นผัวเมีย = ขอเวลาเพื่อรักษาใจ สำหรับเรื่องพล็อตก็พอละ ใครอยากกอ่านก็ต้องลองอ่ะนะคะ นี่ก็สปอยสุดๆละเน้อ อย่างที่สี่ คาแรคเตอร์ตัวละคร เรื่องนี้ตัวละครหลักมีแค่สี่ค่ะ เสริมเพื่อร่วมเหตุการณ์ พลิกปมตั่งๆ ไม่นับ ตัวละครแรก เตนล์ เผ่ช นิยามคือเผ็ดร้อน และลึกล้ำ ชอบน้องเตนล์นะ ชอบที่น้องไม่ลดลาวาศอกความเป็นตัวเองเลย แม้กับผัวก็ไม่ลดนาคายกเว้นจะเพื่อทำให้เขารัก คือเป็นคนฉลาดมีจริต แล้วก็น่าสนใจ ปัดคุมเตนล์ได้ดีที่สุดในทั้งสี่ตัว คือยังไงยังงั้น เพิ่มลดบ้างแต่ยังเป็นเตนล์ที่เผ่ชซำเหมอ และทุกคนก็อวยเสมอไม่ว่ากรณีไหนๆ 555 ตัวละครที่สอง แจฮยอน พระเอกที่โง่ ฉลาดหมดแต่โง่เรื่องชะนี 555 ส่วนใหญ่ ผช ก็ประมาณนี้กันแหละค่ะ ตัวนี้คุมยากที่สุดเพราะอารมณ์นางไม่คงที่ มีความไบโพล่า บทจะเกรียวกราดคือดุมาก แต่แพ้เตนล์ บทจะดีก็ดีน่ารัก ซึ่งมันทำให้เรารับรู้ว่าพระเอกค่อนข้างสับสน นางถูกปั่นหัวจากทุกทิศอ่ะเอ็นดู เวลาแจฮยอนมา ปากทุกคนจะเบ้ ว่าจะมาแบบไหน แล้วทุกคนก็ด่านังแทบทุกตอนชุ้นด้วย ตัวละครที่สามโดยอง ไม่มีอะไรจะพูด ถึงเลวก็รักเทอ เลวที่แบ่บคนอ่านก็ยอมรับว่าเลว แต่ก็ยังพร้อมที่จะให้อภัย ฮืออออออออ ไบแอส ลึกที่สุด มองยาก อ่านยากไปทุกการกระทำ เป็นพระรองเเอนด์ตัวร้ายที่แย่งซีนเสมอ คือเด่นมาก เกี่ยวเนื่องไปหมด จนรู้สึกว่า เขาควรเป็นพระเอกของชุ้น ยังไม่หยุดนะคะ มีช่วงนึงที่อินมากจนไม่สามารถมองโดยองได้ เพราะเหมือนโดนเขาเหยีบใจให้พัง แต่ตอนนี้ปกติแล้ว รักเหมือนเดิมคับ ตัวละครที่สี่เยริม นอกจากน่าสมเพช น่าสงสาร ชีวิตของเทอนั้นก็ไม่รู้ะพูดอะไร เลือกได้แต่ไม่เลือก มันตีแผ่ความเป็นคนในอีกมุมได้ทีเดียวเลย มีส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดการทำร้าย เป็นกุญแจอะไรหลายอย่าง เป็นหมากที่พลิกเกมส์ ก้ถือว่าเอาอยู่มากในการุคมตัวนี้ สำหรับคาแรคเตอร์เรื่องนี้คือไฟกับน้ำมัน การลุกลามเลยไม่ยอมจบ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน มันเลยสนุกแล้วไหม้ทุกคนให้เจ็บปางตายโดยแท้ ในแง่ของคาแรคเตอร์ ด้วยความที่ไม่เยอะเราก็เลยจำได้หมดนะว่าใครยังไง แล้วก็การเกลี่ยประเด็นให้แต่ละตัวด้วย ถือว่าไม่มากไม่น้อย เตนล์มีปมตั้งแต่เด็ก แจฮยอนกับความประทับใจในอดีต โดยองในแง่ของคนที่มีความผิดติดตัว และเยริมที่เกิดมาก็ผิดเเล้ว มันแบ่บปูตั้งแต่ยังเด็ก หล่อหลอมด้วยสังคมต่างกันทั้งสี่แบบไปกระทั่งชีวิตที่ต้องเลือกเดิน มันเป็นเหตุเป็นผลให้ทุกคนบรรจบและทำร้ายกันจริงๆ ทับใจมากๆ ชูนิ้วให้ อย่างที่ห้าการดำเนินเรื่อง การคุมตัวละคร คุมพล็อต และเทคนิคการเขียนต่างๆ เพราะปัดมีประสบการณ์การเขียนมาแล้ว ความคาดหวังตั้งแต่เริ่มคือภาษาต้องดีนะ ต้องอ่านง่าย ต้องฉุกใจ ต้องแฝงไปด้วยแรงดึงดูด ซึ่งด้านภาษาทั้งคำพูดหรือเชิงอวัจนะก็ทำได้ดี การบรรยาย การเชื่อมประโยค เชื่อเหตุการ ผูกปมความคิด การเฉลยก็ทำได้ดีมากๆ แต่ตรงที่ขอตินิดนึงคือการเกลี่ยบบทความ แม่คุณแบ่งเฟสเรื่องค่อนท้ายมากไป ทำให้หลังๆ เหตุการร์มันรัวมาก และตีมากๆ คือแต่เอาตัวรอดได้เพราะใช้ความยาวช่วยแทน แต่ก็เข้าใจนะคะ เพราะปัดเป็นคนหนึ่งที่แต่งโดยอาศัยอ่านคอมเม้นแล้วถึงแต่งต่อ ในการแบ่งตอนเลยขึ้นอยู่กับคนอ่าน 555 หมดใจก็จะสั้นนิดๆ (ไม่ใช่ละ) คือเพราะกรแต่งฟิคที่ลงไปด้วยแต่งไปด้วย มันเลยยากที่จะหั่นตอนให้เท่าๆกัน ถ้าฝีมือไม่ดีมันก็จะเละนิดๆหลังๆจะห้วนไปหมด แต่ด้วยความที่ปัดเก่งและมีประสบการณ์ เลยผ่านมาด้วยดี (อยากให้ปรับตรงนี้นะ พยายามเกลี่ยๆนิดนึงเน้อ บางที่ยาวจนแบบต้องหั่น 1 2 เทอเหนื่อยมั้ยคะ คนอ่านก็ใจจะวายค่ะ แบกทิศทางอารมณ์จนจะกระอักแทน เก้ตมั้ย) อย่างสุดท้าย การให้อะไรกับคนอ่าน ข้อคิด ทัศนคติ การชี้นำ เราว่าเพราะฟิคดราม่าส่วนใหญ่จะเน้นความรักเป็นแกนใหญ่ เรื่องนี้ก็เช่นกัน จากที่อ่าน ก็ยอมรับว่าหวังในเชิงความรัก แต่มันก็ผิดคาดที่เราให้เห็นความรักของพ่อแม่ และความเกลียดที่สร้างแผลใจด้วย จะว่าไงดีก็ถือว่านอกจากแสดงให้เห็นว่าการทำร้ายกันไม่มีประโยชน์ การทำร้ายไม่ได้ก่อให้เกิดรักแล้วนั้น เราก็รู้สึกได้ว่าครอบครัวคือสิ่งสำคัญนะ หล่อหลอมให้เราแต่ละคนเข้มแข็ง หรือแม้แต่พ่อแม่รังแกฉันแบบโดยองเยริมเนอะ สิ่งหนึ่งที่เด่นมากจริงๆ คือ การที่ทำให้รู้สึก การทำให้แต่ละตอนสนุกและน่าติดตาม ก็ยอมรับว่าเก่งมากๆค่ะที่ไม่มีตอนไหนที่ไม่ตื่นเต้นและน่าเบื่อเลย ปรบมือให้จริงๆนะคะ รู้ว่าตั้งใจกับงานมาก อยากให้คนอ่านชอบ แล้วคนอ่านที่มองทุกอย่างในงานอย่างเราก็ยังชอบเลย ชอบที่ตั้งใจ ชอบที่ใส่ใจด้วย ชอบที่นำเสนออะไรที่แตกต่างจากที่เคยอ่าน ชอบที่ยังคงรักษาเอกลักษณ์ของตัวเองไว้และพัฒนามันไปในจุดที่แข็งกว่าเดิม เคยบอกใช่มั้ยว่าปัดมีจุดแข็งที่ตัวเองอาจจะไม่รู้สึก แต่คนที่อ่านรู้สึกนะคะ จุดแข็งของปัดคือความทุ่มเทเลือกใช้คำ การจัดในแต่ละวรรคให้มันกระทบใจแทบจะทุกจุด (อึดอัด เหนื่อย เสียใจ ) ทุกอารมณ์ชัดเจนและเข้าใจเพราะการใช้คำของปัดมันดีมากจริงๆ นอกจากนั้นการซ่อนปมทุกอย่างก็ดี ยังเฉียบกว่าเดิม คือเผยมาเสมอ ชี้โพรงให้มองแต่คนอ่านก็จับไม่ได้อ่ะ เก่งจัง 555 เพราะว่าในทุกจุดของงานมันเต็มไปด้วยจังหวะที่ดีมากๆ น้ำตาไหลในอกเป็นยังไงเพิ่งจะเข้าใจก็หลังจากอ่านงานของแกนี่เเหละ มันอาจจะไม่ยาวเท่าที่คิดนะ แต่นี่ก็ตั้งใจพิมพ์และบอกให้อยู่กับคู่นี้ด้วยกันไปนานๆ อย่าทิ้งในความรักที่มีต่องานเขียน และอย่าทิ้งเเจเตนล์ ถ้ามีอะไรที่อ่านแล้วรู้สึกไม่พอใจก็ต้องขอโทษล่วงหน้านะคะ แต่จริงๆคิดว่าไม่มีก็อวยขนาดนี้มั้ยอ่ะ 555 สำหรับเรื่องนี้เป็นแนว ร็อคดราม่า (ดราม่าที่ขั้นกว่าดราม่าในนิยามของชุ้น) ก็ให้คะแนน 9.5 เต็ม 10 นะคะ หักจากความผิดพลาดในบางจุดที่ตัวไรต์เองน่าจะรู้ แล้วก็การแบ่งเฟสนี่แหละ ตอนท้ายนอกจากจะทำร้ายกันในฟิค ทำร้ายจิตใจคนอ่านด้วย เมียดงยองแบบชุ้นน้ำตาทะลักกกกใจ 55555 ถ้าชอบก็แคปไปลงทวิตเองเน้อ ไม่ก็ทักมาขอบคุณด้วยที่ชอบในงานเขียนเธอขนาดเน้ *ปาใจ* *ขูบขมับ* อ่านน้อยลง
vvxvv08 | 15 ก.พ. 61
-
0
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"ฟิคดราม่า ที่ให้คุณค่าทางใจมากกว่าน้ำตาที่เสียไปเป็นแกลลอน"
(แจ้งลบ)สวัสดีค่ะ ไรต์ปัดเเจ (เจ้เองแหละ) เพราะเห็นว่ายังไม่มีคำวิจารณ์ เราก็เลยตัดสินใจว่าจะเขียนคำวิจารณ์ให้เรื่องนี้ เพื่อเป็นเเนวทางให้กับคนอ่านที่เข้ามาอ่านทีหลัง สำหรับที่จะตัดสินใจอ่าน หรือว่าเป็นการให้กำลังใจไรเตอร์คนเก่งแต่สวยน้อยกว่าชุ้น ได้พัฒนาตัวเองต่อไป จุดเด่นของนิยาย ฟิคโดยทั่วไปหลักๆ ก็ไม่ทราบว่ามีอะไรบ้างนะคะ(ไม่ได้เรียนทางนี้มา) แต ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีค่ะ ไรต์ปัดเเจ (เจ้เองแหละ) เพราะเห็นว่ายังไม่มีคำวิจารณ์ เราก็เลยตัดสินใจว่าจะเขียนคำวิจารณ์ให้เรื่องนี้ เพื่อเป็นเเนวทางให้กับคนอ่านที่เข้ามาอ่านทีหลัง สำหรับที่จะตัดสินใจอ่าน หรือว่าเป็นการให้กำลังใจไรเตอร์คนเก่งแต่สวยน้อยกว่าชุ้น ได้พัฒนาตัวเองต่อไป จุดเด่นของนิยาย ฟิคโดยทั่วไปหลักๆ ก็ไม่ทราบว่ามีอะไรบ้างนะคะ(ไม่ได้เรียนทางนี้มา) แต่เอาตามการตัดสินใจของตัวเองที่จะอ่านฟิคเรื่องหนึ่งๆให้จบ และการติดตามว่าคนเขียน สร้างสรรค์ผลงานออกมาได้ดีกว่าที่คิดหรือแย่กว่าที่คิดนะคะ ดังนั้นการวิจารณ์ที่เราจะทำ จะเต็มไปด้วยความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆเน้อ ก็อยากให้ลองอ่านดู ลองนำไปชื่นชมและทำความเข้าใจผลงานตัวเองดูอีกรอบ จากประสบการณ์ที่ย้ำเสมอว่าสิบปีสามด้อมของเราทั้งสองคน 555 (คือตามกันมาแบบ ทำไมต้องมาเจอเอ็งด้วยวะ) ปัดรู้มั้ยว่าเธอเป็นแรงบันดาลใจของหลายๆคนมาก จากเด็กอายุสิบห้า ตอนนี้น้องปัดยี่สิบกว่าแล้ว ฝีมือก็ตามความพยามยามที่ไม่หยุดพัฒนาตัวเอง และสิ่งหนึ่งที่ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะคือ ทัศนคติในการใช้ชีวิต และการสอดแทรกความคิดในงานมันเยอะจนรู้สึกว่า ทำไมรายละเอียดที่ใช้แน่นขนาดนี้นะ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะต้องเสียน้ำตากับฟิคดราม่าที่เป็นแนวผัวตบเมียไฟต์เนี่ย 555 อย่างแรกที่เราตัดสินในการอ่านฟิคคือ จากคำโปรยก่อน ถึงบางคนจะใช้คำโปรยม่เก่ง แต่มันก็บอกว่าฟิคนั้นนเป็นแนวที่เราจะอ่านหรือเปล่า ซึ่งก็พอรู้ว่า กว่าแม่นางจะลงสปอยแต่ละตอน คือใช้คำยั่วให้คนอ่านอยากเนี่ย มันลำบากลำบนแค่ไหน คิดแล้วคิดอีกกี่รอบ ปรึกษาคนไปกี่คน (ชุ้นด้วย) และในทุกๆคำโปรยมันก็ดีจริงๆ กูแบ่บ อิปัด ทำไมทำงี้วะ อยากอ่านอ่ะ ทวงๆ (คือบอกตรงนี้ก่อนว่า เราสองคนรู้จักกันนะคะ คนอ่านท่านอื่นๆอย่าแหกหนูเน้อที่ใช้คำหยาบนิดนึง) อย่างที่สอง การจัดบทความ ฟ้อนต์ โทนสีต่างๆ เพื่อบอกอารมณ์และมู้ดโทนของฟิค นี่เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งนะคะ ที่บอกว่าไรต์เองตั้งใจ ทั้งหาธีมหรือเลือกสี จัดหน้าจัดตัวหนังสืออะไรงี้ มีส่วนที่ทำให้คนอ่านกดเข้ามาดูเหมือนกันนะเช่นเราเลย ถ้าจัดแบบไม่น่าอ่านมันก็ไม่อยากอ่าน แต่คือเคาะเว้นจังหวะ มีลูกเล่นคำมันก็จะดึงดูดความสนใจนะ ว่าเออจัดสวยดีน่าอ่าน และไรต์ปัดก็ทำการบ้านตรงนี้มาพอสมควร ใช้ธีมสีดำแค่ตัวหน้าบทความ พอข้างในก็ไม่ใช้เพื่อให้ทางเว็บอ่านง่าย คืออ่านในมือถือมันไม่มีอะไรพวกนี้อยู่ละ ฟ้อนต์ก็มาตรฐาน ขนาดตัวหนังสือคือโอเคทั้งหมดค่ะ เว้นบรรทัดอ่านง่าย ย่อหน้าต่างๆคือทำดี คำผิดคือน้อย ใส่ใจมากจริงๆ อย่างที่สาม แน่นอนว่าจุดขายของงานก็ต้องมาจากพล็อต ซึ่งเรื่องนี้พล็อตก็คือ การแต่งงานของคนสองคนที่ไม่ได้รักกันแค่นั้น ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนในพล็อตขั้นต้น เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะเห็นงานแนวดราม่า ซึ่งมีกลิ่นอายโทน MPEG อะไรพวกนี้ทำได้ดีอ่ะ คือบางอย่างตัดเรื่องท้องนะ เอาเรื่องการดำเนินเรื่องและความรู้สึกที่ใช้มันไม่สมเหตุสมผล แต่ปัดก็รู้เนาะ ว่าเรื่องนี้พล็อตก็ธรรมดา แต่พล็อตข้างในมันแหวกตลาด และฉีกทุกอย่างให้เรามองข้ามไปเลย เดี๋ยวจะขอลงลึกในส่วนคาแรคเตอร์แทน อันนี้จะพูดถึงพล็อต ขอแบ่งสามเฟสแล้วกันจะได้เข้าใจง่าย 1.เฟสเริ่มต้น ก็คือจะดำเนินเรื่องโดยใช้ตัวะครหลัก เเจฮยอนและเตนล์ ที่ต่างก็ไม่ชอบหน้ากัน เกลียดแม้จะแต่งงานกัน ช่วงนี้จะเล่าถึงสาเหตุที่เกลียดการแก้แค้น การเอาคืนต่างๆนาๆที่ยิ่งทำให้ความเกลียดทวีคูณไปอีก โดยมีตัวละครหลักอีกสองอย่างโดยองและเยริม ที่คอยช่วยเติมไฟ คือช่วยทำให้เหม็นกันไปใหญ่แบ่บไม่อย่างจะเสวนาแต่ก็ต้องทำ ส่วนที่ชอบคือ การเสียดสีสังคมในปัจจุบันนักการเมือง เซเลป คนะรรมดา ที่ต่างก็ต้องใส่หน้ากาก เพื่อให้ทุกอย่างมันผ่านไปอย่างราบรื่น การมีหน้ามีตาในสังคมตั่งๆนาๆ ชีวิตคนเรานี่อยู่ยากจริงๆเด้อ ขนาดในฟิคยังอยู่เลยเฮ้ย 555 2.เฟสสอง จากจุดพีคจุดที่หนึ่ง (การถูกยิง) จุดที่สอง(ยูตะที่เปิดประเด็นรัก เพราะดำเนินสร้างความชังกันมาพอสมควรก็ต้องมีจุดที่คนเราจะมองกันเปลี่ยนไปบ้างจิเนาะ นั่นแหละครับทำให้เรื่องเข้าสู่เฟสสองคือความเปลี่ยนแปลงที่จะทำให้ความเกลียดชังลดลง สิ่งนั้นคือความรัก การหลอกให้รัก ซึ่งเนาะการจะทำแบบนั้นได้โดยตัวเองไม่เจ็บปวดอ่ะไม่มี การให้ตัวเองเป้นเหยื่อล่อ ยังไงก็ต้องเจ็บ ถูกงับ คมเขี้ยว หรือบางที่ก็รักที่อีกคนเป็นแบบนั้น อุต๊ะ แม่ช่วงนี้จะมีซีนหวาน(ที่ระแวงตลอด) และมีการกำจัดหมากทั้งโดยองและเยริม การดำเนินฟิคในช่วงนี้มู้ดโทนจะออกชมพูจางๆ ไม่บาด หวานแจ๋น ซึ่งมันก็ทำให้เรายิ้มได้ แต่ยิ้มไม่สุดอ่ะค่ะ ด้วยความที่ไรต์ไม่น่าจะให้รู้สึกถึงเท่าไหร่ คือให้เราลงลึกและดีพไปในเเต่ละคำที่สื่ออกมามากกว่าว่า แต่ละคนกำลังเปลี่ยนในทางไหน สรุปแล้วเฟสนี้คือการแสดงให้เห็นชัดถึงการกระทำที่เปลี่ยนแปลงใจและกาย การหลอกตัวเอง ความลังเลสับสน จนถึงความผิดหวังตั่งๆ 3.เฟสจบ น่าจะประมาณตอน 15-16 ที่เป็นกลายเคลียร์ปมทุกอย่าง และปรับเนื้อเรื่องให้สู่หนทางที่ต้องจบลงเสียที จบในแบบที่หยุดทำร้ายกัน ก็จะใช้การบรรยายผ่านมุมมองของแทบจะทุกตัวละครเพื่อสื่อถึงปมในความคิดและการเฉลย ซึ่งหลักๆที่อยากรู้มาเสมอคือ ทำไมพ่อแม่กีดกัน คนแรกคือใคร อะไรแบบนั้น ซึ่งทุกอย่างตรงนี้คิดว่าเคลียร์นะ จากที่เคยสงสัยว่าทำไมโดยองต้องยอมให้เตนล์xxx กับแจหะ โดยที่ทำอะไรไม่ได้ (คือมันทำไม่ได้จริงๆ อ่ะ ไม่ว่ากรณีไหน ไม่มีสิทธิ์ความผิดติดตัว พ่อแม่ไม่ชอบ ตั่งๆ) ทุกอย่างคือเคลียร์หมดทุกความสงสัย ซึ่งตอนจบก็ทำได้ดีค่ะ ไม่ค้างคา จบแบบต้องไปคิดต่อเอาเอง ซึ่งการชี้นำก็เห็นแล้วว่าแฮปปี้เอ็นดิ้งสวยๆ ไม่หย่านะคะ = ยังอยากเริ่มต้นกัน = ยังเป็นผัวเมีย = ขอเวลาเพื่อรักษาใจ สำหรับเรื่องพล็อตก็พอละ ใครอยากกอ่านก็ต้องลองอ่ะนะคะ นี่ก็สปอยสุดๆละเน้อ อย่างที่สี่ คาแรคเตอร์ตัวละคร เรื่องนี้ตัวละครหลักมีแค่สี่ค่ะ เสริมเพื่อร่วมเหตุการณ์ พลิกปมตั่งๆ ไม่นับ ตัวละครแรก เตนล์ เผ่ช นิยามคือเผ็ดร้อน และลึกล้ำ ชอบน้องเตนล์นะ ชอบที่น้องไม่ลดลาวาศอกความเป็นตัวเองเลย แม้กับผัวก็ไม่ลดนาคายกเว้นจะเพื่อทำให้เขารัก คือเป็นคนฉลาดมีจริต แล้วก็น่าสนใจ ปัดคุมเตนล์ได้ดีที่สุดในทั้งสี่ตัว คือยังไงยังงั้น เพิ่มลดบ้างแต่ยังเป็นเตนล์ที่เผ่ชซำเหมอ และทุกคนก็อวยเสมอไม่ว่ากรณีไหนๆ 555 ตัวละครที่สอง แจฮยอน พระเอกที่โง่ ฉลาดหมดแต่โง่เรื่องชะนี 555 ส่วนใหญ่ ผช ก็ประมาณนี้กันแหละค่ะ ตัวนี้คุมยากที่สุดเพราะอารมณ์นางไม่คงที่ มีความไบโพล่า บทจะเกรียวกราดคือดุมาก แต่แพ้เตนล์ บทจะดีก็ดีน่ารัก ซึ่งมันทำให้เรารับรู้ว่าพระเอกค่อนข้างสับสน นางถูกปั่นหัวจากทุกทิศอ่ะเอ็นดู เวลาแจฮยอนมา ปากทุกคนจะเบ้ ว่าจะมาแบบไหน แล้วทุกคนก็ด่านังแทบทุกตอนชุ้นด้วย ตัวละครที่สามโดยอง ไม่มีอะไรจะพูด ถึงเลวก็รักเทอ เลวที่แบ่บคนอ่านก็ยอมรับว่าเลว แต่ก็ยังพร้อมที่จะให้อภัย ฮืออออออออ ไบแอส ลึกที่สุด มองยาก อ่านยากไปทุกการกระทำ เป็นพระรองเเอนด์ตัวร้ายที่แย่งซีนเสมอ คือเด่นมาก เกี่ยวเนื่องไปหมด จนรู้สึกว่า เขาควรเป็นพระเอกของชุ้น ยังไม่หยุดนะคะ มีช่วงนึงที่อินมากจนไม่สามารถมองโดยองได้ เพราะเหมือนโดนเขาเหยีบใจให้พัง แต่ตอนนี้ปกติแล้ว รักเหมือนเดิมคับ ตัวละครที่สี่เยริม นอกจากน่าสมเพช น่าสงสาร ชีวิตของเทอนั้นก็ไม่รู้ะพูดอะไร เลือกได้แต่ไม่เลือก มันตีแผ่ความเป็นคนในอีกมุมได้ทีเดียวเลย มีส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดการทำร้าย เป็นกุญแจอะไรหลายอย่าง เป็นหมากที่พลิกเกมส์ ก้ถือว่าเอาอยู่มากในการุคมตัวนี้ สำหรับคาแรคเตอร์เรื่องนี้คือไฟกับน้ำมัน การลุกลามเลยไม่ยอมจบ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน มันเลยสนุกแล้วไหม้ทุกคนให้เจ็บปางตายโดยแท้ ในแง่ของคาแรคเตอร์ ด้วยความที่ไม่เยอะเราก็เลยจำได้หมดนะว่าใครยังไง แล้วก็การเกลี่ยประเด็นให้แต่ละตัวด้วย ถือว่าไม่มากไม่น้อย เตนล์มีปมตั้งแต่เด็ก แจฮยอนกับความประทับใจในอดีต โดยองในแง่ของคนที่มีความผิดติดตัว และเยริมที่เกิดมาก็ผิดเเล้ว มันแบ่บปูตั้งแต่ยังเด็ก หล่อหลอมด้วยสังคมต่างกันทั้งสี่แบบไปกระทั่งชีวิตที่ต้องเลือกเดิน มันเป็นเหตุเป็นผลให้ทุกคนบรรจบและทำร้ายกันจริงๆ ทับใจมากๆ ชูนิ้วให้ อย่างที่ห้าการดำเนินเรื่อง การคุมตัวละคร คุมพล็อต และเทคนิคการเขียนต่างๆ เพราะปัดมีประสบการณ์การเขียนมาแล้ว ความคาดหวังตั้งแต่เริ่มคือภาษาต้องดีนะ ต้องอ่านง่าย ต้องฉุกใจ ต้องแฝงไปด้วยแรงดึงดูด ซึ่งด้านภาษาทั้งคำพูดหรือเชิงอวัจนะก็ทำได้ดี การบรรยาย การเชื่อมประโยค เชื่อเหตุการ ผูกปมความคิด การเฉลยก็ทำได้ดีมากๆ แต่ตรงที่ขอตินิดนึงคือการเกลี่ยบบทความ แม่คุณแบ่งเฟสเรื่องค่อนท้ายมากไป ทำให้หลังๆ เหตุการร์มันรัวมาก และตีมากๆ คือแต่เอาตัวรอดได้เพราะใช้ความยาวช่วยแทน แต่ก็เข้าใจนะคะ เพราะปัดเป็นคนหนึ่งที่แต่งโดยอาศัยอ่านคอมเม้นแล้วถึงแต่งต่อ ในการแบ่งตอนเลยขึ้นอยู่กับคนอ่าน 555 หมดใจก็จะสั้นนิดๆ (ไม่ใช่ละ) คือเพราะกรแต่งฟิคที่ลงไปด้วยแต่งไปด้วย มันเลยยากที่จะหั่นตอนให้เท่าๆกัน ถ้าฝีมือไม่ดีมันก็จะเละนิดๆหลังๆจะห้วนไปหมด แต่ด้วยความที่ปัดเก่งและมีประสบการณ์ เลยผ่านมาด้วยดี (อยากให้ปรับตรงนี้นะ พยายามเกลี่ยๆนิดนึงเน้อ บางที่ยาวจนแบบต้องหั่น 1 2 เทอเหนื่อยมั้ยคะ คนอ่านก็ใจจะวายค่ะ แบกทิศทางอารมณ์จนจะกระอักแทน เก้ตมั้ย) อย่างสุดท้าย การให้อะไรกับคนอ่าน ข้อคิด ทัศนคติ การชี้นำ เราว่าเพราะฟิคดราม่าส่วนใหญ่จะเน้นความรักเป็นแกนใหญ่ เรื่องนี้ก็เช่นกัน จากที่อ่าน ก็ยอมรับว่าหวังในเชิงความรัก แต่มันก็ผิดคาดที่เราให้เห็นความรักของพ่อแม่ และความเกลียดที่สร้างแผลใจด้วย จะว่าไงดีก็ถือว่านอกจากแสดงให้เห็นว่าการทำร้ายกันไม่มีประโยชน์ การทำร้ายไม่ได้ก่อให้เกิดรักแล้วนั้น เราก็รู้สึกได้ว่าครอบครัวคือสิ่งสำคัญนะ หล่อหลอมให้เราแต่ละคนเข้มแข็ง หรือแม้แต่พ่อแม่รังแกฉันแบบโดยองเยริมเนอะ สิ่งหนึ่งที่เด่นมากจริงๆ คือ การที่ทำให้รู้สึก การทำให้แต่ละตอนสนุกและน่าติดตาม ก็ยอมรับว่าเก่งมากๆค่ะที่ไม่มีตอนไหนที่ไม่ตื่นเต้นและน่าเบื่อเลย ปรบมือให้จริงๆนะคะ รู้ว่าตั้งใจกับงานมาก อยากให้คนอ่านชอบ แล้วคนอ่านที่มองทุกอย่างในงานอย่างเราก็ยังชอบเลย ชอบที่ตั้งใจ ชอบที่ใส่ใจด้วย ชอบที่นำเสนออะไรที่แตกต่างจากที่เคยอ่าน ชอบที่ยังคงรักษาเอกลักษณ์ของตัวเองไว้และพัฒนามันไปในจุดที่แข็งกว่าเดิม เคยบอกใช่มั้ยว่าปัดมีจุดแข็งที่ตัวเองอาจจะไม่รู้สึก แต่คนที่อ่านรู้สึกนะคะ จุดแข็งของปัดคือความทุ่มเทเลือกใช้คำ การจัดในแต่ละวรรคให้มันกระทบใจแทบจะทุกจุด (อึดอัด เหนื่อย เสียใจ ) ทุกอารมณ์ชัดเจนและเข้าใจเพราะการใช้คำของปัดมันดีมากจริงๆ นอกจากนั้นการซ่อนปมทุกอย่างก็ดี ยังเฉียบกว่าเดิม คือเผยมาเสมอ ชี้โพรงให้มองแต่คนอ่านก็จับไม่ได้อ่ะ เก่งจัง 555 เพราะว่าในทุกจุดของงานมันเต็มไปด้วยจังหวะที่ดีมากๆ น้ำตาไหลในอกเป็นยังไงเพิ่งจะเข้าใจก็หลังจากอ่านงานของแกนี่เเหละ มันอาจจะไม่ยาวเท่าที่คิดนะ แต่นี่ก็ตั้งใจพิมพ์และบอกให้อยู่กับคู่นี้ด้วยกันไปนานๆ อย่าทิ้งในความรักที่มีต่องานเขียน และอย่าทิ้งเเจเตนล์ ถ้ามีอะไรที่อ่านแล้วรู้สึกไม่พอใจก็ต้องขอโทษล่วงหน้านะคะ แต่จริงๆคิดว่าไม่มีก็อวยขนาดนี้มั้ยอ่ะ 555 สำหรับเรื่องนี้เป็นแนว ร็อคดราม่า (ดราม่าที่ขั้นกว่าดราม่าในนิยามของชุ้น) ก็ให้คะแนน 9.5 เต็ม 10 นะคะ หักจากความผิดพลาดในบางจุดที่ตัวไรต์เองน่าจะรู้ แล้วก็การแบ่งเฟสนี่แหละ ตอนท้ายนอกจากจะทำร้ายกันในฟิค ทำร้ายจิตใจคนอ่านด้วย เมียดงยองแบบชุ้นน้ำตาทะลักกกกใจ 55555 ถ้าชอบก็แคปไปลงทวิตเองเน้อ ไม่ก็ทักมาขอบคุณด้วยที่ชอบในงานเขียนเธอขนาดเน้ *ปาใจ* *ขูบขมับ* อ่านน้อยลง
vvxvv08 | 15 ก.พ. 61
-
0
-
0
ความคิดเห็น