ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #107 : ลวนลามบนรถไฟกับการ์ตูนสายมืด

                ชิคาน (Chikan) ถือว่าเป็นพล็อตที่พบเห็นโดยทั่วไปในการ์ตูนสายมืดของญี่ปุ่นแต่หลายคงคง งง ว่าชิคานนี้มันคืออะไร หากตอบง่ายๆ ก็คือลวนลามบนรถไฟนั่นเอง

หากเราไปเปิดค้นหาคำ Chikan ในวิกิพีเดียจะพบคำนี้ในภาษาอังกฤษว่า Groping ซึ่งหมายถึงการลวนลามประเภท 'จับต้องลูบคลำ' ในสถานที่สาธารณะ (แน่นอนว่าไม่ใช่ที่รถไฟอย่างเดียว)

Chikan เป็นปัญหาที่เกิดขึ้น อย่างต่อเนื่องและแพร่หลายในประเทศญี่ปุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งบนรถไฟในชั่วโมงเร่งด่วน ซึ่งแน่นขนัดจนแทบไม่มีที่ว่างให้อากาศซุกตัวแทรกผ่าน– ดูจะเป็นสถานที่ที่ผู้ชายมือไวทั้งหลายเห็นว่าเหมาะสมแก่การสำรวจภายใต้ร่มผ้าของสุภาพสตรี โดยที่ไม่ต้องขออนุญาตอย่างยิ่ง เช่นลูบก้น ลูบหน้าอก หรือต้นขา ไปจนถึงอวัยวะเพศ

และที่ร้ายกว่านั้นนักลวนลามรถไฟบางคนมีการอัฟโหลดภาพลามกอนาจารตอนที่จับก้นของเหยื่อลงในอนิเทอร์เน็ตด้วยซ้ำ

ส่วนใหญ่แล้วเหยื่อที่โดนลวนลามจะเป็นนักเรียนหญิง (เหยื่อสาวที่เป็นเหยื่อของ Chikan จะเรียกว่า Chijo) ในปี 2001 มีการสำรวจสองโรงเรียนมัธยมในโตเกียวระบุว่ามีผู้หญิงตกเป็นเหยื่อถึง 70 เปอร์เซ็นต์ และเฉลี่ยแล้วในแต่ละปีมีผู้ชายญี่ปุ่นถูกจับในข้อหาดังกล่าวราว 1,000 คนด้วยกัน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วโทษคือหากรับสารภาพจะถูกปรับเงิน 50,000 เยน เรื่องก็จบโดยไม่ต้องเข้าคุก อย่างไรก็ตามโทษดังกล่าวเทียบไม่ได้เลยที่จะถูกสังคมรุมด่าว่าคนนั้นเป็น “ไอ้โรคจิต”

แน่นอนว่าในจำนวนคนผิดเหล่านี้ก็มีบางคนเหมือนกันที่ตกเป็นเหยื่อแพะรับบาปที่โดนกล่าวหาและถูกสังคมพิพากษาทั้งที่ไม่มีความผิดเหมือนกัน ซึ่งในการ์ตูนก็มีมุกพระเอกโดนเข้าใจผิดลวนลามเหมือนกัน แต่เรื่องจบลงอย่างง่ายๆ แต่ในชีวิตจริงนั้นมันไม่ได้จบง่ายๆ แบบนี้แน่นอน ถึงขั้นโรงขึ้นศาลเลยก็ว่าได้ (ในกรณียืนยันว่าบริสุทธิ์ และไม่จ่ายค่าปรับ)

สำหรับญี่ปุ่นแล้วปัญหาการลวนลามบนรถไฟแก้ยังไงก็ไม่ดีขึ้น ขนาดมีการจัดรถไฟขบวนพิเศษเฉพาะสุภาพสตรีโดยเฉพาะก็ตาม ส่วนสตรีที่ถูกลวนลามก็เล่าประสบการณ์ตนเองลงในเว็บบอร์ดหรือไม่ก็หนังสือเพื่อเตือนสังคมให้ระมัดระวัง

 

ป้ายเตือน Chikan ที่ญี่ปุ่น

แน่นอนว่าไม่เพียงแต่ญี่ปุ่นเท่านั้น ในต่างประเทศเองก็มีเหมือนกัน โดยเฉพาะในชั่วโมงเร่งดวนที่รถไฟแออัดด้วยผู้คน ซึ่งแน่นอนว่าทุกประเทศถือว่าเป็นพฤติกรรมที่ยอมรับไม่ได้ เพียงแต่ญี่ปุ่นนั้นมีการแก้ไขอย่างจริงจังเท่าที่ผ่านมา

แต่อย่างไรก็ตาม มีอยู่บางจำพวก (ส่วนใหญ่เป็นชาย) เห็นว่าการลวนลามรถไฟมันช่างเป็นสิ่งเย้ายวนจิตใจเสียเหลือเกิน อยากทำ ไม่กล้าทำหรอก แต่ชอบฟัง (ดู) เรื่องพวกนี้ แค่ได้อ่านเหมือนมีอะไรบางอย่างในตัวตื่นขึ้น และนั้นเองถือว่าเป็นการกำเนิดพล็อตที่เรียกว่าลวนลามบนรถไฟในการ์ตูนสายมืดให้คนที่ชื่นชอบรสนิยมนี้ได้เสพกัน

                สำหรับการ์ตูนสายสว่างการลวนลามบนรถไฟเราก็เห็นอยู่บ่อยครั้งเหมือนกัน เราเห็นพวกพนักงานบริษัทกลางคนที่ลวนลามลูบก้นตัวละครหลักที่เป็นผู้หญิงในรถไฟที่แน่นขนัด ก่อนที่พระเอกจะโชว์แมนเปิดโปงชายจอมลวนลามนั้น ส่วนพระเอกก็ปักธงผู้หญิงที่โดนลวนลามได้สำเร็จ

พูดง่ายๆ สำหรับสายสว่างแล้วคนลวนลามบนรถไฟคือตัวประกอบที่โผล่มาให้พระเอกโชว์ความเป็นคนดีเท่านั้น

                แต่สำหรับสายมืดแล้วพล็อตช่างแตกต่างจากสายสว่างราวกับฟ้ากับเหว

โดจินมืด โดยนักวาดชื่อดังของสายมืด
 

               เนื่องด้วยเราไม่สามารถลวนลามสาวได้เพราะมันผิดกฎหมาย ดังนั้นสายมืดจึงได้สร้างพล็อตนี้ขึ้นมาเพื่อตอบสนองแก่รสนิยมคนดูไม่มากก็ไม่น้อย

               แน่นอนว่าสายมืดพล็อตลวนลามบนรถไฟนั้นมีหลากหลาย จากธรรมดาที่พระเอกช่วยเหลือนางเอกจากการโดนลวนลามรถไฟ จนนางเอกหลงรักและได้เสียกันในที่สุด หรือบางเรื่องก็แอบโรคจิตนิดหน่อยคือพระเอกทำเป็นพวกลวนลามและไปหื่นนางเอกในรถไฟที่คนแน่นขนัด (มักทำกันในตรงมุมอับมีคนไม่เห็น เช่นประตูหรือชิดขอบหน้าต่างเป็นต้น) ถือว่าเป็นความตื่นเต้นรูปแบบใหม่เช่นกัน (กล่าวกันว่าการมีอะไรกันในที่โล่งแจ้ง  นอกสถานที่  ในสถานที่คนพลุ่งพล่าน  และอาจมีคนเห็นได้ตลอดเวลา ถือเป็นความตื่นเต้น และได้อารมณ์สุดขีดประมาณนั้น)

                แต่อย่างไรก็ตามพล็อตที่นิยมในสายมืดนั้น ส่วนมากเป็นแบบโรคจิตเสียมากกว่า

                แนวโรคจิตบนรถไฟไม่ว่าจะไม่ว่าจะเป็นมืดอนิเมะหรือมังงะเนื้อหาหลักๆ จะเป็นสองอย่าง

                -แบบมาเดี่ยว คือมาคนเดียว และคนโรคจิตจอมลวนลามไม่ได้หล่อเหล่าแต่อย่างใด แต่หน้าตาเห่ยมาก ไม่ว่าจะเป็น ตาลุงพนักงานบริศัท เจ้าอ้วนโอตากุ ที่ลวนลามสาวสวย ชนิดว่าเอ็งนี้กล้าทำ เช่นจับนม, จับก้น เอาของลับถูตัว ที่นอกจากลวนลามสาวสวยแล้ว ยังมีการถ่ายคลิปเอาไว้แบล็กเมล์เพื่อให้เป็นทาสกามให้มันอีกต่างหาก (เลวได้โล่)

                -มาแบบกลุ่ม คือมันเป็นพล็อตที่ไม่มีทางเป็นไปได้ คือประมาณว่าตัวเอกผู้หญิงสาวสวยขึ้นรถไฟ และพอดีรถไฟนั้นแออัด แออัดยังไม่พอเพราะนอกจากตัวเอกผู้หญิงนั้นทั้งขบวนมีแต่เพศชายทั้งสิ้น จากนั้นเธอก็โดนลวนลาม จากนั้นก็ถูกรุมข่มขืน นางเอกผู้หญิงถูกย่ำยีราวกับขยะกลางถนนไม่ปาน

                ไม่ว่าจะเป็นแนวไหนก็ตาม มีสิ่งเดียวที่เหมือนกันตัวเอกหญิงยอมง่ายอย่างเหลือเชื่อ โดนโรคจิตลวนลามแทนที่จะพยายามขัดขืน แต่กลายเป็นอยู่เงียบๆ ปล่อยให้โรคจิตลวนลามอยู่อย่างนั้น จนมันย่ามใจ ทำเกินกว่าลวนลาม (นั้นคือข่มขืน) แทนที่เธอจะร้องขอความช่วยเหลือซ้ำเธอกลับพอใจด้วยศซ้ำ และสุดท้ายจอมลวนลามและข่มขืนโรคจิตก็ลอยนวลอุรา

                (อธิบายละเอียดไม่ได้ เดี๋ยวโดนแบน)

                หากเราเอาคำว่า Chikan ไปค้นในเว็บ g.e จะพบว่าแนวนี้มีมากมายไม่ว่าจะเป็นอนิเมะ, มังงะ หรือเกม ไม่ว่าจะเป็นโดจินหรือออริจินอล แสดงให้เห็นว่าญี่ปุ่นนั้นชอบแนวนี้มากอย่างไม่น่าเชื่อ แนวข่มขืน เซ็กต์นอกสถานที่ และโรคจิต เหมือนกับว่าชีวิตของเขาอัดอั้นอะไรบางอย่างที่ต้องการอะไรระบาย

                เนื้อหานั้นไม่มีอะไรเลย นอกจากโรคจิตลวนลามและข่มขืน ไม่ได้สอนอะไรทั้งสิ้นว่าสิ่งนั้นมันไม่ดี ทำแล้วอย่าเลียนแบบ เพราะติดคุก ไม่ได้ลอยนวลเหมือนในเรื่องสมมุติ ซ้ำเหมือนสนับสนุนด้วยซ้ำว่าทำแบบนี้มันตื่นเต้นบันเทิงใจขนาดไหน (นอกเสียจากจากสอนผู้หญิงควรขัดขืนหากเจอการลวนลาม เพราะยิ่งคุณอยู่เฉยไม่ทำอะไรก็เท่ากับเป็นการย่ามใจ และแน่นอนแนวนี้ผ็หญิงทั่วไปคงไม่ดูหรอก)

                ปกติแล้วสายมือแนวโรคจิตลวนลามรถไฟ เป็นแนวเฉพาะกลุ่ม (แต่กลุ่มที่ว่ามีเยอะ) และปกติแล้วมีการจำกัดเรต และสถานที่วางขายไม่ได้แพร่หลายพอสมควร อย่างไรก็ตามก็มีบ้างที่หลุดให้ต่างชาติได้เห็น และตั้งคำถามว่าเหตุใดญี่ปุ่นถึงมองข้ามการควบคุมแนวนี้ ทั้งๆ ที่เห็นได้ชัดว่ามีเนื้อหาที่รุนแรงและโรคจิต

 

                                                                                     เกม RapeLay

             เมื่อไม่นานมานี้ทั่วโลกได้วิพากษ์วิจารณ์เกมสายมืดเกมหนึ่ง ชื่อเกม RapeLay ซึ่งสามปีที่ออกวางแผงก็เกิดเสียงต่อต้าน พร้อมกับตั้งคำถามว่าเหตุใดรัฐบาลญี่ปุ่นถึงมองข้ามที่จะควบคุมเกมอื่นที่เป็นแนวเดียวกัน ทั้งที่มีเนื้อหาโรคจิตและเป็นอันตรายแบบนี้

                RapeLay เป็นเกมซีรีย์ (เท่าที่รู้ออกมาหลายภาคแล้ว) ซึ่งเป็นเกมที่ 3D eroge โดย Illusionที่ปลอยออกมาเมื่อ 21 เมษายน 2006 ในประเทศฯปุ่น ซึ่งเนื้อหา เราจะรับบทเป็นโรคจิตที่ลวนลามทางเพศผู้หญิงสามคน ครอบครัวหนึ่ง (ประกอบด้วย แม่และลูกสาวสองคน) โดยเราจะทำการสโตกเกอร์หนึ่งในผู้หญิงจากนั้นก็ทำการลวนลามในรถไฟใต้ดิน เพื่อทำการแบล็กเมล์ และนอกจากนี้ผู้เล่นยังสามารถจับกลุ่มคนอื่นเพื่อรุมข่มขืนผู้หญิงได้

                เนื้อหาของเกมถือว่าเลวร้ายมากเพราะหนึ่งในเนื้อหากล่าว่าตัวละครหญิงจะตั้งครรภ์และเราสามารถเร่งเร้าให้เธอทำแท้งได้ แม้เนื้อหาตอนจบตัวเอกจะได้รับผลกรรมที่ก่อขึ้นก็ตาม ดังนั้นจึงไม่แปลกแต่อย่างใดที่ทำให้เกมนี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงจากองค์กรสตรีระดับโลก และเรียกร้องว่าไม่ควรเอาเกมแนวนี้วางแผงในร้านค้า

                นอกจากนี้เกมยังเป็นเกมต้องห้ามในประเทศอาร์เจนตินา, มาเลเซีย และประเทศไทย เพราะมีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรงเรื่องเพศ

แน่นอนว่าการเรียกร้องขององค์กรเหล่านั้นไม่เป็นผลเลยแม้แต่น้อย เพราะฮากิฮาบาระยังคงเต็มเกมที่คล้ายคลึงกับ RapeLay ซึ้งยังมีเนื้อหาแรงมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แม้ว่าญี่ปุ่นจะเซ็นเซอร์อวัยวะเพศแต่กฎหมายไม่ได้บอกให้เซ็นเซอร์เนื้อหา นั้นเองทำให้สายมืดมีเนื้อหาที่วิปริตและหนักขึ้นไปอีก

นอกจากนี้หลายเกมสายมืดมีการดาวน์โหลดอินเทอร์เน็ตอย่างกว้างขวาง ทั้งๆ ที่สวยก่อนสายมืดเฮ็นไตเป็นของใต้ดิน แต่เมื่อถึงยุคอินเทอร์เน็ตทำให้สิ่งเหล่านี้แพร่หลายไปทั่วญี่ปุ่นมากขึ้น แม้แต่เว็บ Amazon.com ยังมีเกมนี้ออกวางขาย

สาเหตุอย่างหนึ่งที่ทำให้รัฐบาลญี่ปุ่นก็ไม่ได้ให้จริงจังออกกฎหมายควบคุมและจัดการมากนักเพราะว่าสื่อประเภทนี้เป็นอุตสาหกรรมทำเงินมูลค่ามหาศาลแก่ญี่ปุ่น  อีกทั้งสภาพสังคมรวมไปถึงวัฒนธรรมทำให้ถูกมองว่ามันไม่ใช่ปัญหาในสายตาของพวกเขา เพราะหากไปทำอะไรผลกระทบอาจทำให้ประเทศเสียหายมากกว่าที่คิดเอาไว้

ดูเรื่องอุตสาหกรรมการ์ตูนเฮ็นไตของญี่ปุ่นที่รัฐบาลไม่กล้าเข้าไปจัดการเพราะกลัวผลกระทบต่อเศรษฐกิจแล้ว ก็นึกถึงบ้านเราที่พวกผู้ใหญ่ชอบแบนการ์ตูนที่มีเนื้อหาขัดศีลธรรมและความรุนแรง แต่พอหลายคนบอกว่าทำไมไม่แบนละครหลังข่าวบ้างเพราะมีเนื้อหารุนแรงไม่แพ้กัน พวกผู้ใหญ่ก็ทำเป็นเงียบและเรื่องก็หายไป (จนกว่าจะมีประเด็นใหม่มาให้พูดถึงกันอีก) บางทีสาเหตุที่เงียบ ก็คงเหมือนกับอุตสาหกรรมการ์ตูนเฮ็นไตของญี่ปุ่น แม้เนื้อหาซ้ำซากมีแต่เรื่องขัดศีลธรรม หากแต่ในเมื่อมันเป็นตัวสร้างรายได้ ขายได้ และในเมื่อขายได้ก็ไม่มีเหตุผลอะไรจะเปลี่ยนแปลง หรือจัดการเนื้อหา เพราะหากจัดการหลายฝ่ายก็เสียผลประโยชน์ ยอมเงียบดักว่า  แม้ทนเสียงก้มด่าของหลายคนก็ตาม

บางครั้งผลประโยชน์ของประเทศและบุคคลกลุ่มหนึ่งต้องมาก่อนศีลธรรมของสังคมเสมอ.....