ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #278 : ซึนเดเระ-ครองโลก

                เธอเป็นผู้หญิงเก่งทั้งด้านบุ๋นและบู๊จนเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ อีกทั้งยังใบหน้ายังมีความสละสวยราวกับเป็นเจ้าหญิง  แต่นิสัยของเธอนั้น เธอเป็นคนเย็นชา จนดูเหมือนเยือกเย็น จนหลายคนตั้งฉายาให้เธอว่า “เจ้าหญิงน้ำแข็ง” ไม่ก็ “จิตใจหิน” ไม่ก็ “มาดอนน่าเหล็กกล้า”  แน่นอนด้วยความบุคลิกดังกล่าวหลายคนกลัวเธอ  เพราะหากทำอะไรไม่ให้เธอพอใจ เธอจะโมโหร้าย บางครั้งถึงขั้นใช้กำลังด้วยซ้ำ

                อย่างไรก็ตาม ในอีกด้านหนึ่งของเธอนั้น กลับมีอีกด้านที่น่ารักแฝงอยู่ หากใครรู้จักกับแบบสนิทชิดเชื้อ จะพบว่าภายใต้บุคลิกที่ดูแข็งแกร่งนั้น เธอเป็นคนขี้อายมากๆแม้เธอมักโกรธตลอดเวลาที่คุณบอกเธอน่ารัก แต่อารมณ์โกรธนั้นมันดูน่าเอ็นดู ด้วยใบหน้าแดงเข้ม กับพูดแก้ตัวตะกุกตะกักยิ่งทำให้เธอน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก 

                นอกจากนี้เธอมักแสร้งทำเป็นไม่เต็มใจช่วยเหลือคุณ ทั้งๆ ที่ใจจริงเธออยากช่วยเหลือ อยากเป็นกำลังให้แก่คุณ เวลาที่คุณอยู่ใกล้เธอ เธอมักทำเป็นไม่พอใจ แต่เรากับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเธอ ขณะที่เธอโน้มตัวเอียงอายมาใกล้ตัวเรา  เธอนั้นช่างเป็นคนปากไม่ตรงกับใจเลย

                และทั้งหมดนี่คือซึนเดเระ(ผมมักจำผิดเป็น “ซึนดาเระ” ประจำ)  บุคลิกที่เรียกว่าครองโลกการ์ตูนญี่ปุ่นไปแล้ว บุคลิก วาจา ทาง ไปจนถึงรูปร่างลักษณะ ที่มีลักษณะไม่มีใครเหมือน เป็นบุคลิกที่หลายคนรู้จักมากที่สุด และเป็นที่นิยม หลายคนรัก-ชอบมากที่สุด

 

อากาเนะ กับรันม่า ทั้งคู่มีนิสัยซึนเดเระ

                ซึนเดเระ ถือว่าเป็นบุคลิกตัวละครที่พบมากที่สุดในการ์ตูนญี่ปุ่น แม้ว่าปัจจุบันการ์ตูนจะมีบุคลิกมากมายอย่าง บุคลิกเยือกเย็น, คูลเดเระ, ยันเดเระ ซึ่วซึนเดเระเป็นบุคลิกที่ค่อนข้างเก่า (ฝุ่นจับ เพราะมีมานานแล้ว)  แต่กระนั้นสำหรับหลายคนแล้วซึนเดเระก็ยังเป็นบุคลิกที่ยังคงยิ่งใหญ่ จนกลายเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการ์ตูนญี่ปุ่นไปแล้ว

                ซึนเดเระ (Tsundere) เป็นคำภาษาญี่ปุ่นใช้ เรียกตัวละครที่มีบุคลิกที่ภายนอกดูแล้วไม่เป็นมิตร ชอบโมโหร้าย เย็นชา ฉุนเฉียวง่าย แต่ความจริงแล้วภายในมีความอ่อนไหวหรืออ่อนหวาน  จากร้อนกลายเป็นเย็น เผยให้เห็นการสลับระหว่างสองอารมณ์ที่แตกต่างชัดเจน

                ซึนเดเระมาจากคำประสมสองคำ คือ “ซึนซึน” อันหมายถึง เย็นชา โมโหร้าย อารมณ์ร้อน กับคำว่า “เดเระเดเระ” คืออ่อนหวาน  ความจริงแล้วตัวละครนี้โดยพื้นฐานมีนิสัยอ่อนไหวอยู่แล้ว อีกทั้งยังมีนิสัยขี้อายอีกต่างหาก เพียงแต่เธอสร้างบุคลิกตัวเองให้ดูแข็งกร้าวขึ้นมาปิดบังตัวตนที่แท้จริงเอาไว้  และตัวตนที่แข็งกร้าวจะถูกพังทลายเมื่อมีอารมณ์ความรู้สึกอะไรบางอย่าง เช่น เวลาที่ตัวละครเหล่านี้มีความรัก หรือต้องการทำอะไรสักอย่างเพื่อเพื่อน มักแสดงอาการที่เรียกว่า “รักนะ แต่ไม่แสดงออก” หรือมีอาการ “ปากไม่ตรงกับใจ” อยู่เสมอ ซึ่งแน่นอนว่าคนรอบตัวไม่ค่อยรู้หรอก ยกเว้นคนอ่านที่พอจะรู้ว่าตัวละครเหล่านี้มีความรัก

                ส่วนบ้านเรามักนิยมพูดๆ สั้นๆ มากกว่า คือ “ซึน” หมายถึงตอนแรกตัวละครมีนิสัยไม่เป็นมิตร และหากถึงจุดหนึ่งนิสัยของเธอจะกลายเป็นคนอ่อนไหว อ่อนหวาน ดูแล้วน่ารัก ซึ่งหลายคนเรียกว่า “ซึนแตก” และเมื่อซึนแตกก็ปลดปล่อยอารมณ์แท้จริงแบบไม่อายใคร จนกลายเป็น “เดเระ” ในที่สุด

                ซึนเดเระสามารถใช้ได้ทั้งชายและหญิง ซึ่งบางตัวละครซึนเดเระจนกลายเป็นบุคลิกเป็นเอกลักษณ์ ในขณะบางบางตัวละครก็แสดงความเป็นซึนเดเระเพียงผิวเผินเท่านั้น ไม่ได้แสดงความเป็นเอกลักษณ์ของซึนเดเระแต่อย่างใด

                ปัจจุบันซึนเดเระกลายเป็นบุคลิกที่พบเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่น ไม่ว่าจะเป็นมังงะ, อนิเมะ หรือนิยาย โดยหลายเรื่องที่มีตัวละครซึนเดระมักประสบความสำเร็จไม่มากก็ไม่น้อย และที่ผ่านมาก็มีตัวละครซึนเดระแจ้งเกิดเป็นที่น่าจดจำอยู่หลายคน

                แต่เดิมนั้นซึนเดเระมาจากฉายาของตัวละคร ที่โอตากุนิยมพูดในเกมจีบสาว (ประเภทบิโชโจะ) Kimi ga Nozomu Eien (เป็นอนิเมะแนวดราม่าโครตๆ ในตำนาน) เมื่อปี 2001 จนคำนี้ได้กลายเป็นลักษณะเฉพาะบุคลิกโมเอะ (Moe) จนกลายเป็นของชอบของโอตากุ และได้กลายเป็นที่นิยมหลังจากนั้น

                อย่างไรก็ตามซึนเดเระเริ่มเป็นที่นิยมและเป็นที่รู้จัก เมื่อเคน อาคามัตซึ (Ken Akamatsu) ผู้เขียนการ์ตูนแนวฮาเร็มทีรมีชื่อเสียง ได้เขียนการ์ตูนเรื่อง Love ♥ Hina (1998-2001)  ซึ่งในเรื่องมีตัวละครหลายตัวที่มีนิสัยซึนเดเระ และเกิดนิยามตัวละครที่มีนิสัยซึนเดเระซึ่งได้กลายเป็นแบบอย่างภายหลังว่า โมเอะนั้นแม้ภายนอกเหมือนจะแข็งแกร่ง แต่จิตใจลึกๆ นั้นอ่อนแอ และนิสัยที่ดูเหมือนเด็ก

 

ฮิรากิ คางามิ จาก  Lucky Star

                ต่อมาก็มีตัวละครซึนเดเระหลายคนที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม ไม่ว่าจะเป็นฮิรากิ คางามิ จาก Lucky Star ซึ่งได้กลายเป็นอีกนิยามหนึ่งว่าซึนเดเระจะต้องทรงผมทวินเทลจะน่ารักมากๆ (จนบางคนในที่นี้ ผมว่าหากทวินเทลไม่ซึนเดเระ ก็ไม่ใช่ทวินเทลฉันนั้น) และยังมี โซริว อาสึกะ แรงก์เรย์ จาก Neon Genesis Evangelion ซึ่งภายหลังได้กลายเป็นเจ้าแม่ซึนเดเระที่ยิ่งใหญ่อีกคนหนึ่ง

 

4 จตุเทพซึนเดเระ

                อย่างไรก็ตาม หลายคนอาจรู้จัก 4 จตุเทพซึนเดเระ เสียมากกว่า โดย ตัวละครทั้ง 4 ประกอบด้วยชานะ (จาก Shakugan no Shana), ซากะ ไทกะ (จาก Toradora!) , หลุยส์ (จาก Zero no Tsukaima ) และ นางิ (Hayate no Gotoku!) ซึ่งสาเหตุที่เรียกว่า 4 ตจตุเทพ อันเนื่องมาจากทั้ง 4 คนมีบุคลิกซึนเดเระและใช้คนพากย์คนเดียวกันคือ “ริเอะ คุงิมิยะ”  ซึ่งต่อมาได้รับฉายาว่า “เจ้าแม่เสียงซึน” ที่พากย์เสียงซึนได้ถูกใจคนดูเป็นอย่างยิ่ง (ปัจจุบันกลายเป็น 5 ซึนเดเระ คืออาเรีย จาก Hidan no Aria)  และนอกจากจะมีบุคลิกซึนเดเระแล้ว ยังมีลักษณะกายภาพเหมือนกันคือ เตี้ย แบน ซึน และยังมีนิสัยคล้ายๆ กัน เช่น นิสัยเผด็จการ เรี่ยวแรงมหาศาล (พละกำลังมาก) แต่ฝีมือทำอาหารต่ำมาก เวลาซึนแตกมักตอบโต้ด้วยความรุนแรง และมักเข้าใจผิดง่าย (เช่น เจอพระเอกคร่อมผู้หญิงคนอื่น โกรธอารมณ์โมโห ทั้งๆ ที่สาเหตุที่พระเอกค่อมผู้หญิงเกิดจากอุบัติเหตุไม่ได้ตั้งใจ) และชอบขี้งอนพระเอก

                นอกจากนี้ซึนเดเระไม่ได้จำกัดเฉพาะตัวละครที่เป็นผู้หญิงเท่านั้น ผู้ชายก็มีบุคลิกที่เป็นซึนเดเระ เช่น เยอรมนีจาก Hetalia: Axis Powers ที่มักปากไม่ตรงกับใจต่อหน้าอิตาลีบ่อยๆ หรือไม่ก็ มาฮิโระจากเนียวรุโกะที่ทำตัวซึนบ่อยครั้ง เป็นต้น

                แน่นอนว่าที่ผ่านมาวงการการ์ตูนญี่ปุ่น (ไม่เพียงแต่แนวฮาเร็มเท่านั้น ซึนเดเระยังปรากฏการ์ตูนหลายแนวด้วย), เกมจีบสาว (เกมแนวอื่นๆ ที่ตัวละครเป็นสาวโมเอะ) และนิยายญี่ปุ่น มีตัวละครที่ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงที่มีนิสัยปากไม่ตรงกับใจ แจ้งเกิดจนหลายคนรู้จักเป็นจำนวนมาก ในขณะที่บางคนกลายเป็นตำนานเป็นตัวอย่างของซึนเดเระไปแล้วก็ว่าได้ เป็นต้นว่า (ขอเน้นผู้หญิงน่ะครับ)

                รุ่นป้า เท็นโด้ อากาเนะ - - Ranma ½

ซาวาจิกะ เอริ - - School Rumble

โคซากะ คิริโนะ - - Ore no Imōto ga Konna ni Kawaii Wake ga Nai

ฟุจิยายาชิ เรียว -- CLANNAD

โทวซากะริน-- Fate Stay Night

เซนโจวกาฮาระ ฮิตากิ—Bakemonogatari

ฮารุโนะ ซากุระ --  Naruto

มิซากะ มิโคโตะ -- -"To Aru Majutsu no Index"

อายูซาว่า มิซากิ- -"Kaichou Wa Maid Sama"

ทาเคอิ ซายะ-- High school of the dead

แน่นอนรวมไปถึงหนูนิมพ์ จาก Sora no Otoshimono  ซึ่งผมรักมากๆ เป็นส่วนตัวด้วย เพราะเป็นตัวละครที่แสดงความเป็นซึนเดเระได้อย่างสมบูรณ์แบบคนหนึ่ง

จะพบว่าตัวละครเหล่านี้ มีหลายคนรู้จักค่อนข้างมาก แม้ตัวละครบางคน หลายคนอาจไม่รู้จักชื่อ หากแต่เมื่อมองหน้า หลายคนก็จดจำได้ทันที และรู้ด้วยว่าตัวละครเหล่านี้มีนิสัยซึนเดเระ

ซึนเดเระนับว่าเป็นบุคลิกที่หลายคนรู้จัก โดยเฉพาะตัวละครที่เป็นผู้หญิง และเป็นตัวละครที่มีมากกว่าบุคลิกประเภทอื่นๆ เป็นตัวละครที่มองง่าย สื่อง่าย จนเกือบกลายเป็นสากล นอกจากนี้สามารถเอามาใช้ได้หลายรูปแบบ จนเกิดตัวละครซึนเดเระที่มีความหลากหลายมากมาย แม้โดยหลักๆ แล้วหลักการก็ยังคงเดิมคือ “ปากไม่ตรงกับใจ” นั้นเอง

โดยส่วนใหญ่แล้วตัวละครที่มีภาพลักษณ์ซึนเดเระมักมีภาพลักษณ์ดังต่อไปนี้

-ทวินเทล ผมทอง (อาจมีสีอื่นๆ เช่น สีเทา, สีดำ, สีชมพู) มักจะแสดงความเป็นทวินเทลมากที่สุด

-ส่วนสถานะ ส่วนใหญ่แล้ว “เพื่อนสมัยเด็ก” จะแสดงความเป็นซึนเดเระมากที่สุด เพราะโดยพื้นฐานหากฝ่ายหญิงแสดงซึนเดเระนั้น ฝ่ายชายจะต้องเข้าใจนิสัยของเธอได้ระดับหนึ่ง ว่า เธอไม่ได้โกรธจริงๆ จัง ทั้งนี้เป็นเพราะฝ่ายชายรู้จักฝ่ายหญิงมานานแล้วนี้เอง (แต่ส่วนใหญ่พระเอกมักไม่ค่อยรู้ตัวเรื่องความรักของฝ่ายหญิง) ดังนั้นเมื่อเธอบ่น พระเอกจะทำเป็นไม่สนใจมาก

-หากไม่เป็น “เพื่อนสมัยเด็ก” ก็จะเป็นคนแปลกหน้า หรืออยู่คนละโลกเลย จนไม่คิดว่าทั้งสองจะรู้จักกันได้ โดยหลักๆ แล้วพระเอกจะรู้จักตัวละครที่มีนิสัยซึนเดเระโดยบังเอิญ เช่น พระเอกรู้ความลับของอีกฝ่าย ชะตากรรมทำให้ทั้งคู่ต้องรู้จักกัน สนิทกันในที่สุด

-สถานะตัวละครที่เป็นซึนเดเระนอกจากเพื่อนสมัยเด็กแล้วก็มี “หัวหน้าห้อง, ประธานนักเรียน, ไอดอล อะไรก็ตามที่มีสถานะสังคมสูงกว่าพระเอก (หากเป็นการ์ตูนผู้หญิงก็จะตรงกันข้าม พระเอกจะมีสถานะสูงกว่านางเอก)”

-ปกติแล้วตัวละครที่เป็นซึนเดเระ มักเป็นคนเก่งไปทุกเรื่อง แต่ส่วนมากความเก่งนี้เกิดจากแรงขับอะไรบางอย่าง เช่น ความแค้นในวัยเด็ก หรือเกิดจากความพยายาม พูดง่ายๆ คือมีปม

-ตัวละครซึนเดเระส่วนใหญ่เป็นประเภท คุณหนู เจ้าหญิง ผู้ดีมีฐานะ หรือเป็นคนเก่งขององค์กร หรือสาขานั้นๆ  แต่ปากจัด ชอบด่าว่าพระเอกว่า “พวกสามัญชน”, “ขี้ข้า”, “ไพร่” ชอบใช้ หรือบังคับพระเอกทำงานตลอด ทั้งที่ความจริงแล้วที่ทำแบบนี้เพราะเธอไว้เนื้อเชื่อใจพระเอก อยากอยู่ใกล้พระเอก แต่ไม่กล้าที่จะพูดแบบนี้ตรงๆ จึงทำตัวดังกล่าว

-นอกจากขี้ข้า ไพร่ ที่ตัวละครซึนเดเระด่าว่าแล้ว ยังเปรียบเทียบพระเอกเป็นสิ่งมีชีวิตต่ำต้อย เช่น “อะมีบ้า”, สัตว์เซลล์เดียว” หรือไม่ก็ “แมลงสาป” แม้พระเอกไม่พอใจ แต่ไม่ถึงขั้นทะเลาะรุนแรงมากนัก

-หากไม่ใช่ “เพื่อนสมัยเด็ก” ส่วนมากตัวละครซึนเดเระจะเกลียดพระเอกในตอนแรก เพราะเห็นว่าพระเอกเป็นคนอ่อนแอ ไม่ได้เรื่อง  บางคนไม่มีวี่แววจะรักพระเอกด้วยซ้ำ หากแต่หลังจากเหตุการณ์ต่างๆ ก็เริ่มรู้สึกชอบพระเอกมากขึ้น มากขึ้น จนขาดพระเอกไม่ได้  ฉันรักพระเอกคนเดียว

-แม้จะเป็นคนเก่ง หลายคนนับถือ แต่อีกด้านหนึ่ง มักเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อน อาจเป็นเพราะ เป็นคนขี้อาย, ขี้กลัว, เกลียดคนแปลกหน้า ทำให้ตอนแรกไม่ค่อยเปิดใจกับพระเอกมากนัก จนผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ก็เริ่มเปิดใจ เข้าหาคนอื่นมากขึ้น

ฯลฯ

นี่คือลักษณะคร่าวๆ ของตัวละครที่มีบุคลิกซึนเดเระ ซึ่งจะนำไปใช้ก็ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมกับเรื่อง ในขณะที่บางตัวละครก็ความเป็นซึนเดเระเฉพาะตัวไม่เหมือนใคร ซึ่ง เช่นเซนโจวกาฮาระ ฮิตากิ—Bakemonogatari มีส่วนผสมของซึนเดเระ, ยันเดเระ จนกลายเป็นสาวซาดิสต์เข้าไปด้วย (หรือซึนเดเระชอบความรุนแรง) หรือจะเป็นซึนเดเระผสมกับคูลเดเระถือสวาวเงียบไม่ค่อยพูดทำเป็นไม่สนใจพระเอกแต่ความจริงแล้วชอบพระเอกสุดๆ  เป็นต้น

 โอโร เป็นสาวซึนเดเระ?? 

-ส่วนในอนิเมะ ส่วนใหญ่แล้วเสียงของตัวละครทวินเทลจะออกไปทางเสียงแหลม แต่น่ารัก (อย่างเสียงเอกลักษณ์ของคนพากย์จตุเทพซึนเดเระ) และสิ่งที่ขาดไม่ได้คือการเชิดใส่คนอื่น แทนที่จะทำให้คนอื่นหมั่นไส้ แต่กลายเป็นว่าน่ารักซะงั้น)

 -จุดเด่นจนกลายเป็นเอกลักษณ์ของสาวซึนเดะเระคือมักพูดประโยคที่ตรงกันข้าม (เพราะปากไม่ตรงกับใจนั้นเอง) เวลาอยู่ต่อหน้าพระเอกมักทำเป็นไม่สนใจและชอบพูดประโยคในเชิงไม่ชอบ ทั้งๆ ที่ใจจริงแล้วชอบสุดๆ จนประโยคเหล่านั้นได้กลายเป็นประโยคประจำตัวของสาวซึนเดเระ และคนอ่านรู้กันหมดแล้วว่าใจจริงของเธอเป็นอย่างไร เป็นต้นว่า

“ไม่น่ารักเลย” (ทั้งๆ ที่ใจจริงอยากจะกอดสุดๆ)

“พ่อแม่ของนายขอร้องให้ฉันดูแลนายย่ะ” (ความจริงแล้วพ่อแม่พระเอกไม่ได้ขอร้องเลย แต่ตัวเองอยากดูแลพระเอกเอง”

“ไปตายซะ เจ้าบ้า!!” (เข้าใจบ้างซะสิ)

“ช็อกโกแลตตามมารยาทย่ะ” (ความจริงตั้งใจทำสุดๆ ให้เฉพาะคนที่ชอบเท่านั้น)

 “ชั้นไม่ได้ชอบนายสักหน่อย” (ความจริงรักสุดๆ)

“เจ้าบ้า เจ้าทาส งี่เง่า อะมีบ้า” (นาย)

“เชอะ วันนี้ยอมสักหน่อย ก็ได้”

“อย่าน่ะ....มันเร็วไปน่ะ จูบน่ะ”

ฯลฯ

อย่างไรก็ตาม ก็มีตัวละครบางตัวละครที่ไม่ได้เป็นซึนเดเระ แต่หลายคนให้ความคิดเห็นว่าเป็นซึนเดเระ  ยกตัวอย่าง โฮโร จาก Spice and Wolf ซึ่งโฮโรนั้นเป็นเทพหมาป่าที่มีความฉลาด แต่ก็หยิ่งในศักดิ์ศรี ชอบดูถูกพระเอกว่าเด็กน้อย และมีความเหงาเพราะอยู่ตัวคนเดียวนานหลายร้อยปี ซึ่งอีกด้านหนึ่งดูเหมือนร่าเริงและเข้มแข็ง ส่วนอีกด้านหนึ่งค่อนข้างเปราะบางต้องการให้คนอื่น (โดยเฉพาะพระเอก) เอาใจใส่ให้มากๆ  

แน่นอนอธิบายยากเหมือนกันว่าโฮโรเป็นสาวซึนเดเระหรือไม่ โฮโรอาจจะเป็นเพราะมีหลายเงื่อนไขที่เป็นสาวซึนเดเระ ไม่ว่าจะเป็นมีอดีตขี้เหงา ชอบหึงพระเอก เวลาพระเอกไปหาสาวคนอื่นๆ  ชอบดูถูกพระเอก ทั้งๆ ที่ชอบพระเอกมากๆ  ทำให้มีหลายครั้งที่โฮโรจะแสดงอาการ เดี๋ยวอ่อนหวาน เดี๋ยวก็ขี้โวยวายง้องแง้งจนน่ารำคาญ  แต่ปัญหาก็คือลักษณะของโฮโรไม่แสดงซึนเดเระเด่นชัดที่ทำให้ผู้ดูรู้เลยว่าเป็นสาวซึนเดเระ (เช่น ประโยคติดปากซึนเดเระ, ทำท่าเชิดใส่แบบซึนเดเระ, เอามือกอดหน้าอกทำท่าไม่พอใจแบบซึนเดเระ ฯลฯ ทั้งนี้ไม่ได้รวมลักษณะการออกแบบ, รูทด้วย ซึ่งท่าทางซึนเดเระจะออกไปทางน่ารัก มากกว่าน่ารำคาญ) หากแต่ส่วนมากเวลาโฮโรโมโหจะดูไม่ออกเลยว่าเธอซึนเดเระหรือเปล่า หรือว่าเป็นเพราะหึ่ง อีกทั้งท่าทางเธอหึ่งจะไม่น่ารักเลย  ดังนั้นโฮโรเป็นสาวที่มีนิสัยหลายมิติ มากกว่าจะเป็นซึนเดเระอย่างเดียวมากกว่า 

                กรณีของโฮโร แสดงให้เห็นว่าซึนเดเระนั้นกำกวมไม่น้อย  ในการตัดสินตัวละครว่าเป็นตัวละครซึนเดเระหรือไม่ เพราะความหมาย “ปากไม่ต้องกับใจ” ค่อนข้างกว้าง ทำให้หลายคนไม่สามารถชี้ชัดได้ว่าตัวละครนี้เป็นตัวละครซึนเดเระหรือไม่ ซึ่งความจริงแล้วซึนเดเระนั้นสามารถใช้อธิบาย  2 อย่าง คือ “ตัวละครซึนเดเระเอกลักษณ์” (และการใส่เอกลักษณ์สิ่งที่มีของสาวซึนเดเระเข้าไป ซึ่งสมัยก่อนนั้นซึนเดเระยังไม่มีเอกลักษณ์โดดเด่น จนกระทั่งมีตัวละครดังๆ และแสดงอาการปากไม่ตรงกับใจหลายครั้งจนเป็นเอกลักษณ์ และเอกลักษณ์เหล่านี้ได้กลายเป็นมรดกถ่ายทอดมาให้แก่สาวซึนเดเระใมนอนาคตจนเป็นต้นแบบและค่านิยมของสาวซึนเดเระ เช่น ทรงผมทวินเทล, คำพูด, การออกแบบ เป็นต้น) และอย่างที่สองคือปฏิกิริยาซึนเดเระเพียงผิวเผินของตัวละครบางตัวละครเท่านั้น แต่ตัวละครนั้นแสดงอาการซึนเดเระเพียงไม่กี่ครั้ง หรือใกล้เคียงซึนเดเระ (หึง) แต่ตัวละครไม่ใช่ซึนเดเระเอกลักษณ์เลย

นิมพ์ เทพเจ้าซึนเดเระ

คำถามต่อมาทำไมซึนเดเระถึงกลายเป็นที่นิยม และกลายเป็นบุคลิกที่เป็นที่รู้จักกันไปทั่วโลก อาจเป็นเพราะริเอะ คุงิมิยะเจ้าแม่เสียงซึนเดเระ ที่พากย์ตัวละครหญิงที่เป็นตัวเอกที่มีนิสัยซึนเดเระหลายตัว ในเวลาไล่เลี่ยกัน และหลายเรื่องก็กลายเป็นเรื่องดัง หลายคนรู้จัก จนหลายคนหลงเสน่ห์ เสียงแหลม เสียงอารมณ์โมโหของเธอ จนหลายคนถูกซึนเดเระครอบงำหรือไม่ (แน่นอนว่าซึนเดเระมีมานานแล้ว แต่พึ่งมาดังตั้งแต่ 4 จตุเทพซึนเดเระนั้นแหละ)

แน่นอนว่าเรื่องนี้คงเถียงกันไม่รู้จบแน่นอน แต่ถ้าถามว่าสเน่ห์ของซึนเดเระนั้นอยู่ตรงไหนนั้น ก็คงมีมากมาย เพราะส่วนตัวผมเองคลั่งตัวละครซึนเดเระเป็นชีวิตจริงใจเช่นกัน

ตามความคิดของผมแล้ว ซึนเดเระอาจเป็นบุคลิกที่ไม่มีในชีวิตจริงของเรา มันเป็นสิ่งสมมุติที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นบุคลิกในฝันที่หลายคนอยากจะพบเจอ

 หลายคนอาจจะเถียงว่า ชีวิตจริง ก็คงมีอยู่บ้างที่มีคนที่ปากไม่ตรงกับใจ แต่กระนั้นสิ่งที่ขาดไปคือความน่ารักนั้นเอง ซึนเดเระจะต้องมีองค์ประกอบของความน่ารัก เวลาทำท่าทางด้วย และอีกอย่างชีวิตจริงคงไม่มีใครคนหนึ่งที่ซึนเดเระตลอด  (อีกอย่างคนเราก็มองไม่ออกหรอกว่า คนนั้นซึนเดเระอยู่)

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หลายคนชอบสาวซึนเดเระก็คือรูทของพวกเธอดูแล้วสนุก (ขอพูดเฉพาะตัวละครซึนเดเระที่เป็นผู้หญิงน่ะครับ) นอกเหนือจากการออกแบบสาวซึนเดเระที่น่ารักแล้ว บทบาทของเธอนั้นก็ดูสนุกมิใช่น้อย โดยเฉพาะการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างสาวซึนเดเระกับพระเอกนั้น ส่วนใหญ่เป็นแบบค่อยเป็น ค่อยไป มีขั้นมีตอน  โดยคร่าวๆ มีดังต่อไปนี้

ช่วงแรก ซึนเดเระ จะเป็นแบบ “ซึนซึน” คือตอนแรกไม่ได้ชอบพระเอก มองพระเอกต่ำต้อย เป็นได้แค่ทาส เช่น หลุยส์จากยัย 0 และมักค่อยพอใจพระเอกตลอด บางตัวละครเป็นคู่แข่ง หรือเกลียดพระเอกก็มี

ช่วงกลาง หลังจากผ่านเหตุการณ์หรือสถานการณ์หนึ่ง ที่สาวซึนซึนเริ่มเห็นจ้อดีของพระเอก ก็เริ่มเกิดความรัก จิตใจที่เข้มแข็งก็เริ่มอ่อนลงเมื่ออยู่กับพระเอก หากแต่กระนั้นจิตใจก็ยังขัดแย้ง เหมือนพยายามปฏิเสธไม่ชอบพระเอกอยู่หรือไม่ก็จะอายจัดเวลาอยู่ต่อหน้าพระเอกและมักมีท่าทีต่อต้านพระเอกเพื่อแก้อาย และมักพูดตรงกันข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริงบ้าง  (ซึ่งช่วงนี้แหละคือช่วง “ปากไม่ตรงกับใจ) ซึ่งพระเอกไม่รู้เลยว่าสาวซึนแอบชอบเขาอยู่

ช่วงสาม คือช่วง “เดเระเดเระ” หลังจากผ่านเหตุการณ์หนึ่งที่เรียกว่า “ปักธง” หรือเผด็จศึกใจสาวซึน สาวซึนซึนก็จะกลายเป็นสาวเดเระเดเระที่รักพระเอกหมดใจ รักพระเอกชนิดว่าไม่รักกับใครอีก และเธอก็จะกอดพระเอกแบบไม่ยอมปล่อย หรือไม่ก็ร้องไห้ต่อหน้าพระเอกแบบไม่อายใคร แม้ว่าเธอมักพูดปากไม่ตรงกับใจก็ตาม แต่ตอนนี้พระเอกรู้แล้วว่าเธอคนนั้นรักเขา  

สาวซึนเดเระนั้น มีความซึนซึน และเดเระเดเระนั้นห่างกันมาก ซึนซึนที่ไม่ยอมบอกความในใจแก่พระเอกสักที พยายามแข็งกระด้างมาตลอด และเมื่อเธอซึนแตก เผยเดเระเดเระออกมา มันเหมือนระเบิดลงในจิตใจคนดู ในที่สุดเธอก็เผยความในใจของเธอให้แก่พระเอกสักที และนี่เองทำให้สาวซึนเดเระมีพลังทำลายสูงในด้านฉากโรแมนติก  มันเหมือนกับว่าหัวใจเราซาบซ่า มันเหมือนกับว่าคุ้มค่าเวลาที่ได้ดู เพราะเรา (ตัวเอกคนธรรมดา) สามารถทำให้สาวที่ดูหยิ่ง รักเราหมดหัวใจแบบนี้ได้ มันเป็นอะไรที่แสนจะยิ่งใหญ่เหลือจะกล่าว  

อ่านดูแล้ว นึกถึงละครไทยไงชอบกล ที่ตอนแรกพระเอกและนางเอกเป็นไม่ชอบกัน เอาแต่งอน ตอนหลังก็เริ่มชอบ และรักกันในที่สุด เพียงแต่มันแตกต่างตรงที่สาวซึนเดเระนั้นออกแบบน่ารัก และเนื้อส่วนใหญ่เน้นกลุ่มผู้ดูที่เป็นวัยรุ่น ตัวละครส่วนใหญ่กำลังศึกษาในชั้นเรียนมัธยม และออกไปทางตลก โรแมนติก

นอกจากนี้ตัวละครซึนเดเระเป็นสัญลักษณ์ของความแข็งแกร่งและความเปราะบาง ความแข็งแกร่งคือเรื่องร่างกาย ทั้งๆ ที่รูปร่างเปราะบาง แต่กับมีสภาพร่างกายดีเหลือเชื่อ และความเปราะบางคือจิตใจที่มีปม อ่อนแอซุกซ่อนอยู่ และการออกแบบตัวละครซึนเดเระที่เป็นผู้หญิงค่อนข้างมีเสน่ห์ค่อนข้างน่ารัก ไม่ว่าจะเป็นทรงผมทวินเทล ผิวขาว อายุที่ไม่บรรลุนิติภาวะ (หรือตัวเล็กเท่าเด็กประถม) ล้วนเป็นการออกแบบที่เอาใจหนุ่มๆ ทั้งสิ้น  บวกกับการดำเนินเรื่องดราม่า โรแมนติกก็ยิ่งส่งสริมให้ซึนเดเระโดดเด่นยิ่งขึ้นไปอีก

มีหลายเรื่องที่ดำเนินเรื่องตามช่วงพัฒนาจิตใจแบบสาวซึนเดเระดังกล่าว และหลายเรื่องก็ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี ยกตัวอย่างความสัมพันธ์พระเอกและนางเอกจากเรื่อง Toradora ที่กล่าวกันว่าเป็นอนิเมะที่ฝ่ายทอดความเป็นนางเอกซึนเดเระจนถึงปัจจุบัน เราได้เห็นการพัฒนาจิตใจ ของชายคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ตอนแรกทั้งคู่ไม่ชอบหน้ากัน แต่ต้องร่วมมือเพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน ต่างฝ่ายต่างมองแต่คนภายนอก หากแต่เมื่อทั้งสองได้รู้ตัวตนแท้ๆ ของอีกฝ่าย ได้เห็นครอบครัวของอีกฝ่าย โดยเฉพาะพระเอกได้เห็นตัวตนของนางเอกก็เริ่มรู้ว่าภายนอกของยัยจิ๋วที่ดูแข็งแกร่ว กลับมีตัวตนที่เปราะบางอย่างน่าเหลือเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นความเหมา ความอ่อนแอ ที่รอให้ใครสักคนช่วยเหลือ แต่เธอกลับด้านอ่อนแอนี้เอาไว้ด้วยบุคลิกแข็งกร้าวเข้ามา  และมีเพียงพระเอกเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ใช้เวลานานกว่าที่จะเข้าใจกัน และกว่าที่จะทำให้เธอคนนั้นซึนแตก

  หลายคนมักเข้าใจผิดๆ ว่าซึนเดเระก็คือ “หึง” เพราะในอนิเมะหลายเรื่อง (เอาพวก 4 จตุเทพซึนเดเระก็ได้) เรามักเห็นสาวซึนเดเระชอบโวยวายพระเอก ดุด่าว่าพระเอก หากพระเอกเข้าไปหาผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่ตน พวกเธอจะงอน ไม่พูดกับพระเอกไปเลย ความจริงแล้วการหึงเป็นส่วนหนึ่งของซึนเดเระ  เพราะซึนเดเระ ปากไม่ตรงกับใจ การกระทำทุกอย่าง เป็นซึนเดเระ ตรงกันข้ามหมด  และการกระทำที่ว่ากลายเป็นกิจประจำทุกวันจนกลายเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ต่างจากหึงที่เป็นชั่วขณะเท่านั้น

แน่นอนว่าหึงหวงนั้นเป็นอีกสิ่งที่พบเห็นของซึนเดเระ หึงเป็นอารมณ์ที่ที่เกิดจากเรารู้สึกถึงความเป็นเจ้าของใครสักคน เราอยากให้คนที่เราชอบหันมามองและให้ความสำคัญมากกว่าคนอื่น ดังนั้นคนที่มีอาการหึงมักการแสดงออกให้อีกฝ่ายไม่สบายใจ เช่น ดุด่า ใช้ความรุนแรง เพื่อให้อีกฝ่ายคิดว่าคนที่หึ่งนั้นรักตน และอยากให้ขอโทษ หรือให้ความสำคัญมากกว่านี้ แน่นอนว่าชีวิตจริงนี้ไม่น่ารักเลย แถมเสี่ยงต่อการทะเลาะบาดหมางกัน จนเกิดความรุนแรง เกิดคดีตามมา แต่ซึนเดเระเวลาเกิดอาการหึ่งจะออกมาน่ารัก โกรธง่าย หายเร็ว และพระเอกไม่ค่อยตอบโต้สักเท่าไหร่ (แถมพระเอกง้อได้อย่างงดงามด้วย)

อย่างไรก็ตาม ก็ใช่ว่ามีตัวละครซึนเดเระทุกคนจะมีนิสัยหึงหวง อย่างนิมพ์ เป็นต้น  เพราะนิมพ์เองไม่ได้แสดงอาการหึงหวงเลย แม้ว่าจะรู้สึกอิจฉาเวลาพระเอกอยู่กับสาวคนอื่นก็ตาม แต่เธอก็ไม่ได้โวยวายใส่พระเอก หรืองอนใส่พระเอกเลยแม้แต่น้อย

นอกจากนี้อย่าเอาซึนเดเระไปเปรียบเทียบการเหวี่ยงของอารมณ์ (mood swing) คืออารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปมาง่ายในระหว่างอารมณ์เป็นสุข อารมณ์เศร้า และอารมณ์วิตกกังวล  เพราะซึนเดเระไม่ได้มีลูกบ้าขนาดนี้

 

ทาคาอิ ซิซูกะ จาก JK to Inkou Kyoushi 4

 ไม่พูดสายมืด ซึนเดเระก็คงไม่สมบูรณ์ เพราะซึนเดเระเริ่มมาจากเกมจีบสาว  และสายมืด สำหรับเกมจีบสาวแล้วซึนเดเระถือว่าเป็นคาแร็คเตอร์ที่ถูกใช้บ่อยครั้ง เพราะจุดเด่นของซึนเดระที่จีบยาก แต่คุ้มค่า เพราะหากเธอซึนแตกแล้วเธอจะรักเราคนเดียวไม่รักใครคนอื่นอีก

และมีหลายครั้งที่คนชอบตัวละครซึนเดเระ อยากเห็นการจับกดสักครั้ง แน่นอนว่าสายมืดจึงกลายเป็นสิ่งที่ตอบสนองคนเหล่านั้น (อารมณ์ว่าซึนนักเดี๋ยวจับกดซะหรอก)  และที่น่ารัก (หรือเปล่า?) คือแม้แต่ฉากขึ้นเตียง เธอก็ยังปล่อยอารมณ์ปากไม่ตรงกับใจ ชอบด่าพระเอก ไม่ชอบพระเอก ไม่เอา แต่ท่าทางของเธอกลับตรงกันข้าม บ้างครั้งก็บอกพระเอกว่าไม่ทำ แต่พอพระเอกทำนิดหน่อยก็ใจอ่อนจนได้

แม้ว่าซึนเดเระอาจใช้เวลานานในการพัฒนาความสัมพันธ์ แต่ในขณะเดียวกันเรื่องสั้น หรือตอนสั้น ซึนเดเระก็นำมาใช้ดำเนินเรื่อง และดูแล้วไม่กลวงได้อย่างลงตัว อย่างสายมืดเองก็พบบ่อยครั้ง มีอยู่เรื่องหนึ่งเป็นเรื่องสั้น เนื้อปาประมาณว่าเปิดฉากมาพระเอกกับนางเอกไม่ถูกกัน จนวันหนึ่งพระเอกจะแกล้งนางเอก เพราะเห็นจดหมายรักของนางเอกตกอยู เขาเลยอ่านจดหมายรักต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้น อ่านไปอ่านมาก็มารู้ว่าเนื้อหาจดหมายเขียนถึงเขา นางเอกรักเขามาตลอด แต่ไม่กล้าบอกนั้นเอง

อย่างไรก็ตาม ใช่ว่าหลายคนจะชอบซึนเดเระหมด ในขณะทีหลายคนก็รู้สึกไม่ชอบซึนเดเระเสียเลย เพราะมองว่าเป็นตัวละครที่ดูแล้วน่ารำคาญ ชอบใช้ความรุนแรง กว่าจะจีบได้โครตลีลา (ต้นเหตุหลักๆ มาจาก 4 จตุเทพ ที่ชอบมักออกอาการขี้หึงบ่อยครั้ง) ในขณะที่บางคนนิยามซึนเดเระไปทางด้านลบ ในเรื่องขี้หึงด้วย

และอีกสาเหตุหนึ่งคือคือความนิยมมากเกินไปนั้นเอง ทำให้เราเห็นคาแร็คเตอร์ซึนเดเระออกมามากมาย และออกไปในทางซ้ำซาก  อย่างในเกมจีบสาว มักพบคาแร็คเตอร์ ผมทอง เตี้ยน แบนซึนเดเระ มากมาย จนหน้าตาซ้ำกัน และเนื้อหาไม่ได้ฉีกแนว ทำให้มองว่าซึนเดเระกลายเป็นของโหลที่เอามาใช้แบบสิ้นคิดไปแล้ว

สรุปคือสาวซึนเดเระนั้นมีจุดเด่นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นบุคลิกปากไม่ตรงกับใจที่น่ารัก การออกแบบที่น่าหลงใหล มีสเน่ห์กว่าใครเขาเพื่อน อีกทั้งยังมีบทที่โดดเด่น ไม่ว่าจะเป็นนางเอกหรือนางรอง ก็สร้างความประทับใจกับใครหลายคน

แน่นอนว่าผมเองก็มีสาวซึนเดเระหลายคนในดวงใจก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นนานะ จาก To Love ru หรือนิมพ์จาก Sora no Otoshimono แต่ 4 ตัวละครซึนเดระ ผมจะไม่ได้พูดถึงนานะกับนิมพ์ แต่จะพูดถึงตัวละครซึนเดเระที่ผมค่อนข้างชอบเป็นพิเศษ รวมไปถึงฉากที่น่าจดจำด้วย และต่อไปนี้จะเป็นตัวอย่าง 4 สาวซึนเดเระ แม้ว่า 3 ใน 4 นั้นดูยังไงก็ไม่ใช่สาวซึนเดเระก็ตาม

               

โคเทเงวะ ยุย

โคเทเงวะ ยุย (Kotegawa Yui) 

 หากพูดถึงซึนเดเระ ไม่พูดถึงโคเทเงวะ ยุย จาก To Love Ru  ก็คงไม่ได้ แม้ว่าตอนนี้จะมีสาวซึนเดเระแท้ๆ อย่างนานะ (เตี้ย แบน ซึน) เพิ่มเข้ามา แต่ยุยรัศมียังคงเป็นรุ่นพี่ซึนเดเระชนิดไม่เป็นลองแต่อย่างใด เห็นได้จากโดจินที่ออกมามากมาย และเคยประชัน 3P ร่วมกับนานะมาแล้ว อีกต่างหาก

To Love Ru  ยังคงเป็นศูนย์รวมคาแร็คเตอร์สาวๆ ที่ยอดเยี่ยมเช่นเคย แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นก็ต้องมียุยแน่นอน สำหรับโคเทเงวะ ยุย เป็นตัวละครหลักของ To Love Ru ปรากฏในช่วงบทที่ 49 (มังงะเล่มที่ 6) ส่วนในอนิเมชั่นตอนที่ 8 สถานะเป็นคนธรรมดา  ไม่ใช่นางเอก และไม่ใช่นางรองด้วยซ้ำ แถมออกมาช่วงกลางๆ เรื่อง ออกมาแบบเหมือนตัวประกอบใช้แล้วทิ้งไป แต่กลายเป็นว่าด้วยรูปร่าง หน้าตา และนิสัยได้เพิ่มสีสันเรื่องนี้อย่างไม่น่าเชื่อ

ตอนแรกยุยไม่ได้ชอบริโตะ มองริโตะว่าเป็นตัวสร้างปัญหา เป็นเจ้าหื่น เฮ็นไต แถมโดนริโตะลวนลามแบบไม่ได้ตั้งใจอีกต่างหาก  ทำให้เวลาเจอริโตะส่วนใหญ่ มักจบลงด้วยการต่อยริโตะ ไม่ก็ด่าริโตะฉิอดๆ เป็นประจำ แต่ช่วงหลังๆ ยุยได้เห็นด้านดีของริโตะ นานวันใจของยุยก็กลายเป็นแอบชอบริโตะ แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากยอมรับ พอเจอหน้าเจ้าตัวก็แสดงอาการไม่ถูก เลยด่าว่าแก้เขินแทน

หลายคนอาจเห็นด้านเดเระเดเระของยุย หลายฉาก แล้วหลายฉากที่ว่านั้น ระดับน่าจดจำ ซาบซ่า ทั้งสิ้น แต่ถ้าจะให้ผมเลือกสักตอน สักฉาก คงจะเป็น “วันวาเลนไทน์ของยุย” นี้แหละ ที่แสดงด้านซึนเดรเของยุยมากที่สุด

สำหรับวันวาเลนไทน์ของญี่ปุ่น ตามธรรมเนียมที่ไม่มีใครเหมือน คือหญิงสาวจะมอบช็อกโกแลตให้ผู้ชายคนที่ชอบ และอย่างที่หลายคนรู้กันว่า เป็นวันที่สาวซึนเดเระทำคะแนนดีกว่าใครเพื่อน อย่างยุยนี้แสดงสาวซึนเดเระแบบแท้ๆ ไม่มีอะไรผสม ปากบอกว่าไม่ได้สนใจวาเลนไทน์ แต่ในหัวกลับปรากฏหน้ายูกิ ริโตะ พอกลับไปถึงบ้านซื้อช็อกโกแลตมาทำซะงั้น (ที่จริงซื้อแบบสำเร็จรูปไปให้ก็ได้)  แถมยังทำช็อกโกแลตสุดฝีมืดอีกต่างหาก แต่ปัญหาคือสาวซึนเดเระนั้นมักลีลาเยอะ ในการให้ช็อกโกแลตกับชายคนที่ชอบ เพราะเมื่อถึงวันวาเลนไทน์ยุยก็ยังไม่กล้าให้ริโตะสักที เพราะเขินและอาย จนนาทีสุดท้ายหลังเลิกเรียน ในที่สุดยุยก็มีความกล้าให้ช็อกโกแลต พร้อมพูดว่า “ช็อกโกแลตตามธรรมเนียมย่ะ แค่ให้นายในฐานะเพื่อนเท่านั้น” เรียกได้ว่าพลังทำลายล้างสูงจริงๆ หากใครได้ดูฉากนี้ จนกลายเป็นสิ่งที่พบเห็นทั่วไปในสาวซึนเดเระไปแล้ว (ว่าแต่ฉากให้ช็อกโกแลตของสาวซึนเดเระนี้ใครเป็นต้นแบบหว่า)

 

มิตามะ มาโยะ จาก Sayonara, Zetsubou-Sensei

มิตามะ มาโยะ  (Mitama Mayo)

นิยามของซึนเดเระคือปากไม่ตรงกับใจ ดังนั้นแล้ว มิตามะ มาโยะ จาก Sayonara, Zetsubou-Sensei ก็น่าจะพิจารณาว่าเธอเป็นสาวซึนเดเระอีกคนหนึ่ง เด็กสาวในชั้นของคุณครูที่เป็นตัวเอกของเรื่อง ตัวเล็ก มีแววตาดุ ชั่วร้าย ทำให้คนภายนอกมองว่า “ยัยเด็กคนนี้มันตัวปัญหาชัดๆ” และนั้นเองทำให้คนภายนอกพยานามมักมองเธอในแง่ดี ทั้งๆ ที่เด็กคนนี้เป็นตัวปัญหา นิสัยขี้แกล้ง (จริงๆคือทำเลวเลยล่ะ) ตั้งแต่แบบเล็กน้อย ถึงขั้นสาหัสปางตาย

ชื่อของเธอมาจาก mita mama yo มีความหมายตรงๆเลยว่า "เธอร้ายอย่างที่เห็น(จากหน้าตาของเธอ)" ส่วนสาเหตุที่ผมบอกว่ามาโยะเป็นสาวซึนเดเระ ทั้งๆ ที่พฤติกรรมของเธอแตกต่างจากสาวซึนเดเระที่เรารู้จักกันมา เพราะเธอปากไม่ตรงกับใจ แม้ว่าภายนอกเธอจะมีนิสัยชอบแกล้งคนอื่นๆ และชอบแกล้งคุณครูของเธอเป็นพิเศษ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้ว ใจจริงเธอรักคุณครูสุดๆ เพียงแต่สิ่งที่แสดงความรักตามแบบของเธอก็คือความรุนแรงเท่านั้นเอง เรียกว่า ปากไม่ตรงกับใจอย่างรุนแรง (แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยพูดก็เถอะ) น่าเสียดายที่เธอปรากฏตัวเด่นๆ มีแค่ตอนเดียว หลังจากนั้นเธอก็เป็นเพียงตัวประกอบเล่นมุก และอย่างไรก็ตามเธอก็เป็นหนึ่งในฮาเร็มของอาจารย์ร่วมกับตัวละครหญิงหลักคนอื่นๆ ในเรื่อง

ส่วนตัวผมชอบตัวละครนี้น่ะ ดวงตาดุๆ น่ารักดี

 

สึซึมิยะ ฮารุฮิ  (ภาพโดยผู้วาดภาพประกอบนิยาย)

สึซึมิยะ ฮารุฮิ (Suzumiya Haruhi)

                หนึ่งในตัวละครเจ้าแม่ซึนเดเระ และเป็นหนึ่งตัวละครที่ผมเกิดความคิดว่าซึนเดเระต้องใส่กางเกงในลายทาง ฟ้า ขาวทั้งๆ ที่ผมไม่เคยเห็นกางเกงในฮารุฮิเลยแม้แต่น้อย เห็นแต่ภาพแฟนฟิควาดเท่านั้น

                ความจริงแล้วผมเองก็ไม่แน่ใจเลยว่าฮารุฮิเป็นสาวซึนเดเระหรือเปล่า เพราะเธอแทบดูไม่ออกเลยว่า เธอซึนเดเระเลย เธอไม่ใช่ตัวละครสาวซึนประเภทภายนอกเกลียดพระเอกและหลังจากนั้นเธอก็หลงพระเอกหัวปักหัวปำ

จากตอนแรกที่เธอปรากฏตัวอารมณ์แบบว่า “ยัยหนูนี้ท่าจะเป็นเด็กมีปัญหา” เนื่องจากเธอไม่เปิดใจอะไรให้แก่เพื่อนร่วมห้องเลย ขนาดคนมาทักคุณเธอยังปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยให้คนทักเสียหน้าซะงั้น แล้วใครละที่อยากจะทักยัยหนูหน้าบูดนี้กัน....

หากแต่เมื่อเรื่องดำเนินไป เราก็ได้เห็นนิสัยของฮารุฮิที่ตรงกันข้ามกับที่เราเห็นตอนแรก ภายใต้เธอเป็นสาวน้อยที่สดใส เก่งทั้งการเรียนและกีฬา เข้มแข็ง กระตือรือร้น ตั้งใจ มองโลกในแง่ดี ต้องการหาสิ่งใหม่ๆ ที่ท้าทายทำเสมอ เวลาคิดจะทำอะไรแล้วคุณเธอจะต้องทำให้จงได้โดยไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงความคิดของเธอเด็ดขาด จนเรียกว่าเอาแต่ใจ นั้นยังมีนิสัยที่เก็บซ่อนในใจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นความเหงา และความเศร้า

และนอกจากนี้มีหลายครั้งที่ฮารุฮิปากไม่ตรงกับใจ โดยเฉพาะความรักที่แอบชอบเคียวน์อยู่ในใจ ที่เธอไม่กล้าจะพูดกับเขาตรงๆ แม้ฮารุฮิจะเฉียวฉลาดและบุคลิกแบบสายลุย แต่คุณเธอนั้นไม่เก่งความรักเอาเสียเลย

มีหลายฉาก ที่แสดงให้เห็นว่าฮารุฮิเป็นสาวซึนเดเระ ในช่วงท้ายของบทหายตัวไปของฮารุฮิ(Suzumiya Haruhi no Shoushitsu) ซึ่งเคียวน์ได้ตื่นขึ้นมาโรงพยาบาล เขาได้เห็นฮารุฮินอนเฝ้าเคียวน์ใกล้เตียงเขาโดยไม่ยอมห่าง ซึ่งตอนหลังเคียวน์รู้ว่าฮารุฮิเฝ้าเขานับจากที่เขาสลับไป โดยไม่ออกไปไหนเลย และเมื่อฮารุฮิตื่นขึ้นมา เธอก็ได้เห็นเคียวน์ที่ลืมตาแล้ว เธอทำหน้าแดง และทำเป็นโกรธเคียวน์แบบน่ารักอีกต่างหาก

แม้ว่าการปรากฏตัวครั้งแรกของฮารุฮิจะเหมือนคาแร็คเตอร์สาวที่ไม่ต้องการเพื่อน และมีความเพี้ยน แต่ความจริงใจลึกๆ แล้วเธอเป็นคนขี้เหงา ขี้น้อยใจ และยินดีช่วยเหลือคนที่กำลังเดือดร้อน อย่างตอนที่เห็นได้ชัดในตอนวันชมรมโรงเรียน ในตอนที่ฮารุฮิสวมชุดบันนี่เออกมาร้องเพลงเพื่อช่วยชมรมเคออน(เฮ้ย ชมรมดนตรีต่างหาก) แม้แต่งานเลิกฮารุฮิยังบ่นกับเคียวน์เลยว่าตนน่าจะเตรียมพร้อมมาดีกว่านี้จะได้ไม่ทำให้ชมรมดนตรีขายหน้า ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเธอร้องเยี่ยมมากจนไม่มีข้อตำหนิแม้แต่น้อย สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าฮารุฮินั้นเป็นคนจริงใจ ปรารถนาและใส่ใจให้คนอื่นมีความสุขเหมือนกัน (แต่เธอไม่ต้องการคำขอบคุณ) เธอไม่ได้หยิ่งหรืออวดเก่งเลย หากคนอื่นมาขอร้องเธอก็ยินดีที่จะช่วยเหลือ

เรียกได้ว่าฮารุฮินั้นเป็นตัวละครที่หลากหลายอารมณ์มากพอสมควรเลยก็ว่าได้

 

อายูคาว่า มาโดกะ (Ayukawa Madoka)

อายูคาว่า มาโดกะ (Ayukawa Madoka)

น่าจะเป็นตัวละครซึนเดเระคนแรกๆ ในวงการ์ตูนญี่ปุ่นก็ว่าได้ โดยเธอเป็นหนึ่งในนางเอกจากเรื่อง “Kimagure Orange Road” หรือหลายคนรู้จักในชื่อถนนสายนี้เปรี้ยว เป็นการ์ตูนแนวสามเศร้า เขียนโดยอิสุมิ มัตซึโมโต้ ลงในโชเน็นจัมป์ เมื่อปี 1984 -1987 (ก่อนรันม่าเสียอีก)  และเป็นตำนานหลายอย่าง เธอเคยติดอันดับตัวละครหญิงที่ดีที่สุดในวงการการ์ตูนญี่ปุ่น (ที่ทำให้หลายคนหลงรัก) และติดอันดับตัวละครซึนเดเระในตำนาน และการ์ตูนเรื่องนี้ยังตำนานซ้ำรักของ “ฮิยาม่า ฮิคารุ” สาวนางเอกอีกคนในเรื่องด้วย  (ซึ่งเป็นรุ่นน้องของมาโดกะที่ชอบพระเอกเหมือนกัน)

เนื่องด้วยผมไม่ได้ดูเรื่องนี้ จึงข้อสรุปจากวิกิพีเดียว่า ฮิยาม่า มาโดกะนั้นเป็นสาวซึนเดเระแรกๆ ของวงการการ์ตูนญี่ปุ่น โดยเธอเป็นสาวสวย ไม่ค่อยพูด โดยคนทั่วไปจะมองเธอว่าเธอเป็นผู้หญิงเกแร ชอบชกต่อย จนหลายคนไม่อยากยุ่งกับเธอมากนัก จนกระทั่งต่อมามีชายคนหนึ่งชื่อ “คาสึงะ เคียวสุเกะ” ได้ตกหลุมรักเธอแต่แรกเห็น หากแต่มาโดกะไม่แสดงออกมามาก (ครั้งแรกดูไม่ออกเลย) หากแต่เมื่อทั้งสองรู้จักกัน พระเอกก็รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอมากยิ่งขึ้น ในขณะที่มาโดกะนั้นแม้เธอจะชอบพระเอก แต่เธอก็ยอมจะหลีกทางให้รุ่นน้องคนสนิทที่ชอบคนคนเดียวกัน สมหวังความรัก แต่พระเอกชอบมาโดกะ และพยายามที่จะใกล้ชิดกับมาโดกะไม่ย่อท้อ

ส่วนบทสรุปรักสามเศร้านั้นไม่ได้กล่าวถึงในตอนจบของเรื่อง หากแต่มีตอนพิเศษเพิ่มเข้ามา (ไม่มีในหนังสือการ์ตูนหรืออนิเมะภาคปกติ) โดยบอกว่าสุดท้าย พระเอกก็สมหวังกับมาโดกะ ส่วนฮิคารุซ้ำรักจนต้องหนีไปเมืองนอกเพื่อเลียแผลใจ

เรื่องของมาโดกะ น่าจะเป็นคำสาปหลังจากนั้น ว่า หากแนวฮาเร็มเรื่องไหนนางเอกเป็นสาวซึนเดเระ โอกาสจบฮาเร็มแทบเป็นไปไม่ได้เลย ยาวนานหลายทศวรรษ จนกระทั่งมีหลายเรื่องทำสำเร็จ (ไม่นับ สายมืด) ยกตัวอย่างบ้านเรารู้จักกันดีว่า นายคุราตะสามารถทำลายคำสาปนี้ลงได้  

ทวินเทลซึนเดเระจาก Saenai Kanojo no Sodatekata – Egoistic

                    ทั้งหมดนี้คือซึนเดเระที่ผมรู้จัก ส่วนตัวละครซึนเดเระที่ผมเอามาพูดนั้น อาจไม่เหมือนซึนเดเระเต็มร้อยที่หลายคนรู้จัก แต่อย่าลืมว่าทวินเทล, การแสดงท่าทาง, นิสัย ไปจนถึงออกแบบ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งแต่เติมภายหลัง เพราะคำหมายแท้จริงของซึนเดเระคือ “ปากไม่ตรงกับใจ” ทำอะไรขัดแย้งใจเรา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าซึนเดเระเป็นคาแร็คเตอร์ที่พัฒนามาอย่างยาวนาน จนกลายเป็นเอกลักษณ์จนถึงปัจจุบัน โดยไม่มีใครเหมือน

              ซึนเดเระก็ยังคงอยู่ในวงการญี่ปุ่น และไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่ซึนเดเระส่วนใหญ่จะออกมาสำเร็จรูป คือเป็นซึนเดเระรูปแบบเดิมๆ ไม่ค่อยมีซึนเดเระแบบใหม่ๆ ให้ได้พบเห็นอีกแล้ว จนดูเหมือนว่าคาแร็คเตอร์แบบนี้จะถึงคราวทางตัน ซึ่งซึนเดเระสำเร็จรูปมักพบเห็นได้บ่อยในแนวฮาเร็ม โรงเรียนแฟนตาซีเวทมนตร์ ที่ตอนแรกพระเอกเข้ามาโรงเรียนเทอมแรก ก็พบนางเอกที่เป็นสาวซึนเดเระที่เป็นนักเรียนท๊อปความสามารถ หากแต่เธอปากจัดมาก ชอบด่าว่าพระเอก ทำตัวไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น (ทั้งๆ ที่ใจเธอนั้นชอบพระเอกแท้ๆ เพราะพระเอกเป็นเพื่อนสมัยเด็ก แต่พระเอกจำไม่ได้ซะงั้น) จนกระทั่งเกิดการต่อสู้กันระหว่างพระเอกกับนางเอกซึนเดเระ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วพระเอกจะชนะ จนสาวซึนเดเระ กลายเป็นเดเระเดเระในที่สุด (หรือไม่ก็ซึนน่ารักนิดหน่อยแทน)

อย่างไรก็ตาม มันอยู่ที่คนนำไปใช้มากกว่า ว่าคุณจะทำซึนเดเระแบบไหน ให้คนชอบ จะวางบทแบบไหนคนอิน อย่างผมเอง เห็นตัวละครซึนเดเระมาเยอะทั้งดัง ไม่ดัง ทั้งไม่รู้จัก จนได้ซึนเดเระ ในฝันสำหรับผม นั้น คือซึนเดเระที่ซาบซ่านั้น ต้องเป็น สาวทวินเทล ลูกครึ่ง (ผมทองจะเด็ดมาก) เก่งเลิศ ชอบด่าพระเอก และเป็นเพื่อนสมัยเด็ก เวลาซึนแตกนี้น่ารักอย่าบอกใครเชียว

สรุปมันอยู่ที่การนำไปใช้ มันอยู่ที่บท ส่วนคาแร็คเตอร์ซึนเดเระนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น จะหาความแปลกใหม่ซึนเดเระมันยากครับ เพราะความเป็นคาแร็คเตอร์เก่าแก่  มุกเลยตันธรรมดา แต่ในขณะเดียวกันของมันดีอยู่แล้ว

ทุกวันนี้ซึนเดเระยังคงเป็นคาแร็คเตอร์ที่หลายคนรู้จักกันมากที่สุด  ได้รับความนิยมมากที่สุด และหลายคนโหยหามากที่สุดว่าชีวิตจริงจะมีตัวละครแบบนี้เข้ามาในชีวิตของเราหรือเปล่า จึงไม่แปลกแต่อย่างใดที่มีร้านเมดคาแฟ่ในอากิฮาบาร่ามีเมดซึนเดเระมาบริการด้วย

แม้ว่าซึนเดระจะเป็นคาแร็คเตอร์ที่ไม่อยู่จริง เป็นคาแร็คเตอร์ที่ถูกแต่งเติม เสริมแต่งขึ้น แต่กระนั้น สิ่งที่เห็นในสาวซึนเดระนั้นอยู่ที่เธอเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายหลายคนหลงใหล หากแต่สาเหตุที่หลายคนชอบ ไม่ใช่เธอปากจัด หึงห่วง หรือชอบใช้ความรุนแรง โกรธง่ายหายเร็ว หากแต่เป็นตัวละครที่เราต้องใช้ความพยายามในการทำให้เธอมารักเรา  และเธอเป็นคาแร็คเตอร์ที่รักเรามากๆ รักชนิดไม่รักใครคนอื่นอีก นอกจากตัวเรา

แน่นอนว่าซึนเดเระจำนวนมากแอบชอบเรามานานแล้ว  แต่เธอก็ไม่กล้าจะบอกเรา และเราก็มองไม่ออก  เหมือนในชีวิตจริง ที่เราไม่รู้จิตใจของคนที่เราชอบ ว่าคนที่เราชอบนั้นรักเราหรือเปล่า กว่าที่จะรู้ความในใจของเธอนั้น ต้องใช้เวลาเพื่อให้รู้ว่าเธอรักเรา และเราก็รักเธอ เช่นกัน  สิ่งเหล่านี้แหละคือสเน่ห์สาวซึนเดเระ และสิ่งที่พบเห็นในชีวิตจริง

แล้วคุณละชอบสาวซึนเดเระหรือเปล่า?