ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #7 : ความประทับใจของผมที่มีต่อแขนกลคนแปรธาตุ Fullmetal Alchemist

                แขนกล คนแปรธาตุ เป็นการตูนแอ็คชั่นแฟนตาซี  เขียนโดย ฮิโรมุ อาราคาวะ พิมพ์เป็นการ์ตูนโดยสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์  ผมก็อ่านนะ แต่รู้สึกว่าตัวละครที่ออกมาจะเยอะเหลือเกิน(ผมไม่ชอบการ์ตูนที่มีตัวละครมากๆ นะ) เลยชอบอมิเนชั่นมากกว่าเพราะทำเอ็ดน่ารักมากๆๆๆ โดยอมิเนชั่นมี 51 ตอนจบ ลิขสิทธิ์โดยบริษัท TIGA ต่อด้วยภาคที่ฉายในโรงภาพยนตร์ จะเป็นเนื้อหาเหตุการณ์ 2 ปีในอมิเนชั่น และภาคหนังโรงนี้ก็คือตอนจบ และแบบสมบูรณ์(ที่โครตผิดหวัง) และฉากจบพิเศษอีกในภาคพิเศษ(ที่ดับเบิลผิดหวัง) นอกจากนั้นก็ยังมีเกมส์ออกมาให้เล่นหลายเครื่องหลายประเภท ซึ่งผมเล่นเฉพาะ GBA ขอบอกว่าสนุกมากๆ ครับ

แขนกล คนแปรธาตุ (Fullmetal Alchemist)

                สำหรับตัวคนเขียนเท่าที่ดูในวีพีมีเดียพบว่าฮิโรมุ อาราคาวะ (Arakawa Hiromu) เกิด 8 พฤษภาคม 1973 ที่ ฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น มีชื่อจริงว่า ฮิโรมิ อาราคาวะ (ผู้หญิง) ได้รับรางวัลการ์ตูนเด็กผู้ชายยอดเยี่ยมของโชกักคังครั้งที่ 49 ในเรื่องแขนกลนี้แหละ และมีผลงานเรื่อง STRAY DOG(1999), Totsugeki tonari no enikkusu(2000), Shanhai Youmakikai(2000),แขนกลฯ(2001), Raiden18(2005), Juushin Enbu(2006), Souten no Koumori(2006) โดยจุดเด่นคือเน้นตัวละครผุ้ชายดำเนินเนื้อเรื่องมากกว่าจะเป็นผู้หญิง

                ในภาคอมิเนชั่นและหนังสือจะเนื้อเรื่องและตัวละครแตกต่างกันเยอะ ดังนั้นขอแนะนำสำหรับคนที่คิดจะดูควนดูทั้งสองแบบเลยนะครับ

                สำหรับใครไม่เคยดูแขนกล คนแปรธาตุผมก็เล่าคราวๆ ละกัน (ภาคอเมนิชั่น ตอนที่ 3)

                “การจะได้สิ่งใดมานั้น...จำเป็นต้องจ่ายสิ่งที่มีค่าเท่าเทียมกันออกไป” นั่นคือกฎการแลกเปลี่ยนในวิชาการแปรธาตุ”

                เอ็ดเวิร์ด และอัลฟองเซ (อัลฟอนซ์) สองพี่น้องตระกูลเอลริค เป็นเด็กอัจฉริยะนักเล่นแปรธาตุที่ต้องสูญเสียแม่ที่รักไปอย่างกะทันหันด้วยโรคระบาด ทำให้ทั้งคู่หาวิธีชุปชีวิตแม่ ทั้งคู่เลยไปฝึกฝนวิชาต่างๆ เกี่ยวกับเล่นแร่แปรธาตุหลายแขนง จนกระทั้งพบวิชาต้องห้ามคือ “ชุบชีวิตมนุษย์” ที่ในหนังสือเตือนนักเตือนหนาว่าอย่าทำ มันผิดกฎธรรมชาติ แต่ด้วยวัยคะนองบวกกับการคะนองวิชาสองพี่น้องเอลริคไม่สนคำเตือนนั้น และค่ำวันนั้นเองทั้งสองก็ใช้วิชาต้องห้ามเพื่อคืนชีวิตให้กับแม่ของตน แต่ทว่า...

                สิ่งที่ได้จากการคืนชีพนั้น ไม่ใช่แม่ของเอ็ด แต่เป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างแปลกประหลาด มันเป็นผลงานล้มเหลว อีกทั้งพี่น้องตระกูลเอลริคต้องแลกกับการแลกเปลี่ยนสูญเสียกับการใช้วิชาต้องห้ามนั้น เอ็ดเสียขาซ้ายไป อัลฟอนส์สูญเสียร่างกายทั้งหมดจนเป็นวิญญาณ จนเอ็ดเวิร์ดตัดสินใจสังเวยแขนขวาของตน เพื่อแลกกับการผนึกวิญญาณของน้องชายไว้ในชุดเกราะขนาดยักษ์

                เมื่อการชุปชีวิตมนุษย์ล้มเหลว ทั้งคู่เลยล้มมีความคิดที่จะชุบชีวิตแม่อีกครั้ง ทั้งสองมีเป้าหมายคือต้องการร่างกายเดิมของตนกลับคืนมา  โดยได้ยินเสียงร่ำลือว่ามีของวิเศษอย่างหนึ่งที่มนุษย์สามารถใช้มันเพื่อสมปรารถนาได้ว่ามีพลังอันยิ่งใหญ่ ที่สามารถหลุดพ้นจาก "กฎการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(มอบชีวิตให้กับคนตาย มอบชัยชนะแก่สงคราม มอบแสงสว่างกับความมืด)

                “มันคือหินนักปราชญ์”

                แน่นอนมันคือของวิเศษในตำนาน มันคงหาไม่ได้ง่ายๆ อยู่แล้ว เอ็ดเลยตัดสินใจสมัครเป็น นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งราชอาณาจักร (ในหนังสือการ์ตูนใช้คำว่า นักเล่นแร่แปรธาตุของทางการ) เพื่อจะสามารถหาข้อมูลวิจัยเกี่ยวกับ “ศิลานักปราชญ์”

                จากนั้นเอ็ดเวิร์ดจึงตัดสินใจฝึกฝนตนเองเสียใหม่ โดยติดตั้งแขนขาจักรกลที่เรียกว่า “Automail”[ออโต้เมล์] และสมัยเป็น "นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งราชอาณาจักร" จนได้รับฉายาว่า "นักเล่นแร่แปรธาตุเหล็กไหล"

                จากนั้นสองพี่น้องตระกูลเอลริค ก็ออกเดินทางไปยังเมืองต่างๆ เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับศิลา ทั้งคู่ได้พบอุปสรรคมากมาย ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มคนที่รังเกียจระบบเผล็ดการ(ประเทศในเรื่องปกครองด้วยระบบทหาร) ความยากจน การต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจ รวมถึงกลุ่มคนที่เรียกว่า "โฮมุนครูส" (Homunculus - มนุษย์เทียม) ที่ดำเนินการแบบลับๆ คอยสร้างความวุ่นวายให้กับเมืองต่างๆ และต้องการตามหา“ศิลานักปราชญ์” เช่นเดียวกับ2พี่น้องเอลริค

                ทั้งสองจะหาหินนักปราชญ์ได้ไหม ก็ติดตามต่อไป.......

ปกตินี้ผมไม่ชอบการ์ตูนแอ็คชั่นหรอกนะครับ เบื่อพวกจตุรงค์ จตุเทพ เบื่อฉากแอ็คชั่นบ้าพลัง ที่ดำเนินเรื่องเป็นร้อยกว่าตอนแต่ศัตรูตัวเดียวไม่ตายเสียที แต่แขนกลนั้นต่างกัน พูดตรงๆ ตอนผมเห็นแขนกลตอนแรกความคิดผมติดลบ ผมมองว่าคงไม่ต่างจากการ์ตูนแอ็คชั่นที่ออกมาตอนนี้ละมั้ง คงปล่อยแบบบ้าพลัง เก็บประสบการณ์เรื่อย ประมาณนี้

                ปรากฏว่าผมคิดผิดอย่างจัง.........

                จำได้ว่าผมดูการ์ตูนอมิเนชั่นกัน ทางรายการไอทีวีที่ฉายการ์ตูนเรื่องนี้ชนิดการ์ตูนใหม่สดร้อนๆ มาก เพราะส่วนใหญ่การ์ตูนที่นำมาฉายทางทีวีสมัยก่อนต้องผจญกับลิขสิทธิ์จนการ์ตูนค่อนข้างแห้ง ไม่สดใหม่ กว่าจะออกนี้เล่มไปเป็นปี แถมบางเรื่องก็ไม่ค่อยดีด้วย หรือถ้าจะออกนี้มันต้องดังจริงๆ อย่าง โคนัน วัชพีท ส่วนดราก้อนบอล โดรเมอนเหรอ ฉายซ้ำหลายรอบนั้นแหละ ดูให้เซ็งไปข้าง

                สิ่งแรกที่ผมดูแขนกลตอนแรกทางทีวีอมิเนชั่นคือ........”พระเอกน่ารักว่ะ”

                รู้สึกอย่างงี้จริงๆ ขนาดผมเป็นผู้ชายนะเนี้ยยังชอบขนาดนี้ ผู้หญิงจะเหลือเรอะ เหอๆ อีกทั้งผมก็ดูต่อปรากฏว่าแอ็คชั่นนี้อืม...มีเหมือนกัน แต่เป็นแอ็คชั่นแบบมีเหตุผลมีกฎจำกัดไม่ใช้บ้าพลังแบบที่คิด การดำเนินเรื่องก็สนุกยิ่งเรื่องเดินยิ่งซับซ้อน หดหู่มากยิ่งขึ้น ยิ่งตอนสองพี่น้องรู้ว่าความจริงปริศนาต่างๆ เช่นโฮมุนครุสคืออะไร? ความลับของประเทศ? หินนักปราชญ์นี้คืออะไร? เรื่องเลยเข้มอร่อยเลยหละ(ดันมาตายตอนจบ) นอกจากนั้นยังแฝงความรู้ชนให้ผมต้องไปค้นหาอีกเยอะเช่นชื่อตัวละคร, หินนักปราชญ์, วิชาเล่นแร่แปรธาตุ ฯลฯ ทำให้สนุกได้ความรู้อีก  ทำให้การ์ตูนแขนกลกลายเป็นการ์ตูนในดวงใจ(ถ้าตอนจบดีกว่านี้จะชอบมาก)

                ส่วนหนังสือผมอ่านที่หลังตอนแรกก็ดีๆ นะ แต่หลังๆ ผมชักรู้สึกเฉยๆ เพราะตัวละครใหม่ที่ไม่มีในอมิเนชั่นทำให้ผมไม่คุ้นเคยหรือใส่ใจเท่าไหร่นัก เอ็ดของเฮียก็ไม่เด่นอีกทั้งหน้าเปลี่ยนอีก ไม่เหมือนอมิเนชั่นหนูเอ็ดของเฮียเด่นมากๆ แบบฉากส่วนใหญ่ต้องมีเอ็ดมาประกอบฉากทุกครั้ง แถมทำหน้าเศร้าๆ สลับกับร่าเริงยิ่งสร้างความเอ็นดูให้ผม(เฮีย)อีก

                ผลสุดท้ายเวลาการ์ตูนออกมาเมื่อไหร่ผมก็ซื้อเป็นพิธีแล้วเก็บไว้ประดับบารมีเท่านั้นไม่ได้คิดอ่านแต่อย่างใด

แม้แขนกลจะมาไทยแต่ก็เกิดกระแสแค่เงียบๆ คือมีกลุ่มแค่บางกลุ่มเท่านั้นที่อ่านดู ไม่ดังเปรี้ยงแบบนารูโตะ หรือรีบอร์น วัชพีช ผมก็งงเหมือนกันว่าทำไมแขนกลไม่ดังในไทยเท่าที่ควรทั้งๆ ที่เนื้อเรื่องดี ตัวละครก็เด่นแท้ๆ

                ผลจากการคิดก็ปรากฏว่ามีหลายประการเหมือนกันที่การ์ตูนเรื่องนี้ทำได้แต่ฮิตเงียบๆ ในไทย เริ่มจากเรื่องส่วนใหญ่ไม่ค่อยเน้นตัวละครผู้หญิงมากนัก ตัวละครผู้หญิงออกมาน้อยเหลือเกิน

                อย่างสอง ตอนออกมาสั้นเกินไป ประมาณ 51 ตอนจบ ไม่สามารถเต็มอิ่มกับเนื้อเรื่องที่น่าจะมาต่อยอดอีกมากมายได้

                อย่างสอง ไม่สามารถจับคนดูแนวแอ็คชั่นได้ คือมีฉากแอ็คชั่นน้อยไปหน่อย ส่วนใหญ่เน้นเนื้อเรื่องเป็นหลัก ผมชอบ แต่คนอื่นไม่ชอบ

                อย่างสาม มันค่อนข้างแฝงวายไปหน่อย คือความรักระหว่างพี่น้อง ซึ่งคนดูส่วนใหญ่ในประเทศ(ส่วนมากเป็นชาย) ไทยไม่ค่อยชอบแนวแบบนี้ อยากให้มีความรักกิ๊กกิ๊กกับสาวๆ มากกว่า l

                อย่างที่สี่ อันนี้สำคัญ คือฉากจบ เป็นฉากจบที่ผิดหวังสำหรับตนดู ที่จบค่อนข้างรวบรับและภาคหนังโรงที่ออกมาทำให้ผิดหวังเพิ่มขึ้นไปอีก

                อย่างที่ห้า คนไทยยังยึดแนวดราก้อนบอลอยู่ ทำให้มองการ์ตูนแอ็คชั่นต่างกันออกไป คือต้องมีกล้ามเป็นมัดๆ ต้องบ้าพลัง แต่เอ็ดเวิร์ดในเรื่องค่อนข้างดูเป็นคนอ่อนแอแถมพิการอีก

                แต่ข้อเสียเหล่านี้ไม่ได้ช่วยให้ผมไม่ชอบแขนกลหรอกครับ เพราะเราควรเปิดใจและมองอะไรให้แหวกหน่อย อย่ายึดความคิดเดิมๆ แค่เอ็ดน่ารักผมก็พอใจแล้วนะเนี้ย......

                ที่ญี่ปุ่นนี้แขนกลฯ ดังมากนะครับ ฮิตถล่มทลาย จนมีคนมาดัดแปลงเขียนเป็นการ์ตูนโดจิน(โดจินชิ  หมายถึง สื่อสัญชาติญี่ปุ่นที่สร้างและจัดจำหน่ายโดยมือสมัครเล่น โดยอาจเป็นมังงะ อะนิเมะ นิยาย) ที่แต่งเนื้อเรื่องใหม่ มาทำใหม่ และวาดด้วยตนเอง ก็มีหลายๆ แบบนะครับ แต่ส่วนเม้นวาย ผู้หญิงชอบ แต่ผู้ชายเมิน(.......) หรือจะเป็นโป๊ที่เน้นสาวๆ ในเรื่องมาจ้ำจี้ ใครอยากจะเห็นนางเอกเสร็จเอ็ด(แบบว่าดูการ์ตูนของจริงหลายตอนไม่เห็นมีฉากจูบ)ก็ลองไปหาดูเว็บต่างๆ เอาเองนะครับ

                แต่การ์ตูนบางเรื่องก็สร้างสรรค์เหมือนกัน ไม่มีวายไม่มีโป๊ ส่วนใหญ่จะเน้นเอ็ดเป็นโรคซึมเศร้า เหงาในช่วงแม่จากไป ดูๆ ไปก็เศร้าดีนะครับ ส่วนไร้สาระนุกรมก็มีเหมือนกันแต่ผมอ่านดูแล้วมันขำไม่ออกไงบอกไม่ถูกแบบว่าถ้าเสื้อแดงมาอ่านนี้มีหวังยำคนเขียนแน่นอน