ไอ้เขี้ยวขาว

ถึงคุณ

..

ผ่านมาปีหนึ่งอีกแล้วนะ ฉันอ่านหนังสือไป๕๐กว่าเล่มในปีนี้ ยังถือว่าอยู่ในระดับมาตรฐานของตัวเอง ไม่มากไปหรือน้อยไป มีแกว่งบ้างดิ่งบ้างผลุบโผล่เป็นระยะตามอารมณ์ ที่ว่ากันว่าหนังสือมีพลังบำบัดอย่างเอมี่(หนังสือ/เมืองเล็ก/ความรัก) ว่า

“ฉันคิดเสมอว่าหนังสือมีพลังบำบัดรักษาบางอย่าง และช่วยเบี่ยงเบนความสนใจของเราได้” (น.๒๑๘)

เป็นเรื่องจริงเสมอ ฉันรู้เรื่องนี้ดียิ่งกว่าเธอซึ่งเป็นตัวละครเสียอีก เพราะฉันทำแบบนั้นเสมอและทำอยู่ตอนนี้

.

พลังบำบัดมีในหลายสิ่งไม่เฉพาะหนังสือ อยู่ที่เราเลือกใช้และเหมาะสมกับสถานการณ์แค่ไหน เพียงแต่ว่าตอนนี้ฉันทำได้เพียงสิ่งนี้กับการเขียนถ่ายทอดออกมา ฉันคิดถึงSในเรื่องคดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ เธอผ่านทุกช่วงเวลาของชีวิตมาด้วยหนังสือ “แอนนี่แห่งกรีนเกเบิล” ด้วยจินตนาการของเธอ ทำให้เธอรับมือกับสถานการณ์ในชีวิตได้ คิดว่าพรุ่งนี้เราจะเจอสิ่งดีกว่า เป็นสิ่งถูกต้องที่เราควรคิดใช่มั้ย

.

ฉันเพิ่งมาดูหนังเรื่องนี้เมื่อวานนี้เอง หนังไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ในความคิดฉัน สับสนกับคำสนทนาในทวิตที่โผล่ขึ้นบนจอ ที่ในหนังสือแยกชุดบทสนทนานี้ไว้ต่างหากเป็นท้ายเล่ม แต่ฉากการส่งรหัสลับด้วยการจุดเทียนริมหน้าต่างทำฉันร้องไห้ ที่ผ่านมามีทั้งหนังสือและหนังทำฉันร้องไห้ไปพอสมควรทีเดียว ทั้งหมดล้วนน่าประทับใจทั้งนั้น หากอารมณ์ฉันยังคงเส้นคงวาเช่นวันนี้ ฉันคงจะเล่าให้คุณฟังได้มากกว่าช่วงปีที่ผ่านมา

.

ฉันอยากให้คุณดูหนังเรื่อง “ฮาชิโกะ” มากเลยนะ หนังสวยงามซาบซึ้งใจเป็นที่สุด การส่งสายตาระหว่างริชาร์ด เกียร์ กับหมาที่เล่นเป็นฮาชิโกะสะกดใจท่วมท้น ฉันรักเวอร์ชั่นฝรั่งมากกว่าของญี่ปุ่น ฮาชิสื่อสายตาได้มากกว่า ฉันแนะนำให้คุณดูหนังอย่างตั้งใจ ดูเงียบๆ คุณจะรู้สึกแบบที่ฉันรู้สึกถึงเรื่องนี้ เพลงด้วยเพลงญี่ปุ่นฟังไม่เข้าใจหรอก แค่ว่ารู้สึกโหยหาเข้ากับเนื้อเรื่องมากมาย

.

ฉันฟังเพลงวนไปมาตั้งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แล้วน้ำตาก็ไหลทุกทีเหมือนเดิม คงเพราะฉากของหนังตราตรึงติดอยู่ในห้วงความคิด ความสัมพันธ์ผูกพันระหว่างคนกับสิ่งมีชีวิตอื่นทำให้เราอิ่มอุ่นหัวใจว่ามั้ย ถึงแม้ว่าเราจะพูดกับคนละภาษา เรายังสามารถส่งความคิดความรู้สึกผ่านทางสายตาท่าทางได้อีกมากมาย โดยเฉพาะการกอดเป็นสัมผัสบำบัดชั้นยอดในความรู้สึกของฉัน

.

ฉันมีเรื่องมหัศจรรย์เกี่ยวกับความผูกพันระหว่างหมากับคนอีกเรื่องที่ภูมิใจนำเสนอมาก ในปีที่ผ่านมาเรื่องนี้ทำเอาฉันยิ้มค้าง หัวเราะและร้องไห้ เป็นเรื่องราวที่งดงามซาบซึ้งไม่แพ้เรื่องราวของฮาชิโกะซึ่งเป็นเรื่องจริง ฉันอยากให้คนทั้งโลกอ่านเรื่องเขี้ยวขาวมากกก กไก่สมควรมากกว่าล้านตัวอีกล่ะ

.

พูดไปหรือว่ามีแต่ฉันก็ไม่รู้สิที่เพิ่งจะมาอ่านเรื่องนี้ แต่ฉันเชื่อว่าอย่างน้อยมีคุณอีกคนที่ยังไม่ได้อ่านฉันพูดถูกรึเปล่า ภาคแรกของเรื่องไม่ค่อยน่าสนใจสำหรับฉันในตอนที่อ่าน แต่ฉันยังคงเชื่อถึงคุณค่าของหนังสือตรงคำโปรยปกที่ว่า

“ตำนานความผูกพันของสุนัขและมนุษย์ ที่อยู่ในความทรงจำของคนทั่วโลก”

ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าอะไรทำให้เป็นเช่นนั้น แม้ความอดทนในเรื่องอื่นไม่ค่อยมีแต่สำหรับการอ่านแล้วฉันมั่นใจในส่วนนี้ของตัวเองเป็นที่สุดว่าตัวเองฮึดแค่ไหน

.

“เรื่องราวที่ดียังคงยืนยาวและคงอยู่ชั่วนิรันดร์”

ฉันเริ่มเชื่อคำนี้จริงจังขึ้นมาหลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ แจ็ค ลอนดอน เขียนกิริยาอาการและท่าทางของสนัขได้แนบเนียน ไม่ว่าจะเป็นนางแม่หมาผู้แสนจะอ้อล้อเย้ายั่วความเจ้าเล่ห์ของนางการแว้งขบกัด หรือการช่วงชิงอำนาจกันของหมาตัวผู้

.

เจ้าเขี้ยวขาวผู้เปิดตามองโลกด้วยความไม่รู้จัก คิดดูแล้วกันว่าแค่เขียนถึงความคิดต่อโลกของหมาตั้งแต่ไม่เปิดตา ทำให้ฉันหัวเราะยิ้มกว้างไปพร้อมกับการเติบโตของเจ้าเขี้ยวขาวได้มากมายมหาศาล ขณะที่อ่านฉันจะรู้สึกเติบโตและเรียนรู้ไปพร้อมกับเจ้าหมาด้วย ช่างน่ามหัศจรรย์แค่ไหน แจ็ค ลอนดอน คือความมหัศจรรย์เหลือล้ำ ในแง่การถ่ายทอดเรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์

.

หนังสือเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักความไว้เนื้อเชื่อใจระหว่างกัน ไม่ใช่เรื่องง่ายทั้งสองฝ่ายไม่ว่าจะเป็นตัวมนุษย์เองที่ย่อมเห็นว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าสัตว์ชนิดอื่นอยู่เสมอ อย่างที่หมาอย่างเขี้ยวขาวเคยพบเจอมาในอดีต นายคนแล้วคนเล่าของมันที่เขี้ยวขาวเรียกว่าพระเจ้า ไม่เคยหยิบยื่นให้มัน

.

หากนายอย่างวีดอน สก๊อตต์ เข้าถึงรากธรรมชาติของเขี้ยวขาว และด้วยความเมตตากรุณาของเขา เขาหยิบยกเอาสิ่งที่มีอิทธิพลอย่างหนึ่งขึ้นมาช่วยมันให้พ้นจากความพินาศเพียงแค่เอื้อม สิ่งนั้นคือ “ความรัก” เข้ามาแทนที่ความชอบ (น.๒๐๐)

.

เขี้ยวขาวก็เช่นเดียวกัน

ความชอบถูกแทนที่ด้วยความรัก แล้วความรักเป็นเสมือนตุ้มถ่วงจิตวิญญาณของเขี้ยวขาวให้ไปในที่ลึก ซึ่งมันไม่เคยไปถึงมาก่อน และในที่ลึกแห่งนั้นเองมันได้ให้การตอบแทนคือ ความรัก นั่นคือสิ่งใดก็ตามที่มันได้รับ มันก็จะตอบแทนด้วยสิ่งนั้น (น.๒๐๓)

.

ตลอดช่วงปีที่ผ่านมาหนังสือเล่มนี้ทำให้ฉันมีความสุขอิ่มใจมากที่สุด เป็นเล่มที่ฉันอยากให้คุณอ่าน ให้คุณสัมผัสทุกตัวอักษรแสนพิเศษที่ทำให้คุณตกหลุมรักอย่างไม่น่าเชื่อ พลังจากหนังสือเล่มนี้มอบความอิ่มเอมในหัวใจในแบบที่คาดไม่ถึง จนตอนนี้เวลานึกถึงขึ้นมาทีไรฉันยังยิ้มได้อยู่เลย

.

หนังสือจบแบบมีความสุข ไม่อยากจะพูดคำซ้ำหรอกนะ แต่ก็นั่นล่ะแบบฉบับหนังดิสนีย์ ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นสิ่งที่เขี้ยวขาวควรจะได้รับ ดิสนีย์มีแอนนิเมชั่นเรื่องนี้และหนังด้วยล่ะเผื่อคุณอยากจะดู ความประทับใจแตกต่างกัน สำหรับเขี้ยวขาวฉันซาบซึ้งในบทตัวหนังสือมากกว่าหลายเท่า อ่านดูคุณจะรู้ได้ด้วยตัวเอง

ฉันอยากให้คุณอ่านหนังสือเล่มนี้ คุณเชื่อฉันมั้ย.

๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๑