คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : APARTMENT ▲ The Series 2
“น้องชานยอล สุดที่รักสวาทขาดใจ พี่ขอมอบเชอร์รี่ลูกนี้ไว้หมั้นหมายน้องไว้มิให้ใครชิงนาง” อดทนไว้คริส นั่นรุ่นพี่ชิมชางมิน
“น้องชานยอลนี่แซนวิสปลาหมึกน้ำจืด เพิ่มเนื้อหนังนมให้เต่งตึง อาหารตา” อิเหี้ยนมเมียกู กูดูได้คนเดียว แต่อดทนไว้ก่อน คริสนั่นรุ่นพี่ซีวอน
“ตูดพี่ชานยอล ตูดพี่ชานยอล หนูฟินนน” อิเด็กน้ำลายยืด อิเจลโล่ อิห่ามองตูดเมียกู อดทนไว้ มันมากันแค่สามคน แทบเจ้าเด็กนี่ยังเป็นลูกรักของอิหยอยมันทนไปก่อน
“นั่นไงน้องชานยอล คนสวย!! โอ๊ยยย!!วันนี้ทำไมน้องถึงสวยกระชากใจพี่เยี่ยงนี้” แก๊งค์ศัลยกรรมแก้มก้นซ้ายโรงพยาบาลยันตีน นี่พวกมึงโดดงานมาดูเมียกู พวกมึงบ้าไปแล้ววววว อู๋จะไม่ทน ให้พวกมึงตามตอแยยอลลี่ อู๋จะไม่ทน
ปัง!!!!!!!!!!!!!!
“โอ๊ะ!หมอคริสก็อยู่เหรอครับ ไม่มีนัดดัดฟันคนไข้เหรอ” ไอ้ซึงริ อู๋สุดหล่อจะบอกอะไรให้นะวันนี้กูไม่มีนัดดัดฟันแต่กูมีนัดหักคอมึง
“ฟุดฟิดๆๆ วันนี้น้องชานยอลใช้น้ำหอมอะไรเหรอครับ ทำไมซอกคอน้องถึงได้หอมรัญจวนใจพี่เยี่ยงนี้” จียงต่อยกับกูมั้ยครับ
“เอ่อ..คือ..”
“งานการไม่มีทำกันรึไงค่ะคุณหมอ ถึงมานั่งคุยนั่งเล่นกันแบบนี้” โอ๊ะ เสียงสวรรค์>3< เสียงเจ้อ้วน(วอนโดนเจ้ตบนะเฮีย=__=) เอิ่มเจ้คนสวยก็ได้ หัวหน้าพยาบาลจอมโหดที่ไม่มีคุณหมอที่ไหนกล้าหือ ขนาดผู้บริหารยังไม่กล้าจะเอาอะไรจากพวกผมกัน ใครหือก็อาจจะมีปากกาฝังเพชร29กะรัตแทงทะลุหัวก็เป็นได้ ผมชอบปากกานางนะสวยดี มีปอมปอมสีชมพูด้วย-3-
เมื่อเจ้หัวหน้าพยาบาลพูดจบ พวกคุณหมอที่มารวมตัวเป็นฝูงเหาในห้องผมก็เริ่มทยอยออกไป เหลือแค่ผม น้องยอลลี่สุดที่รักสวาทขาดใจดิ้น กับเจ้อ้วนหัวหน้าพยาบาล บรรยากาศน่ากลัวที่สุดเมื่อเจ้อ้วนเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะและส่งเอกสารประวัติคนไข้ บลาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมแรงสั่นสะเทือนลั่นโลกาในยามฝีเท้าเก้าเดิน อุคิ อุคิ ในที่สุดก็เหลือแค่ผมกะหยอยศรีเมียรัก
“ชานยอล...” นั่งทำอะไรวะ นั่งหันหลังก้มหน้านิ่งเชียว=__=++
“..” แน่ะ!มีเงียบ เมินใส่เก๊าเหรอ ถ้าไม่หันจะงอน 3 วิ นะ(อย่ามาทุเรศเฮีย=_=)
“ปาร์คชานยอล”
“..” แน่ะ!ยังไม่หัน
“อิสวยย!!”
“ฮึก..” อ่าวเฮ้ยยย!! เรียกอิสวยเมียกุถึงกับร้องไห้กูทำอะไรผิดดดด!!! หรือว่ามันกลัวอิแก๊งค์ยันตีน
ผมค่อยๆเดินโอบมันจากทางด้านหลัง สงสัยผมต้องพูดขอโทษเพราะๆกับมันซะแล้ว ขอโทษนะครับที่รัก รองไห้ทำไมบอกผมได้มั้ย โอ๊ยย!!กูจะต้องเป็นฮีโร่ในสายตามันอย่างแน่นอน
“ชานยอล..ร้องไห้ทำไมกลัวพวกนั้นเหรอ”
“ฮึก..” นางยังคงร้องไห้ ผมนั่งยองๆตรงหน้ามันก่อนจะช้อนตามองใบหน้าหวาน แต่เดียว..อิเหี้ย!!!!
นี่มึงไม่ได้ร้องไห้ แต่มึงหลับแล้วละเมอสะอึก!!! อิห่ากูเตรียมตัวเป็นพระเอกแต่มึงเสือกหลับ เจริญเถอะอิสวย แต่เอาเถอะไปหาผ้ามาห่มให้ก่อนแล้วกัน
“งืออ!!พี่คริส ทำอะไรเหรอห่ะ” แย๊กกก!!ตื่นแล้ววผ้าอยู่ไหน ผ้านั่นไง!! ต้องมาถือให้ดูเป็นคนดีศรีครอบครัว แต่กูแกล้งงอนมึง 3 วิ อิหยอย มึงรีบตื่น;w;
“อ..อ่อ ! พี่จะเอาผ้ามาห่มให้ไงครับ”ผมชูผ้าในมือพร้อมโชว์เงิงให้ภรรยาที่รักแต่ก็ต้องพูดเหมือนเดิมนั่นแหละเดี๋ยว
อิสวยงอนแล้วผมจะยุ่ง
“ผ้า?? จะใช้ผ้านี่จริงๆเหรอฮะมาห่มให้ผม” นิ้วเรียวที่ผมกัดบ่อยๆชี้มาที่มือของผม
“ช..ใช่ครับ พี่เอามาห่มให้เราไง..กลัวหนาว”
“ผมว่าเอาไปปิดปากปิดเงิงพี่ดีกว่านะฮะ ผมก็เป็นห่วงกลัวมันหนาวเหมือนกัน =_=” มันพล่ามอะไรว่ะ อ่อ..ผ้าปิดปาก??
ผ้าปิดปากเหี้ยไรมึงหยอย!! กูว่ากูถือผ้าห่มมาให้มึงด้วยนะ ผมหันกลับไปดูที่มือก่อนจะเบิกตากว้าง และอ้าปากโชว์เงิง เพราะหน้าแตกหมอยันตีนไม่รับเย็บ// ต๊ายตายย!!อู๋หยิบผืนผิด ว่าทำไมผืนเล็ก-w-(เล็กกว่ามากอะเฮีย)
--------------------------------------------------------------
รักมากกกกกก!! ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ทุกคนเลยย//
ไรท์เตอร์จะมาอัพอีกทีประมาณวันที่13 นะคะ คิคิ
ส่วนเรื่องอื่นๆพรุ่งนี้จะปั่นให้!! หลังจากนั้นจะเเอบไปเที่ยวขอนเเก่น หนองคาย เเละลาว 55555
ไปเจออย่าลืมทักนะ กร๊ากก!!(ใครจะไปจำเธอได้ ห่ะ)
#อยากได้คอมเม้นเเหละ 555
ความคิดเห็น