แบบว่าอ่านตั้งแต่ตอนแรกแล้วชอบมากเลยนางเอกฮา รั่ว ตลก น่ารักมากๆ พระเอกก็หล่อสมกับนิยายของเธอจริงๆ การใช้ภาษาก็เข้าใจง่าย นึกภาพออก เนื้อเรื่องน่าติดตามตั้งแต่ตอนแรกอ่านแล้วติดเลยอะ ชอบจริงๆ ชอบมว็๊ากกกกกก!!! ถึงจะบอกด้วยการออกตัวว่าเพิ่งจะเคยเขียนเป็นเรื่องแรกก็เถอะ แต่ถ้ามีเรื่องต่อไปก็จะอ่าน อิอิ สรุปแบบได้ใจความคือชอบมากๆ เลย(อวยอย่างเดียว) ไม่กล้าติดดเรื่องหน้าบทความเพราะว่ายอมรับด้วยตัวเองใช่มั้ยว่าห่วย ฮ่าๆๆๆ

นิยายเรื่อง Angle of Light ให้ผมเหรอ...เป็นยมทูต

สวัสดีค่ะคุณแอ้ม ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะคะเพื่อความสะดวกในการวิจารณ์ของเรา ตามที่ได้รับบทความที่คุณส่งมาให้เราวิจารณ์ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ วิจารณ์ในแง่มุมของนักอ่านคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ อาจจะไม่ถูกใจของแอ้มนักแต่ว่าเราจะพยายามวิจารณ์ให้ดีที่สุดก็แล้วกันค่ะ และการวิจารณ์นิยายในความคิดของเราคือการออกความเห็นในบทความที่ตัวเราได้อ่านไปยังผู้แต่งเท่านั้น ตัวเราไม่สามารถไปตั้งคะแนนให้ใครว่าได้มากน้อยเพียงใดนะคะ ขอบอกเอาไว้ให้เข้าใจก่อนก็แล้วกัน และบทความของแอ้มที่เราได้อ่านทำให้ได้ใจความสำคัญมาดังนี้ค่ะ

ขอยกเรื่องการตั้งชื่อบทความมาเป็นส่วนแรกนะคะเพราะว่าสิ่งแรกที่นักอ่านเห็นก่อนจะเลือกซื้อหรืออ่านบทความใดๆ นั้น การตั้งชื่อเรื่องที่น่าอ่านเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เรตติ้งนิยายกระเถิบขึ้นไปเรื่อยๆ ก่อนการอ่านเสียอีกค่ะ สำหรับในส่วน Angle of Light ให้ผมเหรอเป็นยมทูต ที่เราได้พบครั้งแรก บอกตรงๆ นะคะว่าชอบคำว่า Angle of Light มากกว่า และดูเหมือนชื่อฉบับภาษาไทยจะยังไม่เข้ากับชื่อ Angle of Light ค่ะ ลองปรับเปลี่ยนมันให้ดูเตะตาต้องใจของผู้อ่านมากกว่านี้ด้วยการลองตั้งหลายๆ ชื่อ แล้วเลือกชื่อที่ชอบที่สุดโดยให้มีความหมายสื่อกับเนื้อเรื่องมากที่สุด เราว่าน่าจะเป็นจุดเรียกผู้อ่านได้เยอะมากทีเดียว เราอาจจะแค่แนะนำไปเท่านั้นนะคะ หากว่าไม่ชอบก็ไม่เป็นไรค่ะเพียงแค่แนะนำเท่านั้น
สำหรับเราแล้วการค้นพบหนังสือหรือบทความที่น่าสนใจ เราอ่านเพียงชื่อเรื่องก็จะตัดสินใจอ่านมันแล้ว ดังนั้นชื่อที่สวยหรูเหมาะกับนิยายของเราก็น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเรียกนักอ่านค่ะ

ในด้านชื่อเรื่องเราว่าไม่มีปัญหามากเท่าไหร่หรอกค่ะ เราเพียงใคร่ขอแนะนำไปเท่านั้น ข้อดีของแอ้มก็มีเยอะมากกว่า คือด้านการบรรยายฉากต่างๆ ตั้งแต่เริ่มเรื่องนั้นเราว่าแอ้มมีมาตรฐานในการเขียนดีในระดับหนึ่งทีเดียวค่ะ เมื่ออ่านแล้วก็นึกถึงตัวละครที่แสนดีอย่างตุลาตามไปด้วย การไล่เรียงสถานการณ์ก็กระชับและใช้ภาษาที่ง่ายต่อการเข้าใจทำให้เราเห็นภาพตามทุกๆ อย่าง รวมถึงการบรรยายถ่ายทอดอารมณ์ตัวละครที่ดี นั่นเป็นฝีมือที่น้อยคนนักจะเขียนได้และอยากจะเขียนเป็น โดยนิยายแนวแฟนตาซีแบบนี้ข้อบกพร่องของมันคือ ถ้าแอ้มไม่ละเอียดกับมันทุกๆ ฉาก จะทำให้ผู้อ่านสับสนได้ โดยเฉพาะฉากที่วุ่นวายอย่างฉากตุลาถูกรถชนและเข้าโรงพยาบาลที่ทำให้คนทั้งจังหวัดวุ่นวายกันเสียยกใหญ่ แอ้มเสนอความวุ่นวายด้วยการใส่บทสนทนาที่ไม่เน้นว่าตัวละครใดตัวหนึ่งพูด เราก็ว่าตรงนั้นดีเหมือนกันค่ะ เพียงแต่ถ้าใส่มากจนเกินไปนั่นจะทำให้เกิดความเวิ่นเว้อในบทสนทนาได้ เพราะบทพูดเยอะกว่าการบรรยายเสียอีก หรืออีกฉาก คือฉากที่แนะนำตัวตุลาให้กับยมทูตหลายคนรู้จัก เรารู้สึกถึงความมึนงงเล็กน้อยเพราะจำชื่อตัวละครไม่ได้ แนะนำว่าขออย่าให้มาทีเดียวหลายคนแบบนี้ แต่ละตอนควรออกมาเพิ่มสองถึงสามคนดีกว่าเพื่อความเข้าใจของผู้อ่านและผู้อ่านจะได้ซึมซับตัวละครไปด้วย

นอกนี้ สำหรับปัญหาในด้านการบรรยายของแอ้มคงจะมีเพียงข้อเล็กๆ น้อยๆ ที่แก้ได้ ตัวอย่างเช่นการเว้นวรรคผิดตำแหน่งไปบ้าง หรือบางทีก็บรรยายยาวไปเสียจนลืมเว้นวรรค ข้อนี้แก้ไขง่ายค่ะไม่ต้องไปใส่ใจอะไรมากมายนัก และยังมีอีกคือคือการตัดจบแต่ละตอน แอ้มไม่ควรตัดแบบห้วนๆ แบบนั้น ถึงมันจะเป็นตอนที่มีความน่าสนใจและน่าติดตามมากเพียงไหน แอ้มควรจะบรรยายความน่าสนใจของมันเพิ่มเติมให้ผู้อ่านรู้สึกถึงความน่าสนใจนั้นๆ ตามเราไปด้วยนะคะ อีกข้อ คือการตัดการบรรยายด้วยการสลับการบรรยายบุรษที่1 กับบุรุษที่ 3 เราว่ามันคือความไม่เรียบร้อยของบทความนั้นๆ ค่ะ แอ้มควรเลือกบุรุษใดบุรุษหนึ่งเสียดีกว่านะคะเพื่อความน่าติดตามของเนื้อเรื่อง ในส่วนของเรา เราขอแนะนำให้ใช้บุรุษที่ 3 มากกว่าบุรุษที่1 ค่ะ เพราะการบรรยายของบุรุษที่ 3 ของแอ้มใช้ถ้อยคำที่สละสลวยกว่าบุรุษที่ 1 ได้อย่างเห็นได้ชัดและเหมาะกับแนวแฟนตาซีมากกว่า

ในด้านของพลอตเรื่องเราว่าน่าติดตามตั้งแต่ตัวเอกที่มีชื่อว่าตุลาแล้วล่ะค่ะ เนื้อหาของเรื่องลื่นไหลไปได้ด้วยความรวดเร็วและกระชับ อาจมีบางตอนที่ไม่มีความสมจริงไปบ้าง แต่ก็เป็นแนวแฟนตาซีเราจึงไม่ได้ถือว่าเป็นข้อบกพร่องหรือข้อกังขาอะไรทั้งนั้น ทั้งนี้เราขอปรบมือให้แอ้มกับการหาข้อมูลในการเขียนเรื่องนี้ทำให้เราหลงไปกับ Angle of Light ไปแล้วล่ะค่ะ ไม่รู้อันไหนเรื่องจริงอันไหนเรื่องแต่งแล้ว แอ้มมีความสามารถมากทีเดียว ถ้าพูดให้ดีคือมือมีดตัวฉกาจนั่นเอง แต่อ่านไปอ่านมาเราก็นึกเรื่อง07 Ghost ได้ยังไงไม่ทราบ(ฮา) สงสัยคงจิตนาการไปเอง และด้วยบทความเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซี อย่างหนึ่งที่เราไม่รู้สึกคือ พระเอกอยู่ตรงนี้หรือเปล่า ใครคือพระเอก ถ้าแอ้มเน้นได้ว่าใครคือคนที่คู่กับนายเอกอย่างตุลาเราว่าทุกอย่างมันจะดูสมบูรณ์แบบมากขึ้นค่ะ

ในส่วนของคำผิดใน Angle of Light เราก็เห็นบ้างเล็กน้อยอยู่ในนี้ เพียงแต่มันคือคำที่แอ้มไม่ได้ตั้งใจ ถ้าไม่สังเกตจริงๆ ก็คงจะไม่เห็น อีกอย่างคือไม่ค่อยเจอภาษาวิบัติใน Angle of Light เลย เราขอยกนิ้วโป้งให้เลยกับเรื่องนี้เพราะแอ้มคงทุ่มเทกับมันมาก ทุกอย่างเลยออกมาได้ดีแบบนี้ค่ะ

ทั้งนี้แอ้มไม่ควรจะเฟลหรือวิตกกังวลไปกับคำแนะนำของเรานะคะ เพราะแอ้มเขียนได้ออกมาดีเกินกว่านักเขียนมือใหม่คนอื่นแล้ว เพียงแต่ต้องสั่งสมประสบการณ์ แก้นิดเติมหน่อยเพื่อความสละสลวยและกระชับในสำนวนหรือประโยคนั้นๆ ให้ผู้อ่านที่รอผลงานของแอ้มได้อ่านและเข้าใจไปด้วยกัน เพราะการบรรยายฉากแฟนตาซีมันไม่ได้ง่ายและไม่ได้ยากเกินความสามารถของแอ้มอยู่แล้ว เราใคร่ขอให้แอ้มเพิ่มความพยายามไปอย่างเต็มเปี่ยมเพื่อให้ได้บทความแฟนตาซีที่เพอร์เฟคที่สุดออกมาให้ได้ค่ะ

โดยสรุปแล้วข้อดีของแอ้ม คือการบรรยายฉากต่างๆ ได้เก่งกาจและทำให้ผู้อ่านเห็นภาพตามไปด้วย ทุกอย่างดูลื่นไหลและการบรรยายฉากถ่ายทอดอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมเกินนักเขียนมือใหม่ไปแล้ว ในส่วนของพลอตเองก็น่าติดตามทุกฉากและเรียกนักอ่านมาใหม่เรื่อยๆ ส่วนสิ่งที่การันตีความสามารถของแอ้มนั้น ก็คงจะไม่เว้นการคอมเม้นและเหล่าแฟนขลับที่คอยติดตามอย่างเหนียวแน่นแบบนี้ ตัวเราหวังว่าแอ้ม จะเอาคำวิจารณ์ของเราไปใช้ให้เป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยเพื่อตัวของแอ้มเองและเหล่าแฟนขลับที่คอยชื่นชมผลงานของแอ้มเสมอ

อย่างไรก็ตามทุกอย่างล้วนที่มีตอนนี้คงจะเกิดขึ้นมาไม่ได้ ถ้ามันไม่ได้เกิดจากความรักในการเขียนของแอ้มเอง ถ้าแอ้มยังไม่ลืมความรู้สึกนั้นไปเสียก่อนเราว่าทุกอย่างมันคงต้องออกมาดีอย่างแน่นอน ขอให้แอ้มตั้งใจปั้นชิ้นงานโบว์แดงนี้ให้พวกเราเหล่านักอ่านนิยายวายได้รับรู้ว่ายังมีนิยายแฟนตาซีดีๆ ให้อ่านกันนะคะ สู้ๆ ค่ะ

ขอบคุณที่ไว้วางใจให้หนูนามาวิจารณ์นะคะ

นิยายเรื่อง อาตี๋ของผม(Yaoi)
สวัสดีค่ะผู้เสพติดคาเฟอีน เราเป็นคนหนึ่งที่อ่านบทความของคุณและมีข้อคำวิจารณ์และความคิดเห็นต่อบทความของคุณ ก่อนอื่นอยากจะบอกว่าไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพและอาจจะวิจารณ์ออกมาแบบไม่ถูกใจผู้เสพติดคาเฟอีนนัก ส่วนตัวเราแล้วสำหรับเราการวิจารณ์คือการออกความคิดเห็นเกี่ยวกับบทความนั้นๆ ที่ได้อ่านเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ไปลงคะแนนให้ว่าเขียนดีได้สักแค่ไหน โดยที่เราได้อ่านเนื้อหาในเนื้อเรื่องแล้วได้ผลออกมาดังนี้นะคะ
ชื่อเรื่องเมื่อแรกอ่านอาจจะไม่แตะตาของคนพบเจอเท่าไรนัก อาจจะดูราบเรียบจนเกินไปทว่าพอได้เข้ามาอ่านแล้ว เราเข้าใจได้เลยทันทีว่าผู้เสพติดคาเฟอีนต้องการจะสื่ออะไร และชื่อเรื่องมีความสอดคลองกับเนื้อหาในเรื่องได้อย่างตรงไปตรงมามากทีเดียวค่ะ ที่เราบอกว่าชื่อเรื่องมันไม่น่าแตะตาเท่าไรนักหมายความว่า ชื่อเรื่องนั้นอาจจะขยายความไปถึงตัวเอกอีกตัวก็ได้ อย่างหมอก นับว่าเป็นคนที่มีความเป็นตัวเองสูงมาก ถ้ากล่าวถึงด้วยแล้วน่าจะดึงคนเข้ามาอ่านได้เยอะทีเดียวค่ะ และดูแล้วแฟนขลับของผู้เสพคาเฟอีนที่เข้ามาอ่านก็มีแต่คนชอบตัวหมอกกันทั้งนั้น รวมถึงเราด้วย
ตัวหมอกเป็นจุดเด่นในเรื่องสมกับเป็นบุรุษที่ต้องบรรยายจริงๆ ค่ะ ผู้เสพติดคาเฟอีนมีความสามารถในด้านการบรรยายดีในเบื้องต้นอยู่แล้ว เมื่อได้อ่านเราสามารถจิตนาการได้ตามแบบไม่มีสะดุด อาจมีบางช่วงที่ดูติดขัดไปบ้าง อีกอย่างที่ต้องบอกคือความสมดุลเรื่องของการบรรยายกับการสนทนากันยังไม่ค่อยจะดีนัก บางครั้งก็บรรยายยาวในระหว่างที่โต้เถียงกันทำให้การสนทนาไม่ปะติดปะต่อกัน อ่านแล้วก็ลืมไปว่าเมื่อครู่ทั้งสองคนคุยเรื่องอะไรกันอยู่ เรื่องนี้เราก็เข้าใจในหัวอกนักเขียนเช่นเดียวกันนะคะ เพราะเราใส่ใจมากและอยากจะใส่ความรู้สึกลงไปให้ครบ ผู้อ่านจะได้อินไปกับเนื้อหาของเรามากยิ่งขึ้น ทว่า ถ้าหากใส่มากจนเกินไปมันอาจจะกลายเป็นการเวิ่นเว้อได้ นอกจากเรื่องนี้แล้วเราก็ไม่เห็นมีข้อผิดพลาดจาดผู้เสพติดคาเฟอีนในด้านการบรรยายอีกแล้วล่ะค่ะ
ในด้านการวางพลอตของผู้เสพติดคาเฟอีนแล้ว สำหรับนักอ่านอย่างเรานับว่าน่าติดตามเป็นอย่างมากเลยทีเดียวค่ะที่มีตัวเอกโผล่มาตั้งแต่ตอนแรก ทำให้เราได้ทราบว่าเนื้อเรื่องแบบนี้จะไม่ออกทะเลไปไกลแน่ๆ และตามคาดจริงๆ เนื้อเรื่องสนุกและน่าสนใจมาก ตามความเป็นจริงแล้วเราต้องวิจารณ์อย่างเป็นกลางนะแต่ว่าตอนนี้เราเป็นกลางที่สุดแล้ว ส่วนที่ไม่ดีเราก็บอกผู้เสพติดคาเฟอีนไปแล้ว ส่วนที่ดีตอนนี้เราก็จะบอกให้ค่ะ ที่ติดตามคือตัวหมอกและคนในครอบครัว บรรยายได้น่ารักมาก ตัวหมอกที่เป็นตัวเอกเป็นคนเรียกแฟนขลับและยอดคอมเม้นมาให้จริงๆ ขอปรบมือให้ผู้เสพติดคาเฟอีนที่แต่งแต้มให้หมอกเป็นคนแบบนี้ ส่วนตัวเราแล้วไม่ได้รังเกียจที่มีการสนทนาหยาบคายแต่ประการใด กลับรู้สึกว่าการบรรยายแบบนี้มันเบนไปทางความเป็นจริงสูงมาก มันเหมือนชีวิตของเราจริงๆ ค่ะ เราว่าถ้าผู้เสพติดคาเฟอีนสนใจ แนะให้ให้ย่อเนื้อเรื่องให้เหลือสองร้อยเอสี่แล้วส่งทางสำนักพิมพ์ เราว่าประสบความสำเร็จแน่
ส่วนเรื่องของคำผิดตัวเราเห็นประปรายในบทความนี้ อาจจะเกิดจากความไม่ตั้งใจบ้างและที่เราเห็นก็เพราะตั้งใจบ้าง ที่ว่าตั้งใจคือคิดว่ามันสะกดถูกแล้วทั้งที่ยังผิด โดยเรายกมาบอกเรียงตามตั้งแต่บทที่ตอนที่1-17 ให้ดังนี้ค่ะ
ตัวแรกนี้เปิดมาแล้วเห็นเลยว่าตั้งใจเพราะพิมพ์แบบนี้มาตลอด หรือความจริงต้องการจะให้อ่านเป็นแบบนี้หรือเปล่าเราไม่ทราบนะคะ นิยายดีไม่นิยมภาษาวิบัติค่ะ คำว่า เค้า เปลี่ยนเป็น เขา น่าจะอ่านแล้วสบายตาและไม่ขัดใจกว่าค่ะ
ต่อไปคือคำผิดที่มีอยู่ประปรายค่ะ บอกไว้เผื่อจะได้เอาไปแก้
เทริม/เทอม ขว้า/คว้า โกโห/โกหก หล่น/หลบ(อันนี้ไม่ตั้งใจรึเปล่า) ลำคาร/ลำคาญ น่าเกลียจ/น่าเกลียด สะบัด/สะบัด เขิณ/เขิน ทรมาณ/ทรมาน พิรุด/พิรุธ อุส่า/อุตส่าห์ สะทบสะท้าน/สะทกสะท้าน
โดยสรุปแล้วผู้เสพติดคาเฟอีนเขียนได้ดีในระดับที่นักอ่านหลายคนตามหาค่ะ เราไม่อาจตัดสินได้ว่าผู้เสพติดคาเฟอีนเก่งมากน้อยเพียงใดเพราะเนื้อหาที่อ่านเป็นส่วนน้อยนิดในเรื่องเท่านั้น ให้ผู้เข้ามาอ่านตัดสินด้วยตัวเองเสียจะดีกว่า แต่เท่าที่เราเห็นการตัดสินของผู้อ่านทั้งหมดเราว่ามันถูกต้องแล้วล่ะค่ะว่ามันดีเหลือเกิน ถ้าให้บอกในฐานะนักอ่านนิยายวายเราว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราอ่านแล้วชอบเรื่องหนึ่ง ส่วนน้อยจริงๆ ที่เราจะสนใจแบบนี้ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่เราแนะนำให้เพื่อนอ่านต่อได้เลยค่ะ สู้ๆ นะคะ

ขอบคุณที่ไว้วางใจให้หนูนามาวิจารณ์ค่ะ

นิยายเรื่อง ยามฟ้าไร้แสงตะวัน(Yaoi)

สวัสดีค่ะคุณโบว์ ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะคะเพื่อความสะดวกในการวิจารณ์ของเรา ตามที่ได้รับบทความที่คุณส่งมาให้เราวิจารณ์ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ วิจารณ์ในแง่มุมของนักอ่านคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ อาจจะไม่ถูกใจของโบว์นักแต่ว่าเราจะพยายามวิจารณ์ให้ดีที่สุดก็แล้วกันค่ะ และการวิจารณ์นิยายในความคิดของเราคือการออกความเห็นในบทความที่ตัวเราได้อ่านไปยังผู้แต่งเท่านั้น ตัวเราไม่สามารถไปตั้งคะแนนให้ใครว่าได้มากน้อยเพียงใดนะคะ ขอบอกเอาไว้ให้เข้าใจก่อนก็แล้วกัน และบทความของโบว์ที่เราได้อ่านทำให้ได้ใจความสำคัญมาดังนี้ค่ะ

ส่วนแรกที่เราจะวิจารณ์คือส่วนของชื่อเรื่อง ซึ่งเป็นลำดับแรกเมื่อเราพบเห็นก่อนจะเลือกหนังสือหรือบทความนั้นๆ มาอ่าน ความน่าสนใจของชื่อเรื่องมีมากน้อยและสอดคล้องกับเนื้อหาเพียงใดผู้พบเห็นจะเป็นฝ่ายตัดสินเอง ในส่วนของโบว์นั้น ยามฟ้าไร้แสงตะวันเมื่อเราพบเจอครั้งแรกแล้ว ในความคิดของเราเมื่อเห็นชื่อเรื่องเราจะคิดไปถึงเนื้อเรื่องว่ามันจะต้องเป็นแนวโรแมนติกดราม่าแน่ๆ และพอเมื่อได้เข้าไปอ่านจริงๆ กลับพบหลากหลายแนวอยู่ในเรื่องนี้ ทั้งที่มีความขลังของอะไรสักอย่างที่มันดึงดูดทั้งเราและนักอ่านคนอื่นๆ ให้หลงใหลบทความนี้ของโบว์อย่างไม่น่าเชื่อ สรุปคือ ชื่อเรื่องดูไม่ได้เตะตาเราในตอนแรกและดูเหมือนจะไม่สอดคล้องกับเนื้อหาเท่าไรนัก แต่ว่า เราว่าชื่อเรื่องแบบนี้มันดูขลังและบอกแนวของบทความว่าเป็นแนวย้อนยุคดีนะคะ ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก หรืออาจจะมีอะไรเป็นนัยๆ ภายหลังจากตอนที่เก้าที่เราได้อ่านหรือเปล่า เราไม่แน่ใจนะคะ

ยามฟ้าไร้แสงตะวันเมื่อเราเข้าไปอ่านแล้วพบหลายอย่างอยู่ในนี้ค่ะ สิ่งที่ดีสิ่งแรกที่เราพบเห็นคือโบว์มีมาตรฐานในด้านการบรรยายที่สูงมากที่เดียว คล้ายว่าเคยเป็นนักอ่านมานานนับเกือบยี่สิบปีและสั่งสมมานานทำให้เกิดความแก่ประสบการณ์แบบนี้ ราวกับนักเขียนที่เป็นมืออาชีพ เราพยายามมองหาที่ติทว่าหาไม่เจออะไรเลย ทั้งทางด้านการไล่เรียงสถานการณ์ที่ดีเยี่ยม ด้านภาษาที่สละสลวยงดงามราวกับศึกษามาเป็นอย่างดีเลยล่ะค่ะ เราอ่านแล้วรู้สึกเหมือนมีมนต์อะไรสักอย่างสะกดให้อ่านไม่หยุด และก็อ่านไปจบครบทุกตอนภายในรอบเดียว ความจริงอ่านเสร็จตั้งแต่คืนแรกที่สงบทความมาให้แล้ว แต่ว่าเกิดป่วยขึ้นมาก่อน พอหายก็กลับมาอ่านอีกรอบแล้วก็วิจารณ์ให้เลยค่ะ กลัวลืมและวิจารณ์ให้โบว์ไม่ละเอียด

ทั้งนี้ ในด้านความพิเศษของยามฟ้าไร้แสงตะวันก็คงต้องยกให้ในด้านการบรรยายภาษาย้อนยุคที่เขียนได้ออกมาหวานเยิ้มจนยิ้มตามไม่หุบ ความสามารถทางด้านการเขียนสภาพแวดล้อม คำพูด แม้กระทั่งการสวมชุดแบบย้อนยุคได้น่ารักและมีเสน่ห์ดูสมจริง รวมถึงการปั้นแต่งตัวละครที่มีเอกลักษณ์และลักษณะนิสัยที่แตกต่างกัน เมื่อนำมาอยู่ร่วมกันแล้วทำให้เกิดความสมบูรณ์แบบมาก ทั้งตัวนายเอกอย่างทิวากรที่มีความรั้นในตัวเป็นนิสัย ทว่า ยิ่งอ่านไปเท่าไหร่ก็พบเพียงแต่ความน่ารัก และที่ขาดไม่ได้ พระเอกที่มีความเข้มขรึมและดูเป็นหนุ่มภูมิฐานที่สาวๆ ใฝ่ฝัน เมื่อสองคนนี้ได้อยู่ด้วยกันลำพังเมื่อไหร่เรารู้สึกว่าทุกอย่างมันดูโรแมนติกเข้ากับชื่อเรื่องจริงๆ ค่ะ มันครบทุกองค์จนเราว่าทุกอย่างมันเพอร์เฟคมาก แต่เราชอบคู่พรรำไพสาวแก่นกับหมอมนัสนะคะเชียร์อยู่ (ฮ่าๆ) เนื้อหาน่าติดตามมากไม่รู้จะติอะไรกับโบว์แล้วล่ะค่ะ เราชอบมาก จะติดตามไปจนจบนะคะ

ทางด้านของพลอตเรื่อง เราว่ามันคล้ายโดจินชิที่เราเคยอ่านหลายเรื่องเลยทีเดียว คือมีความเป็นอดีตมาก่อนแล้วก็มาพบกันในภายหลัง ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีนะคะ เราว่ามันดีตรงที่เอามานำเสนอในทางนิยายย้อนยุคนี่แหละค่ะ นึกว่าได้อ่านหนังเล่มดีๆ นี่เอง ทั้งสอดแทรกเนื้อหาที่ผู้อ่านไม่ใช่สักว่าได้อ่านอย่างเดียว ยังมีความรู้สอดแทรกให้ผู้อ่านคิดตามด้วย เราว่าดีจริงๆ ค่ะ

ส่วนในเรื่องคำผิดเราขอชื่นชมเลยค่ะว่าไม่มีเลย เพราะว่าทุกอย่างคล้ายว่าโบว์ให้ความสำคัญและตั้งใจกับยามฟ้าไร้แสงตะวันมาก เรารู้สึกถึงเลยล่ะค่ะ และนักอ่านคนอื่นก็รู้สึกได้เช่นเดียวกันเพราะว่าทุกอย่างล้วนออกมาได้ดีหมด ดูจากแฟนๆ ที่แอดติดตามแล้วนั่นคือผลสำเร็จของโบว์เลยล่ะค่ะ

โดยสรุปแล้ว ความสามารถในการเขียนของโบว์ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ทั้งในด้านการบรรยาย การไล่เรียงสถานการณ์ ภาษาที่สละสลวย การรวบรวมความรู้เกี่ยวกับภาษาสมัยก่อน สภาพสังคมต่างๆ ที่ถูกถ่ายทอดออกมาผ่านการเขียนเราว่าทุกอย่างดูดีไปหมด ถึงแม้โบว์จะบอกว่าบางทีก็มั่วบ้างแต่ว่าเรามองไม่เห็นส่วนไหนเลยที่มั่ว ทุกอย่างมันดูเพลินและสมจริงจนคิดว่าตัวเองกำลังดูละครยามเย็นอยู่หรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างที่ดีทั้งหมดนี้มันเกิดจากความตั้งใจของโบว์ที่พยายามสร้างสรรค์มันออกมาอย่างเต็มที่ เราเองก็หวังว่ามันจะดีแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ และจะพัฒนาต่อไปให้ผู้อ่านได้ติดตามได้อย่างนี้ตลอดไป อีกอย่าง ตัวเราขอเป็นหนึ่งในตัวแทนนักอ่านทั้งหมดที่เข้าไปอ่านบทความของโบว์ ขอขอบคุณที่อุตส่าห์สละเวลามาปั้นงานดีๆ สุดสร้างสรรค์ให้เราได้มาอ่านและได้รับรู้ว่ามีนิยายวายดีๆ ให้เราได้อ่านกันนะคะ สู้ๆ ค่ะ

ขอบคุณที่ไว้วางใจให้หนูนามาวิจารณ์นะคะ

นิยายเรื่อง ร้ายนัก...รักให้เข็ด(Yaoi)

สวัสดีค่ะป้าแมว ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะคะเพื่อความสนิทสนมและความสะดวกในการวิจารณ์ของเรา ตามที่ได้รับบทความที่คุณส่งมาให้เราวิจารณ์ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด ขอวิจารณ์ในแง่มุมของนักอ่านคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ อาจจะไม่ถูกใจของป้าแมวนักแต่ว่าเราจะพยายามวิจารณ์ให้ดีที่สุดก็แล้วกันค่ะ และการวิจารณ์นิยายในความคิดของเราคือการออกความเห็นในบทความที่ตัวเราได้อ่านไปยังผู้แต่งเท่านั้น ตัวเราไม่สามารถไปตั้งคะแนนให้ใครว่าได้มากน้อยเพียงใดนะคะ ขอบอกเอาไว้ให้เข้าใจก่อนก็แล้วกัน และบทความของป้าแมวที่เราได้อ่านทำให้ได้ใจความสำคัญมาดังนี้ค่ะ

ชื่อเรื่องเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถเรียกให้คนสนใจเข้ามาอ่านเมื่อพบเห็น ในส่วนของป้าแมวแล้วเราว่ามันคล้ายชื่อเรื่องของนิยายวายหลายเรื่องที่เราได้อ่านเลยค่ะ ซ้ำกันบ่อยมาก แต่ว่าพอได้อ่านก็ทราบแล้วว่ามันเข้ากับเนื้อหาที่แต่งออกมาจริงๆ เราขอแนะนำนิดๆ นะคะว่าควรเพิ่มภาษาอังกฤษขึ้นมาหน่อยๆ เพื่อให้คนอ่านเตะตาเวลาเห็นชื่อเรื่องบ้าง อาจเป็นคำอุทาน คำบอกเล่าอะไรทำนองนั้น แต่ว่าจะไม่ทำตามก็ได้ เราแค่แนะนำเท่านั้นน่ะค่ะไม่ได้จะก้าวก่ายแต่อย่างใด

ในด้านการบรรยายเราขอบอกตามตรงเลยค่ะว่าที่ป้าแมวกังวลว่าการดำเนินเรื่องจะช้าไปหรือเปล่า เราขอตอบว่าไม่เลยค่ะ ออกจะรวดเร็วแบบปุบปับเกินไปเสียด้วยซ้ำ ทั้งนี้ ยังมีข้อบกพร่องในด้านการบรรยายของป้าแมวอีกเล็กน้อยที่เวลาเราอ่านแล้วมันรู้สึกถึงการดำเนินไปเร็วนิดหน่อยค่ะ ป้าแมวอาจลืมความละเอียดอ่อนของการบรรยายไปด้วยการใส่อารมณ์ความรู้สึกของตัวละครในเวลาที่สมควรจะใส่อารมณ์ ทำให้เราอ่านแล้วยังไม่รู้สึกถึงอารมณ์นั้นๆ ของตัวละครมากมายนัก แต่นับว่าดีกว่านิยายเรื่องอื่นๆ ค่ะ ต่างกันกับนิยายเรื่องอื่นที่เราเคยวิจารณ์ เขามักจะใส่คำบรรยายมากเกินไปจนนิยายกลายเป็นการมีคำที่เวิ่นเว้อมากกว่าปกติ และนอกจากการบรรยายแล้ว ป้าแมวยังมีการตัดเรื่องไปแบบปุบปับจนคนอ่านตามไม่ทันว่าที่ที่ป้าแมวตัดไปมันคือที่ไหน ดังนั้นการบรรยายถึงสถานที่ก็มีส่วนที่ทำให้คนอ่านเข้าใจสิ่งที่ป้าแมวต้องการสื่อ เพราะอย่าลืมไปว่าการเขียนนิยายไม่ได้ง่ายเหมือนการสร้างภาพยนตร์ที่เราเห็นเป็นฉากๆ ดังนั้นการที่เราทำให้คนอ่านเห็นภาพได้มากที่สุดคือความละเอียดอ่อนในการบรรยายค่ะ

ถึงเราจะได้กล่าวถึงข้อเสียของป้าแมวมาก่อนในข้างต้นนั้น แต่ว่าเรากลับปลื้มใจในพลอตเรื่องของป้าแมวที่ปั้นงานออกมาได้น่าติดตามมาก ตั้งแต่การเปิดเรื่องที่มีปมน่าติดตาม นายเอกรู้สึกตัวขึ้นมาทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน แล้วเมื่อเปิดผ้าปิดตาก็ได้พบกับคนที่ตัวเองรู้จักเป็นอย่างดีอย่างธันต์ เป็นการเริ่มเรื่องที่วิเศษและน่าสนใจมาก นั่นทำให้เราไม่ละจากการอ่านนิยายของป้าแมวแม้แต่ซักตอนค่ะ หากแต่ว่าการตัดไปยังฉากอารมณ์ของป้าแมวยังไม่มีน้ำหนักพอว่าทำไมอารมณ์ของตัวละครนั้นๆ ถึงได้เป็นแบบนั้น อย่างเช่นตอนที่ธันต์เอาหูฟังมายัดใส่หูเป่าเพื่อบอกขอโทษและอุตส่าห์พาไปที่ไกลๆ อย่างทะเล ป้าแมวคิดพลอตไว้หรือยังคะว่าต้นเหตุมันมาจากอะไร หรือเพราะความรัก การแสดงความรักของธันต์คืออะไร การทุบตีเป่า หรือการดูแล เรามีคำถามมากมายเมื่ออ่านตอนนี้ค่ะ

ในด้านคำผิดของป้าแมวเราขอยกนิ้วโป้งให้เลยว่ามีน้อยมาก หาคำผิดไม่ค่อยเจอ แต่คำหนึ่งที่เราเจอแล้วรู้สึกถึงความขัดตาเมื่อได้อ่าน นิยายดีไม่ใช้ภาษาวิบัตินะคะ คำว่าเค้า เปลี่ยนมาให้คำว่า เขา จะดูเหมาะสมกว่าค่ะ เป็นคำที่เจอในนิยายทุกเรื่องเลยป้าแมวไม่ต้องตกใจค่ะ

อีกส่วนที่เจอคือคำผิดที่มีอยู่ประปรายในเรื่อง เราก็เลยรวบรวมมาให้เผื่อป้าแมวจะเอาไปรีไรต์ใหม่ค่ะ มีคำว่า เจ็บแปล๊บ ใช้คำว่าเจ็บแปลบจะดูลื่นไหลกว่าค่ะ แล้วก็ จา/จะ สิดแปดปี/สิบแปดปี คำว่าต่อไปยัง ลืมใส่คำว่าไง ตรงปี่/ตรงรี่ พรึมพรำ/พึมพำ ยุ่งย่าม/ยุ่มย่าม ป่าว/เปล่า ร้องให้/ร้องไห้ ค่อนๆ/ค่อยๆ หนิ/นี่ กับ/กลับ บรรยาย/บรรยากาศ ไม/ทำไม นอกจากนั้นก็ไม่เห็นอะไรแล้วล่ะค่ะ

โดยรวมแล้วบทความของป้าแมวอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมากเลยค่ะ ว่าด้วยเรื่องความสร้างสรรค์ที่เขียนนิยายแนวนี้มาให้อ่านกัน ในด้านการบรรยายเราก็เห็นภาพไปตามในสิ่งที่ป้าแมวอยากจะสื่อ พลอตเรื่องชวนให้ติดตามว่าด้วยการใส่ข้อสงสัยตอนท้ายทุกตอน เราชื่นชมจริงๆ ที่ป้าแมวสละเวลามาเขียนนิยายวายให้คนที่รักมันเข้ามาอ่าน แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั้นมันเกิดจากความรักการเขียนของป้าแมวเป็นฐาน ขอให้ป้าแมวอย่าลืมสิ่งนี้ แล้วแฟนขลับที่ยังรักและคอยงานเขียนป้าแมวจะรักป้าแมวต่อไปและมากขึ้นกว่าเดิมค่ะ สู้ๆ นะคะ

ขอบคุณที่ไว้ใจให้หนูนามาวิจารณ์ให้นะคะ

นิยายเรื่อง Bad guy! ถึงจะร้ายก็รักนายคนเดียว(Yaoi)

สวัสดีค่ะมอนส์เตอร์ ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะคะเพื่อความสนิทสนมและความสะดวกในการวิจารณ์ของเรา ตามที่ได้รับบทความที่คุณส่งมาให้เราวิจารณ์ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด ขอวิจารณ์ในแง่มุมของนักอ่านคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ อาจจะไม่ถูกใจของมอนส์เตอร์นักแต่ว่าเราจะพยายามวิจารณ์ให้ดีที่สุดก็แล้วกันค่ะ และการวิจารณ์นิยายในความคิดของเราคือการออกความเห็นในบทความที่ตัวเราได้อ่านไปยังผู้แต่งเท่านั้น ตัวเราไม่สามารถไปตั้งคะแนนให้ใครว่าได้มากน้อยเพียงใดนะคะ ขอบอกเอาไว้ให้เข้าใจก่อนก็แล้วกัน และบทความของมอนส์เตอร์ที่เราได้อ่านทำให้ได้ใจความสำคัญมาดังนี้ค่ะ

ชื่อเรื่องเป็นสวนสำคัญที่จะบ่งบอกว่านักอ่านอยากจะเข้ามาอ่านนิยายของเราหรือเปล่า ในส่วนของมอนส์เตอร์นั้นนับว่าดีและสามารถดึงดูดผู้อ่านได้มากทีเดียวค่ะ เพียงแต่มันอาจจะซ้ำกับนิยายหลายๆ เรื่องในแนวนี้ที่เคยอ่านบ้าง แต่ว่าก็สามารถอธิบายบอกได้ด้วยชื่อเรื่องให้เข้าใจเนื้อหาดีค่ะว่ามันจะเป็นไปอย่างไร ถ้าไม่ออกทะเลไปเสียก่อนนะคะ ชื่อเรื่องของมอนส์เตอร์ดูแล้วผู้คนต้องเข้ามาอ่านแน่ๆ ค่ะ และพอเราเข้าไปอ่านแล้วก็ชอบกับบทอินโทรนะคะ แต่ว่ายังไม่รู้แน่ชัดว่าร้ายยังไง และใครเป็นฝ่ายร้ายเท่านั้นเอง ถ้ามอนส์เตอร์เพิ่มเติมตรงนี้เราว่ามันจะสมบูรณ์แบบค่ะ

ในทางด้านการบรรยายของมอนส์เตอร์เราว่ามีพื้นฐานการเขียนพอสมควรค่ะ การบรรยายดี อ่านแล้วลื่นไหลและเห็นภาพตาม มอนส์เตอร์มีความละเอียดสูงในการอธิบายถึงสถานที่ใดสถานที่หนึ่งราวกับกำลังเปิดภาพยนตร์ให้เรานั่งดู พอเราอ่านแล้วรู้สึกเหมือนไปยืนอยู่ด้วยเลยล่ะค่ะ ในการกล่าวคำที่เล่าถึงตัวละครก็สื่อออกมาได้อย่างดีเยี่ยมเพราะเรียบเรียงเหตุการณ์ได้ดีมาก แต่ว่าก็ยังมีข้อบกพร่องในการบรรยายอยู่เล็กน้อย เล็กน้อยเท่านั้นเองค่ะ ว่าด้วยการเดินเรื่องที่เร็วเกินไปแบบปุบปับจนอ่านและคิดตามไม่ทัน อย่างเช่นการตัดสถานการณ์ที่ไปยังอีกที่ การบรรยายฉากบู๊ ต่อสู้กัน ฉากนี้เราแนะนำให้ละเอียดกว่านี้หน่อยค่ะ และบางทีก็ลืมใส่อารมณ์ในสถานการณ์นั้นๆ ของตัวละครให้ครบเพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกตามไปด้วย ถ้าเพิ่มได้อีกนิดมอนส์เตอร์ก็จะกลายเป็นนักเขียนมืออาชีพแล้วค่ะ

อีกอย่างที่เราชอบคือพลอตเรื่องที่น่าอ่านค่ะ ว่าด้วยการเปิดเรื่องขึ้นมา คนสองคน(ซึ่งเรายังไม่รู้ว่าใคร) กำลังคุยกันถึงโยชิดะ ตอนนั้นเราก็เกิดคำถามว่าโยชิดะคือใคร ภายหลังก็ได้ทราบว่าเป็นหัวหน้าแก๊งค์ยากูซ่าฝ่ายอริของทั้งสองคน เราก็เกิดความอยากรู้ตอนต่อไปขึ้นมาเลยล่ะค่ะ พูดถึงฉากที่เราชอบที่สุดคือฉากที่บรรยายย้อนหลังที่ใช้ตัวหนังสือเอียงค่ะ ชอบทุกๆ ฉากเลย เพราะตอนนั้นเหมือนมอนส์เตอร์ได้ใส่อารมณ์ความรู้สึกของตัวเองที่คิดว่าเป็นตัวละครนั้นๆ ลงไปด้วย เรารู้สึกถึงเลยล่ะค่ะ

ในด้านการจัดบรรทัดหน้ากระดาษ เราเห็นว่าไม่ตรงกันและไม่ทราบว่าใช้ปุ่ม space bar หรือเปล่า แนะนำว่าให้กดปุ่ม Tab แทนนะคะเพราะจะได้หน้ากระดาษที่สวยงามสบายตากว่า

ในส่วนของคำผิดจะเห็นคำที่เราเจอบ่อยๆ ในบทความที่เราวิจารณ์เลยล่ะค่ะ ไม่ใช่ว่าเจอบ่อยสิ เจอทุกเรื่องที่เราวิจารณ์เลย ยังไงก็ขอรนณรงค์นะคะ นิยายดีไม่ใช้ภาษาวิบัติค่ะ ว่าด้วยคำแรกนะคะ คำว่า เค้า ใช้คำว่า เขา แทนน่าจะดูเหมาะสมกว่าค่ะ และคำว่า น๊ะ มันออกเสียงไม้ตรีอยู่แล้ว ดังนั้นเขียน นะ แบบนี้ถึงจะถูกค่ะ ถ้าเติมไม้ตรีลงไปจะกลายเป็นคำที่วิบัติ ไม่ดีๆ ค่ะ

และคำต่อไปนี้เป็นคำผิดที่เราเห็นอยู่ประปรายในนิยายของมอนส์เตอร์นะคะเราจะเอามาแบบที่เห็นชัดๆ มาให้ ส่วนที่ผิดแบบไม่ตั้งใจเราถือว่ามอนส์เตอร์ไม่ได้ทำผิดค่ะ ยกมาให้เห็นเผื่อว่ามอนส์เตอร์จะได้เอาไปรีไรต์และแก้ไขค่ะ
เค้า/เขา ถึงแม่/ถึงแม้ ปฏเสธ/ปฏิเสธ น๊ะ/นะ ลับ/รับ ปล่าว/เปล่า เช้น/เช่น เดียง/เดียว แรก/แรง เลย/เล่า โดนี/โดน

ซึ่งในความคิดของเราแล้ว บทความของมอนส์เตอร์มีส่วนดีทั้งนั้นเลยค่ะ ว่าด้วยการบรรยายเปิดเรื่องที่ดีและชวนติดตามให้เข้าไปอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ การไล่เรียงสถานการณ์ การเขียนบทสนทนาของตัวละคร นับว่าดีกว่านิยายที่เพิ่งเปิดใหม่หลายเรื่องที่เราเคยอ่านเลยทีเดียว ทว่า เราไม่สามารถไปตัดสินได้ว่าเนื้อหาของมอนส์เตอร์ดีจริงหรือไม่ดีจริง โดยเราได้บอกไปแล้วว่าจะวิจารณ์ในความคิดเห็นของนักอ่านคนหนึ่งเท่านั้น เมื่อเห็นข้อบกพร่องก็แนะนำ เมื่อเห็นสิ่งที่ดีก็ชื่นชม ส่วนคนที่จะตอบมอนส์เตอร์ได้คือเหล่านักอ่านที่เป็นแฟนขลับของมอนส์เตอร์นั่นแหละค่ะ

อย่างไรก็ตาม เนื้อหาที่มอนส์เตอร์เขียนมีน้อย อ่านจนหมดยังไงก็ยังเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของเรื่องที่มอนส์เตอร์เขียนเท่านั้น ไม่สามารถการันตีบอกได้ว่าดีหรือไม่ดีอย่างไร ขอให้มอนส์เตอร์ตั้งใจปั้นงานเขียนดีๆ ให้นักอ่านที่รักนิยายวายได้อ่านกันไปเรื่อยๆ ด้วยความรักในงานเขียนแบบนี้และพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆ แค่นั้น และเหล่าแฟนขลับจะเพิ่มความรักให้กับมอนส์เตอร์ไปเองค่ะ สู้ๆ นะคะ

ขอบคุณที่วางใจให้หนูนามาวิจารณ์นะคะ

ตอนแรกเฉยๆกับการรับตรวจคำผิดตามนิยายนะคะ เพราะไม่เคยให้ใครทำให้ และเคยคิดว่าใครจะมาทนนั่งอ่านนิยายคนอื่นได้นานขนาดนี้ จนกระทั่งได้เจอคุณมณฑาทิพย์ค่ะ

คุณมณฑาทิพย์เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นิยายของหนูนาสมบูรณ์ขึ้น คิดว่าสิ่งที่คุณทำอยู่มีประโยชน์มากต่อนักเขียนหลายคน อย่างแรกเลยทำให้รู้ว่ามีคำผิดอยู่ตรงไหนและแก้ไขได้ นักอ่านก็ชอบมากขึ้น อย่างที่สองคือจากที่เราคิดว่ามันถูกและไม่ได้ตรวจทานหรือค้นหาดีๆ เราก็ได้เอามาปรับเปลี่ยนใช้ใหม่

เป็นการตรวจทานคำผิดที่ละเอียดมาก ทั้ง ๆ ที่คนเขียนพยายามอ่านทวนสามสี่รอบยังไม่เจอ แต่คุณหาเจอ ขอให้มุ่งมั่นทำต่อไปนะคะ อย่าท้อ แล้วสักวันทุกคนจะยกย่องความเก่งของคุณค่ะ

อยากบอกใครที่เข้ามาอ่านคำนิยมนี้ ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยโหวตช่วยเชียร์ให้บทความนี้มียอดคนเข้ามาเยอะ ๆ นะคะ

นิยายเรื่องTHE MUTED BOY [YAOI]

สวัสดีค่ะคุณเรนนี่ฮาร์ท ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะคะเพื่อความสะดวกในการวิจารณ์ของเรา ตามที่ได้รับบทความที่คุณส่งมาให้เราวิจารณ์ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ วิจารณ์ในแง่มุมของนักอ่านคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ อาจจะไม่ถูกใจของเรนนี่ฮาร์ทนักแต่ว่าเราจะพยายามวิจารณ์ให้ดีที่สุดก็แล้วกันค่ะ และการวิจารณ์นิยายในความคิดของเราคือการออกความเห็นในบทความที่ตัวเราได้อ่านไปยังผู้แต่งเท่านั้น ตัวเราไม่สามารถไปตั้งคะแนนให้ใครว่าได้มากน้อยเพียงใดนะคะ ขอบอกเอาไว้ให้เข้าใจก่อนก็แล้วกัน และบทความของเรนนี่ฮาร์ทที่เราได้อ่านทำให้ได้ใจความสำคัญมาดังนี้ค่ะ

ชื่อเรื่องเป็นสิ่งที่แรกที่ไม่ว่าเนื้อเรื่องจะดีขนาดไหนแต่ถ้าหากตั้งชื่อเรื่องได้ไม่เป็นจุดเด่นและเข้ากับเนื้อหาแล้ว ก็ไม่มีใครสนใจเข้ามาอ่านกันแน่ๆ ส่วนของเรนนี่ฮาร์ทที่เราเห็นคือชื่อเรื่องอาจจะเข้ากับเนื้อหาก็จริงทว่าคนอ่านบางคนเป็นเด็ก ไม่รู้ศัพท์อังกฤษมาก เราอยากแนะนำให้เรนนี่ฮาร์ทอาจจะขยายความกว้างของความหมายชื่อนั้นเป็นภาษาไทยด้วยก็ได้ค่ะ หรือจะไม่ก็ได้ ข้อนี้เป็นเพียงการแนะนำเท่านั้นค่ะ

ในด้านการบรรยายของเรนนี่ฮาร์ทนั้นมีความกว้างในการบรรยายมากจนเกินไปค่ะ มีถ้อยคำที่กล่าวถึงตัวละครจนเราจำได้ คือตัวคริสโตเฟอร์ เรนนี่ฮาร์ทใช้คำว่า ร่างที่มีส่วนสูง 193 เซนต์ หัวหน้าหน่วย 13 ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบจนเราจำได้ เราแนะนำให้เปลี่ยนเป็นการเรียกชื่อแบบตรงๆ บ้าง อย่างเช่นตัวละครอื่นๆ ตัวอย่างเช่นชุน จุนอิจิ ยูสึเกะ อย่างที่เรนนี่อาร์ทใช้เรียกตัวละครพวกนี้ค่ะ เราว่ามันดูจะธรรมชาติมากกว่า อาจจะใช้คำขยายบ้างเพื่อให้สำนวนดูสละสลวย แต่อย่าลืมไปว่าถ้าใส่มากจนเกินไป มันจะกลายเป็นการใช้คำที่รกรุงรังนะคะ

การบรรยายของเรนนี่ฮาร์ทเราขอออกปากชมที่ไล่เรียงสถานการณ์ได้แบบเข้าใจง่ายนะคะ มีบางช่วงที่เรานึกภาพไม่ออกจากการบรรยายคือการตัดจากสถานที่หนึ่งไปอีกสถานที่หนึ่ง ทำให้เรางงว่าเอ...ตอนนี้ที่หัวหน้าทีมคุยกับลูกทีมเขายังอยู่ที่เดิมเมื่อครู่หรือเปล่า ดังนั้นการบรรยายสถานที่เมื่อเปลี่ยนไปสำคัญมากค่ะเพื่อให้ผู้อ่านได้มองเห็นภาพตามที่เราคาดไว้ นอกจากนั้นแล้วในตอนที่กำลังจะจบนั้น ฉากหนึ่งที่เรามืดไปตามคำบรรยายคือฉากที่เข้าไปในทางสังกะสีทะมึนมืดความยาวเกือบๆ หนึ่งกิโลเมตรที่เรนนี่บรรยายค่ะ เรางงมากเมื่อเห็นว่าหัวหน้าทีมบอกให้แยกย้ายกันไปแล้วจู่ๆ ยังคุยกันเหมือนเดิม(หรือตัวเราไม่เข้าใจไปเอง)

การบรรยายอาจจะลืมความละเอียดอ่อนในช่วงนี้ไปทำให้เรางงมากค่ะ ที่เข้าใจในเรื่องได้เพราะการคุยกันของตัวละครเท่านั้นเอง

ถึงเราจะบอกออกไปแบบนั้นแต่เราชอบเนื้อหาในเรื่องมากเลยค่ะ เป็นแนวสืบสวนสอบสวนที่เรนนี่ฮาร์ทสื่อออกมาได้น่าติดตามเป็นอย่างมากเลยทีเดียว เรนนี่ฮาร์ทเก่งมากเหลือเกินที่ยกเอาเด็กตัวเล็กๆ ที่ไม่สามารถคุยกับใครได้อย่างมิโกโตะมาเป็นตัวเด่น ยิ่งเติมเต็มไปด้วยความเป็นผู้ใหญ่ตรงไปตรงมาอย่างคริสโตเฟอร์ เราว่ามันคือความแตกต่างมาก แต่เรนนี่ฮาร์ทก็สามารถเชื่อมเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ให้เป็นไปได้ ประกอบกับเรื่องฆาตรกรรมที่ค่อยๆ เฉลยปมออกมาทีละข้อนั้น ทำให้คนอ่านลุ้นมากจริงๆ ยอมรับเลยว่าเรนนี่ฮาร์ทมีความสามารถมากจริงๆ เลยค่ะ และที่เรนนี่ฮาร์ทบอกว่าเคยส่งไปทางสำนักพิมพ์แล้วไม่ได้รับการตอบกลับมานั้นเราว่าอาจจะเกิดความผิดพลาดในการส่งหรือเปล่า เนื้อเรื่องน่าติดตามจนเราอ่านวันเดียวจบน่ะค่ะ เป็นแนวที่เราไม่เคยอ่านมาก่อนเลย วางพลอตเรื่องได้น่าติดตามมาก ไม่มีการออกทะเลเลยแม้แต่น้อย ส่วนที่มีคนบอกว่าเรื่องไม่น่าเหมือนจะจบแต่เรนนี่ฮาร์ทบอกว่ามันจบแล้วจริงๆ นั้น ตัวเราเข้าใจความคิดของเรนนี่นะคะว่าต้องการจะสื่ออะไรยังไง

ในด้านความคิดของเราที่มีต่อตอนจบของเรนนี่ฮาร์ท เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบเขียนตอนจบให้มีแนวกว้างขวาง สามารถให้คนอ่านคิดตามได้ว่ามันอาจจะมีอะไรต่อไปหลังจากจบไปอีกแน่ๆ ทำให้คนอ่านไม่ลืมบทความที่เขาเขียนไปนาน แทนที่จะเขียนให้จบแบบแฮบปี้เอนดิ้งได้แต่งงานอะไรแบบนั้น เราว่าจบแบบนั้นมันชวนให้คิดและดูจะเป็นจริงมากกว่าค่ะ

เราขอชื่นชมในความตั้งใจของเรนนี่ฮาร์ทค่ะที่เขียนเรื่องดีๆ ออกมาให้นักอ่านนิยายวายได้อ่านกัน เราขอแนะนำในเรทความรุนแรงที่คุณให้ความกังวลนะคะว่าไม่เป็นเรื่องน่าห่วงแต่อย่างใดค่ะ มีหนังสือหลายเล่มที่เขียนออกมาแนวนี้ เว้นเสียแต่ว่าหากต้องการส่งไปยังสำนักพิมพ์สำหรับนิยายวายแล้ว ส่วนใหญ่เขามักจะรับงานที่เน้นความสนุกๆ ตลก ใสๆ อย่างนาบู กับทูบีเลิฟนะคะ เราเองก็เคยส่งไปแล้วเหมือนกัน ก็ได้คำตอบมาในสองถึงสามเดือนนะคะ

ในส่วนของคำผิดของเรนนี่ฮาร์ทเราขอปรบมือให้เลยค่ะว่าเจอน้อยมาก แทบไม่เห็นเลยล่ะค่ะ สิ่งที่เราเจอบ่อยครั้งคือการลืมคำบางคำใส่ให้ครบประโยค เช่น ประทับ ลืมใส่คำว่าใจไป เราถือว่าเป็นสิ่งที่เรนนี่ฮาร์ทไม่ได้ตั้งใจค่ะ นอกนั้นแล้วถือว่าในเรื่องคำศัพท์เรนนี่ฮาร์ทยอดเยี่ยมมากค่ะ

โดยสรุปแล้วในส่วนใหญ่เรนนี่ฮาร์ทมีข้อดีทั้งนั้น ทั้งในด้านการบรรยายที่ไล่เรียงสถานการณ์ได้เข้าใจง่าย สำนวนสละสลวย การบรรยายถึงอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครได้เป็นอย่างดีเยี่ยม และเราขอปรบมือให้ในความคิดสร้างสรรค์ของเรนนี่ฮาร์ทที่ปั้นงานชิ้นเอกให้เรานักอ่านนิยายวายได้ทราบว่ามินิยายวายแนวสืบสวนดีๆ อยู่ ขอให้สู้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณที่ไว้วางใจให้หนูนามาวิจารณ์ให้นะคะ

จากหนักใจพอสมควรเพราะเห็นว่าเป็นแนวแฟนตาซี แต่พอได้เปิดลองเข้าไปอ่านดูแล้วกลับพบว่ามันไม่ใช่อย่างที่ตัวเองเดาไว้เลย ไม่ได้อยู่ในเมืองวิเศษ ไม่ได้เปิดตัวอลังการเว่อวังจนจินตนาการไม่ถึง ไม่มีสัตว์วิเศษหรือตัวอะไรน่ากลัวทั้งสิ้น แต่กลับกัน มันทำให้เราลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปหนอ แล้วผู้เขียนจะจูงเราเข้าสู่เนื้อหาแฟนตาซีได้อย่างไร นั่นคือเหตุผลแรกที่ทำให้เราเลือกอ่านนิยายเรื่องนี้ต่อ