[SF] Sungkyu x Woohyun - I am a witch

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

          กรี๊ดดดดด รุ่นพี่ซองกยูเท่ห์จังเลยค่ะ  โอ๊ยยแกฉันจะเป็นลมแล้วใครก็ได้ช่วยที  ฮือออ ดูด้านข้างของเขาสิ  เสียงคร่ำครวญของหญิงสาวโรงเรียนมัธยมปลายอินซองดังออกมาอย่างต่อเนื่อง วันนี้มีการแข่งขันกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียนโดยแบ่งผู้เล่นออกเป็นสองฝ่าย หนึ่งในสมาชิกของทีมสีแดงที่เป็นเจ้าของเสียงพวกนั้นชื่อคิมซองกยู  คิมซองกยูเด็กหนุ่มมัธยมปลายปี2 เป็นคนที่ใครๆในโรงเรียนนี้ต่างรู้จักดีเป็นถึงประธานนักเรียน ไหนจะเป็นลูกเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์นั่นก็อีก ไม่แปลกที่ใครๆต่างก็หลงใหลคิมซองกยูกันทั้งนั้นไม่เว้นแม่แต่ นัมอูฮยอน เด็กหนุ่มร่างบางใส่แว่นหนาเตอะ แต่งกายถูกระเบียบทุกตารางนิ้ว 

"เฮ้อ " เสียงถอนหายใจของนัมอูฮยอนดังออกมา จริงอยู่ที่การมาดูคิมซองกยูแข่งในวันนี้เป็นเรื่องที่ดีและเขาก็ชอบมากๆๆ แต่ที่เขาต้องมานั่งหงุดหงิดจนต้องถอนหายใจออกมามันก็เพราะยัยเด็กผู้หญิงที่ยืนเชียร์อยู่ข้างสนามนั่นน่ะสิ 

ปรี๊ด ! เสียงนกหวีดหมดเวลาการแข่งขันครึ่งแรกดังขึ้นพร้อมกับร่างของคิมซองกยูที่เดินมาด้านข้างขอบสนามเพื่อที่จะหาน้ำดื่ม 

"พี่ซองกยูคะ น้ำค่ะ " เด็กผู้หญิงที่นัมอูฮยอนจำได้ว่าน่าจะอยู่มัธยมต้นปีที่1เดินถือขวดน้ำพร้อมกับผ้าซับเหงื่อไปให้ซองกยู

"เหอะ ยัยนี่วอนซะแล้ว" เสียงเล็กๆพึมพำออกมาเบาๆแล้วเริ่มท่องภาษาแปลกๆออกมา

กรี๊ดดดด ใครปาลูกบอลมาโดนเนี่ย โอ๊ยย เจ็บจังเลย เสียงของเด็กผู้หญิงคนนั้นดังขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งหนีไปจากข้างสนามทันที

"คิกคิก  " เสียงหัวเราะของนัมอูฮยอนดังออกมา

"นี่อูฮยอน เป็นอะไรน่ะ " เสียงของคีย์เพื่อนสนิทของร่างเล็กที่พึ่งไปซื้อน้ำมาให้ถามอีกฝ่ายพร้อมกับยื่นขวดน้ำไปให้อีกคน

"นี่อย่าบอกนะว่าแกใช้เวทมนต์แกล้งเด็กผู้หญิงคนนั้นน่ะ" คีย์ถามอีกคนพร้อมทั้งขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาแค่ไปซื้อน้ำนะแล้วร้านน้ำกับตรงนี้มันก็ห่างจากกันไม่มากด้วย 

"อื้อ ก็นิดนึงอะ " อูฮยอนตอบเพื่อนสนิทตัวเองไปพร้อมทั้งจ้องไปที่คิมซองกยูที่ทำหน้างุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 

"เอาอีกแล้วเหรอ นี่นัมอูฮยอนทำไมแกไม่ไปบอกชอบเขาดีๆล่ะ ไม่ใช่มาแกล้งมาคอยขัดขวางคนที่เขาเข้าใกล้รุ่นพี่ซองกยูน่ะ"

"ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่อยากบอกเขาขอดูเขาอยู่ห่างๆแบบนี้แหล่ะดีแล้ว" ร่างเล็กพูดออกมาพร้อมกับอมยิ้ม

"เฮ้อ โอเคๆ แต่ฉันเตือนแกไว้ก่อนนะวันใดที่พี่ซองกยูรู้ว่าแกไปขัดขวางเขาแบบนี้เมื่อไหร่ แกเองแหล่ะที่จะลำบากนะ "  คีย์เอ่ยเตือนเพื่อนไปอย่างหวังดี

"แกจะให้ฉันบอกชอบเขาได้ยังไงคีย์ ในเมื่อฉันเป็นแม่มดแล้วเขาเป็นแค่มนุษย์ เขาจะยอมรับฉันได้เหรอ"  อูฮยอนพูดออกมาพร้อมกับทำหน้าเศร้าสร้อย

"แกไม่ลองแล้วจะรู้เหรอ บางทีพี่เขาอาจจะเป็นแบบแกก็ได้ใครจะไปรู้" คีย์พูดพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบผมอีกคน ไหนเด็กแสบที่แกล้งคนอื่นเมื่อกี้ตอนนี้เขาเห็นแต่ลูกหมาตัวน้อยที่หางลู่หูตกกลัวเจ้านายไม่รักซะงั้น เพื่อนเขานี่นะ

21.30 pm.

          ร่างสูงของคิมซองกยูเดินเข้ามาในไนท์คลับแห่งหนึ่งในย่านกรุงโซล ร่างสูงในเสื้อยืดสีดำตัวโปรดสกรีนลายหัวกะโหลกพร้อมทั้งกางเกงยีนส์สกินนี่สีซีดมีรอยขาดตรงช่วงหัวเข่า บวกกับรองเท้าผ้าใบขาดๆคู่นึง 

"เฮ้ ซองกยูฮยองทางนี้" เสียงเรียกของคิมมยองซูรุ่นน้องคนสนิทเรียกอีกฝ่ายพร้อมกับโบกมือทักทาย

"ว่าไง มยองซู " ร่างสูงเดินเข้าไปหารุ่นน้องของตัวเองที่นั่งอยู่บนโซฟาสีแดงสดในโซนวีไอพี

"กว่าจะมาได้ ผมรอตั้งนานแหน่ะ เอ่อฮยองเด็กนั่นตามฮยองมาด้วยนี่" มยองซูพูดพร้อมกับเหล่สายตาไปทางด้านหลังของอีกฝ่าย 

             ซองกยูหันไปมองตามทิศทางที่มยองซูบอก เขาเห็นร่างเล็กๆของนัมอูฮยอนตรงปากทางเข้าคลับอีกฝ่ายทำตัวลับๆล่อๆเหมือนปิดบังอะไรสักอย่าง แถมยังใส่ผ้าคลุมปิดหน้าปิดตา ไหนจะแว่นตาสีดำนั่นก็อีก  เด็กคนนี้นี่ไม่ใช่ว่าซองกยูไม่รู้หรอกนะว่ารุ่นน้องตัวเล็กคนนี้แอบตามเขามาเขาแค่แกล้งทำเป็นไม่เห็นหรอกน่า

"อืมคงงั้นมั้งอย่าไปสนใจเลยทำเป็นไม่เห็นไปซะก็จบ"  พูดพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาอย่างนึกสนุก 

"โอเค ฮยองว่าไงผมก็ว่างั้นนั่นแหล่ะ" หลังสิ้นเสียงเป็ดๆของอีกฝ่ายมยองซูก็เดินชี้ไปที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับที่ตัวเองนั่งอยู่ "ฮยองนั่งนี่ละกัน ผมเตรียมของขวัญสุดเซอร์ไพร์สไว้ให้ฮยองด้วยแหล่ะ รับรองว่าฮยองจะต้องชอบ หึหึ" 

"อะไรกันที่ฉันชอบน่ะ" ซองกยูถามออกไปด้วยความสงสัย หลังจากจบคำพูดนั้นไม่นานก็มีสาวสวยในชุดเดรสสั้นกุดสีแดงเพลิงเดินตรงไปนั่งด้านข้างของอีกฝ่าย

"นายนี่ช่างรู้ใจฉันจริงๆมยองซู ขอบใจมาก " ซองกยูยิ้มขอบคุณแล้วชูแก้วเหล้าขึ้นแสดงการขอบคุณอีกฝ่ายพร้อมกับมือที่เลื่อนไปโอบเอวหญิงสาวข้างกายไว้

"นี่ซองยอล รุ่นพี่ซองกยูไปไหนแล้วล่ะ" นัมอูฮยอนถามเพื่อนซี้ของตนพร้อมกับสอดส่องสายตาหาอีกฝ่ายไปด้วย เร็วชมัดเมื่อกี้ยังเห็นอยู่ตรงแถวๆทางเข้าอยู่เลย  นี่ถ้าเขาไม่โดนรปภ.หน้าไนท์คลับตรวจอะไรเยอะแยะนั่นล่ะก็คงตามอีกฝ่ายทันไปแล้ว ไม่รู้จะตรวจอะไรนักหนา ดีนะที่วันนี้พกเงินมาเยอะเลยผ่านมาได้อย่างหวุดหวิด ฮึ่ย! หงุดหงิดจริงๆ

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอะ เห้ยนั่นไงๆ แต่มันเหมือนเป็นโซนวีไอพีอะ ทำไงดี" ซองยอลพูดพร้อมกับชี้ให้เพื่อนตัวเล็กของเขาดู

"ไม่เป็นไร เรามีเงินซะอย่าง เดี๋ยวอูฮยอนคนนี้จัดการเอง" พูดจบก็กวักมือเรียกบริกรที่เดินผ่านมาพร้อมกับยัดเงินจำนวนนึงใส่ไปในมือของอีกฝ่าย 

"เชิญตามมาทางนี้ครับ"  อูฮยอนและซองยอลเดินตามอีกฝ่ายไปจนถึงห้องที่อยู่ในโซนวีไอพี

"ห้องนี้นะครับ เดี๋ยวผมจะเอาน้ำพั้นช์ที่คุณสั่งมาให้นะครับ" บริกรหนุ่มพูดจบก็เดินจากไปทิ้งให้สองเพื่อนซี้ตัวยุ่งอย่างนัมอูฮยอนและซองยอลอยู่ใน้องวีไอพีนี้กันตามลำพัง

"นี่ๆ อูฮยอนแกว่ารุ่นพี่ซองกยูเขาจะรู้ไหมอ่ะว่าแกมาที่นี่" เสียงใสของซองยอลถามออกไปด้วยความกังวลใจ คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเป็นปม

"ไม่รู้หรอกน่า แกก็อย่าเอะอะเสียงดังโวยวายไปสิ เขาจะรู้ก็เพราะแกเสียงดังนี่แหล่ะ" พูดจบก็เขกกะโหลกของอีกคนไปเบาๆ พร้อมทั้งสอดส่องสายตาคอยดูห้องของรุ่นพี่ซองกยูอย่างไม่ให้คลาดสายตา

"นั่นไงๆ ห้องตรงนั้นไง" ซองยอลพูดจบก็ชี้นิ้วเรียวของตนไปที่ห้องที่ดูน่าสงสัยห้องนั้น

        ทั้งสองมองไปที่ห้องนั้นอย่างไม่ให้คลาดสายตาโดยที่ไม่รู้ว่าคนในห้องก็มองมาที่ทั้งสองคนเช่นกัน อยู่ดีๆอูฮยอนก็รู้สึกหนาวที่สันหลังจึงได้เอ่ยปากขอตัวกับเพื่อนของตนไปที่้ห้องน้ำ

"เป็นอะไรไปเนี่ยทำไมรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้" เสียงใสพึมพำออกมาเบาๆพร้อมทั้งเปิดน้ำเพื่อที่จะล้างหน้าล้างตาไล่ความรู้สึกแปลกๆนี้ออกไป

"สนุกไหมเรา หึหึ" เสียงของใครบางคนที่มาทีหลังเอ่ยทักอูฮยอนออกมา

"ร รุ่นพี่ซ ซองกยู " อูฮยอนถึงกับตกใจที่อยู่ดีๆรุ่นพี่ที่เขาเฝ้าตามมาถึงผับนี่กลับทักทายเข้าเหมือนกับว่าเขารู้ว่านัมอูฮยอนมาทำอะไรที่นี่อย่างนั้นแหล่ะ

"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ หื้ม? ตัวแสบ คิดว่าพี่ไม่รู้หรือไงว่าเราน่ะคอยก่อกวนและก็ขัดขวางพวกผู้หญิงที่มายุ่งกับพี่น่ะ" จบคำร่างสูงของคิมซองกยูก็เคลื่อนตัวเข้าไปยืนขนาบชิดกับหลังของอูฮยอนพร้อมทั้งโน้มตัวไปทางด้านหน้าเพื่อที่จะปิดกั้นทางหนีของอีกคน

"รุ่นพี่รู้ด้ยังไงกัน" อูฮยอนถามออกไปพร้อมทั้งเบิกตากว้างอย่างตกใจ

"ก็รู้ตั้งแต่.." ซองกยูพูดด้วยน้ำเสียงยียวนพร้อมกับค่อยๆไล้นิ้วชี้ข้างขวาไปบนแก้มนุ่มของอีกคน

Flashback

"ซองกยูคะ อย่าค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะคะ" เสียงของหญิงสาวร่างบางคนนึงดังออกมาจากห้องของชมรมดนตรีในเวลาประมาณ 18.00 กว่าๆที่ตอนนี้เด็กทั้งโรงเรียนมัธยมปลายอินซองก็น่าจะกลับบ้านกันไปหมดแล้ว

"อื้ม เซมีจะห้ามผมทำไมล่ะ ตอนนี้คงไม่มีใครอยู่แล้วล่ะ " เสียงของชายนุ่มอีกคนนึงดังขึ้นตามมา 

"เฮ้อ ทำไมถึงเป็นคนขี้ลืมแบบนี้นะนัมอูฮยอน แค่กระเป๋าสต.. เอ๊ะนั่นเสียงอะไรน่ะ " นัมอูฮยอนที่เผลอลืมกระเป๋าสตางค์แล้วกำลังจะเดินผ่านห้องชมรมดนตรีถึงกับหยุดชะงักแล้วรีบเงี่ยหูแนบกับประตูห้องอย่างว่องไว แล้วค่อยๆแอบมองลอดช่องว่างระหว่างประตูเข้าไปทำให้เห็นภาพชายหญิงสองคนกำลังนัวเนียกันอย่างถึงพริกถึงขิง

"อี๋ หน้าไม่อายเลย แต่ว่าผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ...เฮ้ย นั่นมันรุ่นพี่ซองกยูนี่นา หน๊อยย!! อย่าหวังจะได้มีความสุขกันเลย" หลังจบคำพูดร่างเล็กก็ได้หยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาแล้วร่ายเวทมนต์เสกให้บนตัวของผู้หญิงคนนั้นมีหนอนเต็มไปหมด

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด หนอนนนนน " เสียงของหญิงสาวกรีดร้องด้วยความตกใจพร้อมทั้งรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องชมรมดนตรีทันที

"คิก คิก สมน้ำหน้าอยากมายุ่งกับรุ่นพี่ซองกยูทำไมล่ะ รีบปดีกว่าเราเดี๋ยวรุ่นพี่ซองกยูจะมาเจอเข้า"พูดจบก็รีบวิ่งหนีออกไปจากที่เกิดเหตุโดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองตามไปจนสุดสายตา

Now

"นี่รุ่นพี่รู้ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอฮะ" อูฮยอนถามอีกคนไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

"ใช่ นายคิดว่าพี่จะปล่อยให้คนที่มาคอยขัดขวางอะไรแบบนั้นลอยนวลอยู่หรือไง หลังจากเหตุการณ์นั้นพี่ก็ลองสืบดูทำให้รู้ว่าเป็นนายที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น" พูดจบก็โฉบริมฝีปากเข้ากับแก้มใสของอีกคน

"รุ่นพี่ซองกยูฮะ ผมขอโทษนะฮะ  ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ ต่อไปผมจะไม่สร้างความวุ่นวายให้พี่อีกแล้ว" อูฮยอนเอ่ยเสียงอ่อนพร้อมๆกับทั้งใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงจัดดูแล้วคล้ายกับลูกมะเขือเทศที่กำลังสุกจนได้ที่และพร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ

"ไม่ นายจะต้องชดใช้ให้พี่" ซองกยูพูดด้วยน้ำเสียงเเกมเจ้าเล่ห์พร้อมทั้งล้วงมือเข้าไปในเสื้อของอีกคน

"จะให้ผมทำ อะ อะไรเหรอฮะ" อูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับคิดในใจว่าคืนนี้เขาคงไม่รอดแล้วล่ะ

"ก็ มาเป็นแฟนพี่แล้วพี่จะยกโทษให้" 

"กะ ก็ได้ฮะ" สิ้นคำของอูฮยอนร่างเล็กก็ถูกซองกยูอุ้มกลับคอนโดโดยที่เหมือนทั้งสองจะลืมใครบางคนไปเสียสนิท

"ทำไมอูฮยอนมันไปนานจังเลยเนี่ย ฮึ่ยยยย "ซองยอลบ่นพึมพำออกมาเบาๆ

.

.

.

.

END

Merry Christmas & Happy New Year ค่ะ ∪▽∪ ♡

Twitter @ Cat_chaza