ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตามหาหัวใจ (แฮร์รี่)
" เรียนเชิญคุณแฮร์รี่ พอตเตอร์ "
งานเต้นรำสวมหน้ากาก การกุศลครั้งที่ 234 ณ ห้องบอลรูมมาดามเรซ โรงแรมเดอะวิช ตรอกไดแอกอน
( สถานที่จำลองขึ้นนะจ้ะ ไม่มีอยู่จริงในสถานที่ของเรื่องแฮร์รี่ ) งานเริ่มเวลา 1 ทุ่มตรงกรุณาโชว์บัตรก่อนเข้างาน
" เต้นรำหรอ " แฮร์รี่พูดและวางจดหมายเชิญลง นึกถึงงานเต้นรำตอนปี 4
" ฉันยอมไปล่าโทรลซะยังจะดีกว่า " เขาพึมพำขณะที่รอนเดินเข้ามาในบ้านอย่างเร่งรีบและขึ้นไปหยิบบางอย่างบนห้องและลงมา
" เฮ้ แฮร์รี่ คืนนี้ฉันไม่กลับนะ นัดสำคัญว่ะ " รอนพูดกับแฮร์รี่อย่างรีบๆ
" อ้าว แล้วจินนี่ล่ะ "
" เห็นเธอบอกว่าจะค้างที่บ้านเพื่อนเหมือนกัน นายอยู่คนเดียวได้นะเืพื่อน " แฮร์รี่ยักไหล่ให้รอนอย่างเซงๆขณะที่รอนรีบออกไป " สงสัยเดทกับแพนซี่แหง " แฮร์รี่พึมพำและหยิบจดหมายเชิญของงานเต้นรำขึ้นมาดูอีกครั้ง
" ก็ยังดีกว่านอนอยู่บ้านคนเดียวล่ะมั้ง " เขามองมันและถอนหายใจ
6 : 45 pm แฮร์รี่ยืนอยู่หน้างานเต้นรำ คืนนี้เขาสวมทักสิโด้สีดำ เสื้อด้านในสีเขียวเข้มและหน้ากากสีเขียวกำมะหยี่ตกแต่งด้วยเพชรอย่างเรียบๆ
/ ส่งบัตรเชิญมาโดยไม่เหลือเวลาให้ฉันหาคู่เต้นรำเนี่ยนะ / แฮร์รี่พึมพำและโชว์บัตรเข้างานให้เจ้าหน้าที่
/ สาวๆเยอะดีแฮะ / แฮร์รี่นึก / ไม่เสียแรงที่วันนี้พกล็อคเกตมาด้วย / ขณะที่เขามองไปทั่วงาน อยู่ๆล็อคเกตในกระเป๋าเสื้อของเขาก็เกิดร้อนขึ้น " เอ๊ะ หรือว่าเธอจะอยู่ในงาน " เขาพึมพำขณะค่อยๆเดินมองดูผู้คนทั่วงาน
เมื่องานเต้นรำดำเนินไป แฮร์รี่ก็โค้งชวนสาวหลายๆคนเต้นรำ แต่ก็ไม่มีถูกใจเขาซักคน จนมาถึงเพลงสุดท้าย
" ขอให้ทุกท่านโค้งชวนคู่เต้นรำที่ไม่ไ้ด้มาด้วยกันในค่ำคืนนี้ บทเพลงส่งท้ายสำหรับค่ำคืนนี้เพื่อคู่รักที่พรหมลิขิตนำพา " เสียงของพิธีกรดังขึ้น
ทันใดนั้นล็อคเกตนั่นร้อนขึ้นมาอีกครั้งและเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้แฮร์รี่และหญิงสาวคนหนึ่งหันมาชนกัน
" ขอโทษครับ/ค่ะ " ทั้งสองพยักหน้าให้แก่กัน แฮร์รี่มองดูหญิงสาวที่ยืนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ทำไมเขาไม่เห็นเธอเลยตลอดงาน เธอมีผิวขาวอมชมพู รูปร่างได้สัดส่วน สวมชุดราตรีสีเขียวเข้มประดับเพชร และหน้ากากสีดำประดับด้วยเพชรและขนนกสีเขียวเข้ม ผมของเธอเป็นลอนสลวยสีแดงเพลิง / ทำไมเสียงคุ้นๆ นะ / แฮร์รี่คิด และโค้งขอเธอเต้นรำ ขณะที่เธอและเขาสัมผัสกัน ล็อคเกตของแฮร์รี่นั้นเหมือนกับจะแผ่ความอบอุ่นมายังเขาและเธอ ทั้งสองเต้นรำกันอย่างมีความสุข และเมื่อเสียงระฆังดังขึ้น ไฟในฟลอร์เริ่มมืดลงและสลัว เขาและเธอมองตากันอยู่เนิ่นนาน จนทั้งคู่เผลอประทับริมฝีปากของกันและกันอย่างนุ่มนวล และเมื่อไฟในห้องสว่างขึ้น ทุกคนถอดหน้ากากออกจนหมดยกเว้นแฮร์รี่เพียงคนเดียว
/ จินนี่ / เขาตะลึงกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า และด้วยความชุลมุนของคนในงานที่ต่างหาคู่ของตัวเองเพื่อกลับออกจากงานเลี้ยง แฮร์รี่ปลีกตัวไปหยุดยืนยังระเบียงของโรงแรม เขาถอดหน้ากากออก หยิบล็อคเกตในมือขึ้นมามองมันอย่างสงสัย
" บอกแล้วไงว่าเพชรเม็ดงาม ยังอยู่กับเธอเสมอ " เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลังทำให้แฮร์รี่หันไปมองและพบกับหญิงสาวหุ่นดี ผิวขาวราวกับหิมะ ผมสีดำขลับยาวจนถึงสะโพก สวมชุดสีแดงสดรัดรูปร่างของเธอ
" คุณเป็นใคร " แฮร์รี่ถามอย่างงงๆ
" ฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่อยากให้เธอเชื่อว่าถ้าของสิ่งไหนเป็นของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่เคยสนใจหรือคิดจะไขว่คว้ามันเลย มันก็จะยังคงเป็นของเธอ แต่ถ้าของสิ่งไหนที่ไม่ใช่ แม้ว่าเธอจะไขว่คว้าหรือหาทางเอามันมาครอบครอง ยังไงเธอก็ไม่มีวันได้เป็นเจ้าของมันหรอก "
แฮร์รี่ยังมึนงงกับคำพูดและคนที่เขาเจอไม่หาย
" ลองเปิดล็อคเกตดูสิ " เธอแนะ
" ฉันเคยลองแล้วมันเปิดไม่ได้ " แฮร์รี่เงยหน้าขึ้นจากล็อคเกตแต่ก็พบว่า หญิงสาวคนนั้นได้หายไปแล้ว แฮร์รี่ลองเปิดล็อคเกตดูอีกที ก็พบว่าัมันเปิดออกได้ ภายในเป็นรูปภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง ผมสีแดงเป็นลอน สวมชุดเดียวกับชุดที่จินนี่ใส่ เธอกำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา ในมือกำบางสิ่งอยู่
" นี่มันอะไรกันเีนี่ย " แฮร์รี่พึมพำขณะเดินทางกลับมายังบ้านโพรงกระต่ายและพบว่าจินนี่นอนหลับอยู่บนโซฟาทั้งชุดราตรี เหมือนกับภาพที่เขาเห็น และเมื่อเขามองล็อคเกตในมือของจินนี่ที่เปิดออก เป็นภาพของเขากำลังมองดูเธออยู่ในชุดๆเดียวกับที่เขาสวม
/ ล็อคเกตนี่เป็นกระจกส่องทางด้วยหรอ / เขาคิด
" มันก็ไม่เชิงหรอกนะ มันส่องได้เฉพาะคนที่เป็นคู่กันเท่านั้น " เสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าประตูบ้านโพรงกระต่าย แฮร์รี่หันไปก็เจอกับหญิงชราที่เคยให้ล็อคเกตกับเขา
" ขอให้เธอโชคดีแฮร์รี่ พอตเตอร์ ทำตามเสียงหัวใจของเธอ " แล้วหญิงชราก็กลายร่างเป็นหญิงสาวแสนสวยที่เขาเจอที่ระเบียง
แฮร์รี่ก้มมองล็อคเกตในมือและเงยหน้าขึ้นมา เธอก็หายตัวไปแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปช้อนตัวจินนี่ขึ้นและอุ้มเธอขึ้นไปบนห้องนอน ห่มผ้าให้เธอและขโมยหอมหน้าผากเธอหนึ่งที
" อย่าเพิ่งเปลี่ยนใจจากฉันนะ จินนี่ " เขากระซิบกับเธอและเดินออกจากห้องไป
" ไม่มีวันเปลี่ยนใจหรอกค่ะ แฮร์รี่ " จินนี่ลืมตาขึ้นมาและยิ้มกว้าง
งานเต้นรำสวมหน้ากาก การกุศลครั้งที่ 234 ณ ห้องบอลรูมมาดามเรซ โรงแรมเดอะวิช ตรอกไดแอกอน
( สถานที่จำลองขึ้นนะจ้ะ ไม่มีอยู่จริงในสถานที่ของเรื่องแฮร์รี่ ) งานเริ่มเวลา 1 ทุ่มตรงกรุณาโชว์บัตรก่อนเข้างาน
" เต้นรำหรอ " แฮร์รี่พูดและวางจดหมายเชิญลง นึกถึงงานเต้นรำตอนปี 4
" ฉันยอมไปล่าโทรลซะยังจะดีกว่า " เขาพึมพำขณะที่รอนเดินเข้ามาในบ้านอย่างเร่งรีบและขึ้นไปหยิบบางอย่างบนห้องและลงมา
" เฮ้ แฮร์รี่ คืนนี้ฉันไม่กลับนะ นัดสำคัญว่ะ " รอนพูดกับแฮร์รี่อย่างรีบๆ
" อ้าว แล้วจินนี่ล่ะ "
" เห็นเธอบอกว่าจะค้างที่บ้านเพื่อนเหมือนกัน นายอยู่คนเดียวได้นะเืพื่อน " แฮร์รี่ยักไหล่ให้รอนอย่างเซงๆขณะที่รอนรีบออกไป " สงสัยเดทกับแพนซี่แหง " แฮร์รี่พึมพำและหยิบจดหมายเชิญของงานเต้นรำขึ้นมาดูอีกครั้ง
" ก็ยังดีกว่านอนอยู่บ้านคนเดียวล่ะมั้ง " เขามองมันและถอนหายใจ
6 : 45 pm แฮร์รี่ยืนอยู่หน้างานเต้นรำ คืนนี้เขาสวมทักสิโด้สีดำ เสื้อด้านในสีเขียวเข้มและหน้ากากสีเขียวกำมะหยี่ตกแต่งด้วยเพชรอย่างเรียบๆ
/ ส่งบัตรเชิญมาโดยไม่เหลือเวลาให้ฉันหาคู่เต้นรำเนี่ยนะ / แฮร์รี่พึมพำและโชว์บัตรเข้างานให้เจ้าหน้าที่
/ สาวๆเยอะดีแฮะ / แฮร์รี่นึก / ไม่เสียแรงที่วันนี้พกล็อคเกตมาด้วย / ขณะที่เขามองไปทั่วงาน อยู่ๆล็อคเกตในกระเป๋าเสื้อของเขาก็เกิดร้อนขึ้น " เอ๊ะ หรือว่าเธอจะอยู่ในงาน " เขาพึมพำขณะค่อยๆเดินมองดูผู้คนทั่วงาน
เมื่องานเต้นรำดำเนินไป แฮร์รี่ก็โค้งชวนสาวหลายๆคนเต้นรำ แต่ก็ไม่มีถูกใจเขาซักคน จนมาถึงเพลงสุดท้าย
" ขอให้ทุกท่านโค้งชวนคู่เต้นรำที่ไม่ไ้ด้มาด้วยกันในค่ำคืนนี้ บทเพลงส่งท้ายสำหรับค่ำคืนนี้เพื่อคู่รักที่พรหมลิขิตนำพา " เสียงของพิธีกรดังขึ้น
ทันใดนั้นล็อคเกตนั่นร้อนขึ้นมาอีกครั้งและเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้แฮร์รี่และหญิงสาวคนหนึ่งหันมาชนกัน
" ขอโทษครับ/ค่ะ " ทั้งสองพยักหน้าให้แก่กัน แฮร์รี่มองดูหญิงสาวที่ยืนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ทำไมเขาไม่เห็นเธอเลยตลอดงาน เธอมีผิวขาวอมชมพู รูปร่างได้สัดส่วน สวมชุดราตรีสีเขียวเข้มประดับเพชร และหน้ากากสีดำประดับด้วยเพชรและขนนกสีเขียวเข้ม ผมของเธอเป็นลอนสลวยสีแดงเพลิง / ทำไมเสียงคุ้นๆ นะ / แฮร์รี่คิด และโค้งขอเธอเต้นรำ ขณะที่เธอและเขาสัมผัสกัน ล็อคเกตของแฮร์รี่นั้นเหมือนกับจะแผ่ความอบอุ่นมายังเขาและเธอ ทั้งสองเต้นรำกันอย่างมีความสุข และเมื่อเสียงระฆังดังขึ้น ไฟในฟลอร์เริ่มมืดลงและสลัว เขาและเธอมองตากันอยู่เนิ่นนาน จนทั้งคู่เผลอประทับริมฝีปากของกันและกันอย่างนุ่มนวล และเมื่อไฟในห้องสว่างขึ้น ทุกคนถอดหน้ากากออกจนหมดยกเว้นแฮร์รี่เพียงคนเดียว
/ จินนี่ / เขาตะลึงกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า และด้วยความชุลมุนของคนในงานที่ต่างหาคู่ของตัวเองเพื่อกลับออกจากงานเลี้ยง แฮร์รี่ปลีกตัวไปหยุดยืนยังระเบียงของโรงแรม เขาถอดหน้ากากออก หยิบล็อคเกตในมือขึ้นมามองมันอย่างสงสัย
" บอกแล้วไงว่าเพชรเม็ดงาม ยังอยู่กับเธอเสมอ " เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลังทำให้แฮร์รี่หันไปมองและพบกับหญิงสาวหุ่นดี ผิวขาวราวกับหิมะ ผมสีดำขลับยาวจนถึงสะโพก สวมชุดสีแดงสดรัดรูปร่างของเธอ
" คุณเป็นใคร " แฮร์รี่ถามอย่างงงๆ
" ฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่อยากให้เธอเชื่อว่าถ้าของสิ่งไหนเป็นของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่เคยสนใจหรือคิดจะไขว่คว้ามันเลย มันก็จะยังคงเป็นของเธอ แต่ถ้าของสิ่งไหนที่ไม่ใช่ แม้ว่าเธอจะไขว่คว้าหรือหาทางเอามันมาครอบครอง ยังไงเธอก็ไม่มีวันได้เป็นเจ้าของมันหรอก "
แฮร์รี่ยังมึนงงกับคำพูดและคนที่เขาเจอไม่หาย
" ลองเปิดล็อคเกตดูสิ " เธอแนะ
" ฉันเคยลองแล้วมันเปิดไม่ได้ " แฮร์รี่เงยหน้าขึ้นจากล็อคเกตแต่ก็พบว่า หญิงสาวคนนั้นได้หายไปแล้ว แฮร์รี่ลองเปิดล็อคเกตดูอีกที ก็พบว่าัมันเปิดออกได้ ภายในเป็นรูปภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง ผมสีแดงเป็นลอน สวมชุดเดียวกับชุดที่จินนี่ใส่ เธอกำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา ในมือกำบางสิ่งอยู่
" นี่มันอะไรกันเีนี่ย " แฮร์รี่พึมพำขณะเดินทางกลับมายังบ้านโพรงกระต่ายและพบว่าจินนี่นอนหลับอยู่บนโซฟาทั้งชุดราตรี เหมือนกับภาพที่เขาเห็น และเมื่อเขามองล็อคเกตในมือของจินนี่ที่เปิดออก เป็นภาพของเขากำลังมองดูเธออยู่ในชุดๆเดียวกับที่เขาสวม
/ ล็อคเกตนี่เป็นกระจกส่องทางด้วยหรอ / เขาคิด
" มันก็ไม่เชิงหรอกนะ มันส่องได้เฉพาะคนที่เป็นคู่กันเท่านั้น " เสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าประตูบ้านโพรงกระต่าย แฮร์รี่หันไปก็เจอกับหญิงชราที่เคยให้ล็อคเกตกับเขา
" ขอให้เธอโชคดีแฮร์รี่ พอตเตอร์ ทำตามเสียงหัวใจของเธอ " แล้วหญิงชราก็กลายร่างเป็นหญิงสาวแสนสวยที่เขาเจอที่ระเบียง
แฮร์รี่ก้มมองล็อคเกตในมือและเงยหน้าขึ้นมา เธอก็หายตัวไปแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปช้อนตัวจินนี่ขึ้นและอุ้มเธอขึ้นไปบนห้องนอน ห่มผ้าให้เธอและขโมยหอมหน้าผากเธอหนึ่งที
" อย่าเพิ่งเปลี่ยนใจจากฉันนะ จินนี่ " เขากระซิบกับเธอและเดินออกจากห้องไป
" ไม่มีวันเปลี่ยนใจหรอกค่ะ แฮร์รี่ " จินนี่ลืมตาขึ้นมาและยิ้มกว้าง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น