-*- เนื้อเพลง -*-

ลำดับตอนที่ #172 : ซ่อน..........พั้นช์ วรกาญจน์ โรจนวัชร

ซ่อนใบไม้ต้องซ่อนในป่า
ซ่อนน้ำตาต้องซ่อนกลางฝน
ใครบางคนเคยบอกกับฉัน
ในวันนั้นฉันพอเข้าใจ
แต่ยังไม่ซึ้งความหมายของมัน
จนวันนี้ที่ฉันไม่มีใคร

คิดถึงวันเก่าๆวันที่เรายังรักกัน
เพียงแค่นั้นหัวใจก็หวั่นก็ไหว
ไม่อยากให้ใครต้องลำบาก
ต้องคอยเป็นห่วงเป็นใย
ไม่อยากจะร้องไห้ให้ใครเห็น

อยากให้ฟ้าหม่นฝนตกทั้งวันทั้งคืน
ไม่ว่ายามหลับยามตื่นเช้าสายบ่ายเย็น
อยากจะร้องก็ร้องไป ไม่ต้องกลัวใครเห็น
ไม่จำเป็นต้องกลั้นน้ำตา

ซ่อนใบไม้ต้องซ่อนในป่า
ซ่อนน้ำตาต้องซ่อนกลางฝน
ใครบางคนยังจดจำไว้
จนที่รู้ว่ามันต้องเจ็บ แต่ยังอดคิดถึงเธอไม่ได้
อีกนานไหมที่ฉันจะลืมเธอ

คิดถึงวันเก่าๆวันที่เรายังรักกัน
เพียงแค่นั้นหัวใจก็หวั่นก็ไหว
ไม่อยากให้ใครต้องลำบาก
ต้องคอยเป็นห่วงเป็นใย
ไม่อยากจะร้องไห้ให้ใครเห็น

อยากให้ฟ้าหม่นฝนตกทั้งวันทั้งคืน
ไม่ว่ายามหลับยามตื่นเช้าสายบ่ายเย็น
อยากจะร้องก็ร้องไป ไม่ต้องกลัวใครเห็น
ไม่จำเป็นต้องกลั้นน้ำตา

อยากให้ฟ้าหม่นฝนตกทั้งวันทั้งคืน
ไม่ว่ายามหลับยามตื่นเช้าสายบ่ายเย็น
อยากจะร้องก็ร้องไป ไม่ต้องกลัวใครเห็น
ไม่จำเป็นต้องกลั้นน้ำตา