คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บ่วงปรารถนาจอมมาร 7.3
กว่าจะเสร็จเรื่องที่สถานีตำรวจก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว
พราวพิรุณคิดว่าคืนนี้เธอคงต้องหาโรงแรมในเมืองค้างสักคืน เพราะพรุ่งนี้ยังต้องอยู่จัดการเรื่องความเสียหาย
และตอนที่เธอเดินลงมาจากสถานีตำรวจพร้อมกับลุงผันก็ไม่เห็นรถสปอร์ตคันหรูของภาคินแล้ว
ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าเธอคงจะถูกทิ้งอีกตามเคย
แต่ก็นั่นแหละ
แค่เขาพาเธอมาส่งถึงที่นี่ก็นับว่าเป็นสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายของเธอมากแล้ว...
“อ้าว
แล้วเจ้านายของหนูไปไหนเสียแล้วล่ะ”
เมื่อตอนขามาลุงผันขับรถกระบะเก่าๆ
ของตัวเองมา ในขณะที่พราวพิรุณมากับภาคินซึ่งเขายืนกรานว่าจะมาด้วย
แต่คงเพราะอาจจะรอนานก็เลยกลับไปก่อน
“เขาคงจะมีธุระน่ะค่ะลุง
ก็เลยกลับไปก่อน” พราวพิรุณเอ่ยบอก “ถ้ายังไงพราวรบกวนลุงผันไปส่งพราวในเมืองหน่อยนะคะ
คืนนี้พราวคงต้องหาโรงแรมค้างสักคืน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยมาจัดการเรื่องบ้านต่อ”
“จะไปนอนโรงแรมให้ยุ่งยากทำไม
ไปค้างที่บ้านลุงก็ได้” ลุงผันเอ่ยบอกอย่างมีน้ำใจไมตรี
เพราะเมื่อสมัยที่เดชากับดวงกมลอยู่ที่นี่
สองสามีภรรยานั้นก็มีน้ำใจกับเขาและครอบครัวไม่น้อยเลย
ซ้ำยังเคยช่วยเหลือเรื่องเงินๆ ทองๆ ในยามที่เขาเดือดร้อนอีกด้วย
พราวพิรุณเตรียมจะเอ่ยปากปฏิเสธน้ำใจของลุงผัน
ไม่ใช่ว่าเธอรังเกียจว่าบ้านของแกคับแคบหรือไม่สะดวกสบายอะไรหรอก
แต่เมื่อตอนกลางวันที่แกชวนเธอกับภาคินไปกินข้าวที่บ้าน
เธอรู้สึกว่าป้าชื่นจิตเหมือนไม่ค่อยจะเต็มใจต้อนรับสักเท่าไหร่ จึงไม่อยากไปรบกวน
แต่ยังไม่ทันที่พราวพิรุณจะทันได้พูดอะไร
สปอร์ตคาร์สีดำคันหรูก็เคลื่อนผ่านเข้ามาในบริเวณที่จอดรถ พราวพิรุณมองแอสตัน
มาร์ตินคันนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา แต่เมื่อรถจอดสนิทแล้วร่างสูงคุ้นตาของภาคินก้าวลงมา
เธอก็พบว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด
“เรียบร้อยหรือยัง”
ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินมาถึงรถกระบะของลุงผันเอ่ยถาม
“ค่ะ”
“งั้นก็ไปขึ้นรถสิ”
“ฉันยังกลับกรุงเทพฯ
ตอนนี้ไม่ได้ ยังมีเรื่องให้ต้องจัดการอีกเยอะเลย แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์ขับรถพามา
แล้วนี่ก็เย็นมากแล้ว ดิฉันว่าท่านผู้อำนวยการรีบกลับเถอะค่ะ
เดี๋ยวจะค่ำมืดเสียก่อน”
ภาคินมองเธอนิ่งๆ
อยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อรับรู้ได้ถึงความห่างเหินในประโยคที่ได้ยิน
ซึ่งทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนบอกเองแท้ๆ
ว่าไม่ให้เธอเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนม
“ผมบอกว่าให้คุณไปขึ้นรถ”
“หนูพราว
แฟนหนู...เอ่อ เจ้านายหนูมารับแล้ว ยังไงลุงว่าหนูก็ไปกับเขาเถอะ”
ลุงผันมองสองหนุ่มสาวโต้เถียงกันก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ
จึงเอ่ยแทรกขึ้น จากนั้นก็เปิดประตูรถแล้วขับออกไปทันที ทิ้งให้พราวพิรุณเผชิญชะตากรรมอยู่กับคนอารมณ์แปรปรวน
ผีเข้าผีออก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่เพียงคนเดียว
พราวพิรุณลอบถอนหายใจ
ก่อนจะยอมเดินไปขึ้นรถคันหรูอย่างว่าง่าย เอาเถอะ ตอนนี้เธอเหนื่อยเกินกว่าจะมีปัญหาให้ต้องปวดหัวมากกว่าที่เป็นอยู่
คงได้แต่ทำตามคำสั่งของเขาไปก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยขอให้เขาช่วยแวะส่งเธอในตัวเมืองก็แล้วกัน...ซึ่งก็ต้องภาวนาว่าขออย่าให้เขาเอาเธอไปทิ้งไว้กลางทางอีกก็แล้วกัน
@@@@@@@
อีบุ๊กมาแล้วน้าาาาาาา
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น