ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Digimon]"โรงเรียนดิจิมอน"ใครไม่ซ่าอย่ามาท้าเฟ้ย!!!

    ลำดับตอนที่ #4 : บทเรียนที่ 3 วันปฐทนิเทศ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 559
      3
      31 ก.ค. 53


         อาทิตย์หนึ่งผ่านไป นักเรียนร้อยกว่าคนในเครื่องเเบบนักเรียน เสื้อสีขาวติดตราโลโก้ดิจิมอน นักเรียนชายเป็นกางเกงสีเทายาว ส่วนนักเรียนหญิงเป็นกระโปรงลายสก๊อต ยืนเกือบทั้งสนามส่วนข้าวของทั้งเสื้อผ้า กระเป๋าหนังสือ ฯลฯ กองไว้อีกฝั่งของสนามหญ้า

        "ไอ้หมอนั่นมันยังไม่มาอีกหรอ"เด็กหนุ่มผมม่วงนำ้ตาลเดินไปมาอย่างหงุดหงิด เด็กสาวผมสั้นสีนำ้ตาลมองไปยังประตูทางเข้า

        "ใจเย็นเถอะไดสึเกะ เธอไปรอกับทาเครุที่สนามก็ได้"ไดสึเกะมองฮิคาริ ทั้งสองคนมารอเพื่อนคนหนึ่งที่ยังไม่มา จริงๆเเล้วฮิคาริจะมารอคนเดียว เเต่ไดสึเกะไม่ยอม

        "ไม่เอาหรอกฮิคาริจัง ให้ชั้นไปหาเจ้านั่นล่ะก็ ไม่ยอมเป็นอันขาด"ฮิคาริหัวเราะร่วน ซักพักทั้งสองก็ได้ยินเสียงรถจอดที่ทางเข้า เเต่ก็ทำให้ฮิคาริตาเบิกโพลง เเละไดสึเกะอ้าปากหวอ

        เบื้องหน้าพวกเขาคือรถทีทีอาร์สีบรอนด์-ดำ ติดโลโก้เป็นตัวหนังสือสีขาวว่า Sx ตามมาด้วยชายในชุดบอดิการ์ดเปิดประตูอีกด้าน คนที่เดินออกมาเป็นทามาโอะในชุดเครื่องเเบบนักเรียนสะพายกระเป๋าเป้ตุง ในมืออุ้มตุ๊กตาปาตามอน ส่วนมืออืกข้างก็ลากประเป๋าขนาดใหญ่มาหาฮิคาริเเละไดสึเกะ

       "ขอโทษที่มาช้า ระหว่างที่ผมมาที่นี่ผมลืมกระเป๋าเลยไปเอาที่บ้าน ผมกะว่าจะมาเองเเต่พวกเขายืนยันจะมาส่ง ผมมาช้าไปหรือปล่าว"ฮิคาริยิ้มให้เเห้งๆให้ ส่วนไดสึเกะพยายามจะพูดอะไรซักอย่างเเต่ก็พูดไม่ออก เด็กสาวผมสีม่วงยาวเดินจากสนามมายังที่ทั้งสามยืนอยู่ เด็กสาวขยับเเว่นของตนมองไประหว่างทามาโอะกับโลโก้รถของเขา ปากขยับตามมาด้วยสีหน้าเเสดงความทึ่ง

       "เธอเป็นลูกชายของอภิมหาเศรษฐี อิจิมาดะ เซย์ชินหรอ ว๊าย!!! สังเกตมานานเเล้วล่ะ"ทามาโอะตกใจกอดตุ๊กตาที่อุ้มเเน่นตอนที่มิยาโอะร้องกริ๊ต บอดิการ์ดคนที่ยืนข้างหลังเตรียมชักปืน

        "ใจเย็นเถอะน่ะฮะคุณซาสึเกะ ที่นี่มันสถานศึกษานะ"ทามาโอะมองไปยังบอดิการ์ดที่มาด้วยกัน เขาวางมือจากปืนเเล้วก้มคำนับให้ ก่อนจะเดินไปสตาร์ครถเเล้วขับออกไป

       "ขอโทษด้วยครับมิยาโกะซัง ที่เขาเสียมารยาทกับคุณ"ทามาโอะก้มคำนับให้มิยาโกะ มันทำให้เธอรู้สึกผิดตามไปด้วย

       "ช่างมันเถอะทามาะจัง ชั้นว่าเอากระเป๋าของเธอไปเก็บก่อนเถอะ ฮิคาริชั้นไปรวมกับทาเครุนะ ไปกันเถอะไดสึเกะ"พุดจบมิยาโกะทำการ"ลาก"ไดสึเกะออกมา

       "ปล่อยนะมิยาโก๊ะ ปล่อยยยยยย"เสียงของทั้งสองค่อยๆหายไปในหมู่ฝูงคนในสนาม ปล่อยให้ทามาโอะเเละฮิคาริยืนโดดเดี่ยวเพียงสองคน

       "ทามาโอะคุงเนี่ย มีอะไรให้เซอร์ไพรตลอดเลยนะ"ทามาโอะยิ้มให้เธอเเห้งๆ "ให้ชั้นช่วยอะไรไหม"พูดจบฮิคาริพยายามเเย่งกระเป๋าลากของทามาโอะ

       "ไม่เป็นไรหรอกครับ เเต่ถ้าอยากช่วย ผมฝากอุ้มปาตามอนละกันนะครับ"ฮิคาริอุ้มตุ๊กตาสีส้มไว้ในมือ ทั้งสองเดินไปยังอีกฝั่งของสนาม ตรงนั้นมีเวทีตั้งไว้ง่ายๆ ข้างใต้เวทีมีกระเป๋าของใครต่อใครเต็มไปหมด ฮิคาริพาทามาโอะไปยังใต้ต้นเบญจมาตมีทั้งข้าวของของเธอเเละของคนอื่นอืกนิดหน่อย

       "เอากระเป๋าวางไว้ตรงนี้สิ"ทามาโอะทำตามอย่างว่าง่าย ฮิคาริยังคงอุ้มปาตามอนไว้ในมือ "เเล้วตัวนี้ล่ะ"

      "เอาไปด้วยเถอะครับ"ทั้งสองเดินไปยังสนามหญ้า ดวงตาสีดำรัตติกาลมองเห็นเเมวสีขาวไม่มีลาย มือของเขาคว้าอุ้มเเมวตัวนั้นฉิวเฉียด มันข่วนทามาโอะเพื่อป้องกันตัวเอง เด็กสาวผมป็อบเทรนสีน้ำเงินเดินมายังทั้งสอง

      "ขอบคุณค่ะ"เด็กสาวรับเเมวจากมือทามาโอะเเล้วเดินไปรวมกับหมู่ผู้คน

      "ไปหาไดสึเกะกันเถอะ"เสียงของฮิคาริออกจะฉุนๆ ทามาโอะมองฮิคาริเเล้วหยิบลูกอมรูปหัวใจให้เธอ

      "เอาไปสิครับ ผมให้"ฮิคาริหยิบมันจากมือเด็กหนุ่ม ส่วนเขาเอาลูกอมจุ๊บป้าจุ๊บมากินเอง

      "ฮิคาริรู้จักกับมาซารุได้ไง เท่าที่ผมดูเมื่ออาทิตย์ก่อนท่าทางจะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไรนะฮะ" ฮิคาริหยุดเดินทำให้อีกคนต้องหยุดตาม

       "ก็... เขาเคยช่วยพวกเราเมื่อนานมาเเล้วล่ะ" ฮิคาริโบกมือให้เพื่อนของเธออยู่ท้ายๆของสนาม ตรงนั้นไม่มีใครนอกจากเพื่อนๆของเธอ ทั้งไดสึเกะ ทาเครุ มิยาโกะ อิโอริ และเคน พอทั้งสองมาถึง เสียงต้นไม้ใหญ่ขยับตามมาด้วยเด็กหนุ่มผมเเดงชา มองไปที่ทามาโอะเเละฮิคาริ

       "มาช้าเป็นบ้า โดยเฉพาะนาย"ทามาโอะก้มขอโทษมาซารุเป็นการยกใหญ่ จู่ๆเบื่องหลังพวกเขาก็ไได้ยินเสียงไมค์ดังขึ้น

       "ขอให้นักเรียนทุกคนนั่งลงรออาจารย์ใหญ่ก่อนนะคะ"เกิดเสียงเเซงเเซ่ขึ้น จะให้นั่งทั้งที่ไม่มีเก้าอี้หรืออะไรเลยมันก็ยังไงก็ไม่รู้

       ทุกๆคนลงนั่งทันที ส่วนใหญ่จะค่อยๆลงนั่งเพราะกลัวว่าพื้นนั่งสกปรก พอลงนั้งพื้นทำให้รอบตัวเงียบลงได้เยอะ จากนั้นก็ปรากฎตัวหญิงสาวบนเวที

        "ขอโทษสำหรับนักเรียนทุกคน พอดีครูใหญ่เค้าไม่อยู่นะจ๊ะ ครูชื่อฮิโนโมโตะ อาคาริ ครูขอพูดเเทนอาจารย์ใหญ่เอง"เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้น ครูสาวมองไปยังกลุ่มนักเรียน

        "เด็กๆเงียบหน่อยสิ"เธอพยายามยังไง เสียงยังคงดังเช่นเดิม ชายหนุ่มที่เดินตามมาขอไมค์จากครูสาว

        "คุยกันต่อไปเลย เเต่หลังจากนั้นก็เก็บข้าวของออกไปเลยละกัน"สิ้นเสียงคำประกาศิต หลายๆคนที่นั่งอยู่เงียบเป็นเป่าสัก

        "ดี งั้นครูอาคาริพูดต่อเถอะครับ"หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยความทึ่ง เธอรับไมค์เเล้วสาธยาทถึงที่มาของโรงเรียน

        "ครูเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่ ถ้าให้ชั้นเรียนกับเขาคงไม่ไหวหรอก"ไดสึเกะกระซิบกับมาซารุ "ท่าทางครูนี่จะพิลึกไงๆไม่รู้"เจ้าตัวเสริมต่อโดยไม่เกรงใจใคร ส่วนมาซารุพยักหน้าเห็นด้วย

        "การนินทาผู้คนต่อหน้าเเละลับหลังเป็นมารยาทอันเลวทรามที่สุภาพชนมิควรพึงปฏิบัติ"มิยาโกะเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ไดสึเกะกับมาซารุหันควับ

        "หลอกด่า/นินทาใครมิทราบ?!"

        "ชู่วว์!"อิโอริอดหันมาปรามไม่ได้"เงียบกันหน่อยสิครับ! ผมฟังอาจารย์ไม่รู้เรื่อง!"

         ".....อย่างที่พูดไป ครูได้เล่าถึงที่มาของโรงเรียนดิจิมอนไปเเล้วเมื่อซักครู่"โชคดีที่ครูอาคาริอารัมบทประวัติโรงเรียนดิจิมอนเเค่นั้น นักเรียนส่วนใหญ่หลับกันไปเเล้ว พวกที่ไม่ได้ฟังก็โชคดีไป

       "ครูเป็นครูประจำชั้นห้องสมบูรณ์นะคะ ทีนี้จะขึ้นสู่การแนะนำคุณครู 2-3 คนที่ว่างพอจะมาในวันนี้ให้พวกเธอได้รู้จัก คนแรก เชิญครูไทกิ"

        "เราได้รู้จักกันเมื่ออาทิตย์ก่อนเเล้ว ครูเป็นครูเเนะเเนว แต่ก็สอนภาษาญี่ปุ่นด้วย ครูเป็นครูประจำชั้นห้องสุดยอด เเล้วก็ไม่ได้เป็นครูที่ใจดีนักหรอกนะ"

        "ต่อไป ครูซึรุกิ เซนจิโร่"ครูอาคาริเเนะนำคนต่อมา

        "สวัสดี"ครูเซนจิโร่เอ่นเสียงราบเรียบ "ครูชื่อเซนจิโร เป็นครูประจำห้อง เต็มที่เเล้วก็สอนพละ"สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความชัดเจน

        "คนสุดท้าย ครูอาโอนุมะ คิริฮะ"ครูอาคาริเอ่ยต่อ

        "สวัดดี"ครูคิริฮะทักทายนักเรียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"ครูเป็นอาจารย์ปกครองนักเรียนชาย และเป็นครูประจำห้องทั่วไป หวังว่าทุกคนคงจะรักษากฏระเบียบกันดีนะ"

        "เอาหละ"ครูอาคาริเริ่มบทสนทนาของตนต่อ"ครูคนอื่นๆพวกเธอคงจะได้เจอในชั้นเรียนเอง เอาหละ..มาดูกฏของโรงเรียนเรา จากที่เธอได้รับเอกสารมาเมื่อวันก่อน แต่ครูจะขอทวนอีกรอบ

         '1. ห้ามทะเลาะวิวาทตามระเบียงทางเดินหน้าชั้น เพราะมันจะขวางการจราจร ห้ามวิวาทกันหน้าห้องเอกสาร ห้องอาหาร และห้องพักครู เพราะมันจะส่งเสียงดังรบกวน รวมถึงหน้าห้องสมุดและในห้องสมุดด้วย และสำคัญที่สุด ห้ามชวนครูทะเลาะวิวาทด้วย เพราะภาพพจร์ความเป็นครูจะเสียหมด'
        '2.ห้ามนักเรียนคนใดออกจากหอพักในช่วงเวลา 23.00-05.00 น.'
        '3.ห้ามนักเรียนคนใดออกนอกโรงเรียนตั่งแต่เวลาเข้าเรียนจนถึงเวลาเลิกเรียน'
        '4.ทำตามกฏทั้ง 4 ข้อ'
        นี่คือกฏ 4 ข้อใหญ่ที่พวกเธอจะต้องจำและทำให้ได้ มีคำถามอะไรไหมล่ะ?"

        "มีครับ"ทามาโอะยกมือขึ้น ครูอาคาริเห็นจึงพยักหน้าให้พูดได้

        "ว่ามา"

        "ทำไมกฏข้อสุดท้ายมันดูงี่เง่าจังฮะ?"

        "..ทามาโอะ..."ทั้งฮิคาริ มิยาโกะ มาซารุ และไดสึเกะ อยากแทรกแผ่นดินหนีเมื่อสายตาคนทั้งห้องจ้องมองมาที่พวกเขา

        "แต่มันก็เป็นกฏที่เธอต้องทำตามใช่ไหมหละ?"ครูอาคาริย้อนกลับ

        "ก็คงงั้นครับ"ทามาโอะรับแบบรับไปงั้นก่อนจะนั่งลง ครูอาคาริเริ่มเอ่ยต่อ

        "เอาหละ ถ้าอย่างนั้น ครูจะเริ่มแจกแจงห้องเรียนต่อนะ"ครูอาคาริเอ่ยต่อ"มี 4 ห้องเรียน ห้องละ 30 คน เริ่มทีละห้องนะ ห้อง4 A(ทั่วไป) ห้อง 3 B(เต็มที่) ห้อง 2 C(สมบูรณ์) และ ห้อง 1 D (สุดยอด)คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าห้องไหนเก่งที่สุด แต่ใช่ว่าจะมีแต่คนเก่ง เพราะห้องที่เก่งที่สุดหมายความว่ามีเด็กเก่งอยู่เยอะที่สุด ส่วนห้อง 4 เป็นห้องที่มีเด็กเก่งอยู่น้อยที่สุดและมีพวกสมองปลาทองอยู่มากที่สุดนั่นเอง เอาหละ รายชื่อห้องจะติดประกาศตรงนี้ ส่วนเรื่องห้องพักจะแยกชาย-หญิง(ไม่แยกก็บ้าละนะครับ) ห้องละ 6 คนสำหรับนักเรียนชาย แต่นักเรียนหญิงจะเป็นห้องละ 3 คนเนื่องจากนักเรียนหญิงเรามีน้อยกว่านักเรียนชาย จึงไม่จำเป็นต้องแบ่งห้องมากนัก(เอาว่าโรงเรียนงกงั้นเถอะนะท่าน) รายชื่อจะติดตรงนี้เช่นกัน"เธอผายมือไปที่บอร์ดติดเวที

        "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอให้ทุกคนแยกย้ายไปที่ห้องของตนได้ โรงเรียนจะเปิดเรียนในอีก 1 สัปดาห์ พวกเธอจะเริ่มเข้าพักที่นี่เลยก็ได้ เอาหละ สวัสดี"เมื่อจบสิ่งที่ตนจะกล่าวครูอาคาริเดินเอารายชื่อไปติดที่บอร์ด
        "เเล้วใครจะเดินไปดูบอร์ด"มิยาโกะมองไปยังทามาโอะ "เอาเป็นนายล่ะกัน"

        "ผมหรอ? ทำไมอะ"ทามาโอะย้อน

        "เพราะเธอดันถามอะไรไม่เข้าเรื่องให้พวกชั้นได้อายหนะซี่!!"มิยาโกะเชิด ทำให้ทามาโอะเดินไปดูรายชื่อท่าทางเหงาหงอย ทางด้านฮิคาริเเอบหัวเราะโดยการเอาตุ๊กตาปาตามอนบังสีหน้าตัวเอง
      
     
      
        "ชักช้าจริง"มาซารุพึมพำ "เดี๋ยวชั้นไปดูเอง"เจ้าตัวเอ่ยก่อนจะออกไปดู ที่เหลือรอสักพักก็มีเสียงตะโกนแสดงความตกใจของมาซารุออกมา

        "เฮ้ย!! พระเจ้าหมาร้องเหมียว! พวกเราติดห้องสุดยอดยกห้องเลย!!!!"

        "..."ทามาโอะที่เดินตามมาซารุเริ่มหน้าเครียด

        "งั้นมันคงไม่สงบสุขแน่เลยหละมั้งทีเนี้ย..!"
       
    *******************************************************
       จบไปอีกตอนเเล้ว บางที่ผมอาจจะไม่ค่อยมาอัพเเล้วก็ได้

      ป.ล ผมอยากได้ข้อมูลระบบการเรียนการสอนของญี่ปุ่นอะครับ ใครรู้อะไรบ้างช่วยบอกด้วยนะครับ

       รักคนอ่านเทิดทุนคนเม้นครับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×