ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทเรียนที่ 3 วันปฐทนิเทศ
อาทิตย์หนึ่งผ่านไป นักเรียนร้อยกว่าคนในเครื่องเเบบนักเรียน เสื้อสีขาวติดตราโลโก้ดิจิมอน นักเรียนชายเป็นกางเกงสีเทายาว ส่วนนักเรียนหญิงเป็นกระโปรงลายสก๊อต ยืนเกือบทั้งสนามส่วนข้าวของทั้งเสื้อผ้า กระเป๋าหนังสือ ฯลฯ กองไว้อีกฝั่งของสนามหญ้า
"ไอ้หมอนั่นมันยังไม่มาอีกหรอ"เด็กหนุ่มผมม่วงนำ้ตาลเดินไปมาอย่างหงุดหงิด เด็กสาวผมสั้นสีนำ้ตาลมองไปยังประตูทางเข้า
"ใจเย็นเถอะไดสึเกะ เธอไปรอกับทาเครุที่สนามก็ได้"ไดสึเกะมองฮิคาริ ทั้งสองคนมารอเพื่อนคนหนึ่งที่ยังไม่มา จริงๆเเล้วฮิคาริจะมารอคนเดียว เเต่ไดสึเกะไม่ยอม
"ไม่เอาหรอกฮิคาริจัง ให้ชั้นไปหาเจ้านั่นล่ะก็ ไม่ยอมเป็นอันขาด"ฮิคาริหัวเราะร่วน ซักพักทั้งสองก็ได้ยินเสียงรถจอดที่ทางเข้า เเต่ก็ทำให้ฮิคาริตาเบิกโพลง เเละไดสึเกะอ้าปากหวอ
เบื้องหน้าพวกเขาคือรถทีทีอาร์สีบรอนด์-ดำ ติดโลโก้เป็นตัวหนังสือสีขาวว่า Sx ตามมาด้วยชายในชุดบอดิการ์ดเปิดประตูอีกด้าน คนที่เดินออกมาเป็นทามาโอะในชุดเครื่องเเบบนักเรียนสะพายกระเป๋าเป้ตุง ในมืออุ้มตุ๊กตาปาตามอน ส่วนมืออืกข้างก็ลากประเป๋าขนาดใหญ่มาหาฮิคาริเเละไดสึเกะ
"ขอโทษที่มาช้า ระหว่างที่ผมมาที่นี่ผมลืมกระเป๋าเลยไปเอาที่บ้าน ผมกะว่าจะมาเองเเต่พวกเขายืนยันจะมาส่ง ผมมาช้าไปหรือปล่าว"ฮิคาริยิ้มให้เเห้งๆให้ ส่วนไดสึเกะพยายามจะพูดอะไรซักอย่างเเต่ก็พูดไม่ออก เด็กสาวผมสีม่วงยาวเดินจากสนามมายังที่ทั้งสามยืนอยู่ เด็กสาวขยับเเว่นของตนมองไประหว่างทามาโอะกับโลโก้รถของเขา ปากขยับตามมาด้วยสีหน้าเเสดงความทึ่ง
"เธอเป็นลูกชายของอภิมหาเศรษฐี อิจิมาดะ เซย์ชินหรอ ว๊าย!!! สังเกตมานานเเล้วล่ะ"ทามาโอะตกใจกอดตุ๊กตาที่อุ้มเเน่นตอนที่มิยาโอะร้องกริ๊ต บอดิการ์ดคนที่ยืนข้างหลังเตรียมชักปืน
"ใจเย็นเถอะน่ะฮะคุณซาสึเกะ ที่นี่มันสถานศึกษานะ"ทามาโอะมองไปยังบอดิการ์ดที่มาด้วยกัน เขาวางมือจากปืนเเล้วก้มคำนับให้ ก่อนจะเดินไปสตาร์ครถเเล้วขับออกไป
"ขอโทษด้วยครับมิยาโกะซัง ที่เขาเสียมารยาทกับคุณ"ทามาโอะก้มคำนับให้มิยาโกะ มันทำให้เธอรู้สึกผิดตามไปด้วย
"ช่างมันเถอะทามาะจัง ชั้นว่าเอากระเป๋าของเธอไปเก็บก่อนเถอะ ฮิคาริชั้นไปรวมกับทาเครุนะ ไปกันเถอะไดสึเกะ"พุดจบมิยาโกะทำการ"ลาก"ไดสึเกะออกมา
"ปล่อยนะมิยาโก๊ะ ปล่อยยยยยย"เสียงของทั้งสองค่อยๆหายไปในหมู่ฝูงคนในสนาม ปล่อยให้ทามาโอะเเละฮิคาริยืนโดดเดี่ยวเพียงสองคน
"ทามาโอะคุงเนี่ย มีอะไรให้เซอร์ไพรตลอดเลยนะ"ทามาโอะยิ้มให้เธอเเห้งๆ "ให้ชั้นช่วยอะไรไหม"พูดจบฮิคาริพยายามเเย่งกระเป๋าลากของทามาโอะ
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เเต่ถ้าอยากช่วย ผมฝากอุ้มปาตามอนละกันนะครับ"ฮิคาริอุ้มตุ๊กตาสีส้มไว้ในมือ ทั้งสองเดินไปยังอีกฝั่งของสนาม ตรงนั้นมีเวทีตั้งไว้ง่ายๆ ข้างใต้เวทีมีกระเป๋าของใครต่อใครเต็มไปหมด ฮิคาริพาทามาโอะไปยังใต้ต้นเบญจมาตมีทั้งข้าวของของเธอเเละของคนอื่นอืกนิดหน่อย
"เอากระเป๋าวางไว้ตรงนี้สิ"ทามาโอะทำตามอย่างว่าง่าย ฮิคาริยังคงอุ้มปาตามอนไว้ในมือ "เเล้วตัวนี้ล่ะ"
"เอาไปด้วยเถอะครับ"ทั้งสองเดินไปยังสนามหญ้า ดวงตาสีดำรัตติกาลมองเห็นเเมวสีขาวไม่มีลาย มือของเขาคว้าอุ้มเเมวตัวนั้นฉิวเฉียด มันข่วนทามาโอะเพื่อป้องกันตัวเอง เด็กสาวผมป็อบเทรนสีน้ำเงินเดินมายังทั้งสอง
"ขอบคุณค่ะ"เด็กสาวรับเเมวจากมือทามาโอะเเล้วเดินไปรวมกับหมู่ผู้คน
"ไปหาไดสึเกะกันเถอะ"เสียงของฮิคาริออกจะฉุนๆ ทามาโอะมองฮิคาริเเล้วหยิบลูกอมรูปหัวใจให้เธอ
"เอาไปสิครับ ผมให้"ฮิคาริหยิบมันจากมือเด็กหนุ่ม ส่วนเขาเอาลูกอมจุ๊บป้าจุ๊บมากินเอง
"ฮิคาริรู้จักกับมาซารุได้ไง เท่าที่ผมดูเมื่ออาทิตย์ก่อนท่าทางจะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไรนะฮะ" ฮิคาริหยุดเดินทำให้อีกคนต้องหยุดตาม
"ก็... เขาเคยช่วยพวกเราเมื่อนานมาเเล้วล่ะ" ฮิคาริโบกมือให้เพื่อนของเธออยู่ท้ายๆของสนาม ตรงนั้นไม่มีใครนอกจากเพื่อนๆของเธอ ทั้งไดสึเกะ ทาเครุ มิยาโกะ อิโอริ และเคน พอทั้งสองมาถึง เสียงต้นไม้ใหญ่ขยับตามมาด้วยเด็กหนุ่มผมเเดงชา มองไปที่ทามาโอะเเละฮิคาริ
"มาช้าเป็นบ้า โดยเฉพาะนาย"ทามาโอะก้มขอโทษมาซารุเป็นการยกใหญ่ จู่ๆเบื่องหลังพวกเขาก็ไได้ยินเสียงไมค์ดังขึ้น
"ขอให้นักเรียนทุกคนนั่งลงรออาจารย์ใหญ่ก่อนนะคะ"เกิดเสียงเเซงเเซ่ขึ้น จะให้นั่งทั้งที่ไม่มีเก้าอี้หรืออะไรเลยมันก็ยังไงก็ไม่รู้
ทุกๆคนลงนั่งทันที ส่วนใหญ่จะค่อยๆลงนั่งเพราะกลัวว่าพื้นนั่งสกปรก พอลงนั้งพื้นทำให้รอบตัวเงียบลงได้เยอะ จากนั้นก็ปรากฎตัวหญิงสาวบนเวที
"ขอโทษสำหรับนักเรียนทุกคน พอดีครูใหญ่เค้าไม่อยู่นะจ๊ะ ครูชื่อฮิโนโมโตะ อาคาริ ครูขอพูดเเทนอาจารย์ใหญ่เอง"เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้น ครูสาวมองไปยังกลุ่มนักเรียน
"เด็กๆเงียบหน่อยสิ"เธอพยายามยังไง เสียงยังคงดังเช่นเดิม ชายหนุ่มที่เดินตามมาขอไมค์จากครูสาว
"คุยกันต่อไปเลย เเต่หลังจากนั้นก็เก็บข้าวของออกไปเลยละกัน"สิ้นเสียงคำประกาศิต หลายๆคนที่นั่งอยู่เงียบเป็นเป่าสัก
"ดี งั้นครูอาคาริพูดต่อเถอะครับ"หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยความทึ่ง เธอรับไมค์เเล้วสาธยาทถึงที่มาของโรงเรียน
"ครูเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่ ถ้าให้ชั้นเรียนกับเขาคงไม่ไหวหรอก"ไดสึเกะกระซิบกับมาซารุ "ท่าทางครูนี่จะพิลึกไงๆไม่รู้"เจ้าตัวเสริมต่อโดยไม่เกรงใจใคร ส่วนมาซารุพยักหน้าเห็นด้วย
"การนินทาผู้คนต่อหน้าเเละลับหลังเป็นมารยาทอันเลวทรามที่สุภาพชนมิควรพึงปฏิบัติ"มิยาโกะเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ไดสึเกะกับมาซารุหันควับ
"หลอกด่า/นินทาใครมิทราบ?!"
"ชู่วว์!"อิโอริอดหันมาปรามไม่ได้"เงียบกันหน่อยสิครับ! ผมฟังอาจารย์ไม่รู้เรื่อง!"
".....อย่างที่พูดไป ครูได้เล่าถึงที่มาของโรงเรียนดิจิมอนไปเเล้วเมื่อซักครู่"โชคดีที่ครูอาคาริอารัมบทประวัติโรงเรียนดิจิมอนเเค่นั้น นักเรียนส่วนใหญ่หลับกันไปเเล้ว พวกที่ไม่ได้ฟังก็โชคดีไป
"ครูเป็นครูประจำชั้นห้องสมบูรณ์นะคะ ทีนี้จะขึ้นสู่การแนะนำคุณครู 2-3 คนที่ว่างพอจะมาในวันนี้ให้พวกเธอได้รู้จัก คนแรก เชิญครูไทกิ"
"เราได้รู้จักกันเมื่ออาทิตย์ก่อนเเล้ว ครูเป็นครูเเนะเเนว แต่ก็สอนภาษาญี่ปุ่นด้วย ครูเป็นครูประจำชั้นห้องสุดยอด เเล้วก็ไม่ได้เป็นครูที่ใจดีนักหรอกนะ"
"ต่อไป ครูซึรุกิ เซนจิโร่"ครูอาคาริเเนะนำคนต่อมา
"สวัสดี"ครูเซนจิโร่เอ่นเสียงราบเรียบ "ครูชื่อเซนจิโร เป็นครูประจำห้อง เต็มที่เเล้วก็สอนพละ"สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความชัดเจน
"คนสุดท้าย ครูอาโอนุมะ คิริฮะ"ครูอาคาริเอ่ยต่อ
"สวัดดี"ครูคิริฮะทักทายนักเรียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"ครูเป็นอาจารย์ปกครองนักเรียนชาย และเป็นครูประจำห้องทั่วไป หวังว่าทุกคนคงจะรักษากฏระเบียบกันดีนะ"
"เอาหละ"ครูอาคาริเริ่มบทสนทนาของตนต่อ"ครูคนอื่นๆพวกเธอคงจะได้เจอในชั้นเรียนเอง เอาหละ..มาดูกฏของโรงเรียนเรา จากที่เธอได้รับเอกสารมาเมื่อวันก่อน แต่ครูจะขอทวนอีกรอบ
'1. ห้ามทะเลาะวิวาทตามระเบียงทางเดินหน้าชั้น เพราะมันจะขวางการจราจร ห้ามวิวาทกันหน้าห้องเอกสาร ห้องอาหาร และห้องพักครู เพราะมันจะส่งเสียงดังรบกวน รวมถึงหน้าห้องสมุดและในห้องสมุดด้วย และสำคัญที่สุด ห้ามชวนครูทะเลาะวิวาทด้วย เพราะภาพพจร์ความเป็นครูจะเสียหมด'
'2.ห้ามนักเรียนคนใดออกจากหอพักในช่วงเวลา 23.00-05.00 น.'
'3.ห้ามนักเรียนคนใดออกนอกโรงเรียนตั่งแต่เวลาเข้าเรียนจนถึงเวลาเลิกเรียน'
'4.ทำตามกฏทั้ง 4 ข้อ'
นี่คือกฏ 4 ข้อใหญ่ที่พวกเธอจะต้องจำและทำให้ได้ มีคำถามอะไรไหมล่ะ?"
"มีครับ"ทามาโอะยกมือขึ้น ครูอาคาริเห็นจึงพยักหน้าให้พูดได้
"ว่ามา"
"ทำไมกฏข้อสุดท้ายมันดูงี่เง่าจังฮะ?"
"..ทามาโอะ..."ทั้งฮิคาริ มิยาโกะ มาซารุ และไดสึเกะ อยากแทรกแผ่นดินหนีเมื่อสายตาคนทั้งห้องจ้องมองมาที่พวกเขา
"แต่มันก็เป็นกฏที่เธอต้องทำตามใช่ไหมหละ?"ครูอาคาริย้อนกลับ
"ก็คงงั้นครับ"ทามาโอะรับแบบรับไปงั้นก่อนจะนั่งลง ครูอาคาริเริ่มเอ่ยต่อ
"เอาหละ ถ้าอย่างนั้น ครูจะเริ่มแจกแจงห้องเรียนต่อนะ"ครูอาคาริเอ่ยต่อ"มี 4 ห้องเรียน ห้องละ 30 คน เริ่มทีละห้องนะ ห้อง4 A(ทั่วไป) ห้อง 3 B(เต็มที่) ห้อง 2 C(สมบูรณ์) และ ห้อง 1 D (สุดยอด)คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าห้องไหนเก่งที่สุด แต่ใช่ว่าจะมีแต่คนเก่ง เพราะห้องที่เก่งที่สุดหมายความว่ามีเด็กเก่งอยู่เยอะที่สุด ส่วนห้อง 4 เป็นห้องที่มีเด็กเก่งอยู่น้อยที่สุดและมีพวกสมองปลาทองอยู่มากที่สุดนั่นเอง เอาหละ รายชื่อห้องจะติดประกาศตรงนี้ ส่วนเรื่องห้องพักจะแยกชาย-หญิง(ไม่แยกก็บ้าละนะครับ) ห้องละ 6 คนสำหรับนักเรียนชาย แต่นักเรียนหญิงจะเป็นห้องละ 3 คนเนื่องจากนักเรียนหญิงเรามีน้อยกว่านักเรียนชาย จึงไม่จำเป็นต้องแบ่งห้องมากนัก(เอาว่าโรงเรียนงกงั้นเถอะนะท่าน) รายชื่อจะติดตรงนี้เช่นกัน"เธอผายมือไปที่บอร์ดติดเวที
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอให้ทุกคนแยกย้ายไปที่ห้องของตนได้ โรงเรียนจะเปิดเรียนในอีก 1 สัปดาห์ พวกเธอจะเริ่มเข้าพักที่นี่เลยก็ได้ เอาหละ สวัสดี"เมื่อจบสิ่งที่ตนจะกล่าวครูอาคาริเดินเอารายชื่อไปติดที่บอร์ด
"เเล้วใครจะเดินไปดูบอร์ด"มิยาโกะมองไปยังทามาโอะ "เอาเป็นนายล่ะกัน"
"ผมหรอ? ทำไมอะ"ทามาโอะย้อน
"เพราะเธอดันถามอะไรไม่เข้าเรื่องให้พวกชั้นได้อายหนะซี่!!"มิยาโกะเชิด ทำให้ทามาโอะเดินไปดูรายชื่อท่าทางเหงาหงอย ทางด้านฮิคาริเเอบหัวเราะโดยการเอาตุ๊กตาปาตามอนบังสีหน้าตัวเอง
"ชักช้าจริง"มาซารุพึมพำ "เดี๋ยวชั้นไปดูเอง"เจ้าตัวเอ่ยก่อนจะออกไปดู ที่เหลือรอสักพักก็มีเสียงตะโกนแสดงความตกใจของมาซารุออกมา
"เฮ้ย!! พระเจ้าหมาร้องเหมียว! พวกเราติดห้องสุดยอดยกห้องเลย!!!!"
"..."ทามาโอะที่เดินตามมาซารุเริ่มหน้าเครียด
"งั้นมันคงไม่สงบสุขแน่เลยหละมั้งทีเนี้ย..!"
*******************************************************
จบไปอีกตอนเเล้ว บางที่ผมอาจจะไม่ค่อยมาอัพเเล้วก็ได้ ป.ล ผมอยากได้ข้อมูลระบบการเรียนการสอนของญี่ปุ่นอะครับ ใครรู้อะไรบ้างช่วยบอกด้วยนะครับ
รักคนอ่านเทิดทุนคนเม้นครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น