ตำนานภูตผีปีศาจญี่ปุ่น

ลำดับตอนที่ #56 : ยูกิ อนนะ หญิงสาวหิมะขาว

ยูกิ อนนะ
หญิงสาวหิมะขาว

        ผีตนต่อมา เขาว่าเป็นผีก็ได้ เป็นเทพก็ได้ คงคล้ายกับเท็งกุ ที่ใครๆก็ว่าเป็นปีศาจเพราะชอบกลั่นแกล้งคน แต่ก็ได้รับการยกย่องเคารพนับถือเป็นเทพภูเขา ส่วนผีตนนี้ที่จะกล่าวต่อไป คือ ยูกิ อนนะ เป็นปีศาจเกิดจากจิตแห่งหิมะ บางตำนานกล่าวว่าเกิดมาพร้อมสมัยกำเนิดเกาะญี่ปุ่นและเทพเจ้า เป็นเทพธิดาผู้รับบัญชามีหน้าที่ดูแลเขตที่มีหิมะ เธอมีศักดิ์เป็นเทพธิดา่แห่งหิมะ
       อีกตำนานก็พลิกบทบาทจากเทพธิดากลับกลายเป็นปีศาจร้าย เป็นปีศาจที่เกิดจากหญิงสาวที่พลักพลาดกับลูกในสงคราม คงเป็นวิญญาณแค้นแบบยูเร เำพราะมักจะตายด้วยความไม่เป็นธรรม และเข้าสภาพกับหิมะกลายเป็นปีศาจที่มักหล่อเลี้ยงพลังของตนด้วยพลังชีวิตของผู้ชาย ปีศาจตนนี้จะดูดพลังชีวิตของผู้ชายและชายคนนั้นก็จะตาย ใครๆก็คิดว่าเขาหนาวตาย แต่มีผู้ชายตายมากจนผิดสังเกตจึงทราบได้เลยว่าเป็นฝีมือของยูกิ อนนะ (ฟังไปก็นึกถึงผีแม่หม้ายบ้านเราสงสัยด้วยให้ผู้ชายญี่ปุ่นทาเล็บ ทาปากแดงจะได้พ้นจากยูกิ อนนะ)

         เลยเกิดเรื่องเล่าที่สืบต่อกันมา เป็นตำนานความรักของภูตกับมนุษย์ที่ว่าเป็นเลิฟสตอรี่ได้เลย แต่จะเป็นอย่างไรที่มนุษย์เดินดินธรรมดาอยู่กันกับภูตโดยไม่รู้ตัว....!!!
       นานมาแล้วที่จังหวัดมุซะชิ ตอนนั้นเป็นช่วงหน้าหนาวและมีหิมะตกแรงมาก มีพ่อลูกที่ยึดอาชีพตัดไม้ทำฟืนเลี้ยงชีพ คนพ่อชื่อ"โมะซะกุ" และลูกชายชื่อ "มิโนะคิชิ" จำใจต้องไปหาเศษไม้และตัดไม้บนเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ มันทั้งหนาวและเย็นแสนทรมานจนเขากระดูก แต่พวกเขาด้วยอดทนเพื่อตัดไม้ไปขายหาเงินเลี้ยงชีพ ระหว่างเขาทั้งสองหอบไม้กลับบ้าน เกิดพายุหิมะลำบากต่อการเดินทางกลับบ้าน มองเห็นว่ามีกระท่อมอยู่ไม่ไกลจึงเข้าไปพักหลบพายุ แต่พายุหิมะช่างยาวนานเสียจริง จึงค้างแรมที่กระท่อม
       พ่อและลูกนอนหลับพักอยู่นั้น ประตูกระท่อมถูกปิดออก แสงสว่างจ้าปรากฏขึ้นหญิงสาวในกิโมโนสีขาวแววตาสีฟ้าเย็นยะเยือกมิโนะคิชิแอบลืมตาดู ก็เห็นหญิงสาวกิโมโนสีขาวและเขาสัมผัสได้ถึงไอความเย็นที่รุนแรงมาก หญิงสาวเดินเข้ามายังข้างกายของผู้เป็นพ่อ เด็กน้อยรู้สึกได้ถึงความกลัว
      "นางเป็นคนหรือปีศาจกันแน่" เขาบอกกับตนเองในใจ
   หญิงสาวก้มหน้าลงเบื้องหน้าของโมะซะกุ ไอสีขาวก็ลอยออกจากปากของโมะัซะกุ เธอสูบควันนั้นเข้าไปในจมูก เด็กน้อยตื่นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวคนนั้นทำอะไรกับพ่อของตน
      "เจ้าทำอะไรพ่อข้า..."
      "หนูน้อย...ข้าคิดจะให้เจ้ารอด แต่ชะตาเจ้าคงไม่รอดเสียแล้ว..."
      หญิงสาวเดินเข้ามาใส่เด็กน้อย
    "พ่อ...พ่อ...."
     ถึงเด็กน้อยจะเรียกพ่อเขาอย่างไรพ่อเขาก็ไม่ตอบกลับ แท้จริงหญิงสาวคนนี้คือ ยูกิ อนนะ ปีศาจหิมะ นางสูบไอวิญญาณของพ่อมิโนะคิชิไปแล้ว
    หญิงสาวกำลังจะก้มหน้าลงตาของทั้งคู่สบกัน เด็กน้อยร้องไห้ด้วยความกลัว
     "อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ...ขอร้อง...ผมกลัวแล้ว..."
     ยูกิ อนนะก็ถอยหน้าของพ้นจากเด็กน้อย นางยืนและจ้องมองเด็กน้อยด้วยสีหน้าที่สงสาร
     "หนูน้อย...พ่อของเจ้าตายแล้ว..."
     "พ่อ...."
     "ข้า ยูกิ อนนะ วิญญาณหิมะ จำเป็นต้องอาศัยดวงวิญญาณของผู้ชายหล่อเลี้ยงชีพ ความจริงเจ้าเห็นข้า เท่ากับเจ้าต้องชะตาขาด แต่เจ้าทำให้ข้ามีจิตสัมผัสถึง.....? ข้าจะปล่อยเจ้าไปแต่เจ้าจงอย่าเล่าให้ใครฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าและพ่อของเจ้าในคืนนี้ ข้าวันใดเจ้าบอกเรื่องนี้แก่ผู้ใด วันนั้นชีวิตของเจ้าจะจบลงเป็นปน่และอีกไม่นานข้าก็ต้องจากที่นี้ไป สายลมหิมะของข้าจะต้องจากไปด้วยฤดูกาลใหม่กำลังจะมาถึง....พระแม่แห่งสวรรค์จะประทานความอบอุ่นแก่ทั่วหล้า ความหนาวเย็นของข้าจึงต้องหลบไป..."
     จากนั้นยูกิ อนนะก็หายไป เด็กน้อยจำคำพูดของยูกิ อนนะไว้ และเขาก็กอดร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อเขาไว้ วันรุ่งขึ้นเขามาตามแม่ของเขาและบอกว่าพ่อเขาตายด้วยความหนาวเย็น ผู้เป็นแม่ยินดีที่ลุกปลอดภัย แต่นางก็เสียใจที่คู่ร่วมชีืวิตที่อยู่กินกันมาได้ตายจาก

      วันเวลาต่อมา...มิโนะคิชิ โตเป็นชายหนุ่ม เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวช่วยทำงานหาเงินมาเลี้ยงดูแลครอบครัว แม่และน้องๆ เขายังคงยึดอาชีพตัดไม้อยู่ และเขามักจะนึกถึงเหตุการณ์คืนนั้นทุกครั้งที่หน้าหนาวมาเยืยน แม่น้ำกลายเป็นน้ำแข็ง ฝูงเป็ดป่าบินลงใต้ไปหาดินแดนที่อบอุ่น เขาคงเสมอว่าวันนั้นที่ยูกิ อนนะต้องมาเอาชีวิตเขา เขาเป็นคนขยันและเป็นที่ชื่นชมของผู้คนในหมู่บ้าน
      วันหนึ่งมีสาวงามนามว่า "โอ ยูกิ" มาพักอาศัยที่หมู่บ้าน นางมีผิวที่ขาวสวยงามดั่งหิมะในฤดูหนาว และมีใบหน้าที่สวยงามไม่แพ้หญิงใด มิโนะคิชิตกหลุมรักโอ ยูกิ เลยขอนางแต่งงาน และนางก็ยินยอมด้วยว่าเขาเป็นคนขยันและอบอุ่น ทั้งสองแต่งงานอยู่กินกันฉันสามีภรรยามาหลายปี นานเป็น 10 ปี จนมีลูกด้วยกัน 10 คน ชาย 5 หญิง 5 คน
       มิโนะคิชินั่งพินิจพิจารณา โอ ยูกิ ซึ่งกำลังนั่งเย็บผ้าเพื่อส่งไปขายยังตัวเมือง ิมิโนะคิชิ สังเกตว่าภรรยาของตนอาุยุก็มากขึ้นแล้ว แต่ผิวและใบหน้าหาได้มีริ้วรอยแสดงถึงความมีอายุเลย กลับยังคงความสาวเหมือนตอนที่ตนพบครั้งแรก ซึ่งใครๆในหมู่บ้านก็พากันว่าโอ ยูกิมียาิวิเศษหรือวิชาดีที่สามารถคงความงามไว้ได้ เขาเองก็สงสัยในตัวภรรยาของเขาเช่นเดียวกับชาวบ้าน
      มิโนะคิชินั่งมองไปมา จนโอ ยูกิรำคาญ
   "ท่านพี่มองอะไรน้องจัง...ค่ะ"
   "ก็มองความงามของเจ้านะซิ พี่เจอเจ้าเมื่อ10ปีเจ้าก็ยังคงความงามเหมือนเมื่อ10ปีก่อนไม่มีผิด"
   "ท่านพี่ก็ชมข้ามากไปแล้ว คนผิวขาวอย่างข้าใครๆก็ดูว่าไม่แก่"
   "แต่ว่า....เจ้าทำให้พี่นึกถึงใครบางคน...."
   "ใครล่ะค่ะท่านพี่ คนรักเก่าของท่านหรือ"
   "ไม่ใช่....เหรอ..."
   "แล้วใครกันค่ะ...ข้าอย่ารู้"
   "ปีศาจหิมะ ยูกิ อนนะตอนนั้นพี่ยังเด็กมันนะฆ่าพ่อพี่ มันสูบวิญญาณพ่อพี่ไป...พี่นะแค้นมันจริงๆ..ปีศาจร้ายอาศัยชีวิตคนเพื่อตัวมันเอง..."
    "ท่าน....พี่....." เสียงของโอ ยูกิเปลี่ยนไป
   โคมไฟที่จุดไว้ก็ดับลง บรรยากาศเกิดหนาวขึ้นมาทันที นิโนะคิชิถึงกับควันออกปาก โอ ยูกิจ้องมองเขาด้วยความตายที่ไำม่พอใจจากเสียงที่อ่อนนุ่มก็เปลี่ยนเป็นเสียงที่แข็งกล้า
    "ไหนเจ้าสัญญากับข้าว่าจะไม่บอกเล่าให้ใครฟังถึงเรื่องที่เกิดคืนนั้นไง...."
    มิโนะคิชิถึงกลับตะลึงเมื่อโอ ยูกิแปลงเปลี่ยนกลายเป็นยูกิ อนนะ จากกิโมโนธรรมดากลายเป็นกิโมโนสีขาว แววตาที่สดใสกลายเป็นดวงตาสีฟ้าและเยือกเย็น
     "เจ้าจำได้ไหมว่า เมื่อเจ้าบอกเรื่องนี้แ่ก่ใครวันนั้นจะเป็นวันตายของเจ้า....."
    "ไม่นะ...โอ ยูกิ เจ้าเป็นอะไรกันแน่.."
    "โอ ยูกิ ก็คือข้า"
    "นางปีศาจเจ้าปลอมมาหลอกข้าอีกเหรอ...."
     "ไม่...ข้ารักเจ้า...และข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าก็คือเด็กน้อยในคืนนั้น....ดีล่ะข้าก็จะได้ฆ่าเอาพลังวิญญาณเจ้าเป็นการปิดปากไม่ใ้ห้เรื่องของข้าเป็นที่รู้แก่คนทั่วไป..."
    ยูกิ อนนะขยับเข้ามาใกล้มิโนะคิชิ
    "เจ้าเตรียมตัวไปพบพ่อเจ้าที่ปรโลกได้"
    อยู่ๆ ยูกิ อนนะก็ต้องหยุด
   "ช่วยด้วยหนูหนาวจังเลย"
   "พ่อครับหนาวจัง"
    "แม่ค่ะหนูหนาวจังเลย..."
    เสียงลูกๆที่หลับอยู่ตื่นด้วยความหนาวเย็น
    ยูกิ อนนะมองไปทางห้องของลูกๆที่น้ำตาก็ไหลออกมา...
    "ข้าจะไม่ฆ่าท่านพี่..."
    "โอ ยูกิ...."
     "ท่านพี่...ข้าไปก่อน...ข้าฝากลูกๆของเราด้วย..."
     "ทำไม...โอ ยูกิ ไ้ด้โปรดพี่ขอโทษ..."
     "ข้าอยู่กับท่านพี่ไม่ได้ ท่านทราบแล้วว่าข้าเป็นยูกิ อนนะ และท่านผิดสัญญากับข้า...ข้าอยู่กับท่านไม่ได้"
    มิโนะคิชิลุกขึ้นพยายามจะเข้ากอดยูกิ อนนะ แต่ไอเย็นจากตัวนางรุนแรงมากจนแทบจะเหมือนกอดกับน้ำแข็ง
    "ท่านพี่...ข้าต้องไปแล้ว ข้าคิดว่าจะอยู่กับท่านและลูกๆได้ แต่ลิขิตแห่งฟ้าภูตกับมนุษย์มิอาจจะอยู่ร่วมกันได้...ข้าฝากลูกด้วย...ท่านต้องเลี้ยงเขาให้ดีๆ ไม่เช่นนั้นข้าอาจจะมาปลิกชีพท่านไม่วันใดก็วันหนึ่ง"
    ยูกิ อนนะหายวับไปพร้อมกับความหนาวเย็น บรรยากาศในบ้านกลับมาปกติ มิโนะคิชิวิ่งออกจากบ้านและตะโกนเรียก
   "โอ....ยู..กิ....."
   จากนั้นมาเขาต้องรับหน้าที่เป็นพ่อของลูกๆทั้ง 10 คน ทุกคนล้วนหน้าตาดีและผิวพรรณขาวสะอาดเหมือนโอ ยูกิผู้เป็นแม่ มิโนะคิชิไม่เคยคิดจะมองหญิงอื่นหรือหาแม่ใหม่ให้กับลูกๆ
    ยามเข้าหน้าหนาวเขามักจะขึ้นเขาไปหาฟืน เขาก็จ้องมองไปทั่วยังเขาที่มีหิมะปกคลุม และเขายังคงหวังที่รอคอยว่าอาจจะไ้ด้ พบเจอยูกิ อนนะ ภรรยาที่รักของเขาอีกครั้ง....
     ว่าไปเรื่องเล่าตำนานนี้ก็ดูจะเข้าตำราหนังจีนเรื่องโปเยโปโลเย แต่นี้เป็นโปเยโปโลเยฉบับญี่ปุ่น... ตำนานความรักระหว่างคนกับภูตหิมะ...