ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ความจริงอันน่าสะพรึ่ง กับ คืนสุดท้ายก่อนจากลา
ข่าวที่ว่าพรพิงค์เป็นราชินีแห่งอียิปต์พระองค์ใหม่ทำให้นางกลายเป็นคนของมหาชน มีขุนนางและนักบวชเป็นจำนวนโดยอย่างยิ่งคณะนักบวชแห่งวิหารวิฬารเทวีบาสท์ และ คณะนักบวชแห่งวิหารคงคาเทพฮาปิ ได้ส่งของกำนัลมายังบ้านของคหบดีบาสท์ซิสอย่างล้นหลาม เครื่องประดับสตรีหลายชิ้น ผ้าแพรพรรณ และ อัญมณีล่ำค่ามากมายมีอยู่เต็มห้องของพรพิงค์จนไม่สามารถจะหาที่เก็บสมบัติอันเป็นของขวัญจากมหาชน รวมถึงต้นไม้ ดอกไม้ และผลไม้จากสวนเรือกไร่ของผู้คนใกล้เคียงที่นำมาให้อย่างไม่ขาดสาย ภาพของผู้คนที่มาต่อแถวเพื่อพบเจอนางและทุกคนล้วนยินดีกับนางกันทั้งนั้น แต่ก็มีกลุ่มคนอยู่กลุ่มหนึ่งที่กลับไม่ยินดีด้วยเลยกับพรพิงค์ที่จะได้เป็นราชินีแห่งอียิปต์
ภายในวิหารแห่งเทพเจ้าที่แสนจะเก่าแก่ไร้ซึ่งผู้คนมาสักการะ เทวรูปพังทลายเพราะไร้ผู้สนใจและไม่มีการบูรณะต่อเติม หญิงสาวในชุดที่มีผ้าคลุมปกปิดได้ย่างก้าวเข้ามาในวิหารแห่งนี้ เมื่อนางจุดดวงประทีปบนพระแท่นบูชาที่มีแต่เม็ดฝุ่นและใยแมงมุม ความสว่างของดวงประทีปทำให้มองเห็นสิ่งต่างๆในวิหารได้ชัดเจน หญิงสาวนิรนามปิดผ้าคลุมใบหน้าของนางออก ใบหน้าที่แท้จริงจึงปรากฏออกมา ที่แท้ก็คือ พระองค์หญิงแห่งราชวงศ์เก่า
"วิหารแห่งราชตระกูลเราไร้คนสนใจมาเนิ่นนาน"
"และพระองค์หญิงจะให้มันเป็นเช่นนี้ไปหรือพ่ะย่ะค่ะ" ชายชราในชุดสีดำแต่ถึงจะดูออกว่ามีอายุมากแล้วแต่กลับดูแข็งแรงเหมือนกับชายหนุ่ม
"มาแล้วหรือ ท่านพ่อมดสาวกแห่งอธรรมเทพเช็ต"
"พระองค์หญิงเป็นถึงพระราชนิกูลแห่งเชื้อสายฟาโรห์แห่งอียิปต์บูชาในเทพเจ้าแห่งแสงสว่าง อย่างองค์สุริยเทพราห์ แต่ไฉนจึงเข้าหาเทพเจ้าแห่งความมืดอย่าง อธรรมเทพเช็ตเหล่าพระองค์"
"ข้าก็ได้บอกท่านพ่อมดไปหมดแล้วนี้ถึงเหตุผลของข้า"
"พรพิงค์หญิงสาวผู้นั้นได้รับการสนับสนุนจากพระเทพีไอซิสให้เป็นราชินีแห่งอียิปต์ นี้คือสัจจริงแท้หาเปลี่ยนแปลงได้ไหมพระองค์หญิง"
"หากเป็นเช่นนั้นจริง แสดงว่าข่าวปาฏิหาริย์ที่ิวิหารแห่งคงคาเทพฮาปิก็เป็นจริงซิ"
"จริงแท้แน่นอนพระองค์หญิง"
"และด้วยไฉนเหล่าทวยเทพจึงเลือกนาง"
"ข้าจะบอกความจริง ความลับของราชวงศ์ของพระองค์หญิงที่ปิดบังมานานตั้งแต่ยุคสมัยแห่งเทพนิยาย"
"เรื่องอันใดกัน"
"ความจริงแล้ว พระเทพีไอซิสทรงรังเกลียดราชวงศ์ของพระองค์หญิง"
"พระเทพีเจ้าจะทรงเกลียดชังราชวงศ์ของข้าด้วยเหตุอันใด"
"เหตุนั้นมันก็คือ ราชวงศ์ต่อพระองค์หญิงสืบเชื้อสายมาแต่อธรรมเทพเช็ต อธรรมเทพเช็ตเทพเจ้าแห่งข้า คือ เทพเจ้าต้นตระกูลของพระองค์หญิง"
พระองค์หญิงพอได้สดับดังนั้นก็ทรงถึงกับเกิดพระอาการคลั่งคล้ายวิปลาศ
"ไม่จริง ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ"
"ไม่เช่นนั้นพระมหาเทพีเจ้าไอซิสจะทรงทำเช่นนี้ืทำไม หากมิใช่พระองค์หญิงและเจ้าหญิงพระราชธิดาของพระองค์มีความสัมพันธ์กับอธรรมเทพเช็ต"
"ไม่นะ...ไม่ ข้าไม่เชื่อ"
"และวิหารแห่งนี้ วิหารแห่งองค์สุริยเทพราห์ เวทย์มนตร์เทพีแร็ต และ เทพมารดานีต แห่งนี้ล้วนมิใช่วิหารแห่งทวยเทพเหล่านั้นไม่ "
"อะไรนะ นี่เป็นวิหารแห่งดวงตะวันที่บรรพบุรุษแห่งข้าสร้างขึ้นมาเพื่อถวายแด่องค์สุริยเทพราห์"
"พระองค์หญิงต้องทรงเชื่อข้า" พ่อมดยกยื่นมือออกไปเบื้องหน้า รัศมีอำมหิตสีดำก็ปรากฏขึ้น เทวรูปสามองค์อันตั้งอยู่บนพระแท่นบูชา ส่วนพระเศียรได้เกิดระเบิดขึ้น เทวรูปแห่งองค์สุริเทพราห์พระเศียรนกอินทรีย์กลับหายไปกลายเป็นพระเศียรที่น่ากลัว
"ไม่จริง เทวรูปองค์สุริยเทพราห์พระเศียรเป็นพระเศียรอธรรมเทพเช็ต ไม่นะไม่จริง"
"และพระองค์หญิงทรงโปรดทอดพระเนตรอีกครั้ง" และแล้วเทวรูปพระเทพีทั้งสองซึ่งอีกครั้งข้างซ้ายคือ เทวรูปเทพมาดรนีต ผู้เป็นพระมารดาแห่งองค์สุริยเทพราห์ และ ด้านขวาคือ เทวรูปเวทย์มนตร์เทพีแร็ตผู้เป็นพระชายาแห่งองค์สุริยเทพราห์ ส่วนพระเศียรก็ระเบิดขึ้น พระเศียรเก่าหลุดขาดไปกลายเป็นหัวสิงโตที่แสนจะน่ากลัวขึ้นมาแทนที่
"นั้นมัน อำมหิตเทพีอาแน็ท กับ ยุทธเทพีแอสตาร์ทนี้ พระเทพีแห่งความเลวร้าย"
"นี่คือครอบครัวอธรรมเทพเช็ตพร้อมด้วยพระชายาทั้งสองแห่งความเลวร้าย ที่นี้พระองค์หญิงทรงเชื่อหรือยังว่าบรรพบุรุษของพระองค์นั้นทรงสืบเชื้อสายมาจากอธรรมเทพเช็ต โดยพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าต้นตระกูลของพระองค์หญิง"
"ข้าไม่สนใจหรอกนะว่าต้นราชตระกูลของข้าเป็นพระเจ้าองค์ใด แต่ข้าขอให้สิ่งที่มอบหมายให้แก่พ่อมด พ่อมดต้องกำจัดนางพรพิงค์ให้หายไปจากปฐพีอียิปต์และให้ลูกสาวข้าได้ขึ้นเป็นราชินีแห่งอียิปต์"
"ข้าขอน้อมรับพระโองการของพระองค์หญิงในวันพรุ่งนี้ข้าจะกำจัดนางพรพิงค์ด้วยน้ำมือของข้าเอง" เมื่อพ่อมดกล่าวเสร็จก็หายไปในความมืดแห่งวิหาร เปลวดวงประทีปอันสว่างไสวก็ดับลงพลัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
จนถึงเวลาพลบค่ำ พรพิงค์นั่งมึนงงกับข้าวของจำนวนมากเหล่านี้มองไปทางไหนก็มีแต่ข้าวของวางจนเต็มห้องของนาง ริญ่าเดินเข้ามาพร้อมกับผลทับทิมสีแดงสดในถาดดินเผา
"คุณหนูเจ้าค่ะ ผลทับทิมสดจากกรีกเจ้าค่ะ ท่านพระเกษตราส่งมาเป็นของขวัญแสดงความยินดีกับคุณหนูเจ้าค่ะ" ริญ่ากล่าวเสร็จก็หยิบผลทับทิมสีแดงสดลงบนตระกร้าผลไม้ที่มีผลไม้กองเป็นภูเขา พรพิงค์ถอดหายใจ
"คุณหนูเจ้าค่ะ กังวลอันใดหรือเจ้าค่ะ"
"เราเบื่อริญ่า เบื่อที่จะต้องรับของขวัญจำนวนมากมายเพียงนี้"
"หากคุณหนูของริญ่าได้เป็นถึงพระราชินีแล้ว ของขวัญเหล่าช่างเล็กน้อยยิ่งนักเจ้าค่ะ"
พรพิงค์นั่งเอามือเค้าคางของนางไว้ และแล้วคหบดีบาสท์ซิสก็เข้ามา
"ลูกพ่อ"
"ท่านพ่อเจ้าขา" พรพิงค์อ้อบกอดที่ขาของคหบดีบาสท์ซิส
"ตอนนี้เจ้ากลายเป็นบุคคลสำคัญของบ้านเมืองนี้ และประเทศนี้ สมบัติจำนวนมากมายเหล่านี้ล้วนมาจากความจริงใจของมหาชน ขนาดขุนนางผู้ใหญ่ยังยินดีกับลูกของพ่อ อีกไม่นานทางวังก็จะมารับเจ้าเข้าวัง พ่อน่าจะดีใจที่ลูกของพ่อจะได้ออกเรือน แต่พ่อรู้สึกว่าไม่อยากให้เจ้าไปเลย วังหลวงถึงจะสุขสบายจากบ้านนี้เป็นหลายเท่า แต่มันก็แสนจะอันตรายด้วยเล่ห์กลและความอิจฉาริษยา เจ้าจงระวังตัวและดูแลตัวเจ้าให้ดีเถิดลูกสาวข้า" คหบดีบาสท์ซิสนั่งลงแล้วกอดพรพิงค์ไว้
"คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เจ้าจะได้อยู่บ้านหลังนี้"
"อะไรกันค่ะ ท่านพ่อ" พรพิงค์กล่าวด้วยความตกใจ
"ทางวังหลวงส่งข่าวมาว่า วันพรุ่งนี้วังหลวงจะจัดขบวนมารับเจ้าเข้าวัง และเจ้าจะกลายเป็นราชินีแห่งอียิปต์ในวันนั้น"
พรพิงค์ถึงกับร้องไห้อย่างนัก คหบดีบาสท์ซิสปลอบพรพิงค์ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคือง
"ลูกพ่ออย่าได้ร้องไห้ไปเลย เจ้าจะไปเป็นแม่เจ้าอยู่หัวแห่งอียิปต์ เจ้าควรจะดีใจเสียมากกว่าจะมาร้องไห้เสียใจอยู่เช่นนี้" คหบดีบาสท์ซิสจับใบหน้าของพรพิงค์สายของทั้งสองสบตากัน
"ลูกพ่อฟังพ่อให้ดีๆ เจ้าจะมาร้องไห้เหมือนเด็กน้อยอีกไม่ได้แล้วน่ะ เจ้าต้องอดทน การผลักพรากจากกันแค่นี้มันเป็นเรื่องที่เล็กน้อยเสียเหลือเกิน หากเจ้าพบกับเรื่องที่มันใหญ่กว่านี้เป็นเท่าทวีแล้วเจ้าจะรับมือกับมันไว้หรือ" คหบดีบาสท์ซิสใช้นิ้วมือเช็ดหยาดน้ำให้พรพิงค์ พรพิงค์ยิ้มด้วยความสบายใจคลายจากความเศร้า
"ลูกของพ่อเก่ง...เก่งเหลือเกิน" พรพิงค์หัวเราะออกมา คหบดีบาสท์ซิสลูบศีรษะของพรพิงค์ด้วยความเอ็นดู "ลูกสาวข้าจะเป็นแม่เมืองแล้ว ลูกสาวข้าจะเป็นพระแม่ของชาวอียิปต์ทุกคน" คหบดีบาสท์ยิ้มด้วยความชื่นบาน
"ท่านพ่อของข้า" พรพิงค์กอดคหบดีบาสท์ซิสไว้แน่น ริญ่าร่ำไห้อยู่ในมุมหนึ่งของห้อง
"ริญ่า เหตุใดเจ้าจึงร้องไห้" พรพิงค์กล่าว
"ก็ข้า คิดถึงคุณหนูของข้า ไม่นานคุณหนูของข้าก็จะจากข้าไปแล้ว" ริญ่าร้องไห้หนักขึ้น และตัวสั่นเคือง
พรพิงค์หันหน้าไปมองยังริญ่าซึ่งกำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ "ริญ่าเจ้าควรยินดีกับเราแทนที่จะร้องไห้เสียใจกับการจากไปของข้านะ"
"คุณหนู ข้าขอโทษเจ้าค่ะ" ริญ่ารีบเช็ดน้ำตา
ค่ำคืนอันแสนสั้นนี้ แม้พรพิงค์จะทราบดีว่าในวันพรุ่งนี้นางจะต้องจากบ้านอันอบอุ่นและทุกๆคนที่เป็นที่รักของนาง คหบดีบาสท์ซิสผู้เป็นเสมือนพ่อแท้ๆของนาง และริญ่าซึ่งเสมือนเพื่อนสนิทของนางมาโดยตลอดตั้งแต่นางมาอยู่ในดินแดนแห่งนี้ ในใจส่วนหนึ่งของพรพิงค์ยังระลึกถึงครอบครัวของเธอที่อยู่ในยุคปัจจุบัน พ่อแม่ พี่ชาย และเพื่อนสาวคนสนิทของเธอเอง
คงไม่ได้พบเจอกันอีกแล้ว พ่อ แม่ พี่ภัทรวิน และกัญญาเพื่อนรักของฉัน พรพิงค์กำลังก้าวผ่านจากหญิงสาวธรรมดาที่สดใสกลายเป็นพระมเหสีขององค์ฟาโรห์แห่งอียิปต์โบราณ ทุกอย่างแลดูจะราบรื่นดี แต่ชีวิตของพรพิงค์ก็อาจเป็นอันตรายเพราะพระองค์หญิงได้ร่วมมือกับพ่อมดสาวกแห่งอธรรมเทพเช็ตเพื่อร่วมกันกำจัดพรพิงค์ให้ไปให้พ้นจากเส้นทางสู่บัลลังก์ราชินีแห่งอียิปต์
ภายในวิหารแห่งเทพเจ้าที่แสนจะเก่าแก่ไร้ซึ่งผู้คนมาสักการะ เทวรูปพังทลายเพราะไร้ผู้สนใจและไม่มีการบูรณะต่อเติม หญิงสาวในชุดที่มีผ้าคลุมปกปิดได้ย่างก้าวเข้ามาในวิหารแห่งนี้ เมื่อนางจุดดวงประทีปบนพระแท่นบูชาที่มีแต่เม็ดฝุ่นและใยแมงมุม ความสว่างของดวงประทีปทำให้มองเห็นสิ่งต่างๆในวิหารได้ชัดเจน หญิงสาวนิรนามปิดผ้าคลุมใบหน้าของนางออก ใบหน้าที่แท้จริงจึงปรากฏออกมา ที่แท้ก็คือ พระองค์หญิงแห่งราชวงศ์เก่า
"วิหารแห่งราชตระกูลเราไร้คนสนใจมาเนิ่นนาน"
"และพระองค์หญิงจะให้มันเป็นเช่นนี้ไปหรือพ่ะย่ะค่ะ" ชายชราในชุดสีดำแต่ถึงจะดูออกว่ามีอายุมากแล้วแต่กลับดูแข็งแรงเหมือนกับชายหนุ่ม
"มาแล้วหรือ ท่านพ่อมดสาวกแห่งอธรรมเทพเช็ต"
"พระองค์หญิงเป็นถึงพระราชนิกูลแห่งเชื้อสายฟาโรห์แห่งอียิปต์บูชาในเทพเจ้าแห่งแสงสว่าง อย่างองค์สุริยเทพราห์ แต่ไฉนจึงเข้าหาเทพเจ้าแห่งความมืดอย่าง อธรรมเทพเช็ตเหล่าพระองค์"
"ข้าก็ได้บอกท่านพ่อมดไปหมดแล้วนี้ถึงเหตุผลของข้า"
"พรพิงค์หญิงสาวผู้นั้นได้รับการสนับสนุนจากพระเทพีไอซิสให้เป็นราชินีแห่งอียิปต์ นี้คือสัจจริงแท้หาเปลี่ยนแปลงได้ไหมพระองค์หญิง"
"หากเป็นเช่นนั้นจริง แสดงว่าข่าวปาฏิหาริย์ที่ิวิหารแห่งคงคาเทพฮาปิก็เป็นจริงซิ"
"จริงแท้แน่นอนพระองค์หญิง"
"และด้วยไฉนเหล่าทวยเทพจึงเลือกนาง"
"ข้าจะบอกความจริง ความลับของราชวงศ์ของพระองค์หญิงที่ปิดบังมานานตั้งแต่ยุคสมัยแห่งเทพนิยาย"
"เรื่องอันใดกัน"
"ความจริงแล้ว พระเทพีไอซิสทรงรังเกลียดราชวงศ์ของพระองค์หญิง"
"พระเทพีเจ้าจะทรงเกลียดชังราชวงศ์ของข้าด้วยเหตุอันใด"
"เหตุนั้นมันก็คือ ราชวงศ์ต่อพระองค์หญิงสืบเชื้อสายมาแต่อธรรมเทพเช็ต อธรรมเทพเช็ตเทพเจ้าแห่งข้า คือ เทพเจ้าต้นตระกูลของพระองค์หญิง"
พระองค์หญิงพอได้สดับดังนั้นก็ทรงถึงกับเกิดพระอาการคลั่งคล้ายวิปลาศ
"ไม่จริง ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ"
"ไม่เช่นนั้นพระมหาเทพีเจ้าไอซิสจะทรงทำเช่นนี้ืทำไม หากมิใช่พระองค์หญิงและเจ้าหญิงพระราชธิดาของพระองค์มีความสัมพันธ์กับอธรรมเทพเช็ต"
"ไม่นะ...ไม่ ข้าไม่เชื่อ"
"และวิหารแห่งนี้ วิหารแห่งองค์สุริยเทพราห์ เวทย์มนตร์เทพีแร็ต และ เทพมารดานีต แห่งนี้ล้วนมิใช่วิหารแห่งทวยเทพเหล่านั้นไม่ "
"อะไรนะ นี่เป็นวิหารแห่งดวงตะวันที่บรรพบุรุษแห่งข้าสร้างขึ้นมาเพื่อถวายแด่องค์สุริยเทพราห์"
"พระองค์หญิงต้องทรงเชื่อข้า" พ่อมดยกยื่นมือออกไปเบื้องหน้า รัศมีอำมหิตสีดำก็ปรากฏขึ้น เทวรูปสามองค์อันตั้งอยู่บนพระแท่นบูชา ส่วนพระเศียรได้เกิดระเบิดขึ้น เทวรูปแห่งองค์สุริเทพราห์พระเศียรนกอินทรีย์กลับหายไปกลายเป็นพระเศียรที่น่ากลัว
"ไม่จริง เทวรูปองค์สุริยเทพราห์พระเศียรเป็นพระเศียรอธรรมเทพเช็ต ไม่นะไม่จริง"
"และพระองค์หญิงทรงโปรดทอดพระเนตรอีกครั้ง" และแล้วเทวรูปพระเทพีทั้งสองซึ่งอีกครั้งข้างซ้ายคือ เทวรูปเทพมาดรนีต ผู้เป็นพระมารดาแห่งองค์สุริยเทพราห์ และ ด้านขวาคือ เทวรูปเวทย์มนตร์เทพีแร็ตผู้เป็นพระชายาแห่งองค์สุริยเทพราห์ ส่วนพระเศียรก็ระเบิดขึ้น พระเศียรเก่าหลุดขาดไปกลายเป็นหัวสิงโตที่แสนจะน่ากลัวขึ้นมาแทนที่
"นั้นมัน อำมหิตเทพีอาแน็ท กับ ยุทธเทพีแอสตาร์ทนี้ พระเทพีแห่งความเลวร้าย"
"นี่คือครอบครัวอธรรมเทพเช็ตพร้อมด้วยพระชายาทั้งสองแห่งความเลวร้าย ที่นี้พระองค์หญิงทรงเชื่อหรือยังว่าบรรพบุรุษของพระองค์นั้นทรงสืบเชื้อสายมาจากอธรรมเทพเช็ต โดยพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าต้นตระกูลของพระองค์หญิง"
"ข้าไม่สนใจหรอกนะว่าต้นราชตระกูลของข้าเป็นพระเจ้าองค์ใด แต่ข้าขอให้สิ่งที่มอบหมายให้แก่พ่อมด พ่อมดต้องกำจัดนางพรพิงค์ให้หายไปจากปฐพีอียิปต์และให้ลูกสาวข้าได้ขึ้นเป็นราชินีแห่งอียิปต์"
"ข้าขอน้อมรับพระโองการของพระองค์หญิงในวันพรุ่งนี้ข้าจะกำจัดนางพรพิงค์ด้วยน้ำมือของข้าเอง" เมื่อพ่อมดกล่าวเสร็จก็หายไปในความมืดแห่งวิหาร เปลวดวงประทีปอันสว่างไสวก็ดับลงพลัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
จนถึงเวลาพลบค่ำ พรพิงค์นั่งมึนงงกับข้าวของจำนวนมากเหล่านี้มองไปทางไหนก็มีแต่ข้าวของวางจนเต็มห้องของนาง ริญ่าเดินเข้ามาพร้อมกับผลทับทิมสีแดงสดในถาดดินเผา
"คุณหนูเจ้าค่ะ ผลทับทิมสดจากกรีกเจ้าค่ะ ท่านพระเกษตราส่งมาเป็นของขวัญแสดงความยินดีกับคุณหนูเจ้าค่ะ" ริญ่ากล่าวเสร็จก็หยิบผลทับทิมสีแดงสดลงบนตระกร้าผลไม้ที่มีผลไม้กองเป็นภูเขา พรพิงค์ถอดหายใจ
"คุณหนูเจ้าค่ะ กังวลอันใดหรือเจ้าค่ะ"
"เราเบื่อริญ่า เบื่อที่จะต้องรับของขวัญจำนวนมากมายเพียงนี้"
"หากคุณหนูของริญ่าได้เป็นถึงพระราชินีแล้ว ของขวัญเหล่าช่างเล็กน้อยยิ่งนักเจ้าค่ะ"
พรพิงค์นั่งเอามือเค้าคางของนางไว้ และแล้วคหบดีบาสท์ซิสก็เข้ามา
"ลูกพ่อ"
"ท่านพ่อเจ้าขา" พรพิงค์อ้อบกอดที่ขาของคหบดีบาสท์ซิส
"ตอนนี้เจ้ากลายเป็นบุคคลสำคัญของบ้านเมืองนี้ และประเทศนี้ สมบัติจำนวนมากมายเหล่านี้ล้วนมาจากความจริงใจของมหาชน ขนาดขุนนางผู้ใหญ่ยังยินดีกับลูกของพ่อ อีกไม่นานทางวังก็จะมารับเจ้าเข้าวัง พ่อน่าจะดีใจที่ลูกของพ่อจะได้ออกเรือน แต่พ่อรู้สึกว่าไม่อยากให้เจ้าไปเลย วังหลวงถึงจะสุขสบายจากบ้านนี้เป็นหลายเท่า แต่มันก็แสนจะอันตรายด้วยเล่ห์กลและความอิจฉาริษยา เจ้าจงระวังตัวและดูแลตัวเจ้าให้ดีเถิดลูกสาวข้า" คหบดีบาสท์ซิสนั่งลงแล้วกอดพรพิงค์ไว้
"คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เจ้าจะได้อยู่บ้านหลังนี้"
"อะไรกันค่ะ ท่านพ่อ" พรพิงค์กล่าวด้วยความตกใจ
"ทางวังหลวงส่งข่าวมาว่า วันพรุ่งนี้วังหลวงจะจัดขบวนมารับเจ้าเข้าวัง และเจ้าจะกลายเป็นราชินีแห่งอียิปต์ในวันนั้น"
พรพิงค์ถึงกับร้องไห้อย่างนัก คหบดีบาสท์ซิสปลอบพรพิงค์ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคือง
"ลูกพ่ออย่าได้ร้องไห้ไปเลย เจ้าจะไปเป็นแม่เจ้าอยู่หัวแห่งอียิปต์ เจ้าควรจะดีใจเสียมากกว่าจะมาร้องไห้เสียใจอยู่เช่นนี้" คหบดีบาสท์ซิสจับใบหน้าของพรพิงค์สายของทั้งสองสบตากัน
"ลูกพ่อฟังพ่อให้ดีๆ เจ้าจะมาร้องไห้เหมือนเด็กน้อยอีกไม่ได้แล้วน่ะ เจ้าต้องอดทน การผลักพรากจากกันแค่นี้มันเป็นเรื่องที่เล็กน้อยเสียเหลือเกิน หากเจ้าพบกับเรื่องที่มันใหญ่กว่านี้เป็นเท่าทวีแล้วเจ้าจะรับมือกับมันไว้หรือ" คหบดีบาสท์ซิสใช้นิ้วมือเช็ดหยาดน้ำให้พรพิงค์ พรพิงค์ยิ้มด้วยความสบายใจคลายจากความเศร้า
"ลูกของพ่อเก่ง...เก่งเหลือเกิน" พรพิงค์หัวเราะออกมา คหบดีบาสท์ซิสลูบศีรษะของพรพิงค์ด้วยความเอ็นดู "ลูกสาวข้าจะเป็นแม่เมืองแล้ว ลูกสาวข้าจะเป็นพระแม่ของชาวอียิปต์ทุกคน" คหบดีบาสท์ยิ้มด้วยความชื่นบาน
"ท่านพ่อของข้า" พรพิงค์กอดคหบดีบาสท์ซิสไว้แน่น ริญ่าร่ำไห้อยู่ในมุมหนึ่งของห้อง
"ริญ่า เหตุใดเจ้าจึงร้องไห้" พรพิงค์กล่าว
"ก็ข้า คิดถึงคุณหนูของข้า ไม่นานคุณหนูของข้าก็จะจากข้าไปแล้ว" ริญ่าร้องไห้หนักขึ้น และตัวสั่นเคือง
พรพิงค์หันหน้าไปมองยังริญ่าซึ่งกำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ "ริญ่าเจ้าควรยินดีกับเราแทนที่จะร้องไห้เสียใจกับการจากไปของข้านะ"
"คุณหนู ข้าขอโทษเจ้าค่ะ" ริญ่ารีบเช็ดน้ำตา
ค่ำคืนอันแสนสั้นนี้ แม้พรพิงค์จะทราบดีว่าในวันพรุ่งนี้นางจะต้องจากบ้านอันอบอุ่นและทุกๆคนที่เป็นที่รักของนาง คหบดีบาสท์ซิสผู้เป็นเสมือนพ่อแท้ๆของนาง และริญ่าซึ่งเสมือนเพื่อนสนิทของนางมาโดยตลอดตั้งแต่นางมาอยู่ในดินแดนแห่งนี้ ในใจส่วนหนึ่งของพรพิงค์ยังระลึกถึงครอบครัวของเธอที่อยู่ในยุคปัจจุบัน พ่อแม่ พี่ชาย และเพื่อนสาวคนสนิทของเธอเอง
คงไม่ได้พบเจอกันอีกแล้ว พ่อ แม่ พี่ภัทรวิน และกัญญาเพื่อนรักของฉัน พรพิงค์กำลังก้าวผ่านจากหญิงสาวธรรมดาที่สดใสกลายเป็นพระมเหสีขององค์ฟาโรห์แห่งอียิปต์โบราณ ทุกอย่างแลดูจะราบรื่นดี แต่ชีวิตของพรพิงค์ก็อาจเป็นอันตรายเพราะพระองค์หญิงได้ร่วมมือกับพ่อมดสาวกแห่งอธรรมเทพเช็ตเพื่อร่วมกันกำจัดพรพิงค์ให้ไปให้พ้นจากเส้นทางสู่บัลลังก์ราชินีแห่งอียิปต์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น