ฟิคสั้น โน่ริท

ลำดับตอนที่ #1 : SF ทะลึ่ง (NoRitz)

 

ในงานคอนเสิร์ตฟรีเมียร์ซอฟตอนแนะนำตัวพี่โน่บอกว่ามีแต่คนในครอบครัวมาเป็นแขกรับเชิญต้องตานี่เป็นน้อง แกรนด์นี่เป็นนางเอกในละคร  ส่วนริทนี่ เมีย!!! แล้วแฟนคลับก็กรี๊ดลั่นผมเองก็ทำตัวไม่ถูกเพราะมันไม่มีในสคริป  ผมรู้ว่าเขาแค่ล้อผมเล่นเหมือนที่ผ่านมาแต่มันก็อดสงสัยในใจไม่ได้ พอตอนกลับมาที่คอนโดเรานั่งรถกลับด้วยกัน

“ริทเป็นอะไร ตั้งแต่ขึ้นรถไม่พูดไม่จา” พี่โน่ที่กำลังขับรถถามผมแต่ผมไม่ตอบ

“ริท โกระพี่เหรอ” พี่โน่จับมือผม ผมดึงตัวตัวเองออกมา

“เปล่า ริทไม่ได้เป็นอะไร” ผมตอบห้วนๆ

“เปล่าแล้วทำไมทำหน้าแบบนั้น” เพราะผมไม่ยิ้มเหมือนที่ผ่านๆมาผมทำหน้านิ่งออกไปทางบึ้งด้วยซ้ำ

“ริทแค่สงสัย” ผมบอก

“เรื่องอะไร” พี่โน่ทำเสียงสงสัยขึ้นมาทันที

“สงสัยที่พี่โน่พูดในคอนเสิร์ตไง” ผมหันไปบอก

“พูดว่า…” พี่โน่ยิ้ม

“ก็พูดคำนั้นแหละ” ผมบอกเสียงเบาๆ

“คำว่าอะไรล่ะพี่พูดตั้งหลายคำ” พี่โน่ยักคิ้ว

“พี่โน่อ่ะแกล้งริท ริทรู้ว่าพี่โน่รู้” ผมโวยวาย

“แล้วริทรู้ว่าพี่รู้อะไร” ยังจะมากวนต่ออีก

“พี่โน่” ผมเสียงดังทำให้เขารู้ว่าเริ่มโกรธจริงๆ พี่โน่เลี้ยวรถไปในสวนสาธารณะตอนนี้ดึกมากแล้วจึงไม่มีคนเลย

“อ่ะโอเคๆ ริทสงสัย ไม่พอใจอะไร อยากรู้เรื่องไหนๆพี่จะอธิบายให้ฟัง” พี่โน่ทำเสียงอ่อนลง

“ริทอยากรู้ตอนแนะนำแขกรับเชิญ”

“เออก็แค่นั้น ทำไมก็พี่พูดจริงๆต้องตาเป็นน้องพี่ แกรนด์เป็นนางเอกในละคร” พี่โน่จบแค่นั้น

“อ้าวแล้วริทล่ะ” ผมอึกอัก

“อ่อริทสงสัยที่พี่บอกว่าริทเป็นเมียเหรอ” พี่โน่หันมายิ้มตาหยี กวนประสาทแต่ก็น่ารักนะพี่โน่เนี่ย

ผมเงียบไม่ตอบ

“เตี้ยทำไมต้องหน้าแดงด้วยละ” พี่โน่ลูบที่แก้มผม

“ไม่ต้องมาจับ ชอบแกล้งริทตลอดเลย” ผมเปิดประตูออกจากรถ

“แกล้งอะไร พี่พูดจริงนะ” พี่โน่ตะโกนบอกแล้วรีบลงมาตามผม

“เวลาพี่โน่พูดอะไรหัดคิดถึงจิตใจริทบ้าง” ผมบอกเสียงสั่น น้ำตาเริ่มเอ่อ

“ทำไมริทโกรธที่พี่เรียกว่าเมียเหรอ” ผมหันไปมองหน้าพี่โน่

“ก็ถ้าพี่โน่แค่พูดเล่นๆแล้วไม่เข้าใจความหมายของคำนั้นก็ไม่ต้องพูด”

“ก็เพราะพี่เข้าใจไงเลยพูด” พี่โน่บอก

“เข้าใจว่า…” ผมทวนคำถาม

“ก็เข้าใจว่าเราอยู่ด้วยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกเช้า นอนด้วยกันทุกคืน มันไม่ใช่เหรอริท”

“แค่นี้เองใช่ไหมความหมายของพี่โน่” น้ำตาเริ่มไหล พี่โน่ค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ผม

“แล้วริทอยากให้พี่ทำอะไรอีกล่ะ อยากให้พี่เพิ่มเติมอะไรเหรอ” น้ำเสียงและแววตาบ่งบอกว่าเขาคิดเรื่องไม่ดีอยู่แน่ๆ

“ริทไม่ได้หมายถึงการกระทำแต่หมายถึงความรู้สึก” ผมอธิบาย

“ก็ถ้าพี่ไม่รู้สึก พี่ก็จะไม่ทำ” พี่โน่ดึงผมเข้าไปกอด

“จริงเหรอ” ผมเงยหน้าถาม

“ที่พี่ทำไปทุกอย่างริทยังไม่รู้อีกเหรอ”  พี่โน่เริ่มนอยด์และเดินหนี

“ริทเข้าใจแต่ริทไม่มั่นใจ” ผมดึงมือพี่โน่ไว้

“นี่พี่เชื่อใจไม่ได้ขนาดนั้นเลยใช่ไหม” พี่โน่มองหน้าผม

“ไม่ใช่แบบนั้น” ผมกุมมือพี่โน่แน่น

“ว่าแต่พี่แล้วริทล่ะ ยังไม่เคยบอกรักพี่สักคำ”

“อ้าว แล้วใครว่าริทรักพี่โน่ล่ะ” ผมพูดทีเล่นทีจริง

“แสดงว่าที่ผ่านมาพี่บ้าไปเองใช่ไหม” พี่โน่เดินขึ้นรถ อะไรนี่ทั้งๆทีตอนแรกผมเป็นฝ่ายโกระอยุ่ดีๆ ตอนนี้กลับกลายเป็นต้องมาง้อใช่ไหม

“อย่างอนสิพี่โน่ ริทล้อเล่น” ผมขึ้นรถแล้วรีบบอก

“ไม่ได้งอนแต่โกรธ” พี่โน่ทำเสียงเข้ม

“โอ๋ๆ ดีกันนะ ดีกันนะ” ผมยิ่นนิ้วก้อยให้พี่โน่

“ไม่ดีเว้ย” ใจร้าย

“งั้นริทต้องทำยังไงพี่โน่ถึงจะหายโกรธ”

“ริทจะทำได้เหรอ”

“ได้สิ”

“จริงนะ”

“จริงสิ”

“ไม่ยั่วนะ”

“โอ๊ย!!พี่โน่จะร้องเพลงทำไมเนี่ย” ผมเริ่มนอยด์ซะเอง รถขับมาถึงคอนโดพอดี

พอมาถึงที่ห้อง

“ตกลงว่าพี่โน่จะให้ริททำอะไร ริทถามตั้งหลายรอบแล้วนะเนี่ย”

“พี่จะทำให้ริทมั่นใจและเข้าจความหมายของคำนั้นไง” พี่โน่เดินเข้ามา ผมเริ่มเดินถอยหลัง

“ไหนว่าทำได้ทุกอย่างไง” พี่โน่ทวงคำพูด

“เอ่อ คือ ริท” ผมไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง

“ริทไม่อยากเป็นเหรอ” พี่โน่ทำเสียงอ้อนๆ

“แต่ริทยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ” ผมรีบพูด

“อะไร ริทคิดว่าพี่จะทำอะไรริทเนี่ยต้องอาบน้ำด้วย” พี่โน่ยิ้ม

“อะอ้าวก็ริทคิดว่า…” ผมก้มหน้า

“คิดว่าอะไร” พี่โน่เดินเข้ามาใกล้ๆ

“พี่ยังไม่ได้ขอเลย” พี่โน่กระซิบ

“ไม่ขอก็จะให้” ผมตอบสวนกลับ

“จริงนะ” พี่โน่กอดเอวผม

“ชื่อเพลงใหม่ของดา เอ็นโดฟิน ริทพูดเฉยๆ”

“คืนนี้อยากได้กี่ครั้ง” พี่โน่บอก

“พี่โน่อ่ะทะลึ่ง” ผมโวยวาย

“พี่หมายถึงเพลงของชินไง” ผมมองหน้าพี่โน่อีกครั้ง

“แกนั่นแหละทะลึ่ง ไอ้เตี้ย” พี่โน่หยิกแก้มผม

                ตกลงผมว่าเราทั้งคู่นั่นแหละที่ทะลึ่ง คนอ่านคิดไปถึงไหนแล้วล่ะเนี่ย อย่านะๆไม่งั้นคนอ่านนั่นแหละที่ ทะลึ่ง!!

ThE EnD

 ยังไงก้ช่วยเม้นเป็นกำลังใจ
แล้วจะอัพเรื่องต่อไปไวๆนะคะ
เม้นเพื่อให้รุ้ว่ายังมีคนอ่านTT
ขอบคุณจ้า!!