ฟิคสั้น โน่ริท

ลำดับตอนที่ #11 : SF มองได้แต่อย่าชอบ (โน่ริท+เต๋าคชา)

 
 

“ชา คชา” เต๋าส่งเสียงเรียกคนข้างหน้า แต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ คนส่งเสียงจำเป็นต้องตีเบาๆไปที่แขนเล็กๆ

“ฮะ อะไรเล่าอยู่ดีๆมาตีตกใจหมด” หันมาทำเสียงไม่พอใจเล็กๆแล้วหันกลับไปมองหน้าเวทีต่อ ตอนนี้เขาสองคนร้องเพลงเสร็จแล้วกำลังจะกลับ แต่คชามัวยืนมองอะไรอยู่นะ เต๋าจึงชะเง้อมองตามสายตานั้น

“โตโน่ เดอะสตาร์เหรอ”

“อื้ม เวลาอยู่บนเวทีมีเสน่ห์ดีเนอะ” คชาพึมพำออกมา

“เหรออออ” เต๋าลากเสียงยาวๆ

“ทำไมทำเสียงอย่างนั้น” คราวนี้เป็นฝ่ายคชาที่หันมาถามบ้าง

“ป๊าวววว” เต๋าขึ้นเสียงสูง

“ไป ไปไม่ดูก็ไปรอที่รถเลย” คชาไล่เพราะขี้เกียจฟังคนข้างๆบ่น

เวลาผ่านไป……..พอโตโน่ร้องเพลงเสร็จ

“อ้าวริทเดินไปไหนมา พี่ร้องเสร็จตั้งนานละ”

“อ๋อไปคุยกับเต๋ามา” คนตัวเล็กตอบสีหน้าระรื่น

“เต๋า” ย้ำชื่อไม่ใช่ไม่รู้จัก แต่สงสัยว่าคุยอะไรกัน

“คนนั้นไง คนที่ขาวๆหล่อๆ ยืนอยู่ตรงนั้นอะ” ริทชี้ไป

“เหรอ ถ้าตาจะเป็นประกายขนาดนั้นทำไมไม่ถ่ายรูปมาด้วยเลยละ”

“ใครว่าไม่ถ่ายละ นี่ไง” ตัวเล็กยื่นโทรศัพท์ที่มีรูปคู่ดูสนิทสนมให้คนตัวสูงดู

“ใกล้กันขนาดนั้น ไม่ขอพินมาเลยละ” น้ำเสียงเริ่มประชดประชัน

“นั้นไง ริทว่าแล้วว่าลืมอะไร” ริททำหน้าเสียดาย

“งั้นเดี๋ยวริทมาแป๊ปนึง” กำลังจะเดินไปแต่มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กเอาไว้เสียก่อน

“ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวพี่ขอคชาให้” โตโน่เอาโทรศัพท์ขึ้นมา

“คชา แล้วทำไมพี่มีพินเขาละ” ริททำหน้าสงสัย

“ก็เพิ่งแลกกันเมื่อกี้” โตโน่กดหา

“ไม่ต้องละ ไม่ต้องถาม ไม่ต้องคุย กลับบ้าน” ตัวเล็กนิ่วหน้าก่อนจะลากคนตัวสูงให้เดินตามมา

“พี่โน่ เมื่อกี้ลืมขอถ่ายรูป นานๆเจอกันที” คชายิ้มแล้วเดินเข้ามา

“อืม ได้สิ” โตโน่เดินเข้ามาถ่ายรูป ริทยืนมองงงๆ

“อ้าวริท ไม่ได้เจอกันตั้งนาน มาถ่ายด้วยกัน” ริทเดินเข้าไปถ่าย

“เอ่อคชา ริทขอพินเต๋าหน่อยสิ เมื่อกี้คุยกันลืมขอ”

“เอ่อ อื้ม ได้” คชาทำเสียงตะกุกตะกักนิดหน่อยก่อนให้ไป

ทั้งหมดแยกย้ายกันขึ้นรถกลับ

“หึหึ น่ารักแหะ” คนตาตี่หัวเราะออกมาเมื่อมองโทรศัพท์ ริทแอบมองว่าเขาหัวเราะอะไร

“อะไร น่ารัก” เสียงดุๆดังขึ้น

“คชาเค้าส่งรูปที่เราถ่ายกันเมื่อกี้มาให้” ริทมองหน้าแล้วกลับไปนั่งที่เดิม

“เฮ้ย เต๋าทวิตหาริทด้วย” คนตัวเล็กเฮลั่น

“ทวิตว่าอะไร” คราวนี้เป็นฝ่ายคนตัวสูงที่เขยิบไปมอง

“ดีใจที่ได้เจอกัน วันหลังคงได้คุยนานกว่านี้ ดูสิรูปในทวิตยังวิ้งค์เลย” เอาโทรศัพท์ไปโชว์โตโน่

“เหอะๆ” เสียงหัวเราะที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

“เช่นกันนะ วันหลังคงเร็วๆนี้” ริทตอบทวิตกลับ

คอนโดโน่ริท

                โตโน่ไปอาบน้ำ ริทเลยถือโอกาสเปิดโทรศัพท์แล้วดูรูปข้างในทันที

“หน้าใกล้กันไปนะ รูปนี้ไอ้พี่ตายี๋ก็ยิ้มซะปากจะฉีก รูปสามคนก็เกือบจะจะไม่เห็นหน้าริทแล้ว เห็นแล้วหงุดหงิดเวลานิดเดียวถ่ายได้ตั้งหลายภาพถ้ามีเวลามากกว่านี้ไม่ถ่ายเป็นอัลบั้มเลยเหรอ นี่แนะๆลบอย่างนี้ต้องลบ ลบออกให้หมด” ริทพึมพำก่อนกดลบภาพโตโน่กับคชาจนเกลี้ยง

“ทำไรนะริท” เจ้าของเครื่องออกมาจากห้องน้ำพอดี

“เปล๊า! เห็นแบตพี่มันจะหมดเลยมาชาร์ตให้” ริททำเนียนเอาโทรศัพท์ไปชาร์ต

“เออ อาบเสร็จแล้วไปอาบน้ำไป” โตโน่บอก ริทเดินผิวปากทำตามอย่างว่าง่าย

“ทำไมวันนี้มันบอกง่ายจังวะ” คนตาตี่เริ่มสงสัย

ติ๊ด ติ๊ด เสียงบีบีริทดังขึ้น

“ถึงคอนโดรึยัง เต๋าถึงแล้วนะ” คนที่เห็นขมวดคิ้วทันที

“ถึงละ” ตอบกลับไปสั้นๆแทนเจ้าของเครื่อง

“รูปในทวิตน่ารักมากเลย” อ้าว วอนซะละไอ้แวมไพร์นี่ โตโน่สบถเบาๆ

“ขอบคุณ จะนอนละ” รีบตอบตัดบท คนที่อ่านข้อความชักหงุดหงิดขึ้นมาแล้วสิ

“ฝันหวานๆนะครับ”

“เออ” ตอบแบบผ่านๆ

“พี่โน่ทำไร” ริทเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี

“ทำไมอาบเสร็จเร็วจัง” ถามเมื่อคนที่เดินออกมาเพิ่งเข้าไปไม่ถึง 10 นาที

“ยัง ออกมาเอาโฟมล้างหน้า แล้วทำอะไรกับโทรศัพท์ริท”

“เปล๊า เห็นแบตมันจะหมดเลยจะเอาไปชาร์ตให้” เค้าทำหน้านิ่งเดินเอาไปชาร์ต ริทจึงเข้าไปอาบน้ำต่อ

คอนโดเต๋าชา

“นอนแล้วเหรอ เป็ดน้อย” เต๋าหันไปกอดคชา

“อื้ม” เสียงครางในลำคอ

“เป็ดยังไม่กู๊ดไนท์ คิสเค้าเลยนะวันนี้” เต๋าดึงคชาให้หันหน้ามา

“ก็คิดว่ามีคนกู๊ดไนท์แล้วนิ” คชาเอ่ยเบาๆ

“ใคร?? นอกจากเป็ดแล้วเต๋าไม่มีใครเลยนะ”

“ก็คนในบีบีไง” คชาหลับตา ทำท่าจะนอนต่อ

“คนในบีบี” เต๋าทำท่าคิด “อ๋อ ริทนะเหรอ เพื่อนกันเฉยๆ”

“ไม่รู้ จะนอน” คชาเอาหน้าซุกในผ้าห่ม

เต๋าเข้ามาในผ้าห่มตาม

“ไม่มีอะไรจริงๆ แค่เพื่อน เพื่อนจริงๆ” เต๋าพยายามอธิบาย

“เหรอออออออออ” เสียงลากยาวเชียว

“เป็ดน้อยหึงเค้าเหรอ” เต๋าหอมแก้มคนขี้งอนไปฟอดใหญ่

“เปล่า ไม่หึง ไม่หวง”

“แสดงว่าไว้ใจเค้าละสิ”

“เปล่าขี้เกียจต่างหาก จะนอนแล่ววว”

“ไม่ให้นอน” เต๋าพลิกตัวมาคร่อมคชาไว้

“ไอ้แวมไพร์บ้า จะทำอะไร” คชาทำเสียงตกใจ

“ก็จะเปิดปากคนที่ชอบปากแข็งไงละ” เต๋าก้มหน้าลงไปจูบปากบางอย่างเร่าร้อนจนคนใต้ล่างตั้งตัวไม่ทัน ลิ้นร้อนๆสัมผัสชิมรสหวาน จนคนใต้ร่างแทบละลายเมื่อเห็นว่าคนถูกจูบเริ่มตีที่แขนเขาเป็นสัญญาณว่าเริ่มหายใจติดขัดเขาจึงถอนริมฝีปากออกมา

“หึงเต๋าใช่ไหมละ” ทวนคำถามอีกครั้ง

“ไม่” ตอบพร้อมส่ายหัวไปมา

เต๋าซุกไซร์ใบหน้าไปที่ต้นคอคชาแล้วค่อยๆไล้มือไปปลดกระดุมเสื้อบางออกทีละเม็ด

“พอๆ โอเค หึงก็หึง” คชารีบจับมือเค้าไว้ก่อนจะถึงกระดุมเม็ดสุดท้าย

หึหึ เสียงแวมไพร์หัวเราะอย่างผู้ชนะ

“หึงแล้วรักเต๋าไหมละ” เต๋าจ้องตากับคนรักอย่างจริงจัง

“ไม่รักจะหึงเหรอ แวมไพร์เอ๋อเอ้ย” คชาตีแขนคนที่คร่อมอยู่บนร่าง

“กวนใช่ไหม นี่แนะ” เต๋าซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นต่อ

“อย่าๆ มันจีกจี้” คชาหัวเราะเมื่อเต๋าเอาจมูกถูไปมาที่คอของเค้า

“เบาๆไม่ชอบอยากให้กัดรึไง”

“ไอ้แวมไพรืหื่น”

“ขอกัดได้ไหมละ”

“ปิดไฟก่อนดิ” คชารีบบอกแล้วก้มหน้าหนี

พรึ่บ ไฟที่หัวเตียงปิดลง

ไม่รู้ว่าเป็ดน้อยจะเป็นอย่างไร ที่แน่ๆถ้าถูกแวมไพร์กัดต้องกลายเป็นเป็ดแวมไพร์แน่นอน คิดแล้วมันคงไม่น่ากลัวเท่าไหร่ ออกแนวจะน่ารักมากกว่า ><”

Part Tono

“เตี้ย นี่แกลบรูปในโทรศัพท์พี่ออกใช่ไหม” โตโน่เดินเข้ามาที่เตียงน้ำเสียงดุดันแต่คนตัวเล็กกลับนอนอ่านหนังสืออย่างสบายใจ

“ใช่ แล้วจะทำไม” วางหนังสือลงที่หัวเตียงแล้วมองหน้าเชิงท้าทาย

“เอาใหญ่แล้วเดี๋ยวนี้” โตโน่ขึ้นมาบนเตียง

“ที พี่โน่ยังแอบตอบบีบีริทเลยนี่” ริทสวนกลับ

“ก็ ก็เสียงบีบีมันน่ารำคาญนี่”

“แก้ตัวน้ำขุ่นๆ”

“เออพี่ตั้งใจนี่ตอบแหละ อยากคุยกับมันนักรึไง” โตโน่จ้องหน้า

“กลัวเขานอกใจละสิ” ริทยักติ้วตอบ

“ไม่ได้กลัว ตัวเองแหละกลัวเค้าไปจีบคชาละสิ ถึงลบรูปออกซะหมดเลย”

“ไม่เลย ไม่ห้าม” ริทผายมือเชื้อเชิญ

“คอยดูเถอะ เค้าไปจริงๆแล้วจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง”

“ไม่ร้องหรอก แบร่” ริทแลบลิ้นใส่ แล้วเอนตัวลงนอน

“นี่แนะ กวนนะไอ้เด็กดื้อ” โตโน่ตีหัวคนตัวเล็กไปหนึ่งที

“โอ๊ยเค้าเจ็บนะ” โวยวายพร้อมๆกับลูบหัวตัวเอง

“ไอ้เต๋านี่มันอยู่ขอนแก่นเหรอ” โตโน่นอนลงข้างๆคนรัก

“ไปเรียกเค้าว่าไอ้ทำไม เค้าเป็นคนกาฬสินธุ์แต่ไปเรียนขอนแก่น”

“ปกป้องเหรอ รู้ดีจริงนะ”

“อ้าว ถามก็อุตส่าห์ตอบนะเนี่ย”

“ลบพินมันเลยนะ”

“ได้ไง เพิ่งไปขอมา”

“นั่นแหละ เป็นคนขอก็ต้องเป็นคนลบไง”

“พี่โน่ก็ลบพินคชาก่อนสิ”

“เรื่องอะไรละ พี่ไม่ได้เป็นคนขอนิ”

“นั่นไง ขี้โกง”

“ไม่รู้ละ บอกให้ลบก็ต้องลบ”

“ถ้าพี่ไม่ลบ ริทก็ไม่ลบ

“อยากมีเรื่องใช่ไหม” โตโน่พลิกตัวมาคร่อมแล้วกดข้อมือเล็กไว้สองข้าง

“โอ๊ย เค้าเจ็บนะ” ริททำตาแป๋วๆ

“ไม่ต้องมาอ้อนเป็นลูกแมวเลย ไอ้ตัวยุ่งชอบยั่วให้หึงนักใช่ไหม”

“ตัวเองก็ยั่วเค้าเหมือนกันนั่นแหละ”

“ปากดี เถียงเก่งนะเดี๋ยวนี้” โตโน่ก้มลงเอาริมฝีปากปิดปากเก่งๆจนเสียงเหือดหายสอดลิ้นเข้าไปโลมเลียลิ้นของอีกฝ่ายอย่างโหยหา คนตัวเล็กถึงกับเคลิ้มเลยทีเดียว

“อย่าไปทำหน้าแบบนี้ให้ใครเห็นนะ” คนตัวสูงค่อยๆถอนริมฝีปากแล้วเอ่ยเตือน

“หน้ายังไง” คนถูกเตือนขมวดคิ้วสงสัย

“หน้ายั่วยวนแบบนี้” คนฟังหน้าเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นไปอีก

“ทำไมหึงเหรอ”

“เปล่า หวงต่างหาก” โตโน่กระซิบบอกแล้วขบเม้มที่ลำตอขาวนวล

“พี่ก็อย่าไปทำแบบนี้กับใครละ ริทก็หวงเหมือนกัน” ริทเอามือโอบรอบคอคนตัวสูง

“กับริทคนเดียวเท่านั้น แล้วตกลงจะลบพินใช่ไหม” ยังไม่จบ

“พี่โน่” ริทเริ่มขึ้นเสียง

“โอเค เพื่อนก็เพื่อน ไม่ลบก็ไม่ลบจ้า” โตโน่ลูบหัวพลางคนรักยิ้มเบาๆ

“เข้าใจง่ายๆแบบนี้สิน่ารัก” ริทหยิกแก้มโตโน่

“ว่าแต่ริทคิดว่าพี่กับเต๋าใครหล่อกว่ากัน” โตโน่ถาม

“เต๋านะแค่มอง ไม่ชอบหรอกนะ” ริทตอบ

“ตกลงพี่หล่อกว่าใช่ไหม” เค้าคาดคั้นเอาคำตอบ

“จ้าๆ หล่อจริงๆพ่อเทพบุตร” ริทหัวเราะออกมา

“แล้วริทนี่ น่ารักกว่าคชาใช่ไหม”

“แฟนพี่น่ารักที่สุดในโลกอยู่แล้วละ” โตโน่หอมแก้มของคนใต้ล่างอย่างเอ็นดู เชื่อว่าถ้าคชาถามเต๋า เต๋าก็คงตอบแบบเดียวกับโตโน่ และคชาก็คงตอบแบบเดียวกับริทเหมือนกัน^^

                จริงๆแล้วคนเป็นแฟนกันมันก็ต้องมีบ้างที่ชม ที่มองคนอื่นแต่คนที่เรารักนะยังไงๆก็มีเพียงคนเดียวแค่มองนะไม่ได้ชอบ “เขานะแค่อาหารตา แต่เธอสิคือคุณค่าของอาหารใจ” เฮิ้ววววววววว ถามว่าเสี่ยวไหม?? ก็ตอบเลยว่า…

The End