คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เปลี่ยนแฟนหลายหนไม่ใช่คนหลายใจ ตอน รักแรก
ต้องถูกมองว่าไม่จริงใจ ยังไม่ทันไรก็เลิกรา
ยังกับฉันไม่เสียน้ำตา ไม่เสียใจ
“ริทวันนี้มีค่ายแนะแนวที่โรงเรียนนะเว้ย” เสียงเพื่อนผมโทรมาตาม
“เออรู้แล้ว กำลังขึ้นรถเมลล์ไปอยู่ จะถึงหน้าโรงเรียนแล้วเนี่ย” ผมเดินลงรถเมลล์มาเห็นรถเบ็นซ์คันนึงจอดอยู่
“โห สวยวะ รุ่นนี้สีนี้ที่ดูในทีวีเมื่อคืนเลย” ผมเอามือไปลูบๆที่รถคันหรู
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงสัญญาณกันขโมยดังขึ้น
“อ้าว ซวยแล้ว เงียบดิวะ จับเฉยๆ ไม่ใช่จะขโมยสักหน่อย” ผมตกใจเดินไปเดินมาทำหน้าไม่ถูก
“น้อง ทำไรรถพี่เนี่ย” เสียงทุ้มๆดังขึ้น ผมก้มหน้ายอมรับผิด
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ทำอะไร แค่จับรถดูเฉยๆเห็นมันสวยดี”
ติ๊ด เสียงสัญญาณหายไป ผมเงยหน้าขึ้นมา
อึ้ง อึ้งแล้วก็อึ้ง
“อ่อ เหรอ ถ้างั้นไม่เป็นไร” เขายิ้มแล้วบอกผม
“หล่อโครตๆ” ผมพึมพำ
“อะไรนะ” เขาเอียงหูมาถาม
“ปะเปล่าครับ” ผมกำลังจะเดินหนี
“เดี๋ยวสิ จะเปล่าได้ไงเมื่อกี้พี่ได้ยินน้องพูดอยู่นะ” เขาจับมือผมไว้
“เอ่อ คือผม” ผมไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง
“อ้าว ไม่บอกพี่ไม่ให้ไปนะ” เขายังดึงดันที่จะถามต่อ
“เอ่อ คือผมบอกว่าพี่โครตหล่อเลยครับ” ผมหลับตาแล้วพูดออกไป
“แล้วชอบไหมละ” ผมลืมตาตกใจคำถามที่เขาส่งมา
“เอ่อ เอ่อ คือ” ผมอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
“พี่หมายถึงรถนะ ชอบไหม ถามแค่นี้หน้าแดงเชียว” ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ชอบครับ ขอตัวก่อนนะครับ ผมต้องรีบไปค่าย”
“เดี๋ยว” เขาจับมือผมไว้อีกแล้ว
“อะไรอีกครับ ผมรีบ”
“พี่จะบอกว่าเด็กในค่ายเขาไปไหว้พระที่ศาลหลักเมืองหมดแล้ว น้องจะเข้าไปหาใคร”
“อ้าว” ผมทำหน้าเซ็ง
“มาสายละสิเรา ไปงั้นไปกับพี่ก็ได้” เขาเดินมาเปิดประตูรถให้ผม ตกลงผมจะได้นั่งรถหรูในฝันจริงๆเหรอเนี่ย
“อ้าวมัวแต่มอง ขึ้นสิ เดี๋ยวไม่ทันเพื่อนอีกหรอก”
“คะครับ” ผมพยักหน้าตามที่เขาบอก
“พี่มาแนะแนวที่นี่เหรอ”
“อื้ม ใช่”
“งั้นพี่ก็เป็นศิษย์เก่าอะดิ”
“อื้ม ใช่”
“แล้วพี่ทำไมไม่ไปพร้อมคนอื่นๆละ”
“พี่มาคุยกับอาจารย์ก่อนนะ ในฐานะประธานค่าย”
“ห๊ะ ประธาน”
“ใช่สิ พี่ชื่อรุจแล้วน้องละ”
“ริทครับ ผมชื่อริท”
“รุจริท ริทรุจน่ารักดีเนอะ” เขาบอกแล้วยิ้ม ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้าจนต้องหันหน้าไปทางอื่น
“แล้วตกลงชอบไหม”
“อ่อ ชอบครับ”
“พี่หมายถึงคนนะ”
“ห๊ะ” ผมทำเสียงตกใจ
“ฮ่าๆ ริทนี่น่ารักชะมัด” เขาหัวเราะออกมา
“ไอ้ขี้หลีเอ้ย ดูก็รู้ว่ามันนะเจ้าชู้จะตาย แกไปหลงมันได้ไงวะเตี้ย” พี่โน่โวยวาย
“ก็ตอนนั้นริทยังเด็กอยู่” ผมพยายามแก้ตัว
“ซื่อบื่อตั้งแต่เด็ก สอบติดหมอได้ไงวะ”
“พี่โน่”
“โอเค เล่ามาๆ”
แล้วจากนั้นเราก็ไปไหว้พระกัน แล้วก็กลับมาค่ายที่โรงเรียนทำกิจกรรมกันไปเรื่อยๆจนถึงตอนกลางคืน
“อ้าว น้องต่อไปเราจะมาจับสายรหัสกันนะครับ ว่าพี่คนไหนจะได้ดูแลน้องคนไหนเป็นพิเศษ” เพื่อนก็จับกันไปเรื่อย แล้วมันจะเป็นรหัสลับต้องไปหาเองว่าเป็นใคร พอถึงริท
“อื้ม ใช่” ผมอ่านชื่อสายรหัส
“ใครวะริท ชื่อสายมึงแปลกวะ” เพื่อนผมถามออกมา
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน” อย่าว่าแต่เพื่อนงงเลย ผมก็งงเหมือนกัน
“ผมมองไปมองมา เหลือพี่ไม่กี่คนที่ยังไม่มีน้อง หนึ่งในนั้นก็คือพี่รุจ”
“พี่รุจครับ พี่รู้จักพี่อื้ม ใช่รึเปล่าครับ”
“อื้ม ใช่”
“ใช่ครับ พี่อื้ม ใช่นั่นแหละครับ พี่รู้จักรึเปล่า”
“อื้ม ใช่”
“อ้าวแล้วตกลงพี่รู้จักรึเปล่า อย่าแกล้งริทสิ”
“แล้วริทว่าพี่รู้รึเปล่าละ”
“ริทไม่รู้เหมือนกัน”
“แล้วทำไมมาถามพี่”
“ก็ริทรู้จักพี่คนเดียว นี่ครับ”
“อื้ม ใช่”
“พี่แกล้งริทอ่า ตกลงพี่ไม่รู้ใช่ไหมครับ”
“พี่พูดสักคำรึยังว่าไม่รู้”
“อ้าวตกลงยังไงนี่”
“ตอนที่พี่เขาบอก เขาบอกเอาอะไรมาตั้งเป็นชื่อนะ”
“ก็ ก็ฉายา อาหารที่ชอบ คำที่ชอบพูดบ่อยๆ อะไรประมาณนี้มั้งครับ”
“แล้วพี่พูด อื้ม ใช่ไปกี่ทีแล้ว”
“อย่าบอกนะว่า”
“อื้ม ใช่”
ผมยิ้มออกมาทันที
“พี่รุจแกล้งริททำไมเนี่ย คุณพี่รหัส”
“แกล้งอะไร พี่ยอมรับแล้วริทไม่เชื่อเอง”
“อื้ม ใช่ อื้ม ใช่ ไร้สาระ ปัญญาอ่อน ต่อไปพี่จะไม่พูดคำนี้อีกเลย คอยดูสิ นี่เหรอหล่อของริท พี่ยังดูดีกว่าแค่มันรวยเฉยๆหรอก ไอ้หมอขี้หลี” พี่โน่พูดออกมาเมื่อเห็นรูป
ผมได้แต่ถอนหายใจ ขี้เกียจบ่นละ
“เพราะโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนชายล้วน เลยให้พี่รหัสกับน้องรหัสนอนด้วยกัน จะได้ดูแลกันแล้วก็ปรึกษาเรื่องเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นผมรู้แล้วว่าอยากเป็นหมอ บังเอิญที่พี่รุจก็เรียนหมออยู่ด้วย เขาเลยแนะนำผมได้อย่างดี”
“อยากเป็นหมอแสดงว่าริทไม่กลัวผี ไม่กลัวเข็ม ไม่กลัวเลือดใช่ไหม” เขาถาม
ผมส่ายหัว “ไม่กลัวที่ไหนละครับ ริทกลัวหมดเลย”
“อ้าว แล้วทำไมอยากเป็นหมอ”
“ก็ริทอยากรักษาพ่อแม่ตอนเจ็บป่วยนิครับ”
“น่ารักจังนะเรา ยิ่งรู้จักก็ยิ่งน่ารัก” เขาลูบหัวผม
“แล้วพี่รุจจะเรียนหมออะไรละครับ”
“น่าจะ หมอศัลยกรรมละมั้ง”
“งั้น ช่วยทำให้ริทหล่อเหมือนพี่ด้วยนะ”
“แค่นี้ก็น่ารักจะตายอยู่แล้ว น่ารักจนพี่หลงจะแย่แล้วรู้ไหม” พี่รุจจ้องหน้าผม
“เอ่อ…เรานอนกันดีกว่านะครับ ริทง่วงแล้ว”
จุ๊บ เขาหอมแก้มผม “ฝันดีครับ” ผมหัวใจพองโตแล้วหันหลังกลับไปนอนทันที
“บอกแล้วว่าไอ้นี่มันขี้หลี แล้วยังฉวยโอกาสอีก” จุ๊บ พี่โน่หอมแก้มผม
“อ้าวแล้วพี่มาหอมแก้มริททำไม”
“ลบรอยที่มันหอมเว้ย”
“มันตั้งนานแล้วนะพี่โน่
“ไม่สน ก็เพิ่งรู้นี่หว่า”
“ว่าแต่คนอื่น พี่ก็ฉวยโอกาสเหมือนกันนั่นแหละ”
จากวันนั้นเราก็คุยกันมาตลอด ปิดเทอมก็ไปเที่ยวด้วยกัน ผมก็ไปติวหนังสือที่บ้านเขา ไปกินข้าวกันเกือบจะทุกวันเลย จนวันที่ผมสอบติด
“พี่รุจ ริทสอบติดหมอแล้วพี่” ผมเข้าไปกอดพี่รุจอย่างดีใจ
“พี่ดีใจด้วยนะ ดีใจจริงๆ”
“พี่ก็มีเรื่องจะบอกริทเหมือนกัน”
“อะไรครับ”
“พี่ได้ทุนไปเรียนต่อที่เมืองนอก” หัวใจผมตกวูบทันที
“เอ่อ ละแล้ว พี่จะไปวันไหนครับ”
“เดือนหน้า” น้ำตาผมไหลลงมาทันที
“ไม่ต้องร้องนะริท ไปแป๊ปเดียวเอง แล้วพี่จะกลับมาหาริทนะ ริทรอพี่นะ พี่รักริท” เขาจูบที่หน้าผากและเช็ดน้ำตาให้ผม
“ผมก็รักพี่ พี่รุจ” เรากอดกันแน่น
แล้วพอถึงวันที่เขาจะไปผมก็ไปส่งเขาที่สนามบิน พี่รุจให้โหลรูปหัวใจกับผม
“โหลนี่คือหัวใจของพี่ ริทพับหัวใจของริทแล้วใส่ให้เต็มรอพี่กลับมานะ”
“ครับ” ผมได้แต่ยิ้มให้เขา ไม่รู้จะพูดอะไร คำพูดมันเลือนหายไปหมด เขาดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้ง ครั้งนี้ผมกอดเขาแน่นขึ้น เหมือนไม่อยากให้เขาไป แต่ก็นั่นแหละคนเราต้องทำหน้าที่ของตัวเอง
“พี่รักริทนะครับ รอพี่นะ”
“ริทก็รักพี่ ริทจะรอพี่”
2 ปี ผ่านไป ผมมารอรับพี่รุจที่สนามบินตามวันและเวลาที่เราสัญญากันไว้
“ริท” เขาเดินตรงเข้ามาหาผม
“นี่ครับหัวใจของเรา” ผมยื่นโหลรูปหัวใจให้เขา
“ขอบใจนะ พี่ก็มีอะไรจะให้ริทเหมือนกัน”
“การ์ด การ์ดอะไรครับ” ผมเปิดดูข้างใน มันคือการ์ดแต่งงานแล้วเป็นชื่อพี่รุจกับชื่อผู้หญิงอีกคนที่ผมไม่คุ้น น้ำตาผมค่อยๆไหลลงมา มันเจ็บ มันจุก พูดอะไรไม่ถูก ผมแทบทรุดลงตรงนั้น
“นี่ใครคะ ที่รัก” เสียงผู้หญิงดังขึ้น
“อ๋อ น้องรหัสนะครับ” เธอมองหน้าผมแล้วยิ้มให้ ผมรีบก้มหน้าเช็ดน้ำตาไม่ให้เธอเห็น
“แล้วนั้นอะไร” เธอถามถึงโหลรูปหัวใจ
“ของขวัญวันแต่งงาน น้องเขาเอามาให้”
“น่ารักจังเลย ขอบคุณนะคะ” เธอยิ้มอย่างดีใจ แต่ผมนี่สิ ผมตัดสินใจวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที รักแรกของผม มันก็เป็นแบบนี้แหละครับ
“มันเลวจริงๆ มันเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลไหน พี่จะไปต่อยมัน”
“รู้สึกว่าหลังแต่งงานเขาจะย้ายไปเมืองนอกตามแฟนละมั้ง”
“แล้วริทได้ไปงานแต่งงานมันไหม”
“ไม่ได้ไปครับ ให้เพื่อนไปแทน”
“เพื่อน คนไหนวะ”
“เพื่อนที่ต่อมา เขากลายเป็นแฟนคนแรกของริท”
………………………………………………………………………………………………..
ความคิดเห็น