ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Rain นักเรียนสายฟ้า

    ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท ก่อนพายุกระหน่ำ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 298
      0
      21 ก.พ. 49

         ตอนบ่ายแก่ๆของวันธรรมดาๆ เด็ก นร. ทั่วไปเริ่มที่จะกลับบ้านกันแล้ว เด็กสาวเกาะกลุ่มคุยกันอยู่บนม้าหินอ่อน ส่วนเด็กชายหลายคนก็รีบไปที่สนามเพื่อเล่นฟุตบอล นอกเหนือจากคนที่มีกิจกรรมแล้ว ต่างก็พากันกลับบ้าน บางคนปั่นจักรยาน บ้างก็ขับมอเตอร์ไซ ซึ่งเป็นธรรมดาของ นร. ในตัวเมือง

         บนชั้น 3 ของอาคารเรียน มีกลุ่มเด็กชายยืนคุยกัน แต่ละคนแต่งตัวบ่งบอกว่าไม่ใช่เด็กเรียน เสื้อลอยชาย ติดกระดุมไม่ครบ เหล่านี้มีให้เห็นอยู่ทั่วไป

         1 ในนั้นมองลงมาข้างล่าง แล้วตะโกนว่า "เรนๆ นายรีบกลับบ้านรึเปล่า"

         เด็กชายอีกคนที่อยู่ข้างล่าง ผมสั้นปิดหน้าผากที่กว้างเล็กน้อย สวมแว่นตาที่เข้ากับรูปหน้า แต่งตัวเรียบร้อยสะพายกระเป๋าเดินไปทางประตู รร. ดูเหมือนจะไม่ได้ยินที่เพื่อนตะโกนถาม

         เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ได้ยิน เด็กหนุ่มรีบวิ่งไปที่ทางหนีไฟ มือหนึ่งจับเสา สองขาหนีบเสาใว้ แล้วก็รูดตัวลงมาจากชั้น 3 แว่บเดียวก็ลงถึงพื้นอย่างปลอดภัย เมื่อหันไปอีกที เพื่อนก็ใกล้จะออกจากประตู รร. แล้ว เด็กหนุ่มรีบวิ่งไปหาทันที พร้อมตะโกนเรียกให้เพื่อนรอก่อน

         เด็กแว่นได้ยินเสียงแล้ว หันขวับกลับมา ทำหน้าสงสัยพร้อมถามว่า "นายมีอะไรอีกล่ะ ชั้นไม่ค่อยจะว่างหรอกนะทอป"

         "มัยพูดงั้นล่ะเพื่อนรัก เราก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วนา ช่วยๆกันหน่อยสิ นะๆ" ทอปพูดกับเรนเพื่อนรักอย่างยิ้มแย้ม

         เรนส่ายหัวพร้อมพูดว่า "ก็เพราะช่วยนายน่ะสิ แต่ละเรื่องทำชั้นเหนื่อยมากเลยนะ เมื่อไหร่นายจะเลิกซักที เรื่องนี้มันไม่ค่อยดีนะ"

         "ชั้นรู้ว่ามันไม่ดี แต่ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว ขอร้องล่ะนะ เพื่อนรัก" ทอปทำหน้าตาเป็นเชิงอ้อนวอน

         "ให้จริงเถอะ เราไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่หรอก แล้วงานครั้งนี้ให้ทำอะไรล่ะ" เรนหันกลับมาคุยประเด็นหลัก

         "วันนี้เที่ยงคืน เหมือนเดิมแหละ ที่หน้าบังกาโลลำชีนะ" ทอปยิ้มแย้มแจ่มใสทันที

         เรนหันหลังเดินจากไป "ชั้นล่ะเชื่อนายจิงๆ"

         หลังจากเรนเดินจากไปไกลแล้ว เพื่อนอีกกลุ่มก็เดินเข้ามาหาทอป แล้วถามว่า "ครั้งนี้ก็ไม่ให้พวกเราไปช่วยเหรอ"

         "ไม่เป็นไรหรอกน่า อย่าคิดมากสิ" ทอปกลับมาคุยกับเพื่อน

         "แต่การส่งของครั้งนี้ ได้ยินว่าข่าวรั่วไปถึงอีกแก๊งแล้วนะ" เพื่อนกล่าวเตือน

         ทอปหันกลับไปตรงทางที่ๆเรนเดินไป พร้อมพูดว่า "ไม่ต้องคิดอะไรมากนี่นา ชั้นเชื่อใจเรนมัน ว่ามันทำได้...

         แล้วก็เพื่อไม่ให้พวกนายได้รับบาดเจ็บจากเจ้าเรนมันด้วย..."

         เพื่อนๆหันหน้ามามองกัน คงไม่เข้าใจที่ทอปพูดสักเท่าไหร่ แต่ที่แน่ใจคือ 2 คนนี้ ซี้กันมากแน่ๆ

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×