คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13 ผมไม่ยอม
Chapter 13
Yugyeom’part
“รับรู้โยทั่วันนะรับว่าแบมแบมมีเ้าอแล้วื่อมาร์้วน หวัว่าทุนะไม่มายุ่มย่ามับนอผมอี สำหรับวันนี้อีเว้นท์บแล้ว อบุรับ”
วันนั้นผมยืนอยู่บนึเรียนเห็นเหุาร์ั้แ่้นนบเห็นว่ามาร์ที่เป็นเพื่อนรุ่นพี่อเาำลัแสวามเป็นเ้าอับแบมแบม เพื่อนรัอเา ทุนูยินีับนสอน ็ะมีแ่เาล่ะมั้ที่ไ้แ่ยืนนิ่อยู่บนึนี่
แบมแบมับมาร์ั้นหรอ
ยูยอมเินมาหลบอยู่ในห้อส่วนัวอเาในห้อรรมารนัเรียน ร่าสูทิ้ัวลบนเียมือ้านึ่ายหน้าผาอย่าใ้วามิ
แบมแบมมีแฟนแล้วแถมแฟนนนั้นยัเป็นเพื่อนอผมเป็นฮยออผม ่อไปแบม็้อมาอยู่ที่นี่บ่อยๆสินะ ็้อมารู้ัับเาในานะเพื่อนอมาร์ แล้วถ้าเาบออบแบมแบมไป เา็ะลายเป็นนที่แย่แฟนเพื่อนทันทีเลยสินะ
โว้ยยยยยยยยยยยย
ร่าสูยี้หัวัวเออย่าแร่อนะลุึ้นาเีย มือเรียวำลัะเอื้อมไปับลูบิแ่เสียที่ัเ้ามาในห้อทำให้เาะัมือไว้
“แหมมมมมหน้าบานเป็นระ้แล้วรับุมาร์”เสียแ็สันฮยอนี่เอที่ัเ้ามา
“ี้้อลอป่าววะมาร์ะมีเมียทั้ที”ำว่าเมียอแบอมฮยอทำเอาผมุไปหมทั้ัว
“ลอิเนี่ยูะะพาแบมไปทะเลแล้ว็นอนัืนสอืนเพื่อน้อะใอ่อนับบรรยาาศรอบัวิิ”เสียสุท้ายนี่็เป็นมาร์ฮยอ ไปทะเลั้นหรอ ลอั้นหรอ ูท่าะมีวามสุันมาเลยสินะ
“ั้นพวูไป้วยรับะเอาน้อเ้าหู้ไป้วยยยยย”
“พวมึะไปเป็น้าูทำไมรับ มันวระเป็นเวลาอนสอนเ้”
“ให้พวูไป้วยแหละ ไม่ั้นพวู็แอบามไปอยู่ีแหละ” เสียอฮยอทั้สามยัเถียัน่อไป ผมยืนฟัอยู่ในห้อไม่ล้าออไปเอหน้ามาร์ฮยอ้านอ ไม่ใ่ี้ลาแ่ยัทำใไม่ไ้
ผ่านไปัพัหลัาเถียันนานเหล่าฮยอ็ละไปทะเลันทั้หมโยไปพัที่บ้านอพวเราที่ผมรู้ัี ผมิอยู่นานว่าวระไป้วยีไหม แ่ให้ไปเอแบมอนนี้ผมไม่ไหว เอาไว้่อนละัน
รอนเสียประูปิลผมึเปิประูออมาาห้อ เินมาทิ้ัวลที่โฟาลาห้ออีรั้ ไปทะเลหรอ เาวรามไปีไหมนะ อย่าเลยไป็้ำใเปล่าๆ
ผมเินไปที่รถอผมที่ออยู่ันเียว พวฮยอไปแล้วสินะ ผมเปิประูรถแล้ว้มัวเ้ามาในรถ บาทีเาวรื้อรถใหม่ไหมนะ เอาให้เท่อย่ามาร์ฮยอ แบมะไ้สนใเ้าบ้า แ่อย่าเลยผมไม่อยาเหมือนมาร์ฮยอ
ร่าสูสาร์ทรถออไปาโรเรียน เาไม่มีอารม์เรียนหรออนนี้ลับห้อนอนทำใีว่า น่าสมเพะมั ิมยูยอม
รถมินิ่อยๆเลื่อนัวเ้าอในลานอรถออนโหรูร่าสูออมาารถเินึ้นลิฟ์ที่อยู่ใล้ๆเพื่อลับห้ออเา
ุบ
เสียโยนระเป๋าไว้ที่โฟา้านนอ สอาเินเ้าไปในห้อนอน เพื่อะอาบน้ำ แ่เาไม่วรเ้าห้อนอนอนนี้ริๆ เพราะในห้อนั้นมีรูปอแบมแบมแปะอยู่และำนวนอมันูะเพิ่มึ้นาเิมเพราะั้แ่ไ้เอแบมแบมอีรั้เา็แอบถ่ายแบมแบมมาบ้าทำให้มีรูปอเพื่อนรัอเาเ็มไปหม
ร่าสูถอนหายใอย่าเ็บปว่อนะว้าผ้านหนูเินเ้าห้อน้ำไป หลัาอาบน้ำเสร็เา็เินมาทิ้ัวลนอนบนเียนุ่ม สอามอเพานที่ว่าเปล่า นเลิ้มหลับไปเอ
ือึ
เสียเือนาไลน์ในอนเ้าทำให้ร่าสูที่เอื้อมมือไปหยิบมาูทั้ๆที่หน้ายัมอยู่ับหมอน มือเรียวสไล์อ่านโยไมู่หน้าอ่อน
แบมแบมรึป่าวนะ
แ่วามิอเามัะผิอยู่เสมอเพราะเ้าอ้อวามนั่นไม่ใ่แบมแบมแ่เป็นมาร์เพื่อนรุ่นพี่ที่ทำให้เา้ออหัอยู่แบบนี้
Mark tuan: หวัว่ามึะเ้าใและไม่้อามมา
ฮยอลัวผมนานั้นเลยหรอรับ ยูยอมเผยยิ้มมุมปาออมา่อนะโทรศัพท์หาใรนนึทันที
“ฮยอหายไปไหนัน โหรอ แล้วผมอ้ะ โอเเี๋ยวผมไป” หลัา่อสายุยับแ็สันฮยอเรียบร้อยผม็เินไปอาบน้ำเปลี่ยนุ่อนะเินไปหยิบุแรถไปทันที
ยิ่ห้ามเหมือนยิ่ยุใ่ไหมรับ
รถมินิเลื่อนัวเ้าสู่บ้านริมทะเล ยูยอมอรถไว้้าๆรถอมาร์ฮยอ ร่าสูลมาารถ ่อนะเินเ้าบ้านไป เาเินมานถึสระว่ายน้ำที่อยู่หน้าบ้านแ่ลับไม่พบใรเลย ยูยอมมอไปรอบๆบ้าน่อนะเินมานั่ลที่โฟา มือหยิบโทรศัพท์เรียมโทรหาแ็สัน แ่เสียที่ัมาาบันไทำให้เา้อะัมือ
"ไมลับมาเร็วรับไหนบอะไปเล่นสีับพวแ็สันฮยอไ" ยูยอมหันหลัลับไปมอนที่พูับเาเมื่อี้ เมื่อเห็นหน้าันเ็มๆ ่าฝ่าย่าะัันไปู่
"ยู..."
"แบม"
่าเอ่ยื่ออนรหน้าออมาแล้ว็เียบไป นแบม้อเอ่ยทำลายวามน่าอึอันี่่อน
"มาที่นี่ไ้ไอ่ะยู"แบมแบมถามออมา่อนะเินมานั่ที่โฟาร้ามับยูยอม
"เรารู้ัับมาร์ฮยอน่ะเลยรู้ัที่นี่" แม้เาะุยไลน์ับแบมแบมบ้าเมื่อ่วอาทิย์ที่ผ่านมา แ่เา็ไม่ไ้เล่าให้แบมฟัเรื่อเป็นเพื่อนับพวมาร์ส่วนมาะุยันเรื่อเ่าๆมาว่า อาะเยมีเินไปหาแบมที่ห้อบ้าแ่็มัะโนสายาแปลๆายอแเพื่อนอเาที่อบมอเวลาเาุยับแบมแบมนทำให้เาอึอั
"ยูเป็นเพื่อนมาร์ฮยอหรอไม่เห็นเยบอเราเลย...มาร์ฮยอ็ไม่เยบอ"ประโยหลัแบมแบมพูออมาเบาๆ แ่เา็ยัไ้ยิน
มาร์ะบอทำไมล่ะในเมื่อมาร์รู้แล้วว่าเาอบแบมแบม อยาะัวามเป็นเพื่อนไปเลยล่ะมั้ ยูยอมส่ยิ้มให้แบมแ่ไม่ไ้อบอะไร
เาับแบมุยันอยู่นานเป็นรั้แรที่เราไุ้ยันนานแบบนี้เพราะแบมไม่่อยอบไลน์เท่าไหร่ และอนไปหาที่ห้อ็ไม่ไุ้ยนานเท่าไหร่นั ุยันถึเรื่อเิมๆนแบมเอ็เริ่มะหายเร็ๆเาไปแล้ว เพราะแบมเริ่มใ้ำเิมๆับเาเริ่มเล่นหัวเาเหมือนเิม
วามทรำเ่าๆอเาและแบม่อยๆลับมาและัึ้นเรื่อยๆ
"ไอ้ยู" เสียาใรบานเรียวามสนใาเาและแบมให้หันไปมอ
แบมแบมที่เห็นว่าเป็นมาร์ที่เรีย ็ลุึ้นไปหามาร์ทันที
"ลับมาแล้วหรอรับ สนุไหม" แบมแบมปัทรายที่หน้ามาร์ให้เบาๆ รอยยิ้มหวานส่ไปให้มาร์นยูยอม้อเบือนหน้าหนี
"สนุรับ ว่าแ่แบมทำอะไรอยู่หรอรับ"
"อ้อแบมุยับยูอยู่รับ เราสอนเป็นเพื่อนเ่าันแ่ผมไม่รู้ว่ายูเป็นเพื่อนมาร์ฮยอ้วย"
"รับยูเป็นเพื่อนอฮยอเอ" มาร์ใเน้นำว่าเพื่อนไปให้ยูยอม
"แบมว่าฮยอไปอาบน้ำ่อนเถอะัวเปียน้ำทะเลมา อ้อแล้วพวแ็สันฮยอล่ะรับ" แบมแบมถาม โยที่มือยั่วยมาร์ถอูีพออ
"พวนั้นมันิลมรับแ่ฮยอลัวแบมเหาเลยลับมา่อน"
"แบมไม่เหาหรอรับแบมมียูเป็นเพื่อนุยนี่ไ" มาร์วัสายามๆไปมอที่ยูยอมที่ำลัส่ยิ้มเล็ๆมาให้เา
"ยูเป็นเพื่อนุย็ีแ่ฮยอมาอยู่้วยไม่ีว่าหรอรับ" มาร์ส่ยิ้มหวานให้แบมแบม่อนะ้มลไปหอมแ้มยุ้ยๆ่อหน้ายูยอม
"ฮยอทำไรเนี่ย อายเาบ้าไหม" แบมี้นแนอมาร์เบาๆอย่าเินอาย มาร์หัวเราะ่อนะมอไปที่ยูยอมยิ้มๆ
"อายทำไมรับนเารัันไม่ใ่เรื่อแปล" มาร์ส่ยิ้มน้อยๆให้แบมแ่สายา้อไปที่ยูยอมราวับว่าประโยเมื่อี้เาพูับยูยอมไม่ใ่แบมแบม
"พอเลยๆไปอาบน้ำ เหม็น" แบมผลัมาร์ให้ึ้นไปอาบน้ำสำเร็ ร่าบาเินมานั่ที่เิมอย่าอายๆ ่าาอีนที่ำลัะร้อไห้อยู่ร่อมร่อแล้ว
"โทษทีนะยูมาร์ฮยอี้แล้" แบมแบมหัวเราะแหะๆให้เา
"น่ารัีออ" ผมโหรับ
"น่ารับ้าอะไรล่ะ มาร์ฮยออบทำประเิประเ้อ"มือบาเาแ้มเบาแ้เินให้ัวเอ
"แล้วยูอ่ะมีแฟนยั" แบมแบมถามออมายิ้มๆแ่นที่ไม่ยิ้ม้วยือเา เพราะำถามนี่มัน...อบยา
"ยัไม่มีหรอแ่เรา...แอบรันมีเ้าอ" ร่าสูเอ่ยออมาโยเน้นประโยหลัับนรหน้า แ่เหมือนแบมแบมะไม่เ้าใวามหมายอเา
"อ่าาา แย่เลยิ แล้วยูะทำไอ่ะ"
"แบมว่าเราวรทำไล่ะ"
"อืมมมมัน็ไม่ีหรอนะแ่ถ้านนั้นอยูเาไม่มีวามสุับแฟนเา เรา็สนับสนุนให้แย่นะิิ"ร่าบาอบออมาอย่าไม่ิมา แ่แบมไม่รู้เลยว่าำพูนั้นุประายวามหวัให้ับยูยอมแ่ไหน
"แ่ใ้ไม่ไ้ับแบมหรอเนอะ เพราะฮยอรัแบมม้ามา" เสียอมาร์ัึ้นาบันไ มาร์เินถือผ้านหนูลมา หัวเปียๆมีน้ำไหลลมาที่เสื้อเล็นัอย ทำใหัแบม้อรีบเินไปหยิบผ้านหนูมาถือแล้วเรียให้มาร์มาเ็หัว
"ฮยอทำไมไม่เ็ผมไม่สบายะทำยัไ" แบมแบมบ่นใส่เ้าอื่อที่เอาแ่ยิ้มพลาเินมานั่ลบนโฟา้าๆแบมที่เินมานั่รออยู่่อนแล้ว
"อยาให้แฟนเ็ให้อ่ะผิหรอออออ" มาร์ทำหน้าอ้อนใส่นแบม้อเอาผ้านหนูมาโยนใส่หน้า ทั้สอมุ้มิ้ันน ยูยอมที่ทนไม่ไ้ึอัวออมาเินเล่น้านอ
"อะไรอเาเมื่อี้ยัีๆอยู่เลย"แบมแบมถามอย่าๆ
"มันบาใมั้" มาร์เอ่ยออมา ระุยิ้มมุมปาอย่ารู้ทัน
"บาใอะไรรับฮยอ" แบมที่ว่าเ่าหันมาถามนที่ำลันั่ให้เาเ็ผมให้
"ป่าวรับบบแบมรีบเ็ผมให้ฮยอสิฮยอหนาววววว" แบมแบมโยนผ้านหนูไปโปะหัวมาร์แล้วยี้แรๆอย่าหมั่นไส้ สอนนั่เล่นันไม่สนใโลภายนออี
เย็นๆพวยอแ็ลับมาาเล่นสี ทุนหมสภาพนอนเลื่อนันอยู่ริมสระแบมแบมเลยรับหน้าที่ทำอาหารเอ ัพัยอแับินยอ็ามเ้าไป่วยที่รัว
มาร์ับยูยอมแยัวออมาที่ายหา มาร์้อารพูให้ยูยอมเ้าใเพราะเาเอ็ไม่้อารให้วามเป็นเพื่อนเป็นน้ออเาับยูยอม้อบล
“ูบอไม่ให้มึมา มึมาทำไมยู”มาร์เริ่มารสนทนา้วยน้ำเสียเรียบๆ
“ผม็แ่อยามาพัผ่อนบ้าฮยออย่าิมาสิรับ”ยูยอมอบมา้วยท่าทีสบายๆ แ่ลับทำให้อีฝ่ายถึับ้อระับอารม์ไม่ให้มา่อยเา
“มึอย่าิว่าูไม่รู้เรื่ออมึับแบม รวมไปถึวามรู้สึอมึที่มี่อแบมนะไอ้ยู” มาร์ัฟันพูอย่า่มอารม์ไม่ให้ัวเอเผลอไป่อยหน้ายูยอม
มาร์หันหลัะะลับเ้าบ้านไป แ่ประโยถัมาอยูยอมทำให้เา้อะั
“ผมะไม่ยุ่แ่ไม่สัา…”ยูยอมเว้นวรรนิหน่อยอย่านที่เป็น่อ
“ว่าะไม่แย่”
สอมือำหมัแน่นมาร์ัฟันอย่าห้ามอารม์ พยายามปรับโทนสิ่ให้นิ่ที่สุ
“มึ…อย่าทำใหู้หมวามอทนนะไอ้ยู” พูบมาร์็เินเ้าไปในบ้านทันที ทิ้ให้ร่าสูยืนเะทรายอยู่นเียว ใบหน้าหล่อเหลาเหยียยิ้มออมาอย่าสมเพัวเอ
หึ เอานไ้นะยูยอม
เริ่มแล้วสินะ
nhamtalk:
มาแแล้วววว มีนรอไหมไม่มี ฮรึ
หัวื้อ่าาา มัวแ่รี๊ร้อับอนวพนเมื่อวาน ทุนสิ้นสิเหมือนไรท์ไหม
อน่อไปมาเร็วหรือ้า ึ้นอยู่ับเม้นเลยนะ้าาาาาาา
ความคิดเห็น