คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : Chapter 27 ปาร์ตี้ที่สุขหรือเศร้า
Chapter 27
bambam's part
ผมหยิบนมลาั้นวาประมาสอสามิ้น่อนะเินมาหามาร์ฮยอที่ำลัเลือผัอยู่อีโน วาอในรถเ็น่อนะเินลับไปหยิบนมอีสอสามิ้นแล้วเินลับมาใส่รถเ็นเหมือนเิม ผมำลัะหันหลัลับไปหยิบอีรอบ็โนมาร์ฮยอที่เมื่อี้ยัสนใแ่ผัรหน้าุเบาๆ
"เี๋ยวฮยอเ็นไปเป็นเพื่อน่อนละัน เินลับไปลับมาเี๋ยว็ปวาหรอ" มาร์ฮยอหยุเลือผัและเ็นรถเ็นนำผมไป
"แบมะื้อไปทำไมเยอะแยะนานั้นรับไอพวนั้นไม่ินนมเยอะหรอ ถ้าเป็นเหล้าว่าไปอย่า" มาร์ฮยอพูระหว่าที่ผมำลันนมลรถเ็นอย่าบ้าลั่
"็ื้อไปเผื่อไ อีอย่าที่ห้อ็ไม่มีนมอะไรแล้ว้วยถ้าเิหิวึ้นมาะทำไอ่า"
"ที่นไปนี่สรุปอแบมไม่ไ้ื้อไปให้พวนั้นว่าั้นเถอะ" ผมหันไปยิ้มหวานให้อีน่อนะหันลับมานนมลรถเ็น่อไป นี่็ื้อไปให้พวยอแนะ แ่อแบมเยอะว่าแ่นั้นเอ
"เสร็รึยัรับฮยอยัเลือผัไม่เสร็นะ"
"เสร็แล้ว้าบบบบ บ่นเป็นนแ่เลย"ผมยู่ปาใส่อีน่อนะเินามมาร์ฮยอลับมาที่โนผัอีรอบ
"ฮยอื้ออพวนี้ทำไมอ่ะรับไหนแบอมฮยอบอว่าะื้อเ้ามาให้ไรับ" พวถามอีนที่ำลัั้ใเลือผันั่นนี่เ็มไปหม มีแ่ผั ผั ผั แบมไม่อบเลยฮยอ
"ื้อไว้วันอื่นไรับแบมทำอย่าับไม่ไ้อยู่ห้อทุวันอย่าั้นแหละ"
"เออเนอะแบม็ลืมไปว่าที่ห้อไม่มีอะไรแล้ว"
"มัวแ่ห่วนมไล่ะเราน่ะ" มาร์ฮยอหันมายีหัวผมนฟูไปหม่อนะหันไปเลือผั่อ ผมเบ้ปาเล็น้อย่อนะเินเลี่ยมาที่โนน้ำอัลมที่อยู่ใล้ๆ
"แบม" ผมเยหน้าาบรราน้ำอัลม่อนะหันไปามเสียเรียที่ัอยู่้าๆัว
"อ้าวยู" ผมแทบไม่ไ้เอเพื่อนนนี้อีเลยหลัาที่เาหนีลับไป่อนที่ทะเลราวนั้น ไม่ไ้บอเหุผลที่ลับ่อน้วย
"แบมเป็นไบ้าหายไปเลย แล้วนี่มาับใรอ่ะ" ยูยอมมอรอบๆผมเพื่อหาว่าผมมาับใร ยูยอมไม่รู้หรอมั้ว่าผมีับมาร์ฮยอแล้ว ะว่าไปที่โรเรียนวันนี้็ไม่เอันนี่นา
"สบายีๆลับมาเรียนแล้วล่ะ วันนี้ไปเรียน็ไม่เอยูเลยนี่"
"อ่อวันนี้ไม่ไ้ไปเรียนอ่ะไม่สบายนิหน่อย" ยูบอผม ผมเลยเอื้อมมือไปแะหน้าผาอีนเบาๆ ยูยอมเบิาว้าึ้นเล็น้อย ใเป็นสาวแรแย้มไปไ้
"ัวไม่ร้อนเท่าไหร่ แล้วยูออมาเินห้าทำไมเี๋ยว็เป็นหนัหรอ" ผมทำหน้าุให้อีนลัวแ่เปล่าเลยยูยอมลับหัวเราะ่อนะเอื้อมมือมียีหัวผมแบบมาร์ฮยอ ทำไมทุนอบแล้แบมมมม
"ฮ่าๆทำหน้าเป็นแมวู่เลยนะแบม ยูเบื่อ้าวแม่บ้านอ่ะเลยออมาหาอะไรเ้าไปทำินเอ"
"ไม่สบายแล้วยัะวุ่นวายอีนะ"
"ฮ่าๆแล้วแบมล่ะมาทำอะไรและมาับใรอ่ะ"
"อ้อมาื้ออน่ะ แล้วเรา็มาับ.." ผมำลัะพูำ่อไปเสียออีน็ัแทรึ้นมา
"แบม!" ผมหันไปามเสียเรีย็เอมาร์ฮยอำลัเ็นรถเ็นเ้ามา้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ราวับเป็นนละนับเมื่อเ้า
"เรามาับมาร์ฮยอน่ะยู" ผมหันลับไปอบำถามอีนให้รบ ยูพยัหน้ารับเบาๆสีหน้าเปลี่ยนไปาอนแร ทำไมผมถึรู้สึไ้ถึรัสีแปลๆลอเวลาที่สอนนี้เอันนะ
"ไ"มาร์ฮยอเอ่ยทัอีนไป
"ไม่เอันนานเลยนะฮยอผมนึว่าะไม่ไปเรียนะแล้ว"
"พอีแฟนหายน่ะเลย้อไปาม นี่็ไปเรียนปิแล้วนายแหละหายไปไหนวันนี้" มาร์ฮยอเอ่ยถามเสียเรียบ เี๋ยวนะเรียแฟนเนี่ยผมวรเินไหม อย่าเลยรู้สึไม่ปลอภัย
"ผมไม่สบายน่ะเี๋ยวพรุ่นี้็ไปปิแล้ว ฮยอไม่้อห่วหรอ"
"ันไม่ไ้ห่ว" ผมระแทศอใส่ท้ออีนเบาๆ พูอะไรไม่รัษาน้ำใันบ้าเลย
"ฮะๆ แล้วนี่ื้อไรเยอะแยะมีานอะไรหรอ" ยูยอมหัวเราะเื่อนๆ่อนะหันมาถามผมเพื่อเปลี่ยนประเ็น
"อ๋อมีิน้าวับพวินยอฮยอนิหน่อยอ่ะยูไป้วยันไหม" ผมเอ่ยวนนัวโแ่ลับมีเสียน้าัแทรมา่อน
"ไม่สบาย็ลับไปนอนเี๋ยวะเป็นหนั ใ่ไหมยูยอม" มาร์ฮยอเอ่ยแทรพร้อมับเรียื่ออีนเสีย่ำ
ยูยอมระุยิ้มมุมปาให้นเป็นพี่รหน้า่อนะหันมาอบนัวเล็
"็อยาไปอยู่หรอนะ แ่เราปวหัวน่ะไว้ราวหน้านะแบม" ยูยอมอบ่อนะเอื้อมมือมายีหัวผมเบาๆสอสามที
"อ่าั้นหรอ...ั้นรีบลับบ้านไปนอนนะะไ้หายไวๆไ"
"อื้มอบในะแบมั้นยูไป่อนนะ" ยูยอมเินเลี่ยมาทามาร์ฮยอ่อนะระิบอะไรบาอย่าับอีนแล้ว่อยเินไป แ่ที่แน่ๆน้าผมหน้านิ่ว่าเิมอี
"ฮยอแบมว่าเราลับันเหอะ ป่านนี้พวแบอมฮยอรอนแห้ายแล้ว" ผมสะิอีน มาร์ฮยอสะุ้เล็น้อย่อนเินามผมมาเียบๆเพื่อไป่ายเิน
ลอทาลับอนโมาร์ฮยอไม่พูอะไรอีเลย ถามำอบำ ิ้วทั้สอ้ามวเ้าหาันลอเวลาเหมือนมีเรื่ออะไรอยู่ในใให้้อิ
ให้ายเหอะผมไม่อบสถานาร์แบบนี้เลย
รถอมาร์ฮยอเลื่อนเ้ามาอในที่อรถที่เิม มาร์ฮยอปลเ็มันิรภัยำลัะเปิประูลไปแ่ผมว้าแนออีนเอาไว้่อน มาร์ฮยอหันลับมามอหน้าผม ราวับะถามว่าผมมีอะไร
"ฮยอเป็นอะไรไปรับทำไมเียบไป" ผมัสินใถามอีนไปรๆยัไารถามน่าะเป็นำอบที่ีที่สุในเวลานี้ ผมไม่อยาให้มันลับไปเป็นแบบเิมแล้ว ไม่อยาใร้อนแล้ว้อมานั่เสียใอี
"ไม่มีอะไรหรอฮยอว่าเรารีบึ้นไป้าบนันเถอะ" มาร์ฮยอำลัะลุออารถไปอีรั้แ่ผมรั้แนอีนไว้ไม่ยอมปล่อย
"ถ้าฮยอไม่บอแบมแบมะไม่ลไป็นั่ันอยู่แบบนี้แหละ"
มาร์ฮยอไม่อบลับทำเพียแ่มอหน้าผมนิ่ๆ นผมไม่สามารถเาวามิออีฝ่ายไ้
"ไหนบอว่าะไม่ทำให้เสียใอี แ่นี้ฮยอยัอบผมไม่ไ้เลยแล้วเราะไปันรอไหมรับ...มาร์" ผมเอื้อมมือไปแนบับแ้มออีนเบาๆ น้ำาเริ่มเอ่อนแทบะไหลลมา
ผมพยายามลั้นมันไม่ให้ไหล
แ่มัน็ไหลลมานไ้
"ร้อไห้ทำไมรับนี" มาร์ฮยอที่เห็นน้ำาอผม มือเรียวเอื้อมมาเ็น้ำาที่หน้าให้เบาๆ ผมพยายามลั้นเสียสะอื้นเอาไว้
"ฮึ แบมไม่อยาให้ฮยอปิบัอะไรแบมอีแล้ว แบมไม่อยาลับไปเป็นแบบราวนั้น แบมไม่อยาให้มันเิึ้นมาอี"
ผมสะอึสะอื้น่อหน้าอีน ไม่เอาแล้ว ไม่เป็นแบบนั้นอีแล้ว
"เรื่อวันนั้นมันยัหลอหลอนแบม แบมลัว ลัวว่ามันะลับมาเป็นแบบนั้นอี ลัวว่าเรา้อเลิัน"
"...."
"อย่าปิบัอะไรผมอีเลย ผมรับไม่ไหวแล้วนะรับ ฮึ แ่ราวนั้น...็เ็บเินะทนแล้ว" ผมปล่อยให้น้ำาไหลลมา เยหน้าึ้นสบาับอีนที่อนนี้วาที่เยเรียวสวยลับแ่ำไม่่าาผม
มาร์ฮยอโน้มหน้าเ้ามาูบหน้าผาผมเบาๆ้าไว้อย่านั้นสัพั่อนะผละออมา
"ฮยออโทษ อโทษนะรับ มาร์อโทษนะรับแบมแบม"
"ฮึ ฮะ ฮยอ็บอแบมสิว่าทำไมอยู่็เียบไป...เพราะยูหรือเปล่า" ผมถามออไป ใ่ว่าะไม่รู้ว่าอีนรู้สึยัไ แ่ไม่ิว่ามาร์ฮยอะัวลนานั้น
"แบม" มาร์ฮยอสบาับผม่อนะเรียื่อผม้วยเสียริั
"รับ"
"อย่าอยู่ใล้ยูยอมไ้ไหม" มาร์ฮยอเอ่ยออมาเสียเบา มันไม่ใ่ำถามแ่มันเป็นำอร้อาอีน
และแน่นอนผมสามารถให้ทุอย่าที่มาร์ฮยอ้อารไ้
"รับผมะพยายามไม่อยู่ใล้ยู"
อแ่มันะทำให้ฮยอยิ้มไ้ และไม่ัวลให้ทำอะไรผม็ยอม
เพราะแบมแบมเื่อฟัมาร์มาลอ
เื่อมาั้แ่ 7ปีที่แล้ว
หลัานั้นมาร์ฮยอ็พาผมเินลมาารถ ผมยมือึ้นมายี้าสอสามที นมาร์ฮยอ้อเอามือมาึไว้ไม่ให้ผมยี้าัวเอ ่อนะ่อยๆเ็ราบน้ำาที่เหลืออยู่ที่แ้มให้
"เี๋ยวาแนะแบมอย่ายี้" ผมมอหน้าอีนที่ั้ใเ็น้ำาให้่อนะพยัหน้าสอสามที
"แบมว่าเรารีบึ้นไปันเถอะป่านนี้ทุนรอนหลับแล้วมั้น่ะ" ผมพูยิ้มๆพยายามลืมเรื่อในรถไป มาร์ฮยอส่ยิ้มบาๆมาให้ผม่อนะูมือผมึ้นลิฟ์ไปยัห้อ
ิ้
เสียลิฟ์ัึ้นประูลิฟ์เปิออเป็นสัาว่ามาถึั้นที่ผมับมาร์ฮยออยู่แล้ว มาร์ฮยอเอื้อมมือไปเปิประประูห้อ แ่ยัไม่ทันไ้เปิี ็มีแรผลัาอีฝั่ออมา่อนะมีเสียเพลาในห้อัลอออมา
"ูนึว่ามึับรถว่ำายไปแล้ว ไปื้ออที่โรานที่เาผลิหรอร้าบบบบบ" แ็สันฮยอนั่นเอที่เปิประูมารับ เอ่ออย่าเรียว่ารับเลย เรียว่าเปิมาเอาอินละันเพราะหลัาว้าถุไ้ แ็สันฮยอ็รีบวิ่ไปลาห้อที่มียอแแบมือรอรับนมอยู่่อนแล้ว
อ๋อแฟนหิวนี่เอ
ผมเินไปที่ห้อรัวที่มีินยอฮยอยืนัานับ้าวอยู่นเียว ไม่มีใรมา่วยเลยสันใร้ายริๆ
"ผม่วยรับฮยอ" ผมเินไปหยิบทัพพีมาั้าวใส่าน
"อบในะแบมแบม"
ผมับินยอฮยอัโ๊ะันท่ามลาเสียโวยวายมาาห้อนั่เล่นแ็สันฮยอับแบอมฮยอำลัเล่นเมันอยู่ ส่วนยอแ็ินแบบไม่สนใใรในโล ผมมอหามาร์ฮยอแ่็ไม่เห็น สสัยไปอาบน้ำล่ะมั้
"มีอะไรินบ้า" เสียทุ้มัึ้น้าัวในอนที่ผมำลัแะับ้าวใส่าน ผมสะุ้่อนะหันไปมอนที่ยื่นหน้าเ้ามาถาม มาร์ฮยอนั่นเอที่เินเ้ามา ลิ่นสบู่หอมๆับผมเปียๆนั่นแสว่าไปอาบน้ำมาริๆสินะ
"ทำไมไม่ไปเ็ผมล่ะรับเี๋ยวไม่สบายมาแบมไมู่แลนะ"
"แบมะไมู่แลมาร์ริๆหรอรับ" มาร์ฮยอพูเสียเบาๆ่อนะทำหน้าเป็นหมาหอยแล้วอะไรือสรรพนามที่แทนัวว่ามาร์อี
ถามว่าผมายมั้ย ายรับ
" ไมู่แลริๆหรอ (._. )" โอเรับผมยอมแล้ว ยอมแล้วววววว หยุทำหน้าาแบบนั้นเี๋ยวนี้นอะไรทำหน้าแบ๊วแล้วยัมีออร่าวามหล่อ
"โอ๊ยนานี้แล้วแบม็ไปเ็ให้มันเหอะ โหมนี้ฮยอไม่ิน นลุ" ินยอฮยอที่ยืนัโ๊ะอยู่เอ่ยแทรเ้ามา มาร์ฮยอหันไปแยเี้ยวใส่อีน ่อนหยิบผัที่ไว้แ่ปาใส่อีนเบาๆ
"มาร์อินไม่เล่นิเห้ย" ินยอฮยอบ่น่อนะหยิบผัิ้นนั้นไปใส่ถัยะ
ผมหันมาึมาอีนมานั่ที่โฟาที่มีพวแ็สันฮยอเล่นเมอยู่ ่อนะเินไปหยิบผ้านหนูผืนเล็มาเ็หัวให้นผมเปียที่นั่รออยู่
"แหมมมมม เี๋ยวมีเ็ผมนานี้แล้ว็เ้าห้อเหอะแบมมม" ยอแหันมาแวเพื่อนัวเอ เี๋ยวเหอะนมน่ะ็ินไปสิะไ้ไม่้อพูมา
"หูววยอแ๋าเ้าอยาไ้แบบนั้นมั่อ่าาา ลับห้อเราทำันนะๆ" แ็สันฮยอที่ปาเมทิ้่อนะระโไปอ้อนนที่ินนมอยู่บนโฟา ทิ้ให้แบอมฮยอนั่เล่นเมอยู่นเียว
"อะไรฮยอไม่เอาไม่ทำแล้ว็เอาหน้าออไป้วยยยยย" ยอแันหน้าอีนออไปห่าๆัวเอ แหมทำเป็นรำาเาเห็นนะว่าหน้าแ โธ่ววววน้อแอแบม
ผมหัวเราะับภาพรหน้า่อนะหันลับมามอหน้าอีนที่นั่นิ่ๆให้ผมเ็ผมอยู่นาน
"มอแบมทำไมรับฮยอ" ผมับหน้าัวเอว่ามีอะไริหน้าหรือเปล่า
"น่ารั"
หนึ่อ
"ัวหอม้วย"
สออ
"แถมปานิ่ม"
สามอ
"ูบนะ" บำมาร์ฮยอ็ยัวึ้นมาแนบริมฝีปาับผมเบาๆ่อนะ่อยน้ำหนัลมาเรื่อยๆรั้นี้ไม่ไ้รุล้ำแ่มันหวานมา ผมหลับารับสัมผัสนั้น ่อนะ่อยๆลืมาเมื่อมาร์ฮยอถอนริมฝีปาออไป
"หวานอี่าหา"
มีถัให้แบมมุไหมรับ รู้สึัวเอำลัหน้าแะระเบิ
ผมยืนเินับารระทำออีนนลืมไปว่ายัมีอีหลายีวิยัอาศัยอยู่ในห้อ้วย ผม่อยๆเยหน้าไปมอนอื่นๆ เห็นแบอมฮยอมอมา้วยสายาเบื่อหน่าย ประมาว่า เรใูันบ้าไหม ส่วนแ็สันฮยอ็มอมา้วยาลุวาว่อนะหันไปพยายามทำแบบนั้นับยอแ ส่วนยอแ็เินเอาหมอนปิหน้าามผมไปละส่วนินยอฮยอยััโ๊ะไม่เสร็เลยไม่เห็นเหุาร์เมื่อี้
ผมเอาหน้าุับไหล่ัว้นเหุที่ยัีหน้านิ่ปิไ้ราวับว่าเรื่อินฟ้าอาาศปิใรเา็ทำันอะไรประมานี้
"้าวเสร็แล้วทุนมาินันเร็ว" เสียะโนาในรัวทำให้ทุนหลุาภวั์ ผมเินไปหาินยอฮยออย่าเร็วพร้อมๆับยอแที่หนีแ็สันฮยอามเ้ามาเ่นัน
ส่วนสามฮยอที่เหลือ่อยๆเินามันเ้ามานั่ที่อัวเอ เราทั้หนลมือัารอาหารรหน้าันอย่ารวเร็วเพราะยัไม่ไ้ินอะไรั้แ่บ่าย ส่วนยอแนี่้อยเว้นเพราะผมเห็นมันินลอบ่ายและเมื่อี้็ยัไม่หยุินนม้วย
แ่ให้มันอ้วน เพี้ย
หลัาิน้าวเสร็เราทั้หม็มานั่รวมัวันที่โฟาอีรั้มาร์ฮยอ แ็สันฮย แบอมฮยอ ถือเหล้าันไว้นละแ้ว ทั้สามุยันอย่าสนุนสนาน ส่วนินยอฮยอำลันัู่หนัอยู่ับยอแที่พื้น ผมึเินไปนั่ล้าๆยอแพลาโมยนมในมือมันมาิน้วย
"เห้ยย ไอ้แบมในถุ็มีมั้ยทำไม้อมาเอาที่มือู" ยอแหันมาโวยวายมันเอื้อมมือมาหยิบะเอานมมันืนแ่เรื่ออะไรผมะยอมล่ะ ผมรีบยันมิ้นนั้นใส่ปา ยอแที่เห็นว่าผมินไปแล้ว็เลิแย่แล้วหันมาสาปส่ผมแทน
"อให้ิอ อให้อ้วน ไอ้เพื่อนเลว" มันว่าพลาไปหยิบอีิ้นมาโยนเ้าปา
"โอโห่าันี้ไล่ออาห้อีมะ มาินห้อเาแล้วยัมาว่าเาอี"
"เผื่อมึะลืมไป นี่ห้อมาร์ฮยอป่ะเหอะ"
"แล้วไห้อมาร์ฮยอ็เหมือนห้อูน่ะแหละ"
"ะบอว่าอสามี็เหมือนอภรรยาว่าั้น"
"อะ ไอ้ แ ภรรยาพ่อ"
"แหมทำมาเินเป็นสาวแรแย้มเพิ่แเนื้อสาวไปไ้ไอแบมมมม" ยอแ่าผมทั้ๆที่ามันยั้อไปที่หนัไม่วาา โอ้โหเป็นาร่าที่ไร้มารยาทมา ะ่า็วรมอนถู่่าหน่อยไหมรับไอ้เพื่อน
ินยอฮยอส่ายหัวน้อยๆับารีันอผมับยอแ่อนะลุไปสะิแบอมฮยอว่าอย่าินเยอะเี๋ยวับรถลับไม่ไ้
"บี๋ินเยอะแบบนี้ะลับบ้านยัไ"
"บี๋ยัไม่เมาหรอเนียร์ ไหวๆ" ปาฮยอบอว่าไหวแ่านี่ปรือเียวนะรับ มาร์ฮยอเห็นสภาพเพื่อนแ่ละนแล้วไม่น่าะลับไหว ึบอให้นอนันที่นี่มีอีห้อว่าให้ไปลันเอ
"ั้นูะเนียร์นอนโฟานี่แหละโฟาห้อมึว้านนอนแทบะนอนไ้ห้าน้วย้ำ ยอแเอาไอ้แอ็เ้าไปนอนในห้อไป" แบอมฮยอบอพร้อมับมอสภาพแ็สันฮยอที่เมานหลับไปแล้ว ยอแพยัหน้า่อนะลาแ๊สันฮยอเ้าไปนอนในห้อ
"ั้นูไปูบุหรี่่อนเี๋ยวมา" มาร์ฮยอเอ่ย่อนที่ะเินออไป แบอมฮยอึอามออไป้วย
ผมมอามสอนนั้นออไป ผมไม่อบให้อีนสูบบุหรี่แม้ะรู้ว่าฮยอไม่ไ้ิมัน็เหอะ
็ผมอยาอยู่ับฮยอไปนานๆนี่นา
"พวนั้นไม่ไ้สูบบ่อยหรอแบม แ่บราวเท่านั้นแหละ" ินยอฮยอที่เห็นผมนั่ิ้วมว็เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ่อนะอัวไปัารในรัว่อนะไล่ผมให้ไปอาบน้ำ แล้วฮยอะมาอาบ่อ
ผมเินไปหยิบผ้านหนู่อนะเินเ้าห้อน้ำไป
Youngjae's part
ยอแลาแ็สันเ้ามาในห้อ่อนะโยนอีนลบนเียนุ่ม แ็สันเมื่อไ้สัมผัสเีย็ใบหน้ามลับหมอน เสียลมหายใที่สม่ำเสมอบ่บอถึารหลับสนิทออีน
ยอแส่ายหัวน้อยๆ่อนะเินออไป้านอเพราะนยัไม่่ว แ่เสียเือนาโทรศัพท์อแ็สันฮยอ็ัึ้นแถมัึ้นไม่หยุ ยอแที่ลัวอีนื่นึรีบเินมาล้วระเป๋าาเอีนเพื่อะปิเสียโทรศัพท์ให้
าเรียวมออโทรศัพท์อย่าสสัยว่าทำไมวันนี้แ็สันฮยอใ้โทรศัพท์แปลาเพราะปิแ็สันฮยอไม่ไ้ใ้สีนี้ แ่่อนะไ้สสัย้อวาม็ถูส่มาอีรั้ยอแมอ้อวาม็เห็นว่ามาามาม๊าอแ็สันฮยอที่บอว่าให้เ้าไปออฟฟิพรุ่นี้ แ่้อวามบนหน้าอแสไม่หม ยอแเลย้อสไล์โทรศัพท์เ้าไปู้อวามอมาม๊าแ็สันฮยอเพื่อที่พรุ่่นี้ะไ้เือนถู
หลัาอบมาม๊าอแ็สันฮยอพร้อมับรับปาว่าะบอนที่นอนหลับเป็นายอยู่อนนี้ให้ ยอแำลัะปิโทรศัพท์แ่สายาันเหลือบไปเห็นห้อสนทนาอนเอับแ็สันฮยอ แ่ประโยสุท้ายในารสนทนามันลับไม่ใ่โยเพาะำที่ใ้เรียัน
เพราะในบทสนทนานั้น เาเรียเ้าอโทรศัพท์ว่า สัน
นิ้วเรียวสั่นน้อยๆ่อนะไปที่บทสนทนานั้น่อนะ่อยๆไล่อ่านประโย่าๆที่เาเยพูับเพื่อนในโลออนไลน์ั้แ่เริ่มรู้ัันเล่าเรื่อ่าๆให้ฟัปลอบใันเพื่อนที่ีรอาแบมแบมพื่อนที่รับเาไ้ในทุอารม์เพื่อนที่เาสนิทในหนึ่และ็เป็นเพื่อนที่หายไปั้แ่เาับแ็สันฮยอบัน
เพราะเาือนนเียวันไล่ะ
วาเรียวสวยเอ่อล้นไป้วยน้ำา ทั้ใ สับสน โรธ ทุอารม์ีื้นึ้นมาทำให้ยอแ่อยๆปล่อยให้น้ำาไหลลมาเพื่อระบายวามเ็บปว
ทำไมนะ ทำไม ฮยอทำไม้อทำแบบนี้ ทำไม
ำถามมามายวนเวียนอยู่ในหัวอยาะถาม อยาะเรียอีนึ้นมา่า อยาะถามว่าทำไม้อหลอันทำไมถึ้อโห ทั้ๆที่รู้ว่าเาเลียนโหที่สุ็ยัะทำ แ่นแล้วนรอยอแ็ไ้แ่ร้อไห้อยู่รนั้นยืนมอนที่เรียไ้ว่า รั อยู่อย่านั้น
ยอแเินไปหยิบโพสอิสที่โ๊ะ่อนะเียนารนัหมายับมาม๊าเอาไว้และแปะลบนโทรศัพท์อแ็สันฮยอ่อนะถอยออมามอหน้านรัอีรั้
ลว่าอนนี้ผมรู้ัฮยอหรือยัรับ
ลว่าอนนี้ฮยอเป็น สัน นในโทรศัพท์
หรือว่าเป็น แ็สันหวั นที่นอนอยู่รนี้ันแน่
ผมิมาลอว่าผมรู้ัฮยอีว่าใร
แ่อนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใ ว่าผมรู้ัับฮยอีริๆรึเปล่า
หรือผมไม่เยรู้ัฮยอเลย
ยอแเินออมาาห้อ่อนะรีบใส่รอเท้าออาห้อไปโยที่ไม่ไ้บอใร ยอแลลิฟ์ออมาที่หน้าอนโ่อนะโบแท๊ี่เพื่อลับบ้าน ลอทาบนรถเาบหน้าลับฝ่ามือร้อไห้ลอทา พอมาถึบ้าน็ไม่เอใรเพราะ ทุนออไปานสัมันหม ยอแเินึ้นห้อ่อนะทิ้ัวลที่เีย เสียสะอื้นัออมายาวนาน นระทั่เียบลไปในรุ่เ้า
TBC....
____________________________________________________________
ทิ้ระเบิไวู้้มมมมมมม
ะโนถีบมั้ยนี่ะราม่าทุู่เลยนะเนี่ย
เริ่มี้เียแ้ปมให้ทะเลาะันยันบเลยีมะ55555
มันอาะูเล็น้อยนะเรื่อแ่นี้สำหรับยอแ
แ่เราอยาให้ทุนเห็นว่าารโหัน
ไม่ว่าะมีเนาีหรือร้ายสุท้ายมัน็ะส่ผลให้ใรนหนึ่้อเ็บปวอยู่ี
มีำผิบอ้วยน้า
ไปละรันอ่านุ้บ
ความคิดเห็น