ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สมบัติชิ้นไหม่...
@เซงาคุ
การซ้อมประจำวันจบลง ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปบ้านของตัวเอง
ขณะที่ฟูจิกำลังสะพายกระเป๋าเดินออกจากห้องชมรม เขาก็รับรู้ถึงแรงสั่นบริเวรกระเป๋ากางเกง
เมื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์แปลก
"ฟูจิพูดครับ"
ฟูจิกรอกเสียงหวานลงไปในโทรศัพท์
"ถ้าชั้นไม่ติดต่อไป นายก็จะหายไปเลยหรอฟูจิ ใจร้ายชะมัด"
"นิโอ?"
ฟูจิ ทวนชื่อกับคนในสายอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"อย่าบอกนะว่านายลืมชั้นแล้ว ฮ่ะๆ ใจร้ายจริงๆด้วยนะ นายน่ะ..."
นิโอเค้นเสียงหัวเราะออกมาตามสาย
"มีอะรัยรึเปล่าล่ะ"
ฟูจิถามเสียงนิ่ง
"......"
นิโอ เงียบไปพลางคิดว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเป็นฝ่ายทำตัวห่างเหินกับเขาอย่างนี้มาก่อน
"ฮัลโล?"
ฟูจิเอ่ยทักคนในสายเมื่อเห็นว่าเงียบไป
"ชั้นคิดถึงนาย วันนี้ไปหาได้มั้ย?"
นิโอถามเสียงอ่อย
...เมื่อใช้ไม้แข็งเหมือนกับคนที่ผ่านๆมาไม่ได้ เขาคงต้องใช้ไม้อ่อน...
"โทดทีวันนี้ชั้นไม่ว่างน่ะ ไว้เจอกันวันหลังนะ"
ฟูจิ เอ่ยเสียงเรียบ
"ดะ..เด๋วสิ!"
ไม่ทันจะรั้งฟูจิไว้ สายก็ถูกตัดไป ก่อนที่จะวางสายเขาได้ยินเสียงคนๆนึงดังรอดเข้ามาในบทสนทนาของเขากับฟูจิ
เสียงเจ้าเด็กปีหนึ่งจอมอวดดี
"เอจิเซน!"
นิโอเรียกชื่อเด็กน้อยออกมา เขาไม่ยอมให้ฟูจิมาทำเย็นชากับเขาแบบนี้แน่นอน และเขาจะไม่มีวันแพ้ด้วย
"รุ่นพี่ฟูจิฮะ?"
เอจิเซนเอ่ยเรียกรุ่นพี่ตรงหน้าอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเรียกครั้งแรกไม่ได้ยิน
"ว่าไงเอจิเซน^^"
ฟูจิหันมาสบตาหวานกับเด็กน้อยตรงหน้า
"ผมเรียกตั้งสองครั้งนะฮะ"
เอจิเซน อดที่จะทำหน้าเอาแต่ใจ ใส่รุ่นพี่หน้าหวานตรงหน้าไม่ได้
ฟูจิเดินมาไกล้พร้อมกับใช้ปลายนิ้วเรียวยาวหยิกแก้มใสของเด็กน้อยไปมา
"ขอโทษนะแมวน้อย~^^"
"ผมไม่ใช่แมวนะฮะ"
เอจิเซนยังคงเถียงทั้งๆที่แก้มโดนดึงอยู่
"โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว มีอะไรละ"
"เรื่องการบ้านน่ะฮะ ผมยังมีอีก2-3บทที่ยังไม่ เข้าใจ"
เอจิเซนเอ่ยธุระของตัวเอง การบ้านภาษาญี่ปุ่น ยังไงก็ยากทำหรับเขาเกินไปจริงๆ
"งั้นไปทำที่บ้านชั้นไม๊? จะได้ทำขนมให้กินด้วย^^"
ฟูจิ ลองเชิงเอ่ยถาม ไม่คิดว่าแมวน้อยของเขาจะรับคำเชิญ
"ก็ได้ฮะ งั้นรบกวนด้วยนะฮะ"
เอจิเซน ก้มหัวเป็นเชิงขอบคุณนิดนึง
เมื่อถึงบ้านเขาพาเอจิเซนขึ้นไปบนห้อง เด็กน้อยเดินตามอย่างว่าง่ายขึ้นไป
"ตามสบายนะ ขออาบน้ำแปปนึง เด่วไปหาอะไรมาให้กิน^^"
ฟูจิเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วแอบขำเล็กน้อยเมื่อแอบเห็นเอจิเซนมองไปรอบๆห้องเหมือนจะสำรวจ
...เหมือนแมวจริงๆเลยนะ~...
ฟูจิ แอบยิ้มให้กับความคิดตัวเองก่อนจะเข้าห้องน้ำไป แต่เข้าไปได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเด็ดน้อยเอ่ยเรียก
"รุ่นพี่ฟูจิฮะ โทรศัพท์ฮะ"
"รับเลยเอจิเซน บอกว่าชั้นอาบน้ำอยู่"
ฟูจิ เอ่ยตอบกลับมาจากในห้องน้ำ เอจิเซนทำตามอย่างว่าง่าย กดรับพร้อมกรอกเสียงไปตามสาย
"รุ่นพี่ฟูจิอาบน้ำอยู่ฮะ เด่วให้โทรกลับนะฮะ"
"นายเป็นใคร! ทำไมถึงอยู่กับฟูจิ!!"
คนในสายเอ่ยถามเสียงแข็ง
"เอจิเซน เรียวมะ และไม่ใช่ธุระของนาย"
เอจิเซน ตอบเสียงกวนกลับไป
"อย่ายุ่งกับฟูจิ ชั้นจะเตือนนายครั้งเดียว"
"ผมจะไป เมื่อรุ่นพี่ให้ผมไป ไม่มีใครสั่งผมได้"
เอจิเซน เอ่ยเสียงเรียบ
"แล้วนายจะได้เห็นดีกัน เอจิเซน!"
ปลายสายกระแทกเสียงกลับ ก่อนจะกดตัดสายไป
ฟูจิ เดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อเห็นว่าเอจิเซนคุยเสียงดังกว่าปกติ พร้อมหยิบโทรศัพท์มากดดูเบอร์ที่โทรมาล่าสุด
เป็นเบอร์เดียวกันกับเมื่อเย็น...
"ใครหรอฮะ บอกผมได้มั้ย?"
เอจิเซน เอ่ยถามรุ่นพี่หน้าหวานตรงหน้า
"นิโอน่ะ"
ฟูจิเอ่ยตอบกลับไป
"สมบัติของรุ่นพี่หรอฮะ"
เอจิเซนเอ่ยถามพร้อมเบนสายตาไปทางอื่น
ฟูจิย่อนกายนั่งลงข้างๆเด็กน้อย แล้วใช้ปลายนิ้วเรียวยาวจับหน้าเด็กน้อยให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา
"ไม่ใช่หรอก คนที่ชั้นอยากให้มาเป็นสมบัติ คือนายนะ เอจิเซน"
ฟูจิเอ่ยตอบ พร้อมกับมอบจูบแสนหวานให้กับเด็กน้อยตรงหน้า
เอจิเซน ขัดขืนเล็กน้อยก่อนจะต้านทานสายตาเว้าวอนของคนตรงหน้าไม่ได้
ฟูจิ ค่อยๆปลดกระดุมชุดนักเรียนของเด็กน้อยออก ก่อนจะใช้ริมฝีปากร้อนจูบไปบนหน้าอก สีหวานของเด็กน้อย
ฟูจิรับรู้ถึงเสียงหัวใจเต้นแรง พร้อมกับหน้าอกของเด็กน้อยที่ขยับขึ้นลง ตามลมหายใจร้อนๆของเขา
เมื่อปล่อยออกมากระทบกับร่างกายของเด็กน้อย
"ไม่เคยสินะ แมวน้อย"
ฟูจิถามแกล้ง เมื่อเห็นใบหน้าขึ้นสีของเด็กน้อยอย่างชัดเจน
เอจิเซนยิ้มมุมปาก ก่อนจะดันร่างของฟูจินอนลงพร้อมกับตัวเองเป็นฝ่ายขึ้นคล่อมเอง
"แค่นี้ยังอ่อนหัดอยู่นะฮะ"
ประโยคคุ้นหูถูกเอ่ยออกมาให้ได้ยินอย่างชัดเจน
ก่อนที่รสจูบอ่อนหวาน จะเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนอย่างรวดเร็วจนฟูจิตั้งตัวไม่ทัน
ทุกตารางนิ้วของร่างกายฟูจิ ถูกเด็กน้อยพรมจูบไปทั้วอย่างกระหาย
ไม่เว้นแม้แต่ส่วนที่อ่อนไหวของร่างกาย ก็ถูกครอบคองโดยริมฝีปากร้อนของเด็กน้อยตรงหน้า
"ผมเป็นสมบัติของรุ่นพี่ฮะ ของรุ่นพี่คนเดียว"
เพียงประโยคเดียวทำให้ฟูจิยิ้มอย่างพอใจ...
การซ้อมประจำวันจบลง ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปบ้านของตัวเอง
ขณะที่ฟูจิกำลังสะพายกระเป๋าเดินออกจากห้องชมรม เขาก็รับรู้ถึงแรงสั่นบริเวรกระเป๋ากางเกง
เมื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์แปลก
"ฟูจิพูดครับ"
ฟูจิกรอกเสียงหวานลงไปในโทรศัพท์
"ถ้าชั้นไม่ติดต่อไป นายก็จะหายไปเลยหรอฟูจิ ใจร้ายชะมัด"
"นิโอ?"
ฟูจิ ทวนชื่อกับคนในสายอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"อย่าบอกนะว่านายลืมชั้นแล้ว ฮ่ะๆ ใจร้ายจริงๆด้วยนะ นายน่ะ..."
นิโอเค้นเสียงหัวเราะออกมาตามสาย
"มีอะรัยรึเปล่าล่ะ"
ฟูจิถามเสียงนิ่ง
"......"
นิโอ เงียบไปพลางคิดว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเป็นฝ่ายทำตัวห่างเหินกับเขาอย่างนี้มาก่อน
"ฮัลโล?"
ฟูจิเอ่ยทักคนในสายเมื่อเห็นว่าเงียบไป
"ชั้นคิดถึงนาย วันนี้ไปหาได้มั้ย?"
นิโอถามเสียงอ่อย
...เมื่อใช้ไม้แข็งเหมือนกับคนที่ผ่านๆมาไม่ได้ เขาคงต้องใช้ไม้อ่อน...
"โทดทีวันนี้ชั้นไม่ว่างน่ะ ไว้เจอกันวันหลังนะ"
ฟูจิ เอ่ยเสียงเรียบ
"ดะ..เด๋วสิ!"
ไม่ทันจะรั้งฟูจิไว้ สายก็ถูกตัดไป ก่อนที่จะวางสายเขาได้ยินเสียงคนๆนึงดังรอดเข้ามาในบทสนทนาของเขากับฟูจิ
เสียงเจ้าเด็กปีหนึ่งจอมอวดดี
"เอจิเซน!"
นิโอเรียกชื่อเด็กน้อยออกมา เขาไม่ยอมให้ฟูจิมาทำเย็นชากับเขาแบบนี้แน่นอน และเขาจะไม่มีวันแพ้ด้วย
"รุ่นพี่ฟูจิฮะ?"
เอจิเซนเอ่ยเรียกรุ่นพี่ตรงหน้าอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเรียกครั้งแรกไม่ได้ยิน
"ว่าไงเอจิเซน^^"
ฟูจิหันมาสบตาหวานกับเด็กน้อยตรงหน้า
"ผมเรียกตั้งสองครั้งนะฮะ"
เอจิเซน อดที่จะทำหน้าเอาแต่ใจ ใส่รุ่นพี่หน้าหวานตรงหน้าไม่ได้
ฟูจิเดินมาไกล้พร้อมกับใช้ปลายนิ้วเรียวยาวหยิกแก้มใสของเด็กน้อยไปมา
"ขอโทษนะแมวน้อย~^^"
"ผมไม่ใช่แมวนะฮะ"
เอจิเซนยังคงเถียงทั้งๆที่แก้มโดนดึงอยู่
"โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว มีอะไรละ"
"เรื่องการบ้านน่ะฮะ ผมยังมีอีก2-3บทที่ยังไม่ เข้าใจ"
เอจิเซนเอ่ยธุระของตัวเอง การบ้านภาษาญี่ปุ่น ยังไงก็ยากทำหรับเขาเกินไปจริงๆ
"งั้นไปทำที่บ้านชั้นไม๊? จะได้ทำขนมให้กินด้วย^^"
ฟูจิ ลองเชิงเอ่ยถาม ไม่คิดว่าแมวน้อยของเขาจะรับคำเชิญ
"ก็ได้ฮะ งั้นรบกวนด้วยนะฮะ"
เอจิเซน ก้มหัวเป็นเชิงขอบคุณนิดนึง
เมื่อถึงบ้านเขาพาเอจิเซนขึ้นไปบนห้อง เด็กน้อยเดินตามอย่างว่าง่ายขึ้นไป
"ตามสบายนะ ขออาบน้ำแปปนึง เด่วไปหาอะไรมาให้กิน^^"
ฟูจิเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วแอบขำเล็กน้อยเมื่อแอบเห็นเอจิเซนมองไปรอบๆห้องเหมือนจะสำรวจ
...เหมือนแมวจริงๆเลยนะ~...
ฟูจิ แอบยิ้มให้กับความคิดตัวเองก่อนจะเข้าห้องน้ำไป แต่เข้าไปได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเด็ดน้อยเอ่ยเรียก
"รุ่นพี่ฟูจิฮะ โทรศัพท์ฮะ"
"รับเลยเอจิเซน บอกว่าชั้นอาบน้ำอยู่"
ฟูจิ เอ่ยตอบกลับมาจากในห้องน้ำ เอจิเซนทำตามอย่างว่าง่าย กดรับพร้อมกรอกเสียงไปตามสาย
"รุ่นพี่ฟูจิอาบน้ำอยู่ฮะ เด่วให้โทรกลับนะฮะ"
"นายเป็นใคร! ทำไมถึงอยู่กับฟูจิ!!"
คนในสายเอ่ยถามเสียงแข็ง
"เอจิเซน เรียวมะ และไม่ใช่ธุระของนาย"
เอจิเซน ตอบเสียงกวนกลับไป
"อย่ายุ่งกับฟูจิ ชั้นจะเตือนนายครั้งเดียว"
"ผมจะไป เมื่อรุ่นพี่ให้ผมไป ไม่มีใครสั่งผมได้"
เอจิเซน เอ่ยเสียงเรียบ
"แล้วนายจะได้เห็นดีกัน เอจิเซน!"
ปลายสายกระแทกเสียงกลับ ก่อนจะกดตัดสายไป
ฟูจิ เดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อเห็นว่าเอจิเซนคุยเสียงดังกว่าปกติ พร้อมหยิบโทรศัพท์มากดดูเบอร์ที่โทรมาล่าสุด
เป็นเบอร์เดียวกันกับเมื่อเย็น...
"ใครหรอฮะ บอกผมได้มั้ย?"
เอจิเซน เอ่ยถามรุ่นพี่หน้าหวานตรงหน้า
"นิโอน่ะ"
ฟูจิเอ่ยตอบกลับไป
"สมบัติของรุ่นพี่หรอฮะ"
เอจิเซนเอ่ยถามพร้อมเบนสายตาไปทางอื่น
ฟูจิย่อนกายนั่งลงข้างๆเด็กน้อย แล้วใช้ปลายนิ้วเรียวยาวจับหน้าเด็กน้อยให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา
"ไม่ใช่หรอก คนที่ชั้นอยากให้มาเป็นสมบัติ คือนายนะ เอจิเซน"
ฟูจิเอ่ยตอบ พร้อมกับมอบจูบแสนหวานให้กับเด็กน้อยตรงหน้า
เอจิเซน ขัดขืนเล็กน้อยก่อนจะต้านทานสายตาเว้าวอนของคนตรงหน้าไม่ได้
ฟูจิ ค่อยๆปลดกระดุมชุดนักเรียนของเด็กน้อยออก ก่อนจะใช้ริมฝีปากร้อนจูบไปบนหน้าอก สีหวานของเด็กน้อย
ฟูจิรับรู้ถึงเสียงหัวใจเต้นแรง พร้อมกับหน้าอกของเด็กน้อยที่ขยับขึ้นลง ตามลมหายใจร้อนๆของเขา
เมื่อปล่อยออกมากระทบกับร่างกายของเด็กน้อย
"ไม่เคยสินะ แมวน้อย"
ฟูจิถามแกล้ง เมื่อเห็นใบหน้าขึ้นสีของเด็กน้อยอย่างชัดเจน
เอจิเซนยิ้มมุมปาก ก่อนจะดันร่างของฟูจินอนลงพร้อมกับตัวเองเป็นฝ่ายขึ้นคล่อมเอง
"แค่นี้ยังอ่อนหัดอยู่นะฮะ"
ประโยคคุ้นหูถูกเอ่ยออกมาให้ได้ยินอย่างชัดเจน
ก่อนที่รสจูบอ่อนหวาน จะเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนอย่างรวดเร็วจนฟูจิตั้งตัวไม่ทัน
ทุกตารางนิ้วของร่างกายฟูจิ ถูกเด็กน้อยพรมจูบไปทั้วอย่างกระหาย
ไม่เว้นแม้แต่ส่วนที่อ่อนไหวของร่างกาย ก็ถูกครอบคองโดยริมฝีปากร้อนของเด็กน้อยตรงหน้า
"ผมเป็นสมบัติของรุ่นพี่ฮะ ของรุ่นพี่คนเดียว"
เพียงประโยคเดียวทำให้ฟูจิยิ้มอย่างพอใจ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น